ازدواج با مرد هموفیلی **فوری**

[صمیمی]

سلام دوستان عزیز خیلی وقت بود نیومده بودم اینجا. امروز یهو توی فکروخیال خودم بودم که با وجود تنهاییم از کی کمک بگیرم و نظر بخوام که یاد شما افتادم.
داستان از اینجا شروع میشه: من دختری هستم متولد1/71 با پسری اشناشدم که از نظر خانوادگی و شخصیت چیزی کم نداره از 17 سالگی خودش مغازه زده و الان صاحب خیلی چیزا شده البته بیشتر احترام بین مردم و اطرافیان. خلاصه ادم پاک و خوش قلبیه. تنها مشکلش اینه هموفیلیه از وقت تولد تا الان که 27 سالشه.به هر دری زدم و اطلاعات جمع کردم.با پزشک و مشاور حرف زدم همه منعم کردن که ولش کن تو آینده بهتری داری فقط یه آقایی که مدیر انجمن پرستاریمون بود گفت اشکال نداره فقط واسه بچه دار شدن باید تحت نظر پزک باشیم و یه سری مراقبت کلی(من مدرک پرستاری ازاد گرفتم) اما من خودمو جای اون میذارم که اگه من این بیماری رو داشتم چی؟؟؟ البته بهم گفته اگر ازدواج کنیم باید یه سری مسائل رو رعایت کنم مثلا وسایل سنگین بلند نکنه یا مدت زیاد راه نره و رانندگی نکنه.گاهی هم ممکنه چندروز تو خونه نیاز به استراحت داشته باشه و من باید مراقبشون باشم. با این اوصاف شما نظرتون چیه؟
خواهشا راهنماییم کنید. **لطفا زود کمکم کنید خیلی واجبه قبل از اینکه دیر بشه**

تروخدا جواب بدین من خیلی استرس دارم...

[omid65]

ببینید میگن در ازدواجهای فامیلی از هر 5 تا بچه زوجین ، یکی شون بیماره . مثلا نابینا ، ناشنوا ، مشکلات جسمی و ... . به همین خاطر بعضی از مشاوران کلا ازدواج فامیلی رو مشکل دار می دونن و اجازه نمی دن .

اما شما که ازدواجتون فامیلی نیست ، و بدتر این که ایشون مشکل بیماری دارند ، یعنی سلامت جسمی ندارند ، و اگه سلامت جسمی رو برای شما یه معیار بدونیم ، ایشون اینو ندارند .

به نظر من از فردی که از بیرون داره نگاه می کنه و با احترام به تمامی افرادی که مشکل مشابه دارند ، میگم نه ! منم می گم که شما جوونین و بهتره که منتظر مورد دیگه ایی باشین .

نکته دیگه ایی که عجیبه اینه که شما می گین چون از 17 سالگی واسه خودش مغازه زده و روی پای خودش وایساده ، یعنی پسر خوبیه ! باید بگم یه تجدید نظری در معیارهاتون باید انجام بدین . این فقط نشون میده که ایشون به بلوغ اقتصادی رسیدن نه اینکه پسر خوبین !

[صمیمی]

سلام دوست عزیز من بخاطر اینکه از سن کم رو پای خودش بوده نگفتم خوبه بخاطر شخصیت و درک وفهم و منش بالای این پسر میگم فرد خوبیه.
مشکل بیماری برای هرکسی وجود داره به نظرتون این درسته شخصی که بیماره رها بشه؟ من اگه خودم بیمار بشم حق زندگی ندارم؟ همه باید با ترحم بهم نگاه کنن و منو پس بزنن تو زندگی؟

[کوشا]

به نظرم دارید ترحم میکنید به این آقا مطمئنید که دوستش دارید؟

[meinoush]

نمی دونم چه کار کنی. من کارشناس نیستم و ممکنه نظراتم اشتباه باشه. اما نظرمو می نویسم.

فوری نمی شه تصمیم بگیری. اگه دوسش نداری می شه فوری رد کنی اما اگه دوسش داری باید به اندازه ی کافی تحقیق و مشورت کنی تا ببینی می تونی بقیه ی عمرتو با یه نفر با این بیماری سر کنی یا نه. فوری نمی شه.
اما از اینکه بچه اتون به این بیماری دچار می شه یا نه به اندازه ی کافی اطلاعات کسب کن. شاید نتونی تحمل کنی که بچه اتون این مشکلو پیدا کنه. می تونی بری یه بیمارستانی که بیماران هموفیلی هستن اونجا و از نزدیک ببینی که بیماران هموفیلی چه وضعی دارن. ادم یه وقتایی فکر می کنه که می تونه و قویه اما در عمل می بینه که نمی فهمیده چی رو پذیرفته بوده. پس از نزدیک برو بیمارا رو ببین. لازم نیست بری باهاشون صحبت کنی همین دیدن کافیه. اطلاعات پزشکی مربوط به این بیماری رو ازیک پزشک متخصص بپرس و بخواه برات درباره ازدواج با یک بیمار هموفیلی و عواقبش توضیح بده. به اینکه وضعیت بیماری ایشون تا چه حدی هم باشه ربط داره.
در واقع باید کاملا ببینی و احساس کنی این بیماری رو و وضع ایشونو تا بتونی تصمیم بگیری از عهده اش برمیای یا نه.
مشاوره ازدواج هم حتما برو و مشورت بخواه.
راستی توی مشورت ها و اطلاعات پزشکی گرفتنات باید کاملا بی طرف باشی. یعنی نه باید دنبال دلیلی بگردی برای اینکه باهاش ازدواج کنی و نه باید دنبال دلیلی باشی که ازدواج نکنی. همه ی چیزایی که باید بدونی و بدون و بعد از اینکه همه ی جوانب رو دیدی و سنجیدی اخرش همه ی دیده ها و نوشته هاتو کنار هم بذار و تصمیم بگیر.
از اون پسر وقت بخواه. نباید استرس داشته باشی. بحث یه عمر زندگیه. باید کاملا درباره ی این بیماری با توجه به درجه ای از بیماری که ایشون دارن (ممکنه کم یا زیاد باشه) دقیقا بدونی و به عنوان یه همسر و حتی یه مادر بفهمی که چه زندگی ای خواهی داشت. پس با عجله هیچ تصمیمی نگیر. فقط نه رو می تونی سریع بگی. برای جواب مثبت باید خیلی تحقیق کنی.
موفق باشی.

[فکور]

سلام

آیا این آقا از اول مشکلشون رو به شما گفته بودن؟یا الان تازه عنوان کردن؟

[bahar.shadi]

صمیمی عزیز

احساستت رو درک می کنم و میفهمم دوست داشتن و عشق با آدم چه میکنه!

اما شما نباید احساساتی تصمیم بگیری

گلم آروم باش. استرس که چیزی رو حل نمی کنه.

باید به خودت نگاه کنی! طاقت داری یک عمر با یک بیمار خاص زندگی کنی؟ بهت توصیه می کنم یک مدت بری و از

نزدیک با هموفیلی ها نشست و برخاست کنی تا بفهمی که چه سختی هایی داره پرستاری ازشون.

بعد از یک مدت ببین میتونی یک عمر زندگی کنی؟

ضمنا تو در قبال نسل آیندت مسئولی و فقط ایت شما نیستی که تصمیم گیرنده هستی. اگر نسل آیندت بیمار باشه

تو مسئولی.

اگر هم بچه دار نشه بشین باید خودت رو برای یک زندگی سخت و بدون بچه آماده کنی!

حالا با همه این تفاسیر ببین چقدر قدرت داری؟

کسی که بیماره حقش محرومیت از زندگی نیست ولی باید ببینی تو چقدر صبر میتونی بکنی وقتی افراد سالم و

بچه های سالم و سرزنش دیگران رو می بینی.

همه چیز به تو بر می گرده.

البته الان از ظواهر امر پیداست که احساست به عقلت غلبه کرده.

اما طوری تصمیم بگیر که هرگز پشیمون نشی. چون اگر بعدا پشیمون بشی ضربه بدتری به همسرت زدی و اگر

فرزندت مبتلا بشه در قبالش مسئولی که وارد این دنیاش کردی.

پس هر تصمیمی میگیری تبعاتش رو بپذیر

موفق باشی

[تنها ی جاده]

دوست عزیز من متخصص نیستم و به احتمال زیاد نمیتونم اون طور که باید و شاید راه حلی بهتون بدم که از نظر روانشناسی کاملا درست باشه.
همونطور که خودتون میدونید زندگی با چنین ادمایی مشکلات و سختی های خودشو داره و اگه شما واقعا عاشق این شخص نباشید و همچنین اگه شخصیت حساس و زود زنجی داشته باشید یقیننا زندگی روی خوشی بهتون نشون نخواهد داد.
برای اینکه شما ببینید تا چه حد توانایی تحمل این قضیه رو دارین من نظر مینوش رو تایید میکنم ولی با این تفاوت که حدالامکان سعی کنید به اون بیمار ها کمک کنید و با هاشون رابطه داشته باشیدو....
وبعد از اون کلی با خودتون فکر کنید که ایا میتونید توی زندگی مشترکتون بدون هیچ گونه دلسوزی نسبت به ایشون،ایشون رو همراهی کنید یا نه( جون این جور ادما معمولا خیلی نسبت به این موضوع ها حساس هستند)
اما در مورد اینده (مسئله بچه دار شدن) همونطور که اشاره شده شما باید برای مدتی تحت نظر پزشک باشین اما همه چی به خواست خداست مثلا در مورد خانواده ی خودم دارم حرفمیزنم پدر و مادر من نه فامیلن و نه حتی همشهری و نه حتی تو افراد فامیل هم مشکلی یا بیماری وجود نداشت اما من دو تا برادر دارم که بی بیماری کوتاه قدی مبتلا هستن که به تبع اون مشکلات دیگه ای هم دارن مثلا استخوان های ساعدشون خمیده اس و بین بچه ها فقط من مشکلی ندارم خوب چند سال پیش رفتیم پیش یه پرفسور ژنتیک و ایشون گفتن که خیلی شانسی دخترتون سالمه یه چیزی مثل شیر یا خط(دقیفا تعبیر ایشون همین بود).
پس درسته که تا حدی علم میتونه تعیین کننده باشه اما این خداست که تعیین کننده ی اصلی سرنوشت ما ادماست(البته منظورم درباب جبر و اختیار نیست)

[صمیمی]

سلام دوستان عزیز از همراهیتون ممنونم.
meinoush عزیز در جواب شما باید بگم من عجله ندارم فقط میخوام ارامش خیال بگیرم و ذهنم اروم بشه.ایشون شماره مرکز درمان هموفیلی رو بهم دادن و سوالاتمو از اونا پرسیدم و قرارشد بعد از اینکه خانواده ها تایید کردن با هم بریم و از نزدیک باهاشون اشنابشم با بیماری و مشکلات احتمالیش.
در مورد بچه دار شدن هم باید قبل از بارداری تعیین جنسیت کنیم و حتما بچه باید پسر باشه (در مرکز درمان متخصصان خبره ای برای این منظور وجود دارن) اگه دختر باشه خودش بیمار نیست و ناقل میشه (دقیقا مسئولیت یه نسل گردن من میوفته چون در این بیماری خانم ها ناقل هموفیلی هستند ولی بیماری در مردها نشون داده میشه.
در جواب فکور عزیزم باید بگم این بنده خدا اول مسئله بیماریشو بهم گفت و خیلی هم برام توضیح داد طوری که اگه من خودم به شخصه اگه بودم انقدر مسئله رو باز نمی کردم اما ایشون کامل گفتن.هرسوالیم میپرسم دقیق جواب میده.
من خودم مدرک پرستاری دارم و با چندتا دکتر و مشاور صحبت کردم و اطلاع تقریبا کاملی از بیماری دارم. (اگر خواستید کامل توضیح میدم یا به وبلاگم به آدرس hani-abi71.samenblog.com برید و در مورد این بیماری اطلاع کسب کنید.

[ویدا@]

صمیمی عزیز سلام

کاملا حس و حالت رو درک میکنم من فکر میکنم احساسات در شما خیلی زیاد هست و با احساس داری تصمیم میگیری

همون قدر که بچه دار شدن میتونه زندگی مشترک رو تحت شعاع قرار بده بچه دار نشدن یا بچه ناقل هم همین طور!

دوست عزیزم سعی کن به یک تعادل احساسی برسی و از منطق و عقل هم کمک بگیری

دوستان نظرات خوبی برات گذاشتن

امیدوارم بتونی با توجه به نظرات بهترین تصمیم را بگیری

موفق باشی