شیوه اصولی و پایه بررسی شرایط و وضعیت مالی خواستگار چگونه باید باشد؟

[رازقی]

سلام.
والا بنده یک مشکل خیلی اساسی دارم که دیگه کلافه م کرده.:( با توجه به اینکه همه میدونیم باید یه تناسب بین سطح اقتصادی و مالی دو تا خانواده وجود داشته باشه - که البته خیلیها میگن مساوی یا خانواده پسر بالاتر- میخوام ببینم دقیقا چجوری باید اینو بررسی کنیم؟ مثلا وقتی کسی میخواد هماهنگ کنه بیاد خواستگاری باید چیا رو از قبل پرسید؟ چجوری پرسید؟ که بشه به جواب اینا رسید. همچنین توان مالی و آینده یی که پسر مورد نظر داره و چیزی که میتونه و نمیتونه تامین کنه رو باید در چه مرحله ای و توسط چه کسانی و چگونه پرسیده بشه؟
دوستان عزیز، میخوام اگه میتونید لطف کنید هم اون چیزی رو که رایج هست بفرمایید و هم اون چیزی که به نظر خودتون بهتره و توصیه میکنید.
... واقعیت اینکه من تک دخترم و خانواده خیلی ناشی هستیم و چند مورد پیاپی هست که با این مواجه میشیم که میان و تازه میبینن خیلی فاصله هست... متاسفانه آقا پسر کمی کپ میکنند از اینکه بنده خیلی نازپرورده و مرفه باشم به نسبت تصوری که ایشون پیش از این داشتند و دقیقا توی جلسه اول آشنایی شروع میکنند پرسیدن از این که من دقیقا چقدر سازگاری و تغییر سطح رفاهی رو میتونم تحمل کنم؟ منهم یکجوری گیر می افتم، از یه طرف اصلا نمیدونم دقیقا وضع این خانواده چجوریه... -همونجوری که اونا تا نیومدن زندگی ما و ما رو ندیدن نمیدونن- که این باعث میشه نتونم تصور کنم طرف به چه سطح زندگی عادت داره و منظورش چیه و... از طرف دیگه خب من که 60 سالم نیست! از کجا بدونم دقیقا با چه شرایطی میتونم کنار بیام و با چی نه؟ خصوصا که سوال روی هوا هم داره از من پرسیده میشه. یعنی طرف نمیگه من دقیقا اینقدر دارم میتونی یا نه؟ منم بگم خب فکر میکنم یا خداحافظ شما یا!... معمولا تنها چیزی که میتونم بگم اینه که خب این سبکی که عادت دارم تا چند درجه - به میزان معقول- پایین تر میتونم خودمو تطبیق بدم و اول زندگیه آدم سازگاری باشم، قطعا اندازه چند فرسنگ تفاوت رو نمیتونم.
بنابراین من نمیدونم ما این مسایل رو باید قبل اینکه بیان حل کنیم یا قبل اینکه بخوایم صحبت آشنایی کنیم خانواده ها صحبت کنن- که من فکر میکنم مسخره س! یه جورایی نه به داره، نه به باره اسمش عمو یادگاره!... البته شاید من اشتباه میکنم. یا اینکه یه راه حل من درآوردی دیگه؟
مرسی پیشاپیش.

[بچه مثبت]

خوب من دقیقا با این شرایط مواجه شده ام و متوجهم چی می گین.
ببینید بیشتر خانواده ها و پسرها صحبت های مالی در مراحل اولیه ی زندگی را یه فاکتور منفی می دونند و تعبیر به مادی بودن شخص مقابل می کنند و حتی از همونجا منصرف می شن. بنابراین بهتون توصیه نمی کنم که بخواید اینجوری مستقیم از خانواده طرف بپرسید مگر این که امکان تحقیق داشته باشید و به صورتی غیر مستقیم از وضع مالی شخص مقابل مطلع شوید.

از طرف دیگر اگرچه اسلام تاکید کرده که همسر باید بتونه شرایطی نظیر آن چه دختر در منزل پدرش داشته و یا بهتر را فراهم کنه اما اگه بنا باشه این شرط رعایت بشه همه ی دخترهای جامعه می ترشن!
من حتی با خانواده هایی مواجه بوده ام که وضع خانوادگی شون نظیر وضع خانوادگی خود من بوده است اما نکته این است که هیچ پسری در ابتدای زندگی به هیچ وجه شرایطی نداره که شرایطی نظیر خانواده ی خودش یا همسرش را برای همسرش فراهم کنه. معمولا یه فرد خودساخته سعی می کنه با حداکثر استقلال نسبت به خانواده اش زندگی کند و در چنین شرایطی یه پسری که تازه می خواد ازدواج کنه نمی تونه با حفظ استقلالش زندگی آن چنانی برای همسرش فراهم کنه.

این ملاک و معیار خیلی از پسرهاست که دوست دارن همسرشان توی سختی ها همراهشون باشه نه بعد از این که حالا پولدار شدند و رفاهی توی زندگی شون آمد.
و یه پسر در اول زندگی معمولا قادر به تهیه ی خانه ی مستقل و یا حتی اجاره ای با متراژ بالا نیست.

ببینید می تونید خودتان را برای زندگی توی یه خانه ی 45 متری آماده کنید؟ می تونید هربار که می رید مهمونی یه دست لباس جدید نداشته باشید؟ می تونید ....

[رازقی]

خوب من دقیقا با این شرایط مواجه شده ام و متوجهم چی می گین.
ببینید بیشتر خانواده ها و پسرها صحبت های مالی در مراحل اولیه ی زندگی را یه فاکتور منفی می دونند و تعبیر به مادی بودن شخص مقابل می کنند و حتی از همونجا منصرف می شن. بنابراین بهتون توصیه نمی کنم که بخواید اینجوری مستقیم از خانواده طرف بپرسید مگر این که امکان تحقیق داشته باشید و به صورتی غیر مستقیم از وضع مالی شخص مقابل مطلع شوید. بله، ما هم اینقدرها از قافله پرت نیستیم که چنین چیزهایی بپرسیم... در واقع ما یکجورایی کلا نمی پرسیم!

از طرف دیگر اگرچه اسلام تاکید کرده که همسر باید بتونه شرایطی نظیر آن چه دختر در منزل پدرش داشته و یا بهتر را فراهم کنه اما اگه بنا باشه این شرط رعایت بشه همه ی دخترهای جامعه می ترشن! کاملا و واقعا! خودم اول صف قرار میگیرم!:cool:
من حتی با خانواده هایی مواجه بوده ام که وضع خانوادگی شون نظیر وضع خانوادگی خود من بوده است اما نکته این است که هیچ پسری در ابتدای زندگی به هیچ وجه شرایطی نداره که شرایطی نظیر خانواده ی خودش یا همسرش را برای همسرش فراهم کنه. معمولا یه فرد خودساخته سعی می کنه با حداکثر استقلال نسبت به خانواده اش زندگی کند و در چنین شرایطی یه پسری که تازه می خواد ازدواج کنه نمی تونه با حفظ استقلالش زندگی آن چنانی برای همسرش فراهم کنه.
من همینو میخواستم بدونم: این حفظ استقلال و اینا چقدر برای آقایون مهمه؟ یعنی با چه شدتی؟ من نگران اینم که طرفم حاضر نباشه نه از پدر خودش کمک بگیره نه بذاره بابای من کمک کنه ... یه وقتم بگه اصلا کار نکن - چون من از کارم پول خوبی در میاد و پروژه ای هم میتونم کار کنم ولی ترجیحم این نیست که کار کنم- من خودم دربیارم! بعد باید بنیشنیم هوا بخوریم که استقلالمان حفظ گردد همی!
این ملاک و معیار خیلی از پسرهاست که دوست دارن همسرشان توی سختی ها همراهشون باشه نه بعد از این که حالا پولدار شدند و رفاهی توی زندگی شون آمد.
و یه پسر در اول زندگی معمولا قادر به تهیه ی خانه ی مستقل و یا حتی اجاره ای با متراژ بالا نیست. بله درک میکنم، اما طرف مقابل دختر باید یه مقدار هم خودش منطقی حساب کنه ببینه این کنار اومدنه تا کجاس... آخه من گاهی میترسم اینکه بابا اینا نمیپرسن اصلا بخاطر این باشه که براشون مهم نیست و هنوز تو ذهنشونه که دخترشون هر کاری بخواد کنه تامینش میکنن دیگه! حواسشون به اون استقلال و اینا نیست... - اصلا انگار بهشون برمیخوره که من میگم از این مسائل بپرسید(توی مراحل خیلی جلوتر منظورمه ها) میگن من خوشم نمیاد با کسی سر این چیزا چونه برنم! من که کم ندارم- ....
آخه اینجوری باشه و منم کنار بیام باید یه چیزی اشانتیون روم بدن بگن بیا این دختره رو ببر!

ببینید می تونید خودتان را برای زندگی توی یه خانه ی 45 متری آماده کنید؟ می تونید هربار که می رید مهمونی یه دست لباس جدید نداشته باشید؟ می تونید ....
نمیدونم والا.... این چیزا اونقدر برام ترسناک نیست که استرس برام ترسناکه... من آدم مضطربی هستم کلا. لباس جدید نداشتن استرس نمیده ولی هزینه واجبات و وحشت اجاره خونه و رهن و بالا رفتنش و اینا چرا استرس زیادی میده. مشکل هم اینه که خانواده م واسشون مهم نیست چون کم ندارن میگن خب میرین تو این خونه، اون خونه میشینین، رهنش میدین، یه جا که دوس دارین میگیرین... من اما حس میکنم خوشم نمیاد اینقدر به همسرم خوش بگذره!... خجالت میکشم.

حالا کلن منظور اینه که اصلا نباید بپرسیم سوتفاهم نشه؟ کی باید بپرسیم ؟چجوری باید بپرسیم؟
.... آها از پس بابامون چجوری بربیایم؟!:) از پس طرف مقابلمون و حساسیتش رو استقلالش چجوری بربیایم؟

[رازقی]

یه نکته مهم اینه که چجوری باید بفهمم طرف دنبال مال و منال پدر منه یا نه؟ اینکه بفهمم کوچکترین نشانه از این رو داره یانه؟ شما چطور به نتیجه میرسید خانوما؟

[بچه مثبت]

من همینو میخواستم بدونم: این حفظ استقلال و اینا چقدر برای آقایون مهمه؟ یعنی با چه شدتی؟ من نگران اینم که طرفم حاضر نباشه نه از پدر خودش کمک بگیره نه بذاره بابای من کمک کنه ... یه وقتم بگه اصلا کار نکن - چون من از کارم پول خوبی در میاد و پروژه ای هم میتونم کار کنم ولی ترجیحم این نیست که کار کنم- من خودم دربیارم! بعد باید بنیشنیم هوا بخوریم که استقلالمان حفظ گردد همی!

شاید مهمترین داشته ی یه مرد توی زندگی مشترک غرورش باشه. چیزی که به او انگیزه می ده که زندگیش را بهتر کنه و برای خانواده اش تلاش کنه!
حالا اگر شما به اون این احساس را بدین که نمی تونه از پس زندگیش بربیاد و محتاج کمک پدر و مادرش یا کمک پدر شما یا خود شما برای ادامه ی زندگیه در واقع شخصیت اون را خرد کرده اید و می تونید با خیال راحت فاتحه ی زندگیتون را بخونید!
البته کمک های کوچیک از طرف خانواده ها امکان پذیره اما نباید شخصیتش خرد بشه.

بله درک میکنم، اما طرف مقابل دختر باید یه مقدار هم خودش منطقی حساب کنه ببینه این کنار اومدنه تا کجاس... آخه من گاهی میترسم اینکه بابا اینا نمیپرسن اصلا بخاطر این باشه که براشون مهم نیست و هنوز تو ذهنشونه که دخترشون هر کاری بخواد کنه تامینش میکنن دیگه! حواسشون به اون استقلال و اینا نیست...

مادرم جایی تماس گرفته بود و مادر دختره بود که خوب پدرش (پدر دختر ) هم گفته من اگه یه داماد مومن و خوب گیرم بیاد یه خونه هم واسه ش می خرم.
به مادرم گفتم دیگه نه اسمشون را بیاره و نه تماس بگیره!
این حفظ استقلال برای خیلی ها مهمه.

بالاخره وقتی کسی کار مناسبی داشته باشه و عرضه و توانایی اداره ی یه زندگی را داشته باشه می تونه در طول زمان زندگی اش را بسازه و رفاه را وارد زندگی اش کنه.