مشکل در برقراری ارتباط

[imanegr]

سلام
من 25 سالم هست و احساس میکنم در برقراری ارتباط و دوستیابی خیلی ضعیف هستم.
خیلی وقتا احساس میکنم ظاهرم خوب نیست و به همین خاطر دیگران به من اهمیت نمیدن ولی در درون میدونم و نزدیکانم هم میگن که من ظاهرم هیچ مشکلی نداره و مشکلم اینه که همیشه به خودم تلقین میکنم که کسی نمیخواد با من دوست باشه .
در برخورد های اول با افراد در دانشگاه خیلی خوب و صمیمی باهام رفتار میشه و من اشتیاق زیادی به ادامه دوستی دارم ولی همینطور که میگذره و در جلسات بعدی آشنایی با افراد دوستیمان کمرنگ تر میشه و حس میکنم طرف از من خوشش نمیاد و اینقدر این مشکل برام تکرار شده که دیگه اعتماد به نفس کافی ندارم . من در برخوردها همیشه یک حالت خیلی تعارفی و رسمی دارم و با اینکه خیلی میخوام ولی نمیتونم صمیمی بشم. مثلا در یک جمع صمیمانه همیشه حس میکنم خراب میکنم، هیچ وقت جرات گفتن یک جک ندارم و چند بار هم امتحان کردم و جک یا مطلبی را گفتم ولی خودم حس کردم خیلی بی مزه و مسخره گفتم و اتفاقا بقیه هم فکر میکنم همینطور حس کردن. برای همین از اینکه مثل بقیه بلند حرف بزنم، بخندم، شوخی کنم و یا تغییر صدا بدم همیشه میترسم .در ازتباط هام همیشه خیلی جدی و رسمی هستم با اینکه با تمام وجودم احساس میکنم نیاز دارم تا صمیمی باشم و شوخی کنم ولی همیشه احساس کردم در این توانایی ناتوان هستم .
در طول چهار سال دانشگاه تنها یک دوست نسبتا صمیمی داشتم و با کسی نتونستم دوست بشم چون به نظرم همیشه در استمرار رابطه دوستی خراب میکردم .در مورد یک دوست صمیمی هم که دارم دلیل موفقیتم در دوستی این بود که احساس کردم خیلی از من سطح پایینتر و ساده تر هست برا همین با اعتماد به نفس باهاش برخورد میکردم.
مشکلم در برقراری ارباط با جنس مخالف بسیار شدیدتر هست و اکثر دخترها به خاطر ناتوانی من در برقراری و استمرار ارتباط خیلی زود ازم خسته میشن و احتمالن بدشون میاد.
واقعا احساس میکنم که دیگه طاقت این روند رو ندارم و باید کاری کنم .
نمیدونم باید به مشاور مراجعه کنم یا خیر؟و یا اینکه در کارگاه های مهارت های ارتباطی شرکت کنم.
لطفا راهنماییم کنید.
ممنون

[rahham]

سلام عزیزم.
مشکل شما در اعتماد به نفس هستش .
اول باید خود ، خودتو دوست داشته باشی تا دیگران تو رو دوست داشته باشن.
مطالب و تایپیک های مربوط به اعتماد و عزت نفس رو بخون.
ذره ذره و تدریجا باید رو خودت کار کنی.
راستشو بخوای من هم تا چند مماه پیش همین جور بودم اما خدا رو شکر هرچند که هنوزم جای اصلاح دارم اما راضی ام.
یک روش الگو برداریه.
برای مثال :
من به رفتارهای جاری ام که آدم خوش برخوردیه دقت میکردم و میدیدم مثلا وقتی مهمونی وارد خونش میشه چه طور و با چه لحن و چه جملاتی ازش استقبال میکنه.

پیامک روش خوب دیگه ایه :
به دوستات پیامک بده و احوالشونو بپرس و حتما اونها رو تو پیامک با لحن های صمیمی و پرمحبت مثل"عزیزم" خطاب بده.
وقتی تو پیامک عادی شد تو برخوردهای حضوری هم کم کم عادت میشه.
تو پیامک هات خودتو صمیمی نشون بده. کمی در ابتدا سخته اما عادت میکنی.
برای رویارویی با دوستات از قبل آماده باش. برنامه ریزی کن که چه جوری سلام بدی و چی بگی و چه جوری خداحافظی کنی.

[s@h@r]

من هم مشکل شمارو دارم . از وقتی کلاس یوگا میرم خیلی روحیم عوض شده تا قبل از یوگا خودم رو مدام سرزنش میکردم واصلا اعتماد به نفس نداشتم اما با یوگا نه تنها سرزنش ها قطع شد و اعتماد به نفس پیدا کردم بلکه احساس میکنم خودم رو دوست دارم و البته یوگا روح رو جلا میبخشه و شادی و طراوت رو به شما هدیه میده.
اهل کجایی؟شاید بتونم یه جای خوب برای یادگیری مهارت ارتباطی بهت معرفی کنم اگه شیرازی باشی!

[imanegr]

من هم مشکل شمارو دارم . از وقتی کلاس یوگا میرم خیلی روحیم عوض شده تا قبل از یوگا خودم رو مدام سرزنش میکردم واصلا اعتماد به نفس نداشتم اما با یوگا نه تنها سرزنش ها قطع شد و اعتماد به نفس پیدا کردم بلکه احساس میکنم خودم رو دوست دارم و البته یوگا روح رو جلا میبخشه و شادی و طراوت رو به شما هدیه میده.
اهل کجایی؟شاید بتونم یه جای خوب برای یادگیری مهارت ارتباطی بهت معرفی کنم اگه شیرازی باشی!

ممنون
من تهران هستم .
ممنون میشم اگه جایی برای یادگیری مهرت های ارتباطی می شناسید بهم معرفی کنید.
سپاس

[s@h@r]

http://www.hamyaran.ir/
به این لینک سری بزن.