مشکل در درک خدا

[دختر بهار]

یه مشکل دارم که فکر میکنم فقط 10 درصدش فلسفی و مذهبی باشه و 90 درصد اصلیش جنبه ی روانشناسی و یه جور وسواس فکری داره!
من خدا رو دوست دارم... یه زمانی معشوقم بود(الانم هست. منتها ازش خیلی دور شدم)...اونقدر که براش می نوشتم و...
همیشه معنویت ها رو دوست داشتم. من یه شاعرم. شاعری که حتی شعرهای عاشقانه ای که برای عشق زمینیش میگه هم بوی خدا رو میداد. این حرف من نیستا. حرف مخاطبای شعرامه. به خدا یه باور عمیق داشتم. خیلی عمیق. خدا هم خیلی کمکم میکرد. تو زندگی من اتفاقاتی افتاده که واقعا با معجزه فرقی نداره و من اونا رو به کمک خدا نسبت میدادم.
اما حالا مدتیه که... سال هاست یه شکی نسبت به وجود خدا افتاده تو جونم. با مطالعه و پرسش و پاسخ این ابهام که "خدا وجود داره" رو برطرف کردم. در حالت عادی اگه الان به من بگین ثابت کن که خدا وجود داره، میتونم براتون ثابت کنم. یعنی عقلم حکم میده که بااااااید خدایی وجود داشته باشه. اما... اما لحظه ی دعا و نماز که میرسه یه حس مبهمی مثل یه شک نسبت به وجود کسی که من دارم ازش یه چیزی میخوام یا نماز میخونم، اعتقادم رو به یه باره میریزه.
نمیدونم میفهمین چی میگم؟! اگه کسی بشینه برام دو دقیقه در مورد وجود خدا حرف بزنه اشکام شروع به ریختن میکنن و غرق یقین وجودش میشم. اما یک ساعت بعد که بخوام نماز بخونم پیش خودم میگم یعنی واقعا کسی وجود داره که دارم براش نماز می خونم؟! باز باید بشینم با خودم فکر کنم و برا خودم همون دلایلی که اثباتش رو قبول دارم بیارم که دوباره ذهنم آروم شه. ولی تا بیام این یقین رو در قلبم ایجاد کنم حلاوت دعا رو از خودم گرفتم...
در مورد این موضوع با خیلی ها صحبت کردم. نتیجه نهایی این بوده که خودم رو غرق در معنویات کنم. ولی مشکل اینجاست که از اون ور با خودم میگم نکنه ایجاد یه فضای معنوی، در واقع گول زدن خودم باشه! خودم رو تحت تاثیر قرار بدم که چیزی که وجود نداره رو باور کنم؟!! کلا به خیلی دیگه از آموزه های روانشناسی هم بدبینم و فکر میکنم اینا یعنی گول زدن خودت! چون آخر سر اصل ماجرا که درست نمیشه. فقط این منم که حس و حالم عوض میشه!

همونطور که عرض کردم تا حالا مشاورهای دینی که در این زمینه نتونستن کمکم کنن. اما من حس میکنم یه مشاورای روانشناسی احتیاج دارم...
حدود یک ساله که این موضوع در من شدیدتر شده و روی روحیه و اعتقادات و اعمال مذهبیم شدیدا تاثیر گذاشته. دقیقا تو این یک سال من نتونستم شعر هم بگم. چون خودم دقیقا کشف کردم که فقط وقتی اعتقادات معنویم بارور باشه میتونم در سایر زمینه ها هم شعر بگم.
نمیدونم ربط داره یا نه. در طی یک سال اخیر با مشکل بزرگی دست و پنجه نرم کردم. تو این مدت با همه ی وجود از خدا خواستم کمکم کنه. هر نذر یا دعایی که دیگران بهم توصیه کردن رو انجام دادم. اما نشد. من تو بدترین شرایط بحرانی که اون مشکل برام ایجاد کرد خدا رو صدا میکردم. سریع چادرنماز میپوشیدم و در عین همون شکی که داشتم!!!!!! صداش میکردم. اما کمکم نکرد...
[/b]هرچند اون مشکل حل نشد و هنوزم براش غصه می خورم، اما خدا رو شکر الان زندگی خوبی دارم و بی نهایت احساس خوشبختی میکنم(اون مشکل ربطی به این احساس خوشبختی نداره. اصلا یه موضوع دیگه بود)
البته من فکر میکنم مشکلی که تو این پست مطرح کردم ربطی به این مشکلی که یک سال اخیر داشتم نداره. چون هیچوقت با خودم نمیگم چون خدا تو فلان مشکل کمکم نکرد پس حتما وجود نداره!

ازتون واقعا عاجزانه میخوام کمکم کنید. تا این مشکلم حل نشه نمیتونم طعم لذت های واقعی زندگی رو بچشم.[b]

[mohsenazizi]

[align=justify]سلام

با توجه به نوشته هاتون، من فکر می کنم که مساله شما شک در بود یا نبود خداوند نیست. شما عقلا خدا رو قبول دارید ولی قلبا حسش نمی کنید

گاهی برای راز و نیاز و دعا کردن حس و حالی نداریم. در عوض گاهی اینقدر غرق در معنویات میشیم که ناخواسته اشکمون سرازیر میشه. اما آیا این حال نداشتن های گهگاهی طبیعیه؟ بله طبیعیه

چرا که اگر طبیعی نبود ما چنین روایاتی هم نداشتیم:

مستحبات را تا جایی به جا آورید که به واجبات شما ضرر نزند. هم‌چنین فرموده‌اند: مستحبات را تا جایی که نشاط دارید و از آنها لذت می‌برید به جا آورید و هر گاه احساس کردید که میلی به آنها ندارید، مستحبات را رها کرده به سراغ واجبات بروید و به واجبات اکتفا کنید.

احتمالا در رابطه با قبض و بسط چیزهایی شنیدید. گاهی وقتها شادشادیم؛ گاهی غمگین غمگین؛ گاهی خیال می کنیم خدا از ما رو برگردونده؛ گاهی حس می کنیم خیلی بهش نزدیکیم...

قبل از نزول سوره مبارکه ضحی بر پیامبر گرامی اسلام(ص)، مدتی بود که آیه یا سوره ای نازل نشده بود و مردم می گفتند که خدا از پیامبر روی برگردونده. وقتی سوره نازل شد مساله حل شد.

بسم الله الرحمن الرحیم

والضحی-والیل اذا سجی- ما ودعک ربک و ما قلی-.... الی آخر

این هم مصداقی دیگر:

وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَلِكَ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا

ترجمه فولادوند

و [ما فرشتگان‏] جز به فرمان پروردگارت نازل نمى‏شويم. آنچه پيش روى ما و آنچه پشت سر ما و آنچه ميان اين دو است، [همه‏] به او اختصاص دارد، و پروردگارت هرگز فراموشكار نبوده است.

چند روزى وحى قطع شد، و جبرئيل پيك وحى الهى به سراغ پيامبر نيامد. هنگامى كه اين مدت سپرى گشت و جبرئيل بر پيامبر نازل شد، به او فرمود: چرا دير كردى؟ من‏ بسيار مشتاق تو بودم؟ جبرئيل گفت: من به تو مشتاقترم! ولى من مامورم، هنگامى كه مامور شوم مى ‏آيم و هنگامى كه دستور نداشته باشم خوددارى مى‏ كنم.

پس قبض و بسط در این دنیا طبیعی هست.

اما مساله ای که فکر می کنم دردسرساز شده اینه که دیگران خدا رو پیش ما بد معرفی می کنند. یا اینکه ما خودمون درست تحقیق نمی کنیم. استجابت دعا رو به معنای براورده شدن خواسته هامون تعبیر می کنیم

نقل به مضمون برخی روایات اینه که اگر کسی دعایی کنه و به صلاحش نباشه که به او بده و نده در اون دنیا جبران میکنه ، به حدی که مومن وقتی در اون دنیا میبینه که برای دعاهایی که مستجاب نشده (و به نفعش هم نبوده) چه پاداشی گیرش میاد حسرت میخوره که کاش هیچ یک از آرزوهاش برآورده نمیشدند!

بگذریم

در هر صورت به نظر من دو مساله وجود داره:

1. فکر می کنیم که باید همیشه با حال و هوای خاص باشیم و اگر مواقعی بی حال باشیم بدبین می شیم

2. از تاثیرات دعا درست مطلع نیستیم و استجابت دعا رو هم به معنای قبول خواست خود می پنداریم. شرایط اولیه دعا کردن رو هم گاهی برآورده نمی کنیم

به قول آقای فاطمی نیا:استجابت یعنی این كه دستت خالی برنگرده! یه چیزی رو طلب كردی؛ ولی نگذاشتن دست خالی برگردی. حالا اگر اون چیزی رو كه خواستی؛ ندادن، به جایش یه چیز دیگه دادن. مهم اینه كه نگذاشتن دستت خالی بماند.

اینکه دیگران بگن فلان نذر رو بکن، فلان کار رو بکن حتما جاب می بینی و ... نباید باعث بشه ما به خدا بدبین بشیم. شاید یک نفر دعایی کرده و با نذر خاصی به نتیجه رسیده و حالا همون رو برای دیگران تجویز می کنه. حتی خودش هم ممکنه بعدها با همون نذر خواسته اش برآورده نشه. مصلحت خدا رو که ماها خبر نداریم

در پایان دلایل عدم برآورده شدن خواسته هامون از منظر امام علی(ع) رو میگذارم:

از گنجینه های رحمت او چیزهایی را درخواست کن که جز او کسی نمی‌تواند عطا کند، مانند عمر بیشتر، تندرستی بدن، و گشایش در روزی، ( و بدان که )خداوند کلیدهای گنجینه های خود را در دست تو قرار داده ( نه هیچ واسطه ای دیگر )، چرا که به تو اجازه دعا کردن و خواستن داد. پس هرگاه اراده کردی می‌توانی با دعا، درهای نعمت خدا را بگشایی، تا باران رحمت الهی بر تو ببارد.

هرگز از تاخیر اجابت دعا ناامید مباش، زیرا بخشش الهی به اندازه نیت توست . گاه ، در اجابت دعا تاخیر می‌شود تا پاداشی بیشتر ازخواسته دعا کننده بدهد .

گاهی درخواست می‌کنی اما پاسخ داده نمی‌شود، زیرا بهتر از آنچه خواستی به زودی یا در وقت مشخص ، به تو خواهد بخشید ، یا به جهت اعطاء بهتر از آنچه خواستی ، آنرا اجابت نمی‌کند، زیرا چه بسا خواسته‌هایی داری که اگر داده شود مایه هلاکت دین تو خواهد بود.
پس خواسته های تو بگونه ای باشد که جمال و زیبایی تو را تامین، و رنج و سختی را از تو دور کند ، که نه مال دنیا برای تو پایدار، و نه تو برای مال دنیا باقی خواهی ماند.



نامه 31 نهج البلاغه امیرالمونین علی(ع)
[/align]

[meinoush]

عیبی نداره. ذهن پرسشگره. فقط ادم مرده است که نمی پرسه. خودتو سرزنش نکن که سوالی شده ذهنت.
مشکل موضوعیه که ذهنت بهش مشغول شده. چیزی که هر چی فکر کنی به جواب مناسب و مطمنی نمی رسی. پس عبثه این فکر و سوال و بهتره کاریش نداشته باشی.
ولی اگه می خوای راجع بهش صحبت کنی بیا اینجا دلایل اینکه فکر می کنی خدا هست و دلایلی که فکر می کنی نیست رو بنویس. شاید بشه روشون صحبت کرد.

[فرشته مهربان]

دختر بهار

بهت تبریک میگم که گره های ذهنیت در این باره را بدون ترس دنبال می کنی ، و نگران هم نباش که چرا چنینه ، این اقتضائات انسانیه ، مهم نماندن در این حالت هست که با اومدنت به اینجا و طرح موضوع مشخصه که اهل ماندن نیستی .

قبل از هرچیز باید بگم که همانطور که خودت هم تشخیص دادی این از وسواسه . پس نیاز به کنترل ذهن و توقف فکر داری .

وسوسه های ابلیس همه جوره هست ، وقتی کسی را عقلاً نتوانست در انکا خدا نگه دارد ، قلباً وارد میشود که دلش را مضطرب کند .

ذالک الکتاب لاریب فیه .

چرا میگه لاریب فیه . چون تردید مضطرب میکنه و آرامش قلب را به هم میزنه و قلب که ناآرام باشه ، دریافتهاش مختل میشه . چون مختل میشه هدایت قرآن را نمیگیره .

حال قلبی شما اتفاقاً از همان شک فلسفی هست . استدلال کردی ، شواهد دیدی ، قبول عقلی کردی ، اما به یقین قلبی نرسیدی که شکت اساسی برطرف بشه ، احتمالاً بخاطر اینکه هربار بعد از کلی برهان آوردن در مورد وجود خدا ، میرسی به ذات و اونجا گیر می کنی . اگر این باشد برهان های مورد استفاده ات از نوع برهانهای نظم و طبیعت و کلاً برهان های مبتنی بر خلقت هست که آفاقی هستند ، حال اینکه اینها مقدمه است ، بعدش ما نیاز به برهانهای انفسی داریم مثل برهانیی بر محور برهان لطف ، که این دیگه پیوسته هست ، یعنی مدام در مواجهه های زندگی پیش میاد که بیشتر با سیر انفسی حاصل میشه . لذا احتمالاً چون با نظر به ذات خدا ( با این شبهه که حالا که همه چیز ثابت می کنه خالقی هست و ..... این خدا خودش چه جوری به وجود اومده چطوریه و ..... ) این شبهه با نظر به ذات خداست که تأکید فراوان شده که در ذات خدا تفکر نکنید علتش هم اینه که مخلوق نمیتونه مافوق خودش را دریابه چون محدود از اوست مثل اینه که اختراع و مصنوع دست شما بخواد در مورد شما و ماهیتت و چگونگی وجودت غور کنه که نمیشه چون از تو محدود تره و مادون تو هست و توان و امکانش رو نداره ما هم در مقابل خدا مثل مصنوعات دست خودمونیم ، و امکان درک ذات خدا را نداریم لذا دچار گمراهی و پریشانی و تردید در وجودش که اضطراب قلب ایجاد می کند می شویم و لذا چون خدای ما فقط خدای استدلالهای آفاقی هست وجودش اینمواقع برامون گنگ و گم هست و ... برای نفس ما از روی مشاهده آثار فهم خدا حاصل شده ، وقتی ارتباط روحانی میگیری گویی باید حضورش را لمس کنی و مشاهده کنی تا باور حضورش را داشته باشی .

این وسواس از نظر من ابتدا باید با توقف فکر و متمرکز نشدن بر درک حضور خدا و صرفاً قانع به عمل به شریعت بودن حل بشه بعد از آن از طریق اساتید اخلاق روی درک انفسی حضور خدا کار کنید تا ریشه ریب از وجودتان قطع گردد و اطمینان قلب بیابید که آنوقت خود بخود حضور را حس خواهید کرد .


.

[z o h r e h]

سلام

چون گفتيد شاعر هستيد يه پيشنهاد براتون دارم

البته منم موافقم كه زياد به اين موضوع فكر نكنيد چون خودش ميشه درگيري جديد

اما پيشنهادم كه ممكنه خودتون هم زياد انجام داده باشيد, خوندن اشعار حافظ است

البته نه با اين تفكر كه جواب سوالاتون رو پيدا كنيد

راحت و سبكبال بخونيد و لذت ببريد

شايد كمكي شد و نوري كوچك تو دلتون, در ضمن حل اين مشكل رو هم سبكبال به خدا بسپار و بدون اين دغدغه براي خيلي ها ممكنه بوجود اومده باشه و شايد شروع مرحله اي است براي درك بهتر خدا

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست..... که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست
نظیر دوست ندیدم اگر چه از مَه و مهر..... نهادم آینه‌ها در مقابل رخ دوست
صبا ز حال دل تنگ ما چه شرح دهد..... که چون شکنج ورق‌های غنچهٔ توبرتوست
نه من سبوکش این دیر رندسوزم و بس..... بسا سرا که در این کارخانهٔ سنگ و سبوست
مگر تو شانه زدی زلف عَنبرافشان را..... که باد غالیه‌سا گشت و خاک عنبربوست
نثار روی تو هر برگ گل که در چمن است..... فدای قد تو هر سَروبُن که بر لب جوست
زبان ناطقه در وصف شوق نالان است..... چه جای کِلکِ بریده‌زبانِ بیهُده گوست
رخ تو در دلم آمد مراد خواهم یافت..... چرا که حال نکو در قفای فال نکوست
نه این زمان دل حافظ در آتش هوس است..... که داغدار ازل همچو لالهٔ خودروست

[دختر بهار]

دوستای گلم من تا پایان هفته مهمون دارم و دستم بنده و نمیتونم بیام اینجا در پاسخ به راهنمایی های ارزشمندتون حرف هایی که دارم رو بزنم. اما اومدم خیلی کوتاه ازتون خواهش کنم به راهنمایی هاتون ادامه بدین. هفته آینده میام و هم دقیق میخونم و هم حرف هامو میزنم. من برای نجات از باتلاق فکری ای که توش گیر افتادم به این تاپیک دل بستم. پس یه وقت تنهام نذارین

[دختر بهار]

یه فرصت گیر آوردم و اومدم اینجا!

نمیدونم چجوری می تونم از اینهمه زحمتی که بابت جواب به سوالم کشیدین تشکر کنم. هم وقتتون رو اختصاص دادین و هم اینهمه تایپ کردین. واقعا شرمنده ام!

mohsenazizi گرامی جواب کامل و مرتب شما به اون ابهامم که چرا با وجود اینهمه خواستن، باز هم خدا کمکم نکرد جواب داد. واقعا ممنونم.

فرشته مهربان عزیز. فرمایشات شما رو هم خوندم. اتفاقا من با اون مرحله ی آخر اثبات همینطور که شما فرمودین رفتار کردم. یعنی واقعا پذیرفتم که همونطور که عقل حیوان چند پله از انسان ضعیف تره و نمیتونه خیلی از چیزا که ما درک میکنیم رو درک کنه، پس قطعا عقل انسان هم باید از یه درجه ی بالاتری کمتر باشه که ...
فقط پاراگراف آخر حرفاتون دوباره منو میرسونه به همون ابهام و درگیری فکریم. اینکه خودم رو قانع کنم که بهش فکر نکنم یه جور گول زدن خودم نیست؟[size=large]شازده کوچولوی[/color][color=#FF1493] عزیز شما هم فرمودین اشعار حافظ رو بخونم. پیشنهادتون که از بهترین نکاته. اما اینکه این اشعار رو بخونم... اینکه فضای معنوی ایجاد کنم... اینکه به شکم توجه نکنم... آیا اینا گول زدن خودم نیست؟! من باید به یقین برسم آخه. خیلی های دیگه تو جوامع غیر مسلمان هم با قرار گرفتن در جوهایی مخالف، از نظر خودشون دارن راه رو درست میرن و دین و اعتقاداتشون درسته! اونا هم دارن خودشون رو گول میزنن. من مسلمان هم همینطور؟ پس کدوممون درست میگیم؟!
من پاک دیوانه شدم! چرا در صحت چیزی که خودم جوابش رو میدونم اینطور شک میکنم؟ دقیقا احساس میکنم قلب و مغزم مقابل هم جبهه گرفتن! ایمانم ضعیفه... میدونم. اما میخوام همون تقویت ایمانمم به روش عقلی باشه...

[z o h r e h]

دوست عزيز

من فقط پيشنهاد ميكنم دنبال راه حل خاصي براي اين شكت نباش, دنبال اين نباش كه دركت از خدا با ادله باشه, زياد نرو توي شكت

مگه زماني كه براي اولين بار خدا رو فهميديم با ادله دركش كرديم, بچه بوديم و كم كم خدا رفت تو حرفها و وجودمون و يه زماني رسيد كه خودمون دركش كرديم

حالا شما رسيدي به جاي اول , ذهن همون بچه و ميخواي بگي حتما بايد بفهمم و حتما بايد اين مشكلو جور خاصي حل كنم

من گفتم اشعار حافظ و اين پيشنهاد بخاطر نوع ديد حافظ بود شايد ارامشي بهت بده و اون وسط ها حس ديگه اي از درك بهت دست بده

شايد مشكل اينجاست كه روشاشتباهي رو براي شناخت و درك پيش گرفتي

يه وقتاي نبايد با افكارمون بجنگيم و بايد بي توجه باشيم تا همينجور كه اومدن راهشونو بكشن و برن

يه وقتايي بايد مثل بچه ها قبول كنيم و دنبال دليل نباشيم تا مثل همونا همه چيزمون صاف و ساده بشه. گريه مون,خنده مون, اعتراضمون, دوست داشتنمون و...

يادته شعر هر چه كه بيند ديده ...خدايش افريده...خورشيد و ماه تابان و....
يادته بچگي هامون چقدر راحت درك ميكرديم

شايد اين روزا بايد بچه تر بشي و زياد نري تو عمق كلمات و يه جورايي بايد بغضت بتركه

ببخش اما اين نظر شخصيم بود و پشتش يه تفكر عميق نيست, چيزيه كه تو سادگي بهش رسيدم و اميدوارم بقيه بهتر راهنماييت كنن

موفق باشي

[بچه مثبت]

منم فقط یه کتاب را می تونم توصیه کنم. شاید پاسخ شک هاتون نباشه اما می تونه کمکتون کنه. یه کتاب داستانه! خوشگل و کوچولو! اسمش هست «روی ماه خداوند را ببوس»

[z o h r e h]

من هم كتاب روي ماه خداوند راببوس رو خوندم

كتاب جالبيه و حجمش خيلي كمه

دختر بهار خدارو از ميون چيزهايي كه دوست داري و بهم لذت ميدن دوباره و جور ديگه اي پيدا كن, مثل شعر, مثل كتاب و يا هرچيزي كه دوست داري

مثلا اگه اهل هنرو موسيقي هستي يه مدت برو دنبال موسيقي هاي عرفاني و زيبا

يه وقتايي ساده شو(ببخش دوباره حرفهاي تكراري زدم )

اميدوارم به درك جديدي برسي و نتيجه رو هم به ما بگي