با والد سختگیر درون چه کنیم؟

[اندیشه 22]

سلام
شاید منو یادتون باشه
من همونیم که یه تاپیک زدم و محتواش این بود که قبلا ادم به شدت کم اعتماد به نفسی بودم اما بعدا با تلاشی که خودم کردم خیلی بهتر شدم...اما خوب نه 100%
الان به شدت دنبال اینم که هر روز بهتر و بهتر بشم
دوست دارم یه ادم قوی با ابراز وجود خوب باشم
طبق مطالعاتی که کردم
به این نتیجه رسیم که در درونم یه والد به شدت سختگیر دارم که به خاطر کوچکترین اشتباهام( مثلا حتی یه توپوق ساده که تو حرفام می زنم) سرزنشم میکنه و ولمم نمیکنه! جوری که مجبورم برگردم بهش بگم دلم می خواد من همینم که هستم!!( باور کنید بعضی وقتا عین دیوونه ها این جمله رو داد میزنم!!)
این باعث میشه که توی حرفام به شدت خود سانسور باشم! و یا گاهی هول کنم و یه افتضاحی پیش بیاد...که تازه همین موضوع باعث سرزنشهای بعدیش میشه...یه جورایی ترس از ترس
یا جاهایی که باید کودک درونم فعال باشه مثه یه جمع دوستانه پر از شوخی نمی ذاره که فعال بشه و مدام امر و نهی میکنه! اینو بگو اونو نگو...این جملت زشته اون جملت بده...و بعد سکوت...سکوت...چون می دونم هر حرفی میزنم بعدا باید بشینم به این والد عزیز جواب پس بدم!! در نتیجه همه فکر میکنن من چه ادم جدی یا غیر اجتماعی و تو داری هستم!
چی کار کنم با این والد بداخلاق؟! ایا واقعا این دلیل کم اعتماد به نفسی منه؟ یا این فقط باعث ایده الیست بودنم میشه؟
ممنون از راهنماییتون

[اندیشه 22]

به شدت متشکرم از کمک همه دوستان!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
دوستان مدیر ( فرشته مهربان، hamed65، lord.hamed) یعنی واقعا هیچ نظری نداشتین یا من قابل و مهم و مستحق توجه نبودم؟!!!!!!!!!!!!!!!

[هستی]

سلام آقای اندیشه
خیلی وقت بود کم پیدا بودید
خوشحالم که دارید رو خودتون کار می کنید

فکر نمی کنم من خیلی صاحب دانش در این زمینه باشم که بخوام بهتون راهکار بدم، اما خوب دوست دارم در این زمینه باهاتون تبادل اطلاعات داشته باشم.

به این نتیجه رسیم که در درونم یه والد به شدت سختگیر دارم که به خاطر کوچکترین اشتباهام( مثلا حتی یه توپوق ساده که تو حرفام می زنم) سرزنشم میکنه و ولمم نمیکنه! جوری که مجبورم برگردم بهش بگم دلم می خواد من همینم که هستم!!

خوب این خیلی هم بد نیست.
هم از این بابت که خودتون روی اعمال و گفتارتون نظارت دارید.
و هم اینکه وقتی دارید در مساله نظارت و کنترل زیاده روی می کنید به خودتون نهیب می زنید.




فکر می کنم شما هم مثل من خیلی قضاوت مردم براتون مهمه. یکبار آنی این رو به من گفت و وقتی دقت کردم دیدم واقعا همینطوره!
چرا از اینکه مردم بهتون بگن غیراجتماعی و تودار ناراحتید؟
واقعا خودتون دوست دارید، اینطور نباشین یا چون اطرافیانتون این خصیصه رو بد توصیف کردند،می خواهید اینطوری نباشید؟

بنظرم تا قسمت اول رو خوب پیش رفتید، حالا بیایید یه جلسه با والد درونتون بذارید، باهم بشینید و اندیشه رو خوب بشناسید که چی دوست داره باشه و آیا توانایی اینی رو که می خواد داره؟
اگه به اینی که می خواهد رسید، ایا احساس لذت می کنه؟ (یه مدت تو ذهن خودت فرض کن واقعا به اون رسیدی، و بین مردمی، ببین واقعا احساس رضایت داری یا نه)
بعد با والدت یه صورتجلسه بکنید که اندیشه با توجه به تواناییهاش و علایقش واقعا می خواد کی و چطور باشه، انوقت که تکلیفتون با خودت و والدت روشن شد و هردو متوجه شدید، هدف چیه؛ باه همکاری کنید تا بهش برسید.

[اندیشه 22]

خیلی ممنونم از پاسختون
درسته...من قضاوت دیگران برام مهمه متاسفانه!! ولی باورتون نمیشه که تمام این مراحل اینکه بشینم با خودم و والدم حرف بزنمو هزار بار رفتم...هزار بار به خودم گفتم اندیشه یاد بگیر که حرف دیگران نباید واست مهم باشه...اصلا به درک من دلم می خواد ادم ضعیفی باشم...ادم بدی باشم...راستش من یه عادت خیلی خوبی که دارم اینه که از شاید 10-12 سالگی یه دفتر تقریبا روزانه نویسی (نه هر روز تقریبا هفته ای 1-2 بار) در مورد رویدادهای مهم زندگیم دارم...دلم می خواد می توونستم بهتون نشون بدم ...من چون همیشه می دونستم ادم کم اعتماد به نفسیم و همیشه از این موضوع رنج میکشیدم از اینکه نمی توونم خودمو درست ابراز کنم و دقیقا هم می دونستم احتمالا ریشه اش در همین مهم بودن قضاوت دیگرانه.............توی تک تک خاطره ها می توونم بخوونم که همیشه دارم به از خودم خواهش میکنم که بی خیال حرف مردم بشم!!پس چی میشه که من هنوز نتوونستم!! البته میگم خیلی بهتر شدم ، اما نه هنوز مثل یه ادم عادی اجتماعی...یعنی هنوز نوسان رفتارمو متوجه میشم...جوری که اصلا نمی توونم روی خودم حساب کنم...یه روز عالیم یه روز سر ساده ترین اتفاقات زندگیم همچین استرس الکی میگیردم انگار چه خبره....یا حالا مثلا اون ادمی که باهاش برخورد کردم رئیس جمهوری چیزیه...که حتی اگه بودم نباید این جوری میشدم!!! نمی دونم چه مرگمه!

راستی من خانم اندیشم!!

[JJ1234]

منم تاپیک شما رو دنبال می کنم ... خودم هم با این مسائل مواجهم. شاید خواندن تاپیک من به شما هم کمک کند. بیشتر اواخرش .

[هستی]

حقیقتش من شما را به یه دوستی که همین آی دی رو داشت اشتباه گرفتم!
آقای اندیشه


بازهم بنظرم میاد ایده والد و کنار اومدن با اون خیلی جالبه.
از این ایده تون خوشم اومد. من همیشه دلم می خواد هرجا که هستم یکی مواظبم باشه و وقتی دیگران اذیتم می کنن ازم دفاع کنه!
منم یه والد داشته باشم که این وظیفه رو به عهده بگیره، عالی میشه!
بنظرتون چطور این والد رو در درونم بیدار و حضورش رو تقویت کنم؟

[چشمک]

سلام دوست عزیز

منم اعتراف می کنم که یک والد سختگیر در درونم دارم که همیشه باعث میشه نسبت به رفتارهایم سخت برخورد کنم و ...
این والد سختگیرم به منم می گه که مواظب باش تا اطرافیانت رو ناراحت نکنی و درست رفتار کنی در حالی که بیشتر مواقع از خودم گذشتم و حتی برای ناراحتی خودم هیچ ارزشی قائل نشدم ...یه جورایی خواستم که مورد تایید باشم

ولی باور کن بلو اسکای عزیز بعضی اوقات این والد سختگیر دردسرساز میشه و مشکلات زیادی رو برام به وجود میاره که بهتره اگرم دوست داری توی وجودت بیدارش کنی کنترلش کنی تا به مشکل ما دچار نشی !

ولی من توی این تالار سعی کردم راه برخورد با این والد رو یاد بگیرم که البته با کمی قاطعیت امیخته اش کردم و بعضی موقع ها که نمی زاره از مورد تایید قرار گرفتن بگذرم باهاش قاطع صحبت کردم و بهش گفتم پس من چی ؟
یعنی با این کاری که تو می گی انجام بدم پس با این دوست داشتنهای خودم چیکار کنم ؟
بارها سرم داد کشیده که عزیزم راهی که من می گم درسته ولی محکم جلوش ایستادم و برای اینکه راه خودم رو برم راههای منطقی جلو روش گذاشتم بارها باهاش با قاطعیت رفتار کردم که اینهمه سرم داد نزند و بالاخره من هم احساس دارم !!! خوب آخه من که از سنگ نیستم !! من هم به چیزهایی علاقه دارم همیشه که نباید طبق نظر بقیه باشم تا اونها من رو دوست داشته باشند !
بعی اوقات بهش گفتم باید ما آدمها همدیگر رو به خاطر خودمون دوست داشته باشیم نه به خاطر مورد تایید قرار گرفتن ها ...
به هر حال والد سختگیر ما هم اینگونه داره پیش می ره در حالی که والد های دیگران دقیقا برعکس این قضیه پیش می روند که خیلی خوبه که همیشه این والد ازت دفاع می کنه !! .

عزیزم فکر می کنم بهتره که راه قاطع بودن رو باهاش درپیش بگیری چون دقیقا درکت می کنم چه احساسی داری و کجاها به مشکل برمی خوری !!
سعی کن قانعش کنی تا مثل من سرت داد نکشه !
سعی کن بهش بعضی موقع ها دستور بدی که بیش از این بهت سخت نگیره و اجازه بده راهت رو درپیش بگیری !

ولی یه چیزی رو در آخر بهت می گم که کنترل همیشه بهترین اصوله !

[اندیشه 22]

حقیقتش من شما را به یه دوستی که همین آی دی رو داشت اشتباه گرفتم!
آقای اندیشه


بازهم بنظرم میاد ایده والد و کنار اومدن با اون خیلی جالبه.
از این ایده تون خوشم اومد. من همیشه دلم می خواد هرجا که هستم یکی مواظبم باشه و وقتی دیگران اذیتم می کنن ازم دفاع کنه!
منم یه والد داشته باشم که این وظیفه رو به عهده بگیره، عالی میشه!
بنظرتون چطور این والد رو در درونم بیدار و حضورش رو تقویت کنم؟

البته همه در درونشون سه خصیصه دارن به نام والد بالغ و کودک...من اتفاقا می خوام این والد محترمم یکم آروم بگیره و دست از سرم برداره!! زیادی حمایتم میکنه و در قبالش بهم غر می زنه!!
بچه ها ایا این می توونه ریشه در رفتار والدین واقعیمون داشته باشه؟؟ چون من پدر و مادرم از روی دلسوزی بسیـــــــــــــــــار حمایتگر من بودن جوری که یه لیوان ابم نمی گذاشتن خودم جابجا کنم و البته در موارد کمیم یکم گیر می دن و سرزنش می کنن مخصوصا بابام و مامانم هم سر این رفتار خجالتیم یکم سرزنشم میکنه...همش میگه تو عرضه نداری از حقت دفاع کنی!!

[JJ1234]

والدی که شما الان در درونتون دارید و صحبت هایی که اون با شما میکنه نتیجه حرفها و مکالمات و هزار و یک رابطه ای است که بین شما و والدهای واقعیتون وجود داشته. ممکنه مثلا خاله شما نفوذش بیشتر از مادرتون بوده روی شما و اون هم در شکل گیری والد شما مؤثر بوده باشه. یا هر کس دیگه ای.

برای اطلاعات دقیقتر مراجعه کنید به کتاب تحلیل رفتار متقابل.

[اندیشه 22]

سلام
دوستان من همون اندیشه هستم ...اما دو روز هست هر جا یی که قبلا مجاز به نوشتن بودم نمی توونم هیچ نظری بدم!!!ایا واقعا حساب کاربری من مسدود شده؟!! میشه توضیح بدین چــــــــــــــــــــــرا ؟!!!
ادم توی این تالار می یاد که درداش تسکین پیدا کنه نه که تازه یه فکر به فکراش اضافه بشه!
لطفا برام توضیح بدین چه اتفاقی واسه اون حساب کاربریم افتاده؟

در رابطه با این تاپیکم
دوستان خیلی ممنونم از نظراتتون