شک در راه شناخت همسر

[eng.aydin]

سلام
خوشحالم از اینکه پیش شما هستم و این بازگشتم بخاطر سایت خوب همدردیست و اعضای فهمیده آن ، دلیل این تاخیر در بازگشت هم مشغله شخصی بوده و نه خدایی نکرده کینه و....
خب
راستش جدیدا مساله ای برام پیش اومده
شک
و اما باز هم شک در دانسته ها
فکر می کردم چیز های زیادی میدونم و یاد گرفتم و یه ادم همه چیز بلدی شده ام ... غافل بودم از اینکه هنوز چیزی نمی دونم!

اینبار این شک در من به شکل دیگه ای ظاهر شده
با وجود اینکه من تا حد یه تئوریسین روابط اجتماعی می توانم صحبت کنم ولی !!! ولی....
واقعا در جامعه ما ، ایا می شود بدون دوستی پنهان ( و البته از نوع غیر احساسی و منطقی تر) قبل از ازدواج به شناخت دست پیدا کرد؟
تا می خواهی بروی به خواستگاری همه فکر فاز اخر ازدواج میفتند و فرصتی برای شناخت نیست و اصلا چیزی بنام فرصت برای شناخت قبل از ازدواج در مخیله کسی نمی گنجد!

ایا می شود بدون دخالت احساس ، شناخت برای ازدواج بدست اورد؟ بدون اطلاع خانواده؟
ایا می شود جلوی احساس را گرفت؟!
عجب حکایتی شده
خلاصه منتظر نظرات شما هستم
مخصوصا دوستانی که تجربه زیادی دارند مثل خارپشت عزیز و فرهنگ گرامی و حامد و سایر دوستان اعم از خانوم ها و اقایون

[maryam123]

سلام اقای eng.aydin

خوشحالم که بازم اومدید تالار

همانطور که می دانید ازدواج یکی از مهمترین حوادث و رویدادها ی زندگی است و نقش مهمی در سرنوشت و سعادت و خوشبختی انسان دارد ،

علاوه بر اون اینکه اگر به نحو صحیح انجام پذیرد بسیاری از نیازهای انسان را اعم از نیازهای عاطفی و جنسی را تاْمین و باعث آرامش روحی انسان می شود بنابراین در عین حال که نباید در انتخاب همسر خیلی وسواس گونه عمل کرد اما دقت ،شناخت و اتخاذ تصمیم حساب شده و بالاخره انتخاب صحیح از شرایط ضروری یک ازدواج موفق است.

درست است که انتخاب همسر مسئله ای مهم و حساس است ولی در عین حال نباید زیاد وسواس به خرج داد.

هیچ کس صد درصد طبق معیارهایی که انسان در نظر دارد آفریده نشده و پرورش نیافته است . کما این که ممکن است نسبت به طرف های مقابل شما نیز همین گونه باشد و صد درصد آن طور که آنان می خواهند نباشید

اما اینکه گفته بودید بدون اطلاع خانواده ها..به نظرم کار خطرناک ! و در عین حال ضربه زننده ای هم به شما و هم به طرف مقابلتونه.در واقع حضور خانواده ها کنار شما سبب میشه هم شما و هم طرفتون روابط رو خیلی جدی تر بگیرید و کارها رو در چهارچوبی شناخته شده و سالم پیش ببرید.
امیدوارم کمکی کرده باشم

موفق یاشید

[بهار.زندگی]

سلام علیکم.اقا ایدین.خوشحالم که برگشتین

راستش این مشکل شما،مشکل خیلی از ماهاست.

مخصوصا دوستانی که تجربه زیادی دارند مثل خارپشت عزیز

بابا این خارپشت خودش اندر خم یک کوچه است..میخواد زن بگیره کشته ما رو..هر دفعه تاپیک میزنه یه چیزی میپرسه..

اما به دور از شوخی خارپشت هم یه تاپیک در این مورد داشت اینم لینکش.http://www.hamdardi.net/thread-21118-page-3.html.البته بیشتر درباره محرم شدن بود اما بعضی از پستهاش میتونه کمکت کنه.

واقعا در جامعه ما ، ایا می شود بدون دوستی پنهان ( و البته از نوع غیر احساسی و منطقی تر) قبل از ازدواج به شناخت دست پیدا کرد؟

دوستی غیر احساسی نداریما..اقای ایدین هر چقدر هم که ماتلاش کنیم که احساس وارد رابطمون با جنس مخالف نشه شدنی نیست و این طبیعیه چون دو جنس مخالف برای هم کشش و جذابیت دارن...

اما حالا اصلا باید احساس رو بذاریم کنار؟نه.جواب مدیر همدردی برای حامد 65 رو براتون نقل قول میکنم.

یک مثال بزنم و این مفهوم را روش کنم.
فرض کنید در یک بیابانی می خواهید با جمع آوری هیزم آنها را روشن کنید.
اگر صرفا برگها و خاشاک نازک را جمع کنید آنها سریع آتش می گیرند و سریع هم خاموش می شوند.
اما اگر شاخه های قطور درختان را جمع کنید. معمولا آتش نمی گیرند. و هر چه کبریت بزنید نتیجه نمی گیرید.
اما اگر هر دو اینها باشد. خاشاک نازک سریع روشن می شوند و با گرمای خود زمینه اشتعال شاخه های قطور را فراهم می آورد و می توانید آتش با بقایی را داشته باشید.
نقش احساس و منطق با هم دیده می شود نه در برابر هم.
اگر احساس اولیه در ازدواج نباشد، جذبه و دلربایی اولیه غایب باشد معمولا شعله چنین ازدواج برافروخته نمی شود.
اگر هم فقط احساسات باشد، برافروخته می شود ولی پس از ازدواج خاموش می شود.
اما اگر هر دو باش همدیگر را تکمیل می کنند.
یک اشتباه رایج که وجود دارد اینست که افراد احساسات را روبروی منطق قرار می دهند.
احساسات باید به عنوان یک فاکتور اساس در کنار منطق و معیار ازدواج بررسی شود.
یعنی همانطور که بررسی می کنید، فرد مقابل پرخاشگر نباشد، مسئولیت پذیر باشد و ثبات شخصیت داشته باشد. همین طور هم باید بررسی کنید که به دلتان بنشیند و دوستش داشته باشید و علاقمند به زندگی با او بشوید.
بحثی که وجود دارد. اینست که این تنها معیار نباشد. از طرفی به عنوان یک معیار اصلی به هیچ وجه نباید غایب هم باشد. یعنی احساسات نسبت به طرف مقابل شرط لازم هست ، اما شرط کافی نیست.

پس احساس یکی از شرطای لازمه اما برای اینکه واسمون شرط کافی نشه یعنی تنها معیار ازدواجمون نشه باید از دیگران هم کمک بگیریم...مشاور پدر مادر برادر خواهر و هر کسی که بیرون گوده و صلاحیت هم داره.

یه راه دیگه هم اینه که شما از الان معیاراتو لیست کن..وقتی با کسی اشنا شدی و تصمیم به ازدواج گرفتی باز سراغ معیارایی که نوشتی برو...ببین چقد به معیارایی که قبل از احساسی شدن نوشتی الان پایبندی...؟اگه درصد بالایی بود میتونی به انتخابت اعتماد کنی اما اگه نه بدون که احساس باعث شده از بعضی معیارات چشم پوشی کنی.خصوصا درباره معیارای اصلیت.

امیدوارم کمکت کرده باشه.

موفق باشی

[نازنین آریایی]

ایا می شود بدون دخالت احساس ، شناخت برای ازدواج بدست اورد؟ بدون اطلاع خانواده؟
ایا می شود جلوی احساس را گرفت؟!

سلام آقا آیدین
منم خوشحال شدم اسمتون رو دیدم.:)
راستش این موضوعی که مطرح کردید مشکل منم هستش واصلا دلم نمی خواد یکی یهو بیاد خواستگاری بعدش بشینیم بررسی کنیم آیا....و دوست دارم قبلش ی شناخت نسبی از هم داشته باشیم وبعد بیاد خواستگاری

منظورم اینکه یکی از اصلی ترین معیارهام برای ازدواج اینکه اون شخص قبلا من رو دیده باشه و با من در ارتباط بوده باشه حالا یا تو دوستان وآشنایان یا تو همکاران یا....
مساله شناخت هم فقط از طریق دوستی ایجاد نمی شه
مثلا شما تو محیط کارتون اگر به نظرتون خانمی مناسب ازدواج بود!خوب دورادور ایشون رو زیر نظر داشته باشید وبه رفتارهاش دقت کنید و وقتی اکی کلی از شما گرفت
به نظرم بهتره با خودش مطرح کنید که دوست دارید باایشون به منظور ازدواج آشنا بشید
شرایطتتون رو بگید و نظر ایشون رو بپرسید و اگر به این نتیجه رسیدید که مناسب هم هستید خوب هم ایشون خانوادشون رو در جریان بزارن وهم شما
وزیر نظر خانواده ها شناختتون رو عمیق تر کنید.

البته این نظر شخصی منه و ممکن هست توسط سایر دوستان رد شه:)

[فرهنگ 27]

شرایطتتون رو بگید و نظر ایشون رو بپرسید و اگر به این نتیجه رسیدید که مناسب هم هستید خوب هم ایشون خانوادشون رو در جریان بزارن وهم شما
وزیر نظر خانواده ها شناختتون رو عمیق تر کنید.

همین می تونه شروع رابطه عاطفی باشه و اگر خانواده ها مخالفت کنن ... .نمونه شم داشتیم طرف شش ماه رابطه

داشته ولی بعد از خاستگاری خانواده پسر مخالف بودن.بهترین کار اینه که از همون ابتدا خانواده ها در جریان باشن.

[بهار.زندگی]

برای منم همچین چیزی پیش اومد
البته قضیه من مربوط میشد به یه سری خاله زنک که رای پدر و مادرمو زدن اما به هر حال من خیلی اذیت شدم.

به این نتیجه رسیدم خوبه همزمان با معیارای خودمون یه گوشه چشمی به معیارای خونوادمونم داشته باشیم.
به هرحال اون دوماد یا عروس با پدر و مادرمونم میخواد زندگی کنه.

بهترین کار اینه که از همون ابتدا خانواده ها در جریان باشن.

یا حداقل یه دوره خیلی کوتاه با هم اشنا بشید.یا مثلا فقط به مادرتون بگید من از یه دختری خوشم اومد یه دو جلسه باهاش حرف بزنم اگه خوب بود با خونواده بریم سراغشون.

اینجوری اگه شیطون بره تو جلدت و به بهونه شناخت بخوای طولش بدی و از فاز ازدواج خارج بشی و وارد یه فاز دیگه بشی مامان جون جلوتو میگیره و نمیذاره.

[نازنین آریایی]

شرایطتتون رو بگید و نظر ایشون رو بپرسید و اگر به این نتیجه رسیدید که مناسب هم هستید خوب هم ایشون خانوادشون رو در جریان بزارن وهم شما
وزیر نظر خانواده ها شناختتون رو عمیق تر کنید.

همین می تونه شروع رابطه عاطفی باشه و اگر خانواده ها مخالفت کنن ... .نمونه شم داشتیم طرف شش ماه رابطه

داشته ولی بعد از خاستگاری خانواده پسر مخالف بودن.بهترین کار اینه که از همون ابتدا خانواده ها در جریان باشن.

ا فرهنگ چقدر عوض شدی نشناختمت
نه !:)
من گفتم دوستی نه!فقط شناخت برای ازدواج
برای یک مدت کوتاه نه 6 ماه بعد!
این موضوع چه چیز احساسی رو ایجاد می کنه!
اگر قرار بشه احساسی ایجاد شه خوب زیر نظر خانواده ها هم ایجاد میشه !
امیدوارم منظورم رو رسونده باشم

بهار جان البته بحث من متفاوت از چیزی هست که شما می گی!
مسلمه که باید نظر خانواده اش رو در نظر بگیره و معیارها ی اونها رو هم در نظر بگیره
خوب همون خانمی رو که برای ازدواج درنظر می گیره با توجه به فرهنگ خانوادش و اعتقاد خانوادش ...درنظر می گیره.
ولی خوب اول و آخرش آدم باید خودش شریک زندگیش رو انتخاب کنه...ما می خوایم با اون فرد زندگی کنیم
نه خانواده ی ما
پس باید از اون ها فقط به عنوان مشاور و هم فکر کمک بگیریم تا با تجربه شون کمکمون کنند.
نه اینکه انتخاب رو بسپریم به دست اونها!

من اصلا نگفتم ایشون وارد فاز دوستی شه
گفتم شناخت پیدا کنه
نه اینکه وقتی حتمی شد و وابسته شد وگفت همین رو صد در صد می خوام بعدش بره به خانوادش بگه
برای مشکلی هم که برات پیش اومده واقعا متاسفم:(

[فرهنگ 27]

مشکل اینجاست که با این فکر جلو می ریم ولی خوش خوشانمون می شه و این رابطه پنهانی رو ادامه می دیم.

تا به وابستگی منجر بشه بعد به سواستفاده یا مخالفت خانواده ها می تونه برسه.

[بهار.زندگی]

بهار جان البته بحث من متفاوت از چیزی هست که شما می گی!

خوب حالا مگه من درباره پستت چیزی گفتم؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

فرهنگ یه چیزی گفت من موافق حرفش بودم بعد بعنوان مثال تجربه خودمو گفتم.

من اصلا چیزی درباره اینکه تو گفتی نظر خونواده ها مهم نیست نگفتم.

[mehrdad_m]

سلام.آیدین جان منم درباره این موضوع خیلی فکر کردم...ولی...

نه،نمیشه! ]

دلیلش هم یکی دوتا نیست.خودت بهتر میدونی که هزار و یک مسئله مثل تاریخ،فرهنگ،دین،عرف،خانوا ده،دوستان و.... در شکلگیری شخصیت ماها نقش داشته... فرمول اینجور آشنایی ها قبل از ازدواج برای ماها کاربردی نخواهد داشت...متاسفانه یکی از طرفین یا هردو میتونن متضرر بشن...

در خارج این مسئله شاید خیلی راحت پیش بره...دونفر از هم خوششون بیاد..یه مدت با هم دوست میشن یا حتی چند ماه یا چند سال همخونه میشن بعد اگه عشقشون کشید ازدواج میکنند اگر هم نه جدا میشن شاید هم مدتهای زیادی به همون منوال بگذرونن... و چندان هم مشکلی براشون پیش نیاد ولی اینجا نمیشه...

احساسات خودبه خود به وجود میاد (البته موارد نادر هم وجود داره که دوتا آدم پخته به پست هم بخورن و رابطه آشنایی رو کاملا عقلانی پیش ببرن) ولی بالاخره یه جا سر و کله احساسات پیدا میشه...