عشق، تاب ِ قفس ندارد

[ani]

زندگی هرگز ثابت و ایستا نیست

عشق نیز پدیده‌ای پویاست

توقع ِ ثبات از عشق

توقعی غیرعملی‌ست

همه‌چیز جاری‌ست

حتی سنگ‌ها نیز یکنواخت و ثابت نیستند

چشم ِ تیزبین می‌تواند

حتی جریان و سیالیت ِ سنگ‌ها را نیز ببیند

جمود و ثبات

بیماری‌ست

این بیماری

فقط در زندگی انسان‌ها شایع می‌شود

تحجر و جمود و ثبات

حالت‌های ثابت ِ مردگان است

آن‌ها که زنده‌اند

همیشه جاری‌اند

و هیچ‌گاه حالتی یکنواخت ندارند



عشق و وفا

در بهار آشنایی‌ها می‌شکفد

اما گاهی خزانی هم به دنبال می‌آید

عشق

یک ابتلاست

این تو نیستی که عشق را می‌آفرینی

تو فقط به عشق دچار می‌شوی

عشق

همچون نسیم می‌وزد

و همچون نسیم می‌رود

هنگامی که نسیم ِ عشق می‌وزد

شادمانی کن

و تن به آن بسپار

و هنگامی که می‌رود

تنها بگو: خدانگهدار

عشق

چیزی نیست که بتوانی آن را در قفس نگه بداری

عشق، آزاد است

عشق

پرنده‌ای‌ست آزاد و رها

اگر عشق را در قفس بیندازی

دیگر نمی‌خواند

بگذار عشق آزادانه بیاید

و هرگاه خواست

برود

در ِ قفس را همیشه باز بگذار

اصلا چرا قفس را دور نیندازی

آن را ویران کن و دور بینداز

پرنده‌ی عشق را

نه در قفس

بلکه هنگام پرواز در آسمان

تماشا کن

بدین‌سان

از تماشای عشق و پرواز دل‌انگیزش

بیش‌تر لذت خواهی برد



همواره خود را وامدار عشق بدان

آن روزهایی را به یاد بیاور که

نسیم عشق می‌وزید

و تو در هوای دلکش ِ آن

دست می‌افشاندی

و پای می‌کوبیدی

نغمه سرایی‌هایت را در گوش ِ نسیم عشق یاد آر

عشق اگر برود

غمبار است

اما گناه نیست

به بند کشیدن ِ عشق

برده ساختن ِ عشق است

در حالی که آزادی ، ذات ِ عشق است

عشق فقط وقتی وجود دارد که آزاد باشد

وگرنه، هرگز وجود نخواهد داشت

اگر عشق آمد، شاد باش

اگر عشق رفت

به او بگو: ای عشق! می‌روی و دلم تنگ می‌شود

آنگاه، دل ِ خود را صادقانه باز کن

بگذار غم به درون ِ آن بخزد

اما باز از عشقی که آمده و رفته است

سپاسگذار باش

عشق

اگر حتی برای ماه‌ها و روزها و لحظه‌هایی دوام داشته باشد

باز عشق است

و عزیز و دوست‌داشتنی‌ست

همین لحظات است که

به نام خاطره

دلت را سرشار می‌سازد

کسی را که دوست می‌داری

اسیر توقعات ِ خود نکن

از عشق ِ خود ابری بساز باران‌ساز

و بر او بی‌دریغ ببار

بگذار معشوق ِ تو

زیر بارش ِ بی‌امان ِ باران ِ عشق ِ تو

ببالد

و خود را به خورشید برساند

بالیدن و نورانیت ِ او را تماشا کن

و شاد باش

این‌گونه است که عشق می‌ماند

و نمی‌رود

زیرا احساس ِ آزادی می‌کند

عشق

در هرکجا که خود را آزاد ببیند

می‌ماند

عشق

آنگاه به اندیشه‌ی گریز می‌افتد که

خود را در قفس ببیند

عشق، تاب ِ قفس ندارد





برگرفته از کتاب رقص زندگی

مسیحا برزگر