ما که را گول زدیم!!!

[جوانه؟؟؟]

بیخودی خندیدیم
که بگوییم دلی خوش داریم

بیخودی حرف زدیم
که بگوییم زبان هم داریم

و قفس هامان را
زود زود رنگ زدیم
و نشستیم لب رود
و به آب سنگ زدیم

ما به هر دیواری
آینه بخشیدیم
که تصور بکنیم
یک نفر با ماهست

ما زمان را دیدیم
خسته در ثانیه ها
باز با خود گفتیم
شب زیبایی هست!

بیخودی پرسه زدیم
صبحمان شب بشود
بیخودی حرص زدیم
سهممان کم نشود

ما خدا را با خود
سر دعوا بردیم
و قسم ها خوردیم
ما به هم بد کردیم
ما به هم بد گفتیم

بیخودی داد زدیم
که بگوییم توانا هستیم
بیخودی پرسیدیم
حال همدیگر را
که بگوییم محبت داریم
بیخودی ترسیدیم
از بیان غم خود
و تصور کردیم
که شهامت داریم

ما حقیقت ها را
زیر پا له کردیم
و چقدر حظ بردیم
که زرنگی کردیم

روی هر حادثه ای
حرفی از پول زدیم
از شما می پرسم
ما که را گول زدیم ؟!

[مهاجر بي نشان]

دلم گرفته :
از طلبه هایی که طالب علم نیستند

از دانشجویانی که دانش جو نیستند

از تمام کرهایی که سمعکهایشان مارک مصلحت خورده

از اندامهای به مزایده گذاشته شده

از انسانهای ارزان قیمت

از اعتقادهای حراجی

از حرفهای مفت


از وعده های سر خرمن

از نادیدنی های دیدنی!

از صورتهایی که بوم نقاشی اند

از متهمانی که شاکی اند

از تمام کسانی که رسالت خون را تنها در رساندن اکسیژن به سلولها می دانند

از تمام خونهایی که رنگین ترند

از آنان که آزادگی را در اسارت بی بند و باری به بند می کشند

از آنان که عشق را به بهای love سه طلاقه کرده اند


از تمام کسانی که در لغت نامه های ذهنشان بین مظلوم و تو سری خور علامت تساوی است

از ولایت ناشناسان ذوب در ولایت

از کوفیانی که دم به ساعت می گویند( این الطالب به دم المقتول به کربلا)

از کوفیانی که اهل کوفه نیستند

از کوفیانی که برای مهدی(عج) نامه می نویسند

از تمام آنان که فکر می کنند کوفیان شاخ داشتند

از تمام آنان که فکر می کنند طلحه یا زبیر یا عمرعاص یا ... دم داشتند


از سیاستمداران بی دین

از متدینین بی سیاست

از تمام آنان که دین و سیاست را از هم جدا می دانند

از آنان که شهدا را در موزه گذارده اند

از آنان که در هر میدانی دم از استقلال و پیروزی می زنند الا میدان جنگ

از عروسکهای بالماسکه

از وطن دوستان وطن گریز

از زنان مرد صفت

از مردان زن صفت

از همه آنان که شهدا را برای تیراژ می خواهند

از همه آنان که« نون والقلم و ما یسطرون» را نان تفسیر می کنند


از رای های ممتنع

از تمام آنانی که بین نماز و نرمش تفاوتی قائل نیستند

از همه چیز داران بی همه چیز

از امانت داران خائن

از کفهای روی آب

از ناموس داران بی ناموس

از زنگارهای روی آینه

از مسلمانان مسلمان کش


از پشتهایی که همیشه رودر روی خصم اند

از تمام آنان که به تقاضای مشروع مظلومگان « قبلت» نا مشروع می گویند

از آنانی که بی حجابند

از آنان که خود حجابند

از بلاهایی که از دماغ فیل نازل شده اند

از آنان که تاسوعا و عاشورا را تنها در تقویم جستجومی کنند

و کربلا و کوفه و شام را تنها در نقشه!

از آنان که دیروز را دیدند و امروز را در حسرت دیروز به دیروزی تبدیل می کنند


که فردا حسرتش را خواهند خورد؟

از آنان که چشم به فردا دوخته اند و امروز را فراموش کرده اند

از آنان که پرچمند اما بیرق و علم نیستند

از آنان که کلفتی گردن خود را بیش از تیزی ذوالفقار می دانند

از آنان که باده ناب را با ده درصد الکل بالا می دانند

از چشمهایی که در صفین تنها قرآن سر نیزه را دیدندو

در کربلا و کوفه و شام تنها قرآن سر نیزه را ندیدند


از آنان که در صفین تنها قرآن سر نیزه را باور کردندو

در کربلاوکوفه و شام تنها قرآن سر نیزه را باور نکردند

و از تمام آنان که قرآن را بر نیزه کردند

از من که منم، از تو که تویی، من و تو که ما نیستیم و ما که فنای در او نیستیم...

از خنجرهایی که بر پشت می نشیند


از آنان که نی را به گیتار می فروشند

از آنان که با شنیدن نام « خردل» به یاد چاشنی غذا می افتند

از آنان که با شنیدن نام « موج» تنها به یاد جزایر هاوایی می افتند

از آنان که با شنیدن نام « توپ» مارادونا در خاطرشان زنده می شود نه شهید حاجی پور

از آنان که نمی بینند و می گذرند و از آنان که می بینند و می گذرند

از آنان که از آب زلال آب می خورند و از آب گل آلود نان

از تمام مجذوبین باغهای سبز که هیچ گاه توی باغ نیستند

از سگهای بی وفا


از اسبهای نانجیب

از خروسهای بی دم

از مورچه های تنبل و بی کار

از زنبورانی که همه چیز دارند الا عسل

از کلاغهای بی حیا

از قلندرانی که از قلندر بودن تنها سر تراشیدنش را بلدند

از اشترانی که از شتر بودن تنها کینه ورزیدنش را یاد گرفته اند

از خرسهایی که از خرس بودن تنها بخل ورزیدنش را فرا گرفته اند

از گاوهایی که هیچ ندارند الا دو شاخ


از شتر مرغها که نه می برند و نه می پرند

از آنان که درد دلشان را به درد شکمشان فروخته اند

از آنان که منتظرند محرم گردد ... و از یاد برده اند

کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا

از آنان که چوبه محمل و سر زینب را دیدند و منبر و منطق او را نه

از آنان که غنایم جنگی را در زمان صلح از شهدا می گیرند

از آنان که حضور همه کس را حس می کنند جز خدا

از آنان که از همه شرم می کنند جز خدا

از تمام شهوترانانی که عجوزه سه طلاقه امیر المومنین را تنگ در آغوش گرفته اند

از آنان که بازی می دهند

از آنان که بازی می خورند

از بازی ها! از بازی ها! از بازی ها

به نقل از وبلاگ : نوشته های یک معلم روستایی