نا اميدي در ازدواج

[yasesepid]

سلام به دوستاي خوب و همدردم
مدتيه كه تو زندگي مشترك حالم خوب نيست
مطئمن نيستم اشكال از منه يا همسرم يا زندگيم..
از وقتي ازدواج كردم شادي و اميد از زندگيم بيرون رفته، وظايف سنگين درس و كار و زندگي از يه طرف... و بار مشكلات مادي زندگيمون از طرف ديگه
حالا همراهي نكردن شوهرم براي تلطيف فضاي زندگيمون هم اضافه شده
روز بروز دارم بيشتر خسته و نااميد ميشم و احساس تنهايي بدجوري داره اذيتم ميكنه
تحملم در برابر مشكلات زندگي كم شده و فشار زيادي هم بهم مياد
قبلا هر وقت كم مياوردم يا با دوستام يا به تنهايي به گردش و تفريح و طبيعت روي مياوردم اما الان عليرغم اصرار مكررم به همسر خيــــــــــــــــــــــل ي كم حاضر ميشه باهام همراه بشه كه سفر بريم يه گردش بي خرج يه عصر زمستوني توي پارك هم به زحمت مي برمش چه برسه شور و شوق و اشتياق
آره توي فضاي عاطفي زندگيمون احساس مي كنم داريم از هم دور ميشيم
شور و اشتياقمون كمتر ميشه
درگيريمون با مشكلاتمون بيشتر شخصي ميشه تا با كمك هم و صميميت...تقريبا ميتونم بگم جز لحظاتي خاص صميميتي توي زندگيمون وجود نداره!
من سرشارم از حس انتقاد و سرزنش نسبت به اون...
بي عرضه لغتيه كه بارها و بارها خواستم خطابش كنم ولي قورتش دادم و فقط عذاب وجدان از حس منفي كه گاهي بهم دست ميده
مطمئنم اون كمتر از من اين جور احساسات منفي داره ولي عليرغم سعي براي پنهان كردن حس منفيم انگار از رفتارم فيدبك گرفته و دلخوري رو توي رفتار اون هم احساس مي كنم
بارها سعي كردم صحبت كنيم اما اون هر جور فيدبك منفي كه از رابطه بخوام بدم رو انكار ميكنه و ميگه ما هيچ مشكلي نداريم
از خنثي بودنش خوشم نمياد و دلم ميخواد كه فيدبكهاي مثبتش رابطه مون رو گرمتر كنه ولي دريغ اون مثل من فكر نمي كنه
پيش خودم فكر ميكنم دوراه بيشتر ندارم: بي تفاوت بشم و سطح انتظارم رو ازش بيارم پايين
دوم سطح انتظارم رو پايين نيارم اما شكست رو توي ازدواجم بپذيرم
هر دوراه برام خيلي سخته بخصوص راه دوم برام يه واقعيت خيلي سنگينيه، خواهش مي كنم كمكم كنيد

[یک زن امیدوار]

مطمئنید راه سومی در کار نیست؟

[yasesepid]

ازت متشكرم يك زن اميدوار...! خيلي جالبه اسم شما درست برعكس منه كه الان نااميدم و نميخوام به راه سوم فكر كنم! راست گفتي هميشه راه سومي هست ولي براي من كه الان بهت زده شدم آيا ازدواجم موفق بوده يا شكست خورده هنوز زوده به راه حل فكر كنم . فعلا بايد يه راهي براي بيرون اومدنم از اين بحران پيدا كنم..

[maryam123]

سلام دوست خوبم
خواهش میکنم هرگز و هرگز حتی فکر گفتن این کلمه به عرضه رو هم به ذهنت وارد نکن چون شدیدا خانمان سوزه !
بعدشم کافیه به دور و برت نگاه کنی.الان کسی دل خوش نداره.مردم با سیلی صورت خودشونو سرخ میکنن.خدا از دل بنده هاش خبر داره و اکثر مردم در سختی و مشکل هستن.اصلا اگر سختی نباشه که زندگی خیلی مزخرفه!!
ضمنا ناشکری هم نکن.من با هربار ناشکریم یه موفقیت رو از دست دادم.پس خداروشکر کن همسری داری.خودت رو با بدتر از خودت مقایسه کن.خوبه یه سرچی بکنب تو اینترنت در مورد زنایی که هر روز کتک میخورن از شوهراشون.یا در مورد زنای مطلقه.اونوقت میبینی که چقدر حالت خوبه.
آره عزیزم.مردها نمیخوان هیچ وقت ابراز کنن که در زندگی مشکلی هست.چون غرور دارن و ودعی هستن زندگی که برای زنشون درست کردن بهترینه !
زیاد سخت نگیر.به قرآن پناه ببر و حتما حتما سوره مزمل رو 40 روز بخون.و یا به آب بخون و جفتتون بخورین
خیلی موثره

[hamed65]

سلام دوست عزیز،

ابتدا از شما می خواهم این دو رو از فکرتون پاک کنید:
- شکست در ازدواج
- همسرم بی عرضه است

اولی به این خاطر که مشکلی که ازش صحبت می کنید عادی هست و در اصل مشکل نیست. بلکه معمولاً به علت نداشتن یک سری مهارتهاست که ان شا الله کسب خواهید کرد.
دومی هم به این خاطر که همانطور که خانم مریم هم گفت، بی عرضه خطاب کردن همسر روی او تاثیر بسیار بدی می گذارد و حتی باعث شکسته شدن غرورش می شود. فکر می کنم این از بدترین حرفهایی هست که یک مرد می تواند از زنش بشنود.

دوست عزیز،
در انجمن مهارتهای ارتباطی تاپیکها و مقالات زیادی داریم. وقت بگذارید و اینها رو مطالعه کنید: کلیک کنید
و همینطور حتماً تاپیک های این انجمن رو مرور کنید: کلیک کنید
برای مثال این تاپیکها:
شوهران از زنان چه می خواهند؟
جزئی ترین و کم هزینه ترین کارهائی که باعث بهبود روابط می شه

و لطفاً یکی دو مثال از اختلافهایتون با شوهرتون بزنید. برای مثال آخرین بار به چه علت می خواستید او رو بی عرضه خطاب کنید؟

موفق باشید.

[yasesepid]

جناب آقاي hamed65 و maryam123 ممنون از پاسختون
آخرين باري كه دلم مي خواست بهش بگم بي عرضه جمعه هفته پيش بود كه مهمون داشتيم و داشت توي نظافت خونه به من كمك مي كرد. اولش دومين تي اي كه توي اين نه ماه خريده بوديم رو شكست بعدشم مي خواست جارو برقي بكشه هركاري كرد روشن نشد گفت سوخته بعد كه خودم رفتم ديدم دگمه انتخاب درجه رو نزده ! همون روز موقعي كه ميخواست سيمهاي دور و بر تلويزيونمون رو جمع كنه شيشه ميز رو انداخت يك ساعت طول كشيد تا با همديگه دوباره جا انداختيمش.دفع قبليش موقعي بود كه مي خواست بعد هشت ماه آنتن تلويزيون رو درست كنه من خودم گفتم بعد از اين همه مدت دست به كار بشم يه كاري بكنم كلي پرس و جو كردم چه آنتني بگيريم چي بهتره كه هم خوب باشه هم به صرفه. سفارش خريدشم به يكي از همكارام دادم برام بخره كه شبش اومد خونه ديدم آنتن ديجيتال خريده 85 هزارتومن به هيچ دردي هم نمي خوره تازه همونشم انقدر راه ننداختش كه خودم پاشدم رفتم درستش كردم!
بگذريم . من اصلا نمي خوام نه خودمو و نه همسرم رو با كسي مقايسه كنم به اين دليل كه مي دونم رابطه مون نقاط قوتي داره كه خيليا تو زندگيشون ندارن...فقط مشكلم اينه كه اگر بخوام خودمو با خودم مقايسه كنم نا اميد ميشم! زندگي فعليم هيچ شباهتي با قول و قرارايي كه دوره نامزديمون با همسرم گذاشتيم نداره...به آرزوهايي كه دوره مجردي داشتم هم همين طور...اصلا چقدر آرزو داشتم و در عين حال چقدر سبكبال بودم! الان هيچ كدوم رو يادم نمياد! منظورم رفاه و آسايش و اين جور چيزا نيستا، چرا كه خودم مي بينم با اين وضع روبه سراشيبي مملكت همه دچار انواع و اقسام گرفتاريهاي مادي و غير مادي هستيم و وضع براي همه يكسانه...خيلي حسرت همفكري و همراهي كه مي تونستيم داشته باشيم رو ميخورم. چون مي بينم همسرم در حرف خيلي از پارامتراهاي منو، تعاريفم رو از زندگي خوب توي زمان آشنايي مون تاييد كرده بود ولي خودش اصلا اونجوري نيست. براي همين براش سخته توقعاتم رو برآورده كنه . منم وقتي مي بينم در عمل خيلي از اونا دورم كمتر زبون باز مي كنم ازش بخوام!
براي هميناس كه مي گم نااميدم.از رابطه خودم و همسرم نااميد هستم..احساس بي توجهي و فقدان عشق مي كنم. خودم هم اوايل فكر مي كردم از بي مهارتيه . بارها و بارها راجع به كيفيت رابطه مون و رضايتش ازش پرسيدم، خودم انواع كارهايي كه لازم مي‌دونستم رو براي صميميت بيشتر انجام دادم، براش بي مناسبت هديه خريدم و هنوز هم مي خرم ، كارهايي كه مي دونستم دوست داره بيشتر انجام دادم، زباني بيان مي كنم.. زياد قربون صدقه اش مي رفتم (الان كه دلسردم كم شده خودش هم يه بار بهم گفت احساس مي كنم به نسبت قبلا كمي سرد شدي)و ...اگه كاري مي كردم كه باعث ناراحتيش مي شد عذرخواهي مي كردم – اون صلا اين كارو نمي كنه – رفتم براش كتاب پنج زبان عشق ورزيدن رو كه خودم خونده بودم رو خريدم لاش رو هم باز نكرد...مطمئنم منو دوست داره ولي ناراحتيم از اينه كه مدل زندگيش اين جوريه، دوست داره بيشتر توي خودش باشه و حتي با صميمي ترين دوستاش هم رفت و آمد نداره... گاهي يه تماسي فقط از راه دور... تو دوره نامزدي اينا رو كه بهش مي گفتم همه را قبول داشت ولي همه اش از سختيا مي گفت كه باعث دوريا ميشه....
احتمالا دارم افسرده ميشم ..يكي به من بگه آيا افسردگي مسريه؟

[yasesepid]

تاپيك "جزئی ترین و کم هزینه ترین کارهائی که باعث بهبود روابط می شه" رو دارم ميخونم خيلي جالب بود بازم ممنون
فقط چرا خودتون توش چيزي ننوشتيد؟؟ حضور آقايون خيلي كمرنگه و همين موضوع هم باعث دلسردي خانوما ميشه مث من كه ديگه از رو رفتم! من ايده ام اينه توي رابطه اين جور دلگرميا و شور و شوقا بايد دوطرفه باشه اگرنه به مرور تبديل به كورسو ميشه!!

[hamed65]

سلام مجدد،

من مجرد هستم و تجربه ای از زندگی زناشویی ندارم. برای همین کمی سختم هست که کمکتون کنم. ولی در این تالار اعضای بسیار خوب و با تجربه داریم. کمی صبر کنید به این تاپیک هم مراجعه خواهند کرد.

فقط خواستم چند نکته رو برای شما بنویسم.

ابتدا به شما تبریک می گویم که چنین همسر خوبی دارید!
و به خودتون تبریک می گویم که می خواهید به روابطتون بهبود ببخشید.

دوست عزیز، تاپیک های مشابه زیادی خواندم. اول از همه باز هم حرف خودم رو در پست قبلی تکرار می کنم. این مسائل بسیار عادی هستند و بین همه زوجها هست. واقعاً بحث همان مهارتها، انتظارات از یکدیگر و پذیرفتن همدیگر است!
بحث دیدن نیمه ی پر و نیمه ی خالی لیوان است! شما در پست خود به نکات مهمی اشاره کردید. البته شما این مسائل رو کمی با ناامیدی بیان می کردید، ولی من نکات بسیار مثبتی در همین چند جمله دیدم:

+ مهمون داشتيم و داشت توي نظافت خونه به من كمك مي كرد.
+ مي خواست جارو برقي بكشه
+ سيمهاي دور و بر تلويزيونمون رو جمع كنه
+ با همديگه دوباره جا انداختيمش
+ آنتن ديجيتال خريده 85 هزارتومن
+ مطمئنم منو دوست داره

از نظر من شوهر شما یک مردی هست که به شما و مسائل خانه اهمیت می دهد. به هر حال او هم بی تجربه است و ممکن است گاهی اشتباه کند. مثلاً خب بنده خدا نمی دانسته که باید درجه رو انتخاب کند (حقیقتش من هم زیاد جارو می زنم. ولی سیستم جاروی شما ظاهراً با مال ما فرق می کنه و احتمالاً من هم نمی توانستم جاروی شما رو روشن کنم).

شما نباید او رو به خاطر اشتباهاتش سرزنش کنید. چون همین کار باعث می شود که دائم در او یک نگرانی به وجود بیاید و اعتماد به نفسش کم بشود. و اون وقت احتمالاً یکروز از کار در خانه فراری می شود.

گفتید:

* اصلا چقدر آرزو داشتم و در عين حال چقدر سبكبال بودم
* منم وقتي مي بينم در عمل خيلي از اونا دورم

به نظر من شما باید انتظارات خود رو پایین تر بیاورید. یا بهتر بگویم انتظاراتتون رو به واقعیت نزدیک کنید! ظاهراً شما هم مثل خیلی های دیگر با کلی امید و آرزو ازدواج کردید، ولی حالا حتی خودتون هم متوجه شدید که نمی توانید انتظاراتی که حتی از خودتون داشتید رو برآورده کنید.

گاهی ما یک دید غلط نسبت به ازدواج داریم. مثلاً به نظر من همین اینکه بگوییم "ازدواج کنم تا خوشبخت بشوم" اشتباه است! کسی که در زمان مجردی اش خوشبخت نیست، با ازدواج خوشبخت نمی شود! بلکه ازدواج یعنی "تقسیم کردن خوشبختی"، همان خوشبختی که فرد در زمان مجردیش هم دارد.

و مسئله ی دیگر اینکه شما نیاز دارید مردها رو خیلی خیلی بیشتر بشناسید! حتماً در این رابطه مقالات و کتاب بخوانید تا با دنیای اونها آشنا بشوید. مرد و زن طرز فکر متفاوتی دارند. یکی از شیرینی های زندگی مشترک شاید یافتن همین تفاوتها و شناختن و پذیرفتن یکدیگر باشد.

سعی نکنید شوهرتون رو تغییر دهید، سعی نکنید شوهرتون اون باشد که شما می خواهید، بلکه سعی کنید او رو همانطور که هست بشناسید و بپذیرید.
و شاید شخصیت واقعی او بسیار زیباتر از شخصیتی باشد که شما بخواهید از او بسازید.

برای هر دوی شما آرزوی خوشبختی و موفقیت می کنم.
تلاش کنید!

این تاپیک هم شاید برای شما مفید باشد: کلیک کنید

لطيفه ايست نهاني كه عشق از او خيزد ... كه نام آن نه لب لعل و خط زنگاريست
جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال ... هزار نکته در این کار و بار دلداریست

موفق باشید.