تأثیر شاغل بودن زن در روابط زناشویی

[maman parissa]

سلام من دارای یک پسر یک ساله هستم که بعد از 5 سال که دنبال یک کار خوب میگشتم خلاصه حدوداً 6 ماه پیش پیدا کردم و تازه دارم تو محل کارم جا می افتم ولی جدیداً هم با همسرم مشکل پیدا کردم هم بعد از خواندن مطالب سایت نگران پسرم شدم همسرم میگه از وقتی رفتی سر کار عوض شدی ولی من کارم رو دوست دارم و سعی میکنم تو زندگیم تأ ثیر نزاره پسرم هم پیش مامانم می مونه یعنی اگه من کارمو که اینقدر دوسش دارم حتماً باید فدای شوهرم و پسرم بکنم پس خواسته های من چی اگه من خودم رو دوست داشته باشم و به خواسته های خودم احترام بزارم و برای رسیدن به اون تلاش بکنم و هزینه فرصت اونو که 8 ساعت دوری از پسرم و عقب افتادن یکسری از کارهای خونه هست رو بپردازم در آینده برای پسرم مشکل پیش میاد و باید باعث جدایی من و شوهرم بشه

[گلنوش67]

ميشه بيشتر برامون توضيح بدي كه شوهرتون چرا مخالفه؟ مگه اين مدت به علت شاغل بودنتون مشكلي پيش اومده واستون؟

[nice boy]

سلام مامان پریسا!
به همدردی خوش آمدی!
کار شما در حال حاضر چیه؟به چه کار مشغولید؟
آیا محیط کار مختلطه ؟
از شوهرتون پرسیدید که چه تغییری رو در شما حس میکنه؟
خیلی رک باهاشون صحبت بکنید و اگر واقعا تغییراتی ایجاد شده سعی در اصلاح اونها داشته باشید تا بهانه ای دست شوهرتون ندید.مخصوصا برای کاری که بعد از مدت ها و با زحمت بدستش اوردین.
این همه خانم هستند که دارن در محیط بیرون کار میکنند،این درست نیست که زندگی زناشویی شما بخواد بخاطر این مساله از هم بپاشه.

[هم پرواز]

دوست عزیزم سلام
من فکر می کنم مشکل همسر شما وقت کمتری نیست که با پسرتون می گذرونید...یا کارهای خونه که کمی عقب افتاده...مشکل از اعتماد به نفس شماست که بالا رفته!
دوست عزیز زنهای خانه دار به دلیل نداشتن استقلال مالی و تنها بودن در خونه در بیشتر ساعات روز و دور بودن از اطلاعات روز و محیط جامعه موجوداتی وابسته و ضعیف چه از نظر مالی و چه عاطفی می شن...که خوی این به خیلی مردها آرامش می ده...اما همون زن وقتی شاغل می شه محکم تر ...جذاب تر ...مستقل تر و با انگیزه تر به نظز می رسه و بسیاری از آقایون در این مواقع احساس خطر می کنند...دلیلی نداره شما کار مورد علاقت رو به خاطر همسرت کنار بگذاری...و حتی به خاطر بچت...چون همین بچه یک روزی صبح تا شبشو در دانشگاه و با دوستاش می گذرونه و براش هم مهم نیست مادرش توی خونه صبح تا شب فقط دیوارها ی خونه رو می بینه...اما می تونی یک جوری نظر شوهرت رو جلب کنی چون به خاطر کارت صلاح نیست زندگیت از دست بره...می تونی ساعات کارت رو تعدیل کنی ...برنامه ریزی بیشتری داشته باشی...روزهای تعطیل جبران کم کاری ها رو بکنی...و توجهت به شوهرت رو بیشتر کنی تا احساس امنیت بیشتری بکنه...

[فرهنگ 27]

می دونی داری بچه ی 1سالتو فدای خواسته هات می کنی؟وقتی بچه ای دنیا میاری در قبالش مسئولیت داری.

[مهاجر بي نشان]

سلام بر خواهر گرامي و مادري دلسوز براي پريسا

من فقط يه سوال ميكنم : حقيقتا دليل اينكه شما بعد از مدتي كار بيرون از خانه را انتخاب كرديد و ترجيح داديد چيست ؟
هدفتون از كار كردن بيرون از خانه چيست ؟ براي سرگرمي است ؟ براي عقب ماندگي هاي زندگي است ؟ هدفتون پول در آوردن هست ؟ براي فرار از روزرگي و ... هست ؟ براي فرار از غر و نق زدن شوهر و مستقل شدن است ؟ كدامش ؟

تا اين هدف مشخص نشه ، حكم به اين كه حق شماست كار كردن بيرون و يا اينكه بگيم حق شما موندن در خانه است ، حكم درستي نخواهد بود !!!

منتظر جواب شما خواهر گرامي

[hasti jon]

سلام دوست عزیزم
ببین توالا مسولیتت یک زندگی داری اما نمیشه که همیشه کاری کنی که فدای انها بشی ببین عزیزم این حق تو که به خودت برسی به کارای مورد علاقه ات حتی سفر با دوستان اما باید اول اعتماد شوهرت جلب کنی اون باید مطمئن بشه کار تو تفربح تو ان تو زندگی تو کمرنگ نمیکنه مذدا بیشتر دلواپس فراموش شدن از مستقل بودن زرن وحشت دارند بخاطر همین اما غرورشون اجازه نمیده بگن و باید بهش ثابت کنی که بچه و ان اولویت زندگیت هستند وخستگی کارت به خانه نمیبری عزیز دلم با یک کم مدیرت صحیح و به جا و محبت میتونی جواب دلخواهت بگیری زمانی که منزلی بهترین ارایش و لباس بپوس بگو بخند با فرزندت بازی کن میدونم سخته خسته ای اما ثابت میکنی که واقعابرای زندگیت ارزش قایلی وبا وجود انها و در کنار انها به تکامل رسیدی و بهم نیاز دارید با کمی تدبیر میشه جلوی چالش های بعدی سد کرد
موفق و موید باشی گلم

[maman parissa]

با تشکر در جواب به دستان خوب خودم : من در یکی از سازمانهای دولتی کار میکنم و محیط کار من مختلط است و شوهرم در روز اول به من گفت اگر می توانی هم بیرون کار کنی هم داخل خانه و از پسرمان هم مواظبت کنی برو و حق انتخاب را به عهده خود من گذاشت همسرم با محیط کارم مشکل نداره و در این قضیه که من در قبال پسرم که به دنیا آوردم مسئول هستم هیچ شکی نیست شاید وجود پسرم انگیزه ای برای انجام کارم شده و من تا به حال نشده برم خونه و برای پسرم خسته باشم و تا جایی که اون می خواد من باهاش وقت صرف می کنم ولی اعتقادم بر اینه که من وقتی می تونم یک مادر و همسر شاد و سرحال برای پسرم و شوهرم باشم که احساس رضایت از خودم داشته باشم و زمانی می تونم از پسرم بخوام که برای هر چیزی که می خواد تلاش کنه که خودم خواسته هام رو سرکوب نکرده باشم من عاشق پسرم و شوهرم هستم ولی اینو با فدا کردن خواسته هام به خانوادم نشون بدم کار درستی نیست من کار کردن بیرون از خونرو دوست دارم چون به من حس مفید بودن استقلال و قدرت می ده و با توجه به اینکه در شرایط بسیار سخت درس خوندم همیشه می خواستم که اون همه سختی به یک نتیجه ای برسه و بتونم ازش استفاده کنم

[siamak60]

با سلام
من به عنوان یه مرد کاملا با نظر maryamp موافقم. تغییر سطح اعتماد به نفس شما باعث شده که همسر شما چنین فکری داشته باشه.من این تغییر سطح اعتماد به نفس را تو خواهر کوچکترم دیدم و خیلی براش خوشحالم. نه اینکه آقایون با اعتماد به نفس بالای همسرشون مشکل داشته باشن. مشکل تغییر یکباره سطح اعتماد به نفس شماست که باعث شده همسرتون نگران بشن که نکنه ایشون دیگه تکیه گاه شما نیستن. البته من کارشناس روانشناسی نیستم. نظر خودم بود بر اساس مشاهداتم و یک ذره هم مطالعاتم.