آیا من در ازدواج پر توقع هستم؟؟

[sanjab]

حدودا 5 سال پیش در محل کارم همکاری داشتم که احساس می کردم نسبت به من رفتاری
متفاوت دارد هر بار بهانه ای می کرد سوالی می پرسید و یا درخواست کتاب و جزوه ای داشت .
از آنجا که ماهر دو دانشجو دوران تخصص بودیم حرف مشترک داشتیم بارها بصورت غیر مستقیم بیان می کرد که به محض اینکه درسش تمام شود برای ازدواج اقدام جدی می کند و در رفتار و حرکاتش هم نوعی اشتیاق دیده می شد .
از آنجا که من آدم خودداری بودم در برابر این رفتار عکس العمل خاصی نشان نمی دادم و سکوت می کردم. لازم به ذکراست من در شهر آنها که کیلومترها از شهر ما فاصله داشت تحصیل می کردم.
تا اینکه درس من تمام شد و جویای موقعیت کاری بودم که توانستم در شهر خودم یک کار نسبتا مناسب پیدا کنم و بعد درس ایشان (سال گذشته) تمام شد و مجبور شدند در شهر ی محروم که خیلی از شهر هردو ما فاصله دارد کاری پیدا کنند.
لازم به ذکر است من هم می توانستم در ان شهر کار بیابم ولی چون در شهر خودم کاری با حقوق کمتر یافتم از طرفی از تصمیم قطعی ایشان مطمئن نبودم به شهر خودم برگشتم.
در حالیکه چند بار این آقا گفته بود به شهر محل کار آنها برای کار بروم ولی بصورت غیر مستقیم و سربسته.
حدود یک سالی است که از هم دور شده ایم و من بارها به این فکر کرده ام که شاید اشتباه کرده ام و باید برای کار و انجام طرح درسم به شهر مد نظر او می رفتم تا شرایط برای ازدواجمان فراهم می شد. نمی دانم آیا به نظر شما من اشتباه کرده ام که زندگی در شهر خود با امکانات بیشتر و حقوق کمتر را به زندگی در شهری دور از خانواده با حقوق بیشتر ترجیح داده ام ؟ اگر ایشان بصورت علنی و واضح خواستگاری می کرد من آن شهر را برای زندگی و کار انتخاب می کردم ولی اول برای کار کمی برایم سخت بود؟(مخصوصا اگر ازدواجی در کار نبود.)
آیا من پر توقع و احساسی برخورد کردم؟؟
در مورد انتخابهای دیگر هم تا حدودی بهمین صورت برخورد می کنم اول اولویت به خواسته قلبی خودم می دهم و اگر دیدم طرف واقعا و از صمیم قلب در خواست آشکار و شفافی کرد از مواضع خودم عقب نشینی می کنم در غیر اینصورت نمی توانم فداکاری کنم آیا من پرتوقع هستم؟؟
نمی دانم چرا هنوز با وجود موقعیتهای دیگر برای ازدواج ان شخص از ذهنم بیرون نمی رود و در مورد انتخابی که کرده ام احساس عذاب وجدان می کنم؟!
از همه دوستانی که نظرات خود را بیان می کنند صمیمانه متشکرم.

[شوکا]

سلام سنجاب عزیز

من فکر نمیکنم شما پر توقع باشین.شما عقلانی عمل کردین و این درسته

درسته ممکنه ادم یه جاهایی شک کنه که آیا درست بود کارم یا نه.اما من شخص سوم که دارم موضوع شما رو میخونم حق رو به شما میدم.

شما کار خیلی خوبی کردین که به خواسته ی خودتون عمل کردین

ایشون به هر دلیلی الان تصمیم قطعی واسه ازدواج ندارن.100 تا دلیل میشه واسش اورد اما نتیجه ی تمام این دلایل میرسه به این که اگه واقعا ایشون شما رو بخواد نهایتا شما رو پیدا میکنه و خواستگاری رسمی انجام میده.

من دارم رو تجربه هایی که به دست اوردم میگم

یک ذره هم شک نکنین.یک کم هم در دسترس نباشین خوبه.

اون باید واسه به دست اوردنتون تلاش کنه و کاملا به طور علنی ازتون تقاضای دیدار رسمی و خواستگاری کنه

این طوری که بخواد سربسته حرف بزنه که نمیشه.

من فکر میکنم شما غرور داری واین واسه یه خانم خیلی هم خوبه(بعضی مواقع)حالا با این شخصیت اگه میرفتیت تو اون شهر و این اقا پیشنهاد نمیداد شما بدترضربه میخوردین.

پس مطمئن باشین کار درستی انجام دادین.اگه بخوادتون و شرایط ازدواج داشته باشه برمیگرده.

شاد باشین.

[hamed65]

سلام،

من هم صحبت های گربه رو تایید می کنم.

تصمیم شما کاملاً درست بوده.

اگر می رفتید در اون شهر و آقا خواستگاری نمی کرد، اون وقت چی کار می کردید؟
کلاً اگر این کار رو می کردید، اشتباه بود.

ما نباید روی حساب حدس و گمان و اینکه شاید فلانی اقدامی بکند، تصمیمات مهم خودمون رو تحت تاثیر قرار بدهیم.

فکر می کنم ایشون به اندازه کافی فرصت برای مطرح کردن قضیه داشتند.
احتمالاً یا فعلاً قصد ازدواج ندارند، یا احساس کردن شما مناسب هم نیستید.

زیاد به گذشته فکر نکنید، به خواستگارهای فعلیتون فکر کنید.

[sanjab]

می دونید ناراحتی من از این که آیا باید انعطاف بیشتری نشان می دادم؟
آیا رویه رفتاری من باعث شد شهامت و جسارت صحبت کردن رو از طرف مقابل بگیرم؟
آیا من باید بطور غیر صریح موافقتی نشان می دادم؟
می ترسم من از اونور بوم افتاده باشم و خیلی سخت و دست نیافتنی شده باشم؟
می خوام اشتباهاتم را برای موارد آینده تا حد امکان کم کنم؟
بهترین رفتاری که می شه در شرایطی مشابه داشت چیست؟
از راهنمایهاتون بینهایت متشکرم.

[شوکا]

نه سنجاب عزیز

شما درست عمل کردین

اون قدر هم دست نیافتنی که نبودید

خیلی راحت میتونه با شما تماس برقرار کنه و ازتون بخواد که با خانوادتون حرف بزنه یا با خودتون مطرح کنه

منظورم اینه که راه زیاد هست

اگه یه پسر بخواد یه کاری بکنه و به دختری که میخواد برسه هر کاری واسه انجام دادنش میکنه(من این جمله رو از خود پسرها تو همین سایت خوندم و درست هم میگن)

ببینید منم یه موضوع داشتم تقریبا تو مایه های تاپیک شما
من بر عکس شما فداکاری کردم اما الان پشیمونم.طرف اگه واقعا منو میخواست میتونست خیلی کارا بکنه اما نکرد و من شناختمش و الان راضیم.نذار حس پشیمونی و سر خوردگی بعدا بهت دست بده.اگه فداکاری کنی و نتیجه نبینی اون بلاها سرت میاد.

بذار اون 3-4 قدم براره بعد تو 2-3 قدم بردار.اول اون باید جلوتر باشه نه شما.

واسه همین دارم میگم حرفایی که میزنم از رو تجربست.

من اینجوری فهمیدم که اگه بعضی چیزها اونطوری که ما میخوایم پیش نمیره با وجود این که ما درست عمل کردیم حتما یه حکمتی توش بوده که بعدها خواهیم فهمید.

رفتار شما بالغانه بوده و اینو مطمئن باشین

[sanjab]

می دونید ناراحتی من از این که آیا باید انعطاف بیشتری نشان می دادم؟
آیا رویه رفتاری من باعث شد شهامت و جسارت صحبت کردن رو از طرف مقابل بگیرم؟
آیا من باید بطور غیر صریح موافقتی نشان می دادم؟
می ترسم من از اونور بوم افتاده باشم و خیلی سخت و دست نیافتنی شده باشم؟
می خوام اشتباهاتم را برای موارد آینده تا حد امکان کم کنم؟
بهترین رفتاری که می شه در شرایطی مشابه داشت چیست؟
از راهنمایهاتون بینهایت متشکرم.

خیلی ممنون می شم اگر نظرات دوستان دیگه رو هم بشنوم برای آینده

[sanjab]

دوستان
من اون آقا رو در یک سمینار کاری دیدم
و سعی کردم مثل قبل ساده و گرم برخورد کنم.
احساس کردم ایشون اول دست وپاشو گم کرد بعد می خواست کمی سرد برخورد کنه و بخاطر اینکه من امدم شهر خودم و سر کاری که پرستیژ کاریش کمتر از کار ایشونه که در یک شهر محروم ولی یک کمپانی بزرگ هست و سطح بالا تری داره انتقاد کنه که چرا من نرفتم آنجا سرکار و حیف تخصص من هست باید می رفتم اون شهر ؟!؟!
اون سازمان از ایشون تعهد گرفتند که 7 سال اونجا کار کنه.
احساس کردم که می خواد گرم برخورد کنه و سراغ کارامو می گیره ولی دچار یک تضاد هست.
که من واکنشی نشون ندادم و خداحافظی کردیم.
من همیشه با همه صادقانه و ساده برخورد می کنم ودوست ندارم تو برخوردام کسی رو نگران کنم.
ولی نمی دونم چرا ایشون اینجور بهم ریخت و متغیر برخورد کرد؟!؟!

[bahar.shadi]

سلام سنجاب عزیز

بسیار عالی برخورد کردید...میدونید برخلاف تصور ما خانم ها ، آقایون هرچه کمتر برید دنبالشون

بیشتر می آیند سمت شما....این قانون طبیعا هست عزیزم!...ببین آقا هنوز در تعارض و جنگ با

تردیدهای خودش به سر میبره و برخلاف تصور شما اگر در دوران تردید به سمت این آقا بروی و

خودت را متمایل نشان بدهی او از شما فرار می کند!...پس بگذار با تعارضات خود بجنگد و در این راه

تنها یک رفتار نرمال و خوب داشته باش و خودت را زیاد مشتاق نشان نده...دلیل برخورد او تعارضات

درونی خویش است...شما همه چیز را به خدا بسپار...ایشان اگر شما را مناسب بیابند و جسور

باشند قطعا از شما خواستگاری خواهند نمود...با خیالی آسوده به زندگی خود بپرداز و همه

امور را به خداوند بسپار...

شما که نمی توانستی به او بگویی جانم عزیزم حرف دلت را بزن! ;) ...پس درست عمل کردی

موفق و خوشبخت باشی

[دانوب]

سلام
نوشته هاتون خیلی برام آشنا بود. چون من هم رفتارم تو این زمینه خیلی شبیه به شماست. منم درست مثل شما گاهی اوقات این فکره به سرم میزنه که نکنه...........
شما که رفتار سلبی از خودتون بروز ندادید که اون آقا فرار کنه!!!!!!!!
واقعیت اینه که کار شما کاملا درست بوده و هست
ازدواج تصمیم بزرگیه و برای بعضی از آقایون تصمیم گیری خیلی سخته و طول میکشه.(خودتون بهتر میدونید زندگی الآن چقدر پیچیده تر از گذشته ها شده و دیگه محاله که بشه نون و بزنی تو عشق و زنگی کنی)
فعلا اون آقا رو با تردید هاش تنها بگذارید . اینقدر خودتون رو بخاطر کاری که وظیفه ایشونه مورد مؤاخذه قرار ندهید.
رفتار غیرعادی ایشون هم احتمالا به همون تردید هاشون مربوط میشه.
شخصا فکر نمیکنم فعلا انتظار رفتار خاصی از شما داشته باشند.
فراموش نکنیم که ایشون مرد هستند و ایشون باید طالب شما باشند.
میتونم درک کنم که دیدن دوباره ایشون خیلی خاطرات و سؤال ها رو در ذهن شما زنده کرده و الآن کلی فکرهای جور واجور که اگه اون موقع فلان کارو کرده بودم فلان جور میشد و....... به سراغتون اومده!!!! ولی بخاطر داشته باشید که این شما هستید که باید روی افکار و صداهای مختلف تو سرتون کنترل داشته باشید نه که خدای ناکرده اونا شما رو هدایت کنند!!!!
موفق باشید

[ليلا موفق]

شما بهترين كار ممكن را انجام داديد اين آقا اگر تمايلي به شما داشته باشند اقدام مي كنند. نگران نباشيد.