قصد دارم خوب فکرامو بکنم بعد جواب بدم اما چه جوری فکر کنم چه طوری بفهمم معیارهای من رو دارند یا نه؟؟،
1) چه قدر میشه به تحقیق هایی که میکنیم اعتماد کرد؟؟
به نظر من برای یه تایید اولیه خوبه. اما نه اینکه فقط به صرف تحقیق بهشون جواب مثبت بدی. چون معمولاً همه خوبی های طرف رو میگن. کم پیش میاد بدی های طرف رو (اونم بدون غرض) بهتون بگن.
2)تا موقعی که هنوز بهشون جواب ندادیم حرف زدن من با ایشون یا اومدنشون به خونمون اشکالی نداره؟؟خواستن که از عصر به بعد که میان خونه اگر من میتونستم باهاشون حرف بزنم بهشون پیام بدم تا زنگ بزنن !!!
عزیزم وقتی جواب قطعی رو بدید دیگه برای چی بیاد تا با شما در مورد موضوعات اساسی حرف بزنه؟ وقتی جواب مثبت رو دادی، ایشون برای گپ زدن تشریف میارن. :) نه برای بحث در مورد اعتقادات و موارد اصولی.
این حرف زدنا برای آشناییه.
3)این حرف زدن ها چه فایده ای داره مثلا هممون میدونیم شکاکی بده میتونیم یک کتاب درباره اش حرف بزنیم چه فایده وقتی در عمل شکاک باشیم،چه طوری میشه در عمل طرف رو امتحان کرد در هر زمینه ای؟؟
به نظر من همه ی آدما برای اینکه بتونن یه انتخاب درست توی ازدواج داشته باشن،
باید یه کمی روانشناسی بلد باشن. چون به هر حال شرایطی هست که نمیتونیم با طرف زندگی کنیم تا ببینیم به همدیگه میخوریم یا نه. باید از روی حرفاش و رفتاراش (البته خیلی محدود) به این نتیجه برسیم که بدرد هم میخوریم یا نه. در عمل امتحان کردن هم یه جورایی امکانش نیست.
به نظرم بهترین راه اینه که از ایشون سوالایی بپرسی بدون اینکه اشاره کنی منظورت از پرسیدن این سوال چیه.
مثلاً یه موقعیتی که مد نظرت هست عملی امتحانش کنی رو براش توصیف کنی و ازش بخوای برات توضیح بده که عکس العملش چی خواهد بود.
اگه در این زمینه بازم توضیح خواستی هستم در خدمت
4) دیروز پشت تلفن از من خواستن که برای اینکه بیشتر و بهتر منظور همدیگه رو بفهمیم از این پس من هم موقع حرف زدنشون نگاهم رو ازشون ندزدم میگن که خیلی حرفا رو میشه از نگاه کردن به طرف مقابل درستی اش رو فهمید!روز اول و دوم تو حرفاشون من رو سپیده خانم خطاب میکردن اما دیروز سپیده خالی!!!! و خواهش کردن من هم به اسم کوچیک صداشون بزنم که خب من قبول نکردم اونم قبول کرد،چرا باید اینقد زود خودمونی بشه؟؟ من باید برخوردم چه طوری باشه؟؟؟
نمیدونم چرا دوست ندارم زود رو بدم به یه پسر اصلا...پیش خودم همه اش میگم نکنه من طوری رفتار کردم

که اینقد زود خودمونی شده!!!اصلا حس خوبی ندارم رک بهشون بگم دوست ندارم زودی خودمونی بشه؟؟یعنی منظورم رو برسونم یا نه؟؟
ببین سپیده جان، به نظرم راحت باید نظرت رو بگی. بهشون بگوکه دلم میخواد این مدتِ آشنایی، بیشتر با عقل و منطقمون جلو بریم و این کارا باعث میشه که احساس هم تا حدودی وارد بشه و این مانع منطقی فکر کردنمون میشه.
بهش یه جوری بگو که متوجه بشه برای خودش هم بهتره که رابطه احساسی نشه.
واقعا ممنون میشم یه روند درست و معقول رو به من پیشنهاد بدید و در کنارش سوالات بالا رو بی پاسخ نگذارید.
این هم بگم من 24 ساله ایشون 28 ساله هستن.
علاقه مندی ها (Bookmarks)