آيا اختلاف زياد قد ميتونه مشكل ساز بشه؟

[romina22]

با سلام
من به تازگي با يه آقايي آشنا شدم كه از طرف يك نفر به هم معرفي شديم براي ازدواج ، ايشون توي يه شهر ديگه زندگي ميكنن و خيلي مشغله اشون زياده ، قرار شد اول هم ديگه رو كامل بشناسيم و بعد اگه از هم خوشمون اومد براي ازدواج اقدام كنيم و حدودا يك ماهي هست كه با هم ارتباط داريم به صورت اس ام اسي و تلفني ،‌توي اين مدت خيلي ازشون خوشم اومده يعني خوب از خيلي جهات مثل هم هستيم ،‌هدفهامون ، خيلي از اخلاقهامون ، ديدمون به زندگي و ...رابطمون احساسي نيست و خيلي معقول هستش ،ولي در اين ميون يك سري تفاوت ها هم وجود داره ، يكيش يك مقدار تفاوت مذهبي هستش كه من خودم هيچ مشكلي ندارم با اين قضيه و ديگر تفاوت قديمون هستش كه اين يه كم كار رو سخت ميكنه ما هنوز هميدگه رو نديديم و فقط عكس ايشون رو ديدم ولي خوب با توجه به حرفاشون ايشون خيلي قد بلند هستن و من نسبتا كوتاهم و تفاوت قدي مون خيلي زياده در حدود 35 سانتي متر. من يك كمي شايد بالاتر از سينه هاي ايشون باشم و خوب ميدونين يه جورايي خنده داره اين همه تفاوت قد!!! و اين موضوع نگرانم ميكنه ،‌خوب ما به زودي همديگه رو ميبينيم و ايشون گفتن كه براشون ويژگيهاي ديگه مهم تر از قد هستش و بهتره همديگه رو از نزديك ببينيم شايد بشه از از اختلاف قد صرف نظر كرد ولي خوب دوستان نميشه كه قد رو نديده گرفت.... من ميخواستم از اينجا از شما مشورت بگيرم كه قد چقدر مهم هستش و ميشه ازش صرف نظر كرد؟ من خودم خيلي با قد بلند ايشون مشكلي ندارم ولي نميدونم آيا ايشون هم با قد من مشكلي دارند يا نه؟ يا اينكه خانواده هامون مخصوصا خانواده ايشون مخالفتي دارند يا نه؟ شما ديدين همچين ازدواجهايي رو ؟ ميخواستم راهنماييم كنين . آخه ما از همديگه خيلي خوشمون اومده و براي اولين حس ميكنم كه با يك نفر خيلي از نظر ويژگيها و اهداف مشترك هستم و تقريبا هموني هست كه ميخوام كه البته اين نياز به شناخت بيشتر باشه و الان نميخوام تصميم بگيرم ولي اين قد رو نميدونم اين وسط چيكار كنيم آخه 35 سانت هم كه كم نيستش..... به نظرتون مشكلي ايجاد نميكنه اين تفاوت قد در زندگي ؟ و ميشه ازش گذشت؟ من بيشتر ميترسم كه از جانب ايشون مشكلي باشه و نميدونم اگه بخواد به خاطر تفاوت قد كسيو كه اينقدر احساس نزديكي بهش دارم از دست بدم خيلي افسرده ميشم ،‌ آخه خوب كسي كه خيلي از ويژگيهاي آدم رو داشته باشه نميشه به اين آسوني پيدا كرد و بعدش اين فرد رو به خاطر يه تفاوت ظاهري از دست بدي خيلي دردناك هستش.

[فرهنگ 27]

هیچ قانونی وجود که تعیین کنه اختلاف قد چقدر باید باشه.بستگی به سلیقه افراد داره.شما هم ببین سلیقت چیه.

و چقدر به حرف مردم اهمیت می دی.

از مشکل قد مهم تر نشونه های وابستگیت به این آقاست.

[پاییزان]

سلام دوست عزیز
به نظر منم این موضوع بیشتر بستگی به نظر خودت داره .به این فکر کن که اگه کسانی که شما رو باهم ببینن این مو ضوع رو بیان کنن و یا حتی خدای ناکرده مورد تمسخر قرار دهند چه تاثیری بر تو میگذاره؟
عکس العمل افراد در مقابل حرف مردم متفاوته.
راستی شوهرخواهرم هم در همین حدود از خواهرم بلندتره ولی هیچ مشکلی در این مورد ندارن.

[کنجکاو]

سلام دوست عزیز شما که توی همه چیز اینقدر اوکی شدین و از همه لحاظ با هم تفاهم دارید تقریبا پس چرا از هیچی برای خودتون یه مشکل درست میکنید >؟

در ضمن. دوست عزیز مسأله ی قد اصلا چیزی نیست که به خودی خود بتواند مشکلی برایتان به وجود آورد چرا که افراد زیادی هستند با اختلاف قد بسیار زیاد، زندگی خوبی هم دارند و عاشق هم هستند اما مشکل اصلی شما به نظر من طرز فکر شماست و توصیه ی من به شما این است تا زمانی که این موضوع برای خود شما حل نشده است اقدام به چنین انتخابی نکنید بلکه سعی کنید ابتدا بینش خود را عوض کنید . به هر حال اگر قد و شکل ظاهری همسر آینده شما خیلی برایتان مهم است و کسی را که انتخاب کرده اید ویژگی هایی که شما می خواهید ندارد، بهتر است از ازدواج با او خودداری نمایید چرا که ممکن است با دیدن زوجهایی با قد های برابر، پس از چندی علاقه شما نسبت به همسرتان کم شود.
ولی اگر برایتان مهم نیست واقعا قضیه تغییر میکند.!!

در ادامه سری هم به تاپیک زیر بزنید ::

اختلاف قد

[mehrdad_m]

سلام

نگراني شما تا حدي به جا هست.امكان اينكه اون آقا با ديدن شما جا بخوره و پشيمون بشه وجود داره.
حتي اين امكان وجود داره كه ايشون بعد از چندين بار بيرون رفتن با شما به اين نتيجه برسه كه نميتونه با اين اختلاف قد كنار بياد.
شايد توي زندگي هميشه از شما بخواد از كفش هاي پاشنه بلند استفاده كنيد يا هميشه شمارو با زنان قد بلند مقايسه كنه...
همه اينها احتمالات هست و خب شايد هم واقعا ايشون شمارو همينطوري كه هستين بپسنده..

من به تازگي با يه آقايي آشنا شدم كه از طرف يك نفر به هم معرفي شديم براي ازدواج ، ايشون توي يه شهر ديگه زندگي ميكنن و خيلي مشغله اشون زياده ، قرار شد اول هم ديگه رو كامل بشناسيم و بعد اگه از هم خوشمون اومد براي ازدواج اقدام كنيم و حدودا يك ماهي هست كه با هم ارتباط داريم به صورت اس ام اسي و تلفني ،‌توي اين مدت خيلي ازشون خوشم اومده....ما هنوز هميدگه رو نديديم و فقط عكس ايشون رو ديدم

اين نحوه آشنايي شما اصلا مناسب نيست.مگه شما ميخواي با يه عكس ازدواج كنيد!!؟
خودت رو وابسته يه عكس و يه صدا و چند تا sms كردي!!؟
دوست عزيز يه كم منطقي فكر كن..اول از همه اگه خانوادتون در جريان نيستن ،اونها رو در جريان قرار بديد
دوم اينكه از ايشون بخواه رسما واسه خواستگاري اقدام كنه،در غير اين صورت و با شنيدن بهونه هايي مثل:{الان آمادگيش رو ندارم،..بذار يه مدت ديگه با هم باشيم تا بيشتر آشنا شيم..مشغلم زياده..،بذار يواش يواش خانوادم رو آماده كنم...} سريعا به رابطه پايان بده،چون متاسفانه در 99% موارد اينها فقط حرف مفت هست و نشون از عدم اطمينان و تمايل كامل طرف واسه ازدواجه

وقتي ايشون رسما اقدام كرد اونموقع تازه ميتونيد درباره اختلاف قد كامل با هم حرف بزنيد و ببينيد مشكلي هست يا نه!

[romina22]

دوستاي عزيز خيلي ممنون از راهنماييهاتون
فرهنگ 27 عزيز شما گفتين وابسته ولي من وابسته ايشون نيستم ، اگه ببينم شرايطمون به هم نميخوره ازشون جدا ميشم، من خودم با آدماي زيادي آشنا شدم ولي خوب هيچ كدوم مثل ايشون نبودن و ويژگي هاي مورد نظر منو نداشتن و حالا چون ميبينم ايشون داره ( البته بيشترش رو نه همش رو ) دلم نميخواد از دستش بدم چون احتمال اينكه با يه فردي مثل ايشون دوباره آشنا بشم كم هستش

پاييزان عزيزم ممنون گلم ،‌والا من خودم خواهرم با شوهرش حدود 25 سانت اختلاف قد دارن و مامانم ميگفت خيلي زياده خوب سايزشون به هم نميخوره ولي خوب اونها هم مشكلي ندارن توي زندگيشون ولي مسئله اينه كه اين اختلاف قد 10 سانت هم از اون بيشتره گرچه من ميگم با قد بلندي ايشون مشكلي ندارم

كنجكاو عزيز تاپيك وسواس – اختلاف قد رو خوندم يه تاپيك مرتبط ديگه رو هم خوندم من با اين مسئله مشكلي ندارم يعني از همسر قد بلند خوشم مياد ,و ميدونم قد چيز مهمي نيست و به نظر منم مهم نيست ولي آيا واقعا 35 سانت چيز مهمي نيست؟ ترسم از اينه كه ايشون وقتي همو ببينيم خوششون نياد اين يه كم برام آزار دهنده هستش. نميدونم شايد زدن اين تاپيك لازم نبود چون نگراني من از طرف ايشون هستش و البته تا حدودي از طرف خانواده ايشون چون من حرفاي خانواده ام رو ميتونم تحمل كنم.

Mehrdad-m عزيز نگراني من دقيقا همين هست و حرف شمارو كاملا قبول دارم كه نحوه آشناييمون درست نيست و اين ناراحتم ميكنه چون به نظرم بهتره اول افراد همديگه رو ببينن بعد اگه از هم خوششون اومد با هم حرف بزنن براي ما برعكس شده و اين خوب آزارم ميده كه اينطوري باشه ولي خوب چاره اي نيست به نظر من هيچ موقع نميشه كه همه چي همونطور كه ميخوام باشه خوب من نميخوام به خاطر اينكه كه نحوه آشنايي مون رو دوست ندارم از ايشون صرف نظر كنم و من نميخوام با عكس ازدواج كنم ،‌ايشون توي يه شهر ديگه زندگي ميكنن و خوب به دليل مشغله زياد امكان ديدن هم رو نداشتيم ولي تا چند وقت ديگه ايشون قراره كه محل كارشون تغيير كنه و به شهري كه من زندگي ميكنم بيان و خوب از اون به بعد ديگه همچين مشكلي نخواهد بودو با نهايت احترام مهرداد عزيز من به خواستگاري اينقدر زود اعتقادي ندارم ترجيح ميدم اول طرفم رو بشناسم با يه رابطه ي سالم و بعد اگه ديديم از هم خوشمون مياد و مناسب هميم بعد براي خواستگاري اقدام بشه . يه جورايي متنفرم از خواستگاري اي كه طرفت رو نميشناسي و ميخواي بعد خواستگاري تازه بشناسيش به نظرم خواستگاري بايد آخرين مرحله باشه ولي تو كشور ما اولين مرحله است البته اين نظر شخصي من هستش و در رابطه با خودم اين حرف رو ميزنم چون ميدونم خيلي هاي ديگه دقيقا به خاطر همين مسئله خيلي ضربه خوردن و مشكلاتي براشون ايجاد شده ولي به خاطر شناختي كه از خودم دارم به نظرم اين مسئله اي نيست
ممنون از همه گيتون

[فرهنگ 27]

من به خواستگاري اينقدر زود اعتقادي ندارم ترجيح ميدم اول طرفم رو بشناسم با يه رابطه ي سالم و بعد
اگه ديديم از هم خوشمون مياد و مناسب هميم بعد براي خواستگاري اقدام بشه . يه جورايي متنفرم از خواستگاري
اي كه طرفت رو نميشناسي و ميخواي بعد خواستگاري تازه بشناسيش به نظرم خواستگاري بايد آخرين مرحله
باشه

این اشتباهیه که اکثر افردا می کنن.فکر می کنن خاستگاری پایان کاره در صورتی که کاملن برعکسه.فرقی که خاستگاری

رسمی با همین روابط دوستی داره اینه که وقتی کسی قصد واقعیش ازدواج باشه اقدام می کنه (خاستگاری) ولی کسی

که ازدواجو بهونه ای برای اهداف دیگش قرار داده هیچ وقت وارد این مرحله نمی شه.

اين نظر شخصي من هستش و در رابطه با خودم اين حرف رو ميزنم چون ميدونم خيلي هاي ديگه دقيقا به
خاطر همين مسئله خيلي ضربه خوردن و مشكلاتي براشون ايجاد شده ولي به خاطر شناختي كه از خودم دارم به
نظرم اين مسئله اي نيست

اونها هم مثل شما فکر می کردن که می تونن از خودشون مواظبت کنن.در واقع آدم اگر بدونی راهی یا کاری براش

خطر داره واردش نمی شه.مگر بخواد خطر کنه.ولی اطمینان ما دلیل بر بی خطر بودن نیست.

[romina22]

فرهنگ جان من كاري به بقيه ندارم خونواده ي من اينجورين ديگه،براي خانواده من انگار خواستگاري پايان كاره . من خودم به شخصه ميدونم كه اگه طرف بياد خواستگاريم خيلي بشه دو سه ماه نامزد باشيم بعدش هي مادرم اصرار به عقد كردن ميكنه و تازه اگه تو دوران نامزدي از هم خوشمون نياد به هم زدنش مكافات داره ،‌همه ميفهمن به قول مادرم آبرومون ميره ،‌خلاصه فرهنگ خونواده ي ما اينطوريه و منم نميتونم فرهنگ سازي كنم و نميتونم عوضش كنم ، حوصله ي بحث كردن سر اين مسائل رو هم با والدينم ندارم. من اصلا اصلا اصلا حاضر نيستم با اين فرهنگ كنار بيام ، خودم عاقل و بالغم و نيازي ندارم براي اينكه طرف زندگيمو بشناسم همه ي عالم و آدم باخبر بشن. خودم همچين تجربه اي رو داشتم كه 5 سال پيش دقيق اين اتفاق برام افتاد من بچه نيستم 23 سالمه و البته شايد شما فكر كنين كه من خيلي به خودم مطمئنم و همين ميتونه موجب شكست من بشه ولي اينطور نيست ،‌با تجربه اي كه قبلا داشتم و مشكلاتي كه برام پيدا شد الان تا حدود زيادي ميدونم چيكار كنم كه مشكلاتي از اين قبيل برام بوجود نياد اون موقع رابطم كاملا احساسي و كوركورانه و با وابستگي بود بقولي عشق و عاشقي بود و طرفم هم كاملا نا مناسب بود و اين رو كاملا ميدونستم ولي احساساتم مانع ميشد كه ازش جدا شم ولي الان اينطور نيست و هر دو طرف كاملا منطقي هستيم و كاملا تفاوت اين رابطه رو با قبلي حس ميكنم ميدونم ريسك داره ولي حاضرم ريسكش رو بپذيرم

[فرهنگ 27]

از نامزدی که نباید عالم و آدم با خبر بشن تا اگر بهم خورد پشت سر آدم حرف در بیارن.دو سه ماهم فرصت کافی ایه برای

شناخت به شرطی که استفاده بشه نه اینکه با سرگرمی های زودگذر هدر داد.

تا زمانیکه خاستگاری صورت نگرفته نمی تونی مطمعن باشی طرف قصدش ازدواجه.حالا که خانوادت با بهم خوردن نامزدی

مخالفن،هر موقه به این نتیجه رسیدی که طرفت مناسبه ازش بخواه رسمن اقدام کنه و تا زمانی خاستگاری صورت

نگرفته رابطه رو قطع کن تا اگر قصدش ازدواجه سریع تر اقدام کنه اگرم نیست راهشو بکشه بره.آمادگیه اینم

داشته باش که وسیله ی سرگرمی باشی،نه فقط با این طرف بلکه با هر پسر دیگه ایی که وارد رابطه می شی.

چون هم آدمای خوش گذرون وارد این رابطه می شن هم کسانی که قصد تشکیل خانواده دارن.

[mehrdad_m]

شايد تا يه جاي قضيه،اختيار رابطه دست خودتون باشه ولي به محض اينكه كوچكترين احساسي توي دلتون به وجود بياد،ديگه اختيار كار از دستتون خارج ميشه و احساس شمارو به هر جا دلش خواست ميبره!

نميدونم چرا خيلي ها فكر ميكنند تنها آسيبي كه امكان داره توي يه رابطه دوستي به وجود بياد، ميتونه به وجود اومدن رابطه جنسي و يا مثلا از دست رفتن بكارت دختر باشه!!ولي از آسيب هاي پنهان و آشكاري كه هر كدوم از اين روابط به روح و روان آدمي ميزنه و تا مدتها همراه آدم هست كاملا غافل هستن!

ببخشيد دوست عزيز،من به نظر شما احترام ميذارم،ولي خيلي چيزها چه صحيح و چه غلط ،شايد به طور مستقيم دست خود ما نباشه،عرف و فرهنگ و رسوم و جريان كلي حاكم بر جوامع و روحيات افراد جامعه چيزيه كه توي سالهاي سال شكل گرفته،و توي هر جامعه متفاوت هست،همينطوري كه الان مثلا توي اروپا و آمريكا و خيلي كشورهاي ديگه،دختر و پسر مدت ها به عنوان دوست با هم زير يه سقف زندگي ميكنن و يا حتي بچه دار هم ميشن و اگه بعد از چند سال ديدن تفاهم دارن ،ازدواج ميكنن،خب همچين فرمولي شايد توي ساختار اجتماعي اونجا جواب بده(كه البته حتي در اونجا هم عاري از مشكل نيست) ولي امكان نداره بشه همچين فرمولي رو توي ساختار اجتماعي كشور ما پياده كرد(دقت كن بحث من صرفا اعتقادات مذهبي نيست!صحبت از ساختار و عرف و روحيات اجتماعي هست)
درضمن آدم از تجربيات ديگران بايد درس بگيره،اينطور نيست!؟ آخه بحث سر 1 نفر 2 نفر 3 نفر 10 نفر 100 نفر نيست!بحث سر هزاران نفري هست كه شايد اونها هم مثل شما فكر ميكردن ولي به مشكل افتادن!اونها هم فكر ميكردن دارن خيلي زيبا و روشنفكرانه فكر ميكنن!! حالا به نظر شما آدم از داستان و تجربيات هزاران نفر درس نميگيره و باز همون راه رو ادامه ميده؟!
از تمام اين بحث ها گذشته،فكر نميكني الان كه يك ماه از آشناييتون گذشته ،كافي باشه و بهتره ايشون اقدامي كنه!؟