ترديد در انتخاب همكار خواستگار من

[roya_sh]

باسلام، اول ببخشيد كه طولانيه ، چون مي خواستم دقيق بگم .
من رويا25 ساله ، كارمندوليسانس پرستاري هستم .2 ماه پيش يكي از همكارانم ( 38 ساله ، مهندس عمران ) در اداره اجازه خواست كه مادر و خواهرش را براي امر خير خانه مان بفرستد .يكسال است كه باهم همكاري نزديك داريم و حداقل هر 2-3 ساعت يكبار (براي كار) همديگر را درشركت مي بينيم . هر دو رفتاري كاملاً مودبانه و پاك داريم و از حسن شهرت بسيار خوبي هم بهره مندند ، هفته بعد مادر و خواهرش فقط براي ديدن به خانه مان آمدند و براي خواستگاري رسمي اجازه خواستند ، همه چيز خوب پيش رفت ولي والدينم به محض شنيدن سن ايشان ( كه اصلا به ظاهرشان نمي خورد )بدون هيچگونه تحقيق يا حتي ديدن خودش جواب رد دادند .(پدرم بسيار سختگير است و حتي نظر من را هم در مورد هيچ خواستگاري نمي پرسد ،تا الان چون درگير درس بودم زياد برايم مهم نبود ولي حالا قصد ازدواج دارم) ايشان بعد از شنيدن جواب بعد از چند روز مرخصي (كه از سر ناراحتي و براي فراموش كردن من گرفته بود )اومد و گفت قانع نشده و به نظرش اختلاف سني دليلي منطقي نيست چون من هم از لحاظ جسمي و هم فكري خيلي بيشتر از سنم مي زنم (خودمم قبول دارم )و اون كسي هستم كه هميشه دنبالش مي گشته و ميخواد پدر و مادرمو ببينه . از طريق شوهر خواهرش كه دوست پدرم هم بود قراري گذاشته شد و آن شب اومدن و صحبت هاشون رو كردند ( ولي خودش چون خيلي محجوبه فقط وقتي ازش سوالي مي شد جواب مي داد )از اون موقع من شروع به بررسي اش كردم تو پرس و جوها هيچ چيز بدي راجع بهش نشنيدم ، كلي مقاله و كتاب خوندم ، تو رفتار گذشته اش دقيق شدم و به اين نتيجه رسيدم كه 60% ملاكهاي منو داره . اما ملاكهاي والدينم با ملاكهاي من فرق دارن اونا سن و قيافه و چيزهاي سطحي براشون مهمه و من پاكي و صداقت و ايمان و ...بالاخره بعد از يك هفته پدرم بدون هيچ تحقيق يا فكري دوباره همان جواب قبلي را بهشون دادند با اين تفاوت كه من بهشون گفته بودم چون 60% معيارهايمو داره ارزش بيشتر فكر كردن و تحقيق را دارن ولي قبول نكرد و حرف خودش را زد و اينكه هنوز سالگرد فوت پدربزرگم نشده رو هم بهونه كرد. دوباره همكارم اومد و گفت ميخوام نظر خودتو بدونم ؟ گفتم به نظر من شما ارزششو داريد ولي چون ازدواج يه ريسكه نمي خوام جلو روي پدر و مادرم بايستم و شايد اونا يه چيزي مي دونن كه ما نمي دونيم و اميدوارم با كس ديگه اي خوشبخت بشه و ...گفت تا سالگرد پدربزرگت (4 ماه ديگه ) صبر مي كنم و دوباره جلو مي يام چون واقعا دلبسته ات شدم . ( پدرم آدم دمدمي مزاجي و سنتي است و هرلحظه و با هر مشورتي با فاميل امكان عوض كردن تصميمش وجود دارد .) من تا بحال با هيچ مردي هيچ ارتباط دوستي نداشتم و خيلي به پاك بودن اهميت مي دهم بخاطر همين سعي كردم بهش دلبسته نشم و ارتباط هاي روزانه مون از همكاري فراتر نره ( تا دلبسته اش نشم و تا حالا نشدم !)ولي در عين حال در مورد خانواده هامون و نظراتمون در مورد موضوعات مختلف ( جسته و گريخته ) تو اين مدت ( در حين كار ) صحبت مي كرديم . اونم خيلي پاك و با صداقته و رعايت مي كنه ولي نظر هردومون اينه كه بيشتر با هم آشنا بشيم . ولي چون نمي خواستم ارتباط sms با هم داشته باشيم بهش گفتم كليه سوالامونو بنويسيم و بهم بديم . در ضمن تو اين مدت فهميدم يكبار تا مرحله نامزدي ( نشون ) پيش رفته كه چون دختره مال شهر ديگه اي بود و به اجبار خانوادش بود ، بهم زده ، چندين جا برا ديدن رفته ولي نمي پسنديده ( به گفته خودش پيشنهاد بودن نه انتخاب ) فقط 2 تا انتخاب داشته كه اونا قبول نكردن (به دليل اختلاف سني ) اين چيزيه كه نگرانم مي كنه !!!!!!!از طرف خانوادش هم خيلي برا ازدواج تحت فشاره ولي گفته اين دليل انگيزه اش برا ازدواج نيست !!!!از طرفي هرچي بيشتر پيش مي ريم بيشتر مي فهميم كه با هم تفاهم داريم . مي ترسم صبر كنه ، بيشتر دلبسته بشه و جواب بي منطق بابام دوباره منفي باشه ، ولي نمي خوام به تنهايي هم تصميم بگيرم و همه پلهاي پشت سرمو خراب كنم . به نظر شما اقدام ما براي شناخت بيشتر درسته ؟ در ضمن بهش گفتم مي خوام 2 هفته برم مسافرت و هيچ ارتباطي نداشته باشيم ، شايد بتونه فراموش كنه . حالا من چيكار كنم صبر كنم شايد بتونه بابامو راضي كنه ،يا ازش بگذرم ؟( فرصت خوبيه و نمي خوام از دستش بدم چون هرچي در مورد مشكلات اختلاف سني مطالعه كردم ، فهميدم كه يا قابل چشم پوشين بين ما حل شده هستن ). من خيلي وقته كه موضوعات اين سايتو مي خونم . پس منتظر راهنمايي هاي دلسوزانه دوستان خوبم هستم . با تشكر

[آوازه]

دوست عزیزم سلام
مسئله اختلاف سنی موضوع قابل تاملیه ، شما باید نه فقط به الان به 10 ساله آینده ازدواجتونم فکر کنین ، شما میشین یه خانم جوان 35 ساله که شادابه و در اوج جوانی نیازهای خاص خودشو داره ولی همسرتون میشن یه آقای 48 ساله که به دوره میان سالی نزدیک میشن و مطمئنا نیازهاشون خواسته هاشون با شما متفاوت خواهد بود ، البته این باز بر میگرده به روحیه شما ، من این مشکل رو هر روز دارم از نزدیک لمس میکنم ،پدر و مادرم 12 سال فاصله سنی دارن ،الان حدود 10 ساله که پدر من حوصله هیچ کاری نداره در صورتی که مادرم تازه 50 سالش شده ...
خانوما دوست دارن معاشرت کنن ، مهمونی برن ،تفریح کنن ،اون وقت شوهرشون خسته است نیاز به آرامش داره ،حوصله خیلی کارا رو نداره ، چرا ؟؟؟؟ چون همه این کارا رو تو جوونیش قبل ازدواجش انجام داده !!!

یه مطلب دیگه اینکه در زمینه بچه دار شدن خوب شما باید زود اقدام کنین به خاطر سن ایشون !! در صورتی که شما هنوز خیلی جوون هستین و میتونین با یه ازدواج دیگه فرصت یه زندگی دونفره خوب رو به خودتون بدین قبل از ایکه مسئولیت بزرگ مادر شدن رو به عهده بگیرین !!!

بازم تاکید میکنم روحیات شما و همسرتون خیلی مهمه !!! ایشالا هر تصمیمی میگیرین خوشبخت بشین

[roya_sh]

ممنونم ترانه جون . من درسته 25 سالمه ولي تفكرات و علايقم مثل يه خانوم 28-30 ساله ست . طوري كه تمام دوستام حداقل 3-4 سال ازم بزرگترن و هيچكدوم از جووناي همسن خودم ( بخصوص پسرا ) رو از لحاظ فكري و اعتقادي قبول ندارم . دوست دارم خيالم از همه چي راحت باشه ، نه اينكه مامانش بشم و بگم اين كار بكن ، اون كارو نكن . اونم خيلي پرهيجان تر و جونتر از سنش رفتار مي كنه ........ولي باز نمي دونم دوست دارم فرشته مهربون يا مدير محترم همدردي هم راهنماييم كنن.

[سارا2]

معمولا مشاورها در مورد اختلاف سن های بالای 10 سال می گن که نیاز به فکر و بررسی بیشتری داره ولی منع کامل هم نمی کنند.به نظر من شناخت آدمها همیشه به دنبالش وابستگی نمی یاره
اتفاقا به مرور ممکنه چیزی و ببنید که قبلا بهش دقت نداشتید.
من یه خواستگار داشتم که مثل شما 13 سال باهاش اختلاف سن داشتم (من 27 و اون 40 سال ) پیش مشاور هم رفتم اون منو منع نکرد ولی گفت اخلاق و رفتار و حتی لباس پوشیدنش چه طوری هست؟آیا بیشتر شبیه میانسال هاست یا جوانی و شادابی و هنوز داره ؟گفت این خیلی مهمه...
هرچند من به همون دلیلی که taraneh63 گفت نتونستم بپذیرمش با این که اون در رفتارش خیلی هم شاد و سرزنده بود و مرد خوبی هم بود . ولی با شناخت بیشتر دیدم دنیاش با من فرق میکنه حتی خاطرات کودکیمون هم فرق می کرد..با این که توی یک کشور و یه شهر بودیم ولی حتی فضای فرهنگی که توش بزرگ شده بودیم و دانشگاه رفته بودیم هم با هم فرق داشت برای همین بعضی حرفهای من از خاطرات دوران مدرسه دبیرستان دانشگاه واسش عجیب بود و بعضی حرفهای اون واسه من این طوری بود...البته طبیعه مثلا وقتی من یه دختر کلاس پنجم دبستان بودم اون دوران دانشگاه و سربازیش هم تموم شده بود و سر کار می رفته...
به این انتخابی که می خوای انجام بدی خوب فکر کن و تمام جنبه های قضیه رو ببین
موفق باشیl]

[mehrdad_m]

سلام

اختلاف سني 13 سال اصلا چيز كم اهمييتي نيست.موارد متعددي رو ديدم كه اختلافاتشون توي زندگي به وضوح ديده ميشه! 13 سال يعني تقريبا از دو نسل متفاوت هستيد!

البته بيشتر به نظر مياد شما دنبال راهنمايي و كمك گرفتن نيستي و فقط دوست داري يه عده بيان و حرف و تصميم شمارو تاييد كنن و طبق معمول اين جمله ي كليشه اي و تكراري رو بگن: اگه دونفر همديگر رو دوست داشته باشن ديگه همه چيز حله!!!

ولي خواهر عزيز،متاسفانه حقيقت زندگي چيز ديگه اي رو ميگه! و متاسفانه چون شما شيفته و دلبسته اين آقا شدين اين تفاوت رو نميتونيد ببينيد!
اين آتش عشق و دلداگي هم به مرور توي زندگي ميخوابه،اونموقع هست كه تازه با پيدا شدن چين و چروك ها و تارهاي موي سپيد توي چهره شوهرتون،متوجه مشكل اختلاف سنيتون خواهيد شد!(تازه اين كوچكترين و كمترين مسئله خواهد بود،ده ها مشكل جدي ديگه هم به وجود مياد،..)

چرا توي ذهنتون از خانوادتون و به خصوص پدرتون يه دشمن و يه غول ساختين!؟

يه كم بيشتر و منطقي تر فكر كنيد

[hamdam 96]

دوست عزیزم
اختلاف سنی خیلی مهمه منم با خانوادتون موافقم
شما متاسفانه دارید به این آقا علاقه مند میشید و احساسی تصمیم میگیرید
بذارید مثال واقعی براتون بگم یکی از دخترهای فامیل ما با آقایی با سن بالا ازدواج کرد الان در آستانه جدایی و بی آبرویی هستند ایشون هم با مخالفت خانواده اصرار کردن اوایل همه چیز خوب بود بچه دار هم شدن یک بچه 9ساله دارن الان اختلافشون رو اینه که آقا حوصله نداره بره بیرون و گردش و خانم همیشه تنهان یا با افراد جوانتر که همسن خودشونن باید تفریح کنن متاسفانه خانم به راه کج هم رفته اند و.....
قبلا خیلی ها بهشون گفتن الان رو نبین 10 سال دیگه رو ببین اما گوش نداد امیدوارم شما گوش کنید
خودتونو توجیه نکنید که منم اخلاقم بزرگتر از سنمه اینا رو دارید تحت تاثیر آقا میگید
نکن این کارو

[roya_sh]

دوباره سلام ،mehrdad_m عزيز ، تنها دليلي كه من اينجا هستم اينه كه سردرگمم ، دنبال راهنمايي شمام و نمي دونم چيكار كنم ؟فكر كنم تو صحبتهام هم گفتم كه تا حالا دلبسته اش نشدم ( حتي تو صورتش نگاه نمي كنم ) بخاطر همينه كه با 2 بار جواب منفي دادن والدينم به خوبي كنار اومدم و مقاومتي نكردم . منم الان جوابم مثبت نيست ، فقط گفتم بهتره 2-3 ماهي زمان بهمون بدن ، صحبت كنيم ، تحقيق كنيم شايد خودمون به اين نتيجه رسيديم كه بدرد هم نمي خوريم !!!!!!!!حالا سوال من اينه :
1- درسته كه اون مي خواد صبر كنه و چندماه ديگه جلو بياد ؟
2- چون ما تو اين 2 سالي كه همكاريم هيچگونه ديدار يا صحبتي خارج از اداره نداشتيم ( و نمي خوام داشته باشيم ،چون تو شهر ما تا عقد نكني امكانش نيست) آيا اين درسته كه سوالامونو بنويسيم و به هم بديم ، تا بيشتر با روحيات و نظرات همديگه آشنابشيم ؟
3- يا اصلاً خودم اگه بخوام ردش كنم با چه منطق ديگه اي غير از اختلاف سني راضيش كنم ؟( چون تا حالا كه چيزي ازش نديدم ) . ممنون از همگي .

[mehrdad_m]

يا اصلاً خودم اگه بخوام ردش كنم با چه منطق ديگه اي غير از اختلاف سني راضيش كنم ؟( چون تا حالا كه چيزي ازش نديدم )

دوست عزيز،اشتباه نكن! "اختلاف سني" شايد به ظاهر 1 مورد به نظر برسه ولي اينطور نيست! اختلاف سني 13 سال مجموعه اي از موارد و مشكلات رو در بطن خودش داره!
خودش ميتونه ريشه و پايه خيلي از مشكلات در آينده باشه...

[doran]

سلام دوستم
من تجربه ام و بهت منتقل ميكنم ، فقط همين
البته كارشناسان بهتر ميدونند و راهنمايي هاي موثرتري خواهند داشت

من وقتي هم سن تو بودم چند مورد مناسب با تفاوت سني 10 - 12 سال داشتم كه با اين تفكر : من هنوز خيلي فرصت دارم ... من كه دلبسته نيستم پس چرا گرفتار بشم ... چطوري همديگر و درك كنيم با اين همه نفاوت سني و... ردشون كردم

حالا ميتوني تاپيكي كه گذاشتم و ببيني تا موقعيت الانم و بسنجي

عزيزم تفاوت سني يك ايتمه ...شايد در رتبه 5 يا 6 قراربگيره ( براي هر كس متغيره )
اگه واقعا با تحقيقات به اين نتيجه رسيدي كه نكات اصلي ( از جمله تفاهم اخلاقي ، فرهنگي ، مالي ، نيازها ... ) وجود داره ...سخت نبايد گرفت
درضمن خانمها زودتر شكسته خواهند شد .. زودتر دوره جنسي را طي خواهند كرد.. و ...
خيلي چيزها به شخصيت مرد بستگي داره .. ببين شخصيتش طوري هست تا همراه سرزندگي و شيطنت هاي سنين تو باشه .. ببين نيازهاي عاطفي هم سالان تو رو درك ميكنه .. ببين روحيه شاد و اهل معاشرت و سرحالي داره .. خلاصه ببين از لحاظ روحي چقدر هماهنگيد .. كه فكر كنم مهمترين همين باشه

در مورد پدرتون شما ميتونيد از طريق كار كردن رو مخ مادرتون با ملايمت پيش بريد ...
مثالهاي زيادي بزنيد ...با كمك مطالبي كه خونديد سعي كنيد ديد مادرتون و مثبت كنيد ... مادرها نقش مهمي تو اين جريانات دارند . حتما كمكت خواهد كرد .

[roya_sh]

dogoharan عزيزم ، تو اين چند روز خيلي فكر كردم ، همچنان معتقدم از لحاظ اون چيزايي كه تو گفتي با هم تفاهم داريم ولي با 1 پرس و جوي ساده (كه هنوز اعتباري به راست بودنش نيست ) تازگيها چيزايي از گذشته خانوادش شنيدم كه قابل چشم پوشي نيستن ( مثلاً دادشش به علت يه بيماري ژنتيكي يه بار جداشده ، مادرش اين وسط مقصر بوده ،خودش چطور وجدانش قبول كرده كه موضوع رو قبل از ازدواج به زن داششش نگه) اينكه اين چيزا رو خودش بهم نگفت به صداقتش شك مي كنم !!!!!!!!
1- نمي دونم موضوع رو از خودش بپرسم يا نه؟؟؟؟؟؟؟
2-مطمئنم اگه بابامو ( به هر صورت ) راضي كنيم ، وقتي تحقيق كنه و اين چيزا رو در مورد خانوادش بشنوه بازم ميگه نه .
3- بزارم يه بار ديگه با بابام صحبت كنه يا خودم بگم نه ؟
4- اون همه چيزش خوبه ، دلبسته اش هم نشدم ، ولي احساس مي كنم اون لياقتمو نداره. اگه بخوام بهش جواب رد بدم ، نمي تونم اختلاف سني رو بهونه كنم ، چون از اول سنش رو مي دونستم . چطوري بگم نه ؟
تو رو خدا زودتر جوابمو بدين چون از چهارشنبه دارم 2 هفته مي رم مسافرت . نمي دونم قبلش بهش بگم يا بعدش ؟؟؟؟؟؟؟؟؟