شناخت و احساسات

[سید1387]

سلام به همه دوستان خوب همدردي

من مدتي هست كه با دختر خانمي به قصد ازدواج و با اطلاع خانواده ها صحبت ميكنم. تا حالا يكبار همديكه را ديديم اما احتمالا مي خواهم بيشتر ملاقات داشته باشيم

دوست دارم كمكم كنيد كه جطور بين شناخت و احساساتم تعادل ايجاد كنم يعني جي كار كنم كه هم شناخت بدست بيارم و هم وابسته نشم

مسابه ديكه اين كه من مطمين نيستم كه اين جقدر به اين خانم علاقه دارم وقتي مي خواهم ميزان علاقه ام را بسنجم احساس ميكنم دارم وابسته ميشم وقتي مي خواهم وابسته نشم احساس ميكنم زندكي با اين خانم كسل كننده خواهد بود

ممنون از وقتتون

[دختر مهربون]

سلام. ازت ممنونم که همچین موضوعی رو باز کردی.
برای من هم سواله که چه جوری میشه به شناخت برسیم اما در طول زمان آشنایی، وابسته نشیم و احساسات رو دخالت ندیم؟ (البته کاملاً که نمیشه احساسات رو حذف کرد.)

من هم منتظر نظر دوستان هستم

[hamed65]

فکر کنم این تاپیک کمکت کنه:
كنترل احساسات در روابط دختر و پسر

[سید1387]

ممنون حامد جان از لينكت

در واقع هدف ما دوستي نيست و صرفا جهت اشنايي قبل از ازدواج با هم ارتباط داريم. فكر ميكنم ماكزيمم ٦ ماه باشه وبعدش نهايتا بايد تصميم را بدانم. من به دختر خانم كفتم وبا زهم تاكيد خواهم كرد كه اين دوران هيج تعهدي براي ازدواج براي هيج كدام از ما نخواهد داشت. منظورم اينه كه بعدا مدعي نشه كه با احسلسات من يا وقت من ... بازي كردي

اما هنوز خودم نميدونم احساساتم جه نقشي در شناخت خواهد داشت و هم اينكه بدون دخالت دادن احساسات اولا نميدونم جقدر علاقه دارم به فرد وبعد هم بخشي از شناخت از فرد ناقص ميمونه مثل اينكه بدوني جقدر با محبت ، سرده يا نه و....
و اينكه جطور برخورد كنم كه نه سيخ بسوزه نه كباب

[hamed65]

ببین آقا سید،

من فکر می کنم تقریباً امکان ندارد که 2 نفر 6 ماه با هم دوست باشند، به قصد ازدواج، و در این مدت به هم علاقه مند نشوند. یعنی واقعاً اگر 2 نفر بتوانند چنین رابطه ای با هم داشته باشند و علاقه مند نشوند، اصلاً نباید ازدواج کنند! چون این دو نفر هیچ کششی نسبت به هم ندارند و مناسب هم نیستند! یا اینکه هر دو قلب سنگی دارند!

خودت که می دانی، کارشناسان تالار کلاً با این نوع روابط مخالف هستند و دلایلی منطقی برای مخالفتشون دارند.

با این حال انتخاب این که شما کدوم راه رو بروی، با خودت هست.

من فکر می کنم بهتر باشه اگر هدفتون ازدواجه، اولاً هر دو خانواده رو در جریان بگذارید. یک رفت و آمد خانوادگی هم صورت بگیرد. از اونجا که خارج از کشور هستی، حدس می زنم خانواده ها ایران باشند. با این خانواده ها می توانند یکی دو جلسه رفت و آمد کنند و با هم آشنا شوند. پدر مادرت می توانند تو را راهنمایی کنند که از نظر فرهنگی چقدر خانواده ها به هم شبیه هستند.

بعد هم شاید بهتر باشد برای جلوگیری از ایجاد وابستگی، به جای اینکه هر چند روز یک بار قرار بگذارید و بعد با هم بروید گردش، قرارها رو در ابتدا فشرده تر کنید. حالت تفریحی به قرارها ندید، بلکه جلسات جدی باشه.
چون وقتی با کسی قرار می گذاری، با او به گردش می روی، یا کافی شاپ یا شام یا این جور جاها، اینها همه باعث ایجاد علاقه می شود.
ولی اگر جلسات جدی و رسمی باشه، از این قضیه جلوگیری می شه.
روند جلسات هم باید حساب شده باشه. سوالها رو بپرسید، راجع به مسائل مختلف بحث کنید و ...

اینها نظر من است.
امیدوارم بهترین راه رو انتخاب کنید.

[سید1387]

حامد جان

من هم قبول دارم که علاقه به هر حال ایجاد میشه. اما من میخام در حدی باشه که اگه نخاستیم ضربه روحی به هیچ کدوم وارد نشه

من میدونم کارشناس ها چی میگند والا من همه حرفاشون را قبول ندارم، ببین شیوه ازدواج ما تو ایران کاملا ریسکی هست. هممون این را دیدیم. شما شاید خیلی از نزدیک درگیر نبوده باشی. متاسفانه فعلا ما باید تاوان یک سری غلطهای فرهنگی را بدیم . البته ناگفته نماند که من شیوه غربی(بی بندوباری جنسی) را هم نمیپسندم. چیزی بینه این ۲ حد خوبه.

ما هر دو تامون تحته نظره خانواده داریم صحبت میکنیم + من فکر میکنم سنمون به اندازی هست که تفاوتی دوستی های همینجوری را با بحث ازدواج بدونیم.

با نظرت در مورد جلسات ، ... موافقم.

ما البته سوال و جواب ها را تموم کردیم.، حالا بیشتر دوست داریم عملی ببینیم بر خوردمون چه طوری هست. من فکر میکنم این یکم زمان ببره تا ما هر دو بتونیم خود واقیمون را نشون بدیم.

من دوست دارم طرفه مقابلم هم من را خوب بشناسه که فردا هئی نگه تو چرا اینجوری هستی چرا اونجوری نیستی.... میدونید چی میگم

ممنون از نظراتت

[دختر مهربون]

سلام آقا سید،

من خودم تجربه آشنایی طولانی (مثلاً 2 ، 3 ماه) رو ندارم.
اما از تجربه ی برادرم و نامزدش میگم براتون.
امیدوارم که بدرد بخوره.

اینا 7 ماه دوره آشناییشون طول کشید. که به نظرم یه خورده اشکالاتی داشت. حالا در ادامه معایب این کار رو میگم.
توی آشناییشون مثل شما هر دو خانواده در جریان بودن. اصلاً با خواستگاری با هم آشنا شدن.
من دقیقاً حالتهای برادرم رو میدیدم و میفهمیدم که تا چه حد بهش وابسته هست یا نیست.
هفته های اول که خب تازه داشتن با هم آشنا میشدن.
تا حدود 1.5 ماه و دو ماه، تقریبا دیگه از همه چیز ِ هم با خبر بودن. من دیگه فکر میکردم خانواده دختر بگن که آشنایی تموم شد و جواب قطعی رو بگن که مثبته یا منفی.
اما دختر خانم دوست نداشت تا همه ی مدت زمانی که گفته بودن تموم نشده جواب بده.(خودشون گفته بودن 6 ماه آشنایی،1 ماه هم بعدش باید سبک سنگین کنه.)
توی این مدت بعد از 2 ماه که همدیگه رو کامل شناخته بودن، دیگه یه مقداری احساسات زیادی دخالت داده شد.
در صورتیکه هنوز دوره آشنایی بود و نباید اینجوری میشد. هنوز معلوم نبود جواب طرف مقابل چیه.
میدونی مشکل چی بود؟ مشکل این بود که دختر خانم میخواست ببینه که برادر من بیان احساساتش چه جوریه. و اگه دید خوب نیست جواب رد بده. خب این خیلی لطمه میزنه به هر دو طرف. خود دختر خانم هم متوجه نبود. حالا بر فرض که برادرم وابسته نمیشد، به هر حال یک سری حرف محبت آمیز اون وسط داشت رد و بدل میشد. بالاخره آدم از سنگ نیست که!
به نظر من وقتی که احساسات اومد وسط، دیگه تمام بررسی های قبلش بی فایده میشه. چون اگه قبل از بیان احساسات شما به این نتیجه رسیده بودی که شاید مناسب هم نباشید، و هنوز شک داشته باشی، دیگه بعدش نمیتونی بگی که مناسب نیست. چون وابسته شدی و یه جورایی اون نتیجه های قبلی رو نمیبینی.
من دقیقاً میدیدم که تا وقتی همدیگه رو به اسم کوچیک و با کلمات صمیمانه صدا نمیزدن خیلی وابسته نبودن. اما از اون به بعد هر لحظه برادرم از این که نکنه به هم بخوره دلش میلرزید.

نمیدونم نظر من چقدر درسته. اما به نظرم بعضی چیزا رو نباید مستقیم بفهمیم.
یکیش احساساته.
شما اگه میخوای ببینی محبت و احساسات دختر خانم چه جوریه، نباید برای خودتون بکار ببرید تا ببینی چقدر محبت داره.باید از نوع روابطش با بقیه این رو متوجه بشی. البته کار خیلی خیلی سخت میشه. اما به نظرم به وابسته نشدنش می ارزه.
به نظرم از لحاظ مسائل جنسی هم همینطوره. خیلی معذرت میخوام که اینو میگم: مثل اینه که کسی بگه ما از همه نظر همدیگه رو چک کردیم، حالا اگه یه شب پیش هم باشیم هم خوبه. تا ببینیم توی این مساله با هم تفاهم داریم یا نه.
البته بیان احساسات تا این حد ممنوع نیست. ولی عواقب خاص خودش رو داره.

حالا اگه باز هم میخوای ایشون رو از نظر محبت مستقیماً محک بزنی، و ایشون هم شما رو، حداقل سعی کنید خیلی دیر این کار رو انجام بدید. جوری که مثلاً 1 هفته بیشتر طول نکشه و بعدش بخواهید هر دو طرف جواب قطعی رو بدید.

ضمناً اینکه هی تاکید میکنی این ارتباط برای ما هیچ تعهدی نمیاره خیلی خوبه. هم برای خودت هم برای ایشون تذکر و یادآوریه که قرار نیست به هم وابسته بشیم.

امیدوارم که در انتخابت و در زندگی آیندت موفق باشی

[deljoo_deltang]

آقای سید هر چقدر هم بگذره باز وقتی برید زیر یک سقف مسائلی بوجود میاد که قابل پیش بینی برای شما نیوده و باز شما و طرفتون میگید :" تو چرا اینجوری هستی چرا اونجوری نیستی". برای جلوگیری از اون باید معیارهاتون بر اساس یک سری اصول اولیه که افکار و منش ادمها رو می سازند باشه تا مصداق ها رو هم در بر بگیره.

و اما در مورد درگیر شدن احساسات:
من فکر می کنم اول باید معیارهاتون رو به صورتی ملکه ذهنتون بکنید. اینجوری در هر بار برخورد با اون خانم به جای اینکه وارد فاز احساسی بشید و شناخت رو هم همراهش کنید نگاهتون میشه بر اساس معیارهاتون و حتی اگر وارد فاز احساسی بشید این احساس از فیلتر معیارتون رد شده. نمی دونم تونستم منظورمو بیان کنم یا نه. اگر خواستید بیشتر توضیح می دم.

[سید1387]

ممنون دختر مهربون از نظراتت

من تمام تلاشم را میکنم که وارده فاز احساسی نشه اما همونطور که هممون میدونیم نمیشه صد در صد کنترل کرد.

من دنبال این نیستم که ببینم حالا خانومم چقدر مثلا میتونه ابراز محبت کنه یا ... فکر میکنم حرفهای شما درسته و میتونه رو شناخت تاثیر بذاره

اما اگه خیلی هم محیط رسمی باشه آدم چیزی دستگیرش نمیشه. میدونید معمولان ادامها توی شاید راحته که خودشون را بیشتر نشون میدهند... میدونید منظورم چی

deljoo_deltang جان ممنون از پاسخت. قبول دارم بعد از ازدواج هم خیلی از چیزها برا ۲ طرف نه محسوس هست اما من منظورم چیز های اساسی هست. ببینید مثلا من ممکنه فکر کنم آدم دستو دل بازی هستم و شاید خیلی های دیگه هم همین نظر را داشته باشند اما هنوز هیچ تضمینی وجود نداره ا با انچه که همسرم میخاد یکی باشه. در صحبت کردن مصداق سازی خیلی سخته.. هئی بگی اگه مثلا فعلان شد شما چه کار میکنید .... اما در برخورد راحت میشه تشخیص داد نه؟

حالا من منظورم این بود که فردا همسرم نخاهد توی یک سری مسائل اساسی من را تغیر بده. چون میدونم به این راحتی ها تغیر نمیکنم. الان که خودم میخام مثلن بهتر بشم سخته وای که برا یکی دیگه بخاهی تغیر کنی

در مورد معیارها حدود فهمیدم چی میخاید بگید. اما ممنون میشم اگه بیشتر بازش کنید.

یک سوال دیگه که شاید بیربط هم نباشه دارم، خوش حال میشم دوستان نظرشون را بگند

اینکه حد دوست داشتنه طرف چیست.... و چقدرش قبل از ازدواج لازمه؟

ممنون

[سارا2]

به نظر من آدم اگه بخواد می تونه احساساتش رو کنترل کنه و اگه به این نتیجه رسید که کسی به دردش نمی خوره با عقل و منطق رابطه رو تموم کنه به شرطی که به این بلوع رسیده باشه.
واسه من چند بار پیش اومده که تا 4 یا 5 ماه با کسی صحبت کردم و یا دیدمش و آخرشم گفتم نه..باید از همون ابتدای آشنایی هر روز به خودت متذکر بشی که اگه از نظر شخصیتی با من سازگار نبود باید ارتباط رو قطع کنم. باید سعی کنی بتونی ارتباط رو مدیریت کنی.
این که به خاطر ترس از وابستگی فرصت شناخت رو از خودمون بگیریم به نظر من درست نیست.
وقتی کسی از نظر فکری بهم نزدیکه واسم دوست داشتنی می شه این قابل تشخیصه به شرطی که با خودت صادق باشی و نخوای خودت رو گول بزنی اون وقت می تونی بفهمی که کسی و به خاطر وابسته شدن بهش دوست داری یا به خاطر طرز فکرش..دکتر باربارا دی انجلیس کتاب خوبی داره به نام آیا تو همسر مناسبی برای من هستی؟ به من خیلی کمک کرده .این که بخوام تمام مطالبش رو اینجا واست بگم شاید از حوصله دوستان خارج باشه.
اگه خارج از کشوری نام انگلیسیش هست ARE YOU THE ONE FOR ME