ادامه دوستی یا جدایی

[melisazand]

با سلام
من دختری ۲۵ ساله هستم که ۷ ماهه خارج از ایران فوق لیسانس می خونم . بزرگترین مشکل آدمهایی مثل من اینجا تنهاییه . من هم یکماه بعد ورودم به اینجا با علی که ۸ ماه از خودم کوچیکتره آشنا شدم . ایشون با اینکه کوچیکتره از من اما امسال سال دوم و آخر فوق لیسانس رو می گذرونه . یکی از مهمترین خصوصیاتی که باعث شد من با ایشون دوست بشم شباهت زیادی بود که حس کردم به برادرم داره . بجز اونم از خانواده ی فوق العاده خوبی هستن و تربیت خیلی خوبی دارن . خلاصه از همون اول با توجه به شناختی که از پسرا دارم سعی کردم با یه آدم درست طبق معیارهای خودم دوست بشم . اینجا هم بواسطه تنهایی که هر جفتمون داشتیم بیشتر اوقاتمون با هم می گذشت . ۵ ماه می تونم بگم مثل زن و شوهرا با هم زندگی کردیم و دوران شیرینی داشتیم . علی خیلی خیلی به من کمک کرد و خیلی چیزایی رو که بلد نبودم بهم یاد دادن و من هم متقابلا همینطور ....
تا اینکه یه روز علی گفت که تزشو با یه شرکت معتبر توی یک شهر دیگه که فاصله ی زیادی از اینجا داره گرفته و می خواد بره .... خود علی اون موقع گفت که بین عقل و احساسش عقلو انتخاب می کنه . کار من تقریبا تو هفته های اول شنیدن این موضوع شده بود فقط و فقط گریه . از فکر اینکه بدون اون باید چیکار کنم ... تا اینکه کم کم موضوع رو پذیرفتم و حتی ماشین گرفتیم و علی رو تا اون شهر بردم و خیالم از بابت جایی که میره راحت شد.
حالا تقریبا ۳ هفته از رفتنش می گذره و من درگیر امتحاناتم اما روز به روز بیشتر شک می کنم که آیا باید به این رابطه ادامه بدم یا نه ؟ بارها با خودش صحبت کردم و بهم گفته که من زیباترین لحظات زندگی مو با تو داشتم ... تو ۵ ماهی که با هم بودیم من عملا از همه ی وقتم و کارم و ... زدم تا با اون باشم حتی گاهی به درسم لطمه خورده البته علی بخش اعزم درسشو تموم کرده بود و مثل من گرفتار نبود ولی در عوض مثل اینه که سالهاست می شناسمش در حالیکه فقط ۵ ماه از دوستیمون می گذره . با رفتنش من تازه می فهمم که چقدر برام عزیز بوده و قدر چه لحظه هایی رو ندونستم . خاطراتی که شاید هیچ وقت فراموش نشن
اما از طرفی علی هنوز سنی نداره که بخواد ازدواج کنه ! اگه بخواد به فرضم اینکارو کنه زندگیش تباه میشه . می خواد PHD بگیره و کلی آرزوهای دور و دراز داره ! که با ازدواج کردن خیلی سخت تر می تونه به اونها برسه . مثلما هم ۵ سال دیگه موقعیت خیلی بهتری برای ازدواج خواهد داشت . دختری شاید خیلی بهتر از من گر چه حتی فکر کردن بهش سخته .
واقعا نمی دونم چیکار کنم . چند باری علی به اصطلاح می خواست مزه ی دهنمو بچشه و حرف ازدواج رو پیش کشید و بنظر می رسه که اونم منو خیلی دوست داره البته اون درون گراست و کمتر اینجور چیزا رو بروز میده و واقعا نمی شه فهمید تو کلش چی میگذره . من همیشه بهش می گم که مثل بقیه دخترا نیستم که فقط دنبال ازدواج باشم و تنها فکر و ذکرم از یه دوستی فقط همون باشه ! و اونم می گه که از ۱۶ سالگی می دونسته که دخترا فقط دنبال شوهرن . همیشه دلم می خواد حساب شده ازدواج کنم و مثلما برای من که تو سن ازدواجم موقعیت های خیلی بهتر از علی هست . اما با دلم چیکار کنم ؟ کی می تونه جای علی رو بگیره ؟ تنها کسی که منو از همه لحاظ می فهمه
اصلا ازدواج با کسی که ازت کوچیکتره درسته ؟ گر چه علی از خیلی پسرهای بزرگتر از خودش بیشتر می فهمه . اما نکنه این مال الانه و ۳ سال که از ازدواج بگذره عوض بشه ؟!

الان هر شب با هم حداقل یه ساعت صحبت می کنیم و من بهش قول دادم که بهش وفادار بمونم ، با اینکه خیلی تنهام و حتی یکبار خودش بطور ضمنی گفت که زمستونای اینجا سخته سعی کن تنها نمونی اما من اصلا حتی تصور اینکه کسی بخواد جای اونو بگیره رو نمی تونم بکنم . این روزها حتی کمتر تو جمع ایرانیا آفتابی می شم و از خیلیا که با رفتن علی زمینه رو آماده می بینن برای پیشنهاد دوستی فرار می کنم .

باید چیکار کنم ؟ اون اونجا تنها و من اینجا ... در حالیکه درس منم ۱ سال دیگه تموم میشه و آینده ی جفتمون نا معلومه

ممنون می شم راهنماییم کنین

[sina7119]

سلام.ورود شما رو به تالار گرانقدر همدردی تبریک میگم. خانواده هاتون چی؟ از این رابطه چیزی میدونن؟ نمیتونید عقد کنید بعد 1 یا 2 سال ازدواج کنید؟ سن ایشون نمیتونه مشکل حادی ایجاد کنه. بستگی به خودتون داره. آرمان هاتون به هم میخوره؟ چند درصد به هم شباهت دارین؟ ممنون میشم بیشتر توضیح بدی. دوستان هم کمکت میکنن اصلا نگران نباش

[melisazand]

خانواده اون در مورد من می دونن اما من به خانواده ام چیزی نگفتم با اینکه همیشه آزاد بودم و همیشه ایران که بودم با مامانم مشورت می کردم اما این مورد رو نگفتم چون مامانم خیلی حساسه روی ازدواج و نا خود آگاه جبهه می گیره و عکس العملش غیر قابل پیش بینیه بخصوص با توجه به اینکه علی ۸ ماه کوچیکتره ! و جدا از اون نگرانم می شه و از راه دور کار زیادی هم ازش بر نمیاد ! من با کلی امید و آرزو امدم که اینجا درس بخونم و نمی خوام مامانم اینا فکرای دیگه ای بکنن ، تصمیم دارم اگه ماجرا جدی شد بگم ... البته من از علی به عنوان یکی از دوستای دخترم اینجا برای مامانم گفتم و مامانمم همیشه کلی تشویقم کرده که سعی کنم مثل اون باشم ! علی کلا خیلی درس خونه و خیلی زحمت می کشه اونم بخاطر اینه که می خواد به یه جایی برسه ... اما من مثل اون نیستم چون تو ایران هم موقعیت خوبی داشتم و خیلی خیالم از بابت آینده ناراحت نیست !
علی شهرستانیه و من تهرانی و اصلا هیچ تصوری ندارم که اگه بخوایم بر فرض محال برگردیم ایران چی میشه ! مثلما یک سری اختلافهای فرهنگی و ... هست اما من هیچ وقت حس نکردم که اونها خیلی با ما تفاوت داشته باشن . اتفاقا خیلی خونگرم تر و مهربون تر هم هستن !
من ترجیح می دم خارج از ایران زندگی کنم علی هم همینطور

می دونین ما تو یه شرایط ایده آلی با هم بودیم . بدون دغدغه برای پول ( بیشتر از طرف من ) و بی هیچ مشکل حادی . دانشجو بودیم و تنها مشکلمون تنهایی بود ، زمستون اینجا هم خیلی سخته و پارسال که من نبودم به علی خیلی سخت گذشته گویا ...

لازم به ذکره که علی نواع و اقسام دوست دختر خارجی و ایرانی و ... اینجا داشته ولی هیچ کس به گفته ی خودش مثل من براش نبوده !‌ و من هم قسمتی از شخصیتمو همیشه برای خودم نگه می دارم و حتی علی که شب و روز باهام بوده اون بخشو نمی شناسه . همیشه سعی می کنم بهتر از اون چیزی نشون بدم که هستم . شاید علت اینکه انقدر جذب من شده همینه ! شاید اون هم همینطور باشه و این چیزیه که بیشتر از همه منو می ترسونه

ولی بدون علی اینجا خیلی خیلی به من سخت می گذشت و اگه راهنمایی ها کمک های اون نبود نمی دونم واقعا باید چیکار می کردم .

[arix]

سلام

به تالار خوش آمدید


راستش شما ایرانی هستید و فرهنگی ایرانی دارید ولی در کشوری زندگی می کنید که فرهنگشان با ما کاملا متفاوت است و به هر حال در حال حاضر آنجا زندگی می کنید.پس برای ما مشکل است که در این زمینه نظر دهیم.چراکه معلوم نیست در حال شما چقدر از فرهنگ های ایرانی و چقدر از فرهنگ های خارجی تبعیت می کنید.

به توجه به اینکه بزرگترین تفاوت فرهنگ ایرانی با خارجی همین مساله ی ازدواج است پس بهتر است برای ما از عقاید خود و علی شرح دهید تا بهتر بتوانیم کمکتان بکنیم


اینکه در ذهن خود یک ازدواج ایده آل را چطور و در چه سنی می بینید؟چه مقدار اختلاف سن را مجاز می دانید و چرا؟

طریقه ی آشنایی زوجین را به صورت ایده آل چطور می بینید؟

معیار های دینی ، اخلاقی ، سیاسی ، اجتماعی و ... شما برای ازدواج چیست؟و آیا علی معیار های شما و شما معیار های ایشان را داشته اید؟

دوست دارید چه سنت های ایرانی را بجا آورید؟(نظیر خواستگاری ، نامزدی ، عقد ، حنابندان ، پاتختی و ...)

پایبندی قبل از ازدواج را چطور می بینید؟




با احترام

[hamed65]

سلام،

به این سایت خوش آمدید.

مشکل تنهایی و نبود شخص مناسب برای ازدواج در خارج از کشور را من هم دارم و می تونم شما را درک کنم.

ولی به نظر من شما تازه به خارج از کشور آمدی، از خانواده ات دور شدی، وارد یک محیط جدید شدی. همه اینها کلی تغییرات بزرگ است و فشارهای زیادی روی شما آورده. شما احساس تنهایی می کردی و نیاز به کسی داشتید که شما را راهنمایی کند. در این شرایط با علی آقا آشنا شدید. به او وابسته شدید و این اشتباه شما بوده و حالا هم دارید نتیجه اش را می بینید. متاسفانه هر چقدر هم که این عشق زیباست، ولی این وابستگی ها که قبل از ازدواج و بدون هماهنگی خانواده ها و در نظر گرفتن همه جوانب صورت می گیرد، اکثراً باعث زیان دیدن هر دو طرف می شود.
علی آقا هم از قرار معلوم قصد ازدواج با شما را ندارد وگرنه تا به حال از طریق خانواده اش اقدام کرده بود. به قول خودش شما برای او یک احساس بودید و حالا هم بین ادامه تحصیل در شهر دیگر و احساسش نسبت به شما گزینه اول را انتخاب کرده.

من فکر می کنم مشکل اصلی شما ازدواج و عشق به علی نیست. شما تا به حال سعی کرده بودی تنهایی در کشور غریب را با حضور کسی پر کنی که حالا دیگر نیست. این خیلی خطرناکه و احتمال یک انتخاب اشتباه را شدیداً بالا می بره. کمی فکر کن ببین این علی آقا واقعاً چقدر از معیارهای شما را دارد. شاید جای علی آقا خیلی پسرهای دیگر در این شرایط به شما کمک می کردند و شما را از تنهایی در می آوردند، شما عاشقشان می شدید. منظورم اینه که شما بیشتر از این که به علی علاقه مند شده اید به یک شخصی که شما را یاری کند و از تنهایی در بیاورد علاقه مند شده اید. بالاخره شرایط این طور است و باید خودتان را کنترل کنید. شما باید یاد بگیری با این تنهایی کنار بیای و راه های صحیح پیدا کنی تا مشکلاتت رو خودت حل کنی. کم کم هم دوستان خوب پیدا می کنید و این خلاء رو پر می کنید.

این علی آقا هم فعلاً در فکر ازدواج نیست. شما هم برای درس خواندن به اینجا آمدی و خودت و خانواده ات کلی سختی تحمل کردید تا شما در درست موفق شی. پس تمام فکرت را بگذار روی درس و مدرکت را بگیر. آن وقت می توانی در رابطه با ازدواج هم تصمیم بگیری.

[melisazand]

هیچ کدوم از ما مدت زیادی نیست که خارج از ایران زندگی می کنیم پس طبیعتا فرهنگ ایرانی ها رو داریم !
در مورد ازدواج ایده آل و .... نظر خاصی ندارم چون تجربه چندانی ندارم اما همیشه از بچگی شنیدم که میگن ۴ سال اختلاف سن لازمه !
علی نماز هم می خونه اینجا و حتی روزه هم میگیره و خانواده ی مومنی داره . خانواده ی ما هم همینطور بجز خودم

برای هیچ کدوممون رابطه قبل ازدواج مهم نیست . مهم پایبندی به هم از وقتیه که با هم دوست شدیم . ( البته علی اینطور میگه ) من خودم دختر بسیار شیطونی بودم و بزرگتر که شدم آرامتر هم شدم و شیطنت هامو کنار گذاشتم و به علی هم کامل در مورد گذشتم گفتم ( با اینکه خیلیا میگن نگین و پنهان کنین اما من نمی تونم و همیشه با طرفم صادقم )

در مورد سنت ها هم تو خانواده ی ما اصل کار همون مراسم عروسیه !

در مورد دوستی هم که گفته دو سال عقد کرده باشیم باید بگم که حداقل تو خانواده ی ما همچین چیزی ممکن نیست ! همه یکباره ازدواج می کنن و قبلش نامزدن و این عقد و اینا مرسوم نیست اصلا

حرفهای Hamed65 به دلم نشست ! خودم هم کم و بیش همینظوری فکر می کنم . می دونم که همین الان برای من موردهای خیلی بهتر از علی هست که دانشجو و نیاز داره که ساپورت مالی بشه . برای اون هم مثلما در آینده هیمنطور. من خودم آدم منطقی ام . عاشق بودم و جدا شدم و ضربه های سختی رو تحمل کردم . اینبار هم نمی ترسم از جدایی ولی علی مخالفه ! می گه برای چی از هم جدا بشیم در حالیکه همدیگرو دوست داریم ؟ بچه ی خوبیه و من اصلا در موردش بد فکر نمی کنم . تنها امیدش به منه که مثلا گاهگاهی برم اونجا و بهش سر بزنم . اونجا هم تنهای تنهاست و حتی یکبار که گفتم فاصله زیاده و هزینه رفت امد هم زیاد نمی تونم بیام بکل نا امید و افسرده شده بود.

نمی تونم بفهمم که آیا واقعا دوستم داره و قصدش ازدواجه یا نه ؟ و ترجبح می دم هم نپرسم ازش ! در بالا هم شرح دادم چرا

نمی دونم واقعا پس علت علاقه اون به ادامه دوستی و وفادار موندن جفتمون به هم چیه ؟ چرا نمی خواد جدا بشیم ؟
حتی یکبار ازم پرسید اگه جدا بشیم چطوری باهام رفتار می کنی ؟ منم گفتم مثل کسی که نمی شناستت . انگار اصلا نمی بینمت و اون اصرار می کرد که نباید اینطوری رفتار کنی اون موقع هم باید باهام صمیمی باشی و توی جمع ها بگی و بخندی مثل بقیه دختر ها !

[بهشت]

من هم فکر می کنم که علی مایل نیست با شما ازدواج کند.

اینکه به شما پیشنهاد داده زمستان تنها نمون یعنی چی؟!! بعد هم سرمای زمستان چه ربطی به این مسایل دارد. سرد است خب لباس بپوشید. الانم که تازه زمستون تموم شده، تا زمستون بعدی هم خدا بزرګ است ( اخطار ندهید، نمی تونم نګم )

بین حرف تا عمل هم خیلی راه هست. اینکه به قول خودت همه ی ګذشته ات را به ایشان ګفته ای و در مورد ایشان به مادرت دروغ ګفته ای و با ایشان هم مثل زن و شوهر زندګی کرده اید ... همه ی این نکته هایی که به نظر شما ناچیز است در تصمیم یک پسر برای ازدواج خیلی مهم است. پسرها در دوستی با ازدواج از زمین تا آسمون فرق می کنند.

ببخشید که این حرف را می زنم. کی بدش می آد که یک نفر از همه نظر تامنیش کنه؟ یک مدت بودی و تامینش کردی ( حتی به قول خودتون مادی ) و حالا هم امکانش نیست. اما همین تامین همه جانبه یکی از عوامل نخواستن شمابرای ازدواج است.

بعید می دونم شما انتخاب ایشون باشید.

[melisazand]

در مورد زمستون های اینجا باید بگم که خیلی دلگیره و شدیدا اگه آدم سرگرمی نداشته باشه افسرده میشه ! منظور اون هم همین بود که خودتو سرگرم کن . حتی گفت که من انقدر دوستت دارم که از خودم می گذرم با اینکه برام سخته پذیرفتنش اما چون می دونم چقدر سخته و خودم تجربش کردم میگم تنها نمون ! گفت دوست شو با رعایت یه سری چیزا ! من خودمم واسم عجیب بود که این حرفو زده واسه همینم ازش پرسیدم .

من از نظر مالی اونو تامین نکردم . اتفاقا علی پسر خیلی مغروریه در این مورد .... و گرچه وضع مالیش به خوبی من نیست اونهم بخاطر یه سری مسائل اما محال بود که بزاره من براش خرج کنم . حتی یه سفر با هم رفتیم و وقتی برگشتیم چون همش اون خرج کرده بود من گفتم بیا حساب کنیم نذاشت !
نمی دونم اینکه من به مادرم نگفتم چه تاثیری می تونه توی اون داشته باشه اما من تا مطمئن نشم از طرفم ۱۰۰٪ ماجرا رو به خانواده نمی کشونم
در مورد اینکه با هم زندگی کردیم هم بارها صحبت کردیم ! ما همدیگرو کاملا از همه لحاظ می شناسیم و بی شناخت ازدواج نخواهیم کرد ! می دونم که منشا بسیاری از طلاق ها تو ایران همین محدودیت هاست ( هر کسی یه اعتقادی داره به هر حال ولی علی حداقل به من اینطوری گفته) و زوج ها نمی تونن با هم کنار بیان ....

به هر حال چیزی که برام خیلی مهمه اینه که علی همیشه یه دوست خیلی خوب برام بوده و خواهد موند حتی اگه باهاش ازدواج نکنم .
اتفاقا منم که همیشه می خوام کنار بکشم با اینکه برام خیلی سخته . علی گاهی می گه تو خود آزاری داری

[بهشت]

ببینید من می ګم علی شما را برای ازدواج نمی خواهد. برای دوستی و سرګرمی تا ابد هم بمانی خوشحال می شود.

وقتی شما به دروغ به مادرت می ګی با یک خانم دوست شدم ( به جای علی )، هر مرد عاقلی این را می فهمد که فردا از همین دروغها به اون هم خواهی ګفت یا حداقل می ترسد که از این دروغها بشنود.

رفتار امروز تو با خانواده ات، نشان دهنده ی رفتار فردای تو با خانواده ی بعدیت ( همسرت ) است.

هیچ مردی به همسرش اجازه نمی ده با رعایت یک سری اصول (؟) با مرد دیګری دوست شود، مګر اینکه ...

در مورد آزادی در روابط جنسی هم فکر می کنم اشتباه می کنید. من وارد بحث این قسمت نمی شوم.

مسایل مالی را هم از جمله ی خودتان ګفتم.
می دونین ما تو یه شرایط ایده آلی با هم بودیم . بدون دغدغه برای پول ( بیشتر از طرف من ) و بی هیچ مشکل حادی

مردها در ازدواج خیلی عاقلند. حواست را جمع کن. ګول نخور یا بهتره بګم خودت را ګول نزن.

[melisazand]

نه شما بد برداشت کردین من گفتم شرایط مالی ایده آلی داریم یعنی پدر و مادر خرجمونو می دن و مشکل مالی نداریم اصلا ! البته الان که علی تزشو می گذرونه و خودش کار می کنه

در مورد اینکه برای ازدواج می خواد یا نه نمی دونم . اما مطمئنم که خیلی دوستم داره. شخصیتا اینطوریه و هیچ وقت کاری نمی کنه که باعث آزار کسی بشه حتی اگه باعث آزارش بشی

بعدشم ما از هم دوریم . و باید حداقل تا ۱ سال دیگه و تا وقتی درس من تموم شه از هم دور بمونیم . برای علی هم دختر کم نیست . کما اینکه قبل من هم اینجا با دخترای خارجی دوست بوده و قسم خورده بوده که دیگه دور و بر دخترای ایرانیا نگرده !
نمی دونم به هر حال عقیده و نظرات کاملا متفاوته در مورد آزادی قبل ازدواج ....
مردها عاقلند علی هم همینطور و من هم خیال دارم عاقل باشم و گول احساساتو نخورم و بعدا پشیمون شم . از خیلی لحاظ ها که حساب کنید ما همدیگرو خوب می شناسیم . به نقاط ضعف هم آگاهیم و حساسیت های همو می دونیم . بنظر من این ازدواج خیلی می تونه موفق تر باشه تا یه ازدواج سنتی تو ایران !

در مورد علی هم بگم که اتفاقا خیلی هم غیرتیه ولی منو خوب می شناسه و می دونه چطور آدمی هستم ، خیلی سخت ارتباط بر قرار می کنم و به بقیه اجازه دوستی میدم چه دختر چه پسر کلا خیلی محتاطم . کلا انگار خوب نتونستم منظورمو منتقل کنم .