احساس خاص من نسبت به یک خانم همکلاسی و مشکلات من بعد از قضیه!

[bidard]

سلام راستش اول پست من هست.مشکل من توضیحش طولانی هست امیدوارم ماشوران بخونند و نظر بدند حتی کوتاه:
یکم از خودم و شخصیتم
راستش من ترم 6 لیسانس هستم و پسر...
از کودکی به راحتی با هر فردی ارتباط برقرار میکنم و از لحاظ اجتماعی شخصیت فعالی دارم به طوری که در دانشگاه همه من را یک شخصیت علمی (به دلیل کلاس های TA و مقالات و سمینار هایی که داشتم) میشاسند که رابطه اجتماعی خیلی خوبی با همه داره!..من با اکثر خانم های فعال دانشگاه(در ضمینه فرهنگی-علمی) رابطه صمیمانه و روی اصول دارم.معمولا با هر خانمی آشنا هستم مطمئنا یک دلیل داره(حالا درسی یا ...) و اصلا علاقه ای به دوستی بدون دلیل هم ندارم!البته منظورم از بیان این جملات تعریف از خود نبود ،میخوام مطمئن بشم که دوستان دلیل مشکل که برام به وجود آمده رو غیر قابل دستیاب بودن یا نیاز به جنس مخالف ندونن.

بعد از 16 سالگی هم بار ها و بارها ابراز علایق مختلف های مختلفی که بهم می شد رو کنترل کردم و داشتم میکردم که مشکل بزرگی بام پیش آمد:
من در یکی از روز های دانشگاه که در حال کار روی یک پروژه به همراه استادم بودم ،یک خانم رو ملافات کردم (البته بودن رد وبدل شدم هیچ گونه صجبتی )..بعد دیدن ایشون یک حس عجیب من رو فرا گرفت طوری که من رو که کاملا درگیر پروژه در آزمایشگا ه بودم بهم ریخت و تا پایان شب احساس عجیب باهام بود.به شکلی که اون روز برای اولین بار در زندگیم ساعت 9 شب از شدت فشار عصبی خوابیدم...بعد از این قضیه من متوجه شدم که من نا خود آگاه کاملا درگیر شدم به طوری که بعد از حدود 1 سال از اولین برخورد من همچنان بهضی روز های با دلشوره های عجیب همراهم و و در حین کار و درس و خواب و رانندگی و ... ناگهان تمرکزم رو از دیست میدم و چهره این خانم به ذهنم میاد و بی دلیل بهش فکر میکنم.
1 ماه اول اتفاق من فکر میکردم برای اولین بار دز زندگیم از یه خانم خوشم آمده و این حس مطمئنا گذرا هست و از بین میره اما کاملا برعکس شد و من با 1000 ترفند هم نتونستم بیخیال این موضوع بشم.نکته مهم دیگه که هست تماس بالای چشمی این خانم در موارد اندکی که همدیگری می بینیم(در محیط دانشگاه و اتفاقی )با من هست.به طوری یکی از دوستان صمیمی که چندین بار در این برخورد ها همرام بوده کاملا متوجه این نگاه ها خاص شده و به من گفته.البته این نگاه ها برای من مهم نیست چون نگاه هزاران دلیل میتونه داشته باشه که من اصلا دوست ندارم بدونم.چون مشکلی از من حل نمیکنه.(نگاه در دانشگاه کلا به من زیاد میشه :چون اکثرا میشناسنم،در پوشیدن لباس بسیار حرفه ای ام و لباس ها همیشه نظر افراد رو جلب میکنه،چهرم هم به گفته بفیه نسبتا جذاب هست..این ها 4 مورد از همون 1000 دلیل نگاه کردن افراد به من بود که گفتم!تا تعریفی از خود هم کرده باشم!!) کذشته از شوخی، گفتم این مورد رو هم گفته باشم تا مشاورین عزیز بدونند.
دلیل اینکه من نمی خوا م با این خانم ارتباط بر قرار کنم و تا به حال هم اصلا حتی هم کلام هم نشدیم اینهاست:
1-اولا من هیچ شناختی نسبت به ایشون ندارم و فقط در حد رشته و ....
2-هنوز آمادگی و پختگی لازم رو ندارم تا وارد مسائل عاطفی بشم.چون انسان عاطفی هستم مطمئنم با وارد شدن به مسائل عاطفی کاملا در گیر میشم و بازده زندگی من در این دوران حساس جوانی به هر خواهد رفت!
3-غرور بسیار زیاد من در این موارد!..
4-و جدیدا مقاله سایت شما با عنوان"اگر شرایط رو نداری دمیدن در تنور احساسات ممنوع!"

تا اینجا اطلاعاتی دادم.اما حدود 6 ماه پیش من متوجه اتفاق عجیبی در دانشگاه شدم که من رو کاملا در نوع این احساسم و میزان بلوغ عاطفیم به شک انداخت:
خانمی که ازشون حرف میزدم چهره زیبایی دارند و من بارها متوجه عبور ایشون و جلب توجه پسر ها شدم و تا اینکه متوجه شدم 3 نفر عاشق این خانم شدند و اکثر اقایون ورودی خودم علاقه عجیبی به بر قراری ارتباط با ایشون دارند و بعضی حتی در آرزو این کار هستند!(جملاتم کاملا حدی هست طوری که در اکثر بحث های خوابگاه که به سمت خانم های دانشگاه میره (کسانی که در خوابگاه بودن میدونن این بحث ها در خوابگاه رایجه!)اکثرا صحبتی از ایشون به میون میاد!!).....بعد این قضیه من احساس میکنم مقل بقیه افراد فقط جذب ایشون شدم و نه بیشتر اما با توضیحاتی که دادم پیرامون حضور ایشون در خواب و... دوباره دنبال این میگردم که این حس عشق هست؟..من تا به حال عشق بین خودم و انسان دیگر رو تجربه نکردم و فقط در شعر ها و کتاب ها درموردش خوندم!...
واقعا نمی دونم این چه دورانی برای من به وجود اومده؟دیگران هم همچین دورانی رو طی در این سن طی میکنند؟....هدغ من از این تاپیک جواب این سوالات هست..امیدوارم مشاورین کمکم کنند تا این اتفاق رو من درست مدیریت کنم

[خاله سوسکه]

عشق های دوراندانشجویی....معمولا آتشی ست که زود خاموش میشود.
جذابیت چهره و تیپ ورفتار این خانوم که نه تنها برای شما بلکه برای بیشتر پسرهای دانشگاه مورد توجه بوده مقطعی است.
برای تصمیم بهتر سعی کنید دورا دور بیشتر این خانوم بشناسید و به قول معروف امار صحیحش رو در بیارید ببینید از نظر اخلاقی هم جذاب هست؟
و بعد که مطمئن شدید بهش پیشنهاد آشنایی بدید

[bidard]

با تشکر از شما....پس شما این اتفاقات رو به پای عشق می زارید!...
یعنی من عاشق شدم؟

[مریم یلدا]

راستش داستان شما خیلی برام آشناس!
این اتفاقیه که برای من و یکی از آقایون دانشگاه افتاد. شما نسبتا جوونیید و امکان اینکه این یه جلب توجه زود گذر باشه خیلی زیاده.
ولی من شخصا به عنوان یه زن بهتتون می گم که هیچی با اندازه اینکه قاطع باشید شما رو جذاب نمی کنه!!!!!!!!!!!
با خودتون روراست باشید. به عقل خودتون رجوع کنید و به رفتار این خانوم دقت کنید نه ظاهرش اگر رفتار ایشون هم مثل خودش زیبا بود خب چرا که نه؟؟!!!!

جدای از این موضوع غرور شما در این موارد خوبه اما به اندازه غرور بیش از حد اکثر موارد فقط باعث از دست رفتن فرصت ها میشه

شادکام باشید

[بهشت]

اول اینکه:

1. مګه وقتی یک آقا از یک خانم خواستګاری کند، غرورش را زیر با ګذاشته؟
2. مګه عاشق شدن ګریه داره؟

بعد هم اینکه :
به احتمال زیاد شما جذب جذابیت های ظاهری شده اید. اګر مایل به ازدواج با ایشون هستید و شرایطش را هم دارید ( فکر کنم سنتون کم باشه ) یا علی ! برید خواستګاری تا شرایط اخلاقی و رفتاریشون را هم بشناسید.

البته توصیه ی بزرګان تالار به خواستګاری است. ولی من شخصا می ګم تعداد جلسات محدودی (2-3 تا ) با هم در مورد شرایط کلی و آشنایی های اولیه صحبت کنید و بعد خواستګاری انجام شود هم بد نیست. ولی مشروط به اینکه جلسات مذکور اولا بسیار محدود و کم باشد و در ثانی به صحبت های جدی در مورد ازدواج و شرایط طرفین پرداخته شود، نه به کافی و شاپ و رستوران!

اما اګه سنتون کم است بهتر است کلا قید ماجرا را بزنید.

[sisili]

سلام
به نظرم حستون و نذارید به پای عشق.
این یک حس اتشین مخصوص روزای دانشجویی و مخصوص سن حدود 18-19 تا 24-25 هست.
که به نظرم خیلی اتشین هست.
اما واقعا جای افرین داره که شما اینقدر مصرانه جلوی این حس و گرفتید و نمی گذارید افسار پاره کنه و مثل خیلی های دیگه از این دختر به اون دختر از این عشق به اون عشق سرک می کشن و در اخر اون فرد می مونه یک عالمه دوستیهای بیهوده که فقط پروندشون و سیاه کرده.
اگه واقعا شرایط ازدواج دارید بهتره با خانواده مطرح کنید تا هم یک شناخت نسبی بدست بیارید و هم اقدام به خواستگاری کنید.
ولی اگه واقعا نه شرایطش و دارید و نه قصد ازدواج. بهتره فراموش کنید.
به قول بزرگان تالار از روش توقف فکر استفاده کنید. یعنی هر وقت این خانم اومد تو ذهنتون, ذهنتون و متوقف کنید و سپس به موضوع دیگری فکر کنی. ارام ارام فراموش خواهید کرد.
موفق باشید

[bidard]

با تشکر از همه دوستان که پست زدند.
واقعیت اینه که من من الان شرایط ازدواج رو ندارم.هنوز لیسانسم تموم نشده+برادر بزگتر دارم+وضعیت مادی خودم(پدرم اوضاع مالیش خوبه،ولی چه ربطی به من داره؟!) هم در حدی نیست که بتونم همسر آینده رو باهاش ساپورت کنم+ ده ها مورد دیگه که توی سن 22 سالگی از عوامل بازدارنده ازدواجه!مثل سربازی
ینابراین اصلا این اجازه رو به خودم نمیدم که خانمی رو به خودم وابسته کنم در حالی که آینده درستی برای خودم و همسرم معین نیست هنوز!..ولی خیلی دوست دارم زود ازدواج کنم تا آرامش حضور همسر رو در کنارم داشته باشم اما حیف نمیشه...
اینارو گفتم که بگم من نمیرم جلو و تقاضای آشنایی بدم.اما همونطور که گفتم تمام تلاشم رو تا حالا کردم تا ایشون رو فراموش کنم اما متاسفانه نشده..بارها ایشون رو در خواب هام دیدم!شاید خنده دار باشه برای شما (منم شاید کسی میگفت بهم میخندیدم!).کلا فقط خواب نیست.با دیدن چیز ها زیبا(مثل گل یا صحنه های طبیعت)سریعا ذهنم به سمتشون میره...به خودم تلقین نمیکنم ها! واقعا به صورت ناگهانی پرش فکر من به سمت ایشون میره...
از بابتی میترسم تا این حس دیگه با این شدت برام تکرار نشه و من ازش درست مدیریتش نکرده باشم!
کلافه شدم...کاشکی این اتفاق الان برام نمیفتاد...
تکنیک ها توقف ذهن رو بار ها اجرا مردم که تا الان تونستم دوام بیارم.ولی تا حدی حس منو کاهش داده..

sub_post :بهشت
بهشت عزیز منظور من از غرور،نرفتن به خواستگاری نبود..من غرور در بر قرار کردن ارتباط به صورت عاطفی دارم.یعنی احساس میکنم اگر خانمی به من نه بگوید زود رنجیده بشم و برای بار 2 ام به سختی بتونم پیشش برم دوباره تقاضا اشنایی کنم.
در مورد گریه هم باید بگم اگر شما جای من بودید (زیر فشار شدید تحصیل به دلیل سخت گیری های زیاد دانشگاه معروف ما! که همه را دیوانه کرده) به حال خودتون گریه میکردید که الان چه موقع عاشقی بود!
ممنون از شما بابت راهنمایی

[sisili]

افرین به شما
افرین به منطق شما
همین جوری ادامه بده همین که تا حدی کاهش پیدا کرده مطمئن باش به موقع کامل هم قطع می شه.
علت خوابها و ... اینه که در روز زیاد بهش فکر می کنی به قول خودت پرش فکریت به سمتشه همین که اروم اروم کمش کنی از خوابها و رویاهات هم بیرون می ره.
مگه قحطی دختره؟ اینم همچین تک دختر شاه پریون نیست که دیگه لنگش نباشه و شما دیگه عاشق نشی.
دانشگاهت که تمام شه خودت به این روزات می خندی.
این از خاصیت دوران دانشجوییه. تمام می شه نگران نباش
موفق باشید

[ashnayedirooz]

من به جرات می تونم بگم این اتفاق واسه نود درصد آدم ها توی دانشگاه رخ می ده اما مهم نحوه برخورد شما با موضوع و مدیریت احساستونه.

[bidard]

پس من همین جا از شما دوستان قول میگیرم که با فراموش کردن این خانم در آینده بتونم بار دیگه این حس رو نسبت به خانم دیگه پیدا کنم...
من از آینده خبر ندارم،...امیدوارم همونطور که شما میگید باشه و من با فراموش کردن این موضوع ضرر نکنم..
ممنون که راهنماییم کردید