متن زیر یک کپی از وبلاگ "پرتویی از روشنایی ... " با لینک زیر می باشد
http://golbargeshabane.blogfa.com/post-91.aspx
شکر نعمت نعمتت افزون کند...
انسان همواره در زندگي خود در يكي از اين دو حالت به سر ميبرد٬ يا در حال شكرگذاري است و روحيه رضايتمندي او از زندگي خويش٬ بر نارضايتي اش غالب است و مذاقش شيرين است و در نتيجه احساس خوشبختي ميكند٬ يا در حال كفران است و سرشار از تفكرات منفي و ناراضي از آنچه در زندگي اش جريان دارد و با نگاهي تلخ به عالم مي نگرد.
زندگي در اين دنيا خصوصيتي دارد كه هيچگاه از آن قابل انفكاك نيست و به عبارتي لازمه ماهيت آنست و آن آميختگي سختيها و خوشيهاست.
در هر لحظه از زندگي براي هر كسي هزار دليل وجود دارد براي نارضايتي و هزار دليل وجود دارد براي رضايتمندي و احساس خوشبختي.
كافيست شخص بر نكته روشن و خوش زندگي تمركز كندو شكر آن را بجاي آورد اين خوشي و اين نعمت رفته رفته زيادتر ميشود و بر ناخوشي ها غلبه ميكند و احساس خوشبختي سراسر وجود شخص را فرا ميگيرد.
خداي متعال كه خالق همه حوادث عالم و مبدا آنهاست دنبال بهانه اي ميگردد تا نعمتها را بر بنده اش افزون كند. كافي است ببيند بندهاش از بين حوادث خوب و بد زندگي اش تنها متوجه خوبيهاست و خدايش را شكر ميگويد و بديها را همه از خود ميداند و گناهانش را ريشه آنها ميداند.خوشبختي اين انسان تضميني است.
امروزه دانشمندان بصورت كاملا علمي اين حقيقت را دريافته اند كه شكرگزاري شاه كليد موفقيت هاي بشري است. ديدن بخشي از مستند راز( the secret) را كه در مورد سنگ شكرگزاري است به همه دوستان توصيه ميكنم. البته خواندن كتاب آن راحتتر و قابل دسترس تر است.
سر اين مطلب با كمي تامل و دقت آشكار ميشود و آن اينكه شكرگزاري با تفكر مثبت گره خورده است و به محض پيدايش روحيه شكرگزاري تفكر مثبت و ذهن مثبت در شخص ظهور ميكند. تفكر مثبت موجب حسن ظن به عالم و خالق آن است. خداي متعال ميفرمايد: من در نزد گمان بنده خويش هستم(يعني هر ظن و گماني كه دارد بر اساس همان بر او نعمت نازل ميكنم يا نميكنم). اين حسن ظن نعمتها را جلب ميكند و موفقيت در عرصه هاي مادي زندگي يك از هزارم نعمتهايي است كه خداي بر بنده اش ارزاني ميدارد.
.................................................. .................................................. ..........................
خداوند در سوره حضرت ابراهیم(ع)آیه 7 می فرماید:
«وَ اِذ تَأَذَّنَ رَبُّكُم لَئِن شَكَرتُم لَاَزیدَنَّكُم وَ لَئِن كَفَرتُم اِنَّ عَذابی لَشَدیدٌ»
شكر نعمت، نعمتت افزون كُند كفر نعمت، از كَفَت بیرون كُند
منت خدای را عزّ وجلّ که طاعتش موجب قربت است و به شکراندرش مزيد نعمت،هر نفسی که فرو ميرود ممدّ حيات است وچون برميايد مفرح ذات،پس در هر نفس دو نعمت موجود است و بر هر نعمت شکری واجب
از دست و زبان که برآید | *** | کز عهده شکرش بدر آید |
|
اعملو آل داود شکراً و قليلٌ من عبادی الشکور
|
بنده همان به که زتقصير خويش | *** | عذر به درگاه خــدای آورد
|
ور نه سزاوار خــــــــــداونديش | *** | کس نتواند که به جای آورد |
|
باران رحمت بي حسابش همه را رسيده و خوان نعمت بي دريغش همه جا کشيده،پرده ناموس بندگان بگناه فاحش ندرد و وظيفه روزی بخطای منکر نبرد
ای کريمی کـه از خزانه غيب | *** | گبر و ترسا وظيفه خور داری
|
دوستان را کجـــا کنی محروم | *** | تو که با دشمن اين نظر داری |
|
فرّاش باد صبا را گفته که فرش زمرّدين بگسترد و دايه ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات در مهد زمين بپرورد.درختان را به خلعت نوروزی قبای سبز ورق در بر گرفته و اطفال شاخ را بقدوم موسم ربیع کلاه شکوفه بر سر نهاده،عصاره نائی بقدرتش شهد فائق شده و تخم خرمائی بتربيتش نخل باسق گشته
|
ابر و باد و مه و خورشيد و فلک درکارند | *** | تا تــو نانی بکف آری و بغفلت نخــــوری |
|
علاقه مندی ها (Bookmarks)