با سلام
احتمالا از نوشته ی قبلی من در اینجا مطلعید.
مشکل من با کمک baran68 عزیز کاملا حل شد و الان واقعا خیلی احساس شادی و سرزندگی می کنم.
ولی هنوز هم وجدان درد دارم.
من خودم همیشه معتقدم اگر کسی از روی ندانستن یک اشتباهی می کند باز هم باید مجازات شود چون به زبان ساده : بیخود کرده اگر نمی دونسته رفته یک کاری رو انجام داده.باید اول تحقیقات کافی به عمل می اورده بعد
حالا من هم از روی ندونستن بعد از یک سال و نیم دوستی از اون خانومی که با او دوست بودم جدا شدم.می دانم چه ضربه ی جدی به او وارد کردم و فکر کنم احساسات و غرورش به شدت خدشه دار شده
من تا قبل از اینکه این تالار را ببینم این موضوع را نمی دانستم.حالا کاملا درک کردم شکست عشقی برای دختران چقدر سنگین تمام می شود
در اینکه خود خانم هم راضی بود و 50 درصد هم ایشان مقصر هستند شکی نیست.من هیچ دروغی نگفتم و هیچ سو استفاده ای نکردم.از همان اول گفتم که ممکنه در طی مراحل شناخت به این نتیجه برسیم که به درد هم نمی خوریم.ولی در این مورد که به هر حال 50 درصد هم من مقصر هستم هم شکی نیست
اشتباه کار اینجا بود که در طی دوستیمان رابطه مان بسیار نزدیک بود و به خاطر همین فکر کنم از لحاظ عاطفی خیلی به من وابسته بود.همانطور که من بودم:(.(البته خدا رو شکر اتفاقی بینمان نیفتاد)
می خواهم ببینم کسی از دوستان نظری دارد که چطور می شود کمی از این ضربه ی روحی را که به ایشان وارد شده جبران نمود؟
پیشاپیش از لطفتان سپاسگزارم
علاقه مندی ها (Bookmarks)