سلام به همه
من پسری 25 ساله هستم که فرد مورد نظر خودمو انتخاب کردم و عاشقانه دوسش دارم!
از نظر من اون بهترینه و اونم منو دوست داره و واقعا همو میخوایم. چون خیلی نمیتونیم همو ببینیم بیشتر حرف میزنیم با هم. فرد مورد علاقم خیلی با شعور، منطقی، عاقل و با هوشه!!
من تحصيلات دانشگاهي دارم، سربازی رفتم، الانم كار ثابت با حقوق مناسب استخدام شدم.
دختره هم چند سال كوچكتر از من هست و ليسانس داره
مشکل ما اینه که ما از دو شهر کاملا دور از هم هستیم. و الان هم محل كار و درسمون دور از هم هست.
دوستم این دختر رو به خاطر آشنايي خانوادگي به من معرفی کرد و گفت که دختر خیلی خوبیه و اگه قصد ازدواج داری این بهترین مورده. منم گفتم باید ببینمش.
به واسطه خانواده دوستم زمينه ارتباط ما فراهم شد. خلاصه ما رفتیم و همو دیدیم. دختر کاملا محجبه بود و من از برخوردش خوشم اومد. قرار شد مدتی تلفنی حرف بزنیم. چندين ماهه با هم در تماسیم فقط زنداداشم از قضیه خبر داره. تو این یکسال تا حد خیلی زیادی همو شناختیم. چند بار هم رفتم به دیدنش.
از نظر اقتصادی و مذهبی و تحصیلات در یک سطح هستیم. همو واقعا دوست داریم
من دوتا سوال دارم:
1- آیا ما مناسب هم هستیم؟
2- من میترسم که نکنه نحوه آشنایی ما تو زندگی آینده تاثیر بذاره.یعنی مردم چه فکری در مورد ما میکنن و چه حرفایی بما میزنن؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)