عزیزم من حدس میزنم که یه اتفاقی ،برخوردی،حرفی،رفتاری چیزی اتفاق افتاده که اینطوری شدی ،اره؟
ولی در کل این حس وقتی میاد سراغ ادم که یا اعتماد به نفست تضعیف شده یا بیخودی از اطرافیانت یه انتظارایی داری که براورده نشده.
چقدر خوبه که،از هیچکس هیچ انتظاری نداشته باشیم => این یکی از بزرگترین تجربیات زندگی منه.
زمانی که به این نتیجه رسیدم دیگه هیچوقت
از کسی انتظار ندارم بهم محبت کنه
انتظار ندارم کسی کار خاصی برام انجام بده
اصلا چرا باید خودمونو اذیت کنیم و توقع وانتظاری بابت محبتمون داشته باشیم؟؟؟؟؟
یعنی اگر هم خوبی به دیگران میکنی،کاملا بی چشمداشت باشه،اصلا انتطار نداشته باش جواب محبتت رو بدن
اگه جواب محبتتو دادن که چه بهتر :)
ولی اگه ندادن،دیگه اصلا ناراحت نیستی،چون توو محبت رو درحق اونا کردی به خاطر اینکه دوست داشتی ونه چیزدیگه ای!
چقدر خوبه که همه همچین دیدگاهی داشته باشن،اونوقت دیگه کسی ازکسی دلخور نمیشه.
مثلا خواهرک که ازم 12 سال بزرگتر هر وقت محبتی در حق مامانم میکنه،یه جورایی توقع داره حداقل ازش تشکر بشه و ... واگر نشه،دلخور میشه و تا چند وقت نمیاد خونمون.ولی من بهش میگم ای خواهر بیخیال شو،توکتش نمیره
علاقه مندی ها (Bookmarks)