مشکلم با پدر و مادر

[ali.ak]

سلام من 14 سالمه و از نظر روحی حالم خوب نیست.من درسم خوبه و در حد19 هستش.از نظر درسی مشکل ندارم اما تو خانوادم با پدر مشکل دارم. بابام خیلی سخت گیره. اصلا صبور نیست. خیلی به من گیر میده. بعضی موقع ها آنقدر ناامید میشدم از زندگیم که دوست داشتم خودکشی کنم اما بدبختانه حاصل خودکشی جهنم هستش. مامانم اخلاق خوبی داره ولی به من مثل بچه ی 10 ساله نگاه می کنه.
هفته ی پیش یک نمره ی 15 گرفتم و با من طی این هفته بابام آن چنان رفتار کرد که دوست داشتم بمیرم.
پریشب طی یک حادثه ای هارد اکسترنال مون که یک سری فایل مهم بود ناخواسته پاک شد. اینجوری شد که گاومون زایید و از همون شب فقط حق خوردن غذا و دستشویی و درس خوندن رو دارم. برام خیلی سخته.

میخواستم ببینم من چجوری باید رابطم را با پدرم درست کنم؟
یا چجوری به مامانم بفهمونم که من بزرگ شدم و یک سری چیرهایی رو میدونم؟

کمکم کنید

[imans]

سلام

اینکه پدر و مادرت بهت گیر میدن و سخت گیری میکنن و تو رو کوچیکتر از سنی که داری میبینن بخاطر علاقه ای هست که اونا بهت دارن . میخوان تو درس موفق بشی و تو زندگی شخص پاک و سالمی باشی و خیلی مسائل دیگه .
باهاشون غریبی نکن و سعی کن باهاشون ارتباط برقرار کنی و اونا رو دوست خودت بدون و باهاشون راجب مشکلاتت حرف بزن و درد دل کن .
مثلا به بابات بگو اجازه بده تو هم فکر کنی و نظر بدی و خودت میتونی بهشون بگی که من دارم بزرگ میشم و با من مثل بچه ها رفتار نکنید .
بهترین راه اینه باهاشون حرف بزنی . نگران نباش باید از یه جایی شروع کنی . فکر کن ببین چجوری و کی موقعیت خوبی برا حرف زندن باهاشون هست و همون وقت حرفاتو بهشون بگو و . . .
دنیا که به آخر نرسیده بخوای خودکشی کنی یا به این چیزا فکر کنی . خودت میگی بزرگ شدی . حرف زدن با پدر و مادرت که خیلی راحت تره و بی عیب تر . اگه برادر یا خواهر یا دایی و عمو و . . . بزرگتر از خودت داری از اونا بخوا بهت کمک کنن و با پدر و مادرت حرف بزنن و قانعشون کنن . مواظب خودت باش و منتظر نظرات بقیه دوستان همدردی هم باش . موفق باشی

[ali.ak]

حرف شما درسته اما من با بابام اصلا راحت نیستم و گفتم خیلی سختگیر و بی صبر. م.قعی که گفتم که من بزرگ شدم و اختیاراتی رو می خوام خیلی عصبانی شد سخت گیری بیشتر کرد.

[ثمین1360]

سلام [color=#0000CD]برادر عزیز

زیاد خودتو ناراحت نکن .....از این جور مسائل تو اکثریت خانواده هستش زیاد حساس نشو.....اگه اونها این کارا رو می کنن علتش اینه که نگران شما هستن ......

اگه می خوای نشون بدی که بزرگ شدی می تونی با کارهایی که می کنی بهشون ثابت کنی که کم کمک داری بزرگ می شی ..... در هرصورت با قهر وکینه چیزی درست نمی شه به جز اینکه روایطتون با خانوادت روز به روز سرد بشه ....

شما می تونی تو کارهای پدرت اگه ایشون کمکی خواستن خودتو رو نشون بدی ....................

فقط راهش نزدیک شدن وصیمیت با پدر مادرته .............. مطمئن باش... راستی برادر خواهر دیگه ای هم داری؟.. [/color]

[ali.ak]

اره یه برادر دارم 1 سال و 4 ماهشه.

[**leili**]

سلام علی آقا :
اگر پدرتون با شما سختگیری می کنند به این علته که میخواهند شما از هر لحاظ بیسته بیست باشی ، وخیر وصلاح وخوبی شما رو میخواهند .مطمئن باش پدرتون از ته دل دوست داره و دلیل سختگیریهاشون هم به همین علته.
مادرتون بهترین شخصیه که میتونه تو این زمینه کمکتون کنه ، از مادرتون بخواه که با پدرت در این مورد صحبت کنند . بشین با مادرت راست وپوست کنده در مورد اینکه دیگه شما بزرگ شدی ودلت میخواد روی شما هم حساب کنن و تو جمع خانواده صاحب نظر باشی ، صحبت کن .اگه فکر میکنی نمیتونی راحت حرفات رو بزنی ودچار هیجان میشوی ، بهتره که در یک نامه تمام درد دلاتون وکلا تمام ناگفته هاتون رو بنویسی وبه مادرت بدی . مطمئن باش تاثیری که میذاره بی نظیره .هیچی به اندازه نامه نوشتن یه فرزند برای پدر ومادر ،دلپذیر نیست وتاثیرش عالیه عالیه .خلاصه باید به پدر ومادرتون نشون بدی که دیگه بزرگ شدی واونها میتونن روی شما حساب کنن .
روی مادرت حساب کن واز ایشون کمک بگیر .

[hamishetanha]

سلام دوست خوبم. من هم كاملا با دوستان موافقم. اضافه ميكنم، شما در حال حاضر نوجواني! نوجواني هم سنيه كه نه بچگانه فكر ميكنيد و نه مثل يه آدم پخته! مسائل رو درك ميكنيد، اما تصميمات شما اكثرا از رو احساسه. در حقيقت پدر و مادر سخت گير نيستن، اما اجازه نميدن شما با تصميمات ناآگاهانه خودتون رو به خطر بندازين. به هر حال اونها از مسائل شما ، چه آشكار كنيد، چه پنهان، كاملا آگاه هستن! ولي مثل شما از رو احساس قضاوت نميكنن. و سعي ميكنن از شما محافظت كنن. در ضمن عجله اي واسه استقلال و بزرگ شدن نداشته باشين. در اين سن همه دوست دارن مستقل شن، بي خبر از اينكه استقلال چه مشكلاتي با خودش به همراه داره. ما هم سن شما كه بوديم دوست داشتيم مستقل شيم و خودمون تصميم بگيريم، اما حالا كه به استقلال رسيديم، حسرت اون روزايي رو ميخوريم كه نوجوان بوديم و دغدغه اي نداشتيم و افسوس ميخوريم كه از دوران به اون زيبايي استفاده اي نبرديم. پس توصيه ميكنم رو حرف دوستات حساس نشي! اگر بهت بگن بچه، يا بچه مثبت يا تيتيش ماماني يا هر چيز ديگه! اهميت نده و به حرف پدر مادرت گوش كن و بهشون احترام بذار، هيچ پدر و مادري بد بچه هاشونو نميخوان، فكر ميكني حسوديشون ميشه تو خوش بگذروني؟ به هيچ عنوان! اونا فقط ميخوان موفق بشي، چيزي كه براي دوستات مهم نيست! در آخر ميبيني كه تو موفق ميشي و دوستات همونجايي كه هستن باقي ميمونن. پس قوي باش و با خوب بودن و لياقت داشتن ثابت كن بزرگ شدي و ضعيف نيستي! هيچ چيز مثل كاراي عاقلانه پدر مادر رو براي درك رشد فرزندشون قانع نميكنه....
موفق باشي!