دوستش دارم.دوباره شروع کنم یا ........؟

[پریماه]

سلام پریماه هستم.ماه ها میگذره که عضو این خانواده شدم .هرروز میام.اما آروم و بی سروصدا.
شاید بعضی دوستان منو بشناسن.اما موضوعی که امروز میخام بگم واسم خیلی مهمه.امیدوارم بتونم راحت و شفاف همه چیزو خلاصه بگم تا بتونین کمکم کنین.
23 سالمه-کارشناس فنی - در یه شرکت کار میکنم.دقیقا سه سال پیش وقتی ترم 6دانشگاه بودم یه علاقه درونی نسبت به یکی از همکلاسیهام پیدا کردم (5 ماه از من کوچیکتر بود)که حدود 6ماه اونو میشناختم و در یه انجمن علمی باهم کار میکردیم.اما هیچ وقت بروز ندادم.بعد از 6ماه بطور اتفاقی یه روز اومدو بهم گفت که یه خواب در مورد من دیده که داشتم شیرینی درست میکردم و اونم اومده توی صف ایستاده تا منم بهش شیرینی بدم.اتفاقا روز بعدش تولد من بود .منم بهش گفتم شاید خوابتون تعبیرشده باشه.خلاصه سر همین خواب از من دعوت کرد که شام بریم بیرون .اون شب خیلی شب خوبی برام بود.باورم نمیشد بعد از مدتها کسی روبروم نشسته که همیشه حس غریبی نسبت بهش داشتم.رابطمون واسه چندماهی رسمی و کاملا محترمانه ادامه داشت تا اینکه 7ترمه درسمو تموم کردم.اما اون موقع اون هنوز ترم 4بود .بعد از فارغ التحصیلی من رابطمون همچنان ادامه داشت من سرکار میرفتم و اون همچنان دانشجو بود خلاصه روزها میگذشت و واقعا همدیگرو عاشقانه دوست داشتیم.کاملا منطقی و پله پله نسبت به هم شناخت پیدا کرده بودیم دور از احساسات زودگذر.تا اینکه یه بار نشستیم مفصل در مورد آینده حرف زدیم.بهم گفت منو خیلی دوست داره و قصدش ازدواجه اما گفت نمیتونه با اون شرایطش اقدام کنه چون هنوز درسش باقیمونده-سربازی نرفته و کار هم نداره-میگفت پریماه تو الان یه خانم مهندسی که سر کار هم میری و شرایط ازدواجو داری.هرجور صلاج میدونی رفتار کن.چندبار به خواست من تموم کردیم.واسه چندماه همه چی رو تموم میکردیم اما دوباره به یه بهونه همدیگرو میدیدیم.همه جوره هوای همو داشتیم و دورادور از حال هم باخبر میشدیم.تا اینکه آخرین بار 3ماه پیش همو دوباره دیدیم و باز همون حرفای همیشگی .میگفت درسش تموم بشه میشینه میخونه واسه ارشدومیگفت وقتی تکلیفش مشخص شد اقدام میکنه.منم حجتو باهاش تموم کردمو گفتم برو دنبال زندگیت .خلاصه روزهای خیلی سختی رو گذروندیم.گاهی وقتا توی نت باهم حرف میزدیم.اولین سوالش این بود که ازدواج نکردی؟ باورتون نمیشه چقدر توی این سه سال خوب شناختمش.هیچکی مثل اون اینقدر با من تفاهم نداره.مدتی که تمومش کرده بودیم چندتا خواستگار داشتم ولی قسمت نشد.تا اینکه هفته گذشته یه همایش توی دانشگامون برگزار کردند که مسولش اون بود.دورادور میدونسم خیلی درگیره و داره تمام تلاششو میکنه که همایش عالی برگزار بشه .اتفاقا توی نت هم منو دعوت کرد که برم همایش ولی به من مرخصی ندادند.دوشب پیش بهش پیام دادم که همایش چطور شد؟ گفت عالی برگزار شد و بعد بهم زنگ زد و خیلی خوشحال بود.و خواست همو ببینیم تا شیرینی موفقیتشو بهم بده.اولش تردید داشتم ولی واقعا دلم براش تنگ شده بود.خلاصه دیروز باهم ناهار رفتیم بیرون و تا عصر باهم بودیم.با اینکه اولش خیلی خودمو کنترل کردم که خیلی عادی و خونسرد باشمو به روش نیارم که دلتنگش شده بودم اما اون نتونست و اعتراف کرد که خیلی جای خالیمو حس میکنه.واقعا کنارش یه آرامش خاصی دارم .بخدا خیلی دلامون بهم نزدیکه.خیلی...از دیروز تا حالا دوباره بهش فکر میکنم. من خیلی تنهام.هنوزم که ازدواج نکردم که تعهدی به کسی داشته باشم.آیا ادامه بدم؟؟؟؟؟؟؟

[پریماه]

از شرایطش بهتون بگم: تک پسر خانواده - وضع مالی خوب -ترم آخر دانشگاس و یک ماه دیگه درسش تموم میشه- میخاد بشینه واسه ارشد بخونه- سربازی بره - و از لحاظ کار هم چون باباش کارخونه داره قراره بره اونجا

[ثمین1360]

سلام عزیزم پریماه جان

تا اونجایی که من فهمیدم ایشون هنوز دانشجو هستن وقصد ادامه تحصیل هم دارن سربازی هم نرفتن کار هم ندارن اوضاع مالی شون هم که........ پس در کل ایشون امادگی ازدواج ندارن ولی شما الان در شرایطی هستی که می تونی مواردی رو که داری روش فکر کنی وتصمیم بگیری این رابطتتون هم جز وابستگی چیزی در پی نخواهد داشت....

[مدیرهمدردی]

با سلام
در اينگونه رابطه ها غالبا تعهد وجود ندارد.
و آدمها در بستر زمان ممكن است تغيير كنند، شرايطشون تغيير كند.
و همانطور كه ثمین1360 گرامي گفتند، وابستگي به وجود مي آيد. همين مسئله كه شما پس از ترك دوباره ذهنت درگير مي شود و مبتلا مي شويد(دقيقا علائم يك اعتياد).

اما ازدواج چارچوب مستحكم تري مي طلبد.
شما بايد روي نقدها برنامه ريزي كنيد. نسيه ممكن است وصول شود يا نشود.
اما زمان براي شما اهميت بيشتري دارد تا او.
او با كسب زمان ، تحصيل و شغل توانمند مي شود. و چون حق انتخاب بيشتري دارد شرايطش با شما متفاوت هست.
اما شما با از دست دادن زمان و سن چون انتخاب شما محدود هست، براي ازدواج با مشكل روبرو خواهيد شد.

اگر واقعا همه چيز به جز شرايط اين آقا براي ازدواج مناسب هست. مي توانيد با خانواده ها هماهنگ كنيد، و اين مسئله را رسمي تر كنيد (اگرچه باز هم تعهدي نيست، ولي حداقل يك زمان محدود را مي توانيد تخصيص دهيد يا حتي عقدي انجام شود.)
آقايون اگر نخواهند دختري را از دست بدهند، خيلي سريع راهش را مي يابند.

انسان براي انجام دادن كار راهش را مي يابد و براي انجام ندادن بهانه اش را

خلاصه:
يا او صريح و سريع و با اعتماد به نفس بيشتر اقدامي بكند.(راه انجام دادن كار را پيدا كند )
يا اينكه شما براي جلوگيري از وابستگي پيش رونده ارتباط را قطع كنيد.(بهانه انجام ارتباط را هم ترك كنيد )

[larg.62]

پریماه عزیز
شاید نظرم زیاد وفق میلت نیاشه ولی :
باور کن اگه پسری دختری رو بخواد ، علیرغم فقدان کلیه شرایط ،باز به آب و آتش خواهد زد واسه رسیدن بهش .
زیاد خودت رو وابسته و دلبستش نکن .
مدیر گرامی بهترین راهکار رو ارائه دادن :

خلاصه:
يا او صريح و سريع و با اعتماد به نفس بيشتر اقدامي بكند.(راه انجام دادن كار را پيدا كند )
يا اينكه شما براي جلوگيري از وابستگي پيش رونده ارتباط را قطع كنيد.(بهانه انجام ارتباط را هم ترك كنيد )

--------------------------------------------------------------------------------

[darya1389]

با اجازه دوستان
رابطه ای که با فاصله های طولانی و متعدد همراه بوده یکم جای شک و تردید برای اثبات دلبستگی و وابستگیش وجود داره
به نظرمن هم
یا ازدواج
یا ترک برای همیشه!
این که ارتباطتون هرازگاهی دوباره برقرار میشه میتونه برای احساس و موقعیت شما کاملا مخرب باشه سریعا تصیمیم بگیرید و قطعیش کنید.
شادباشید....
دریا

[فرهنگ 27]

از شرایطش بهتون بگم: تک پسر خانواده - وضع مالی خوب -ترم آخر دانشگاس و یک ماه دیگه درسش تموم میشه- میخاد بشینه واسه ارشد بخونه- سربازی بره - و از لحاظ کار هم چون باباش کارخونه داره قراره بره اونجا

سلام عزیزم پریماه جان

تا اونجایی که من فهمیدم ایشون هنوز دانشجو هستن وقصد ادامه تحصیل هم دارن سربازی هم نرفتن کار هم ندارن اوضاع مالی شون هم که........ پس در کل ایشون امادگی ازدواج ندارن ولی شما الان در شرایطی هستی که می تونی مواردی رو که داری روش فکر کنی وتصمیم بگیری این رابطتتون هم جز وابستگی چیزی در پی نخواهد داشت....

[پریماه]

سلام.ممنون از دوستای عزیزم بخاطر راهنماییشون مخصوصا مدیر محترم.ممنونم
راستش حق با دریا خانمه.رابطه ما طولانی بوده و همین که چندبار تمومش کردیمو دوباره شروع کردیم بیشتر مارو به هم وابسته کرده.اما مشکل اصلی شخص خودم هستم.آخرین باری که تمومش کردم توبه کردم و به خدا گفتم من تمومش میکنم برای همیشه تو هم کمکم کن و زمینه یه ازدواج موفق رو برام فراهم کن .ته دلم هم همینو میخاستم .که ازدواج کنمو به آرامش همیشگی برسم .از راهی که خدا خودش گفته.روزها و ماه ها گذشت اما اونجوری که فکر میکردم نشد.چندمورد خواستگار داشتم که یا ما گفتیم نه یا اونا..و خوب به هرحال پیش نیومد.چه شب هایی که اشک ریختم از تنهاییم ولی باز به دلم گفتم نه.و روی قول و قرارم با خدا موندم.اما نشد.
این چندماه واقعا فشار روحی زیادی رو متحمل شدم.تنهایی خودم رو با کار و باشگاه ورزشی و ....پر میکردم اما آخر شب بازم احساس تنهایی میکردم...
اما این دو روزه بعد از اینکه دوباره دیدمش آرامش خاصی به من دست داد.وقتی دیدم بعد از این مدت هنوزم محبت و عشق بینمونه آرومم میکرد.به خودم گفتم چرا باید تنها باشم وقتی که کسی هست که اینقدر دوسم داره ...بخدا دلم خیلی گرفته...دیروز بعد از اینکه راهنماییی آقای مدیرو خوندم اون جملشونو که نوشته بودند(( انسان براي انجام دادن كار راهش را مي يابد و براي انجام ندادن بهانه اش را)) سریع بهش پیام دادم .دیشب زنگم زدو گفت چرا فکر میکنی من دنبال بهانه هستم.بهانه ها میان طرفم و شرایطو جوری رقم می زنن که باید صبرکنم.خلاصه دیشب خیلی باهم صحبت کردیم.حرفاش خیلی آرامش بخش بود.واقعا احساس میکردم علاقش از صمیم قلبه...منم همراهیش کردم.نتونستم روی دلم پا بذارم.به خودم گفتم قید همه چی رو میزنمو باهاش ادامه میدم...الان احساس خوبی ندارم.از یه طرف قول و قرارم باخدا..از یه طرف تنهاییم....احساس گناه میکنم .میدونم دیشب گناه کردم که باهاش راحت بودمو صمیمی حرف زدیم..اما دیگه خسته شدم.به خودم میگم وقتی اینقدر حرف زدن و درکنارش بودن آرامش بخشه چرا تمومش کنم.؟از یه طرف دیگه هم میگم اگه خدا دلخور بشه چی؟...خدایا چرا بعد این همه مدت خودت شرایطو واسه ازدواجم فراهم نکردی؟..چرا احساس میکنم منو نمیبینی....؟من که خواستمو از ته قلبم بهت گفته بودم.گفته بودم خداجون میخام از راه رسمی و شرعی ازدواج کنم.من که از خودت خواستم پس چرا.........؟؟
کمکم کنین.

یه چیزی بگم..؟
چندماهه پیش بعد اینکه تمومش کرده بودیم رفتیم مشهد (من وبابا و مامان).خیلی بهم چسبید.دلیلشم این بود که توی این سه سال هروقت رفته بودم اون حالی که میخاستم داشته باشمو نداشتم .چون احساس میکردم امام رضا از دستم به خاطر رابطم با ایشون دلخوره.اما آخرین بار یکه رفتم مشهد خیلی عالی بود.به امام رضا هم گفتم.آقاجون من که تمومش کردم خودت هوامو داشته باش.......اما...
امروز صبح وقتی یادم افتاد که دستی دستی دارم دوباره زیر قولم با امام رضا هم میزنم از خودم متنفر شدم...من کجا دارم میرم؟؟؟؟دارم چیکار با خودم میکنم؟چرا احساس میکنم دیده نمیشم.....؟چرا احساس میکنم فقط اونه که عاشقانه منو دوست داره...

[♂ mani]

سلام..
<strike>آره داستان زندگیت شبیه منه .. من به پسره حق میدم جلو نیاد .. چون الان نقشش رو من دارم بازی می کنم !
ولی من جاش بودم اول سربازی رو میرفتم .. بعد ادامه تحصیل .. این جوری یه سنگ بزرگ رو از جلو پام برداشته بودم..
با کارام و رفتارم هم بهت ثابت می کردم به پای من نشستن خطا نیست ... می فهمووندم که من می خوامت و شک و تردید به دلت راه ندی که عمرت و جوونیت هدر رفته ...

راستش با تاپیکت جرقه ای تو ذهنم خورد که نکنه طرف من هم به خاطر اعتقاد مذهبی منو کنار گذاشته الارغم میلش !!

یه اعتقادی دارم ..
ما ها فکر می کنیم مثلا امام رضا راضی نیست من با یه جنس مخالف رابطه داشته باشم .. اونم یه رابطه سالم ...
چرا فکر می کنیم حتما با خوندن چند جمله ی عربی توسط یه آ خو ند که معلوم نیست چه جور آدمیه .. هم امام رضا راضی میشه هم خدا !
گاهی اوقات یه سری قول ها ارزششون نسبت به 100 تا صیغه ی محرمیت بیشتره !

</strike>





(ویرایش مدیر همدردی: این چنین پاسخ هایی به تعارضات و مشکلات مراجع می افزاید. و نه همدلی در آنهاست و نه یاریگری و رهنمود مناسب به مراجع)

[فرهنگ 27]

پریماه،ممکنه الآن دوسه ت داشته باشه،ولی تا موقه ازدواجش ممکنه نظرش عوض بشه.اگر بخوای به همین صورت

ادامه بدی،می بینی که سرت بی کلاه مونده.بعدشم اون تا زمانی که ببینه از طرف شما حمایت می شه نیازی به

ازدواج نمی بینه.بهش بگو اگر واقعن دوستم داری بیا خاسگاری شمام بهش اطمینان بده تا تموم شدن سربازی و

فوق و کار پا به پاش همراهمشی.اگر بازم تفره رفت رابطه رو به طور کامل قطع کن.نگران احساساتتم نباش.

از دیده برود آنکه از دل رفت.