ميخوام خوب باشم، اما....!

[hamishetanha]

سلام دوستاي خوبم. از اينكه باز تاپيك دادم و شما رو به زحمت انداختم معذرت ميخوام.
نميدونم بايد از كجا شروع كنم... راستش من هميشه تو زندگيم عاشق چالش بودم. گفتنش واسم سخته اما تا چند سال پيش اصلا نميدونستم كيم و اشتباهات زيادي مرتكب شدم. آخه از يه خانواده غير مذهبي هستم كه خيلي از ارزش ها توش مرده . مثلا پدرم و داداشام ماترياليستن ! تو خانواده پدرم چيزي به نام دين اهميت نداره و خانواده مادرمو كه نيمه مذهبين سالي يه بار نميبينم. (البته مادرم و خواهرم مسلمانن و پايبند)
بگذريم. من اون موقع اشتباهاتي كردم و چوبشم خوردم! ولي وجود مذهب رو تو زندگيم ضروري ميدونستم و يه مدت هم به دين زرتشتي متمايل شدم، تا اينكه وقتي تو هجوم مشكلات زندگيم كاملا زمين خوردم ، نميدونم چي شد و چرا! ولي با دو نفر در مسير زندگيم برخورد كردم كه يكيشون اسلام رو اصولي بهم معرفي كرد و يكيشون راز هاي عرفاني رو بهم آموزش داد و همون موقع ها بود كه نشانه هاي معجزه بودن قرآن به دستم رسيد و ايمان آوردم و همه چيز با يه حكمت عوض شد و من اوج گرفتم و خيلي از گناهامو ترك كردم و چندين موفقيت و افتخار به لطف خدا واسم رقم خورد...
اما حالا 3 ، 2 سال از اون ماجرا ميگذره و من تلاش ميكنم خوب باشم، اما نميشم. نميتونم مشكلاتي كه از كودكي با ذاتم عجين شده از خودم دور كنم. يعني بعد از اون تحول ديگه نتونستم تغييري در خودم ايجاد كنم و اين مسئاله ذجرم ميده. نميخوام بد باشم! اما فراموش ميكنم...
همش احساس ميكنم گناهي كردم كه اين لطف از من برداشته شده، ديگه واسم معجزه نميشه، احساس ميكنم خدا رهام كرده. يا اينكه اميدي به خوب شدنم نداره. اين فكر خيلي اذيتم ميكنه. ميخوام اون حالت عرفاني و خوب بودن واسم بمونه. آخه اون دوتا راهنماي عزيز هم نيستن كه به پاهاي رخوت زدم توان حركت بدن.
بگين چيكار كنم تا بازم بتونم خوب باشم؟ ميخوام هميشه كنارم باشه. آخه تا ناخواسته گناهي مرتكب ميشم احساس ميكنم بينمون يه حجاب قرار ميگيره و من تحمل اين دوري رو ندارم. ديگه خجالت ميكشم ازش بخوام ببخشه!
از همتون ممنونم.

شبهاي دراز بي عبادت چه كنم؟
طبعم به گناه كرده عادت چه كنم؟
گويند كريم است و گنه ميبخشد،
گيريم ببخشد، زخجالت چه كنم؟

[tesoke]

سرنوشتت مثل اونهايي مي مونه كه توي ماه رمضون ميارن توي تلوزيون تا براي مردم از اسلام آوردنشان بگن.
ببين، خيلي سخته كه آدم بخواد توي زندگي تغيير مسير بده. ما آدما اگه بخواهيم يه عادت رو از سرمون دور كنيم، كلي دردسر داره و بايد انر‍ژي صرف كنيم. حالا يكي مثل شما كه همه ي مسير زندگي را تغيير داده، كار خيلي بزرگي كرده.
صرف نظر از انتخاب شما و بحث در مورد درستي اسلام، تغيير كردن خيلي هم آسان نيست. يه عمر به چيزهايي عادت كردي و حالا بايد تغيير كني. خيلي مشكله. مطمئن باش خدا هواي تو رو بيشتر داره و بيشتر تحويلت ميگيره. ارزش يه نماز تو چند برابر كار ماست.
امثال من خيلي از كارهاي خوب را از روي عادت و بنا به تربيت اسلامي خانواده انجام ميديم اما تو بايد جور همه را خودت بكشي. يكي مثل من فلان گناه را نمي كنه چون از اول نميكرده و فلان كار خوب را انجام ميده چون از اول انجام ميداده. اگه فرض كنيم من از اول دبستان به مسجد ميرفتم و نماز مي خواندم، حداقل 15 سال از شما بيشتر مسلمان بودم. حالا طبيعيه كار شما سخت تر باشه.
اما همه ي اين 15 سال عبادت من نظر خدا، به اندازه ي همون انتخاب شما ارزش نداره.
پس تا حالا بدون كه كار سختي داري و خدا هم هواتو بيشتر از ما داره. (التماس دعا، برادر يا خواهر)
2) در مورد اين كه ميگي خدا ما را تنها ميزاره، كه اين كفر است. خدا اصلا كاري جز رسيدگي به امور ما نداره. از صبح تا شب بيچاره ميدوه دنبال كار ما. حالا اگه ما كم كاريم اون طفلكي چه تقصيري داره.
3) براي تغيير خيلي به خودت سخت نگير. كم كم شروع كن. امام علي: "گناه نكردن راحت تر از توبه است." حالا شما كه از اول بهش مبتلا بودي، كارت سخته. سعي نكن يك شبه عابد و زاهد شوي. زمان ميبره. دونه دونه صفات بد خود را بنويس و براي هر كدام مثلا يه زماني را در نظر بگير و حذفشون كن. همه را يك دفعه قطع نكن كه ميبري و دل زده مي شوي و بعد مياي اين جا آبغوره ميگيري كه من نمي تونم.
4) صد بار اگر توبه شكستي باز آي. يه حديث هست كه ميگه خدا وقتي بنده اي توبه ميكنه، از مسافري كه در بيابان اسب و غذاي گم شده ي خود را پس از چند روز پيدا مي كنه، خوشحالتر مي شود.
5) اگه اون دوستان را از دست دادي، دوستان با ايمان ديگه اي پيدا كن. بودن با دوستان ديگه خيلي بهت كمك مي كنه. تاره هر كي بدونه تو تازه مسلماني، كلي با ذوق و شوق باهات دوست ميشه و از رفاقت با تو كلي كيف مي كنه.
من هميشه دلم مي خواست كه دين را مثل تو داشته باشم و با تحليل به اون برسم، نه با ارث از والدين.

[saint mary]

عزیزم چرا منتظر معجزه ای ؟
خودت این ححالت معنوی رو بوجود بیار خدا هم کمکت میکنه
.من هم از لحاظ دینی و اعتقادی خیلی ضعیف و سست بودم ولی در دوران دانشجوییم و آشنایی با دوستای خوب تازه فهمیدم چقدر از خدا دورم و اینکه چقدر براحتی گناه میکنم طوریکه هنوزم احساس میکنم خدا هنوز منو نبخشیده البته بزرگترین گناه اینکه که از رحمت خداوند ناامید بشی روزانه قرآن بخون مثلا آیه الکرسی. واسه ترک اعمال بدت هم نیت کن که اگه بازم مرتکب شدی یه جریمه واسه خودت قرار بدی . خلاقیت به خرج بده سعی کن دلتو به امامان مون نزدیک کنی مثلا من خودم حضرت فاطمه و امام علی رو خیلی دوست دارم و دوست دارم روضه حضرت زهرا رو گوش کنم و تازگیا هم چند تا سی دی ترتیل قرآن و روضه گرفتم تا با گوش دادنش سیاهی ها رو از دلم بشورم و......
عزیزم تو یه حرکت واسه دلت بردار خدا کمکت میکنه مطمئن باش

[kashmar]

سلام

مهم نيست که کي هستي و چي بودي مهم اينه که هميشه هرجا باشي مي تواني از پله هاي موفقيت
يه پله بالاتر بری.

سعي کن حداقل با مادر و خواهر به ديدن خانواده مادرتان برويد.صله ارحام در اسلام توصيه شده و فوايد بسياري دارد.مامانت را مي توني تحريک کني که مثلا بريم خونه بابابزرگ!.

.خيلي کلي نوشتي زياد نمي توانم موردي راهکار بدم

هر چي فکر کردم به ذهنم نرسيد که منظورت از اينکه گفتي بعضي چيزا با ذاتم عجين شده يعني چي!

فقط اينو ميدانم که خدا از روح خودش در گل ادم و حوا دميد و همه ما فرزندان همان ادميم.با يه فطرت خدا جو و پاک.
درسته وراثت روي يکسري خصوصيات انسان موثره ولي اين دليل بر صلب مسئوليت از انسان نميشه.
در عين حال بايد توجه داشت که عدالت خدا اقتضا مي کند که به هر کس به اندازه اي که به اش نعمت داده شده
ازش مسئوليت خواسته بشه.خدا به شما درک و فهمي داده که به قول خودتان همه دور و اطرافيان شما را عاقل تر از سنتان مي دانند
و لذا حداقل الان حجت بر شما تمام شده و بايد اگاهانه راهتان را انتخاب کنيد.

ببين در رابطه با خدا نميشه دو دوتا چهارتا عمل کرد.نميشه گفت خدايا يکي من يکي تو.مي خوام بگم شخص نيست که باش معامله کني.
هر کس جايگاه خودش را داره.ان خداست و تو مخلوق .يکسري چيز ها را در مقام خالق به بندش واجب کرده
و يکسري چيز ها را حرام.و معيارش براي جذا و پاداش در اخرت همين موارد است.
البته خيلي از اعمال انسان هم اثر دنيوي داره هم اثر اخروي.و مقداري از جزا و پاداش هاي اعمال بسته به
ظرفيت دنيا در اين دنيا به انسان داده ميشه.در کل انتظار معجزه نداشته باش
هر چند که اگر يک قدم خالصانه در راه خدا قدم برداري ده ها و صدها قدم کائنات خدا به سمت تو بر ميدارند
و امور را براي تو تسهيل مي سازند.ناگهان چشم باز مي کني ميبيني عجب!خدايا چي خواستم چي به ام دادي!

ياس از خدا خودش از گناهان کبيره است و بعد از شرک هيچ گناهي بزرگتر از ياس نيست.
چرا که فرد مايوس اميدي به امرزش و مغفرت خدا ندارد تا توبه کند.

در بيان رحمت خدا همين بس که در روايات اورده اند که در قيامت فردي هست که نامه اعمال او به دست چپش داده ميشود اما اين فرد در هنگام دريافت نامه بسم الله الرحمن الرحيم مي گويد
و نامه را مي گيرد و خدا از روي رحمت و فضل خود به برکت همين ذکر دستور مي دهد او را وارد بهشت
گردانند.

نماز خيلي در زندگي مهمه.در احاديث اورده شده نماز ستون دين است.بکار بردن واژه ستون در اينجا جاي تامل دارد.اگر ستون يک ساختمان نباشه کل ساختمان ميريزد.
حتما نماز بخون و در نماز دعا کن.

واجبات را بجا بياور و از محرمات پرهيز کن.

براي اينکه گناه نکني خصوصا گناهان کبيره بايد مرتب خود اگاه و خود هشيار باشي.
وقتي کسي روزه داره در خوداگاهي است.مرتب ميگه من نبايد چيزي بخورم-من نبايد گناهي بکنم و ....
بايد مرتب بگي و تکرار کني من انسان مومني هستم.من ثروت مندم-من عاشقم-و ....
حتي مي تواني يه گردنبندي-يه انگشتري مثلا عقيق انتخاب کني و به مدام همراهت باشه
که هر موقع انرا ديدي تو را در وادي خود اگاهي يا خود هشياري نگه داره

(حتما ميدوني که عقيق اولين کوهي است که اقرار کرده است به يگانگي خدا-و به پيامبري محمد (ص)-و به امامت حضرت علي (ع))

دوستان صميمي خوب انتخاب کن.ظاهرا شما در دوست يابي هم کمي مشکل داري.

اگر بتواني دوران دانشجويي در خابگاه داشته باشي براي زندگي ايندت خصوصا با شرايط شما خيلي خيلي مفيده.

مراسم و مجالس مذهبي را فراموش نکن.

اين بار صدم هست که مي گويم"vcd سمينار راز از دکتر ازمنديان را بگيريد و ببينيد"

صدقه مهمه هر چند کم.اگه 70 تومان هم داريد روزانه 10 تومان بندازيد مستحب تره تا اينکه اول هفته 70 تومان بدهید.

اگر سهوا يا به هر تر تيبي گناه کرديد سخت نگيريد.خدا بخشنده و غفار است.خجالت نکشيد.توبه کنيد و در جهت جبران بر اييد
و
......

مهم خواستنه و اگر بخواهي حتما موفق ميشوي و ادامه راه را براي فرزندانت هموارتر ميکني


موفق باشی.

[hamishetanha]

ممنونم دوستان از راهنمايي هاتون. ولي من الان با انجام واجبات مشكلي ندارم، با دلم مشكل دارم. من هم نماز ميخونم ، هم قرآن. حتي تفسيري از قرآن رو خودم نوشتم و شب و روز به آيه هاش فكر كردم. روزه هامو هم با وجود اينكه نماز نميخوندم از كودكي كامل ميگرفتم. اما اوايل ايمان آوردنم مفهوم تمام اتفاقاتي كه اطرافم مي افتاد درك ميكردم و من اينو يه معجزه ميدونستم. يعني هر اتفاقي كه مي افتاد من ميدونستم كي پيش بيني شده و واسه چي اتفاق افتاده و بايد چه واكنشي بدم. ويه مطلب ديگه اينكه اطلا احساس تنهايي نمي كردم و هميشه احساسش ميكردم، طوري كه گاهي اطرافيان به عقلم شك ميكردن! مثلا يه اتفاق بد مي افتاد و من حكمتش رو درك ميكردم و به جاي اينكه از خبر ناراحت بشم، ذوق زده هم ميشدم و نا خود آگاه به خدا لبخند ميزدم! بعد همه فكر ميكردن ديوونه شدم كه جاي ناراحت شدن لبخند هم ميزنم. ولي حالا ديگه اون حس نيست و مطمئنم يه جاي كارم ميلنگه. من اون احساس رو خيلي دوست داشتم، نميدونم ولي عجيبترين آرامشي بود كه تو زندگيم داشتم، حتي تو بدترين شرايط زندگيم. واقعا كلمه اي واسه توصيف احساسم به ذهنم نميرسه ولي هرچي بود ديگه تو زندگيم تكرار نشد . واسه همين خيلي احساس تنهايي ميكنم! من دوستان زيادي دارم و با ايمان هم هستند و خيلي دوستم دارند. ولي جواب تنهاييمو نميدن. اونا حتي نميدونن من كي بودم، نميخوام هم بدونن! ولي نميدونم ديگه چيكار كنم. من حتي به خودم رياضت ميدم ولي مثل اينكه منو قابل نميدونه خوب باشم و احساسم رو بهم برگردونه، چيكار كنم تا توجهش رو دوباره جلب كنم؟!

دوست عزيزم جناب تسوكه! ممنونم از راهنمايي هاي ارزندتون. درسته من خيلي تغيير كردم ولي نميخوام دچار خود بزرگ بيني بشم و همينجا بمونم. حجت بر من تموم شده و من بازم گناه ميكنم! اين كه ديگه افتخار نداره. خيلي ها نميدونن و گناه ميكنن، خداوند هم راحت مي بخشتشون، اما من ميدونم و بازم انجام ميدم. اين يعني يه ضعف خيلي بزرگ!

سبحه بر كف، توبه بر لب، دل پر از شوق گناه!
معصيت را خنده ميايد ز استغفار ما!

[tesoke]

گفتي تفسير براي قرآن نوشتي. ببخشيد هان ولي معمولا اين كار را مراجع بزرگ پس از يه عمر مطالعه انجام ميدن. (معلوم نيست، توي اون تفسير چه چيزهايي نوشته) حالا بي خيال، ولش.
در مورد گناه هم بهتره دونه دونه حذفشون كني. همه را با هم نميشه. البته برخي گناهان را نميشه فقط ترك كرد و بايد راه كار ديگه اي براش پيدا كرد. مثلا براي چشم چراني و ... يك راهكار خوب، ازدواجه.
در ضمن اگه هميشه ياد خدا همراهت نباشه، به معناي بي وفايي او نيست. فكر نكنم لازم باشه در همه چيز هم خدا را ببيني. مگه اين كه بخواهي عارف و صوفي و .... شوي كه من بلد نيستم. همين كه ترك محرمات كني و انجام واجبات، به قول يكي از عرفا، خودش تو را در بلند مدت خيلي بالا ميبره. يه شبه قرار نيست به آسمان هفتم برسي. يه ذره صبر كن تا ما هم برسيم.

[hadi f2]

هاتفي از گوشه ميخانه دوش
گفت ببخشند گنه و مي بنوش
لطف الهي بيشتر از جرم ماست
نكته سربسته چه داني خموش
(حافظ)
در ادامه
رندي حافظ نه گناهي است صعب
با كرم پادشه عبيب پوش

سلام دوست عزيز
چرا تصور ميكني خدا بهت پشت كرده و يك موجود ترسناكي هست كه فقط منتظره بنده‌هاش كار اشتباهي بكنند و اون سريعا عقوبت بكند

مباش در پي آزار و هر چه خواهي كن
كه در طريقت ما جز اين گناهي نيست
(حافظ ) قابل ذكر است كه حافظ حافظ كل قران است و انساني با خدا

[hamishetanha]

گفتي تفسير براي قرآن نوشتي. ببخشيد هان ولي معمولا اين كار را مراجع بزرگ پس از يه عمر مطالعه انجام ميدن. (معلوم نيست، توي اون تفسير چه چيزهايي نوشته) حالا بي خيال، ولش.

سلام. دوست خوبم من كي باشم كه بخوام تفسير كنم. سوء تفاهم نشه، اگر اين كلمه رو انتخاب كردم چون واژه اي بهتر به ذهنم نرسيد. منظورم اين بود كه در هر آيه اي ساعت ها تفكر كردم كه چرا خداوند اين حرف رو زده يا اين كلمه رو به كار برده! چراكه خداوند دقيقا همون چيزي كه مد نظرشه در قرآن مطرح كرده. من هم در پي همين رفتم و خيلي هم نتيجه گرفتم. قرآن جوري با آدم صحبت ميكنه كه انگار همون موقع به تو ابلاغ شده و انگار براي تو نوشتنش. من هم رابطش رو با زندگيم پيدا ميكردم و جالب اين كه حتي زندگيم رو پيش بيني ميكرد. يعني امروز اگر آيه اي رو ميخوندم همين امروز استفادش رو درك ميكردم. ديروز اگر ميفهميدم زود بود و فردا دير و مطالبي هستند كه هر كس با درك حضوري كه نسبت به خودش و زندگيش داره درك ميكنه و من اينارو مينوشتم وگرنه من رو چه به تفسير قرآن. بگذريم...
دوستاي خوبم كه منو در اين مسير همراهي كردين، ممنوم از لطفتون. خوشحالم كه حمايت هاي شما رو دارم. شما كمك كردين تا يه بار ديگه عميق تر و منطقي تر به اين مسئله فكر كنم. درسته!! اشتباه و كوتاهي از منه. خداوند عادله و بين بنده هاش تبعيض قائل نميشه. اين منم كه واسه رفع اتهام از خودم دنبال بهانم... بزرگ ترين گناه من هم خواستنه! چون ميخواستم عاشق باشم اما اشتباه ميكردم. من بايد بي چشم داشت تلاش ميكردم نه اينكه منتظر پاداشي به اين بزرگي باشم.
همچنين فهميدم معجزه هميشه و هر لحظه هست، مهم اينه كه تو چقدر بصيرت داشته باشي تا اين معجزات رو درك كني!
دوستان خوبم حق با شماست من بايد ذره ذره از گناهام ، از منيتم، از زياده خواهيم و بي دانشيم فاصله بگيرم و به قول شما تدريجي ميشه اين كارو كرد. پس يه مدت با خودم خلوت ميكنم تا به دور از فشار احساسات، يه راهكار منطقي واسه مشكلم پيدا كنم و سعي در خودسازي كنم. شما هم واسم دعا كنيد.
باز هم از لطفي كه بهم كردين سپاسگذارم . اميدوارم در خوشي هاتون بتونم جبران كنم.
پيروز باشين دوستاي خوبم!

[mahta.t]

بهت تبریک میگم دختر گل...دغدغه های بزرگ مال آدمای بزرگه
"هر که او بیدارتر،پر درد تر هر که او هشیار تر رخ زرد تر"
بدون که خدا همیشه باهاته...نگاهت میکنه و هر وقت صداش کنی جوابتو میده

[فرشته مهربان]

hamishetanha عزیزم

تولد قشنگت رو تبریک میگم

عزیزدلم

خدا تو رو خواسته و برای همین هم اسباب بیداری سر راحت قرار داده ، و تو هم انصافاً استفاده کردی ، این یعنی زمینه وجودی تو فعاله و فقط به خاطر بستر و شرایط در غفلت و ناآگاهی بودی .

نکته ای که میخوام بهت توصیه کنم ، چون علائمش رو درتو می بینم اینه که مراقب باشی دچار کمالگرایی نشی .

در کل چند نکته را توجه کن :

* نگذار احساس گناه متوقفت کنه یا به عقب برگردونه ، ( نتیجه احساس گناه یأس و افسردگیه ) به این توجه کن که چرا خدا توابین را دوست داره اونوقت می فهمی که چرا ماندن در احساس گناه بد هست ( از نظر روانشناختی )

* باید مهم برایت زمان حال باشه و این که مهم اینه که مراقب باشی به گذشته باز نگردی و اعمالت مطابق شرع باشه بعد اگر توانش را داشتی سطح را بالاتر ببری و به قرب فکر کنی و ....

* در تجربه حال و احوالات عرفانی ( که مشخصه تجربه کرده ای ) این نکته را در نظر داشته باش که گاهی احوالاتی سرخوشانه برای آدم پیش میاد ، توجه کن که گفتم " حال " ، یعنی ارتباط زیادی با احساسات داره ، وقتی معرفت عمیق پیش بیاد این حال نهادینه ( مقام = مقیم ) میشه و با عقلانیت بروز می یابد و به عبارتی رفتار را ملکه می کنه ، تصور نکن اون احوالات از بین رفته ، بلکه از هیجان تبدیل به رفتار شده ( همین که می گی با واجبات مشکل نداری اثر همون احوالاته ) ، اگر آگاه نباشیم در اثر وابستگی به اون هیجانات عرفانی ( بخوانید " وجد " ) هر وقت اون " وجد " را که به طور طبیعی همیشگی نیست در خود نبینیم تصور می کنیم دور شده ایم یا حالمون عوض شده در حالیکه این نیست . ( این بحث در مقوله قبض و بسط که از احوالات معنوی - عرفانیه قابل پی گیریه که جاش اینجا نیست )

* مهم اینه که به توصیه معصومین علیهم السلام ، به دانستههامون عمل کنیم و وظیفه اصلی ما همینه . بیش از حد شریعت ( انجام واجبات و ترک محرمات ) از ما انتظار نمیره ، اصل اینه ، و فراتر از این در صورت توان و امکان مطلوبه ، مواظب باشیم که کمال گرایی موجب احساس نا امیدی و عدم رضایت در نتیجه رکود و از بین رفتن نشاط میشه .

* گاه مراقبه ها و تهذیب نفس موجبات کراماتی را فراهم می کنه ( مثلاً رویاهای صادقه ، الهامات و .... ) ، این در عین حالیکه لطفه ، زمینه آسیب پذیری هم هست ، یعنی ممکنه موجب خودبینی و ... در سطح اعلاء شرک خفی بشه ، و ... یا حتی در جاهایی که اختلال روانی پیش میاد توهم قدیس بودن ، پیامبر بودن و ..... . بنا بر این حال احوالاتی که از آن گفتی در عین اینکه وجد میاره و انرژی میدهد ، اگر دائمی باشه برای ماها در سطح خودمون خطرناک هم هست ( بسط دلیلش در این مجال نمی گنجه ) بنابراین اگر گاهی سراغت میاد و همیشه نیست از لطف خدای مهربون بدون که مراقبته که وسعت هیجانات اون اختلالات شخصیتی و روانی برات ایجاد نکنه .( مثل ولتاژ زیاد و بیش از ظرفیت استاندارد برای یک وسیله است ، پس خدا مواظبه ما سوخت نریم یا فیوض نپرونیم )
( من خود شاهد بودم مشکل روانی پیدا کردن همسایه یکی از بستگان که مدتی در مراقبه بوده و اعمالی را انجام می داد که موجب شده بود مدتی چشم بصیرت پیدا کنه و افراد را با صورت برزخیشون ببینه ، اما فشار این وضعیت موجبات توهم و حتی حمله و فراموشی وی شد و بستری شدن اون را فراهم کرد و ..... یا موراد دیگر )

پس در پی این نباش که همیشه اون کرمات و حال و احوالات باشه .

* یک نکته ظریفه اینه که در بررسی و تلحلیها در خصوص رابطه انسان و ابلیس به این نتیجه رسیدم که ابلیس جوانان را با نامیدی از عفو خدا به سمت رخوت و رها کردن مسیر درست می کشونه و بزرگان را با امید به آینده و توبه به سستی و غفلت و درو شدن از خدا . پس ناامید نباش ، خوف و رجا را توأم کن ، یکی بدون دیگری آسیب رسانه .


موفق باشی عزیزم ، موقعیت خوبی داری قدرش رو بدون ،