چطور رابطه ام را با مادرم خوب کنم؟

[parvaz2010]

سلام به همه دوستان همدردی
از فرشته مهربان تشکر می کنم به خاطر بالا آوردن تایپیک راه حلها
من با دیدن پست طاهره عزیز تحت تاثیر قرار گرفتم و خواستم قبل از اینکه دیر بشه رابطه ام را با مادرم خوب کنم .
از همه شما می خوام بهم کمک کنید
تا حدودی می دونم اشکال به وجود اومدن این فاصله و سردی به خاطر چیه و خودم را مقصر نمی دونم اما می خواهم بتونم بهشون محبت کنم .
اگه کتابی هم در این زمینه هست ممنون میشم بهم معرفی کنید.

[baby]

چی باعث میشه که نتونید محبت کنید؟

همینطور که با دوستتون رابطه دارید ، با مادرتون رابطه برقرار کنید ، به این رابطه احترام مادرانه رو نیز اضافه کنید.

[parvaz2010]

اختلاف سنی زیاد ،یادآوری اینکه من بچه ناخواسته بودم و یا اینکه موقع بارداری من خیلی اذیت شدند و از اینکه ناراحتی اعصاب داشتند (بعضی وقتها عذاب وجدان پیدا می کنم و بیه موقع هایی هم احساس می کنم در حق من ظلم شده )،
یا اینکه قبلاً جلوی دیگران خیلی تعریف می کردند که من بچه گی ام خیلی گریه می کردمو اذیتشون می کردم (اونوقت من هم
ناراحتمی شدم که آبروی من را دارند می برند هم این که احساس گناه
بهم دست می داد ) با اینکه می دونستم من با گفتن این صحبت ها ناراحت میشم اما دست خودشون نبود و ...همیشه فامیل و معلم ها خیلی تعریف اخلاقم را پیش مادرم می کردند اما با گفتن این حرف ها عذاب وجدان پیدا می کردم که چرا نمی تونم با مادرم مهربون و صمیمی باشم و همیشه سعی می کردم جلوی مادرم محبتم به دیگران را مخفی کنم که ناراحت نشند.
هر موقع صحبت می کنند فقط نگاهشون می کنم شاید هم زحمت بکشم دو تا کلمه جوابشون را بدم برخوردم طوری که انگار خیلی مغرورم در صورتی که فقط یه کینه من را کم کم سرد کرده .
اینکه هیچ وقت نتونستم واسشون درد و دل کنم و یاد گرفتم که مرور درون گرا بشم به کنار ، اما حالا می خوام همه چی را فراموش کنم و به خودم کمک کنم محبت کردن را ، به همه می تونم محبت کنم پیر و جوون دوست و غریبه اما به مادر نه
انگار که سختم یا اینکه انعطاف پذیر نیستم نمی دونم مشکلم چیه؟؟؟!!!!!!!

البته این را هم بگم همیشه خیلی موقعیت ها را درک می کنم و با اینکه کم توقع نیستم اما هیچ وقت خواسته هام را بهشون تحمیل نمی کنم و همیشه خودم را کم توقع نشون می دم .یعنی تا حدودی احترام می ذارم اما محبت نه.

امیدوارم با راهنمایی شما بتونم خودم را اصلاح کنم . چون شنیدم
بعد از خدا باید بنده پدر و مادر باشیم و می ترسم با این کارم آخرتم را هم از دست بدم .

[Soheil.Aval]

سلام
من پیشنهاد میکنم که مطالب راجع به مهارت های ارتباطی رو بخونید.
سعی کنید به نقاط منفی نگاه نکنید و همیشه خوبی های اونو در نظر بگیرید و اینکه وقتی شما بچه بودید یا مریض بودید چقدر به شما محبت میکرده و ... .
براش درد دل کنید، از اتفاقات روزمره، از دوستاتون، از کلاس و محل کارتون براش تعریف کنید.
در برابر کج خلقی ها صبر داشته باشید و با گفتگو اونو حل کنید، گاهی اوقات به او حق بدید. موقعی که به هر دلیلی بین شما فاصله میافته شما اون فاصله رو از بین ببرید. در کارهای خونه کمکش کنید. ار علاقه مندی هاش صحبت کنید.و بگید که دوستش دارید.

[baby]

با بهانه (روز تولد ایشون ، روز مادر و...) و یا بی بهانه ، دستشونو ببوسید و از تمام زحماتی که کشیده تشکر کنید.
البته خیلی سخته ، اما وقتی یه بار انجام بدید اینقدر لحظه شیرینه و پر از احساس که وصف نکردنیه.

یا می تونید تو همین سحرهای ماه مبارک ، و یا موقع افطار بگید که یه مشکلی دارید (همین ارتباط با مادرتون) و ازش بخواهید براتون دعا کنه. چند روزی بهش بگید و اون دعا کنه بعد ازتون خواهد پرسید که مشکلتون چیه. اونوقت این موضوع میشه اولین درد ودل رسمی تون با مادرتون. (نحوه بیانش خیلی مهمه ) حتما نتیجه خوبی خواهد داشت.

"همینطور که با دوستتون رابطه دارید ، با مادرتون رابطه برقرار کنید ، به این رابطه احترام مادرانه رو نیز اضافه کنید."
این بار که نگاه کردید به صورتشون نگاه تون محبت آمیز باشه تاثیر خواهد داشت.
برا بهبود رابطه نیاز به تئوری ندارید ، با همین کارهائی که بلدید شروع کنید.

[فرشته مهربان]

به نظرم در رابطه با ارتباط بامادرتان برای شروع ، خجالت کشیدن یکی از موانعتونه ، سعی کنید از سینمای ذهنی کمک بگیرید . یعنی در تخیلتون یاد آور زحماتش باشید و در همون تخیل با وی با مهربانی و عواطف رفتار کنید ، سرتان را روی پایش بگذارید و نشان دهید همیشه به محبتاش نیاز دارید . ارتباط کلامی مهرورزانه باهاش داشته باشید و ازش بخواید هر وقت کاری داشت شما را مطلع کنه . و بگید که وجودش در زندگیتون خیلی مهمه و مایه آرامش شماست . و.... وقتی اینجوری چند بار از سینمای ذهنی استفاده کنی ، خود به خود در واقعیت هم همینگونه رفتار خواهی کرد و خجالت میره کنار .

موفق باشی


.