سلام دوستان.
سلام.دختری 22 ساله هستم و مجرد.مدتیه از ناراحتی روحی ناشی از عذاب وجدان اشتباهاتم در گذشته رنج میبرم.
نمیدونم نیازی هست که اشتباهاتم رو مو به مو تعریف کنم یا نه ولی با همه ی اینها در فشار روحی و روانی بسر می برم.
میخوام بدونم تا چه حد میشه با همسر آینده صادق بود؟آیا باید تمام اشتباهات گذشته رو براش گفت؟آیا این کار مفید هستش؟
راستش من تو سن ازدواج هستم و میخوام بدونم که اگه همسر آینده ام از گذشته ی من ازم پرسید باید باهاش روراست باشم؟
خیلی روراستی رو دوست دارم ولی میترسم با تعریف اشتباهاتم نسبت به من دلسرد بشه و در ادامه ی زندگی کلی مشکل پیش بیاد...از طرفی میترسم اگه روراست نباشم یه روز خودش پی به اشتباهاتم ببره و ...خیلی میترسم.
و اما اشتباه(اشتباهات) من!
من یه بار تو سن 17 سالگی با یه پسری آشنا شدم(اینترنتی)و عکسمو بهش نشون دادم(سر و صورت بدون حجاب)
یه بار هم همین پارسال این اتفاق برام تکرار شد
ولی قضیه این دومیه فرق میکرد چون فکر میکردم قراره با هم ازدواج کنیم..ولی نشد.
به هرحال عذاب وجدان داره خفم میکنه..احساس میکنم خیانت کردم در حق کسی که قراره بعدا وارد زندگیم بشه..چیکار کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟چطوری با خودم کنار بیام..چی بهش بگم؟
توروخدا کمکم کنین..دارم پیر میشم
راستی در مورد مشکلی که نوشتم یادم رفت بگم که رابطه دوم من 4 سال طول کشید و طی این مدت رابطه تلفنی داشتیم.(فقط تلفنی و نه بیشتر)
رابطه ای که شاید بشه اسمشو رابطه دوستی گذاشت همین آخری بود..
علاقه مندی ها (Bookmarks)