مشکل در حرف زدن

[niiks]

اولین باری که این مشکل برام پیش اومد حدود ۱۰ سال پیش بود، اوایل شاید چند ماه یه بار این اتفاق برام پیش میومد ولی به مرور زمان فاصله این اتقاقات کمتر شد.
عین مشکلم اینه: هنگام حرف زدن اغلب کلماتی که میخام ازشون استفاده کنم رو فراموش می کنم، نه به صورت آنی، کلا فراموش می کنم. چندساعت بعد کلماتی که فراموش کردم رو به یاد میارم، علاوه بر این تازگی ها حین حرف زدن به صورت آنی جمله بندی رو فراموش می کنم، اندک کلماتی که حین گفتگو فراموششون نکردم رو هم اغلب اشتباه تلفظ می کنم، مثلا پریروز به فروشنده گفتم یه نوشاته سون آت بده، بعضی وقت ها جمله ای که از دهنم بیرون میاد دقیقا نا مفهومه، یه نکته ای رو هم باید اضافه کنم، اینکه اون مفهومی که در بیانش دچار مشکل می شم در ذهنم به صورت جمله و کلمات نیست بلکه به صورت یه مفهومه
الان یه ماهی میشه که دیگه کلا این طوری شدم یعنی برای یه گفتگوی ساده هم مشکل دارم، وقت هایی که عصبی میشم این حالت تشدید میشه طوری که هیچ فرقی با یه آدم لال ندارم، اصلا نمی تونم چیزی که توی ذهنمه، چیزی که باعث آزارمه رو بیان کنم، برای نوشتن همین مطلب هم خیلی دارم اذیت میشم و زمان زیادی رو دارم صرف می کنم. این مشکل علاوه بر آزار خودم باعث ایجاد خیلی سو تفاهمات در اطرافیانم شده، فکر نمی کنم از طریق مشاوره یا روانکاوی حضوری به نتیجه ای برسم، چون حرف زدن بی نهایت برام سخت شده و جلسات مشاوره هم زمان محدودی دارن
من با ساختار این فروم آشنایی ندارم، و اصلا نمی دونم اینجا مشاوره رایگانه یا نه، ممنون میشم راهنماییم کنین

[هستی]

سلام

شما چند سالتون است؟
مجرد هستید یا متاهل؟
آیا در زندگی تان مشکل خاصی دارید؟
آیا از طرف پدر، برادر یا همسرتان تهدید می شوید یا احیانا دست روی شما بلند می کنند؟
=================
یک پیشنهاد (البته من کارشناس نیستم):
بلند بلند برای خودتان یا دیگران کتاب بخوانید. یا جلوی آینه با خودتان بلند صحبت کنید. خلاصه از حرف زدن فرار نکنید.

[niiks]

متشکرم از پاسختون
۲۷ سال
متاهل
مشکل که همه دارن من هم دارم، مشکلات من جدید نیستن و سابقه شون بر میگرده به زمان تولدم تا کنون
کسی منو تهدید نمی کنه و روم هم دست بلند نمی کنه
بیشتر از جانب شرایطم و مشکلاتم تحت فشارم که چیز جدیدی نیست و من سال هاست باهاشون در جنگم

[meral]

دوست عزیز به نظر من مشکل شما خیلی حاد نیست اما اضطراب شما از به وجود اومدن این مشکل و تکرر پیدا کردن اون باعث میشه شدید هم بشه...به نظر من همین که همش در هول و اضطراب باشی که آیا میتونم منظورمو خوب برسونم یا نه؟ ایا میشه توی حرف زدنم اصلا توپوق نزنم یا نه؟ و....سوالاتی از این قبیل اونقدر ذهنت رو به خودش درگیر میکنه که باعث میشه تمرکزت روی کلمات...جملات و مفهمومشون کم بشه ومعطوف اون سوالات بشه
من چندتا پیشنهاد دارم...البته همشون نظر شخصیه منه ولی یه امتحانی بکن شاید به نتیجه برسی
اول اینکه وقتی میخوای راجع به چیزی حرف بزنی فقط به همون موضوع فکر کن ...به همون مفهوم کلی که توی ذهنت هست نه به مشکلت و حرفای بی ربط و اشتباه که ممکنه به زبونت بیاد
دوم اینکه سعی کن از جملات خیلی کوتاه استفاده کنی ...
سوم اینکه موقع حرف زدن اصلا عجله نکن...جملات رو با ارامش و طمانینه ادا کن
چهارم اینکه موقع ادا کردن کلمات املای اونا رو توی ذهنت تجسم کن
پنجم اینکه وقتی میخوای از ماجرایی صحبت کنی تمام اتفاقات و صحنه های اون ماجرا رو توی ذهنت بازسازی کن...یه چیزی شبیه یه فیلم ذهنی کهالبته شما بازیگرش بودی...این بهت کمک میکنه تا ترتیب جملات رو با توجه به روند اتفاق رعایت کنی و سررشته حرف از دستت خارج نشه
ششم اینکه برای رفع کامل این مشکل اصلا عجله نکن ...به خودت فرصت بده تا این عادت جای خودش رو به عادت صحیح حرف زدن بده...از خودت انتظار نداشته باش یه شبه همه چی درست بشه
موقق باشی دوست عزیز

[niiks]

دوست عزیز به نظر من مشکل شما خیلی حاد نیست اما اضطراب شما از به وجود اومدن این مشکل و تکرر پیدا کردن اون باعث میشه شدید هم بشه...به نظر من همین که همش در هول و اضطراب باشی که آیا میتونم منظورمو خوب برسونم یا نه؟ ایا میشه توی حرف زدنم اصلا توپوق نزنم یا نه؟ و....سوالاتی از این قبیل اونقدر ذهنت رو به خودش درگیر میکنه که باعث میشه تمرکزت روی کلمات...جملات و مفهمومشون کم بشه ومعطوف اون سوالات بشه
من چندتا پیشنهاد دارم...البته همشون نظر شخصیه منه ولی یه امتحانی بکن شاید به نتیجه برسی
اول اینکه وقتی میخوای راجع به چیزی حرف بزنی فقط به همون موضوع فکر کن ...به همون مفهوم کلی که توی ذهنت هست نه به مشکلت و حرفای بی ربط و اشتباه که ممکنه به زبونت بیاد
دوم اینکه سعی کن از جملات خیلی کوتاه استفاده کنی ...
سوم اینکه موقع حرف زدن اصلا عجله نکن...جملات رو با ارامش و طمانینه ادا کن
چهارم اینکه موقع ادا کردن کلمات املای اونا رو توی ذهنت تجسم کن
پنجم اینکه وقتی میخوای از ماجرایی صحبت کنی تمام اتفاقات و صحنه های اون ماجرا رو توی ذهنت بازسازی کن...یه چیزی شبیه یه فیلم ذهنی کهالبته شما بازیگرش بودی...این بهت کمک میکنه تا ترتیب جملات رو با توجه به روند اتفاق رعایت کنی و سررشته حرف از دستت خارج نشه
ششم اینکه برای رفع کامل این مشکل اصلا عجله نکن ...به خودت فرصت بده تا این عادت جای خودش رو به عادت صحیح حرف زدن بده...از خودت انتظار نداشته باش یه شبه همه چی درست بشه
موقق باشی دوست عزیز

متشکرم از همفکریت دوست من
باید یه کم بیشتر توضیح بدم، مشکل من اشتباه کردن و توپوق زدن نیست مشکل من اینه که حقیقتا نمی تونم حرف بزنم، توپوق و اشتباه هم هست ولی من یه هو در بیان چیزی که میخام بگم دچار مشکل میشم طوری که کاملا ساکت میشم، انگار اون قسمتی از وجودم که مربوط به بیان تصورات و تفکراته دچار اشکال شده، این مشکل طوری نیست که ذهن من همواره درگیرش باشه، در واقع حین صحبت کردن اصلا بهش فکر نمی کنم البته الان که بیشتر این مشکل برام پیش میاد بهش فکر می کنم اما نه طوری که روی اینکه اشتباه نکنم تمرکز کنم.

[medil0ne]

[/b][b]حتما بخون

سلام به همه , niiks عزيز...
من پدر و مادرم كارمند بهزيستي هستن و از اونجا اين مطلب رو مي دونم...
مي دونم كه يه بخش تخصصثي توي بهزيستي هست به اسم گفتار درماني،كه البته خصوصيش هم هست و صد البته كه بايد بهتر باشه...
اونجا اكثرا بچه هاي كم سال رو مي برن كه در اين موارد مشكل دارن...
احساس مي كنم كه راست كار خودته چون تخصصشون اينه...
و در ضمن از اين كه گفتم بچه ها رو مي برن يه وقت حس بدي بهت دست نده چون با اين كه كمترن ولي به كررات ديدم كه آدم بزرگي رو كه مراجعه كرده(آخه خونمونم يه 6 7 سالي توي همونجا بوده-سازماني-)
و ديگه اين كه جايي كه ما اونجا مي بوديم مركز فيزيوتراپي-گفتار درماني-شنوايي شناسيو مددكاري بود(اگه چيزي كم نگفته باشم)منظور اين كه امكانش هست چون شهر شما بزرگتره به صورت جداگانه هر كدوم از اينها ارگان بندي باشند...
اميدوارم حتما اگر تا حالا اونجا نرفتي بري و باز نري همون اول بري خصوصي،اول برو همون اداره ببين كليت كار به دردت مي خوره بعد پول خرج كن...
اگه بازم سوالي داشتي كه ديدي ميتونم جواب بدم حتما بهم ميل بزن... medil0ne@yahoo.com
اميدوارم درست بشه عزيزم...

[niiks]

متشکرم از راه کاری که ارایه دادی دوست گلم
حتمن یه سر می زنم، هرچند بعید می دونم که با گفتار درمانی مشکلم برطرف بشه، مشکل من دقیقا از ذهنمه نه از زبانم، ولی پیشنهاد شما تنها راه کاریه که فعلا بهم پیشنهاد شده
یه گله هم از دوستان فروم دارم:
اینجوری که این چند روزه که با فروم آشنا شدم فهمیدم دوستان زیادی توی فروم هستن که می تونن راهنماییم کنن، ولی چرا اینکار رو نمی کنن رو نمی دونم، در اولین پستم هم گفتم که هنوز نمی دونم برای اینکه به من مشاوره داده بشه نمی دونم باید وجهی رو پرداخت کنم یا نه، اگه باید وجهی رو پرداخت کنم با کمال میل میپذیرم، اگه هم نیاز به این کار نیست من فکر می کنم دوستان این مورد رو جدی نگرفتن، من سابقه مراجعه طولانی مدت به روانکاو رو دارم و اگه به جای مراجعه به روانکاو اینجا مشکلم رو مطرح کردم فقط به این دلیله که یقین دارم از طریق مراجعه حضوری در دراز مدت به نتیجه خواهم رسید و ادامه دادن یه وضع رو من حتا برای یه ماه دیگه هم نمی تونم تحمل کنم

[رهایي]

سلام دوست عزیزم
من فکر می کنم دقیقا مشکل شما رو داشتم الان تا حدود زیادی مشکلم رفع شده
اگر داستان منو خونده باشید متوجه می شید که شوهرم بینهایت منو آزار روحی میداد و از من انتقادهای بیمورد و سخت و توهین آمیز می نمود باوجودی که قبل از ازدواج همیشه با اعتماد به نفس در هر جمعی ظاهر می شدم اما پس از ازدواج با کارها و توهینها و تحفیرهای همسرم دقیقا مشکل شما رو پیدا کردم
من دختر فوق العاده باهوشی بودم و همه این مطلب رو می دونستند و حتی شوهرم هم اینو می دونست و همیشه پیش دیگران این مطلب رو یادآور می شد اما چون ضریب هوشیش از من کمتر بود و نمی تونست این مطلب رو بپذیره سعی می کرد همیشه منو وقتی دوتایی تنها هستیم خرد کنه و این موضوع باعث شده بود که من مانند شما بشم بعنی منهم مانند شما در بیان خواسته ام حس می کردم ذهن من خالیست و هیچ کلمه ای در آن وجود ندارد تا من بوسیله آن خواسته ام را ابراز کنم طوریکه مجبور به سکوت می شدم بویژه وقتی که با شخصی ملاقات می کردم و یا همسرم در زمان ملاقات کنارم بود . بیشتر مواقع هم ضمیرها را اشتباه به کار می بردم حیلی برام عذاب آور بود به هر کی می گفتم میگفت مورد خاصی نیست اما خودم خیلی نگران بودم
تا اینکه از همسرم جدا شدم باور نمی کنی الان دیگه استرس ندارم اضطراب ندارم و این مشکلاتم هم به حد صفر رسیده
من فکر می کنم شما باید منشا اضطرابت رو پیدا کنی ریشه مشکل شما استرس و اضطرابه وقتی منشا رو پیدا کردی و عامل رو از بین بردی می بینی که مثل 10 سال پیش راحت حرف می زنی دیگه نه تپق می زنی و نه حس می کنی ذهنت خالیه
امیدوارم هر چه زودتر مشکلت حل بشه
حتما خبرش رو به ما هم بده

[meral]

دوست عزیز منم با نظر رهایی موافقم .....فکر میکنم چیزی هست که داره ازارت میده....چیزی که نمیخوای راجع بهش حرف بزنی یا حتی تصورش رو هم نمیکنی چیزی باشه که باعث به وجود اومدن و تشدید شدنش باشه
به نظر من شما به گفتار درمانی نیازی نداری..چون خوب میدونی که چه طور باید واژه هارو تلفظ کنی وفقط نمیتونی گاهی خوب بیان کنی و این نشون میده که ریشه عصبی داره
دوست گرامی من جای شما باشم حتما به یه مشاور مراجعه میکنم

[gole maryam]

من خودمم هم این مشکل رو دارم ،البته الان خیلی کمتر شده ،

ولی قبلا حتی وقتی حرف میزدم ،وسط جمله ،یهو اصلا یادم میرفت چی داشتم میگفتم ،یعنی یهو جمله رو فراموش
می کردم ،ولی الان بهترم

البته من تو مراورداتم هیچ وقت نمی تونم منظورم رو خوب بیان کنم ،همیشه کلمه کم میارم ، که این هم باعث بروز سوءتفاهم های زیادی میشه