+كاش زن نبودم

[pana]

سلام من 28 سال دارم و 4 ساله كه عقد كردم و با مادرشوهرم زندگي ميكنم. اولاش ميخواستم با شوهرم از ايران برم كه نشد. بعد 2 سال هرچي اصرار كردم بخاطر اختلافات زياد شوهرم حاضر نشد مستقل بشيم و هنوز با مادر شوهرم هستم.من فوق ليسانس دارم و شوهرم ليسانس. هم دانشگاهي بوديم ولي از 2 خانواده كاملا متفاوت. خانواده شوهرم معتقدند زني خوبه كه همش بگه چشم. البته تو حرف غير اينو ميگن ولي تو عمل همينه.اين درحالي هست كه پدر من هميشه بهمون ياد داده يه زن ميتونه حتي از مرد هم قويتر باشه. از اختلافات زياد و الكي خسته ام. شوهرم خيلي بدبينه. اگه من بگم آب خونه گرمه ميگه منظورت اينه كه آب خونه مادر من گرمه و آب خونه شما سرده. اون بوضوح گفته مادرشو از من بيشتر دوست داره و من در عمل اينو ديدم. از كم مهريهاش و در عوض توقعات عاشقانه اي كه از من داره خسته ام. همه چيز زود بهش برميخوره. بچه آخر خانواده اش هست و هر چي خواسته با داد و قهر گرفته خصوصا كه پدر نداشته و حالا عين همون رفتار رو در خونه داره. اولاش مقاومت كردم ولي ميتونين تصور كنين با هزار آرزو به عشقت برسي بعد 2 هفته بعد از عقد شوهرت سر رنگ لباست كه مورد علاقه اش نيست 3 هفته قهر كنه و جلوي مادر شوهرت جوابتو نده.
ديگه تحملم داره تموم ميشه. تا حالا از كنار همه مسايل گذشته ام ولي ديگه صبر ندارم. هيچ دلگرمي تو زندگيم ندارم. هنوز دوستش دارم و واقعا دنبال راه حل هستم ولي دارم كم كم از ازدواجم پشيمون ميشم و از اينكه زنم متنفرم در حاليكه قبلا هميشه افتخار ميكردم كه منشا عاطفه و مهر در زمين هستم.
هرچه به همسرم اصرار ميكنم بريم مشاوره قبول نميكنه و نميذاره من هم برم. مدام ميگه ما تحصيل كرده ايم و خودمون بايد مشكلمون رو حل كنيم. قبلا كه ميگفت من ديوونه نيستم و مشاوره نميخوام. تو خودت ديوونه اي برو.
لطفا نظرتون رو بهم بگين و كمك كنيد تا زندگيمو نجات بدم.

[پريوش]

سلام pana عزيز

به تالار همدردي خوش اومدي .

دوست خوبم . احساس مي كنم شما يه مقدار خسته هستيد . ولي كاش مي شد بيشتر راجع به مسائلتون مي نوشتيد . اينهايي كه گفتيد تو زندگي خيلي ها پيش مياد و دليلي واسه پشيموني از ازدواج نيست .كافيه يه مقدار روشتون رو توي زندگي عوض كنيد و سريع تحت تاثير شرايط قرار نگيريد .

در مورد اين مطلب

خانواده شوهرم معتقدند زني خوبه كه همش بگه چشم. البته تو حرف غير اينو ميگن ولي تو عمل همينه.اين درحالي هست كه پدر من هميشه بهمون ياد داده يه زن ميتونه حتي از مرد هم قويتر باشه. از اختلافات زياد و الكي خسته ام

ممنون ميشم بيشتر توضيح بديد تا دوستان بتونند تصوير بهتري از وضعيت زندگي شما در دست داشته باشند و بهتر راهنماييتون كنند .

عزيزم به توصيه بنده در درجه اول آرامش خودتون رو حفظ كنيد و سعي كنيد زياد روي رفتارهاي بد شوهرتون تمركز نكنيد .
در مرحله بعد حتما برنامه اي براي شادابي و نشاط خودتون در نظر داشته باشيد تا بهتر بتونيد به حل مسائلتون بپردازيد و از اين حالت غصه دار و نااميد در بياييد .

اين لينكها رو حتما مطالعه بفرمائيد .

چگونه همسران مشکلات،اختلافات و درگیریهای بین خود را حل کنند؟

آموزش مشاجره با همسر


موفق باشيد .

[pana]

سلام پريوش جان

همسر من خيلي خرده گير هست و همه خطاها رو تعميم ميده. مثلا يه بار در مورد موضوعي حرف ميزديم و من تفسير نادرستي از اون موضوع داشتم. بجاي توضيح درستش گفت همه چيز رو همين جوري تفسير ميكني پس واي بحال گزارشايي كه تو اداره تهيه ميكني. اگه يه چيزي رو يك بار تو خونه جا بذارم، اولين چيزي كه ميگه اينه: هميشه همينجوري بي دقت و سر بهوا ولي اگه خودش باشه هيچ مشكلي پيش نمياد. پريوش جان باور ميكني سر جا گذاشتن موبايلم تو خونه يك بار تا 2 روز قهر كرد و اوقات تلخي راه انداخت. اينا اتفاقاتي هستن كه براي همه اتفاق ميافته و باور كن من شايد در اين 4 سال 2 بار كلا موبايلم رو جا گذاشتم ولي ما سر هرچيز كوچيكي بحث طولاني داريم.يكبار مستخدم گرفته بوديم و تعميرات اساسي داشتيم. همسرم خيلي خسته بود من بهش گفتم اگه خسته اي فردا كه اين خانمه هم مياد تو فردا نرو سر كار خونه. تا يك هفته قهر بود كه حالا مگه من چيكار اين خانمه دارم تو به من شك داري. هرچي گفتم بابا ما كه اين مستخدم رو ميشناسيم تو سال تا سال تو شركتت با هزار جور خانم بي بند و بار (شركتشون خصوصيه و خودش برام از بي بند و باريه چند تا از خانمها و آقايونشون گفته) سر و كار داري من شك ندارم، به اين بنده خدا با تو شك كنم. ولي او قبول نكرد.
آره پريوش جون واقعا خسته ام چون همسرم از هر حرف من دنبال يه بهونه ميگرده. وقتي مياد استرسم بيشتره و در نبودش اعتماد به نفس بيشتري دارم. اونقدر زنهاي ديگه رو به رخم كشيده كه احساس كوچكي و ضعف شديد ميكنم.
مشكل من اينه كه اين مسايل پيش پا افتاده شده غولهاي زندگي من.

[پريوش]

دوست عزيزم

احساس مي كنم خيلي به شوهرت وابسته اي و حرفهاي اون و رفتارهاش خيلي بيش از حد روي تو تاثير مي گذاره . خوب اگه مي بيني خيلي قهر مي كنه و رفتارش و حرفش غير منطقي هست به اين رفتارهاش اهميت نده . نه كه تو هم قهر كني و باهاش حرف نزني ولي سعي كن خودت رو كاملا بي تفاوت نشون بدي و اصلا به روي خودت نياري كه اون قهر كرده .

و يه مورد ديگه اينه كه تو براي رفتارهات منتظر تاييد از سوي شوهرت مي موني و نظر اون براي تو از نظر خودت مهمتره واگرنه دليلي نداره از حرفش يا نظرش در مورد خودت ناراحت بشي .
تو بايد خودت خودت رو باور داشته باشي تا ديگران همه تو رو باور داشته باشند . عزيزم هيچوقت منتظر دريافت تاييد يا تشويق يا تنبيه از جانب ديگران نباش . سعي كن در شرايطي كه آرامش كامل داري خودت رو ارزيابي كني .

ببخشيد زياد فرصت ندارم . ولي اين تاپيك( اعتياد عشقي من و همسرم ) رو اگه فرصت كرديد بخونيد اونجا دوستان خوب و با تجربه تالار نظرات خوبي دادند كه مي تونه براتون مفيد باشه .

[pana]

سلام

واقعا از راهنماييهات ممنونم پريوش جان. ولي همسر من خيلي لجبازه. يك بار كه تصميم گرفتم كوتاه نيام ولي باهاش قهر نكنم، اولا جوابمو اصلا نميداد. ثانيا تا 2 ماه قهرش رو ادامه داد. خوب من در اين مورد چكار ميتونم بكنم. من خودم و خانواده ام جنوبي هستيم و اينجا هيچ آشنايي ندارم كه با رفت و آمد با اونا بتونم يكم خودم رو تخليه كنم. كار شوهرم هم اينجوره كه 2 هفته تو يه شهر ديگه ميره و 2 هفته خونه هست و بهمين خاطر وقتي مياد خونه خيلي دلم براش تنگ ميشه. اون تنها كسي هست كه ميتونم باهاش حرف بزنم و درد دل كنم. حالا همين تنها كس هم بخواد 2 ماه قهر كنه. بنظرتون تو اين شرايط من چكار بايد بكنم؟

[مي مي]

سلام عزيزم،خوش اومدي خانم جنوبي خونگرم من
راستش مشکل شما تا حدي شبيه مشکل من و پريوش عزيزه،توصيه ميکنم يه سري به تايپيک من"نامه اي به همسرم"و"راه حل چيست؟" بزني،همينطور به تاپيک پريوش جان،اميدوارم بهت کمک کنه،البته اينو بگم شوهرم من با اينکه تغيير خاصي نکرده ولي خوب نسبت به اوايل کمي بهتر شده فقط کمي

[پريوش]

عزيزم

مثل اينكه متوجه منظورم نشدي . منظورم اين نبود كه كوتاه بيايي يا نيايي . منظورم اين بود كه بدون توجه به اين كه اون قهر هست به زندگي ادامه بده تا متوجه بد بودن كارش بشه و سعي كنه از طريق صحبت كردن به حل مشكل بپردازه .

من فكر مي كنم مشكل اصلي شما تنهايي شما است . عزيزم چرا فكر مي كني فقط شوهرت بايد بياد و تو رو از تنهايي در بياره . خوب معلومه كه انتظارت از اون بالا ميره و در برخورد با اون متوقع عمل مي كني و اون هم از كوره در ميره .

تو اين سايت مقاله هاي خوبي براي افزايش مهارتهاي ارتباطي و همچنين افزايش شناخت شما نسبت به همسرتون وجود داره كه مي تونه بهتون كمك كنه .

اين لينك رو ببينيد

راستي ميشه بگيد شما شاغل هستيد يا خانه دار . فرزند داريد يا نه ؟ چند وقت است كه با اين مشكل روبرو شده ايد و مديريت و تصميم گيري در منزل با شماست يا همسرتون ؟ تو تصميم گيريهاتون چقدر همسرتون نقش داره ؟

در ضمن دوست عزيز مطمئن باشيد هر چه بيشتر راجع به حالات روحي خودتون توضيح بديد و راجع به اتفاقات پيش آمده بنويسيد هم حالتون بهتر ميشه و هم دوستان ديگه مي تونند راهنمايي تون كنند .

گلم اصلا احساس تنهايي نكن . بچه هاي اين تالار خيلي خوب و مهربون و دلسوز هستند و مي تونند دوستان خوبي برات باشند .

[بالهای صداقت]

سلام دوست گرامی
به تالار همدردی خوش اومدی
یکبار دیگه نوشته هایت رو مرور کن

هيچ دلگرمي تو زندگيم ندارم. هنوز دوستش دارم

واقعا دنبال راه حل هستم ولي دارم كم كم از ازدواجم پشيمون ميشم

دوست محترم قبل از هرچیز با خودت خلوت کن
به خودت فکر کن
به آرزوهایت
به چیزهایی که می خواستی بهشون برسی
بعد
به همسرت فکر کن
به شخصیتش
به خصوصیات مثبت و منفی اش
بعد
به زندگی ات فکر کن
زندگی اشتراکی تو و همسرت
به زندگی در کنار خانواده همسر
به معایب و محاسن این زندگی

همه رو بنویس ...وقتی لیستت کامل شد
تصمیم بگیر
ببین می خواهی به این زندگی ادامه بدهی یا نه؟
درصورتیکه جوابت مثبت بود
سعی کن زندگی ات را با توانایی ها ی خودت بازسازی کنی
شما هنوز در ابتدای راه هستی و توی زندگی خیلی پستی و بلندی هست
نباید این شاخه اون شاخه بروی
هدف قطعی ات رو مشخص کن و برایش تلاش کن
مسلما همسرت ویژگیهای مثبت زیادی داشته که شما بهش علاقه مند شده ای
روی اونها تمرکز کن
از این طریق می تونی نواقص شوهرت رو کاهش دهی
سعی کن احساسی برخورد نکنی
موفق باشی

[pana]

با سلام و تشكر از توجه همه دوستاي خوبم
نقل قول:
راستي ميشه بگيد شما شاغل هستيد يا خانه دار . فرزند داريد يا نه ؟ چند وقت است كه با اين مشكل روبرو شده ايد و مديريت و تصميم گيري در منزل با شماست يا همسرتون ؟ تو تصميم گيريهاتون چقدر همسرتون نقش داره ؟


من شاغل هستم و هنوز فرزندي نداريم. راستش فرزند هم يكي از مشكلات مااست كه الان به شكل نهفته دراومده. من اصلا بچه دوست نيستم و شوهرم بسيار بچه دوست هست ولي از وقتي پذيرفت كه ما اختلافات رفتاري زيادي با هم داريم، ديگه در مورد بچه حرف نميزنه ولي هميشه به فكرش هست. راستش يكي از دلايل ناراحتي من هم همينه. با خودم ميگم جرا اون هيچ وقت به فكر استقلال و عروسي گرفتن نيست و حرفشم يكبار پيش نميكشه مگه اينكه من اول بحث رو پيش بكشم ولي هميش ه در مورد بچه صحبت ميكنه و اين منو بيشتر ناراحت ميكنه چون احساس ميكنم اون فقط ميخواد بچه دار بشه و همانطوري كه از ازدواج فقط به خوشيهاي اون نگاه كرد بود و اصلا به مسايل ديگر مثل سازگاري و... فكر نكرده بوده، احساس ميكنم الان هم در مورد بچه دار شدن همين روش را در پيش گرفته است. به هر حال اين مسئله مشكل درجه دوم ماست و هر دو اين موضوع را پذيرفته ايم.

در رابطه با تصميم گيري، همسر من واقعا در زمينه مشورت گرفتن فوق العاده است و هيچ كاري را بدون مشورت انجام نمي دهد. البته من هم همينگونه ام. در مورد اكثر مسايل هم هردو با هم تصميم ميگيريم ولي در مورد خودم وتصميمات شخصي ام مثل تصميم در ورد مسايل كاري و... تا وقتي تاييد همسرم را نداشته باشم، خيلي به تصميمم مطمئن نيستم و اصولا مردد هستم.

[پريوش]

دوست عزيزم

يه خورده اين موضوع شما براي من مبهم هست . ممنون ميشم بيشتر توضيح بديد ..

خودم ميگم جرا اون هيچ وقت به فكر استقلال و عروسي گرفتن نيست

اينكه شما هنوز عقد هستيد ؟ پس چطور داريد با شوهرتون زندگي مي كنيد ؟

ضمنااگر عقد هستيد چه مدت از زمان عقد شما مي گذرد ؟ و مطمئنا در زمان عقد همسرتون نمي تونه تقاضاي بچه دار شدن رو از شما بكنه ؟؟؟؟؟!!!!!!!