آيا ازدواج با همكلاسي يا همكار اشتباهه؟؟؟

[حنان]

سلام دوستاي عزيزم ، امروز سر كلاس يه بحثي داشتيم ....
اكثر خانم هاي شاغل و تحصيلكرده ميگفتن كه ازدواج با همكلاسي يا همكار اصلا كار درستي نيست و احمقانه است ....
ميخواستم نظر شما دوستان رو بدونم .... و دلايلتون رو هم بشنوم
آخه من تا قبل از اين فكر ميكردم ازدواج با همكلاسي و همكار به دليل شناختي كه بين دوطرف وجود داره ،‌بهترين نوع ازدواجه ولي مثل اينكه خيلي ها با اين نظر مخالفن ، ميخواستم دلايلتون رو بدونم
ممنون ..............

[wintersun77]

ببخشيد اونها براي خودشون يه چيزي گفتن شما زياد جدي نگيريد... من اين حرف اونها رو يه جور افه كلاس تعبير مي كنم براي نشان دادن اينكه آره ما خيلي متفاوتيم.. به نظر فكر قبلي شما صحيح تره.
مردم با همكار و هم كلاسي ازدواج نكنند، تو اينترنت هم همسريابي غلطه، ازدواج فاميلي هم كه درست نيست و مشكلات بيولوژيك داره براي فرزندان. دوست دختر و پسر هم نباشن... اونوقت ملت با كي ازدواج كننن پس؟؟

برن تو خيابون سر راه خانم يا آقا بايستند و پيشنهاد ازدواج بدن؟
من خودم فكر مي كنم اتفاقاً دانشگاه و محل كار بخصوص در ايران دو بستر منطقي تر و مناسب تر نسبت به محيط هاي ديگه براي انتخاب همسره... نه اينكه لزوماً حتماً بايد از اين دو محيط همسر گزيني كرد و راه هاي ديگر رو مد نظر قرار نداد... منظور اينه كه اگر بر اساس بخت و اقبال مورد مناسبي در اين محيط ها پيدا بشه راحت تر ميشه راجع بهش شناخت ايجاد كرد چون زمان بيشتري رو دو فرد با هم مي گذرونند و فرصت زير نظر گيري همديگه رو دارند.
حالا بعد از ازدواج مي تونند تصميم بگيرند كه همكار بمونند يا نمونند تا تاثير نامناسبي روي رابطه ي همسريشون نداشته باشه.. اگر دانشگاه هم باشه كه بعد يه مدت هر دو درسشون تموم مي شه.

[m.mouod]

به نظر من انسان همسر مورد نظرش رو هرجایی اعم از فامیل،آشنا،همکلاسی ، همکار و ... که پیدا کنه میتونه باهاش ازدواج کنه.البته در مورد هرکدام باید مواظب باشه که معیارهایی رو که از قبل داشته فراموش نکنه مثلا در مورد همکلاسی یا همکار صرفا به خاطر اینکه بهم نزدیک هستند و ممکنه نسبت به هم احساس خاصی پیدا کرده باشند ازدواج نکنه بلکه اگر همکار یا همکلاسیش با معیارهاش مطابقت داشت، ازداوج کنه.

یه نکته هم هست اینکه خیلی از همکارها که با هم ازدواج میکنند بعد از ازدواج نسبت به روابط همسرشون با دیگر همکاران خیلی حساسیت نشون میدن و ممکنه خدای نکرده بدبینی و عدم اعتماد بینشون ایجاد بشه که اون هم بستگی به رفتار همسران داره و با رفتار درست میتونن کاری کنند که همسرشون بهشون بی اعتماد نشه .

[parnian1]

یه نکته هم هست اینکه خیلی از همکارها که با هم ازدواج میکنند بعد از ازدواج نسبت به روابط همسرشون با دیگر همکاران خیلی حساسیت نشون میدن و ممکنه خدای نکرده بدبینی و عدم اعتماد بینشون ایجاد بشه که اون هم بستگی به رفتار همسران داره و با رفتار درست میتونن کاری کنند که همسرشون بهشون بی اعتماد نشه .

حنان جان منم فكر ميكنم كه دوستاي شما از اين جهت به ازدواج هم كلاسي ها و همكارها ايراد گرفتن...

به هر حال ادم توي روابط مختلف رفتار هاي متناسب با اون موقعيت رو داره ديگه شايد مثلا همسر من دوست نداشته باشه با فلان همكارم زياد گرم بگيرم يا ...

اما خب اينم دليل منطقي براي رد كل ازدواج هاي اين مدلي نميشه...

[rroogg]

مشکل همکار اینه که مسائل خصوصی زندگی وارد کار میشه و بلعکس...
اما در مورد همکلاسی در صورتی که شرایطش فراهم باشه (بلوغ عقلی و سن و ...) به نظر من احتمال یه ازدواج موفق توی این حالت بیشتره چون علاوه بر شناخت بهتر نسبت به موارد معمول توی ایران....صرف همکلاس یا هم دانشکده ای بودن این احتمال رو بالا میبره که دو طرف خواسته ها و مقاصد مشترک و در کل آدمهای شبیه به همی باشند....خوب معلومه که لزما اینطور نیست ولی به نظرم در حالت میانگین ازدواج همکلاسی محصولات بهتری میده.....تا نوع سنتی یا خیابانی یا اینترنتی یا حتی همکاری....

[meral]

دوست عزیز مکان آشنایی مهم نیست ...مهم به دست اوردن شناخت کافی و انتخاب درسته [/size]
نظر افراد از نحوه ومکان آشنایی با جنس مخالف برمیگرده به تعبیری که اونا از این موضوع دارن..بذار برات یه مثال بزنم:
مثلا افرادی که با ازدواج کاری مخالفن ...معتقدن وقتی محل کار دو همسر ازهم جدا باشه و درطول روز همدیگه رو نبینن فرصتی پیش میاد تا واسه هم دلتنگ بشن...وشپ که میرن خونه زمانی دارن واسه حرف زدن پیرامون اتفاقاتی که دیگری ازش خبر نداره و براش شنیدن حرفای همسرش تازگی داره و بینشون صمیمیت بیشتری ایجاد میکنه...یا دلیل دیگشون اینه که وقتی دو همسر دریه مکان کار کنن خواه ناخواه توسط هم کنترل میشن واین چیزیه که چندان خوشایند نیست
ولی افرادی که با ازدواج کاری موافقن...معتقدن اینطوری میتونن شناخت بیشتری پیدا کنن و بعد از ازدواج هم در تمام روز کنارهم باشن...صحبت ها و مسائل کاری مشترک داشته باشن و درواقع همکارو همراه همدیگه باشن
ببین همه اینا برمیگرده که تو از نحوه آشنایی وانتخاب چه برداشتی داشته باشی ...[/size]

[omidvar]

می شه بگید دلایل اون خانومای شاغل و تحصیل کرده برای رد کردن این نوع ازدواج چی بوده؟
از نظر من که این نوع ازدواج خیلی هم می تونه خوب باشه، به دلیل شناخت دو طرف، این که در هر حال احتمال این که کلاس اجتماعی نزدیک به هم داشته باشن زیاده، فقط یه ایراد می تونه این باشه که تعداد زیادی آدم، هر دو طرف ازدواج رو می شناسن و خوب همون حس یک طرف رو نسبت به طرف مقابل ندارن، مثلا فرض کن یکی از همکارا یا همکلاسی ها با خانم به علتی چپ افتاده باشه و طوری رفتار کنه که آقا حس کنه این خانم آدم نامناسبی هست، حس کنه که مثلا همه دارن فکر می کنن ب ب به به! این کی رو هم انتخاب کرده ها... می دونین چی می گم، آدم اگه دهن بین باشه فکر کنم به مشکل بر بخوره، چون تعداد کسانی که هر دو طرفو به خوبی می شناسن و قضاوت می کنن زیاده.

[hektor]

اخه شما که اینهمه میگین بین هماکارا می تونه شناخت بوجود بیاد
مثلا اگه یه مردی از یه خانوم خوشش بیادو اخلاقشو به خاطر اون خانوم عوض کنه تا نظرشو جلب کنه یا بالعکس اونوقت چی؟
مگه 1 سال یا چند ماه یا بیشتر بودن کنار یکی میتونه شخصیت واقعی یکیو نشون بده؟
خیلی از آدما سر کار یه آدم دیگه هستن و تو خونه یه نفر دیگه
مخصوصا تو مملکت ما که متاسفانه خیلیا نقاب به صورت می گیرن

[حنان]

خوب ببينين من ميتونم مقايسه اي به اين سوالتون جواب بدم ....
خوب اولا به نظر من شناخت كامل هيچ موقع نميتونه بوجود بياد ، خيلي از زن و شوهر ها هستن كه سالهاست زير يه سقف زندگي كردن ولي هنوز بعضي از بعد هاي شخصيتي همديگه رو نميشناسن
ولي اگه بخوايم مقايسه اي بگيم :
به نظر شما كدوم بهتره ؟ يه مردي هست كه از يه دختر خانمي خوشش اومده
1) توي خيابون بوده
2) همكار يا همكلاسي اش هستش
3) خواستگار سنتي

از بين اينها به نظر شما اگه شرايطشون مساوي باشه ، در كدوم مورد ميشه شناخت بيشتر به دست آورد ؟؟؟
اصلا شما شناخت رو چي تعريف ميكنين ؟ به نظر من شناخت يعني اينكه اخلاقيات طرف دستتون بياد و مخصوصا بفهميد در موقعيت هاي مختلفي كه توش قرار ميگيره چه عكس العملي داره ....

دوستي خيابوني به دليل عدم تعهد طرفين و خلاصه وارد شدن روابط احساسي و .... خيلي كم ميتونين طرفتون رو بشناسين و خللاصه وقتي پاي عشق و عاشقي مياد وسط عقل ميره خارج ميدان ،‌در ضمن هيچ شناخت قبلي هم از طرفتون ندارين

خواستگاري سنتي به نظر من به خاطر محدوديت هايي كه وجود داره مخصوصا توي خانواده ها ، نميشه اونطور كه بايد طرفت رو بشناسي ،‌اول اينكه خيلي نميتوني با طرف جاهاي مختلف بري و در شرايط مختلف عكس العمل هاشو بسنجي فقط اينكه ميتوني بري يه ناهاري چيزي با طرف بخوري و يك مشت حرفهاي چرت و پرت تحويل همديگه بدين كه مثلا نميدونم خانم فلاني شما اخلاقتون چه جوريه ؟ آيا با اين عقيده ي من موافقين ؟ و چيزهاي ديگه كه حتي نميتوني به اثباتشون برسي چون زمان محدود هستش.... در ضمن اگر هم بخواي يه مدت طولاني با طرف بري بيرون ،‌بعدش اگه از طرف خوشت نيومد خيلي سخت ميشه نامزدي رو به هم زد چون اين وسط آبروي خودتو خانواده ات در ميونه

ولي در مورد همكار يا همكلاسي ، به نظر من خيلي خوبه چون اولا در يه محيط سالم مثل دانشگاه يا محيط كار با طرفت آشنا ميشي ، بدون هيچ ارتباط شخصي ..... ميتوني در اين مدت رفتارهاي كه فرد مورد نظرت با ديگران داره بسنجي، اينكه چه جوري با همكارهاي ديگه برخورد ميكنه ؟ اينكه مثلا آدم منظميه يا نامنظم ؟ ( اينو مثلا از اينكه آيا هميشه زود مياد سر كار يا تاخير داره ميشه فهميد )، اينكه بقيه ي همكارها از اون چه جوري تعريف ميكنن ؟ يعني دوستايي كه توي محيط كار داره چه جوري اون رو ارزيابي ميكنن ،‌يا در مورد همكلاسي ميشه فهميد كه چه جور عقايدي داره كه اون رو از اظهار نظرهاش توي كلاس و رفتارش با همكلاسي هاي ديگه ميشه فهميد و خليي چيزهاي ديگه رو هم ميشه فهميد ،‌گرچه اين شناخت كامل نيست ولي خيلي كاملتر از انواع ديگر شناخته

يه نكته ي ديگه هم اينكه ، به نظر من شما همون اول كه ميرين سر كار كه طرف عاشق شما نميشه كه بخواد از همون روز اول باهاش رابطه بر قرار كنين ،‌حد اقل يه مدت طول ميكشه تا بتونيه علاقه ش رو ابراز كنه يا شايد اصلا طرفتون همون اول به شما علاقه مند نشه و يه مدت بگذره كه بهتون علاقه مند بشه و اين خوبه چون شما ميتونين ايشون رو در اين مدت ارزيابي كنيد چون هيچ ارتباط شخصي اي بين شما نيست و طرف اونجور از شما خوشش نيومده يا اصلا هنوز به شما علاقه مند نشده كه حالا بخواد رفتارشو عوض كنه و جوري رفتار كنه كه شما خوشتون بياد يا غيره ولي در خواستگاري سنتي چون از همون اول يه رابطه ي شخصي صورت ميگيره و قصد هم از اون اول ازدواجه ،‌ احتمالش بيشتره كه خواستگارتون اگه از شما خوشش بياد رفتارش رو عوض كنه و بخواد جور ديگه باهاتون برخورد كنه !!!!!

خيلي از افراد يك سري رفتار هاي شاخص دارن كه شايد اگه شما بفهمين اون رفتار رو داره نخواين باهاش ازدواج كنين ، مثلا اينكه شايد طرفتون شكاكه !!! يا شايد زود عصباني ميشه يا چيزهاي ديگه .....
با شناخت هايي كه از آشنايي خيابوني يا سنتي به دست مياد شايد نشه كه به اين رفتارها پي ببرين ولي وقتي طرف همكار يا همكلاسي باشين احتمالش خيلي بيشتره
مثلا اگه طرفتون زود عصباني ميشه ، شايد در محيط كار مثلا خيلي سر زير دستهاش داد ميزنه يا چيزهايي از اين قبيل كه از اين طريق شما ميتونين تا حدي اخلاقيات طرفتون رو بشناسين
يا مثلا همكلاسيتون چه طوري با استادها برخورد ميكنه ؟ آيا بهشون احترام ميذاره ؟ يا نه ؟ كه شما ميتونين بفهمين طرفتون اهل احترام هست يا نه ....

[هستی]

سلام
ازدواج با همکار از چند جهت مشکل زاست و در هر حال باعث محدود شدن فعالیت کاری همسران و حتی روابطشان با هم خواهد شد:

- یک مورد همانطور که m.mouod گفت، حساسیت همسران نسبت به یکدیگر است. چه بخواهیم و چه نخواهیم این حساسیت ها هست و یک همسر ممکن است به همین دلیل مانع از فعالیت همسرش با جنس مخالف شود. و حتی اگر یکی از همسران به دلیل کار بهتر یک همکار او را مورد تشویق بیشتر نسبت به همسرش قرار دهد، این موضوع هم مساله ساز خواهد بود.

- مورد بعدی حالت رئیس و مرئوس بودن دو همسر است. که در این حالت چنانچه همسری به دلیل کار بهتر هم که بوده، از پاداش و مزایای بیشتر برخوردار شود، متهم خواهند شد که چون همسرش بوده این اتفاق افتاده است. (عکس حالت فوق)

- مورد آخر مشکلات و برخوردهایی است که ممکن است در محیط کار رخ دهد. مثلا به هر دلیلی مافوق صدایش را برای کارمندش بلند کند و او را مواخذه کند. تحمل این پیشامد جلوی همسر بسیار سخت تر خواهد بود.

اینها مواردی است که من به چشم دیده ام. و در نهایت دیده ام غالب همسرانی که با هم ازدواج می کنند، بعد از مدتی یکی محل کارش را عوض می کند.