پشيمون مي شم يا نه؟

[اشكبوس]

سلام دوستان عزيز... موضوعي هست كه فكر من رو خيلي مشغول كرده به همين علت تصميم گرفتم از مشورت سايرين هم بهره مند بشم تا شايد بهم كمك كنه تصميم معقول تري بگيرم.

من پسري 26 ساله هستم. حدود 2 سال پيش از طريق يكي از سايتها با خانمي در خارج از
كشور كه سالها با خانواده در آنجا اقامت دارند آشنا شدم و شروع آشنايي از طرف ايشان بود. در طول اين مدت كاملاً با شخصيت و منش و وضعيت خانوادگي اين خانم محترم آشنا شدم.. او فردي است كه از بسياري جهات داراي نكات مثبت فراوان است.. او به زودي دكتراي خود را در يك رشته ي معتبر از يك دانشگاه معتبر به اتمام مي رساند و هم اكنون كارمند يك شركت خوشنام بين المللي است. ما روزهاي زيادي را در طول اين حدود 2 سال با هم به بحث و گفتگو نشستيم.

ما حتي از وجود يكديگر به خانواده هاي خود اطلاع داديم و هر دو خانواده مخالفتي نسبت به اين آشنايي نداشتند.اين خانم تقريباً هم سن من هستند و فقط 6 ماه كوچكتر هستند كه فكر مي كنم از لحاظ سني هم مناسب هم باشيم.
ايشون داري نكات مثبت بسيار زياديه.. مثل مقيد بودن به چارچوبهاي اخلاقي، داشتن يك خانواده ي خوب و متشخص، داشتن تحصيلات در عالي ترين سطح و مهمتر از همه علاقمندي به بنده.

راستش تا حالا نشده كه اين خانم رو از نزديك ببينم. من پارسال در يك كشور اروپايي در مقطع فوق ليسانس پذيرش تحصيلي گرفتم و به مدت 6 ماه هم آنجا بودم و دانشگاه هم مي رفتم اما به دلايلي به خاطر مشكلاتي كه مربوط به داخل مي شد برگشتم ايران كه خوشبختانه با خوش شانسي اين مشكل من حل شد. ايشون يك بار وقتي خارج بودم مي خواست بياد به ديدنم كه هم زمان مادرشون مريض شد و جور نشد كه بيادو بعدش من برگشتم ايران...
اين خانم قيافه و اندام متناسبي هم دارند.. اما من از بد حادثه آدمي هستم كه خيلي رو ظاهر حساسم . اون حس كشش قوي رو از لحاظ جنسي و ظاهري هنوز كاملاً به ايشون ندارم.. تنها نكته ي ماجرا هم همينه... اين خانم واقعاً از لحاظ خيلي ها عيبي ندارند كه هيچ بسيار هم زيبا هستند. اما هنوز اون حرارتي رو كه به من انگيزه ي ازدواج رو مي ده را در خودم نسبت به او نمي بينم.من اتفاقاً آدم پر حرارت و گرم مزاجي هستم.. بگم كه سوء تفاهم پيش نياد.

راستش پيش خودم مي گم اگر اين خانم رو از نزديك مي ديدم شايد اصلاً‌ اينطور نباشه و خيلي هم شيفته ي ايشون بشم. راستش من از مشكلات اصلي زندگيم جديداً رها شده ام و اين خانم هم در آستانه ي فارغ التحصيلي قرار دارند.
اگر ما بخواهيم اين رابطه رو جدي كنيم اين برهه از زمان براي جفتمون بهترين وقته... ايشون خواستگار هايي هم دارند ولي خوب به گفته ي خودشون تمايل 100 در 100 ندارند به اونا فعلاً...
ايشون خيلي زود رنج هم هستند و اگر از من رفتار خاص يا نكته اي ببينه كه حمل بر بي اعتنايي كنه خيلي بهش بر مي خوره.. در طول اين دو سال خيلي وقتا به خاطر حساس بودن ايشون قهر هم كرديم ولي زود آشتي كرديم.. من چون اين حساسيت ها رو به خاطر توجهشون به من مي دونستم هيچ وقت از رفتار هاش دلگير نشدم.

آخه اين دوست عزيزم به مردها خيلي اعتماد نداره و حساسيتش بالاست.. حالا من با ايناش مشكلي ندارم.
مشكل همون شور و حرارتيه كه هنوز در من نيست.. و از يك طرف كمالات و امتيازات اين دوست خوبم در حدي بالاست كه نمي شه فراموشش كرد... آيا به نظر شما اگر من اين خانم رو ملاقات كنم و با هم زندگي رو شروع كنيم اين عشق و حرارت در من شروع خواهد شد؟.. ما از هم عكس و فيلم زياد ديديم و هميشه هم مكالماتمون صوتي بوده نه از طريق تايپ كردن.

اگر من ذاتاً انقدر ظاهر برام مهم نبود همه چيز حل بود... چون شناختم از ايشون خيلي بالاست... آخه طول رابطمون 2 سال مستمر بوده... اگر چه مي دونم كه باز تا وقتي آدم از نزديك با طرفش نباشه شناخت كامل حاصل نمي شه.
لطفاً محكومم نكنيد كه ظاهر بينم... شايد حق با شما باشه اما ذاتم اينه... كشش اوليه در من نسبت به ظاهره بعد چيزاي ديگه... دست خودم نيست.

مي ترسم با ايشون وارد زندگي بشم و بعد از مدتي اون علاقه اي رو كه انتظار داشتم رو پيدا نكنم... البته علاقه ي من الان كه مقايسه مي كنم به اين خانم از اوايل دوستي بيشتر شده اما نه به حدي كه براي يك ازدواج لازمه.

مي دونم كه شايد از ايشون خوشگل تر گيرم بياد اما اخلاق و رفتار اين خانم رو نداشته باشه.

اين خانم از لحاظ اخلاقي كاملاً برام تاييد شده است.
اينو هم اضافه كنم كه من چه با اون ازدواج كنم چه نكنم از كشور دوباره به زودي خارج مي شوم و ازدواج با او تاثيري در موندن يا نموندن من در اينجا نداره.
اينو هم بگم كه از لحاظ سطح مالي خانوادشون از ما بالاتر هستند... اين اوايل برام يك دغدغه ي بزرگ بود اما اين خانم اطمينان دادند كه مسائل مالي براشون اهميتي نداره و خانوادگي فقط به انسانيت آدمها بها مي دهند نه به مالشون.

ببخشيد كه كمي طولاني شد... حالا به نظر شما من برم خرج كنم و در يك كشور ديگه اون رو ملاقات كنم يا اينكه بي خيالشون بشم؟.. آيا كشش من بعد از بودن با او و در تماس بودن افزايش پيدا مي كنه؟ آيا به ضررم نيست اين خانم با كمالات رو به خاطر مسائلي كه ذكر كردم رها كنم؟

[lvlahtab]

سلام
بنظر من بهتره ایشونو از نزدیک ببینید اول
چون در سایر موارد کاملا ایشون براتون ایدا آل هستن ارزششو داره که اینکارو بکنین
مخصوصا که میخواین برین خارج از کشور اقامت کنین انتخاب همسر براتون محدود میشه

[سرافراز]

این حس که فکر می کنید کشش جنسی و ظاهری به اون خانم ندارید کاملا طبیعیه. من شنیدم که آقایون بیشتر از طریق فیزیکالی می تونن به حس برسن پس برای شما که تا حالا از نزدیک ایشونو ندید طبیعیه...فیلم و عکس و حتی صدای طرف صددرصد مشخص کننده نیست. تا حالا براتون پیش اومده که با کسی تلفنی حرف بزنید بعد که اونو ملاقات کردید تمام ذهنیتتون اشتباه از آب دربیاد؟ نفس، گرمی، بوها و حتی انرژی بصورت هاله ای به دور طرف هم تاثیرگذاره...شرمندم که چنین چیزی می گم ولی من یه بار با کسی رفتم بیرون برای صحبت ازدواج(در ظاهر با شرایط کاملا مناسب) اولین چیزی از ایشون که متوجه شدم بوی بد دهانشون بود... ما انقدر افلاطونی نیستیم که بخوایم به چنین عشقهای دورادور و ماورایی اعتماد کنیم بخصوص اینکه صحبت یک عمر زندگیه...حتما در اولین فرصت ایشون رو از نزدیک ملاقات کنید ... حتما حتما
با سپاس

[اشكبوس]

ممنون از شما.... دوستان ديگه نظري ندارند؟

[بالهای صداقت]

اگر چه مي دونم كه باز تا وقتي آدم از نزديك با طرفش نباشه شناخت كامل حاصل نمي شه.

سلام
به تالار همدردی خوش اومدید
فکر می کنم خودتون جواب خودتون را داده اید
توی زندگی هم ظاهر مهم هست هم اخلاق و رفتار
شما باید واقعا باید با تمام جهات به ازدواج فکر کنید
خوبی های ایشون
بدی های ایشون
ظاهر ایشون
و...همه ملاک های مهم برای زندگی

بعد تصمیم بگیرید
موفق باشید

[اشكبوس]

ممنون از پاسخ هاي دوستان. مي خواستم از اعضاء محترم متاهل تالار همدردي اين سئوال رو بپرسم كه بعد از ازدواج آيا مهر و علاقه دو طرف به هم تغييري مي كنه؟ بيشتر يا كمتر ميشه؟ البته با فرض اينكه رفتار ها مورد پسند باشه. وگر نه مسلمه كه با ديدن بد رفتاري علاقه ي افراد به هم فروكش مي كنه.
با توجه به اينكه مي گن بعد از مدتي طرفين براي هم عادي مي شن اين چه فاكتوريه كه عشق رو حفظ مي كنه بين زوجين؟
آيا بايد به دنبال عشقي بود كه با ازدواج به وجود مياد يا عشقي كه قبل از ازدواج پديد اومده؟
من دوستي دارم هم سن خودم كه به فكر ازدواجه... اون با دخترهاي زيادي دوست بوده.. اما مي گه براي انتخاب همسر براي من رفتارو منش و اخلاق همسرم خيلي مهمه و اگر ظاهرش رو هم متوسط باشه مي پذيرم و اين رفتارشه كه منو عاشق خودش خواهد كرد. من البته با توجه به تجاربش و بودنش با چند تايي از خانم هاي خوش ظاهر اين حرفش برام بيشتر شعار مي رسيد تا يك حقيقت... و احتمال مي دم كه نتونه با يه ظاهر متوسط در دراز مدت بدون ياد كردن فيلش از هندوستان روزگار بگذرونه... البته يه حدسه و كاش در همين حد حدس باقي بمونه.

شما دوستان متاهل لطفاً بگيد، به فرض عشق ورز بودن و خوش طينت و خوش رفتار بودن همسر و داشتن خانواده ي خوش مشرب و خوش برخورد آيا در طول زندگي زناشويي عشق و علاقه تشديد مي شه يا نه...
البته مي دونم كه پر واضحه كه بايد اون خانم رو از نزديك ببينم تا به قطعيت بيشتر برسم... اما اين سئوال ها رو با فرض اين نكته مي پرسم كه بعد از ديدن او من باز هم كماكان در ترديد و دودولي باشم... فكر مي كنم جوابهاتون برام مفيد باشه.. متشكرم.

این حس که فکر می کنید کشش جنسی و ظاهری به اون خانم ندارید کاملا طبیعیه. من شنیدم که آقایون بیشتر از طریق فیزیکالی می تونن به حس برسن پس برای شما که تا حالا از نزدیک ایشونو ندید طبیعیه...فیلم و عکس و حتی صدای طرف صددرصد مشخص کننده نیست. تا حالا براتون پیش اومده که با کسی تلفنی حرف بزنید بعد که اونو ملاقات کردید تمام ذهنیتتون اشتباه از آب دربیاد؟ نفس، گرمی، بوها و حتی انرژی بصورت هاله ای به دور طرف هم تاثیرگذاره...شرمندم که چنین چیزی می گم ولی من یه بار با کسی رفتم بیرون برای صحبت ازدواج(در ظاهر با شرایط کاملا مناسب) اولین چیزی از ایشون که متوجه شدم بوی بد دهانشون بود... ما انقدر افلاطونی نیستیم که بخوایم به چنین عشقهای دورادور و ماورایی اعتماد کنیم بخصوص اینکه صحبت یک عمر زندگیه...حتما در اولین فرصت ایشون رو از نزدیک ملاقات کنید ... حتما حتما
با سپاس

راستش دوست عزيز يكي از دلايلي كه عرض كردم از ايشون شناخت بالايي دارم همين نكته ها بود. من آدم ركي هستم و راجع به ريز ترين مسائل هم با ايشون صحبت كردم. به طور مثال عرض كردم كه من از مو به طور كلي در اندام زن گريزونم... گفتم كه تا چه حد و به چه نوع پوششي اهميت مي دهم.. راجع به حد و حدود معاشرت ايشون با ديگران صحبت كرديم.. راجع به بوي بدن حتي كه شما اشاره كرديد... راجع به لزوم و اهميت رابطه ي جنسي و درصد اولويت اين مسئله براي ايشون و من.. راجع به برخورد خانواده او با يك تازه وارد... و ديدگاهها مشابه و يكسان بوده.
البته به تبع مسائلي كه من مطرح كردم دوستم هم نكات و سئوالات ريز خودش رو از من پرسيده...
به هر حال من خودم خيلي وقته خواننده ي همدردي و سايتهاي مشابه هستم و خيلي از نكاتي رو كه اينجاها ياد گرفتم در موقع گفتگو هام مد نظر داشتم.
غرض اين بود كه به نكته ي خوبي اشاره كرديد و من هم اتفاقاً با مسائل، به قول شما افلاطوني و انتزاعي برخورد نكردم... چون خودم رو توقعاتم رو نياز هام و توانايي هام رو تا حد قابل قبولي مي شناسم و سعي نمي كنم با بي اعتنايي از خيلي از مسائل به ظاهر پيش پا افتاده ولي در باطن اساسي، بگذرم.

[ani]

اشکبوس محترم

رشد و بقای عشق و علاقه بعد از ازدواج بستگی مهارت و آگاهی و توانایی هر دو طرف ماجرا دارد .هر چه میزان این سه فاکتور در دو طرف قوی تر باشد ضمانت بیشتری برای رشد و بالندگی احساسی وجود دارد .

حتی اگر یکی از طرفین از مهارت و یا آگاهی و توانایی درست برخوردار نباشد به روند رو به رشد عشق و علاقه و پختگی آن آسیب می زند . حتی اگر به ظاهر نمودار زندگی همجواری زوجین را داشته باشد آن عشق و علاقه آسیب دیده است و...

عادی شدنی در زندگی پر تنوع وجود ندارد مگر اینکه شما و یا همسر محترم در آینده از بی مهارتی و عدم آگاهی و دست کم گرفتن توانایی های خود و یا همسر حضور فرد هم جوار ( همسر خود ) را به دست فراموشی بسپارید و یا کمرنگ ببینید و ...

ادب - تواضع - احترام - محبت - قدردانی - سپاسگزاری - وفاداری - مسئولیت پذیری - توجه و....کلا ( مهارت - آگاهی - توانایی ) بر دوام و بقا یک رابطه تاثیر گذار است و تاثیری شگفت انگیز هم دارد .

به هر ترتیب شما باید یک کشش اولیه نسبت به طرف مقابل داشته باشید تا استارت قضیه انتخاب و تصمیم گیری برای ازدواج بخورد . حالا شما این سطح از کشش اولیه را با هر میزان هر چه می نامید تفاوتی در اصل قضیه ندارد . اما به نظرم اگر احساس کردید عاشق کسی هستید حتما یک 18 ماهی به خود انتراکت بدهید و بعد اقدام به تصمیم گیری کنید . چرا که سطح بالای هورمونها باعث خطای شناختی می شود و...............

[lvlahtab]

اشکبوس محترم
اینکه زوجین بعد از مدتی برای هم عادی میشن بنظرم درست نیست
البته درسته ها.اما بار معنایی منفی که این کلمه (عادی)داره اینجا زیاده
این عادی شدن به قول خانم آنی اگه از روی نقاط منفی روحیات طرفین باشه و اونا نسبت بهم بیتفاوت بشن بله خیلی بده
اما این عادی شدنی که همه میگن رو من میخوام اینطور تعریف کنم:
در ابتدای آشنایی و ازدواج در دو طرف هیجاناتی بوجود میاد که منجر به بعضی رفتارها میشه.مثل تپش قلب و لحظه شماری برای دیدن هم و ابراز علاقه بیش از حد، گاهی طبعیت بی چون و چرا ،ندیدن نقاط منفی و کم اهمیت جلوه کردن اونا...
که البته نسبی هستن در افراد مختلف.
اما بعد از گذشت مدت زمانی این هیجان فروکش میکنه به مقدار زیادی و بعضی به اشتباه نتیجه گیری میکنن که عشق با ازدواج از بین میره.اگه عشق کور کننده ای قبل از ازدواج وجود نداشته باشه و روحیات طرفین بهم بخوره اتفاقا عشقشون روز بروز بیشتر میشه
این دوست داشتن رفته رفته درونی تر میشه و شایذ در ظاهر کمرنگتر بشه اما مثلش مثل همون تفاوت رودخونه عمیق با رودخونه کم عمقه
اونی که کم عمقه سر و صدای زیادی راه میندازه و در ظاهر جوش و خروشش بیشتره
اما اونی که عمیق تره در ظاهر خیلی آرومه در حالیکه جریان آبی که در زیر این رود وجود داره بسیار قویه
من خودم از این عادی شدن بشدت میترسیدم و مدام از دیگران پرس و جو میکردم اما الان میبینم اینطور نیست

البته طبیعتا در ابتدا،مخصوصا واسه شما که آقا هستین، باید ظاهر طرف مقابلتون مورد پسند واقع بشه و همچنین روحیاتتون بهم بخوره که دوام عشقتون بیشتر باشه در آینده
یادمه تاپیک آقایی رو میخوندم که از خانم سبزه خوشش نمیومد اما بدلیل اینکه دید سایر معیارهاشون به ایشون میخوره،با یه خانم سبزه ازدواج کرده بود
اما الان بعد از 5 سال میگفت وقتی حتی صداشو میشنوم رنگ پوستش میاد جلو چشمم و چندشم میشه .و این روزبروز بدتر میشد.با اینکه میگفت چون همسرش خانم خوبیه ایشون از خودش شرمش میگیره.
براتون آرزوی موفقیت دارم