دوستي سازنده با پسر، درست يا غلط؟

[Dell]

سلام
پست زير رو خوندم :

اختلال روانی..دوستی های امروزی..هشدار آینده

[align=justify]با تشكر از پست بسيار مفيدتون، خواستم مشكلي كه دارم رو اينجا مطرح كنم:
شما نوشتيد:

بیایم راه های ارتباط در سطح انسانی را به جوانان یاد دهیم.

اما:
هر رابطه اجتماعی نباید به دلبستگی برسد وگرنه ریشه در جای دیگری دارد....
ریشه>> مادر و پدر ناکارآمد>> فرزند ناکارآمد.
کسی که در عرض چند روز عاشق می شود دلبسته می شود پاتولوژیکه...انسان متعادل این گونه حرکت نمی کند

من يه دختر 26 ساله هستم، با موقعيت مالي و اجتماعي خوب و عقايدم مخالف بي بند و باري هاي اجتماعيه... تا حالا هيچ رابطه اي رو با جنس مخالف تجربه نكردم ، حتي به خاطر شرايط خانوادگي روابط بسيار رسمي با فاميل هايي مثل پسرخاله و عمو... داشتم... وقتي رفتم دانشگاه به خاطر مخالفت خانواده با ازدواج با دانشجو از ترس هيچ رابطه ي حتي فقط دوستانه رو هم تجربه نكردم، بعد از فارغ التحصيلي متوجه شدم كارم اشتباه بوده،‌ چون با جنس مخالف اصلاً بالغانه رفتار نكردم... تو دوران ارشد ، چرا اوضاع بهتر بود، ولي بازم با هيچ كس رابطه اي در سطح خصوصي نداشتم!
متاسفانه بين خواستگاري هاي سنتي تناقض مي بينم، يعني مي بينم طرف اومده كه فقط ازدواج كنه، تا حالا هيچ علاقه اي بين من و خواستگارانم ايجاد نشده! يكي از دلايلش هم اينه كه شرايط ايده آل منو اصلاً نداشتند...
خانواده ام با توجه به اينكه من رو بالغ ميبينند، مخالفتي با دوستي با جنس مخالف آن هم براي ازدواج ندارند، ولي من هنوز اين آمادگي رو درخودم نميبينم!!!!
تو چت هاي مداوم با همكلاسي هاي قديمم متوجه شدم كه من سريع وابسته ميشم، نشستم و فكر كردم ، وقتي كه به اين نتيجه رسيدم اين آدم اصلاً بدرد ازدواج نميخوره احساسم مديريت شد. در حاليكه همچنان باهاش ارتباط اينترنتي دارم...
ولي كلاً فكر مي كنم تو رابطه با جنس مخالف خيلي ضعيفم ، سريع وابسته ميشم! ميخوام رو خودم كار كنم، دوست دارم بدون وابسته شدن آدم ها رو بشناسم، يك رابطه ي دوستانه ي سازنده و بالغانه رو تجربه كنم!!
فردي كه از من دوره، 10 سال از من بزرگتره، اعتبار اجتماعي خاصي داره، آگاهه ، محترمه،باشخصيت و بالغ، از من تقاضاي يك رابطه ي دوستي سازنده رو كرد، ارتباط ما فعلاً فقط اينترنتيه، هر دو كاملاً آگاهيم كه براي ازدواج نيست، ميدونه كه من سريع وابسته مي شم ، و حتي براي يه سري شوخي ها و محبت هاي چتي هم خيلي آگاهانه هشدار داد كه بدون داريم چيكار مي كنيم. هر دو يك بررسي اجمالي كرديم، اون به قول خودش ما از نظر مالي و فرهنگ خانواده ها اختلاف نظر داريم، هرچند من دقيقاً نميدونم اختلاف خانواده ي من و اون چيه، چون اصلاً از فرهنگ اونا اطلاعي ندارم، ازطرفي من هم گفتم كه من هيچ وقت با كسي كه اينهمه با من اختلاف سن داره ازدواج نمي كنم،‌ يعني واقعاً هم بدم مياد...در ضمن ازدواج با اختلاف سن 10 سال رو عاقلانه نميدونم...
شخصيت بسيار قوي ، مستقل و سياستمدار داره، ويژگي هاي شخصيتي ايشون رو از سر سادگي نمي گم، خيلي طول كشيد تا همين يه مقدار اعتماد رو در من ايجاد كرد!!!! حتي هنوز شماره ي موبايلم رونداره، چون هنوز براي ادامه ي ارتباط مرددم...
نتيجه اينكه از اينكه ميدونم طرف پتانسيل ازدواج با من رو نداره خيالم راحته، ولي باز هم ايشون با حرف هاي محبت آميزش حس وابستگي در من ايجاد ميكنه، هرچند بسيار محترمانه است،يعني هراز گاهي يادم ميره كه اين فقط يه دوستي ساده است ...!!!!
ضمناً براي اطلاع دوستان بگم كه اونم ادعا داره كه تا حالا با كسي دوست نبوده، هرچند توضيح داد و صادقانه گفت، من اهميتي ندادم، و در نهايت گفتم زندگي خصوصي و گذشته ي اون به خودش ربط داره، دليلي نداره كه به گفته هاش كاملاً اعتماد كنم!!!
------------------------------------------------------------------------------------------
نوشته بودين كه :

برخی اوقات می گوییم من نیاز دارم ازدواج کنم.>>>> این بینش غلط است

من ظرفیت دارم که ازدواج کنم؟!>>> این بینش سازنده و صحیح است

توي كتاب "آيا تو نيمه گمشده من هستي" اين رو فهميدم كه من عاشق عاشق شدنم! عاشق اينم كه ازدواج كنم و به كسي محبت كنم!!! من هم مي خوام آگاهانه ازدواج كنم، نميخوام از سر نياز باشه، براي همين حس كردم بايد با يه دوستي به اين مدل رو خودم كار كنم ، حس كردم ، چون طرف از من بسيار دوره ، و امكان ديدارمون خيلي محدوده راحت تر ميتونم احساسم رو مديريت كنم، و به اون هدف سازنده ي دوستي دست پيدا كنم...
فكر كنين من بخوام ازدواج كنم، اگه رو خودم كار نكنم، به جاي شناخت طرف زود بهش وابسته ميشم، و تصميم اشتباه مي گيرم، از اين ميترسم...
-------------------------------------------------------------------------------------------------
نوشته بوديد:
آزادی در رفتار جنسی متاسفانه پیروز شده.... این هشدار من نیست هشدار روان شناسان بزرگ دنیاست.

آنچه را که نباید فراموش کنیم>>> این خطر وجود دارد که این آزادی تا حد مجاز بودن هر چیز و گستره متعلق تنزل پیدا بکند. مگر اینکه در کنار این آزادی "مسئولیت" احیا شود.
ما طوری با انسان ها روابط برقرار نکنیم که یک ابزارن.
من به شدت با روابط جنسي در دوستي و دختر و پسر مخالفم، به نظرم خيلي خيلي ديگه غير قابل كنترل باشند، و احساسات فوران كنه در حد گرفتن دست مجازه،‌ هرچند خودم اين رو هم نمي پسندم

حالا به نظر شما اين ارتباطي كه من در شرفش هستم، درسته؟؟؟ چي كار كنم كه احساساتم مديريت بشه؟ آيا دوستي اي كه به هدف ازدواج نباشه اشتباست؟؟؟
براي تربيت اين دل بي شعور بايد چيكار كنم؟؟؟ چطوري ميشه با جنس مخالف يه دوستي سازنده داشت؟[/align]

[baran.68]

فكر كنين من بخوام ازدواج كنم، اگه رو خودم كار نكنم، به جاي شناخت طرف زود بهش وابسته ميشم، و تصميم اشتباه مي گيرم، از اين ميترسم...

سلام دوست عزیز

حالا تصمیم شما چیه ؟ می خواید برای اینکه به کسی که قصد ازدواج داره وابسته نشید و بشناسید و برای اینکه به خودتون کمک کنید که وابسته نشید روابط دوستی رو تجربه کنید و در اون وابسته یک دوست بشید .

چطور شما وابستگی رو در رابطه با کسی که قصد ازدواج داره مانع شناخت میدونید اما وابستگی در یک رابطه دوستی رو مانع شناخت نمیدونید ؟ آیا اینطوری میشه از جنس مقابل شناخت به دست آورد ؟

دوست عزیز وقتی دو جنس مخالف با هم در ارتباط باشند (دوستی) حتی اگر خیلی هم مراقب باشند باز هم وابستگی و احساس پیش میاد چون طبیعته دو جنس هست که به هم گرایش دارند و کسی نمی تونه مانع اون بشه و وابستگی هم به دنبال اون پیش میاد .
دوست عزیز ، وابستگی در هر رابطه ای مخربه (حتی بعد از یک ازدواج درست و وابستگی به همسر) . وقتی وابستگی پیش بیاد چه قصد ازدواج باشه چه نباشه مانع شناخت خواهد شد . و شما تصمیم گرفتید به این ترتیب برای انتخاب همسر آماده بشید.
شما گفتید که تا حالا کسانی که به خواستگاری اومدند نظر شما رو جلب نکردند (وابسته هم نشدید) .
به نظر من شما ترس بیشترتون از اینه که بدون عشق ازدواج کنید نه بدون شناخت .

دوست عزیز این رابطه ها در هر صورت احساسی محور خواهد بود بنابراین کمکی به شناخت شما از جنس مخالف نخواهد کرد هیچ ، موجب ضربه های روحی خواهد شد .
شما با فرار از جنس مخالف (همونطور که گفتید رابطه رسمی با پسرخاله و..) هم نمی تونید شناخت کسب کنید . مطالعتون رو افزایش بدید ، از روحیات جنس مخالفتون آگاه بشید و در خانواده و فامیل که احساستون درگیر نیست و امکان شناخت هست از جنس مخالف فرار نکنید . (گاهی حرف زدن و بحث کردن با مثلا پسرخاله میتونه که به شما کمک کنه که به روحیات و افکار یک پسر آشنا بشید)

در جواب سوالاتتون :
نه غلطه .
احساسات پیش میاد و طبیعی هم هست .
دوستی در هر دو صورت اشتباست . دوره شناخت تحت نظارت خانواده به قصد ازدواج درست است .
پایان این روابط ضربه روحی مخصوصا برای دختر خواهد بود .

[رامتين]

dell عزیز راستش رو بخواهی با سنی که از خودت گفتی یعنی 26 دیگه واسه اینجور دوست شدنها یکم دیره و مطمئن باش چون تا حالا با پسری دوست نبودی با این دوستی هم زود وابسته میشی بدون اینکه هیچ ثمری برات داشته باشه
به نظر من مخصوصا در این سن دوستی باید هدفدار و عاقلانه باشه تا هیچ کس ضربه نخوره چون مخصوصا اگر دخترها وابسته بشن و نتیجه جدایی باشه خیلی صدمه میبینن
پس سعی کن عاقلانه تصمیم بگیری و اگر میخوای جنس مخالفت رو بشناسی با هدف باهاش آشنا بشو و یا همچی رو واگذار کن به مراسم خواستگاری که البته این عاقلانه تره،چون همونطور که گفتی قصد ازدواج باهاش رو نداری پس مواظب باش

[kamran2007]

" اين رو فهميدم كه من عاشق عاشق شدنم! عاشق اينم كه ازدواج كنم و به كسي محبت كنم!!!

ضمن تایید حرف‌های باران گرامی‌،

در مورد این جملتون، من فکر می‌کنم این مشخصه مربوط به شخص خاص شما نیست، این نیازی هست که کمو بیش در همه خانوم‌ها وجود داره!

به نویی‌ در فطرت شما هست، بنابرین به این امر به عنوان یک مشکل نگاه نکنین،

K

[mahtab66]

با باران عزيز كاملا موافقم
سودي كه نداره در آينده بايد دنبال روانشناس باشين كه رابطه ناموفقتون رو فراموش كنيد
و يه مورد ديگه : هر فردي با هر روحياتي ارزش شناخت و كسب تجربه رو نداره
وابستگي و تاثيراتي هم اينجور روابط روي افكار و زندگي آينده ميذاره اصلا جالب نيست
سعدي : خبث طبع نگردد به سالها معلوم افراد رو صرفا نميشه با اين روابط خوب شناخت و وابستگي هم كه ايجاد ميشه قدرت تفكر و تصميم گيري رو از فرد مي گيره يعني با دست خودت حق انتخاب رو از خودت گرفتي !!!
شخصا ترجيح ميدم اگر بخوام عشق رو تجربه كنم 100% بذارم براي بعد از ازدواج براي شروع اينكه فرد به دل بشينه كافيه اينجوري تصميم گيري عاقلانه هست و دلبستگي هم به فردي كه قراره تو مشكلات باهاش پيش بري و .... علاقه ايم كه نسبت بهش داري نه براي ظواهره نه احساسي كه ايجاد شده .
احساسي كه تو رابطه اول ايجاد ميشه متفاوته . كسي رو كه شريك زندگي و همراهمون هست رو دوست داشته باشيم و عشق رو با اون تجربه كنيم قطعا قشنگ تر از اينه كه درگير روابط اكثرا بي سرانجام بشيم و آخرشم يه كوله بار خاطره از روابط قبلي برامون بمونه و سرخوردمون كنه

موفق باشين

[حسین پور]

حالا به نظر شما اين ارتباطي كه من در شرفش هستم، درسته؟؟؟ چي كار كنم كه احساساتم مديريت بشه؟ آيا دوستي اي كه به هدف ازدواج نباشه اشتباست؟؟؟
براي تربيت اين دل بي شعور بايد چيكار كنم؟؟؟ چطوري ميشه با جنس مخالف يه دوستي سازنده داشت؟[/align]

با سلام

سوالی خوبی را مطرح کردید که سوال نسل امروزی است:

آیا یک روابطی به ازدواج ختم نشه تکلیفش چه خواهد شد؟

آیا هر رابطه ای حتما باید ختم به ازدواج بشه؟

آیا نیت ازدواج نداشته باشیم حق ارتباط نداریم؟

[چشم بارانی]

با سلام خدمت جناب راهگشا وسایر هم تالاری های گرام
این سخنان رو جای دیگه ای هم بیان کرده بودید .... ...راستش من منظورتون رو متوجه نمیشم .
...حالا برداشتم رو میگم در صورت نیاز شما اصلاحش کنید
مظور شما اینه که ما وقتی می خواهیم با جنس مخالف ارتباط برقرار کنیم در صورتی که یک هدف انسانی داشته باشیم این رابطه صحیحه و مخرب نیست ؟
اگر درست برداشت کردم بفرمایید تا یه سوال کوچولو از محضرتون بپرسم .

[Dell]

خوب من نظراتتون رو خوندم،‌ ولي مي خوام واضح تر بگيد ، دقيقاً من مي خوام جواب اين دو تا سوال رو بدونم:

آیا هر رابطه ای حتما باید ختم به ازدواج بشه؟

آیا نیت ازدواج نداشته باشیم حق ارتباط نداریم؟

من فقط مي خوام يه دوستي ساده رو بدون وابستگي تجربه كنم، اين اشتباهه؟
ضمناً اگر من 26 سالمه، براي اين كار بهتر از اينه كه 19 ساله باشم!!!!

به نظر من شما ترس بیشترتون از اینه که بدون عشق ازدواج کنید نه بدون شناخت .
راستش از اين هم ميترسم، من به دلايل منطقي تا حالا نذاشتم كه كسي رو دوست داشته باشم!!! گاهي وقتا فكر مي كنم نكنه مشكلي دارم، از اون طرف هم خودم رو مي شناسم كه اگه مجوز دوست داشتن رو گرفتم، ديگه دلم از دست رفته...
دراين كه ميگيد شناخت يه آدمي كه قصد ازدواج باهاش ندارم ، چه فايده اي داره جز وابستگي ، كه به هر حال اجتناب ناپذيره، راست مي گيد، مرسي از گفتن اين جمله
عالي بود
ولي برام سوال شد: يعني اگه كسي به من پيشنهاد آشنايي بده ، شرايطش هم با ايده آل هاي من سازگار باشه ، بازم نبايد قبول كنم؟؟؟؟!!!!
راستش ديگه از اين خواستگاراي سنتي بدم مياد، هيچ وقت احساس نكردم كه طرف واقعاً من رو مي خواد!!! هميشه به خاطر شخصيتم، خانواده ام ، موقعيتم ميان خواستگاري، آشكارا ديدم، چند بار كه خانواده اش من رو در نظر مي گيرند، طرف حتي حاضر نميشه بياد من رو ببينه !!!!
تقصير من هم نيست ، نميدونم اين شانس منه، خانواده ام هم گاهي وقتا انگشت به دهن ميمونن!!! يه بار واقعاً توهم من رو گرفت كه نكنه من زشتم !!!! خدا رو شكر كه عيبي ندارم وگرنه رسماً سكته مي كردم...

[baran.68]

عالي بود
ولي برام سوال شد: يعني اگه كسي به من پيشنهاد آشنايي بده ، شرايطش هم با ايده آل هاي من سازگار باشه ، بازم نبايد قبول كنم؟؟؟؟!!!!
راستش ديگه از اين خواستگاراي سنتي بدم مياد، هيچ وقت احساس نكردم كه طرف واقعاً من رو مي خواد!!!

شما به خواستگارهایی که میان جلو حداقل خانواده در جریان هستند نمی تونید اطمینان کنید که شما رو واقعا بخوان !! چطور به کسی که حاضر نیست قدمی برداره و فقط می گه قصدش ازدواجه حالا دوست باشیم ، آشنا بشیم و ... می تونید اطمینان کنید .

ببین دوست عزیز رک می گم دور روابط اینترنتی رو همه جوره خط بکش .

کسی که تو دنیای واقعی هم میاد و به شما می گه قصدش ازدواجه شما باید بخواید که هر دو خانواده در جریان باشند و بعد اسمش میشه دوره آشناییت نه دوستی بدون اطلاع خانواده و اگر خوشمون اومد انشالله که قصد ازدواجی هم هست .

ببینید چون اکثر دخترها در روابط دوستیشون هم پس ذهنشون ازدواجه و طبیعت دخترهاست ، پسرها از این قضیه سو استفاده می کنند و میگن من فقط قصدم دوستی نیست می خوام بشناسم برای ازدواج و با بیان قصد ازدواج می خوان به اهداف خودشون برسند .

قول ازدواج رو وقتی که دو خانواده خبر ندارند باور نکن . پسری که قصدش دوستی باشه و بگه که نه قصدم ازدواجه از این که خانواده ها اطلاع پیدا کنند و برای اون ایجاد مسئولیت کنه فرار می کنه .

بله وارد رابطه ای که نیت واقعی ازدواج نیست و خانواده های دو طرف در جریان نیستن (هیچی رسمی نیست) نشو .
نیت ازدواج ورد زبون اکثر پسرهای امروزی برای برقراری ارتباط با دخترا شده ، مواظب باش و این نیت های زبونی و پوچ رو باور نکن .

[mahtab66]

من فقط مي خوام يه دوستي ساده رو بدون وابستگي تجربه كنم، اين اشتباهه؟
ضمناً اگر من 26 سالمه، براي اين كار بهتر از اينه كه 19 ساله باشم!!!!

بدون وابستگي از محالاته مگر اينكه يا رابطه كاري باشه يا قصد فعاليت مشترك يا كمك كردن داشته باشين اونم تجربه شخصيم ميگه لزوما اين طور نيست كه براي هر 2 نفر وابستگي پيش نياد

يعني اگه كسي به من پيشنهاد آشنايي بده ، شرايطش هم با ايده آل هاي من سازگار باشه ، بازم نبايد قبول كنم ؟؟؟؟!!!!

1) آشنايي با با هم بودن متفاوته اگر 2 طرف صرفا هدف شناخت داشته باشن وابستگيم ايجاد نميشه چون شناخت براي تصميم گيري بهتره نه ثبت لحظات عاشقانه
2) ايده آل شما ! اگر انقدر خوبه و تا اين ميزان قبولش دارين كه شبيه ايده آل شماست و قصد سوئي نداره چرا با خانواده ها مطرح نشه ؟

پس شناخت زير نظر خانواده و با هدف مشخص اشكالي ايجاد نمي كنه در ضمن خانواده ها هم ميتونن با تجاربشون تو اين شناخت كمك كنن. اگر انقدر طالب آشنايي با شماست با نيت خير مطمئنا بايد به همين اندازه هم خواستار آشنا شدن با خانواده شما هم باشه جاي فرار گذاشتن و يه رابطه بي مسئوليت تو جامعه امروز مطمئنا بي خطر نيست
در غير اين صورت فرد يا طرف مقابلش با استفاده از كلمه شناخت ! داره سر خودش يا طرفش كلاه ميذاره تنها چيزي كه تو اين رابطه نيست آشنا شدنه !!!!