صداقت به چه قيمت ؟ آيا صداقت هميشه خوبه ؟

[حنان]

سلام به همگي دوستان خوب و قديميم توي تالار همدردي ... به خصوص baby عزيز كه به دليل عضو نبودنم توي سايت نتونستم جوابشون رو بدم.
راستش واسه من يه سوالي در رابطه با ازدواج پيش اومده كه دلم ميخواد نظر بقيه رو بدونم ....

راستش من قبلنا فكر ميكردم كه صداقت توي همه ي مسائل خيلي خوبه ولي الان دارم به اين نتيجه ميرسم كه اينطور نيست ....
راستش گاهي صداقت به آدم ضربه ميزنه .... ( منظورم صداقت راجع به گذشته است )

مثلا مثل همين چند تا تاپيكي كه توي همين تالار ديدم ، متوجه شدم كه اين صداقت اصلا باعث خراب شدن رابطه ميشه

منظورم از صداقت ، صداقت در زمان حال نيست ، بلكه بيرون ريختن ماجراهاي گذشته ي زندگي هستش كه نا خوشاينده

مثلا يه خانم و آقا با هم رابطه ي خوبي دارن ،‌خانومه گذشته ي خوبي نداشته و به آقا اعتماد ميكنه و گذشته ي پر از گناهشو واسه آقا رو ميكنه
و حالا آقا هرچي فكر ميكنه ميبينه كه نميتونه اين خانم رو به خاطر كارهاي اشتباه گذشته اش ببخشه و حتي شك و ترديد رو هم نميتونه از خودش دور كنه و رابطه به هم ميريزه

يا مثلا آقاهه 10 سال پيش مشروب ميخورده و حالا مثلا ميخواد بگه من صادقم و به خانمه اين حرف رو ميزنه و حالا خانمه به خاطر اينكه آقاهه 10 سال پيش مشروب ميخورده ، ميره توي دو دلي و رابطه ي خوبشون خراب ميشه


خودمم همچين تجربه اي رو دارم ..... مثلا به يه خواستگار كه گفتم يه بار تجربه ي دوستي رو داشتم وقبلنا عاشق شدم ، خيلي جا خورد و سرد شد .... گرچه واسم مهم نبود
ولي دلم نميخواد كه به خاطر گذشته ام ، آينده ام خراب بشه .....من نميگم دوستي خوبه ولي به هر حال براي اكثر جوونا پيش مياد كه دوستي با جنس مخالف داشته باشن ، حالا به هر نيت ، مثل دوستي ساده يا دوستي با قصد ازدواج يا .....حالا هر چقدر هم كه از نظر عرف بد باشه ، بلاخره چيزي نيست كه بشه جلوشو گرفت چون توي اين سن و سال كسي به حرف بزرگترها گوش نميده، و توي جامعه ي امروز ما خيلي پيش مياد ( حالا هرچقدر هم كه به آدم ضربه بزنه و ناراحت كننده و اشتباه باشه) درسته كه اين دوستي اي كه داشتم( البته با قصد ازدواج از جانب من ) از نظر روحي خيلي بهم ضربه زد و ناراحتم كرد (الانم دوستي رو به كسي پيشنهاد نميكنم به هيچ وجه ) ولي از اينكه قبلا با يكي دوست بودم ، با اينكه خيلي اذيتم كرد ،پشيمون نيستم چون يه درسي گرفتم و خيلي خيلي كمكم كرد كه تجربه ام بيشتر بشه و اينقدر ساده به زندگي نگاه نكنم ... حالا ديگه ساده انگارانه به ازدواج نگاه نميكنم و از اين بابت خيلي خوشحالم ، چون ديدم به زندگي خيلي واقع بينانه تر شده
ولي مشكل من اينجاست كه اگه بخوام به خواستگارام راجع به دوستي اي كه قبلا داشتم بگم ، اكثرا باعث تغيير عقيده شون ميشه .... البته دست خودشونم نيست كه احساس بدي پيدا ميكنن


ميخواستم نظر شما دوستان رو بدونم ، اينكه آيا اشكالي نداره كه آدم موقع ازدواج همه ي واقعيتهاي مربوط به گذشته اش رو بازگو نكنه ؟؟؟؟ آخه بازگو كردنش جز ناراحتي و شك و ترديد و بد دلي طرف مقابل ، هيچ نتيجه اي رو در بر نداره !!!
حالا از اون طرف، نگفتن اين موضوعات نامردي به حساب نمياد ؟
از طرفي اگه قرار باشه به هر خواستگاري كه مياد همه ي مسائل گذشته ات رو باز گو كني كه ديگه كم كم كل دنيا از گذشته ات با خبر ميشن !!!!

از اون طرف اگه بذاري يكم بعد تر يعني مثلا بعد از نامزدي به طرفت بگي ، طرفت شاكي ميشه كه چرا زودتر بهش نگفتي و .....


خلاصه ميخواستم نظر شما رو بدونم .........

[baran.68]

سلام
اگر اشتباه نکنم اسمتون رویا بود . خوشحالم از این که دوباره تو تالار می بینمتون .
راستش نظر من کلا اینه که اگه قراره چیزی تو زندگی باشه که نشه به همسرت بگی یا ترس از دست دادن همسرت رو با بیان واقعیت داشته باشی خیلی بهتره که همچین چیزی پیش نیاد .
اما در مورد شما به نظر من گفتن این مورد تو اولین برخورد طرف مقابل رو دچار بدبینی می کنه ، یعنی کاری که شما درمورد خواستگارتون انجام دادید.
من هم مشتاق شنیدن نظرات دیگر دوستان هستم .
فکر می کنم که این تاپیک بی ربط نباشه و بتونه کمی بهتون کمک کنه .

چه مسائلی را نباید به همسرتان بگویید

[حسین پور]

ميخواستم نظر شما دوستان رو بدونم ، اينكه آيا اشكالي نداره كه آدم موقع ازدواج همه ي واقعيتهاي مربوط به گذشته اش رو بازگو نكنه ؟؟؟؟ آخه بازگو كردنش جز ناراحتي و شك و ترديد و بد دلي طرف مقابل ، هيچ نتيجه اي رو در بر نداره !!!

سلام حنان گرامی.

خوش آمدی... ناپیدا هستید.

خب باران گرامی مقاله بسیار مفیدی را در این خصوص قرار دادند که اتفاقا جواب سوال شما به خوبی در آن مقاله ذکر شده است حتما مطالعه کنید.

ولی از نظر شخصی ::

اغلب ما می پنداریم گفتن تمام تجربه ها و رویدادهای گذشته به معنای "صداقت" است در صورتی که این گونه نیست.

گرچه صداقت و بیان خاطرات به فرد مقابل(همسر آینده) کار بسیار پسندیده ای هست ولی باید بدانیم که چگونه و در چه موقعتی و تا چه حدی از رابطه را توضیح دهیم.

مثلا: اگر شما قبلا رابطه دوستی داشته اید لوزمی ندارد به تمام جزئیات آن از جمله : نوع گفتار و رفتارتان با آن فرد.... خاطرات تلخ و شیرین با فرد... و مشکلات رابطه قبل بپردازید.

گفتن اینکه من قبلا از روی عدم آگاهی و یا بنا به شرایطی رابطه ای داشتم که از آغاز هم اشتباه بود کفایت میکند.

موفق باشی حنان عزیز.

[kamran2007]

سلام،

فکر می‌کنم من و فیلوسارای عزیز در یک تاپیک دیگه بر سر این قضیه تا حدی بحث کردیم...

به هر حال،

من به دروغ مصلحتی و ... معتقد نیستم، دروغ دروغه ...

به نظر من، شما با دروغ گفتن حق انتخاب رو از طرف میگیرین...

و البته به عقیده من هر دروغی تاریخ مصرفی داره...و روزی که تاریخ مصرفش بگذره ما باید انتظار هرگونه باز خورد از طرف مقابل رو داشته باشیم...

اگر کسی‌ با من چنین کاری بکنه و من بعد از ازدواج متوجه بشم، نمیدونم چگونه برخورد خواهم کرد اما مطمئناً مانند هر انسان دیگری به تمام چیزهایی‌ که از زبان این فرد شنیدم شک خواهم کرد...
شاید برایم مساله‌ای که در موردش به من دروغ گفته آنقدرها یا اصلا مهم نباشد،اما مطمئناً صداقت برای من یک مساله حیاتی هست و این امر مرا به این نتیجه می‌رساند که صداقتی را که به دنبالش بوده ام، این فرد با من نداشته و ندارد()

اگر کسی‌، در مورد چیزی بپرسه، یعنی‌ این مساله براش مهمه، پس می‌پرسه...و به نظرم این حقشه که دروغ نشنوه...

و حق انتخاب ازش گرفته نشه...

اما اگر چیزی در این مورد نپرسید به طبع براش مهم نیست و این یعنی‌ شما هم لزومی نداره وارد این موضوعات بشین...


K

سلام
اگر اشتباه نکنم اسمتون رویا بود . خوشحالم از این که دوباره تو تالار می بینمتون .
راستش نظر من کلا اینه که اگه قراره چیزی تو زندگی باشه که نشه به همسرت بگی یا ترس از دست دادن همسرت رو با بیان واقعیت داشته باشی خیلی بهتره که همچین چیزی پیش نیاد .
اما در مورد شما به نظر من گفتن این مورد تو اولین برخورد طرف مقابل رو دچار بدبینی می کنه ، یعنی کاری که شما درمورد خواستگارتون انجام دادید.
من هم مشتاق شنیدن نظرات دیگر دوستان هستم .
فکر می کنم که این تاپیک بی ربط نباشه و بتونه کمی بهتون کمک کنه .

چه مسائلی را نباید به همسرتان بگویید

باران عزیز،

تفاوت بسیاری بین خواستگار و همسر وجود داره...

در رابطه با همسر، انتخابی بوده و تصمیمی گرفته شده و بنابرین، هدف اینه که رابطه حاضر صدمه نبینه...

در مورد خواستگار این قضیه فرق میکنه، مرحله انتخاب هست و تصمیم گیری...

و من فکر می‌کنم، دروغ باعث میشه، فرد مقابل بر اساس اطلاعات دروغ، تصمیم بگیره و انتخاب کنه...به عبارت دیگه حق انتخاب از طرف گرفته میشه...

بنابرین، اگر فرد تصمیمی بر اساس اطلاعات غلط بگیره، و روزی بفهمه این اطلاعات غلط بوده، ممکنه به تصمیمش شک کنه یا حتی سعی‌ کنه جبرانش کنه!

[حنان]

خيلي ممنون از دوستان خوبم :baran.68 ، نقاب و kamran2007 عزيز
بله باران جان من رويا.ب هستم كه به دلايلي مجبور شدم نام كاربريم رو عوض كنم
خيلي ممنون ،‌مقاله ي خيلي خيلي خوبي بود....

نقاب عزيز ارادت داريم خدمتتون ، مثل هميشه خيلي خوب راهنمايي ميكني ، دليل كم پيدايي پر مشغله بودنه ، مشكلات زندگيو ، درس و كنكور و .... الانم اگه وقت داشته باشم خيلي دلم ميخواد كه بيام توي سايت همدردي
اين سايت به من آرامش ميده ، اين سايت كليد رهايي از مشكلاتمه ،‌جدا خيلي خيلي بهم آرامش ميده

كامران جان شما هم درست ميگي ، با نگفتن ممكنه كه حق انتخاب رو از طرف مقابلم بگيرم


پس من اينجوري از نظراتتون برداشت كردم كه :

چون مسئله ي خوشايندي نيست ، پس در درجه ي اول نبايد گفته بشه مگر اينكه اين موضوع براي طرف مقابل مهم باشه و خودش سوال كنه ، در غير اينصورت اگر در اين زمينه طرف مقابل سوالي نكرد ،‌پس من هم نبايد هيچ حرفي راجع بهش بزنم
ولي اگر هم سوال پرسيد ، بايد سر بسته راجع به اين موضوع باهاش حرف بزنم و خلاصه راجع به احساسات اون دورانم و عاشقي و .... صحبتي نكنم و كلا راجع به جزئيات هيچ حرفي نزنم، فقط بگم كه اين ماجرا به دليل اينكه ساده بودم و سنم كم بود پيش اومد و از اول هم اشتباه بود( و قصد ازدواج و مخالفت خانواده و دروغ گويي و.... رو هم بيان نكنم) يعني اونقدر سر بسته حرف بزنم كه طرفم ديگه اصلا نخواد كه از جزئياتش بپرسه و خلاصه خيلي ساده از كنارش عبور كنم ، مثل يه موضوع خيلي خيلي بي اهميت ......


تا اينجاي كار كه خوبه ، فقط اميدوارم طرف دلش نخواد كه از جزئيات بپرسه !!!

[THEN]

[align=justify]سلام حنان

نبینم ایمانت رو به صداقت از دست داده باشی! اگر در شرایط سخت صادق بودی نشون از شخصیت محکمت داره، وگرنه در شرایط عادی صادق بودن خیلی هم کار سختی نیست.

هرچند، تزلزل برای هر کسی پیش میاد. همه گاهی به باورهامون شک می کنیم، اما اگر اصرار داشته باشی که از راه راست منحرف نشی، باز هم ایمان پیدا می کنی که "صداقت" برای انسان خیر به همراه داره. درسته که گاهی به نظر می رسه عدم صداقت فایده هایی داشته باشه، اما این منافع سراب ن. کلا هر ناحقی سرابه.

البته صداقت اشخاص بالغ و نابالغ فرق می کنه. یه فرد نابالغ هرچی به ذهنش میاد رو می گه، بدون طبقه بندی. اما یه فرد بالغ، در همه موارد کنترل شده پیش می ره، از جمله صداقت. کنترل یعنی: می دونی دقیقا چی می خوای بگی، در این مرحله تا چه حدی می خوای بگی، از این گفتن چه هدفی داری و ...

و اما پاسخ من به تاپیک شما:

1:: عدم صداقت از چی ناشی می شه؟ از عدم اعتماد به نفس.

کسی که به کارش مطمئنه، هرگز نیازی نمی بینه که پنهانش کنه، بلکه بهش افتخار هم می کنه. و اگر در موردی بعدا متوجه شده که اشتباه تشخیص داده بوده، باز هم به این افتخار می کنه که در اون شرایط قدرت تشخیص و برطرف کردن اشتباهش رو داشته.

یعنی نه تنها احساس ضعف نمی کنه، بلکه به هیچ عنوان راضی نمی شه قدرت هاش رو کتمان کنه. و فقط به کسانی راضی می شه که توان تشخیص این قدرت هاش رو داشته باشن و بتونن زیبایی های روحش رو ببینن.

حالا اگر حقیقتا بر این باوری که رابطه قبلیت باعث رشد شخصیت، و افزایش مهارت هات شده، و بواسطه همین رابطه چشم انداز زیباتری برای ازدواجت می بینی، دیگه دلیلی نداره که بخاطر بدست آوردن کسی که هنوز به این سطح از آگاهی نرسیده که ارزش اینها رو درک کنه، خودت رو، و تجربیاتت رو کتمان کنی.

شما قطعا کسی رو می خوای که ارزشگزاریش مثل خودت باشه، که بتونی باهاش به تفاهم برسی، ""و این هدف مانع از انتخاب شخصی با ارزش گزاری متفاوت می شه.""

پس به جای تمرکز بر مخفی کردن، اجازه بده طرفت ببینه و درک کنه که چقدر زندگی پرباری داشتی و چطور از هر قدمی (حتی قدم های اشتباه) برای ساختن شخصیتت استفاده کردی و چه موفقیت هایی حاصل شده و ...

بگذار دیگران برق عزت نفس رو در نگاهت ببینن، به جای سایه ترس از اینکه مبادا کسی رو از دست بدی! و سعی نکن اونهایی که منطقشون با تو همسو نیست رو نگهداری، چون زندگی با ازدواج تازه شروع می شه!

2:: این "حق" هر انسانیه که وقتی می خواد انتخابی رو انجام بده، از آنچه انتخاب می کنه آگاه باشه. که این نیازی به توضیح نداره.

3:: گذشته از اینها خودت حتما در مورد روابط گذشته طرفت می پرسی. مسلما می دونی روابط قبلی خیلی مهم هستند و می تونی خیلی مسائل رو ازشون استخراج کنی. تنوع طلبی ، مقید بودن ، خیانت نکردن ، معیارها، واکنش ها و ...

کسی که می خوای انتخابش کنی، باید برای تک تک انتخاب ها و جدایی هاش دلیل قانع کننده داشته باشه، یا اگر جایی اشتباه کرده، به شکل قابل قبولی جبران کرده باشه. اگر قصدش ازدواج بوده باید بدونی چرا اون شخص رو انتخاب کرده، و چرا به هم خورده و ... اگر عاشق بوده، چقدر تونسته به احساساتش غلبه کنه، چقدر سعی کرده عشقش رو به مسیر درست هدایت کنه، تا چه حد در این کار موفق بوده و ... اگر هم قصد دوستی بوده، که در چه سنی بوده، با چه کسی، به چه دلیل، چند بار، به چه مدت، و هزار تا سوال دیگه که با استفاده از اینها سعی می کنی شخصیتش رو بهتر بشناسی.

حالا اگر تلاش در مخفی کردن روابط خودت داشته باشی، مجبوری نسبت به طرفت سهل انگاری کنی! یعنی نپرسی، تا نپرسه!


4::

از طرفي اگه قرار باشه به هر خواستگاري كه مياد همه ي مسائل گذشته ات رو باز گو كني كه ديگه كم كم كل دنيا از گذشته ات با خبر ميشن !!!!

در مراحل اولیه ی آشنایی، فقط در این حد پیش برو که بفهمی روابط قبل از ازدواج براش مهم هست یا نه. اینکار رو هم می تونی بصورت غیر مستقیم انجام بدی. مثلا: فلان دوستم که قبلا نامزد داشت، حالا داره با شخص دیگری ازدواج می کنه... و در حین تحلیل کردن زندگی دوستت، بصورت غیر مستقیم ذهنیات طرفت رو بسنج. خوشبختانه اونهایی که در این مورد تعصبات خاصی دارن، معمولا سریع واکنش نشون می دن. در اینطور موارد به هم بزن و لازم هم نیست به طرفت دقیقا بگی موضوع چی بوده.

اما اگر دیدی حقیقتا مشکلی با این مسئله نداره، فعلا چیزی نگو و ""برای یک بازه زمانی"" کوتاه بیشتر روی معیارهای خودت وقت بذار. بعد از اینکه زمانی رو صرف شناخت طرفت کردی، و تقریبا به این نتیجه رسیدی که پارامتر های مد نظرت رو داراست، و احتمال دادی می تونه شخص مورد نظرت باشه، و بعلاوه آدم قابل اعتمادیه و رازداره و ... دیگه راحت تر می تونی برخورد کنی.


5:: و یک نکته مهم اینکه: همه چی رو گفتن اصلا به این معنا نیست که کنترل نشده بگی.

مثلا اگه تو خیلی عاشق کسی بودی، وقتی با حالت احساساتی از عشقی که داشتی برای این شخص می گی، ممکنه دچار این سوء تفاهم بشه که تو هنوز عاشق اون فرد هستی. ""پس طوری صحبت کن که طرفت دچار سوء تفاهم نشه.""

و لازم هم نیست خیلی از خاطرات رو بگی، مثلا اینکه غروب ها کجا قدم زدید یا از کدوم فیلم لذت بردید یا ... خلاصه مسائل از این دست رو نیازی نیست بگی، اما اینها شامل روابط فیزیکی نمی شه.

و روابط فیزیکی رو هم باید خیلی راحت بگی و "فقط یکبار" ...

قصد تو آگاه کردن طرفته، بنابراین دلیلی نداره خیلی درموردشون صحبت کنید، چون ""اینکار باعث شکستن حریم ها می شه.""

در مورد طرف مقابلت هم همینطور. یکبار ازش بخواه که همه چی رو بگه، و مطمئن شو که واقعا همه چی رو گفته، اما دیگه از یادآوری کردنش خودداری کن.

کلا بعضی خاطرات، خاطرات ممنوعه هستند. یعنی نباید بهشون فکر کنی تا کم کم محو و فراموش بشن. و صحبت کردن زیاد جدای از شکستن حریم ها، مانع فراموشی می شه.

پس فقط یکبار گفتن کافیه. و اگر طرفت بحثش رو پیش کشید، قاطعانه مقاومت کن. چه قبل از ازدواج، و چه بعد از ازدواج.


در ضمن واضحه که مقاله ی چه مسائلی را نباید به "همسرتان" بگویید، مربوط به بعد از ازدواجه.


موفق باشید.[/align]

چون مسئله ي خوشايندي نيست ، پس در درجه ي اول نبايد گفته بشه مگر اينكه اين موضوع براي طرف مقابل مهم باشه و خودش سوال كنه ، در غير اينصورت اگر در اين زمينه طرف مقابل سوالي نكرد ،‌پس من هم نبايد هيچ حرفي راجع بهش بزنم

هانی نتیجه گیریت در کل قابل قبول نبود، ولی این قسمتش که دیگه 100% مشکل داره!

شاید یکی به ذهنش نرسید، یا کلا مهارت های ازدواجش در این سطح نبود که بدونه باید اینها رو بپرسه، یا اصلا از شواهد اینطور برداشت کرده بود که همچین روابطی نبودن، تو که نباید به این بی دقتی یا سوء برداشت دامن بزنی!

[تارا 87]

من فکر می کنم روابط گذشته آدم ها زیاد ربطی به ازدواجشون نداره.
اون چه که هستیم و خواهیم شد مهمه.
اگر من جای شما باشم مساله رو این طور مطرح می کنم:
به نظر من آینده آدما مهم تر از گذشته شونه.انسان جایزالخطاست.اگر شما قبل از خواستگاری کردن از من رابطه ای داشتی من خیلی دلم نمی خواد چیزی ازش بدونم.فقط می خوام بدونم که حالا چه اخلاقیاتی رو توی زندگیت پذیرفتی.

البته هرکسی خط قرمز هایی هم داره.مثلا شما ممکنه صرف این که طرفت دوست دختری داشته که باهاش قدم می زده رو نتونی بپذیری.
یکی دیگه ممکنه رابطه فیزیکی توی کتش نره.

می تونی همه این ها رو بگی بدون این که تجسسی توی زندگی شخصی و گذشته خواستگار داشته باشی.
بعدش هم خیلی رک و راست ازش بخوای نظر خودشو در مورد گذشته همسر آینده اش بگه.
اگه دلش خواست حتما بدونه که بگو .اگرم دلش نخواست نگو.

عزیزم دنیا پر از ادماییه با عشق اولشون ازدواج نکردن.این نه شرم آوره و نه محکوم کننده.
من خودم عموما با خواستگاری که صحبت می کنم ازش می خوام در مورد روابط گذشته اش اگر دوست داره بگه.
این مساله برام بیشتر جالبه تا این که بخواد تاثیری تو تصمیمم داشته باشه.ادم تو دوره نوجوانی احساساتی با همه چی برخورد می کنه
خوب اگه اون ادم خوب بود خواستگار من با اون ازدواج می کرد.
اگر نکرده و اومده سراغ من لابد محاسنی رو توی من تشخیص داده.یا این که پی به اشتباه بودن انتخابش برده.
سعی کن اینطوری به رابطه قبلیت نگاه کنی و اونو چیزی تو مایه های خیانت به ازدواجت ندونی.
برای اینکه دیگران بهت اعتماد داشته باشن باید اول خودت بی چون و چرا به خودت اعتماد داشته باشی.
موفق باشی

[gole maryam]

من فکر می کنم روابط گذشته آدم ها زیاد ربطی به ازدواجشون نداره.
اون چه که هستیم و خواهیم شد مهمه.
اگر من جای شما باشم مساله رو این طور مطرح می کنم:
به نظر من آینده آدما مهم تر از گذشته شونه.انسان جایزالخطاست.اگر شما قبل از خواستگاری کردن از من رابطه ای داشتی من خیلی دلم نمی خواد چیزی ازش بدونم.فقط می خوام بدونم که حالا چه اخلاقیاتی رو توی زندگیت پذیرفتی.

البته هرکسی خط قرمز هایی هم داره.مثلا شما ممکنه صرف این که طرفت دوست دختری داشته که باهاش قدم می زده رو نتونی بپذیری.
یکی دیگه ممکنه رابطه فیزیکی توی کتش نره.

می تونی همه این ها رو بگی بدون این که تجسسی توی زندگی شخصی و گذشته خواستگار داشته باشی.
بعدش هم خیلی رک و راست ازش بخوای نظر خودشو در مورد گذشته همسر آینده اش بگه.
اگه دلش خواست حتما بدونه که بگو .اگرم دلش نخواست نگو.

عزیزم دنیا پر از ادماییه با عشق اولشون ازدواج نکردن.این نه شرم آوره و نه محکوم کننده.
من خودم عموما با خواستگاری که صحبت می کنم ازش می خوام در مورد روابط گذشته اش اگر دوست داره بگه.
این مساله برام بیشتر جالبه تا این که بخواد تاثیری تو تصمیمم داشته باشه.ادم تو دوره نوجوانی احساساتی با همه چی برخورد می کنه
خوب اگه اون ادم خوب بود خواستگار من با اون ازدواج می کرد.
اگر نکرده و اومده سراغ من لابد محاسنی رو توی من تشخیص داده.یا این که پی به اشتباه بودن انتخابش برده.

شاید هم بر عکس بوده،یعنی این اقا لیاقتش رو نداشته ،که به ازدواج منجر نشده
سعی کن اینطوری به رابطه قبلیت نگاه کنی و اونو چیزی تو مایه های خیانت به ازدواجت ندونی.
برای اینکه دیگران بهت اعتماد داشته باشن باید اول خودت بی چون و چرا به خودت اعتماد داشته باشی.
موفق باشی

به نظر من ،گذشته هر فردی ،تا حدی شخصیت وتلاش اون فرد رو برای پیشرفت نشون میده
پس خیلی مهمه گذشته فرد رو مورد بررسی قرار دهیم
پس طرف مقابل هم در مورد ما چنین حقی داره

[حنان]

با تشكر از همگي دوستان
ولي فيلوساراي عزيز با احترام ،‌به نظرتون گاهي بعضي حرفا شعار گونه نمياد توي زندگي امروز؟؟
مثلا ميگيم سر بي گناه تا پاي دار ميره ولي بالاي دار نميره ولي ما بي گناهاني رو داشتيم كه سرشون بالاي دار هم ميره ( براي مثال گفتم )
بعضي حرفا و اعتقادات خيلي قشنگن ولي در عمل اونجور كه فكر ميكنيم نتيجه نميدن البته الان حضور ذهن ندارم كه مثال بزنم ولي كلا خيلي از اين تضاد ها رو ديدم توي زندگي .....

خوب عزيزم من هم دلم ميخواد با يه آدم خيلي فهميده كه اين چيزا براش مهم نباشه و روشن فكر باشه ازدواج كنم ولي در عمل اينجور افراد خيلي كم هستن ( اگرم هستن نميدونم چرا نميان منو پيدا كنن؟ )
اكثرا مردها افكارشون سنتي هست و خيلي غيرتي هستن ، اينجور چيزها براشون چهره ي خوشي نداره
بر فرض اگه مثلا يه مدت خودم با كسي به قصد ازدواج آشنا بشم قضيه فرق ميكنه به اين فرد خيلي راحت ميشه صحبت كردچون اصلا نحوه ي آشنايي فرق ميكرده ....مثلا ميگم من با تو به قصد ازدواج آَشنا شدم ، قبل از تو هم با كس ديگه آشنا شده بودم كه به تفاهم نرسيديم
ولي با خواستگارهاي سنتي نميشه ازين حرفا زد ......

خلاصه اينكه مثلا يه مثال براتون ميارم .... چرا بايد حرفي رو بزنيم كه گفتنش هيچ كمكي نميكنه و فقط باعث ناراحتي روحي طرفمون ميشه ؟؟؟؟
مثلا اگه يه چيزي توي گذشته بوده و قراره كه ديگه تكرار نشه !! براي چي بايد گفته بشه ....
خيلي از ماها از جمله خودم گاهي يه چيزهايي رو ميفهميم و ميشنويم كه پيش خودمون ميگفتيم اي كاش هيچ وقت نميفهميديم .... اگه نميفهميديم خيلي زندگي بهتري داشتيم و فهميدنش هم جز ناراحتي چيزي نداشته !!!

مثلا فرض ميكنيم كه طرف توي رابطه ي قبلي كه داشته مثلا دست طرف مقابلشو مثلا ميگرفته .....
خوب گفتن اينكه من دست طرف مقابلم رو ميگرفتم ، شايد روي روحيات طرف مقابل تاثير بدي بذاره !!! اكثرا هم ناراحتي شون از قبل نيست ، اكثر ناراحتي هاشون از اينه كه مثلا چون تو قبلا با كسي دوست بودي تضميني نداره كه مثلا بعدا تكرار نشه
اكثرا از تكرار ميترسن يا فكرهاي ناجور نسبت به طرف مقابلشون پيدا ميكنن كه شايد اصلا درست نباشه ،‌خودشونم قبول دارن ولي كنترل احساساتشون دست خودشون نيست
آخه آدم بايد واسه ي چي باعث ايجاد اينجور مسائل بشه ؟


خودمم نميگم كه گفته نشه ، بلاخره بايد به طرفت بگي كه بعدا اگه خودش بفهمه خيلي بدتر ميشه .... ولي گفتن همه چيز فكر نميكنم درست باشه يا مشكلي رو حل كنه ....من ميگم فقط اگه طرف پرسيد بايد بهش گفت اگه نپرسه ، نبايد بگي ..

[بالهای صداقت]

سلام حنان
صداقت همیشه خوب هست بسیار عالی است اگه نباشه نمیشه زندگی کرد
اما ظرفیت طرف مقابلت و شرایط اطراف را هم باید سنجید
برای خود من زمانی که شخصی از روی صداقت مطلبی رو بهم عنوان کرد چون شدیدا شوکه شدم و عدم پذیرش داشتم همچنین شرایط هم به گونه ای نبود که بتونم این صداقت را هضم کنم بسیار منفعلانه عمل کردم و اساس و بنیان همه چیز رو زیر سئوال بردم و در آخر سر خودم هم بریدم
اکنون که مدتی زیادی گذشته و سعی کرده ام با نگاه دیگری به دنیا بنگرم ارزش اون صداقت فرد را متوجه شدم
به نظر خودم صداقت بزرگترین ازش در تشکیل یک رابطه هست البته یک نکته که الان بهش رسیده ام حریم خصوصی طرفین در این ارتباط هست
چه بهتر که انسان راستگو باشه و همیشه صادق
و قبل از اینکه صداقتش رو روی دایره بریزه ابتدا محک بزنه و جو رو آماده کنه تا ببینه طرفش تحمل صداقت رو داره یا نه
همیشه موفق و پیروز باشید

پیشاپیش سال نو مبارک