اندر حکایت پیدایش ضرب المثلها

[baby]

از کرَه گي دُم نداشتن از
" كتاب كوچه " ، اتْر احمد شاملو

خر ما از کره گی دم نداشت

... مردي خري ديد
به گل در نشسته و صاحب خر از بيرون
كشيدن آن درمانده . مساعدت
را ( براي كومك
كردن ) دست در دُم
خر زده قُوَت كرد( زور
زد ) . دُم از جاي
كنده آمد . فغان از صاحب
خر برخاست كه " تاوان
بده !"
مرد به قصد
فرار به كوچه يي
دويد ، بن بست يافت .
خود را به خانه يي
درافگند . زني آنجا
كنار حوض خانه چيزي ميشست و بار
حمل داشت ( حامله بود ) . از آن هياهو
و آواز در بترسيد ، بار
بگذاشت ( سِقط
كرد ) . خانه
خدا ( صاحبِ خانه ) نيز با صاحب
خر هم آواز
شد .
مردِ گريزان
بر بام خانه دويد . راهي
نيافت ، از بام به كوچه يي
فروجست كه در آن
طبيبي خانه داشت . مگر جواني
پدر بيمارش را به انتظار نوبت در
سايهء ديوار خوابانده بود ؛ مرد بر آن پير بيمار
فرود آمد ، چنان كه بيمار در حاي
بمُرد . پدر مُرده
نيز به خانه خداي و صاحب خر
پيوست !
مَرد ، همچنان گريزان ، در سر
پيچ كوچه با يهودي رهگذر سينه به
سينه شد و بر زمينش
افگند . پاره چوبي در چشم
يهودي رفت و كورش كرد . او نيز نالان و
خونريزان به جمع متعاقبان
پيوست !
مرد
گريزان ، به ستوه از اين همه،
خود را به خانهء قاضي افگند
كه " دخيلم! " . مگر
قاضي در آن ساعت با زن شاكيه خلوت
كرده بود . چون رازش فاش
ديد ، چارهء رسوايي را در
جانبداري از او يافت : و چون از حال
و حكايت او آگاه شد ، مدعيان را به درون
خواند .
نخست از
يهودي پرسيد .
گفت : اين مسلمان
يك چشم مرا نابينا كرده است . قصاص طلب
ميكنم .
قاضي
گفت : دَيتِ
مسلمان
بر يهودي نيمه بيش نيست . بايد آن چشم
ديگرت را نيز نابينا كند تا بتوان
از او يك چشم بركند !
و چون يهودي
سود خود را در انصراف از شكايت
ديد ، به پنجاه دينار جريمه
محكومش كرد !
جوانِ پدر
مرده را پيش خواند .
گفت : اين مرد از
بام بلند بر پدر بيمار من
افتاد ، هلاكش
كرده است . به طلب قصاص
او آمده ام .
قاضي
گفت : پدرت بيمار
بوده است ، و ارزش حيات بيمار نيمي
از ارزش شخص سالم است . حكم عادلانه
اين است كه پدر او را زير همان
ديوار بنشانيم و تو بر او
فرودآيي ، چنان كه يك نيمهء جانش
را بستاني !

و جوانك را
نيز كه صلاح در گذشت ديده
بود ، به تأديهء سي دينار
جريمهء شكايت بيمورد محكوم
كرد !
چون
نوبت به شوي آن زن
رسيد كه از وحشت بار افكنده
بود ، گفت : قصاص شرعاً
هنگامي جايز است كه راهِ جبران
مافات بسته باشد . حالي ميتوان
آن زن را به حلال در فراش ( عقد
ازدواج ) اين مرد كرد
تا
كودكِ از دست رفته را جبران
كند . طلاق را
آماده باش !
مردك فغان
برآورد و با قاضي جدال
ميكرد ، كه ناگاه صاحب خر
برخاست و به جانب در دويد .
قاضي آواز داد : هي ! بايست كه
اكنون نوبت توست !
صاحب خر
همچنان كه ميدود فرياد كرد : مرا شكايتي
نيست . محكم كاري
را ، به آوردن مرداني ميروم
كه شهادت دهند خر مرا از
کره گي دُم نبوده است !

[parnian1]

وااااااااااي خيلي خنده دار بود خيلي وقت بود به اين شدت نخنديده بودم......baby جان ممنووووووون

[baby]

نه شیر شتر نه دیدار عرب

در روز گاران گذشته مرد عربی که در بیابان زندگی می کرد با یک مرد شهری دوست شد.هر وقت بیابان نشین به شهر می آمد به دوست سر می زد و حال و احوالی می پرسید.مرد عرب برای این که دست خالی نرودهر بار کوزه ای شیر شتر برای دوستش میبرد.مرد شهری هم به شیر شتر علاقه ی زیادی بیدا کرده بود.مرد بیابان نشین حد اقل ماهی یک بار به شهر می آمد اما ناگهان اتفاقی افتاد که نتوانست دو-سه ماه به شهر برود .مرد عرب خیلی دلش میخواست به شهر برود دوست شهریش هم دلش هم برای او و هم برای شیر شتر تنگ شده بود.
بعد از چند ماه مرد شهری هدیه ای گرفت و راه بیابان را در پیش گرفت .اما هوا دگرگون شد. ابتدا باد ملایمی وزید اما هی بر سرعتش افزوده می شد. او گرفتار طوفان شن شد .به خودش امید داد :
((به زودی به دوستم می رسم.استراحت می کنم و شیر شتر می نوشم.))
اما طوفان شدید تر شدو از طرف دیگر چند راهزن به او حمله کردندو تمام مال و اموالش را سرقت کردند.مرد شهری بیاده راه افتاد اما نه به طرف بیابان بلکه به سمت شهر.در راه با خودش گفت:
((نه شیر شتر را خواستیم نه دیدار عرب را.))
از آن به بعد کسی که راه رسیدن به هدفش را دشوار ببیند و از نیمه ی راه باز گردد میگویند:
((نه شیر شتر نه دیدار عرب.))