نمایش نسخه قابل چاپ
سلام. من یه دختر سی سالم. نمیدونم از کجا شروع کنم فقط می دونم زندگیمو باختم. هیچی ندارم، نه پول دارم، نه درآمد نه زندگی که مال خودم باشه. احساس خفگی می کنم. احساس می کنم یه کیسه پلاستیک کشیدن رو سرم نمی تونم نفس بکشم. کارم فقط شده گریه کردن گوشه یه اتاق فکسنی.می خوام کار پیدا کنم اما نمی دونم چجوری؟گذشتمو ازم گرفتن می خوام آیندم رو خودم بسازم اما نمی دونم چجوری.....میتونین راهنماییم کنین؟
سلام عزیزم
با این اطلاعات کم ما هم کم میتونیم کمکت کنیم، برامون بگو؛
۱. تحصیلاتتون تا چه مقطعی هست؟
۲. متأهل بودی یا کلاً مجردی؟
۳. خونوادت رابطشون با شما چطوره و از نظر مالی و عاطفی چقدر حمایتت میکنن؟
۴. کی گذشتت رو ازت گرفت و چرا؟یعنی اصلا تو مقصر نبودی؟
بطور خلاصه اگر بخوام چند خط واست بنویسم این هست که فعلا در جامعه اوضاع همینطوره خیلی از جون ها تو این سن، هم دچار معضل بیکاری هستن و هم ازدواج نکردن ..از طرفی شکست های پیاپی عاطفی باعث فلج شدن زندگیشون شده. نگاههای طلبکارانه ی مردم و خانواده و عدم پشتیبانی و مشاوره مفید هم بخشی دیگر از این مشکلات هست.
بشخصه فکر میکنم هیچ برنامه ریزی دقیق و مطالعه ی جامعی در این سالها صورت نگرفته و بنوعی هر کسی فقط تونسته گلیم خودش رو از آب بیرون میکشه، همین هم سبب شده جامعه ما بسمت دروغ ، ریا، آدم فروشی، زیر آب زنی، فساد فکری، فساد مالی و ... کشیده بشه. اینکه خیلی ها هم دختر و هم پسر شبیه شما هستن هیچ شکی نیست و تقصیر شما هم نیست. برنامه کلی و رسیدگی کلی نیازمنده که حتی از عهده روانشناس و مشاوره هم بر نمیاد، راستش گاهی نمیدونیم برای کسی که حق با اون هست چی باید گفت و چی آرومش میکنه.
اگر فرضاً جوان های در سن ازدوجمون رو به مسیری صحیح هدایت کنیم و به زندگیشون هدف بدیم ...میشه خیلی از آمارها رو کاهش داد از فساد اخلاقی تا معضلات بعدی. این هم کار بزرگان هست، یعنی اگر جوانهایی که تصمیم به ازدواج دارن مثلاً در همین فضای مجازی، سایتی زیر نظر مشاورین و متخصصین به اونها گزینه هایی رو پیشنهاد بدن ، نون سایت های غیر مجاز همسر یابی آجر میشه و دیگه کسی نمیره خودش خود به خود عاشق بشه و بعد بگه اینترنت فلانه... این البته برای عزیزانی که واقعا در بحث ازدواج مشکل دارن و تنهان.یک سایت تبیان هست که اونم برای سه شهره ... در مطالعه ای که داشتم فهمیدم یکی از کشورهای شرقی آسیا برای دختران چند گزینه پیشنهادی برای ازدواج نشون میدن و اونها اگر تمایل داشتن بیشتر با هم آشنا میشن .
بیکاری هم همینطور، هر کاری نیاز به محرکه ای داره .. برای کسی که دستش خالیه یا بازاری برای کارش نیست و محلی برای ارائه نیست ... بیکاری محرز تره. مخصوصا برای کسانی که مهارت و سواد کافی ندارن اونها بیشتر در معرض مشکل بیکاری هستن. این در حالی هست که برخی که تحصیلات عالی دارن خیلی هم اوضاع بر وفق مرادشون نیست. بهر حال این اتفاق جدیدی نیست.
سلام
به همدردی خوش اومدین:72:
چه کار خوبی کردین مشکلتون رو اینجا مطرح کردین
ان شاالله دوستان اهل فن بهتون بیشتر کمک میکنند
---------------------
چرا اسم غبار غم؟ میدونستین تعاریف بدی که ما به خودمون نسبت میدیم، 17 برابر آثارش در روح و روانمون مخرب تر از تعاریف بدیه که دیگران به ما میگن؟
پس اول از همه سعی کنید خودتون رو دوست داشته باشید. به خودتون ویژه گی های مثبتی رو که دارین گوشزد کنید.
دوم، اگر شخصی رو بابت مشکلات زندگی تون مقصر میدونید فراموش کنید و مدام با خودتون تکرار نکنید اگر بیساری فلان کار رو نمیکرد وضع من الان بهتر بود. ( شخصیت کنترل مکان درونی و بیرونی رو مطالعه کنید)
------------
معمولا کار و درآمد به انسان ها انگیزه و اعتماد به نفس میده. از طرفی چون اثر مثبت فعالیتی رو که انجام دادن میبینند، در وجودشون به انرژی مثبت تبدیل میشه.
توانمدی ها، رشته تحصیلی، تجربه های کاری و علاقه مندی هاتون رو تا حالا لیست کردین؟
اینجا جای خوبی هست که میتونید با دوستان همدردی به اشتراک بگذارید.
---------------
برای شروع از کار های کوچک شروع کنید، مثلا یه نقاشی کوچولو و ساده بکشید ( جهت بازخورد خلق کردن در روح و روانتون)
-----
ممنون که جواب دادین:72:.........من کارشناسیم (ببخشید رشتمو نمی خوام بگم).یه ماه دیگه کنکور ارشد دارم. اما اصلا براش آماده نیستم. اعتماد به نفس شرکت تو کنکور رو ندارم.شاید برا خیلیا مسخره به نظر بیاد اما با گریه دارم تایپ می کنم، کم هوش و اینا نیستم، اما به خاطر مشکلات و درگیری های خانوادگی ذهنم دیگه نمی کشه....چیکار کنم؟!چنبار یه کتاب چارصد صفحه ای رو بخونم تا مظالب یادم بمونه؟!.....مثلا یه کتاب مهم داریم حداقل سه بار خوندمش اما فک کنم چون همش نگرانم و استرس و افسردگی دارم مطالب یادم نمی مونه.مخصوصا هم که یه سالی میشه که از خونه بیرون نرفتم. وگرنه دانشگاه معدل الف بودم. سخت ترین درسای سه چار واحدیمو با بیست پاس کردم. ولی وقتی میام تو این خونه لعنتی همه چی عوض میشه..... مجردم. اصلا ازدواج نکردم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط yarmehrban
خانوادم که مامانم خرجم و میده (اینم بگم که خرجی ندارم). پدرمم که حتی یه کلمه نمی خوام راجع بهش حرف بزنم. خانوادم گذشتمو ازم گرفتن.....من مقصر چی بودم؟! شیطون بودم؟ درس نخون بودم؟ علاف بودم؟! خرج و مخارجم بالا بود؟!با پسرا مچ می شدم؟!.....نه، اینا نبوده. میدونین مشکل چی بود؟ مشکلم این بود که بله چشم گو بودم. الان دخترای فامیل ما همشون یا ازدواج کردن یا شغل عالی دارن یا هردو رو دارن اون وقت من باید تو سی سالگی بفهمم مثل یه گوسفند بزرگ شدم. الان باید بفهمم ....حتما همه میگن تو خودتو با بقیه مقایسه نکن. باشه. بیاین خودمو با خودم مقایسه کنم. 30 سالمه باید تا حالا یه شغلی داشته باشم دیگه.....کو؟ باید تا حالا یه دوستی داشته باشم دیگه؟ کجاست؟! .......
میدونم مشکلات خانوادگیم حل بشو نیس....نه حمایت عاطفی هست نه حمایت مالی....یعنی در واقع نبوده که الان بخواد باشه......فقط می خوام خودمو جمع و جور کنم.....اما به خدا نمی دونم چجوری
- - - Updated - - -
سلام.ازتون ممنونم:72:....آره میدونم. تازگیا شدیدا راجع به خودم نظرات منفی دارم. از الان همشونو عوض کنم؟ یکم سخته.باشه....ببینم میتونم.....نقل قول:
نوشته اصلی توسط mohamad.reza164
میدونم کار و درآمد انگیزه میده به آدم اما من چجوری کار پیدا کنم؟ شهر کوچیک. رشته منم به قولی پسرونس. چشم امیدم به ارشد بود که اونم هیچی یاد نگرفتم تو این چن ماهی که براش خوندم.
راستش توانمندیامو لیست نکردم. آخه توانمندی ندارم که. ....
عزیزم :72:گریه بهت نمیاد، کسی که میاد و مشاوره میگیره مشخص هست هم آدمیه که توانش برای جنگیدن با مشکلات زیاده و هم اراده تغییر داره ، هم فکرش بحدی رشد کرده که مشورت میخواد.. درمان مشکلت شاید کلاس رفتن و پیگیری یه هنر، ورزش ، کسب مهارت یا غیره باشه اما بهت عرض کنم همه ی اینها موقتیه. من میخوام انشالله ریشه ای مشکلت حل بشه.
خانوادت ... از خانوادت بگو چکاری میکنن که تو رو بهم میریزه و تمرکز رو ازت میگیره؟ نداشتن تمرکز علت اصلی خوندن یکباره و و چند باره مطالب هست.
از پدرتم حرف نمیخوای بزنی حتماً خیلی با هم اختلاف نظر دارین و تفکراتتون با هم جور نیست...شایدم در محبت کردن کم گذاشته...
بله، چشم گو بودی ، خب بعضی ها همینطورن اما شاید منظورت اینه تا حدی که قدرت اختیار و تصمیم گیری رو هم از دست داده بودی.
از خواستگار چیزی نگفتی، حتما وقتی دانشگاه میرفتی در دید خیلی ها بودی ... کسی بود خیلی بهت علاقه داشته باشه؟
عزیزم استرس تو ریشه در مشکلاتی داره که هنوز برای ما مبهمه از همه ی چیزایی که آزارت میده و عصبیت میکنه برامون بنویس. علت موندن شما در خونه به استرستون برمیگرده البته باید دید از چه نوعی هست. در چه زمانی استرس بهت دست میده؟حالت جسمی و روانی این استرس رو بنویس.
/من بدلیل محودیت ارسال دیر پاسخ میدم اما بهتون سر میزنم/
خانواده ای که سالم نباشه چه ویژگی هایی داره؟ فک کنین یه خانواده نا سالم. پدرم زندگیمونو به هم ریخته...به خاطر همین نمی خوام ازش حرف بزنم. بببخشید نمی تونم توضیح زیادی بدم.....قدرت تصمیمی گیری داشتم اما وقتی باهاش مقابله می شد سعی می کردم حرف خانوادمو قبول کنم. که کاش این کارو نمی کردم. دانشگاه یه تعدادی بودن اما من طبق معمول به خاطر مشکلات خانوادگیم با آدما ارتباط برقرار نمی کردم و نمی کنم. اینم بگم که مشکل برقراری ارتباط با جنس مخالف دارم . چون بیست و چن سالی تا قبل دانشگاه فقط تو خونه بودم یه سری مهارت هایی که باید یاد میگرفتم و یاد نگرفتم دیگه. مثلا سرم همیشه پایینه که از این ویژگیم متنفرم،نمی تونم به چشمای کسی که داره از روبه روم میاد نگا کنم. یا مثلا نمی دونم بیرون آشنای آقا دیدم بهش سلام بدم یا نه. همش نگرانم. آخه خانوادم به شدت کنترل گر بودن. چن سال پیش دو سه جایی برا کار رفتم، پول که نمیدادن فقط تجربه کاری بود و از نظر من تعامل و ارتباط با اجتماع هم بود که راضی بودم. اما هر دفعه یه نفر پیدا میشد که عاشق سینه چاک من بشه منم چون نمیدونستم چجوری باهاشون رفتار کنم کلا دیگه نمی رفتم (دانشگاهم یکی دو بار این مشکل برام پیش اومد)... اینم بگم که من یه دونه دوس ندارم، خواستگار که سهله....
همیشه استرس دارم دیگه، خشم دارم، نفرت دارم. تو خونه تنش باشه منم استرس می گیرم که عموما اینطوریه. تنشم فروکش کنه غم و ناراحتی و نگرانی از اطراف و آینده مبهم هست.
استرس و تنش عصبیمم بیشتر یا گریه س یا داد و فریاد و پرت کردن وسایل....اکثرا گریه س. مثلا هر یه ربع یه بار یادم میفته گریم میگیره. همیشه زندگیم اینجوری بوده، همیشه یه تنش شدید تو خونه بوده که باعث شده من تا چن روز گنگ باشم.بعدش دوباره روز از نو روزی از نو
شما لطف داری:72:همینکه یه گوشه از دردمو گفتم (برای اولین بار تو این سی سال) یکم سبک شدم
تا حدودی زندگیتونو درک میکنم مشکلاتتون که کودکی و نوجوانی افتضاح میتونه چقدر تو حال و روز آدم تاثیر بذاره ولی تا راجب تمامشون حرف نزنی حالت بهتر نمیشه منم کودکی افتضاحی داشتم خیلی اوقات تو یدونه سایت میرفتم و راجبش تو پست های مربوط به دوران کودکی با بقیه اشتراک میذاشتم و هربار غم داستان برام سبک تر میشد یک نمونش مثلا دیروز گفتم لینکشو براتون میذارم بخونید مطمئنم حالم از شما بدتر نبوده باشه بهتر هم نبوده پیشنهاد میکنم بخونید اسم کاربریم همینه که همین جاست میتونید نظرمو پیدا کنید
چرا همه چیزای خوب واس بقیه است ؟ :: خانواده برتر
ولی شما که نمیتونید هیچ کس رو تغییر بدید پس میمونه خودتون که میتونید عوضش کنید بزرگترین مشکلت از همون دوران کودکی والدین کنترل گر و مضطربتون هستن که شما رو تنها و بدون عزت نفس بار آوردن و بسیار وابسته که حتی اثرات وابستگی الانم تو وجودت هست شما تمام خوشی و حتی حق زندگیتون وابسته به خوب رفتار کردن اونا با خودتون میبینید و خودتونو زیرمجموعه اونا میبینید و اصلا خودتون هیچ و نیست میبینید نه یک فرد مستقل و آزاد خانوم شما سی سالتونه دیگه باید دست بکار بشید شما باید از اول زندگی کردن و تجربه کردن حس ها و به دست آوردن هرچی که فکرشو میکنید در کودکی نداشتید و یک بار دیگه از اول روانتونو بسازید و کلی افکار غلط رو تصحیح کنید و حتی خیلی هارو بریزی دور که این هم بدون انزجار از اون چیزی که اونا ازتون ساختن و میل به تغییر فقط و فقط در خودت و نه در هیچ چیز و هیچ کس دیگه پیدا کنی و باور کنی که کسی جز خودت نمیتونه حالتو خوب کنه و ما همه همینیم ولی راه طولانی در پیش داری که واقعا نمیتونم اینجا واست همشو بنویسم ولی شروع کن به حرف زدن و لیست کن ببین چیا احتیاج داری و چیا از لحاظ روانی کم داری تا حرف نزنی هیچی عوض نمیشه باید با خودت و مشکلت رو به رو بشی وگرنه چیزی عوض نمیشه
اولین مورد که باید تغییر کنه عزت نفسه باید راجب هرچی که سر راه اینکه خودتو دوست داشته باشی قرار گرفته باید عوض بشه
شروع کن حرف بزن حالا با یک روان شناس باشه که عالیه ولی اینجا هم بگی شاید کسانی بتونن کمک کنن
ازتون ممنونم:72:.....واقعا همه حرفایی که زدین درسته. اینجا نمی تونم توضیح زیادی بدم. مشاورم که نمی تونم برم چون پول ندارم (این مشکلم بیش از همه اذیتم می کنه. یعنی حاضرم تا آخر عمرم تنها باشم، مجرد باشم، بی دوست و رفیق باشم اما پول داشته باشم). الان می خوام برا فردام یه برنامه ریزی کوچولو انجام بدم. یه کمی هم مثبت فک کنم راجع به خودم.....الان که شما حرفشو زدی متوجه شدم عزت نفس ندارم. یعنی معنیشو نمی دونستم گوگل کردم دیدم بعله.....باید یه سری چیزا رو عوض کنم راجع به خودم.....
سلام عزیزم:72:
درباره ارتباط برقرار کردن و مشکل در این راه گفتی.. خب اینکه سر به زیری باعث خوشحالیه و مردان اینو بیشتر میپسندن تا دختری که بهشون زل بزنه و بخواد با چشم و ابرو اونا رو بسمت خودش بکشونه.. شاید بهش بها بدن اما صرفاً برای لذت بردن و وقت گذرانی هست ، هیچ وقت علتش عشق و محبت قلبی و خالصانه نیست. شما با رفتارت میتونی خودت رو به دیگران بشناسونی..یعنی اینکه بفرض اگر من پسرم و در محل کارت یا دانشگاهتون سعی کنی یجوری خودت رو بمن نشون بدی با رفتار مؤقر و صحبتهای پخته و منطقی منو به تحسین واداری... خیلی از خانوما تو دانشگاه یا محل کار اگر حس میکنن پسری بهشون علاقه داره یا خودشون پسری رو میپسندن پیش چشمش هستن، یعنی ازش جزوه میگیرن، سؤال میپرسن ... تو محل کار شیرینی میبرن میگن بفرمایین دستپخت خودمه برای شما هم آوردم و دو ، سه تا از دوستانمون یا اینکه این سوغات سهم شماست برای بقیه هم آوردم.. و درباره مسایل اجتماعی و اقتصادی صحبت میکنن.
سعی کن یک حضور قوی و سنگین داشته باشی ارتباط برقرار کردن صرفاً زل زدن یا قهقهه زدن نیست میتونه استارتش از یک سؤال یا یک نظر خواهی باشه. اینطوری روی غلتک میافتین و دیگه براتون سهل میشه.
حیف هست خواستگار خوب برای این مسایل خیلی خیلی کوچک از دست بره، اما دیر هم منست از همین امروز هم امکان تغییر هست.
گفتی عصبی میشی گریه و فریاد و پرت کردن وسیله، اولاً یک گوشت در باشه و یکیش دروازه ... زیاد به حرفها اهمیت نده چارش ترک کردن محل موقع بحث و مشاجره یا گوش کردن به موسیقی هست. اگر سعی کنی نقاشی رو شروع کنی که حال دلت خیلی عوض میشه.
گریه میتونه از نظر روانی تخلیت کنه اما با گریه کردن چیزی عایدت نمیشه خداروشکر که هم سالمی ،هم خوش فکر و هم دلبری... خیلیا دوست دارن یکی عاشقشون بشه اما خدا هوات رو داره دل خاستگارت رو میبری چی از این بهتر؟
همیشه روز از نو و روزی از نو هست، ما هم نمیتونیم کسی رو تغییر بدیم پس یا علی بگیم و خودمونو تغییر کنیم.
برای اینکه کاری داشته باشی و پشت بند اون کارت هم خواستگارای خوبی برات بیاد شرطش اجتماعی شدنه که از مسجد محلتون میتونی شروع کنی یعنی هفته ای یکی ، دو بار بری نماز بخونی و یا در جلسات قرآن شرکت کنی تا دیده بشی و دوستی پیدا کنی و مادرا ببیننت ... برای کار هم یک هنر رو که از همه بیشتر میپسندی انتخاب کن و توش مهارت کسب کن با فایل های ویدئویی روی اینترنت درباره هنرت... همون رو میتونی در جلسات زنانه به خانوما عرضه کنی و برای خودت منبع درآمدی داشته باشی و کم کم کارت گسترش پیدا کنه و رونق بگیره ... در آینده موفقیت های بیشتری خواهی داشت... در آزمون ارشد هم کم کم با توکل بخدا شرکت کن و سعی کن دختر موفقی باشی مثل گذشته، سال جدید رو سال امید نامگذاری کن و تمام غم هات رو توی ۹۵ جا بگذار .
کم کم اعتماد بنفست رو بدست میاری و ارتباط با دیگران برات آسون ترین کار ممکن میشه، از طرفی میتونی احتیاجاتت رو رفع کنی و درستم بخونی... خواستگارات چند برابر میشن و قدر انتخابت بالاتر میره.
خشم و نفرت و کینه رو از دلت پاک کن ، فکر کن نه کسی بوده و نه کسی هست .... ببخش تا قلب خودت آروم بگیره، تو نه اهل کینه ای و نه نفرت فقط این شرایط عصبیت کرده که به مرور بهتر و بهتر میشی. سال خوب و خوشی داشته باشی... از امروز شروع کن پاشو بسم الله...:72:
خیلی ازتون ممنونم:72:...حرفاتون آرامش بخش بود....رو تک تک کلمات حرفاتون فک می کنم.........دوستان از لطف همه شما ممنونم:72:
غبار غم برود حال خوش شود حافظ
تو آب دیده از این رهگذر دریغ مدار
ای عزیز بدان و آگاه باش :
که وقتی پای اراده با تکیه به قدرت لایزال الهی در میان باشد هیچ بن بستی وجود ندارد .....
نوع نگاهت به زندگی را واکاوی کن و معیارهایت برای زندگی کردن را یک بررسی داشته باش .... هرچقدر معیارهای و نوع نگاه ما به زندگی محدود و فقط در محدوده فضای مادی باشد به باد حادثه ای ، به رنجی ، تبی ، نامرادی ای ، و ناسپاسی ای و بد ااخلاقی دیگران و ..... به هم می ریزیم و سخت می توانیم خود را بیابیم و در همین میانه مشکلات راه خیر را بیابیم .... اما اگر معیار زندگی و نوع نگاه ما به زندگی غنی باشد و فراتر از محدودیت های مادی باشد حتی مواجهه با تلخی ها و رنج ها هم معنای خاصی می یابد و در پس آن درسها و خیرهایی خواهد بود که گاه وقتی خوب دقت می کنیم می گوییم چه خوب شد که من در چنین شرایطی قرار گرفتم که فلان خیر نصیبم شد ..... وقتی نگرش ما محدود باشد و مرتب نیمه خالی لیوان را ببینیم جز ناکامی نمی بینیم و تنها ناامیدی و افسردگی را نصیب می بریم .....
چه کسی گفته و کدام قانون نوشته که 30 ساله شدن و مجرد ماندن و حتی بدون پول بودن یعنی بد بختی یعنی درد و رنج افسرده کننده .....
شما قوی هستی و با اراده چنان که توانسته ای با وجود مشکلاتی و شرایطی که نخواستی از آنها دم بزنی تا با آگاهی بیشتر راهنمایت باشیم .... کارشناسی ات را بگیری و حتی زمینه برای کارشناسی ارشد پیدا کنی .... پس در عرصه های دیگر هم بخواهی می توانی ..... به نظر می رسد در بعضی از مسائل و برهه های زندگیت منفعل بوده ای و تصمیم گیری پویا نداشته ای .... اشکال ندارد هنوز خیلی فرصت داری .... از این به بعد منفعل نباش و پویا تصمیم بگیر و برنامه بریز و البته امیدوار .....
معنویت و نگاه معنا گرا به خودت و خلقتت و به به زندگی و آینده .... بسیار به تو کمک خواهد کرد
امیدوارم با تغییر احوال و نوع نگاهت به خودت و زندگیت نام کاربریت به " حال خو " تغییر یابد .... ان شاء الله
موفق باشی
یه تاپیکی اینجا هست. مثل اینکه دوستان حرفاشونو توش میزنن و از حال هم خبر دار میشن خواستم اونجا یه چن خط حرف بزنم دیدم مجاز نیستم گفتم بیام اینجا بنویسم...شایدم یه وبلاگ باز کردم و روزمرگی هامو توش نوشتم...نوشتن حس خوبی به آدم میده...
الان ساعت 3 ونیم صبحه و قاعدتا من باید خواب می بودم که نیستم! و این نشون دهنده اینه که قراره فردا لنگ ظهر با سر درد وحشتناک بیدار بشم که جزء بدترین حسای دنیاست و باعث میشه کل روز گیج و منگ باشم و بدتر از اون شب خوابم نبره. امروز (دیروز میشه دیگه) ظهر بیدار شدم یه چن ساعتی درس خوندم که مسلما به هیچ دردی نخواهد خورد. آخرای شب یاد یه سری از آدمایی افتادم که تو زندگیم بودن و هستن. دوستان، همکلاسیا، فامیل و یه نفر دیگه. خیلی دلم براش تنگ شده. یادش که میفتم قلبم یه جوری میشه. یه چیزی روش سنگینی می کنه. شاید یه سری حرفای نگفته س، شاید یه سری خاطرات گنگ و مبهمه، شاید ترس از یه واقعیته واقعیتی مثل اینکه مسلما اون مال یکی دیگه س، رفته، تنها چیزی که برا من میمونه تنهاییه،امروز سی سالمه،چن سال دیگه میشه 40، 50،ملت ازدواج می کنن، بچه دار میشن، من عین یه پرنده تو قفس پرواز بقیه رو تماشا می کنم. پرواز عجب عادت خوبیست فقط حیف که مال بقیه س و مال تو نیست!!!اصلا شاید این سنگینی دل یا بغض تو گلوم از ترس اینه که مبادا یه روزی بخواد ببینه من چیکار می کنم و اون موقع بفهمه نه پیشرفتی تو زندگیم بوده، نه رفت و آدمی،خوشحال بشه، بگه چقد خوب شد که با این دختره وصلت نکردما، کار خدا بوده، این چی داشته؟! آره، دقیقا همینه، اگه من برا خودم کسی بودم اصلا برام مهم نبود که چه فکری درباره من می کنه. شایدم ترس از حرفای اون نیست، ترس از قضاوت مردمه. ترس از آدماییه که وقتی پاتو از خونه میذاری بیرون تا شاید یکم دلت واشه و غم و غصه هاتو تو خونه بذاری، سوال پیچت می کنن. میدوننا مشکلت چیه، میدونن چه باری به دوش کشیدی، خوب می دونن یه ذره از اون باره رو خودشون نمی تونستن تحمل کنن اما نمی تونن زبون به دهن بگیرن، با خنده می پرسن چی کار می کنی؟ خوبی؟ چه خبرا؟ کجا کار می کنی؟ شوهر نکردی؟ ...نمی دونم، هنگم، هنگ!.... خلاصه نتونستم جلو خودمو بگیرم با ....شکن رفتم .....بوک! یکم عکس بقیه رو دیدم، آخر سرم رفتم عکسای اونو دیدم. دو سه تا عکس بیشتر نبود. حتما خیلی وقته که سری به پروفایلش نزده، احتمالا رفته خارج....یه جورایی جلو گریم و گرفتم، چن سال پیش بود خدا؟! ....یاد یکی از حرفای معروف پائولو کوئیلو افتادم که میگه انتظار سخته، فراموش کردنم سخته، اما اینکه ندونی باید فراموش کنی یا انتظار بکشی از همه سخت تره، الان که این جمله رو اینجا نوشتم خنده دار به نظر میاد. یکی نیس بهم بگه آخه دختره بی عقل چی داری که بهش بنازی؟ چی داری که وقتی کسی برگشت سمتت سرتو بالا بگیری؟! کار درست و حسابی داری؟! تحصیلات آنچنانی داری؟! مدرک دانشگاهی از فلان دانشگاه معتبر داری؟!خونه درست و حسابی داری که بشه بهش گفت خونه؟! خانواده درست و درمون داری؟! .....دقیقا اینجاس که فک می کنم تنهایی از سر من زیادیه! البته اینم هستا مگه بقیه چی دارن؟! خیلی چیزا؟! همه اینا؟! ......نمیدونم چرا نزدیک عیدی من لب و لوچم آویزونه. یعنی مثل همیشه س اما با شدت بیشتر....واقعا چی به سرم اومد؟! به قول کیتی پری چی به سر اون دختری که گیتار آبی می زد اومد؟!.........دقیقا 45 دقیقا س که دارم این چن خط و تایپ می کنم. ...خودمو بد جوری گم کردم.....گم! الان برام یه سوال پیش اومد. چرا همش در حال دویدنم؟ چی شده این همه دویدم؟ اصلا دویدن بوده یا درجا زدن؟! اون همه شب زنده داریا واسه درس و مشقای دانشگاه چی نصیبم کرد؟! شاگرد اول شدن؟! نکته خوبیه، اما اون چی نصیبم کرد؟! واقعا اون حرکتا درجا زدن بوده.توی دانشگاه زاقارت باید نمره زاقارت بگیری، اصلا باید زاقارت باشی، مثه بقیه زاقارتیای اون دانشگاه، زاقارت نباشی بهت انگ میزنن....اینم نکته خوبیه.....هرچند که دیره دیگه....جایی که باید زاقارت نمی بودم زاقارت شدم و بعدش جایی که باید زاقارت می بودم زاقارت نشدم.سوال اساسی اینه که الان باید زاقارت باشم یا نه؟!جالبه که من همیشه برعکس بودم....بهتر نیس یکم وایسم؟ درجا زدن و متوقف کنم؟ یکم بیخیال باشم؟ نمی دونم!.....برم دیگه....سعی می کنم نخوابم چون بخوابم شب بیدار میشم اما تا حالا نشده که سعی کنم نخوابم و نخوابم! خوابم میبره......! :sleeping:
- - - Updated - - -
دراوج ناامیدی بعد از ارسال پست پایینی پست شما رو دیدم:72:.....شعر اولش....هیچی دیگه امروز نمیخواستم گریه کنم اما مثله اینکه نمیشه.....نقل قول:
نوشته اصلی توسط فرشته مهربان
سلام
هیچ مشکلی هم توی زندگی نباشد کافیه کمی خود را وادار به مرثیه سرایی کنی چیزی نمیگذره که خود را بیچاره ترین ها ، تنها ترینها و تهی ترینهای عالم می بینی چه رسد به اینکه مشکلاتی هم باشد ......
مشکلات و تنگناهای زندگی فرصتهاییت که این ماییم که تعین می کنیم چه استفاده ای از آن بکنیم ..... بهره برداری کنیم در جهت رشد و بالندگی ؟ یا در جا زدن و مرثیه سرایی و خود را تخریب کردن ....
پیشنهاد می کنم تاپیکهای زیر را مطالعه کنی :
مرثیه سرایی احساسی عامل نا آرامی شماست!
«انرژی احساسی صلح آمیز»
از حال بد به حال خوب
چگونگي كنترل و تعديل احساسات زجر آور
این آدم های منفی باف، ذهن خوان و فاجعه ساز!
تبدیل اخم به خنده
انرژی احساسی صلح آمیز
احساس‌های مثبت، عامل رشد و شكوفایی فردی
آموزش روش صحيح غصه خوري!
می توانید احساس خود را تغییر دهید
چطور احساسات ناخوشایند را مهار کنیم؟
درمان شخصیت کمالگرا (شخصیت وسواسی)
خوب هایی که از زندگی لذت نمی برند (تیپ شخصیتی کمال گرا)
رنجش زدائی
درد احساسی چیست؟
به نظر من اگه پولشو داری برو پیش یک مشاور یا روانشناس.اون جواب همه ی سوالاتو داره.و خیلی خیلی میتونه کمکت کنه.من خودم دارم میرم.منم چون مثل شما بودم.
درضمن اگه درحال خاضر دانشگاه میری اونجا میتونی با یه هزینه ی کم از خدمات مشاوره شون استفاده کنی.من خودم جلسه ای سه تومن میدم.که خیلی کمه خب.پول دوتا چیپس.حتما پیگیری کن.
سلام
امیدوارم که هر چه سریعتر غبار غم هاتون تبدیل به غنچه شادی بشه
نوشته هاتون رو کاملا خوندم و کاملا درکتون میکنم
یک راه حل خوب خوب براتون سراغ دارم، تا میتونید با خدا راز و نیاز کنید و به امامان معصوم متوسل بشید.
اگه نزدیکتون امام زاده هست حتما اوقاتتون رو اونجا سپری کنید
من آدم خیلی مذهبی و عارف مسلکی نیستم و کاملا از لحاظ اعتقادات معمولی هستم ولی بدونید که تنها راه چاره همین ها هستند
پولتون رو خرج مشاور نکنید. خودتون رو به یک منبع انرژی لایتناهی وصل کنید اونوقت نتایج اون رو ببینید
کاملا به این قضیه واقف باشید که همه ما صاحب داریم