اختلاف با همسر و جدایی غیر رسمی ... کمکم کنید لطفا

سلام دوستان
من و همسرم 7 سال باهم دوست بودیم و بعد 7 ماه جدایی ایشون برگشت و درخواست ازدواج کرد و چون من عاشقش بودم قبول کردم و بعد عقد کردیم. ا سال عقد بودیم و الانم حدود 1.5 ساله عروسی کردیم.
از روزی که عقد کردیم ایشون خیلی تغییر رفتار دادن و چون تک پسرن و پدر هم ندارن من کم کم فهمیدم که ایشون خیلییی وابسته به خانواده ان و اولویتشون تو زندگی مادر و خواهرشونن تا من. و از اونجایی که خانواده درستی هم نداره و مادرشون خیلیییی تنگ نظرن و فکر میکنن من هووشونم و هیچوقت راهنماگر درستی برای ما نبودن و فقط خانوادش میونه مارو بهم زدن و باعث شدن همسرم رفتارای بدی یاد بگیره و نفهمه مرد تو زندگی باید چطور رفتار کنه.
خیلی راحت بدون من هرجایی میره چون خانوادش یادش دادن. خیلی راحت بی احترامی میکنه و خانوادش حمایتش میکنن و تو گوشش میخونن تو هرجور باشی زنت باید بهت احترام بذاره. خیلی راحت دست روی من بلند میکنه و خانوادش اصلا هیچ عکس العملی نشون نمیدن و بازم برعلیه من بدگویی میکنن.
تو این 3 سال بعد عقد خیلیییییی مشکلات داشتیم خیلی . ولی من خیلی دوسش دارم و میدونم اونم دوسم داره ولی بلد نیستیم درست رفتار کنیم. منم اشتباهاتی داشتم دختر خیلی حساسی هستم و زود ناراحت میشم و موقع ناراحتی قهر میکنم و هیچچ سیاستی ندارم و همیشه از ساده و یکرنگ بودنم ضربه خوردم.
انقدر دوسش داشتم و دارم که حتی وقتی دستمو شکست بازم برگشتم تو خونه از بیمارستان و ترکش نکردم. ولی الان سر یه موضوع مسخره و دروغای خانوادش 2 ماهه داریم از هم جدا زندگی میکنیم. ایشون گفتن 1 هفته از هم دور باشیم فکر کنیم ولی با گذشت 1 ماه هیچچ خبری ازم نگرفتن و با پیگیریهای متعدد خانوادم بالاخره تو یه قرار خانوادگی البته بدون حضور من گفتن که اگه محیایعنی من بخواد و بهم زنگ بزنه منم میخوام.
خلاصه اینکه خانواده من میگن خودش باید بیاد دنبالت چون خودش منو برده خونه پدرم گذاشته. ولی با اینهمه بازم من بدون اینکه کسی بدونه رفتم و باهاش حرف زدم. ایشونم اولش لجبازی میکرد ولی بعدش کلی قسم واشک و احساس که منم دوست دارم و عاشقتم و از دوریت دارم عذاب میکشم. حدود 2 هفته ست باهم ارتباط داشتیم و زنگ میزدیمو همو میدیدم ولی بازم دیروز حرفایی زد که داغون شدم میگه من به عشق و دوست داشتنت اعتماد نمدارم و ...
حتی رفته پیش وکیل ولی میگه کاری نکردم فقط مشاوره گرفتم میدونم فقط داره لجبازی میکنه . . . میدونم تکلیفش با خودش مشخص نیست ولی نمیدونم من باید چکار کنم.مشاوره خودم که همسرمو دیده فقط میگه جداییی و میگه اصلا نباید باهاش ارتباط برقرار کنی ولی من نمیتونم دارم از دوریش دیوونه میشم.من واقعا عاشقشم هنوزم با همه کارایی که کرده با همه بی وفاییاش
توروخدا کمکم کنین

- - - Updated - - -

دوستان کسی نیست کمکم کنه خیلی سردر گمم

کاش همه ماها‌( هم خانوما و هم آقایون ) قبلش یه شناختی درست از خودمون رفنارامون معیارامون افکارمون دیدگاهمون به زندگی مشترک داشتیم بعدش قدم بذاریم به زندگی مشترک... متاسفانه برخی از آقایون و خانوم ها اصلا بعد ازدواج اصلا جایگاه پدر مادر همسر خواهر برادر رو نمیدونن کجاست و نوع رفتارشون و عدم شناختشون از زندگی مشترک باعث بروز اختلاف تو خانواده میشه. باید خیلی صریح خواسته هاتو به همسرت بگی .. از نگرانی ها دلخوشی ها خواسته ها و همه حرف هایی که نتونستی تا الان بهش بزنیو بگی بهش .. و همینطور برعکس. از خودش هم بخای که در مورد شما هر خواسته ای و حرفی داره باهاتون در میون بذاره... احترام پدر و مادر و خونواده همسر هم که جای خود داره و هرگز تحت هیچ شرایطی نباید این موضوع فراموش بشه.:72:

مشکل شما اینه که برای خودت و شخصیتت ارزش و احترام بالایی قایل نیستی و خیلی احساسی و شخصیت وابسته ای دارید. به نظر من یکم رو خودتون و عزت نفستون کار کنید. اصلا نباید باهاشون تماس میگرفتین و وقتی هم که میومدن کلی شرط میذاشتین. نازشو خیلی بی موقع کشیدی و همش فکر میکنه طلبکاره داستانه./ رو خودتون کار کنید

آقای کامران حرفاتون درسته
همه همینو بهم میگن
ولی اون با ندونم کاری داره زندگیمونو خراب میکنه و من واقعا نگرانم
میدونم یه رو.زی میفهمه و پشیمون میشه ولی کی؟ خیلی دیر شده . الان دقیقا دو ماه گذشته . چقدر دیگه باید بگذره؟
من الان واقعا سر دوراهیم . تصمیم گرفتم دیگه باهاش هیچ تماسی نگیرم و اصلا خونه هم نرم و هفته دیگه برم دنبال نفقه و مهریم.
ولی بازم میترسم . میترسم از اینکه پشیمون شم.
چون زندگی بدون اون برام معنا نداره. من 10 سال از عمرمو نذاشتم که یه روزی از انتخابم پشیمون شم.
خیلیییییییییییی حالم بده اصلا نمیتونم تصمیم بگیرم.
بعضی وقتا به خودم میگم بیخیال همه چی
بعضی وقتا میگم پای همه چی وای میستم
اصلا هر چی اون بگه همون کارو میکنم

به نظرتون الان برم دنبال نفقه و مهریه؟

درود بانو

لطفا به هیچ عنوان اقدامی نکنید دنبال تفقه و مهریه نرید :81:
فکر کنم لازمه شما اطلاعات خودتان را افزایش بدید.این وسط درسته خانواده ایشون نقش پررنگی داشتن در رفتار و تصمیم گیری شوهرتان ولی خود شما چی؟هیچ تاثیری نداشتید بر روی شوهرتان اگه اینجوریه که یعنی مهارت های لازم را بدست نیاوره بودید و نیاز دارید آموزش ببینید.

به هیچ عنوان با ایشون تماس نگیرید
ولی اگه تماس گرفتم با روی خوش با هاش صحبت کنید
وقتی مقصری بله باید برید جلو و عذر خواهی کنید ولی وقتی مقصر نیستید دلیلی برای عذرخواهی کردن وجود نداره :81:
اجازه بدید خود بزرگترها این مشکل را حل کنند
میدونم دوران سختی را داردی سپری میکنید ولی با تماس گرفتن از طرف شما هیچی عوض نمیشه پس صبور باشید



یه سری تجربیات دوست هم هست در مورد رفتار با خانواده شوهر اینو برای شما میزارم مطالعه کنید.



سعي کن هيچوقت پشت سر خانواده شوهرت جلوش حرف نزني به ضررت تمام ميشه

اول اينکه به هيچ عنوان کار رو نبايد به بحث باهاش بکشوني

دوم اينکه تا مي توني احترام بذاري تا بهت احترام بذارند

سوم اينکه از پسرش تا مي توني جلوش تعريف کني و بديهاي پسرشو به هيچ وجه جلوش نگي

تا مي توني تاييدش کني حالا شده الکي

حتما روز تولدش يادت باشه و شده يه کادوي کوچيک براش بخري

و وقتي بهت بدي مي کنه پيش خودت بگي مادر شوهر ديگه و من به خاطر مادرشوهرم محبت و احترام نکردم بلکه به خاطر زندگيم و همسرم اينکارو کردم

بقول معروف دوري و دوستي

يک چيز رو من ميگم براي هميشه آويزه گوشت کن. گلم هيچ وقت زندگي ات رو به خاطر نفر سوم تلخ نکن .
چون اون ها از خراب شدن زندگي ات لذت مي برن پس شادشون نکن .

وقتي از حرفا و شوخيايي که ناراحت ميشن ديگه نگو. ديگه باهاشون شوخي نکن.
اگه خيلي اذيت ميشي خب باهاشون کمتر حرف بزن بيشتر شنونده باش.
سعي کن از حرفايي که ممکنه برداشت بد بشه استفاده نکني.


خلاصه:
1 - صبوري و استفاده از بستر زمان
2 - حفظ آرامش و گسترده کردن ديدت نسبت با ساير زمينه هاي مثبت زندگيت
3 - بي توجهي ( نه قهر، چون قهر خودش يک توجه منفي هست) به رفتار و گفتاري از مادرشوهرت که نابهنجارانه و مداخله جويانه هست.
4 - ارتباط غني و احساسي با شوهرت و انرژي گذاشتن روي او به جاي مادر شوهرت

خانواده همسرت هيچ وقت رقيب تو نيستند سعي کن کنارشون باشي نه در مقابلشون .
شما الان عضوي از خانواده اونها هستيد و همسرتون هم عضوي از خانواده شما .
پس مادر اون بايد مثل مادر خودت برات قابل احترام باشه نه به چشم رقيب بهش نگاه کني
هر چقد هم که رفتاراش زشت باشه باز نبايد انتقام بگيري يا از شوهرت بخواي يکي رو انتخاب کنه چون اثرات منفيه زيادي داره


شما تنها همسر اون هستيد . پس تنها عشقش هستيد .
مادر و خواهر و خانواده اش رو رقيب خودتون ندونيد اونا خانواده شن قبل از شما بودن . بعد از اين هم خواهند بود .
پس اگه تلاش کنيد که همسرتون رو از اونا جدا کنيد تلاش عبثيه و نتيجه عکس ميده .
در عوض بايد سعي کنيد به عنوان جزيي از خونواده بشيد و خودتونو جدا از اونا ندونيد . ميدونم زندگي با خونواده مادر شوهر سخت هست
و شما استقلال کامل نداريد و جدا زندگي کردن بهتر هست .
همسرتون هم به خاطر حضور خانواده اش نمي تونه محبت واقعي اش رو به شما نشون بده
و فکر ميکنه اينجوري انگ زن ذليلي بهش ميزنن.


به خاطر يه حرف مادر شوهر دلخور بشيد و اين دلخوري رو بخواهيد سر همسرتون خالي کنيد
اين باعث دوري شما از همديگه ميشه و اين سيکل معيوب اونو بيشتر به طرف خونواده اش سوق ميده .
پس اگه ميخواهيد مستقل بشيد نبايد بزاريد شوهرت ازت فاصله بگيره .
.مردا هم نياز دارن حداقل از لحاظ عاطفي به يه زن تکيه کنند
پس چه بهتر که اون زن شما باشيد



در مورد مادر شوهرت اينطور که به نظرم اومد انگار هميشه يه چيزاي ثابتي تکرار ميشه که تو رو ناراحت مي کنه.
اول از همه مي توني اين چيزايي که تکرار ميشنو شناسايي کني.
حالا که شناسايي کردي ديگه مي دوني تو از چه موقعيت هاي مربوط به مادر شوهرت اعصابت خورد ميشه
. حالا که مي دوني ديگه مي توني اين اعصاب خوردي اي که مياد رو رد کني و نگهش نداري پيش خودت.
بعد که کمتر حرص بخوري کلا اين کاراش برات بي اهميت ميشه.
يعني اينطوري تو روالي رو که هميشه تکرار ميشه و تو دوست نداريش از بين مي بري


خانواده ي شوهرت رو لازم داري ! يه روزي مياد که به بودن و حمايت اون ها احتياج پيدا مي کني.

يکي دو سال اول زندگي نوع ارتباطت با خانواده شوهرت به شدت روي زندگيت تا آخر عمر تاثير مي ذاره.

اعصاب خودت رو با رفتارهاي خانوادش خورد نکن.
تمام تمرکزت رو بذار روي شوهرت. اونه که تعيين کننده است.



خيلي باهاشون صميمي نشو. کمتر حرف بزن.
توقع نداشته باش دوستت داشته باشن ! هيچ توقعي ازشون نداشته باش !!

************************************************** ****
فکر کنم شما بهتره مقالات زیر را بخوانید

خوب گوش دادن

مهارت گوش دادن و مهارتهای ارتباطی(به همراه لینک مقالات برگزیده)

این مقاله را حتما بخوان نکات کاربردی در زندگی متاهلی

(:) نکته های کاربردی عمومی >>>

لینک های مهارت های ارتباطی و رفتار جراتمندانه


مهارتهای ارتباطی

چگونه منفعل نباشیم؟

اینا هم تاپیک های she هستش.

مشاوره تخصصی با جناب sci

کارگاه آموزشی - رفتار جرات مندانه

و مقاله زیر

حل بحران در زندگی زناشویی

حداقل روزی نیم ساعت تا یکساعت وقت بزار و بخوان.

توی این مدت بهتره روی خودت کار کنی :72: تا میتوانید مقالات سایت را بخصوص اینایی که به شما معرفی کردم و مشکلات کاربرها را مطالعه کنید و از تجربیاتشان استفاده کنید

سلام مرسی بابت راهنماییاتون
میدونین خانواده همسر من فوق العاده خودبین و خودخواه هستن و همه چیو فقط برای خودشون میخوان
بدترین حرفها رو به من زدن و رفتارارو داشتن ولی من هیچچچچچچ وقت تا حالا بهشون توهین نکردم حتی نگفتم شما چرا اینجوری رفتار میکنین. همیشه بخاطر همسرم کوتاه اومدم البته به همسرم شکایت کردم و ازش حمایت خواستم که متاسفانه هیچ حمایتی نشدم. البته حمایت نه به این معنی که با خانوادش دعوا کنه و بی احترامی کنه نه اینو همیشه ام بهش گفتم ولی دلم میخواست جلوی اونا طوری رفتار کنه که اونا حدشونو بدونن یا در خلوت ازشون بخواد رفتارشونو درست کنن.
تو کل این 2 ماه از طرف خانواده اون هییچچچچچ پیگیری نبوده و همینطور از طرف خودش
حتی من روز مادر به مادرش زنگ زدم که جوابمو ندادن
اینهمه صبر برای چی؟
2 ماه صبر کردم حتی از همه چی گذشتم بهش گفتم بیا یه بار دیگه شروع کنیم هر دو اشتباهاتمونو درست کنیم. گفتم هر چی تو بگی . گفتم بیا دنبالم بیا از دل خانوادم دربیار (چون برخلاف احترام از طرف خانواده من اون بهشون بی احترامی کرد و 2 ماه حتی جواب زنگاشونو نداد)
ولی کتملا فکر میکنه حق با اونه
حتی دیروز یکی از دوستان قدیمی من که دوست ایشونم هست باهاش تماس گرفته که چی شده و اینا ایشونم حرفی از زنگای من نزده و فقط گفته محیا منو دوست نداره و من با مخالفت خانوادم اومدم جلو ولی محیا دل خانوادمو بدست نیاورد. . .
نمیدونم زندگی ما بخاطر خانوادش باید بهم بخوره مگه قراره من دل اونارو بدست بیارم؟؟؟
دیگه باید چکار کنم هر محبتی بهشون کردم ولی اونا گربه صفتن

کاملا با کامران موافقم ... نازشو نباید میکشیدی و میزاشتی اون بیا دنبالت ... در ضمن چون تک پسره و تو اطرافیان دیدم که تک پسرا واقعا سخت از مادر جدا میشن باید خیلی صبور باشی و زمان میبره تا بتونه تعادل برقرار کنه ، اگه زده دستت رو شکسته حتما چیزی گفتی در مورد خانوادش یا راحت بگم بچه ننه بودنش ، ولی عزیزم نباید این چیارو به روش بیاری اصلاااااا و اینقدر بهش محبت کنی و عشق و علاقه (از راه درست نه همیشه برای آشتی پا پیش بزاری) کنی که به تو وابسته و وابسته تر شه ... گذشته از همسرت واسه خودت ارزش قائل شو و بدون این حق توئه که خاسته هات رو بیان کنی و ازش توقع داشته باشی ... کارگاه رفتار جرأت مندانه رو بخون حتما خیلی مفیده ... رفتارت احساس میکنم خیلی منفعلانه هستش ...موفق باشی

خالقزی خیلی خوب بهت راهنمایی کرد. الان برای دنبال نفقه و ... رفتن خیلی زوده. صبر بهترین درمان مشکل شماست

آره بخاطر علاقه شدیدم بهش و بخاطر اینکه بعدن پشیمون نشم ازینکه اقدامی نکردم رفتم سمتش و باهاش حرف زدم و التماسش کردم
اونم اولش کلی گریه کرد گلی حرف عاشقانه زد حتی چندین بار رفتیم بیرون باهم و زنگ میزد و اس میداد البته میگفت اعصابم خورده بخدا وگرنه دوستت دارم و از این حرفا . حتی ماششینمونو میخواست عوض کنه ازم مشورت رفت خرید یعنی 2 ماه اینکارو نکرده بود تا بامن صحبت کنه . ولی جمعه با درخواست خودش رفتیم بیرون و رفتارش خیلی عجیب بود
نه حرف زد نه به ابراز احساسات من توجه نکرد وقتیم گفتم چرا اینجوری رفتار میکنی گفت به دوست داشتنت شک دارم . به دوست داشتن خودمم شک دارم نمیدونم از و عادت دوستت دارم یا واقعا ؟؟؟؟؟
حتی تو این دو هفته که با هم حرف میزدیم بازم با خانواده و کل فامیل رفته بود مسافرت و به من نگفته بود و دروغ گفته بود خونه ام که منم تا جمعه به روش نیاورده بود ولی جمعه بهش گفتم چرا ازم پنهان کردی چرا بازم رفتی بدون من؟
اونم گفت دلیلی نداشته بهت بگم؟
گفتم چطور بهم میگی دوستت دارم ولی اینجوری میکنی؟
گفت اصلا دوستت ندارم ازت بدم میاد ولم کن
بعدشم گفتم منو رسوند دم خونه خودمون و رفت
منم شب تنها موندم خونم نصفه شب اومد دید من خونه ام رفت از اون وقتم من تماس نگرفتم خودشم هیچ سراغی ازم نگرفته
موندم دیگه برم شنبه دنبال نفقه و مهریم یا نه؟ آخه تا کی منتظرش باشم؟ اون حتی رفته پیش وکیل البته خودش میگه کاری نکردم ولی چرا رفته؟
من نمیتونم جداییشو تحمل کنم واقعا بدون اون میمیرم ولی وقتیم اون منو نخواد نمیتونم تحمل کنم؟

آقای کامران هر چی وایسیم اوضاع بدتر نمیشه؟ این سردی ؟ این نبودنها؟
شما که یه مردی میتونین به من بگین دلیلش برای اینکارا چیه؟ هدفش چیه؟ چیو میخواد به من بفهمونه؟

به نظرتون زنگ نزنم یا نرم خونه بگم تصمیم گرفتی یا نه؟

سلام دوستان
چرا کسی نیست؟
هنوز هیچ خبری ازش نشده
یکی از برادرام نمیدونست و تازه یه هفته ست فهمیده و خیلی ناراحت شده زنگ زده به همسرم و باهاش حضوری حرف زده و اون گفته من زندگیمو زنمو میخوامو دوسش دارم فقط الان ناراحتم
داداشم با منم حرف زد و قراره این هفته یه قرار بذاره تا هردومون باشیمو حرف بزنیم
واقعا نمیدونم چی درسته چی غلط؟
اصلا نمیدونم واقعا دوسم داره یا نه؟
با اینکاراش و حرفاش خیلی سردرگم شدم ولی هنوز دیوانه وار دوسش دارم.
همه عکسامونو پاره کردم رفتم دیدم از توی عکسای پاره همه عکسای منو برداشته گذاشته لای قرآن که مثلا قایم کرده که منم نبینم.
نمیدونم چرا اینجوری میکنه. خسته شدم. مطمعنم تحت سلطه خانوادش داره اینکارارو میکنه اگه خانواده درستی داشت و راهنماییش میکردن حداقل میفهمید اشتباهاتشو نه اینکه بدتر رفتار کنه .
دوستان تورو خدا راهنماییم کنین چطور رفتار کنم؟ من میخوام به هردومون یه فرصت دیگه بدم ولی نمیدونم چطور حرف بزنم باهاش. نمیدونم چکار کنم. اصلا نمیدونم اگه برگشتیم چطور با خانوادش روبرو شم چون هیچچچچچچکدومشون زندگی مارو نمیخوان و ازون بدتر میخوان زندگیمونو بهم بزنن ازشون بدم میاد دیگه.
ولی همسرمو دوست دارم. نمیخوام تمام روزای عاشقانم ازبین بره.:203:

دوست داشتن برای ادامه یه زندگی لازمه ولی کافی نیست.
شما نیاز دارید برید پیش مشاور.




http://www.hamdardi.net/payments.php

حق اشتراک يکماهه انجمن آزاد 10000 تومان
حق اشتراک 3ماهه انجمن آزاد 28000 تومان
ولي بهتره که سه ماهش را پرداخت نماييد
چنتا حسن داره.1.بصورت انلاين مشاوريد سايت در اختيار شما هستن و لازم نيست وقت بگيريد يا از منزل خارج بشيد.2.قيمت مناسب نسبت به بيرون 3. از همه مهمتر حداقل خيالت راحته سايت داراي مشاورين متخصص و باتجربه اي هستش

1- شما چند سالتونه؟ ایشون؟
2- از نظر شغل و موقعیت اجتماعی و اقتصادی چطورن؟
3- وابستگی اقتصادی هم به مادرشون دارند؟
4- کی پدرشون را از دست دادن؟

شما هفت سال با ایشون دوست بودین، متوجه این مسائل نشدین؟
وابستگیهاش، بی مسئولیت بودنش و ... ظاهرا خیلی آدم مطمئن و محکمی نیست (خیلی مرد نیست !)

بعد از هفت سال دوستی ول می کنه می ره.
چون به نتیجه ای نمی رسه برمی گرده. نه از علاقه، از ناتوانی.
الان هم توانایی اداره زندگی را نداره. مخصوصا که هفت سال محیای بی دردسر داشته، رابطه بی مسئولیت زیر دندونش مزه کرده!
حالا همون محیا کلی مسئولیت براش داره، حالا باید مرد زندگی و آقای خونه باشه.

شاید من اشتباه نوشتم. چون با دو سه تا پست نمی شه در مورد مردی که شما ده سال هست می شناسید حرف زد.
اما برداشت من یک مرد ضعیف بود که راحت به زنش می گه حالا برو خونه مامانت تا یه فکر کنیم.
یعنی حتی در دعوا هم شله !!

از اینور یک دختر با عزت نفس پایین.
که هم خودت و هم خانواده ات به روش اشتباهی از ایشون می خواهید تکلیف زندگیت را مشخص کنه.
بیشتر حالت منت کشی و آویزون بودن و بی چاره بودن داره رفتارتون.

محیا جان،
ببخشید که الان با این وضعیت بحرانی که هستی این ها نوشتم.
من مشاور نیستم و ممکنه حرفهام درست نباشه یا حداقل الان جاش نباشه.
اما یه کم به خودت بیا.
چرا اثنقدر از موضع ضعف برخورد می کنی؟

علت این که به شما گفتن برو خونه مامانت چی بود؟ دعوا و مشکل سر چی بود؟

خاله قزی جان , شیدا جان ممنون بابت راهنماییتون

من 27 سالمه و ایشون 30 سال
کارشون آزاده و بازاری هستن و موقعیت اقتصادیشون معمولیه درآمد بدی ندارن ولی ملک و املاکی ندارن.
مادرشون به ایشون وابسته هست ولی ایشون نه. مادرشون و خانوادش میگن پسر هر کاری کنه وظیفشه عروس نباید حرف بزنه ولی داماد و خدختر هیچچ وظیفه ای ندارن.

آره همسر من هنوز به بلوغ فکری نرسیده و نمیدونه زندگی مشترک یعنی چی و قوانینش چیه. و متاسفانه خانواده و اطرافیانش به این موضوع دامن زدن با حرفا و راهنماییای اشتباهشون. یکیش اینه که بهش میگن عروس با دختر تو خیابون واسه ما فرقی نداره عروس باید خودشو تو دل ما جا کنه و هزار تا حرف مسخره دیگه. متاسفانه مردی هم اطراف همسرم نیست که ازش یاد بگیره خودشم آدمی بوده دهن بین و ظاهربین.
تو دوران دوستی اصلااااااا ازین مشکلات نداشتیم. البته یکم توی مشخص کردن هدف رابطمون بی مسئولیت بود که بعدن با گفتن یه سری دلایل منو قانع کرد.
تو دوران دوستی هر روز منو میبرد سرکار و میاورد. حتی اگه قهر بودیمو دعوامون میشد بهم زنگ میزد و هر روز حرف میزدیم. خیلی احساس مسئولیت داشت در قبالم خیلی.
اصلااااا درگیر خانواده نبود با اینکه پدرش فوت کرد ولی همش باهم بودیم هر روز . حتی روزای تعطیل.
ولی بعد ازدواج میگفت خانوادم الان ازم انتظار دارن حالا که زن گرفتم.

منم اشتباهاتی دارم اینو میدونم و منکرشون نیستم. ما هردومون با رفتارای اشتباهمون زندگیمونو به اینجا کشیدیم و البته خانواده اون با دخالتاشون.

مشکلات آخری ما سر بد حرف زدنش جلوی خواهر و دختر داییش بود که من بهش گفتم تو شعور حرف زدن نداری .
بعدش خوب شدیم ولی دو شب بعد دوباره دعوامون شد و ایشون بدون من با دوستاش و زن دوستش که فامیلم هست رفت بیرون و دیروقت اومد. کاری که بارها بخاطرش حرف زدیم و ایشون قول داده انجام نده ولی هربار تکرار میکنه. و من بعدن فهمیدم که ایشون از طرف خانوادش پر شده که زنت ال کرده و بل کرده و با تو بد حرف زده دخترداییت شنیده و چرت و پرت.
و بعدشم من چون دیگه خیلی عصبانی بودم رفتم محل کارش باهاش حرف بزنم که ایشون با رفتارش و بی اعتناییش به شریکش فهموند ما مشکل داریم و منم با شریکش حرف زدم .
شبش فهمیدم ایشون زنگ زده به برادرم و داییش.
و الان بیشتر ناراحته که تو آبرومو تو محل کارم بردی همه چیو به شریکم گفتی و ازین حرفا.

اون وقتی که خودش آبروی منو جلوی فامیل میبره من باید راحت ببخشم ولی خودش یه بار فهمیدن همکارشو نمیتونه تحمل کنه.

تو این مدت هم یه سره از طرف خانوادش ساپورت میشه و میره مسافرت که یاد من نیفته. حتی مادرش کوچکترین اقدامی نکرده. حتی بپرسه مشکل چیه. تازه بهش میگن تو عادت کردی بهش فراموشش میکنی.

همسرم خیلی لجبازه و الان بقول خودش داره لجبازی میکنه.
من بخاطر دوست داشتنم خیلی ضعیف برخورد کردم ولی میخوام برای آخرین بار تصمیم بگیریمو درست عمل کنیم البته اگه اونم بخواد. نمیدونم چرا ولی حرفاش با کاراش فرق داره.
اگه بدونم واقعا دوسم نداره و اینکاراش از روی دوست نداشتنه میزارمش کنار ولی تو اون دو هفته که باهم حرف میزدیم خلاف اینو تو چشماش دیدم.

سلام دوستان
دیروز رفتم یه سر خونه میخواستم قبل از اینکه همسر بیاد از خونه بیام بیرون ولی وقتی وارد پارکینگ شدم دیدم با آقای همسایه تو پارکینگه یعنی زود اومده بوده خونه و باهام سلام علیک کرد و منم رفتم بالا.
بعد یه ربع دیدم اومد خونه و خودش اومد سمتم و حال و احوال و ...
گفت میخوام باهات حرف بزنم و گفت دوستت دارم و گفت بی معرفت نیستم میخواستم فکر کنم واسه یه عمر زندگی و خیلی حرف زد
گفت برگرد اگه زندگیمونو دوست داری
گفت بیا ایندفه همه چیو بسازیم
گفت دیگه حتی اگه همدیگرو بکشیم نمیزارم کسی بفهمه و نمیخوام کسی بفهمه

فقط اینکه بهم گفتت نمیام خونتون دنبالت اگه بخوای میام سر کوچه سوارت میکنم ولی نمیخوام الان با کسی روبرو شم
حتی نمیخوام تو با خانواده من روبرو شی
میخوام 1-2 ماه فقط خودمون دوتا باشیم
تو اگه خواستی هفته ای یه بار برو به مادرت اینا سر بزن و ببینشون خودم میبرم و میارمت
منم میرم سر میزنم
ولی میخوام زندگیمونو بسازیم بعد بریم پیش خانواده هامون. میخوام اونا اول بفهمن ما با هم خوشیم
گفت خانواده من تورو نمیخواستن از روز اول الانم نمیخوان و اصلا زندگی ما براشون مهم نیست. گفت همه حسرت مارو میخورن و بهمون حسودی میکنن که همو دوست داریم
گفت خانواده من بهم میگن ولش کن . منم باز جلوی همه وایسادم گفتم من میخوامش دوسش دارم زندگیمو دوست دارم . اونام گفتن تو همیشه به ما بی احترامی کردی و حرف ما برات مهم نبوده دیگه خودت میدونی ما دخالت نمی کنیم.

حالا به نظرتون اگه من خودم برم خوب نیست. اگه نیاد دنبالم خانوادمو کوچیک نکردم. برادرمو زیر سوال نبردم؟؟؟
البته بهش گفتم به برادرم زنگ بزن همونی که تازه فهمیده گفت باشه به اون زنگ میزنم فقط

دوستان لطفا راهنماییم کنین
توی دو راهیه بدی هستم سردرگمم
از یه طرف برادرم میگه به حرف کسی کاری نداشته باش برین سر زندگیتون . میگه امضا و قول و اینا هیچ چیو عوض نمیکنه و همش مسخره ست .
از یه طرف برادر دیگم میگه باید بیاد یا حداقل زنگ بزنه به بابا. و میگه کوتاه نیا.
از یه طرف میترسم هم از اینکه همسرم دوباره بزنه زیر حرفاش و دیگه حامی نداشته باشم از یه طرف میترسم کوتاه نیامو همه چی بدتر شه و همسرم لجبازی کنه بازم.
توروخدا راهنماییم کنین

این که الان باید چطور برگردی را نظری ندارم.

اگر شما با خوبی و خوشی و با صحبت با همسرتون به قصد مدتی استراحت و جدایی اومدین،
خب می تونین بگین دوره ای که در نظر داشتیم تمام شد و می خوایم بریم خونمون.
اما این وسط تلفن بازی و پیغام بازیها و ... موضوع را به شکل یک قهر و دعوا درآورده که الان شاید برگشتن شما خیلی برای خانواده تون راحت نباشه.

یه پیشنهاد دارم ببین اگر با شرایطت جور هست انجام بده.
یه شب به یه بهانه (اگر تولدی چیزی نزدیک دارید که بهتر) خانواده خودت و همسرت را دعوت کنید شام یا عصرانه، رستوران.
مهمونی که تمام شد، شما برگردید خونه خودتون.

************************************************** ******************************

این که برادرت گفته امضا و تعهد و نوشته چیزی را عوض نمی کنه، تقریبا درسته.
مخصوصا اگر امضای به زور باشه.
اگر کسی براش مهم نباشه و زیر تعهدات عقد ثبتی و محضری اش بزنه، فکر می کنید این برگه ها را نمی تونه نادیده بگیره؟

فکر می کنم اشتباه را اونجا کردی که از خونه اومدی بیرون.
اگر همون موقع به همسرت می گفتی که از خونه نمی ری و می موندی، اینطور نمی شد.
ایشون هم می تونست بره خونه مامانش و فکرهاش را بکنه، هر وقت تصمیم گرفت برگرده.

************************************************** ******************************

همسرت یه ضعف عمده داره،
جراتمندی و درایت لازم در روابطش را نداره.
نمی تونه بین شما و خانواده پدریش هماهنگی ایجاد کنه. نمی دونه چطور می شه هر دو را دوست داشت و احترامشون را داشت.
یه مدت می ره پیش اونا، پسر خوب مامان می شه،
دلش برای شما تنگ می شه می آد سراغ شما،
باز دل تنگ خانواده می شه، شما را می فرسته مرخصی.
کما این که الان نوبت شماست و می خواد اونا را بذاره رو نیمکت ذخیره ها.

باید بتونه بین هر دو هماهنگی ایجاد کنه. هم خانواده اش را دوست داشته باشه و کمک کنه و همراهشون باشه
و هم زندگی شخصی خودش را داشته باشه.

وقتی برگشتی سعی کن با کمک مشاوره و مطالعه و ... به همسرت کمک کنی این ارتباط مدیریت بشه.
طوری که همه را با هم داشته باشید.

شیدا درست میگن، منم وقتی داشتم پستتونو میخوندم که شامل حرفای شوهرتون میشد کاملا میشد فهمید که شوهر شما اصلا رفتار جرات مندانه ای ندارن، منفعلانه رفتار میکنن، انگاری همه چیو باهم میخواین.

خانواده اینو میدونن دارن سواستفاده میکنن.
شوهر شما باید یاد بگیرن که خانواده جایگاهش کجاست.
شما جایگاهتون کجاست
ایشون نمیتونن شماها رو از هم تفکیک کنن.
باید یاد بگیرن که به خانواده نباید اجازه داد تا حدی تو زندگیشون دخالت کنن که کار به قهر و دعوا و جدایی بکشه.
این خط قرمزا و محدودیت هارو براشون باید مشخص کنن.

بنظر شخصی من اومد ایشون اصلا تغییر نکردن فقط چون یک مدت دور بودن دلتنگ گذشته و شما شدن همین.
شما برگردین سر زندگیتون بازم ممکنه دخالت های بقیه شروع بشه.
بالاخره خانوادشون متوجه میشن دیگه.
نمیدونم چقدر این حرفم درسته، اما بهتر نیست برای برگشتنتون شرط بذارین ،شرط کنین که برین پیش مشاور و اول مشکلتونو ریشه ای حل کنین.
مثلا اول بخواین برین پیش مشاور، حرفای همدیگه رو بشنوین ببینین واکنشون چطوری هست، آیا بنظرتون تغییر کردن، بعد برگردین؟
بعدشم من متوجه نشدم مگه زنگ زدن به پدر شما یا اومدن به خونه پدرتون چه مشکلی برای ایشون ایجاد میکنه؟؟
مگه نمیخواین نشون بدهند که با شما خیلی خوشبخت هستن، خب دنبال شما اومدن خودش نشون میده چقدر زندگیشونو دوست دارن، ابراز پشیمانی کردن، عذرخواهی کردن از کار اشتباه. اینها همه نشون دهنده همین مگه نیست که زندگی با شما رو دوست دارن؟

نمیدونم واقعا خودمم تمام این سوالاتو دارم
ولی از اونجایی که همسرم خیلی لجبازه و الانم تو ناراحتی و عصبانیته و احساس میکنم نمیتونه درست تصمیم بگیره . موندم درخواستمو چه جوری بگم؟ و اگه رد کرد چکار کنم؟
چون اون روزی که باهام حرف زد گفت نمیام دنبالت خواهش میکنم نگو بیا و ازین حرفا.
حالا به برادرم گفتم اگه میتونه مجابش کنه .
من میخوام تو زندگی تمام سعیمو بکنم تا همه چی درست شه.

اگه بخوام جرات مندانه ازش درخواست کنم به پدرم ز بزنه. باید چی بگم؟
اگه بازم گفت نه چکار کنم؟