مجبور شدم به جدایی فکر کنم

سلام، قبلا تایپیکی باز کرده بودم که نیمه کاره رهاش کردم.. الان مشکل دیگه ای دارم. مشکلی که خیلی وقته دارم و باعث شده دیگه همه چی برام تلخ بشه..

سی ساله هستم، حدود 5 ساله ازدواج کردم و 10 ساله که شوهرم رو می شناسم. شوهرم آدم خیلی تند و عصبی هست، هر چند که خصوصیات خوب خیلی زیاد داره، اما این عصبی بودنش همه رو می بره زیر سوال.
اونقدر که توی ماه عسلمون!! روم دست بلند کرد اونم واقعا بی دلیل بود و خودش هم بعدش گفت که نمی دونه چرا بی هیچ دلیلی این کار رو کرده.. و دوران عقدمون هم یک بار این کار رو کرده بود..
ولی من از بس دوستش داشتم همه چیو تحمل کردم، به این امید که درست میشه. با هم ازدواج کردیم.. کم کم با حساسیتهای زیاد همسرم و به این خاطر که سریع ناراحت و عصبی می شد، علاقه ی من تبدیل شد به ترس.. ترسی که نمی ذاشت باهاش راحت حرف بزنم..
و از اون طرف سفرهای کاری زیادی که می رفت، تنها شدنهام، بی قراری هایی که می کردم و دعواهای شدیدی که به خاطر دلتنگی من ایجاد می شد.. باعث شد دیگه دلتنگیم رو بروز ندم، اونقدر که عادت کردم به نبودنش..
همه ی اینها گذشت.. اما خوب نگذشت، اکثر دعواهامون به کتک کشیده می شد مگه اینکه من بهش التماس می کردم و اون کوتاه می اومد..
حالا بعد از 5 سال، خیلی براش عادی شده که سر من هوار بکشه، هر چی از دهنش در بیاد بهم بگه، فقط به این خاطر که خلاف میلش عمل کردم..
باز هم گفتم می تونم تحمل کنم.. اما تا وقتی که خودم در جریان هستم.. اما وقتی جلوی پدر و مادرم سرم داد می کشه، وقتی سکوت پدرم رو می بینم و اشکای مادرمو.. اون وقت دیگه نمی تونم تحمل کنم..
بهش می گم وقتایی که دعوامون میشه بهتره خونه ی کسی نریم اما توجه نمی کنه، نمونه اش دیشب بود، که برای خرید رفته بودیم بیرون، بعد توی راه با هم بحثمون شد و من چون حوصله ی کش اومدن بحث رو نداشتم از همون اول ازش معذرت خواهی کردم، ولی اون توی ماشین توی خیابون چنان سرم داد می کشید که همه متوجه شدن.. قرار بود بریم خونه ی مادرم، بهش گفتم توی این شرایط نریم بهتره، گفت تو ناراحت شدن همه برات مهم هست به جز من، هر چی بهش گفتم ببخشید ول کن این قضیه رو گوش نکرد، منو با چشم گریون برد خونه ی مامانم که کلی مهمون اونجا بود و من کلی سعی کردم خودمو خوشحال و نرمال نشون بدم که باز جلوی جمع داد زد سرم.. به این بهونه که هنوز عصبانیه، که هنوز از دست من ناراحته... و می گفت می برمت خونه مامانت اینا که اونجا خوردت کنم و کوچیکت کنم..
و امروز پدرم زنگ زد، بهم گفت که میخواد باهاش حرف بزنه و من ازش خواستم این کار رو نکنه، از بس این قضیه پیش خانواده ام تکرار شده دیگه پدرم بهم می گفت که ازش جدا بشم، می گفت دیشب تا صبح نخوابیده، که هر بار ما می ریم اونجا باعث اذیتشون میشه و ...

من خودم خسته شدم، از اینکه انقدر راحت بهم بی احترامی می کنه، که هر چی دوست داره بهم می گه.. فقط چون عصبانیه...
فقط از جدایی می ترسم، وگرنه خیلی وقت پیش این کار رو می کردم.. چی کار کنم؟؟

- - - Updated - - -

باز لازم دیدم که تأکید کنم، الان مشکل اصلی من اینه که انقدر راحت جلوی پدر و مادرم بهم بی احترامی می کنه، یا توی خیابون هر جا که باشیم و عصبانی بشه سرم داد می کشه.. من میدونم که بحث توی هر خانواده ای هست، اما همه می تونن طوری زندگی کنن که بحثا بین خودشون بمونه، اما اون براش این چیزا مهم نیست، مثلا جمع دیشب همه شاد و خندان بودن که با برخوردی که اون باهام داشت یه دفعه جو جمع عوض شد.. چون منم دختر آخر خانواده هستم همه منو یه طور دیگه دوست دارن و از ناراحت شدنم خیلی ناراحت میشن.. ولی اون انگار از قصد این کارا رو می کنه.
انگار که فقط فکر و ذکرش شده پول، پول در آوردن و توی شغلش موفق شدن، که انصافا هم موفقه.. ولی زندگیش چی؟ رابطه مون چی؟؟

سلام، من که متوجه نمیشم تو تایپیک قبلیتون که گفتین همسرم مرد خوبیه فقط مشکلش کارشه که ازش دورم ! الان که قضیه یه چیز دیگه شد:162:

توی اون تایپیک فقط می خواستم در مورد اون مشکل صحبت بشه.. هنوزم میگم مرد خوبیه.. پشتکارش خیلی زیاده، از لحاظ مالی چیزی کم نمیزاره، وقتایی که خوش اخلاقه خیلی ابراز علاقه می کنه و می گه دوستم داره، ولی خوش اخلاقیش خیلی زود تبدیل میشه به بد اخلاقی ...

- - - Updated - - -

اگه کسی نیست که کمک کنه، لطفا شماره ی یه مشاور توی تهران رو بهم بدین ..

یعنی واقعا کسی نیست که یه راهنمایی بکنه؟:47:

یعنی من کلا باید از این سایت نا امید بشم؟؟ چرا هیچ کس جوابمو نمیده؟ ؟؟؟

سلام. ببخشید من دیروز میخواستم جواب بدم یادم رفت. تایپیک قبلیتون که من نظر دادم با نفرت از شما بود که چرا میگفتید شوهرم مرد خوبیه ولی من احساسی نسبت به بقیه دارم ولی الان نفرتم نسبت به شوهرتون شده!! نمیدونم جای این سوال اینجاست اول مرغ بوجود اومد یا تخم مرغ؟! شما بخاطر رفتار شوهرتون اون احساس درونتون بوجود اومده بود. این مشکلات نمیتونه جدای از هم باشه. بهتره کارشناسان بیان نظر بدن اما نظر من اینه که خود شما مقصر هستید که از همون اول این اجازه رو به شوهرتون دادید که اینجوری رفتار کنن ،الان هم میتونید با مدیریت خوب شوهرتونو متوجه اشتباهشون کنید تا بدونن حتی ممکنه شما رو از دست بدن. اما طلاق رو بذارید آخرین راه فکر میکنم شما باید بیشتر برای خودتون ارزش قائل باشید این ارزش با دوست داشتن منافاتی نداره یعنی شما هم میتونید یکیو دوست داشته باشید هم اشتباهاتشو بهش گوشزد کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط capitan

سلام. ببخشید من دیروز میخواستم جواب بدم یادم رفت. تایپیک قبلیتون که من نظر دادم با نفرت از شما بود که چرا میگفتید شوهرم مرد خوبیه ولی من احساسی نسبت به بقیه دارم ولی الان نفرتم نسبت به شوهرتون شده!! نمیدونم جای این سوال اینجاست اول مرغ بوجود اومد یا تخم مرغ؟! شما بخاطر رفتار شوهرتون اون احساس درونتون بوجود اومده بود. این مشکلات نمیتونه جدای از هم باشه. بهتره کارشناسان بیان نظر بدن اما نظر من اینه که خود شما مقصر هستید که از همون اول این اجازه رو به شوهرتون دادید که اینجوری رفتار کنن ،الان هم میتونید با مدیریت خوب شوهرتونو متوجه اشتباهشون کنید تا بدونن حتی ممکنه شما رو از دست بدن. اما طلاق رو بذارید آخرین راه فکر میکنم شما باید بیشتر برای خودتون ارزش قائل باشید این ارزش با دوست داشتن منافاتی نداره یعنی شما هم میتونید یکیو دوست داشته باشید هم اشتباهاتشو بهش گوشزد کنید.

---

ممنونم از جوابتون و ممنون که با صداقت حرفاتون رو نوشتین.. دقیقا می دونم که خودم مقصر بودم، از همون اول روی خیلی از چیزا چشم پوشی کردم، حتی جاهایی که اون مقصر بود من معذرت خواهی کردم.. چون نقطه ضعفم اینه که نمی تونم با کسی قهر باشم و همسر من شدیدا اهل قهر کردن هست.. و همین باعث می شد که بیشتر مواقع من کوتاه بیام و همیشه هم طوری قضیه پیش می رفت که واسه هر موضوعی من مقصر شناخته می شدم.. تاحدی که خودمم باورم میشد..
همسر من از لحاظ شغلی موقعیت خیلی خیلی خوبی داره و مخصوصا این چند وقته هم خیلی وضعیت مالیمون خوب شده، احساس می کنم این قضیه روی زندگی ما تأثیر منفی گذاشته.. حالا دیگه همسرم هیچ کسی رو به جز خودش قبول نداره، برای همین خیلی راحت جلوی بزرگتر از خودش مثلا پدر خودش و پدر من صداشو بالا می بره و باهاشون تند صحبت می کنه..
دقیقا حس می کنم که توی دلش فکر می کنه خیلی از من سرتره .. من قبول دارم که یک صدم اون هم موفق نیستم ولی منم توی رشته ی خودم کارشناسی ارشد دارم و تازه چند وقته که به خاطر مشکلاتی که گفتم سر کار نمی رم.. چند روز پیش به کنایه بهم گفت که دلم خوشه زنم تحصیل کرده اس!!
یه چیز دیگه که باید بگم اینه که قبلا براش مهم نبود که کجا زندگی می کنه، یا چه ماشینی و چه گوشی داره، اما تازگی اسباب کشی کردیم و اومدیم یه جایی که خیلی بالاتر از محله ی قبلیمون هست، ماشینمون رو عوض کرده و حالا میخواد گوشی اپل بخره..
راستش یکی از دلایلی که باعث می شد همیشه بهش افتخار کنم این بود که ظاهر چیزا براش مهم نبودن، دنبال مارک و برند و پز دادن نبود.. اما حالا با این تغییراش هم داره عذابم میده.. و من واقعا مستأصل شدم..
امروز میخوام باهاش حرف بزنم، ولی نمی دونم مثل همیشه عصبی میشه و اشکمو در میاره یا منطقی گوش می کنه.. چی بهش بگم؟ چطوری باهاش حرف بزنم که دوباره کارمون به دعوا نکشه؟

- - - Updated - - -

لطفا راهنمایی کنید بهش چی بگم؟؟ اصلا باهاش حرف بزنم یا نه؟؟

من تصور نمیکنم شما به تنهایی بتونین مشکلاتتون رو حل کنین. با مشاور خانواده صحبت کنین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط samanis

من تصور نمیکنم شما به تنهایی بتونین مشکلاتتون رو حل کنین. با مشاور خانواده صحبت کنین

---

میشه یه مشاور خوب بهم معرفی کنید؟

تاپیک خانوم sheخوندین؟
یا سری به مقالات این سایت زدین؟ مثله مقاله *چگونه منفعل نباشم*

بعضی تاپیکها نیازمند مشاوره تخصصی تریه همه کاربران نمیتونن کمک زیادی بکنن یا نظری داشته باشن.
اما من فکر میکنم تاپیک خانوم sheبتونه بهتون کمک کنه.

- - - Updated - - -

بهتره قبل از حرف زدن باهاشون همین مقالات سایت و بخونین مهارت بیشتری کسب کنین تا نتیجه بهتری بگیرین

حتما روش های قبلیتون جواب خوبی نداده که به این سایت مراجعه کردین پس بهتره یه تغییری تو نحوه بیان خواسته هاتون و رفتارتون بدین.
قبلشم لازمه خوب مطالعه داشته باشین.
تاپیک خانوم sheحتما مطاله کنین خصوصا سخنان اقای sci.
موفق باشین

مشاوره تخصصی sheبا آقای sci...

مشاوره تخصصی sheبا اقای sci قسمت اول

سلام یک دختر عزیز

البته من مجردم .ببخشید که براتون نظر می دم.نظراتم حاصل تجربیات این سایته.

ببینید مثل اینکه کار شما سخت تر از سایر خانمهاست.شما باید بیشتر سیاست داشته باشید.

روش این سیاست به تیپ شخصیت همسرتون برمی گرده.

من فکر می کنم که همسرتون از نوع مردهای اقتدار طلبه.پس باید از این در وارد بشید.

بهتون پیشنهاد می کنم 3تا لینک زیر را که براتون پیدا کردم بخونید:( البته فقط جهت اینکه جاهایی که لازم بود ازش ایده بگیرید.)

1.

روش تسخیر قلب در روابط زناشویی (1)

روش تسخیر قلب در روابط زناشویی (2)

روش تسخیر قلب در روابط زناشویی (3)

و همین طور تاپیک سیاست های شوهر داری بدون رودروایسی!!!

اینا شاید بیشتر جنبه پیشگیری داشته باشه و برای گرم کردن فضای خونه خوب باشه.

راستش مشکل شما را نمی دونم.

یادم نیست ولی تو همین تالار یک خانومی بود که با همسرش قهر کرده بود و همسرش فرستاده بودتش خونه باباش.این موضوع تکرار شده بود.اخلاق شوهرش واقعا بد بود.بعد بچه های اینجا فکر کنم به خصوص خانم سرافراز پیشنهادات خیلی خوبی دادن و به خونش رفت .خانم سرافراز خیلی پیشنهادات خوبی می دادن.راهنمایی هاش خیلی خوب بود.البته ایشون هم مجرد بودن. ای کاش دوباره تو تالار بیان.

این را هم از قسمت درباره من اکانت مدیر همدردی پیدا کردم.می خوای با ایشون صحبت کن:

محل استقرار: استان قم

همکاری با مراکز:
معاونت امور فرهنگی و پیشگیری ، دفتر مشاوره و خدمات روانشناختی سازمان بهزیستی استان قم (مرکز مشاوره و صدای مشاور)


* صدای مشاور استان قم : ( تلفنی)
تلفن: 1480 و 77391993-025
ساعت تماس: شنبه ها ساعت 15 الی 19
کد 49

ایمیل:
Info@hamdardi.net

من هم تاپیکت را در قسمت تاپیک های نیازمند حضور کارشناسان گزارش دادم.

عزیزم با صحبت کردن مشکل شما حل نمیشه ، اتفاقا بحث بالا میگیره و شاید وضعیت بدتر بشه .
بهتره که به جای صحبت کردن با عمل کردن وارد شی و قلق همسرت رو پیدا کنی
مسلما هر آدمی قلق خاص خودش رو داره
اول این و بهت بگم که آقایون شدیدا احتیاج دارن که مورد تایید قرار بگیرن به خصوص از جانب خانمشون. بهش قدرت بده .
سعی کن از در محبت وارد شی
هیچ وقت سعی نکن که جلوی همسرت خودت رو منطقی نشون بدی و یا سعی نکن که براش دلیل بیاری که بخوای حرفت رو بهش ثابت کنی .
باید با سیاست و ناز و دلبری حرفت رو به همسرت نشون بدی
سعی نکن بهش نشون بدی که ازش ناراحتی ، یا اینکه بخوای خودت رو ناراحت نشون بدی و یا گریه کنی ، این وضعیت رو بدتر میکنه
یک نکته خیلی مهم اینه که اصلا با همسرت لجبازی نکن ، هر چی لجبازی کنی اون بیشتر وارد بازی میشه و آخر تو ناراحت میشی

نگران نباش این مشکل همه هست ، آقایون دنیاشون با دنیای ما زنا خیلی متفاوته ، سعی کن همسرت رو بشناسی
در مورد اینکه بچه ها گفتن توی تاپیک قبلی از همسرت تعریف کردی ولی اینجا داری بدش رو میگی ، من میفهمم ، ما زنا آدمای فراموشکاری هستیم ، هر چی بلا سرمون میاد با یک قربون صدقه فراموش میشه و احساس میکنیم که همسرمون بهترین مرد دنیاست ، اما زمانی که ازشون ناراحتیم ، تمام اخلاق و رفتاراییشون رو که دوست نداریم یادمون میاد و احساس بدبختی میکنیم . ولی سعی کن یکم محکمتر باشی
برای هر مشکلی به طلاق فکر نکن ،

یک نصیحت خواهرانه بهت میکنم که به هیچ عنوان حرف طلاق و جدایی رو جلوی همسرت نزنی ، تا ابد توی ذهنش میمونه
و اینکه به هیچ عنوان حرفای خوانوادت رو بهش نگی ، اگر بفهمه که پدرت حرف جدایی زده ، دیگه با خانوادت بخصوص با پدرت دشمن میشه ، حالا بیا و درستش کن ، اون وقت دیگه مشکلات جدید شروع میشه ... یادت نره تجربش رو زیاد دیدم بین اطرافیان که دارم بهت میگم

هر مشکلی یک راه حل داره

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر بیخیال

تاپیک خانوم sheخوندین؟
یا سری به مقالات این سایت زدین؟ مثله مقاله *چگونه منفعل نباشم*

بعضی تاپیکها نیازمند مشاوره تخصصی تریه همه کاربران نمیتونن کمک زیادی بکنن یا نظری داشته باشن.
اما من فکر میکنم تاپیک خانوم sheبتونه بهتون کمک کنه.

- - - Updated - - -

بهتره قبل از حرف زدن باهاشون همین مقالات سایت و بخونین مهارت بیشتری کسب کنین تا نتیجه بهتری بگیرین

حتما روش های قبلیتون جواب خوبی نداده که به این سایت مراجعه کردین پس بهتره یه تغییری تو نحوه بیان خواسته هاتون و رفتارتون بدین.
قبلشم لازمه خوب مطالعه داشته باشین.
تاپیک خانوم sheحتما مطاله کنین خصوصا سخنان اقای sci.
موفق باشین

مشاوره تخصصی sheبا آقای sci...

مشاوره تخصصی sheبا اقای sci قسمت اول

---

ممنون عزیزم، یه چند تا پستش رو خوندم فکر کنم خیلی به دردم بخوره، فردا حتما سر فرصت می خونمشون.. خیلی خیلی ممنون

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

سلام یک دختر عزیز

البته من مجردم .ببخشید که براتون نظر می دم.نظراتم حاصل تجربیات این سایته.

ببینید مثل اینکه کار شما سخت تر از سایر خانمهاست.شما باید بیشتر سیاست داشته باشید.

روش این سیاست به تیپ شخصیت همسرتون برمی گرده.

من فکر می کنم که همسرتون از نوع مردهای اقتدار طلبه.پس باید از این در وارد بشید.

بهتون پیشنهاد می کنم 3تا لینک زیر را که براتون پیدا کردم بخونید:( البته فقط جهت اینکه جاهایی که لازم بود ازش ایده بگیرید.)

1.

روش تسخیر قلب در روابط زناشویی (1)
روش تسخیر قلب در روابط زناشویی (2)
روش تسخیر قلب در روابط زناشویی (3)

و همین طور تاپیک سیاست های شوهر داری بدون رودروایسی!!!

اینا شاید بیشتر جنبه پیشگیری داشته باشه و برای گرم کردن فضای خونه خوب باشه.

راستش مشکل شما را نمی دونم.

یادم نیست ولی تو همین تالار یک خانومی بود که با همسرش قهر کرده بود و همسرش فرستاده بودتش خونه باباش.این موضوع تکرار شده بود.اخلاق شوهرش واقعا بد بود.بعد بچه های اینجا فکر کنم به خصوص خانم سرافراز پیشنهادات خیلی خوبی دادن و به خونش رفت .خانم سرافراز خیلی پیشنهادات خوبی می دادن.راهنمایی هاش خیلی خوب بود.البته ایشون هم مجرد بودن. ای کاش دوباره تو تالار بیان.

این را هم از قسمت درباره من اکانت مدیر همدردی پیدا کردم.می خوای با ایشون صحبت کن:

محل استقرار: استان قم

همکاری با مراکز:
معاونت امور فرهنگی و پیشگیری ، دفتر مشاوره و خدمات روانشناختی سازمان بهزیستی استان قم (مرکز مشاوره و صدای مشاور)


* صدای مشاور استان قم : ( تلفنی)
تلفن: 1480 و 77391993-025
ساعت تماس: شنبه ها ساعت 15 الی 19
کد 49

ایمیل:
Info@hamdardi.net

من هم تاپیکت را در قسمت تاپیک های نیازمند حضور کارشناسان گزارش دادم.

---

از لطفتون خیلی متشکرم.. راستش زندگی من اصلا تعادل نداره، یه مدت خوشبخت ترین زن دنیا هستم و یه مدت بدبخت ترین و متاسفانه خیلی بده که خوشبختی و بد بختی من رو یه نفر دیگه تعیین می کنه..
وقتایی که خوشبختم، همسرم صمیمانه دوستم داره و مدام ابراز علاقه می کنه و توجه اش به منه، و کافیه که اون وسط من مثلا بگم چرا موهات این شکلی شده.. یه دفعه عصبانی میشه و جهنم من هم شروع میشه ..
طوری شده که دیگه می ترسم باهاش حرف بزنم، برای همین هر چیزی که می خوام بگم کلی در موردش فکر می کنم که الان ناراحتش میکنه یا نه و بیشتر مواقع ترجیح میدم که نگم و بعد اگه اون متوجه بشه که مثلا فلان اتفاق افتاده و من نگفتم کلی دوباره ناراحت میشه و دعوا راه می اندازه .. واقعا دیگه نمی دونم چطوری باید زندگی کنم..
برای همین نمی دونم دوستم داره یا نه.. نمی دونم قلبش رو تسخیر کردم یا نه ......................

در مورد مشارو هم ترجیح می دم که تهران باشه تا بتونم حضوری برم.. اگه تهران جایی رو می شناسید ممنون میشم معرفی کنید

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tamanaye man

عزیزم با صحبت کردن مشکل شما حل نمیشه ، اتفاقا بحث بالا میگیره و شاید وضعیت بدتر بشه .
بهتره که به جای صحبت کردن با عمل کردن وارد شی و قلق همسرت رو پیدا کنی
مسلما هر آدمی قلق خاص خودش رو داره
اول این و بهت بگم که آقایون شدیدا احتیاج دارن که مورد تایید قرار بگیرن به خصوص از جانب خانمشون. بهش قدرت بده .
سعی کن از در محبت وارد شی
هیچ وقت سعی نکن که جلوی همسرت خودت رو منطقی نشون بدی و یا سعی نکن که براش دلیل بیاری که بخوای حرفت رو بهش ثابت کنی .
باید با سیاست و ناز و دلبری حرفت رو به همسرت نشون بدی
سعی نکن بهش نشون بدی که ازش ناراحتی ، یا اینکه بخوای خودت رو ناراحت نشون بدی و یا گریه کنی ، این وضعیت رو بدتر میکنه
یک نکته خیلی مهم اینه که اصلا با همسرت لجبازی نکن ، هر چی لجبازی کنی اون بیشتر وارد بازی میشه و آخر تو ناراحت میشی

نگران نباش این مشکل همه هست ، آقایون دنیاشون با دنیای ما زنا خیلی متفاوته ، سعی کن همسرت رو بشناسی
در مورد اینکه بچه ها گفتن توی تاپیک قبلی از همسرت تعریف کردی ولی اینجا داری بدش رو میگی ، من میفهمم ، ما زنا آدمای فراموشکاری هستیم ، هر چی بلا سرمون میاد با یک قربون صدقه فراموش میشه و احساس میکنیم که همسرمون بهترین مرد دنیاست ، اما زمانی که ازشون ناراحتیم ، تمام اخلاق و رفتاراییشون رو که دوست نداریم یادمون میاد و احساس بدبختی میکنیم . ولی سعی کن یکم محکمتر باشی
برای هر مشکلی به طلاق فکر نکن ،

یک نصیحت خواهرانه بهت میکنم که به هیچ عنوان حرف طلاق و جدایی رو جلوی همسرت نزنی ، تا ابد توی ذهنش میمونه
و اینکه به هیچ عنوان حرفای خوانوادت رو بهش نگی ، اگر بفهمه که پدرت حرف جدایی زده ، دیگه با خانوادت بخصوص با پدرت دشمن میشه ، حالا بیا و درستش کن ، اون وقت دیگه مشکلات جدید شروع میشه ... یادت نره تجربش رو زیاد دیدم بین اطرافیان که دارم بهت میگم

هر مشکلی یک راه حل داره

---

راستش خودمم حس می کنم با حرف زدن مشکل حل نمیشه، حداقل با حرف زدن من، باید یکی باشه که همسرم حرفاشو قبول داشته باشه.. در مورد قلقش باید بگم که یه زمانی همه ی حرفامو توی نامه براش می نوشتم و خوب تأثیرشم کمابیش می دیدم، اما آخرین باری که براش نامه نوشتم اونو جلوم پاره کرد..
موضوع اینه که همسر من وقتی خوبه خیلی خوبه و وقتی بده واقعا بده، در اون حد که توی یکی از بحثامون داشت رسما منو خفه می کرد.. یعنی وقتی عصبانی میشه هیچی نمی فهمه... و به منم اجازه نمی ده که صحنه رو ترک کنم، در خونه رو قفل می کنه یا با همون حالت منو با ماشین می بره دم خونه ی مامانم اینا.. و منم توی این چند سال فقط یه بار رفتم خونه ی خواهرم، چون نمی خوام مادر و پدرمو بیشتر از این اذیت کنم.. و از طرفی هم می دونم رفتنم خونه ی پدر و مادرم یعنی تموم شدن همه چی و دیگه پدرم اجازه نمیده برگردم..
به من می گه وقتی عصبانی میشم هیچ حرفی نزن، منم یه بار هیچی نگفتم تا چند روز هی بهم می توپید بعد آخرش گفت تو چرا از همون اول معذرت خواهی نکردی، بعد این سری از همون اول معذرت خواهی کردم باز هیچ فایده ای نداشت..
اون یه نقطه ضعف داره و شدیدا از اینکه کسی طلبکارش بشه متنفره، و برای همینه که همیشه توی بحثامون منو به مرز التماس کردن می کشونه که مبادا من ازش طلبکار باشم، یه کم که بهش می گم بابا من همسرتم نباید فلان حرف (فحش) رو به من بزنی میگه چرا طلبکار میشی تو منو ناراحت کردی هر چی که بهت بگم حقته...
واسه همین ترسی که از بدهکار شدن به دیگران داره، هر کی هر لطفی بهش بکنه سریع اونو بی منت می کنه.. یا من اگه غذا درست کنم و خودم نخورم اونم نمی خوره میگه میخوای منت سرم بذاری که واسه من غذا درست کردی!! در صورتی که من اصلا همچین آدمی نیستم که بخوام حرفی بزنم یا منتی بذارم ...
دیگه من نمی دونم چی کار کنم.. از یه طرف پدرم که می دونم تا مدتها دوست نداره همسرم رو ببینه، از طرفی هم نمی خوام به همسرم بگم که پدرم چی گفته ... می ترسم دوباره بریم اونجا و همسرم جلوشون بهم بی احترامی کنه، دیگه این دفعه پدرم قسم خورده که عکس العمل نشون میده ... :54:

این تاپیک شما رو الان دیدم ، برای تاپیک قبلیتون پست نوشتم .....

در مورد همسر شما ، تنها راه برخورد با ایشون این هست که ، کاملا حس " صمیمیت و دلسوزی " رو به ایشون منتقل کنید . در غیر این صورت هر کاری کنید ایشون با شما مقابله میکنه .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alireza35

این تاپیک شما رو الان دیدم ، برای تاپیک قبلیتون پست نوشتم .....

در مورد همسر شما ، تنها راه برخورد با ایشون این هست که ، کاملا حس " صمیمیت و دلسوزی " رو به ایشون منتقل کنید . در غیر این صورت هر کاری کنید ایشون با شما مقابله میکنه .

---

پستتون رو توی اون یکی تایپیک دیدم و جواب دادم ممنون..
یعنی چی حس صمیمیت و دلسوزی؟ یعنی واسه من دلسوزی کنه؟؟ اصلا چطور میشه همچین حسی رو منتقل کرد؟

"امروز پدرم زنگ زد، بهم گفت که میخواد باهاش حرف بزنه و من ازش خواستم این کار رو نکنه، از بس این قضیه پیش خانواده ام تکرار شده دیگه پدرم بهم می گفت که ازش جدا بشم، می گفت دیشب تا صبح نخوابیده، که هر بار ما می ریم اونجا باعث اذیتشون میشه و ... "

"فقط از جدایی می ترسم، وگرنه خیلی وقت پیش این کار رو می کردم.. چی کار کنم؟؟"

دلیل ترستون از جدایی چیه ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یک دختر

پستتون رو توی اون یکی تایپیک دیدم و جواب دادم ممنون..
یعنی چی حس صمیمیت و دلسوزی؟ یعنی واسه من دلسوزی کنه؟؟ اصلا چطور میشه همچین حسی رو منتقل کرد؟

---

شما باید این کار را انجام بدید ، شما باید ایشون رو قانع کنید ( در عمل) که صمیمی و دلسوز ایشون هستید . اگر ایشون این حس رو باور کنه و در عمل ببینه ، اون وقت ایشون هم با شما صمیمی و دلسوزانه برخورد میکنه . یکمی سخته و از خود گذشتگی نیاز داره اما شدنیه.
موفق باشید.

سلام. پست آخرتونو خوندم ناراحت شدم:302: .
میتونم بپرسم چجوری آشنا شدید با همسرتون؟ رفتار خودتون و خونوادتون اوایل با شوهرتون چجوری بوده؟ و مهمتر از همه مطالبی که تو اون پست گفته بودید رو ممکنه شوهرتون متوجه شده باشه؟ شاید مشکل همسرتون یه چیز دیگست که شما باید کمکش کنی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط 1234567

"امروز پدرم زنگ زد، بهم گفت که میخواد باهاش حرف بزنه و من ازش خواستم این کار رو نکنه، از بس این قضیه پیش خانواده ام تکرار شده دیگه پدرم بهم می گفت که ازش جدا بشم، می گفت دیشب تا صبح نخوابیده، که هر بار ما می ریم اونجا باعث اذیتشون میشه و ... "

"فقط از جدایی می ترسم، وگرنه خیلی وقت پیش این کار رو می کردم.. چی کار کنم؟؟"

دلیل ترستون از جدایی چیه ؟

---

چند تا دلیل داره، اول اینکه می ترسم همسرم واقعا دوستم داشته باشه و این کارم باعث بشه که ضربه بخوره، مخصوصا الان که داره پیشرفت میکنه، دوم اینکه احساس می کنم نمی تونم بدون اون زندگی کنم.. سوم اینکه نمی دونم بعدش باید چی کار کنم. و اصلا نمی دونم چه کاری درسته و چه کاری غلط..

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alireza35

شما باید این کار را انجام بدید ، شما باید ایشون رو قانع کنید ( در عمل) که صمیمی و دلسوز ایشون هستید . اگر ایشون این حس رو باور کنه و در عمل ببینه ، اون وقت ایشون هم با شما صمیمی و دلسوزانه برخورد میکنه . یکمی سخته و از خود گذشتگی نیاز داره اما شدنیه.
موفق باشید.

---

شاید در این زمینه کوتاهی کرده باشم، من چون زیاد عکس العمل نشون نمیدم برای همین اطرافیانم معمولا فکر می کنن که بی خیالم.. سعی می کنم روی این قضیه بیشتر کار کنم.. ممنون..

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط capitan

سلام. پست آخرتونو خوندم ناراحت شدم:302: .
میتونم بپرسم چجوری آشنا شدید با همسرتون؟ رفتار خودتون و خونوادتون اوایل با شوهرتون چجوری بوده؟ و مهمتر از همه مطالبی که تو اون پست گفته بودید رو ممکنه شوهرتون متوجه شده باشه؟ شاید مشکل همسرتون یه چیز دیگست که شما باید کمکش کنی.

---

عذر میخوام که باعث ناراحتیتون شدم.. من و همسرم تقریبا 10 سال قبل از طریق یک سری جلسات مشترکی که داشتیم با هم آشنا شدیم.. خانواده ی همسرم اوایل با ازادواج ما موافق نبودن، مخصوصا پدر همسرم، خیلی منو اذیت کرد، همینطور به پدرم خیلی بی احترامی کرد که البته پدرم یک بار جلوش ایستاد و از اون به بعد دیگه خانواده هامون با هم سرد شدن.
پدر همسرم در نظر داشت که همسرم با دختر داییش ازدواج کنه برای همین مخالفت می کرد و از خیلی راه ها وارد شد که جدامون کنه ولی خوب همسرم توی این مسائل همیشه پشت من بود و ازم دفاع می کرد. البته الان پدرش با من خیلی خوب شده و همیشه میگه تو همون عروسی هستی که همیشه می خواستم.
خانواده ی خودم، طوری هستن که خیلی صمیمی هستن، من دو تاخواهر دیگه هم دارم و پدرم کلا با داماداش خیلی خوبه، همیشه آخر هفته ها همه خونه ی پدرم جمع می شیم.. ولی چند بار پیش اومده که همسرم جلوی خانوادم سر من داد کشیده و همین باعث شده که نظر پدر و مادرم نسبت به همسرم عوض بشه، من خیلی سعی کردم که این وسط طوری برخورد کنم تا کمترین تقصیرات گردن همسرم بیفته ولی به هرحال زیاد نتیجه نداده، مخصوصا این دو سه بار آخر. و اخلاق همسرم که کلا تغییر کرده و گفتم که دیگه زیاد کسی رو قبول نداره..
الان یکی از مشکلات اینه که چون هر پنج شنبه می ریم خونه ی پدرم و من به دلیل حرفای پیش اومده نمی خوام چند وقتی برم اونجا، از طرفی همسرم قطعا می پرسه که چرا نمی خوای بری و منم نمیخوام اون متوجه حرفای اخیر پدرم بشه ..
در رابطه با اون مشکلی که قبلا مطرح کردم نه همسرم عمق ماجرا رونمی دونه ..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یک دختر

اگه کسی نیست که کمک کنه، لطفا شماره ی یه مشاور توی تهران رو بهم بدین ..

---

سلام خانوم عزیز
من فکر میکنم حتما شوهرتون و شما باید به مشاوره مراجعه کنید وضع مالیتون هم که خوبه و از پس مخارجش برمیاین
من یه مشاوره خوب میرم که راضی هستم و کارشو خیلی خوب بلده و با تجربه است
محلش تقریبا جنوب شرق تهرانه
اگه خواستی بگو شمارشو بهتون بدم
من فکر میکنم بتونه کمکتون کنه
شوهر شما هیجانیه
و به نظر میاد تنها ایراد زندگیتون همینه

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یک دختر

اگه کسی نیست که کمک کنه، لطفا شماره ی یه مشاور توی تهران رو بهم بدین ..

---

سلام خانوم عزیز
من فکر میکنم حتما شوهرتون و شما باید به مشاوره مراجعه کنید وضع مالیتون هم که خوبه و از پس مخارجش برمیاین
من یه مشاوره خوب میرم که راضی هستم و کارشو خیلی خوب بلده و با تجربه است
محلش تقریبا جنوب شرق تهرانه
اگه خواستی بگو شمارشو بهتون بدم
من فکر میکنم بتونه کمکتون کنه
شوهر شما هیجانیه
و به نظر میاد تنها ایراد زندگیتون همینه

- - - Updated - - -

با alireza موافقم
من ادمی هستم مثل شوهرت. دخترم اما رفتارم مثل ایشونه و تنها کسی که دوستش دارم همون ادمیه که علیرضا گفت یعنی خواهرم و مادرم البته بیشتر خواهرم انقدر خوب درکم میکنه که هم ارومم هم باهاش دردو دل میکنم هم به وقتش نصیحتم میکنه با اینکه چند سال کوچیکتر از منه و من خوب به حرفاش گوش میدم و باهم گفتگوی مفیدی داریم
خواستم بدونی باید واکنش نشون بدی با حرف با تکان سر با چشم .... هرچی
مادرم اینطوریه که زیاد واکنش نشون نمیده و این ما و بیشتر منو اذیت میکنه و سر همین باهاش دعوامون میشه
فکر نکن اون به واکنش تو چه نیازی داره؟ یا اون که میدونه نظر من چیه دیگه واسه چی بهش بگم؟؟ این چیزا سمه تو هر رابطه ای
میخوای عذرخواهی کنی؟ قشنگ!! بهش بگو واقعا معذرت میخوام اره حق با توئه چون فلان و بهمان... حرف بزن معذرت خشک و خالی از 100 تا (ببخشید ها) خفه شو بدتره واسه ما که عصبی هستیم
اون میفهمه تو میگی معذرت میخوام که صرفا بحث پیش نیاد و این اوضاع رو بدتر میکنه چون فکر میکنه دوستش نداری و نمیخوای که قانعت کنه که حق با اونه
اگه میخوای از خودت دفاع کنی بگو خودت جای من باشی چیکار میکنی؟ یا یادته خودت مثل من بودی چیکار کردی؟ منم مثل تو نیاز دارم این رفتارو نشون بدم
یا وقتی عصبانیه به جای ترس و منفعل بودن با محبت و حرف زدن ارومش کن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خانوم مجرد

سلام خانوم عزیز
من فکر میکنم حتما شوهرتون و شما باید به مشاوره مراجعه کنید وضع مالیتون هم که خوبه و از پس مخارجش برمیاین
من یه مشاوره خوب میرم که راضی هستم و کارشو خیلی خوب بلده و با تجربه است
محلش تقریبا جنوب شرق تهرانه
اگه خواستی بگو شمارشو بهتون بدم
من فکر میکنم بتونه کمکتون کنه
شوهر شما هیجانیه
و به نظر میاد تنها ایراد زندگیتون همینه

- - - Updated - - -


سلام خانوم عزیز
من فکر میکنم حتما شوهرتون و شما باید به مشاوره مراجعه کنید وضع مالیتون هم که خوبه و از پس مخارجش برمیاین
من یه مشاوره خوب میرم که راضی هستم و کارشو خیلی خوب بلده و با تجربه است
محلش تقریبا جنوب شرق تهرانه
اگه خواستی بگو شمارشو بهتون بدم
من فکر میکنم بتونه کمکتون کنه
شوهر شما هیجانیه
و به نظر میاد تنها ایراد زندگیتون همینه

- - - Updated - - -

با alireza موافقم
من ادمی هستم مثل شوهرت. دخترم اما رفتارم مثل ایشونه و تنها کسی که دوستش دارم همون ادمیه که علیرضا گفت یعنی خواهرم و مادرم البته بیشتر خواهرم انقدر خوب درکم میکنه که هم ارومم هم باهاش دردو دل میکنم هم به وقتش نصیحتم میکنه با اینکه چند سال کوچیکتر از منه و من خوب به حرفاش گوش میدم و باهم گفتگوی مفیدی داریم
خواستم بدونی باید واکنش نشون بدی با حرف با تکان سر با چشم .... هرچی
مادرم اینطوریه که زیاد واکنش نشون نمیده و این ما و بیشتر منو اذیت میکنه و سر همین باهاش دعوامون میشه
فکر نکن اون به واکنش تو چه نیازی داره؟ یا اون که میدونه نظر من چیه دیگه واسه چی بهش بگم؟؟ این چیزا سمه تو هر رابطه ای
میخوای عذرخواهی کنی؟ قشنگ!! بهش بگو واقعا معذرت میخوام اره حق با توئه چون فلان و بهمان... حرف بزن معذرت خشک و خالی از 100 تا (ببخشید ها) خفه شو بدتره واسه ما که عصبی هستیم
اون میفهمه تو میگی معذرت میخوام که صرفا بحث پیش نیاد و این اوضاع رو بدتر میکنه چون فکر میکنه دوستش نداری و نمیخوای که قانعت کنه که حق با اونه
اگه میخوای از خودت دفاع کنی بگو خودت جای من باشی چیکار میکنی؟ یا یادته خودت مثل من بودی چیکار کردی؟ منم مثل تو نیاز دارم این رفتارو نشون بدم
یا وقتی عصبانیه به جای ترس و منفعل بودن با محبت و حرف زدن ارومش کن

---

ممنون از راهنمایی تون.. من اگه بدونم مشاور خوبی هست هر جای تهران باشه میرم، اما همسرم اهل مشاوره رفتن نیست چون بارها تلاش کردم و نتیجه نداده.
من عکس العمل نشون نمی دم (که اونم به چشم سعی می کنم برطرفش کنم) اما شنونده ی خوبی هستم، در واقع همسرم با من خیلی راحت حرفاشو می زنه، حتی حرفایی که خیلی از مردابه همسرشون نمی زنن اون به من می گه، ولی خودش شنونده ی خوبی نیست، کلا اخلاقش اینطوریه، خوب حرف می زنه اما خوب نمی شنوه.. خیلی وقتا وسط حرف کسایی که دارن باهاش حرف میزنن یه دفعه یه کار دیگه انجام میده یا یه حرف نا مربوط می زنه که کلا اون طرف متوجه میشه که داشته با دیوار حرف میزده و دلخور میشه..
در مورد عصبانیتش هم.. وقتی من میگم ازش معذرت خواهی می کنم.. دقیقا به خاطر اینکه بحث طولانی نشه، آخه چه توضیحی بدم؟؟ وقتی من تقصیری نداشتم توی عصبانی شدنش، وقتی عصبانی شدنش به خاطر چیزای دیگه بوده و پای منو الکی وسط کشیده که بتونه خودشو خالی کنه..
بعد من یه مشکلی که دارم اینه که توی این 5 سال من هر کاری کردم که مشکلاتی که خودم داشتم رو به حداقل برسونم، ولی اون برای این مشکلش (عصبانی شدن شدیدی که داره) هیچ اقدامی نمی کنه و فقط از من انتظار داره که درکش کنم، بابا منم آدمم، چقدر می تونم کوتاه بیام، چقدر میتونم هیچی نگم تا اون هر چی دلش می خواد بارم کنه، چقدر می تونم کوچیک بشم و حرف نزنم.. بعد من موندم چطور می تونه با کسی که انقدر بهش توهین کرده زندگی کنه؟؟ من اگه بودم واقعا نمی تونستم..
بهش می گم اگه توی تمام مشکلات زندگیمون من مقصرم و باید مدام ازت معذرت خواهی کنم، چرا با من زندگی می کنی؟ چرا با آدمی که سرتاپاش ایراده و اصلا یه نقطه ی مثبت توی وجودش نیست زندگی می کنی؟؟
واقعا دیگه نمی دونم چی بگم ...!!

شما تاپیک های خانوم sheک خوندین.
تاپیکای خانوم paeize 68 هم میتونه براتون مفید باشه. .راهنمایی هایی که از جانب کارشناسان شدن بخونین و بکار ببرین.
تاپیکاشون طولانیه، اما لازم نیست همشو بخونین همون پست های اموزشی که براشون گذاشتن و بخونین و سعی کنین در زندگیتون بکار ببرین. نبایدم انتظار نتیجه یه شبه داشته باشین باید کم کم شروع کنین و انتظار تغییرات یهویی هم نداشته باشین.:)

مثلا یه مدت کوتاه و برای خودتون در نظر بگیرین و روش های اقای sciبکار ببرین، مثلا یه ماه.

یه دفترچه یادداشت برای خودتون درست کنین.سیر پیشرفت همسرتونو توش بنویسین. مثلا اگه از امروز میخواین شروع کنین کارهایی که ناراحتتون میکنه و رفتارهای بدشون و توش بنویسین بعد صفحه بعد بنویسین دوست دارین چه تغییراتی بکنن.
بعد شروع کنین به انجام روش های ارایه شده. بعد یه ماه تغییراتی کردن و یادداشت کنین.
تغییران لازم نیس خیلی زیاد باشه. ما انتظار نداریم یهویی ایشون بشن ایده ال شما.بشن اونی که تو ذهنتونه.

مثلا میگم ایشون نمیتونن شنونده خوبی باشن. نمیتونن حتی یه ساعت بشینن و فقط حرفای شمارو گوش کنن بدونی ک کار دیگه ای انجام بدن یا وسط حرفت بپرن.
اما بعد یه ماه ایشون حداقل نیم ساعت میتونن فقط شنونده باشن. قبلا یه ربع هم زیاد بوده براشون شما هم انتظار یه ساعته داشتین اما شما باید خوشحال باشین که تونستین حداقل نیم ساعت رفتار ایشونو اونطوری کنین ک خودتون میخواین.

عزیزم خواستن ؛توانستن است.

با اینجا نشستن و غصه خوردن و تاپیکای غمگین زدن که کاری از پیش نمیره.
پاشو همت کن استینارو بزن بالا زندگیتو بساز.
به پدرت بگو بابایی من میخوام زندگیمو بسازم، خراب کردن که کاری نداره.
( بمنم تو دلت نگو حرف زدن هم کاری نداره راست میگی بیا جای من ببین میتونی تحمل کنی.)
نه عزیزم من جات نیستم درسته از دور دارم حرف میزنم حرف زدن هم راحته. تازه یه چیز بدتر بهت بگم، من اصن شوهر ندارم.پس هیجوره نمیتونم درکت کنم.
اما این راهی بود که بذهنم رسید گفتم بگم. شاید واقعا نتیجه بده.
تو که میگی شوهرت باهات دوسته حرفایی میزنه که بدوستاشم نمیزنه.
خب گلم از این ویژگیش استفاده کن.هنوز وضعیت تو بهتر از خیلی خانوم های دیگه ایه که من دارم تو این تالار میبینم. تو اگه بخوای به جدایی فکر کنی که اونا حتما باید برن شوهراشونو سه طلاقه کنن:)

پاشو بخودت انرژی مثبت بده، تنبلی نکن. مطالعه کن مطالعه‌ هههه در زمینه حل مشکلت.

فکر کردی پای سیستم بشینی واسه ما طومار بنویسی ما بیایم بخونیم ناراحت شیم فوق فوقش اشکمون درآد، خب چی میشه تو بکجا میرسی راه حل تو چی میشه؟؟ زندگی خودته بیشتر مطالعه کن، اون تاپیک و میگی چند پستشو خوندم! بقیش چی؟؟ حوصلت نیومد؟؟
زندگیت ارزش نداره چهارتا پست بیشتر بخونی. البته زود قضاوت نمیکنم میذارم رو حساب اینکه وقت نداشتی کار داشتی.
بیشتر وقت بذار برای مشکلت بجای فکر غم دنیارو خوردن.
ببخشید یکم تند نوشتم. خواستم یه تلنگری بهت بزنم فقط.
اون پیشنهاد من فقط یه پیشنهاد روشهای اون پستی ک پیشنهاد دادمم فقط چند تا روشه ممکنه جواب بده ممکنه نده. اما خوبیش اینه که تو تلاشتتو کردی. هدفتم رو این بذار که جواب میده.

پیش مشاور هم برو.روش های اونم پیش بگیر بگو نمیتونی فعلا شوهرتو بیاری مشاکرشو از اونجایی شروع کنه که بتونی شوهرتو مجاب کنی بیاین پیش مشاور:)
امیدوارم موفق باشی عزیزم

تو جنگ غول دوشاخ زندگی پیروز بشی:) :72:اینم یه گل خوشگل سرخ هدیه دختر بیخیال به یه دختر.

- - - Updated - - -

از این تاپیک هم میتونی کمک بگیری بعضی نکاتشو بکار ببر.
پستاشون طولانی هست میتونی کم کم بخونی.اما بخون اسمش هست :
خانوم محترم!

همسر شما باید کلاس های کنترل خشم بره ولی فکر نکنم مردی باشه که ازین کلاس ها یا پیش مشاور بره

ولی برای خودتون هم میگم که اصلا دعوا رو کش ندید (در زمانی که همسرتون عصبیه) ولی یادتون نره که با همسرتون در زمانی که آرامش داره صحبت کنید البته نه در مورد دعوا هاتون

در مورد اینکه چرا با شما با داد و فریاد حرف میزنه و برخورد فیزیکی میکنه باهاش صحبت کنید
بهش بگید که چقدر دوستش دارید و بدون اون نمیتونید زندگی کنید
بعد بگید اینکارش شما رو ناراحت میکنه و باعث ناراحتی پدر مادرتون شده

اگر زمان مناسبی انتخاب کنید حتما نتیجه میده

- - - Updated - - -

من پیشنهاد میکنم یه کتاب براش بخرید در مورد کنترل خشم

راستی در این مورد فیلم های زیادی ساخته شده که خیلی تاثیر گاره اگه اسمشونو پیدا کنم همینجا میگم


منبع : http://lifeskillspsychology.com/?p=329

- - - Updated - - -

کلی در این زمینه مطلب توی اینتر نت هست فقط کافیه عبارت کنترل خشم همسر رو توی گوگل سرچ کنید
https://www.google.com/#q=%DA%A9%D9%...B1&safe=active

خانم دکتر مرادی
خیابان پیروزی-بلوار ابوذر - درمانگاه فاطمه الزهرا
تلفن 33800480
شنبه ها از صبح تا ظهر هستن
به نظرم حتما یکبار برو خودت متوجه مفید بودنش میشی و دفعه بعد هم میری

- - - Updated - - -

خانم دکتر مرادی
خیابان پیروزی-بلوار ابوذر - درمانگاه فاطمه الزهرا
تلفن 33800480
شنبه ها از صبح تا ظهر هستن
به نظرم حتما یکبار برو خودت متوجه مفید بودنش میشی و دفعه بعد هم میری

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر بیخیال

شما تاپیک های خانوم sheک خوندین.
تاپیکای خانوم paeize 68 هم میتونه براتون مفید باشه. .راهنمایی هایی که از جانب کارشناسان شدن بخونین و بکار ببرین.
تاپیکاشون طولانیه، اما لازم نیست همشو بخونین همون پست های اموزشی که براشون گذاشتن و بخونین و سعی کنین در زندگیتون بکار ببرین. نبایدم انتظار نتیجه یه شبه داشته باشین باید کم کم شروع کنین و انتظار تغییرات یهویی هم نداشته باشین.:)

مثلا یه مدت کوتاه و برای خودتون در نظر بگیرین و روش های اقای sciبکار ببرین، مثلا یه ماه.

یه دفترچه یادداشت برای خودتون درست کنین.سیر پیشرفت همسرتونو توش بنویسین. مثلا اگه از امروز میخواین شروع کنین کارهایی که ناراحتتون میکنه و رفتارهای بدشون و توش بنویسین بعد صفحه بعد بنویسین دوست دارین چه تغییراتی بکنن.
بعد شروع کنین به انجام روش های ارایه شده. بعد یه ماه تغییراتی کردن و یادداشت کنین.
تغییران لازم نیس خیلی زیاد باشه. ما انتظار نداریم یهویی ایشون بشن ایده ال شما.بشن اونی که تو ذهنتونه.

مثلا میگم ایشون نمیتونن شنونده خوبی باشن. نمیتونن حتی یه ساعت بشینن و فقط حرفای شمارو گوش کنن بدونی ک کار دیگه ای انجام بدن یا وسط حرفت بپرن.
اما بعد یه ماه ایشون حداقل نیم ساعت میتونن فقط شنونده باشن. قبلا یه ربع هم زیاد بوده براشون شما هم انتظار یه ساعته داشتین اما شما باید خوشحال باشین که تونستین حداقل نیم ساعت رفتار ایشونو اونطوری کنین ک خودتون میخواین.

عزیزم خواستن ؛توانستن است.

با اینجا نشستن و غصه خوردن و تاپیکای غمگین زدن که کاری از پیش نمیره.
پاشو همت کن استینارو بزن بالا زندگیتو بساز.
به پدرت بگو بابایی من میخوام زندگیمو بسازم، خراب کردن که کاری نداره.
( بمنم تو دلت نگو حرف زدن هم کاری نداره راست میگی بیا جای من ببین میتونی تحمل کنی.)
نه عزیزم من جات نیستم درسته از دور دارم حرف میزنم حرف زدن هم راحته. تازه یه چیز بدتر بهت بگم، من اصن شوهر ندارم.پس هیجوره نمیتونم درکت کنم.
اما این راهی بود که بذهنم رسید گفتم بگم. شاید واقعا نتیجه بده.
تو که میگی شوهرت باهات دوسته حرفایی میزنه که بدوستاشم نمیزنه.
خب گلم از این ویژگیش استفاده کن.هنوز وضعیت تو بهتر از خیلی خانوم های دیگه ایه که من دارم تو این تالار میبینم. تو اگه بخوای به جدایی فکر کنی که اونا حتما باید برن شوهراشونو سه طلاقه کنن:)

پاشو بخودت انرژی مثبت بده، تنبلی نکن. مطالعه کن مطالعه‌ هههه در زمینه حل مشکلت.

فکر کردی پای سیستم بشینی واسه ما طومار بنویسی ما بیایم بخونیم ناراحت شیم فوق فوقش اشکمون درآد، خب چی میشه تو بکجا میرسی راه حل تو چی میشه؟؟ زندگی خودته بیشتر مطالعه کن، اون تاپیک و میگی چند پستشو خوندم! بقیش چی؟؟ حوصلت نیومد؟؟
زندگیت ارزش نداره چهارتا پست بیشتر بخونی. البته زود قضاوت نمیکنم میذارم رو حساب اینکه وقت نداشتی کار داشتی.
بیشتر وقت بذار برای مشکلت بجای فکر غم دنیارو خوردن.
ببخشید یکم تند نوشتم. خواستم یه تلنگری بهت بزنم فقط.
اون پیشنهاد من فقط یه پیشنهاد روشهای اون پستی ک پیشنهاد دادمم فقط چند تا روشه ممکنه جواب بده ممکنه نده. اما خوبیش اینه که تو تلاشتتو کردی. هدفتم رو این بذار که جواب میده.

پیش مشاور هم برو.روش های اونم پیش بگیر بگو نمیتونی فعلا شوهرتو بیاری مشاکرشو از اونجایی شروع کنه که بتونی شوهرتو مجاب کنی بیاین پیش مشاور:)
امیدوارم موفق باشی عزیزم

تو جنگ غول دوشاخ زندگی پیروز بشی:) :72:اینم یه گل خوشگل سرخ هدیه دختر بیخیال به یه دختر.

- - - Updated - - -

از این تاپیک هم میتونی کمک بگیری بعضی نکاتشو بکار ببر.
پستاشون طولانی هست میتونی کم کم بخونی.اما بخون اسمش هست :
خانوم محترم!

---

ممنون عزیزم که وقت می زاری.. من هنوز تایپیک خانم she رو تموم نکردم و چون دارم با دقت می خونم کمی زمان می بره تا تموم بشه.
باور کن نمی خوام کسی رو ناراحت کنم یا اشک کسی رو در بیارم.. به هر حال باید یه شرح حالی از خودم بدم تا بتونم کمک بگیرم.. راستش از وقتی که تایپیک خانم she رو میخونم استرسم بیشتر شده، نمی دونم فکر می کنم مشکلاتی که ایشون داشتن هم به مشکلات خودم اضافه شده.. به هر حال همچنان دارم میخونم

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط 1234567

همسر شما باید کلاس های کنترل خشم بره ولی فکر نکنم مردی باشه که ازین کلاس ها یا پیش مشاور بره

ولی برای خودتون هم میگم که اصلا دعوا رو کش ندید (در زمانی که همسرتون عصبیه) ولی یادتون نره که با همسرتون در زمانی که آرامش داره صحبت کنید البته نه در مورد دعوا هاتون

در مورد اینکه چرا با شما با داد و فریاد حرف میزنه و برخورد فیزیکی میکنه باهاش صحبت کنید
بهش بگید که چقدر دوستش دارید و بدون اون نمیتونید زندگی کنید
بعد بگید اینکارش شما رو ناراحت میکنه و باعث ناراحتی پدر مادرتون شده

اگر زمان مناسبی انتخاب کنید حتما نتیجه میده

- - - Updated - - -

من پیشنهاد میکنم یه کتاب براش بخرید در مورد کنترل خشم

راستی در این مورد فیلم های زیادی ساخته شده که خیلی تاثیر گاره اگه اسمشونو پیدا کنم همینجا میگم

- - - Updated - - -

---

خیلی خیلی ممنونم از وقتی که گذاشتین .. اوایل با همسرم خیلی بیشتر حرف میزدم و اون خیلی بهتر گوش می داد، کم کم انگار همه چی براش عادی شد، مثلا اوایل وقتی دعوامون می شد بعدش ابراز پشیمونی می کرد، بعد کم کم این ابراز پشیمونی تبدیل شد به بهونه اوردن، مثلا اینکه سرم درد می کنه، یا کارم زیاد شده این روزا، یا با فلانی توی شرکت دعوام شد و .. اینطوری سعی می کرد خودشو توجیه کنه.. اما الان دیگه براش عادی شده..
مثلا چند وقت پیش که با هم خونه ی پدر و مادرش بودیم، سر یه حرفی که به اشتباه از پدرش متوجه شده بود سرش داد کشید و از منم خواست که به عنوان شاهد حرف اونو تأئید کنم منم اول سعی کردم که طرف هیچ کدومشون رو نگیرم اما با عصبانیت سر منم داد کشید که اگه حرف نزنی از دستت ناراحت میشم و منم حقیقت رو گفتم که حق با پدرت بوده.. بعد توی ماشین گفت وقتی سر پدرم داد می کشم عذاب وجدان می گیرم، منم به شوخی گفتم سر من داد می کشی چی؟ گفت اونو دیگه عادت کردم ناراحت نمیشم :( بعد گفت تو الکی از پدرم دفاع کردی و من مطمئن بودم که حق با منه!! و در واقع من رو دروغگو شناخت و حالا چون به خیال خودش به دروغ از پدرش طرفداری کرده بودم زیاد کشش نداد وگرنه باید کلی بابتش مواخذه می شدم..

این مواردی که گفتین رو خیلی وقتا سعی کردم رعایت کنم، اما متاسفانه همسر من یه خورده گاردش محکم شده، اصلا شعار خودش اینه که هر چه برای خود نمی پسندی برای دیگران هم نپسند، من یکی دوبار این جمله رو گوشزد کردم که ناراحت شد و گفت نمی خواد به من چیز یاد بدی من خودم این کارو می کنم.. یا میگه این در مورد تو مصداق نداره ..
مثلا اگه توی دعوا ساکت باشم یه جور عصبانی میشه، اگه دلیل بیارم یه جور دیگه عصبانی میشه، اگه معذرت خواهی کنم یه جور دیگه عصبانی میشه، اگه گریه کنم یه جور، اگه نکنم یه جور .... یعنی وقتی عصبانی میشه دنبال یه بهونه اس که عصبانیتش رو کش بده حالا اون بهونه هر چیزی می تونه باشه.. بعضی وقتا هم گیر میده که معذرت خواهیت از ته دلت نیست..

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خانوم مجرد

خانم دکتر مرادی
خیابان پیروزی-بلوار ابوذر - درمانگاه فاطمه الزهرا
تلفن 33800480
شنبه ها از صبح تا ظهر هستن
به نظرم حتما یکبار برو خودت متوجه مفید بودنش میشی و دفعه بعد هم میری

- - - Updated - - -

خانم دکتر مرادی
خیابان پیروزی-بلوار ابوذر - درمانگاه فاطمه الزهرا
تلفن 33800480
شنبه ها از صبح تا ظهر هستن
به نظرم حتما یکبار برو خودت متوجه مفید بودنش میشی و دفعه بعد هم میری

---

ممنون عزیزم، خیلی لطف کردین :72:

- - - Updated - - -

پریشب همسرم وقتی اومد خونه باز سرسنگین بود، سر میز شام شروع کرد از خانم همکارش گفتن و بعد هم گفت که ما مردا خیلی بیچاره ایم و همه کاری می کنیم آخرش کسی قدرمون رو نمی دونه.. منم گفتم من آدم قدرنشناسی نیستم، همیشه به خاطر کارهایی که کردی ازت تشکر کردم و قدردانشون بودم.. دوباره بحث چند شب پیشو کشید وسط و گفت هنوز از دستت ناراحتم و من وقتی می بینم تو منو ناراحت می کنی تا اونجایی که بتونم سعی می کنم خوردت کنم تا حالم جا بیاد.. و منم لال شده بودم و فقط بهش نگاه می کردم.. فقط گذاشتم حرفاشو بزنه تا تموم بشه و بعدش اخلاقش خوب شد.
دیروز هم پدرم زنگ زد ازم پرسید باهاش حرف زدم منم متاسفانه الکی گفتم که آره حرف زدم و پدرم گفت جوابش چی بود منم گفتم به خاطر کاراش تحت فشاره و اعصابش خورده، بعد پدرم گفت یعنی کلا این 5 ساله اعصابش به خاطر کاراش خورده، منم از همسرم یه کم دفاع کردم و گفتم که شانس ما همه اش وقتی با شماییم بحثامون اتفاق می افته وگرنه با هم خیلی خوبیم و مشکلی با هم نداریم، پدرمم گفت امیدوارم همینطور باشه که می گی و انشالا دیگه جلوی ما حداقل با هم خوب باشید..
من نتونستم با همسرم حرف بزنم و می دونم باید بهش یه طوری بگم که مراعات کنه ولی نمیدونم چطوری بگم که جبهه نگیره ..
اون انقدر به کارهای خودش عادت کرده که اصلا یک درصد هم فکر نمی کنه که پدر من از دستش ناراحت باشه، دیشب بهم می گه که با پدرت برو پرده های خونه رو بگیر، منم دیدم این چند وقته همه اش این جور کارای ما افتاده گردن پدرم و از اون طرفم اعصابشو به هم می ریزیم، بهش گفتم من واسه خرید بهت فشار نمیارم اما توام بهم اجازه بده خودم تصمیم بگیرم که با کی برم خرید کنم، من با پدرم راحت نیستم چون سلیقه هامون با هم یکی نیست..
البته امروز هم سر اینکه من گیره های پرده رو اشتباه شمردم و بهش گفتم از دستم عصبانی شد و وقتی بهش گفتم حالا ناراحت نشو من اشتباه شمردم، گفت خیلی ام ناراحت می شم چون به چیزی که من میگم دقت نمی کنی.. بعضی وقتا حس می کنم با یه معلم طرفم، معلمی که فقط منتظره شاگردش اشتباه کنه و اونو تنبیه کنه یا تربیتش کنه، اصلا یادم رفته چطور باید زندگی کنم، چطور باید راحت باشم.. حس می کنم توی یه پادگان گیر افتادم که یه عالمه قوانین داره و من نمی تونم رعایتشون کنم :(

همسرم سه چهار روز دیگه میره مسافرت، فکر می کنم بهتره قبل از سفرش باهاش حرف بزنم... چون اگه بره سفر و بیاد دیگه موضوع خیلی قدیمی شده و شاید وسط کشیدنش درست نباشه..
چی کار کنم؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یک دختر

همسرم سه چهار روز دیگه میره مسافرت، فکر می کنم بهتره قبل از سفرش باهاش حرف بزنم... چون اگه بره سفر و بیاد دیگه موضوع خیلی قدیمی شده و شاید وسط کشیدنش درست نباشه..
چی کار کنم؟؟

---

نمیدونم حرفی که میزنم چقد میتونه کمکت کنه.
اما یجورایی مثالهایی که میزنی مثه چیزایی که تو رفتار پدرم با مادرم دیدم.
پدر من تقصیر خودش نیس. پدرم جانباز اعصاب و روانه. مشکلش چیزیه که خب دوران جنگ بهش هدیه کرده. اون اولا که نمیدونستن، ترکش هدیه جنگ چقد روش تاثیر گذاشته بابام یجورایی از این دست رفتارها داشته. بعدا فهمیدن و هم عمل جراحی داشتن هم قرص اعصاب میخورن اخلاقشون خیلی بهتر شده و کنترل بیشتری رو رفتارشون دارن.
اینو از این جهت گفتم که شاید مشکل شوهرتون با رفتن پیش روان پزشک حل بشه.
و با خوردن قرص اعصاب بتونم تا حدی کنترل کنن رفتارشونو.
البته من پدرم بعد رفتاراشون بشدت پشیمون میشدن و اینقد محبت میکردن که ماها از اینکه از دستش دلخور بودیم خجالت میکشیدیم چون بنده خدا دست خودشم نبود.

حتما سعی کن ببرینشون پیش یه روانپزشک اینایی که میگی طبیعی نیس. یهو سرتو داد بزنن و چیزی که تو مقصر نیستی و تورو دخالت بدن و تورو مقصر بدونن سر کوچیکترین مسایل مثه گیره پرده دعوات کنن.
من اینارو دیدم اما مامان من بخاطر این تحمل کرده که میدونسته دست خودش نیس و خانواده ها برای این چیزی نمیگفتن چون دلیل اصلیشو میدونستن.
اما از یه فرد سالم این حرکات بعیده مگه اینکه واقعا مشکل اعصاب داشته باشه.

نمیتونین برین پیش دکتر؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر بیخیال

نمیدونم حرفی که میزنم چقد میتونه کمکت کنه.
اما یجورایی مثالهایی که میزنی مثه چیزایی که تو رفتار پدرم با مادرم دیدم.
پدر من تقصیر خودش نیس. پدرم جانباز اعصاب و روانه. مشکلش چیزیه که خب دوران جنگ بهش هدیه کرده. اون اولا که نمیدونستن، ترکش هدیه جنگ چقد روش تاثیر گذاشته بابام یجورایی از این دست رفتارها داشته. بعدا فهمیدن و هم عمل جراحی داشتن هم قرص اعصاب میخورن اخلاقشون خیلی بهتر شده و کنترل بیشتری رو رفتارشون دارن.
اینو از این جهت گفتم که شاید مشکل شوهرتون با رفتن پیش روان پزشک حل بشه.
و با خوردن قرص اعصاب بتونم تا حدی کنترل کنن رفتارشونو.
البته من پدرم بعد رفتاراشون بشدت پشیمون میشدن و اینقد محبت میکردن که ماها از اینکه از دستش دلخور بودیم خجالت میکشیدیم چون بنده خدا دست خودشم نبود.

حتما سعی کن ببرینشون پیش یه روانپزشک اینایی که میگی طبیعی نیس. یهو سرتو داد بزنن و چیزی که تو مقصر نیستی و تورو دخالت بدن و تورو مقصر بدونن سر کوچیکترین مسایل مثه گیره پرده دعوات کنن.
من اینارو دیدم اما مامان من بخاطر این تحمل کرده که میدونسته دست خودش نیس و خانواده ها برای این چیزی نمیگفتن چون دلیل اصلیشو میدونستن.
اما از یه فرد سالم این حرکات بعیده مگه اینکه واقعا مشکل اعصاب داشته باشه.

نمیتونین برین پیش دکتر؟

---

متاسفانه اگه اونقدر انعطاف داشت که قبول کنه مشکل داره، الان خیلی وضعیتم بهتر بود.. من مطمئنم که اگه بشینم بهش بگم توی زندگیمون مشکل داریم با تعجب بهم نگاه کنه و بگه چه مشکلی، همه چی خوبه، همه چی عالیه..
فکر می کنم واقعا باید نا امید بشم.. :( فکر نمی کنم این زندگی درست بشه، منم دارم برای آخرین بار تلاش می کنم.. اگه اجازه بدم بیشتر از این کوچیکم کنه دیگه چیزی برای خودم هم باقی نمی مونه .. بعضی وقتا فکر می کنم واقعا حق با اونه، اون یه فرشته اس و یه انسان کامله و من پر از تقصیر و ایراد...
خیلی خسته شدم از این وضعیت .. از این زندگی مسخره.. از این همه تلاش بی فایده .. خسته شدم :54:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یک دختر

متاسفانه اگه اونقدر انعطاف داشت که قبول کنه مشکل داره، الان خیلی وضعیتم بهتر بود.. من مطمئنم که اگه بشینم بهش بگم توی زندگیمون مشکل داریم با تعجب بهم نگاه کنه و بگه چه مشکلی، همه چی خوبه، همه چی عالیه..
فکر می کنم واقعا باید نا امید بشم.. :( فکر نمی کنم این زندگی درست بشه، منم دارم برای آخرین بار تلاش می کنم.. اگه اجازه بدم بیشتر از این کوچیکم کنه دیگه چیزی برای خودم هم باقی نمی مونه .. بعضی وقتا فکر می کنم واقعا حق با اونه، اون یه فرشته اس و یه انسان کامله و من پر از تقصیر و ایراد...
خیلی خسته شدم از این وضعیت .. از این زندگی مسخره.. از این همه تلاش بی فایده .. خسته شدم :54:

---

خب ما هم اگه چیزی میگیم. بابام میگن چه مشکلی ما مشکلی نداریم به مامانم همسشه اینو گفتن :) اما خب ما میدونیم خودمون مشکل چیه. و اینم میدونیم ک بابام دوست نداره درموردش زیاد حرف بزنه. یا اینکه ما بروش بیاریم میدونیم الان که عصبانی شدین واسه چی بود.
بدونی ک کسی به کسی برو بیاره همه چی حل میشه انگار اتفاق نیوفتاده چون نمیتونیم کاری بکنیم . چیزیه که به اعصاب اسیب رسونده و اصن کاریش نمیشه کرد جز تحمل.
آما شما بهتره حتما به روان پزشک مراجعه کنین. مورد شما خیلی فرق داره. مطمعنا درمانی براش هست.

این رفتار ارو ادم عادی نمیتونه داشته باشه.

راسی چرا هزینه سایت و پرداخت نمیکنین؟؟ میتونین درخواست مشاوره خصوصی بدین. شما که میخواین هزینه مشاوره بیرونو بدین. خب اینم هزینشو بدین یه مشورتی با کارشناس سایت هم داشته باشین شاید بتونن کمکتون کنن.

چطوری می تونم مشاوره خصوصی داشته باشم؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یک دختر

چطوری می تونم مشاوره خصوصی داشته باشم؟؟

---

ااون بالای سایت نوشته حق اشتراک.
اون و بزن برو توش توضیحاتشو داده.
نمیدونم باید جز کاربران سایت بشی یا کاربزان ازاد.
اونجا برو بخون قیمتاش فرق داره.خودش انجمنایی که بهشون دسترسی داری تیک زده
از اشتراک ده روزه داره تا یه ساله.
از دوهزارتومن داره تا چهل هزارتومن.
قیمتاش منصفانس زیاد گرون نیس.نسبت به مشاورای بیرون

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یک دختر

چطوری می تونم مشاوره خصوصی داشته باشم؟؟

---

ااون بالای سایت نوشته حق اشتراک.
اون و بزن برو توش توضیحاتشو داده.
نمیدونم باید جز کاربران سایت بشی یا کاربزان ازاد.
اونجا برو بخون قیمتاش فرق داره.خودش انجمنایی که بهشون دسترسی داری تیک زده

سلام یک دخترگرامی.


چند نکته به نظرم رسید امیدوارم به درمان مسأله کمک کنه
۱_ یه جا گفتی که شوهرت فکرمیکنه ازتوسرتره و واقعاهم توشغلش موفقه ولی خودتم ارشد داری وشایستگی هایی داری، این نگاه اشتباست

.اولا زندگی مشترک رو اینجا باشاگرد اولهای یه کلاس داری اشتباه میگیری.شوهرت وظیفه داره که شایستگی های خودش رو داشته باشه وشماهم وظایف خاص خودت رو داری در زندگی مشترک. شایستگی شغلی شوهرت هیچ دلیلی برتحقیر شدن تو ندارد اول این فکر رو حذف کن

۲_بخاطرترس ازجدایی (که البته واسه همه زندگی ها تاحدودی خوبه)داری یه رفتاراشتباه ازخودت روغلیظ تری میکنی.اینجا به شرایط کلی ترنگاه کن.زن ومردی که ده سال همدیگه رو میشناسن و۵سال جوانیشونو وقف همدیگه کردن،پس شرایط به هردو نفر پیام میده که بچسبن به زندگی مشترک وشوهرت هم اینو میدونه

۳_ومهمترازهمه شوهرت هم داره رفتارانفعال_پرخاشگری رو نشون میده

:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یک دختر

از لطفتون خیلی متشکرم.. راستش زندگی من اصلا تعادل نداره، یه مدت خوشبخت ترین زن دنیا هستم و یه مدت بدبخت ترین و متاسفانه خیلی بده .........موضوع اینه که همسر من وقتی خوبه خیلی خوبه و وقتی بده واقعا بده،::

---

خب اونجا که شوهرت داره لطف زیادی میکنه،اونجا واضح ودرست رفتارکن،اجازه نده اونقدرافراط کنه؛بهش بگو احساس خوبی ندارم وقتی اینجاداری خودتواذیت میکنی،به هرطریق ماهرانه ای اینجا جلوی انفعال روبگیر والبته نیازبه مهارت وپختگی داری که روابط رو به سردی سوق ندی احتمالابرای اولین باراینجاتعجب کنه یکی ازآبشخورهای عصبانیتش اینجاست که بصورت بالقوه جمع میشه


_اما روی دیگرسکه که عصبانی میشه دو نکته وجود داره اول بصورت واضح ومنطقی وموجه رفتارکن بدون معذرت خواهی بیجا(اگه خواستی یه مثال ازضعفت دراینجابگو تا بامثال راهنمایت کنیم)دوم موقعیت هاست مثل خونه پدرومادرت و خیابون که خودت بازبان بی زبانی به شوهرت گفتی هروقت کم آوردی اینجاها اقدام کن مطمئن باش من کوتاه میام.اصلا نگران نباش تو خیابون یاجلو پدرومادرت میخاد چکارکنه نه واکنش مصنوعی نشون بدی مثلا صورتتو برگردونی تند تند کنترل تلوزیون رو بزنی رو یه دستت ولبخند مصنوعی بزنی که انگارهیچی نشده این واکنش مصنوعی وتحریک کننده است یا اینکه همش خواهش کنی وکوتاه بیای،


بازم اینجا سنجیده ومتوسط رفتارکن تاخودش به نتیجه برسه که دیگه اینجاهارفتارتند جواب نمیده، مراحل بعد که این رفتارهاضعیفترشد.نوبت به پیاده کردن ارتباط صحیح هست(که داری ازتایپیکهای معرفی شده کسب مهارت میکنی).اینجا لینک مستقیم یه فیلم آموزشی۲۰دقیقه ای هست میتونی بادقت چندبار ببینیش بخصوص آخراش مهمه.


http://www.hamdardi.net/thread31818-2.html

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ammin

سلام یک دخترگرامی.


چند نکته به نظرم رسید امیدوارم به درمان مسأله کمک کنه
۱_ یه جا گفتی که شوهرت فکرمیکنه ازتوسرتره و واقعاهم توشغلش موفقه ولی خودتم ارشد داری وشایستگی هایی داری، این نگاه اشتباست

.اولا زندگی مشترک رو اینجا باشاگرد اولهای یه کلاس داری اشتباه میگیری.شوهرت وظیفه داره که شایستگی های خودش رو داشته باشه وشماهم وظایف خاص خودت رو داری در زندگی مشترک. شایستگی شغلی شوهرت هیچ دلیلی برتحقیر شدن تو ندارد اول این فکر رو حذف کن

۲_بخاطرترس ازجدایی (که البته واسه همه زندگی ها تاحدودی خوبه)داری یه رفتاراشتباه ازخودت روغلیظ تری میکنی.اینجا به شرایط کلی ترنگاه کن.زن ومردی که ده سال همدیگه رو میشناسن و۵سال جوانیشونو وقف همدیگه کردن،پس شرایط به هردو نفر پیام میده که بچسبن به زندگی مشترک وشوهرت هم اینو میدونه

۳_ومهمترازهمه شوهرت هم داره رفتارانفعال_پرخاشگری رو نشون میده

:خب اونجا که شوهرت داره لطف زیادی میکنه،اونجا واضح ودرست رفتارکن،اجازه نده اونقدرافراط کنه؛بهش بگو احساس خوبی ندارم وقتی اینجاداری خودتواذیت میکنی،به هرطریق ماهرانه ای اینجا جلوی انفعال روبگیر والبته نیازبه مهارت وپختگی داری که روابط رو به سردی سوق ندی احتمالابرای اولین باراینجاتعجب کنه یکی ازآبشخورهای عصبانیتش اینجاست که بصورت بالقوه جمع میشه


_اما روی دیگرسکه که عصبانی میشه دو نکته وجود داره اول بصورت واضح ومنطقی وموجه رفتارکن بدون معذرت خواهی بیجا(اگه خواستی یه مثال ازضعفت دراینجابگو تا بامثال راهنمایت کنیم)دوم موقعیت هاست مثل خونه پدرومادرت و خیابون که خودت بازبان بی زبانی به شوهرت گفتی هروقت کم آوردی اینجاها اقدام کن مطمئن باش من کوتاه میام.اصلا نگران نباش تو خیابون یاجلو پدرومادرت میخاد چکارکنه نه واکنش مصنوعی نشون بدی مثلا صورتتو برگردونی تند تند کنترل تلوزیون رو بزنی رو یه دستت ولبخند مصنوعی بزنی که انگارهیچی نشده این واکنش مصنوعی وتحریک کننده است یا اینکه همش خواهش کنی وکوتاه بیای،


بازم اینجا سنجیده ومتوسط رفتارکن تاخودش به نتیجه برسه که دیگه اینجاهارفتارتند جواب نمیده، مراحل بعد که این رفتارهاضعیفترشد.نوبت به پیاده کردن ارتباط صحیح هست(که داری ازتایپیکهای معرفی شده کسب مهارت میکنی).اینجا لینک مستقیم یه فیلم آموزشی۲۰دقیقه ای هست میتونی بادقت چندبار ببینیش بخصوص آخراش مهمه.


http://www.hamdardi.net/thread31818-2.html

---

ممنون آقای امین که پاسخ دادین. اینکه شما می گین (در مورد سرتر بودن) درسته، راستش من مجبور شدم که اینطوری فکر کنم، چون همسرم طوری برخورد میکنه که متاسفانه این حس رو تازگی همه نسبت بهش پیدا کردن.
در مورد جدایی هم باز حق با شماس، اما همسر من بارها بهم ثابت کرده که بسیار آدم لجبازیه. یکی از بحثامون که باعث شد من راهی خونه ی خواهرم بشم، مثل بقیه ی بحثامون ناشی از قضاوتهای اشتباه همسرم بود. اون زمان من یه حیوون کوچیک توی خونه داشتم که نگهداری ازش برام خیلی سخت شده بود و شدیدا هم افسردگی گرفته بودم، تولد مادر و خواهرم بود و قرار بود بیان خونه ی ما، من به همسرم گفتم که اونا میان و همسرم هم چیزی نگفت. همه ی خونه رو تمیز کرده بودم که دیدم سنجابم دوباره خونه رو کثیف کرده منم از شدت عصبانیت گریه ام گرفت، بعد همسرم منو دیده که دارم گریه می کنم یه دفعه چنان عصبانی شد که .......... منم متعجب بودم که واسه چی عصبانی شده، می گفت تو از قصد گریه می کنی که منو ناراحت کنی، منم هر چی بهش می گفتم بابا اصلا قضیه تو نیستی و .. اونقدر بحث بالا گرفت که بازم روم دست بلند کرد و منم باز گفتم که اگه ناراحتت کردم معذرت می خوام و ... بعد از خونه گذاشت رفت بیرون، منم خیلی ناراحت بودم به خواهرم زنگ زدم که نیان، اونم فهمید که من حالم خوب نیست و نتونستم جلوی خودمو بگیرم .. بعد که اومد گفتم بهش خسته شدم از این وضعیت اونم گفت اگه خسته شدی پاشو ببرمت خونه ی بابات، منم گفتم میخوام برم پیش خواهرم، منو رسوند خونه ی خواهرم و توی راه هم می گفت که از هم جدا می شیم و منم گفتم مشکلی نیست جدا بشیم.. اون روز کاملا خودمو برای جدایی آماده کرده بودم، شوهر خواهرم دم در وایساد باهاش حرف زدن و من رفتم بالا، به هر حال آخر شب اومد دنبالم، گفت تو که فهمیدی من اشتباه متوجه شدم باید همون اول معذرت می خواستی که من عصبانیتم خاموش بشه... بعدش تا مدتها اخلاقش بهتر شده بود و می گفت نباید اونروز می ذاشتیم کسی از دعوامون باخبر بشه .. ولی بعدش دوباره یادش رفت ..
دیشب بهم گفت که پنج شنبه نریم خونه ی مامانت اینا، منم گفتم باشه یه مدت نمی ریم، در واقع از خدام بود که نریم اونجا ..

در مورد خوش اخلاق بودنش هم باید بگم اگه من همچین حرفی بهش بزنم باز عصبانی میشه.. چون یه بار بهش گفتم که معمولی باش، اینطوری تعادل زندگیمون بیشتر میشه، که گفت تو قدر نشناسی و ...
و وقتی عصبانی میشه .. واقعا نمی دونم رفتار درست چیه .. چون منم شدیدا به هم می ریزم ونمی تونم وضعیت رو کنترل کنم.. اصلا براش مهم نیست که به من چی می گه .. میدونم این طرز فکرم هم اشتباس اما من بیشتر نگران خودشم، میدونم که با این رفتارش همه کم کم ازش متنفر می شن.. دارم اینو حس می کنم و به وضوح می بینم.. من هیچ وقت در مورد مشکلاتم با هیچ کسی از اعضای خانواده ام (پدرو مادر و خواهرام) صحبت نکردم، همیشه خوب گفتم و حتی اگه مشکلی بوده به پای خودم گذاشتم.. اما اون داره همه چیو خراب می کنه و من دیگه نمی تونم درستش کنم ..
یعنی اشتباس که نخوام پدر و مادرم ناراحت بشن، که نخوام دیدشون نسبت به همسرم تغییر کنه؟؟ باید بزنم به سیم آخر و بگم هر چی می خواد بشه بشه؟ متاسفانه هم مادرم و هم پدرم وضعیت جسمی خوبی ندارن، اگه اتفاقی براشون بیفته ....
فیلم رو هم می بینم چشم.. ممنون از اینکه وقت گذاشتین و راهنمایی کردین..

- - - Updated - - -

یه مثال دیگه، همین آخرین بحثمون توی خونه ی مامانم، توی راه که بودیم هر دومون گرسنه شده بودیم، گفت یه چیز سبک بخوریم که تا میریم خونه ی مامانتینا یه خورده گرسنگیمون برطرف بشه بعد اونجا شام بخوریم. منم گفتم باشه، رفت ساندویچ بخره توی همین فاصله خواهرم زنگ زد گفت کجایین گفتم بیرونیم گفت میاین اینجا گفتم آره خریدمون تموم شده میایم، اونم گفت به خاطر دفاعت (دفاع پایان نامه ام) شیرینی بخر بیار، منم گفتم ببینم چی میشه. بعد که همسرم اومد بهش گفتم خواهرم زنگ زده گفته که شیرینی بخریم، اونم گفت بعدا شام دعوتشون می کنیم و منم چیزی نگفتم. وقتی فهمید که اونا منتظر ما هستن، با اینکه خودشم گفته بود شام بریم اونجا احساس کردم بداخلاق شده، رفتیم دم خونه ی قبلیمون یه سری وسایل که جامونده بود برداریم، ماشینو بد جا پارک کرده بود، جلوی پارکینگ یه خونه، منم حقیقتش تا حالا با ماشین دنده اتوماتیک رانندگی نکرده ام و بهش گفتم اگه کسی خواست بیاد بهت زنگ می زنم که بیای ماشینو برداری اونم گفت باشه. توی اون مدت به خاطر اینکه یه بار یه موتور اومد و به زور از کنار ماشین رد شد و رفت توی پارکینگ بهش زنگ زدم که نیومد، یه بارم یه ماشین می خواست بره بهش زنگ زدم، که اون ماشینه هم گفت می ره دور میزنه دوباره میاد. منم کلی دلشوره ی اینو داشتم که دوباره یه ماشین دیگه میاد (من خیلی سریع استرس می گیرم) بعد اومد با کلی وسیله، در صورتی که من بهش گفته بودم فقط دو تا تیکه رو بیاره، چون بقیه اش واقعا برامون بدون استفاده بود و قرار بود بزاریم بمونه. پیاده شدم که کمکش کنم، گفتم هر چی بود جمع کردی اوردی؟ یه دفعه دیدم عصبانی شد و گفت اصلا هیچ کدومشو نمی خواد ببریم و شروع کرد داد و بیداد کردن... که چرا همچین حرفی زدی !! منم هر بار که سرم داد می کشید می گفتم ببخشید :47: به من می گفت باید تک تکشون رو باز کنی ببینی اگه به درد نمی خورن بزاریشون گوشه خیابون، منم واسه اینکه تمومش کنه می گفتم به درد می خورن ول کن بیا بریم... می گفت می خواستی بری خونه ی مامانتینا الکی بیست بار زنگ زدی، اونقدر بی دست و پایی که خودت نمی تونی ماشینو جابه جا کنی ... بعدشم مامانم زنگ زده گوشی منو با عصبانیت جواب داده که اگه می خواین بگین دیر اومدین و از این حرفا ما نمیایم، که مامانمم صداش میومد که می گفت دلمون تنگ شده و کسی چیزی نمی گه. بهش گفتم ببین الان خوب نیست بریم اونجا، بذار حالمون خوب باشه بعد، گفت هر چی من می گم تو باید اجرا کنی... بگذریم از حرفای توهین آمیزی که همه اش توی مسیر بهم می گفت... بعد رفتیم اونجا، با اخم و تخم سلام کرده، اونا هم همه به خاطر مامنتظر مونده بودن شام نخورده بودن، اونم گفت ما شام خوردیم، خانم برادرم گفت ما منتظر شما بودیم باز با عصبانیت گفت یه زنگ می زدین می پرسیدین برای شام میایم یانه .. بعد خواهرم گفت من زنگ زدم گفتین که داریم میایم اونجا.. بعد یه دفعه سر من داد می کشه که چرا نگفتی خواهرت زنگ زده، گفتم بهش پس واسه چی گفتم خواهرم میگه شیرینی بخریم، بعد گفت تو گفتی مستقیم می ریم اونجا؟ مگه قرار نبود قبلش بریم دم خونه وسیله ها رو برداریم.. من گفتم حرفی از مستقیم و غیر مستقیم نزدم فقط گفتم میایم اونجا.. بعد دوباره با عصبانیت می گه نه من می خوام بدونم تو گفتی مستقیم میریم اونجا :54: یعنی اونقدر بد سر من داد می کشید و حرف می زد که همه متعجب مونده بودن که چرا موضوعی به این سادگی رو انقدر داره بزرگش می کنه .. منم ناخودآگاه اشکام اومد و به خواهرم گفتم چرا یه جوری حرف میزنی که اینجوری بشه ... بیچاره خواهرمم ناراحت کردم، در واقع به جای اینکه به اون اعتراض کنم به خواهرم اعتراض کردم .... و این شد که همه اونجا ناراحت شدن و حال همه گرفته شد...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یک دختر

درمورد خوش اخلاق بودنش اگه من همچین حرفی بهش بزنم بازم عصبانی میشه..چون یه باربهش گفتم که معمولی باش،اینجوری تعادل زندگیمون بهترمیشه،که گفت توقدر نشناسی و...

---

نوع جمله بندیت نباید مخاطب رو نشانه بگیره دقیقا مث اینکه چراغ قوه دستت باشه بجای اینکه جلو کسی رو روشن کنی نورشو بندازی توچشماش،مطمئنا موضع میگیره.بهش بگو "من"انرژی محبتت رو همون لحظه اول میگیرم وقتی دراین مورد زیاد ازخودت مایه میگذاری نگرانت "میشم" دوس دارم این تعامل دوسویه باشم و"منم"فرصت داشته باشم ابرازکنم.اینجوری احساس بهتری "دارم".


درمورد رفتارش حضورخانوادت نگفتم بزن به سیم آخر این وضع رو بدترمیکنه.شما میگی درموقعیتa(حضورخانوادت)رفتا� �bرو انجام میدی (کوتاه اومدن وعذرخواهی ) واحساسc( ناراحتی یاتحقیر) بهت دست میده.بنابراین سعی میکنی موقعیت aپیش نیاد یا حداقل رفتارb ‎رو همیشه انجام بدی.خب نتیجه همیشه تکراری میشه.بنابراین نیازمند زمان بیشتری هستی تادانشت بیشتر وقویتر بشی..


درمورد قضیه اون سنجاب وبعدش ماشینی که جلوپارکینگ بود،برداشت اشتباه شوهرت ازحرفات که ازخواهرت نقل کردی، جمع بندی من اینه که شوهرت فکرمیکنه شخصیت ضعیفی داری، بنابراین جسارت وشجاعتت درارتباط اونو عصبانی نمیکنه. مثلا ازاول میگفتی لطفا ماشینو اینجا پارک نکن من نمیتونم جابجاش کنم . بازم تأکیدمیکنم لطفا فعلامهارت بیشتری کسب کن تاذهنت به مسأله روشن تربشه.مانع ومشکل اصلی ترس خودت وضعف ارتباطیت هست.

شما فقط نیازمند اصلاح سهم خودت رودرارتباط هستی.موفق باشی

تمام لحظاتی رو که نوشتی برام ملموسه و من هم چندین سال قربانی ترس از عکس العمل بوده ام و ترسم رو در پشت انفعال پنهان می کردم. اما فکر می کنم مشکل شما دو قسمته: 1- انفعال شما 2- پرخاشگری همسر که از کمالگرایی ایشون نشات می گیره. برای اینکه بتونی از این حالت خارج بشی نیاز داری این چرخه معیوب چرخاشگر-منفعل رو قطع کنی به این شکل که به انفعال خودت پایان بدی. مهارتهای گفتگو رو یاد بگیری و البته نکته هایی هم هست که برات می نویسم:
1-از تکنیک xyz برای بیان خواسته هات استفاده کن. این تکنیک رو سرچ کن در همین سایت تاپیک هایی درباره اون هست (جمله بندی برای بیان خواسته ها به صورت جراتمندانه)
2- این بند خیلی مهمه و در واقع کلید حل مشکلات من این بند بود. سعی کن به هر ترنیبی آرامش رو در خودت بوجود بیاری. ما زنها تنها در صورتی می تونیم از مهارت و دانشمون به موقع و به جا استفاده کنیم که در آرامش باشیم. ضمن اینکه استرس شما و ترس شما بر خشم همسرتون اضافه می کنه، چون این استرس رو به ایشون هم در عکس العمل هاتون منتقل می کنید. اما اگر آرامش داشته باشید ضمن اینکه به خودتون کمک می کنه تا درست موقعیت ها رو کنترل و مدیریت کنید از شدت خشم همسرتون هم می کاهد. اینم از لینک تاپیک من:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deljoo_deltang

راستش من برای برخورد با همسرم به یک نتیجه مهم رسیدم و اون اینکه هر وقت من ارامش دارم (منظورم یک ارامش درونی) هیچ چیزی حتی پرخاشگری همسرم هم نمی تونه اونو به هم بریزه و نتیجه مهم تر اینکه ارامش من نا خود اگاه به همسرم هم منتقل میشه و مشکل قبل از بوجود اومدن حل میشه. به همین راحتی.
اما قسمت سختش پیدا کردن اون ارامش درونیه. حالا چه زمانهایی و با چه طریقی من ارامش درونی رو کسب می کنم:
1- اول و مهمتر از همه به این نتیجه رسیدم که نتیجه تمام تلاشهای ما دست خداست و من به خدا توکل می کنم (البته گاهی یادم میره و باز خرابکاری میشه). و می دونم اگر من با توجه به دانسته هام اونچه که فکر می کنم درسته انچام بدم خدا خودش اثر اشتباهات و ندونسته های منو خنثی می کنه.
2- پذیرفتم که همسرم این خصوصیت اخلاقی رو داره و از دست من کار زیادی جز پذیرش این خصوصیت اخلاقی برنمیاید. پس وقتی همسرم بر اشفته میشه من اینو راحت می پذیرم و دچار استرس نمی شم و این عمل همسرم رو دلیلی برای اینکه اون منو دوست نداره نمی دونم. بنابراین عکس العمل من پذیرش رفتار هر چند نادرست همسرم است و مثل یک مادر همچنان همسرم رو با همین اخلاقش دوست می دارم. وقتی همسرم ارامش و علاقه من رو می بینه دیگه عصبانیتش در نطفه خفه میشه و یا حداقل مثل در یک لوپ بی پایان نمی افته.
3- به خودم این نکته رو گوشزد می کنم که فرزندم داره نحوه برخورد با مسائل رو از رفتار من با همسرم یاد میگیره پس اگر من بتونم ارامش خودم رو حفظ کنم اونم در اینده این توانایی رو در برخورد با مسائل زندگیش خواهد داشت. پس انگیزه بیشتری برای حفظ ارامشم پیدا می کنم.

4- از اون جا که روح سالم در بدن سالمه من تغییراتی در رژیم غذایی خودم صورت دادم ضمن اینکه پیاده روی و ورزش های سالم هم خیلی به شادی و ارامش روانم کمک می کنه.



و در اخر از نظرات دوستان استفاده کردم و از همسرم هم برای بهتر شدن روابطمون و برخوردهامون تشکر می کنم. البته بیشتر غیر مستقیم.

---

3- سعی کنید موقعیت های بد رو به موقعیت های خوب تبدیل کنید برای اینکار نیاز دارید شناختتون رو از همسرتون و خودتون بیشتر کنید . من نقل قولی از آقای sci براتون می ذارم.
پست 93 این تاپیک
http://www.hamdardi.net/thread19883-10.html

4- در نهایت سعی کنید وابستگیتون رو به همسرتون کم کنید. وابستگی آفت رابطه است. و وابستگی با دلبستگی فرق دارد. لطفا این لینک رو مطالعه کنید.
http://www.hamdardi.net/thread-8602.html

5- به فعالیت هایی بپردازید که به شما انرژی میده و شما رو شارژ می کنه.

ممنون که وقت می زارید و راهنمایی می کنید..
من این چند روزه خیلی فکر کردم.. مطالبی که معرفی کرده بودین توی این سایت رو خوندم و فیلمی که زحمت کشیدید لینکشو گذاشتین رو دیدم..
من به این نتیجه رسیدم که اگه با هر کس دیگه ای به جز همسرم زندگی می کردم، باز هم امروز وضعیتم همین بود.. من آدمی هستم که به جای رو به رو شدن با ترسهام ازشون فرار کردم.. آدمی که به جای حرف زدن سکوت می کنه.. آدمی که همیشه ترسیده از اینکه مورد قبول نباشه.. همیشه توی جمع ساکت بودم، بیشتر گوشه گیر بودم و درون ریز.. برای انجام هر کاری ترسیدم.. برای گفتن هر حرفی ترسیدم.. برای اینکه حقم رو بگیرم ترسیدم.. زندگی من سرتاسر ترس و اضطراب بوده، برای همینه که الان مشکل قلبی پیدا کردم و فشار خونم همیشه بالاست.....

باید روی خودم کار کنم.. فکر می کنم الان اولین کاری که باید بکنم فکر نکردن به مسئله ی اخیری هست که پیش اومده.. باید سعی کنم نگران این نباشم که رابطه ی همسرم و خانواده ام چطور خواهد شد.. باید اول خودم رو خوب کنم.. البته می دونم بسیار زمان بر هست..
دو سال پیش، پیش یه روانکاو می رفتم، خیلی خوب بود، من تا قبل از اون فکر می کردم آدم خیلی ریلکس و خونسردی هستم، ولی وقتی رفتم پیش اون، تازه فهمیدم سرتاسر زندگیم در اضطراب بودم، اینکه حتی وقتی تنها هم هستم ماهیچه هام منقبضه و در هیچ صورتی آرامش ندارم .. اما متاسفانه نیمه کاره رهاش کردم و الان دیگه اون روانکاو ایران نیست.. روشش متفاوت بود .. در واقع منو باخودم رو به رو می کرد.. یادمه وقتی از پیشش بر می گشتم سردردای شدیدی می گرفتم ولی بعدش آروم میشدم انگار که باری چندین ساله از روی دوشم برداشته می شد..
نمی دونم از کجا شروع کنم.. خیلی کار دارم برای انجام دادن... باید با خودم رو به رو بشم .. نمی دونم باید به همسرم بگم که می خوام یه مدت روی خودم کار کنم یا نه؟؟

قبول واقعیت یعنی اینکه نصف راه رو رفتی..اینجا دنیای نقصه هیچکدوم کامل نیستیم نه من نه شما نه شوهرت،این نواقص باعث میشه تاحرکت کنیم وبه سمت ساختن بریم.


اگه بتونی مشاوره خوب پیداکنی وجلسات منظم بری یک راهه_میتونی باخوندن مطالبی که دوستان معرفی کردن بری جلو و هم اینکه فیلمهای وسخنرانی های آموزشی رو دنبال کنی چون اینجوری سمت راست مغز هم بیشتر درگیرمیشه ومطالب روبهترمتوجه میشی .


البته اکثرمردم دنیا از ضعف مشکلات ارتباطی رنج میبرن تحصیلاتت خوبه واستعداد رشد روداری .فقط یه دفه نخواه تغییرات رو انجام بدی چون اذیت میشی .چون الان به جای حساستری رسیدی ومیخوای روی خودت کارکنی من دقیقا نمیدونم گفتن این به شوهرت به صلاحت هست یاخیر یابهتره چطوربگی،پس فعلا اینجارو دست نگه دار تا به فرشته مهربان پیغام بدم اگه میتونه سری به تایپیکت بزنه

خیلی خوشحالم که متوجه اشتباهاتت شدی. نگران نباش زودتر و راحتتر از اونکه فکرش رو بکنی می تونی تغییر کنی. اما فقط باید اراده و همت داشته باشی و نگران نباشی. از خودت توقع نداشته باش در عرض مدت کوتاه کلن یک ادم دیگه بشی. به خودت زمان بده. با آرامش کارها رو پیش ببر و برای هر موفقیتت برای خودت جایز ه ای تعیین کن.

به نظر من لازم نیست به همسرت چیزی بگی، چون ممکنه این تغییر ها مدت زمانی طول بکشه تا ملکه ذهن بشوند و در عمل اجرا بشوند. گفتنش به همسرت باعث میشه همسرت برای خودش یک زمانی در ذهنش در نظر بگیره برای دیدن نتیجه اون و این هم باعث توقعات نابجا از شما برای همسرت میشه و هم باعث در فشار و استرس قرار گرفتن خودت که تحت نظر همسرت هستی. پس فقط و فقط خودت و البته به کمک یک مشاور و مطالعه تاپیکهایی که بهت دادیم و تاپیکهای سودمند دیگر این تالار پیش برو . هر کمکی و سوالی برات پیش اومد بیا و اینجا بپرس. مطمئن باش نتیجه تغییر شما رو بعد از مدتی همسرت هم متوجه میشه به این صورت که زندگیش شیرینتر شده.

ممنونم، امیدوارم بتونم اعصابمو کنترل کنم و خوب پیش برم.. امروز اصلا حس خوبی ندارم .. واقعا نمی دونم با این برخوردای همسرم چی کار کنم.. طوری برخورد می کنه که من حس می کنم حماقت کامله که دارم باهاش زندگی می کنم.
با لحن یه آدم مفتش باهام صحبت می کنه بعد بهش می گم این لحنت بهم حس بدی میده، لطفا یه کم با نرمش بیشتری صحبت کن، میگه لحنم خیلی ام خوبه من می خوام حس بدی بهت دست بده، تو حق نداری از من انتقادکنی.. :(
بعد نشسته همه جا تعریف می کنه که سطح زندگیمون رو بردیم بالا و ... بعد که تنها شدیم بهش گفتم به نظرم باید کیفیت رابطمون رو هم ببریم بالا.. یه دفعه میگه داری گنده تر از دهنت حرف میزنی :47: من فقط متعجب بودم که مگه چه حرف بدی زدم..
واقعا چرا من دارم با همچین آدمی زندگی می کنم نمی دونم .. بهونه اش اینه که ناراحته از اینکه خانواده ی من حالشو نپرسیدن، خانواده ی منم از رفتاراش و بی احترامی هاش ناراحتن، واقعا به این فکر نمی کنه که یک درصد ممکنه رفتارش دیگران رو ناراحت کنه..
انگار همه چیز براش شده پول، مثلا میخواد منو خوشحال کنه میگه هر چی دوست داری می تونی بخری، یا مثلا فکر می کنه چون خونه و ماشین رو عوض کرده من دیگه حق حرف زدن ندارم و باید بشم بنده اش..
تو رو خدا کمکم کنید، با این آدم چی کار کنم؟ من میخوام روی رفتار خودم کار کنم.. اما برای خودم می خوام این کار رو بکنم.. ادامه ی زندگی با همچین آدمی بحثش جداست.. واقعا درسته که با همچین آدمی زندگی کنم؟؟

یک دختر.صبروحوصله داشته باش

. .وقتی ازنظرروحی وفکری روزبه روزقویتربشی. هرکسی وجاهت ومنطق وبلوغت روببینه نمیتونه براحتی دربرابرت صحبت غیرمنطقی داشته باشه.

کارنامه آخر تو، رفتارات هست.آب،راه خودشوبازمیکنه.چون نرم ودرست وآهسته وپیوسته میره جلو هرچقدرهم سنگهای بزرگ جلوش باشن.

آزمون وخطای زیادی پیش رو خواهی داشت.سعی کن به تدریج ازحساسیتت روی روابط شوهرت باپدرومادرت بکاهی.


باشوهرت همدلی داشته باش قبل ازصحبتهات اعتبارسازی کن.وقتی شوهرت ببینه حین صحبت کردن توی مقدمه حرفات احساسشو قلبا درک میکنی،اونم متقابلاسعی میکنه احساسات تورودرک کنه.


لطفا مهارت های همدلی واعتبارسازی روبیشتر مطالعه کن.