نمایش نسخه قابل چاپ
سلام به دوستان همین الان وایبر همسرمو چک کردم یه ارتباط اسمسی خیلی بد و زننده که طرف یه عکس دختر گذاشته بود و کلی به همسرم دوست دارم گفته بود و واسه هم لاو ترکونده بودن .....بدنم داره میلرزه از یه شماره زنگ زدم به همون شماره یه مرد جواب داد ..... حالا من چه برخوردی با شوهرم داشته باشم.... الان خوابه..... فقط زودتر ؟ چون میخوام مدیریتش کنم در ضمن تا الان شوهرم تو این خط ها نبوده...فقط همینو کم داشتم.....کاش اشتباه کرده باشم
سلام خانم الی تنها. دو نکته درنوع واکنش شما مهم هست۱_آیا تلویحا(ضمنی_تدریجی)یاتصریح (آشکارا_قول وقرارواضح)قرارتون این بوده که گوشی ووایبر،یارایانه شخصی همدیگه روچک کنید؟ اگه نبوده،چرا چک کردی۲_سطح توانایی شما در إلقاء اینکه شوهرت اشتباه کرده(درصورتی که واقعا خطا کرده)چقدر هست
میگی ی مرد برداشته دیگه......
شما خانومها چرا ا ینقدر حساسیت بی مورد و وسواسگونه دارین
واقعا دارم به این جمله روز به روز بیشتر پی میبرم که حساسیت افراطی شما خانومها باعث میشه سایه شوهرتونو هم بعضی وقتها جای هوو بهش نگاه کنید و ازش بترسید! واقعا که مسخرست!!!!
ممنون آقای امین همیشه از نظرات خوبتون در پاسخ به مراجعان استقبال میکنم
نکته اول: بله من بدون اجازه همسرم از موبایل شخصی ایشان استفاده کردم و همسرم تلویحا و چه بسا آشکارا از این کار من رامنع کرده بودندو هردو به این مسئله احترام میگذاشتیم تا دیروز که احساس(شاید خنده دار باشد ولی حس ششم من گاهی خوب کار میکند)کردم اتفاقی در حال افتادن است و به گوشی ایشان سرک کشیدم.
نکته دوم: من نسبت به همسرم خیلی در توضیح و تفسیر مسائل توانایی خوبی ندارم
اما شرح ماجرا :متاسفانه بدلیل عدم راهنمایی کسی و طبق نظر خودم تا حدودی درباره موضوع با همسرم صحبت کردم:
ایشان در صبح جمعه ارتباط مسیجی داشتند.من درعصر گوشی ایشان راچک کردم ، بعد از اینکه بیدار شد ابتدا از ایشان به خاطربی اجازه رفتن سر گوشی عذر خواهی فراوان کردم و ایشان من رو بخشید ،اما با اشاره غیر مستقیم من به موضوع ،شروع به تناقض گوییی کرد و در نهایت من با گفتن اینکه از تا حدودی مسئله را میدانم و از دروغگویی ایشان بسیار ناراحتم ، تا حدودی گفت که حدود یک هفته است با خانمی ارتباط وایبری برقرار کرده اما وارد جزئیات نشدم فقط اصرار کردم که محل کارش رابدانم که متوجه شدم همکار ایشان است دلیلش را هم این طوربیان کردم که با کمک هم این مسئله را از زندگیمان بیرون کنیم... حالا باید یک آن همسرم ارتباطش را قطع کند ؟ چه پیامدی دارد(آبروریزی آن خانم یا هر چی ؟) یاهمسرم به آن خانم بگوید که من فهمیده ام و یا ... طوری دیگری مثلا تدریجی ، که آن خانم آبرو ریزی انجام ندهد بهترین عملکرد کدام است؟از آنجا که زندگیم را دوست دارم من در این مدت باید چکار کنم؟
من خیلی سعی کردم آرامش خود را حفظ کنم و خشمگین نشوم همین کار باعث شد که همسرم بسیار شرمنده و نادمشود ...(من هم با تکیه بر اینکه هر انسانی در برهه ای از زندگی احتمال خطا دارد و با این تز که خدا هم ستار العیوب است و مهم عدم تکرار خطای به این فاحشی است او را بخشیدم )اما آیا در آینده میتوانم با این مسئله کنار بیایم؟ به چه طریقی؟ ممنون از دوستان
بنظرم خودت منطقی رفتی جلو. معرفت وباورهای ما ازموضوعی خاص،بر"لحن کلام"ما موثرهست و همین نکته در راهنمایی یاسرزنش دیگران تاثیرگزاره.یعنی اول ازهمه دیدگاه خودت درموردخیانت وسطوحش(تلفنی،چشمی و..)باید قاطعانه باشه.که اگر بالایه ای ازمنطق حرف زدی اما جنس وذات کلامت قاطعیت خودت وموضوع روبه مخاطبت القاء کنه...دقیقانمیدونم ترس ازآبروریزی آن خانم به چه دلیل هست شخصیت خاصی داره یاترس کلی ازاینجورآدماداری.(که درهر دوصورت نباید ترسید او جسورترمیشه)ولی قطع تدریجی باعث کش پیداکردن مسأله میشه،قطع باید آنی باشه(دلیلش واضحه بهش بگه من اشتباه کردم این نوع رابطه حداقل به سه نفر آسیب میزنه تو وشوهرت واون خانم)اگه قضیه قطع شد،برای آینده دو چیز باید در رفتارشمادیده بشه۱_بخشیدی وقضیه روتموم شده میدونی(اگه قطع کرد)۲_حواست جمعه وبیداری؛یعنی نه نیاز داری گوشیشو چک کنی نه نیاز داری تعقیبش کنی، به سرعت متوجه تغییر رفتار درصورت هرنوع خیانت خواهی شد
- - - Updated - - -
البته استدلالت برای متوجه شدن خطا درآینده نباید برمبنای حس ششم باشه چون ممکنه برای ثابت کردن اینکه حس ششم واین حرفانیست یه کارایی انجام بده،بایدبراین مبنا باشه که اعضا یه خونه بخصوص زن ومرد ،به سرعت متوجه وجود یه مشکل در رفتار طرف مقابل میشن،و قابل پنهان کردن نیست
ممنون از آقای امین،بخاطر اینکه اول مطالعه میکنید و بعد جواب مراجعین رو میدید.و از دیگر دوستان هم مجددا این تقاضا رو دارم که قضاوت نکنند، تئوری ندهند، حرفه ای عمل کنند و اگر کمکی نمیتوانند به کسی انجام دهند فقط نظاره گر باشند چون یک راهمنایی غلط ممکنه یه زندگی رو نابود کنه.......
:72:
بله صبح روز بعد از آگاهی من همسرم دقیقا همین کار را کرد و از آن خانم خواسته بود آنا ارتباط آنها قطع شود و این مسئله را به ضرر هر 3 نفر عنوان کرده بود و دلیلش را علاقه به من و زندگیش عنوان کرده بود و آن عمل را یک اشتباه دانسته بود. تا دیروز که آن خانم تماس گرفته بود و همسرم رد تماس داده بود و به من اطلاع داد.
اما ترس من از آبروریزی برای همسرم بود با توجه که در اجتماع چهره موجهی دارد نگران این بودم که آن خانم بخواهد امتیاز بگیرد که با صحبت های من و همسرم تصمیم گرفتیم :چنانچه مجددا تماس گرفت او را از آگاهی من از مسئله مطلع کنیم
من همسرم رابخشیده ام و از علاقه ای که بینمان است کاملا واقفم و میدانم که حتی دو سال دیگر این مسئله در زندگیم ممکن است اصلا جایی از ذهنم را اشغال نکند. یعنی تمام تلاشم این است که این اتفاق بیافتد و باید بگویم که دراین یک هفته همسرم نیز بسیار تلاش کرد که برای من مایه بگذارد ( البته من از ایشان خواسته ام که بخاطر این مسئله به من پوان (امتیاز ) ندهد که من راه برای سوء استفاده ام باز شود و مانند گذشته با من رفتار کند . و ایشان البته بیش از گذشته به من محبت میکند اما الان من چطور جلوی افکار مزاحم رو بگیرم و جملات بینشون رو که در ذهنم رژه میرن رو فراموش کنم .چه لینک هایی رو به من پیشنهاد میدید که از این افسردگی بعد از این جریان کنار بیرون بیام با توجه به اینکه این مدت مشکلات جسمی و روحی فراوان دیگه ای هم داشتم و مثلا هفته دیگه یه عمل جراحی دارم.....و اینکه خیلی سعی کردم ببینم چه مسئله باعث شده که همسرم به طرف این مسئله بره و فقط تونستیم به این نتیجه برسیم که کنجکاوی و یه جور امتحان که آیا اون همه تعریف که من ازش میکنم دیگران هم دارند...و طبق گفته خودش من در زندگی چیزی براش کم نذاشتم که به اون دلیل بره این کار رو بکنه. در ضمن همسرم بعد اون قضیه همش گوشیش رو در اختیار من می ذاره که من قبول نمیکنم و مثلا اگه اسمسی براش میاد برا من میخونه .و میگه اگه احساس کردی اعتماد بهم نداری بهم بگو و چک کن که من ازش خواستم که سایه من رو بر داره از این مسائل و من دیگه نیازی نمیبینم که گوشیش رو چک کنم.ولی داریم سعی میکنیم به هر طریقی اعتماد هم جلب کنیم .. ولی بعد این مسئله عزت نفس و اعتماد به نفسم به شدت پائیین اومده و خود کم بین شدم چه کنم
آقای امین و یا دوستان دیگر اگه لینک یا مطلبی که به نظرتون برای من مفیده خواهشا دریغ نکنید ممنون
.عاطفه ورزی ومقاربت زن ومرد،(درشکل اصیلش)درسری ترین وجه خودش، انجام میشه(آیات هم براین تأکید داره)بنابراین ازاول تا آخرباید این القاء بر روح کلی رابطشون وجود داشته باشه که فقط وفقط مال همدیگه هستند.خب اگه فرض روبراین بگیریم ریشه ی این ارتباط شوهرت"جسارت درکنجکاوی"بوده،و اگه قرارباشه نوع خاصی از رفتارشما جلوی این جسارت احتمالی رو علاوه برکارهایی که دربالا انجام دادی،بگیره، اون رفتارچیه؟به نظرمن توانایی مسحورکردن در رابطه،مهم هست این سخنی بودکه چندسال پیش ازیه بحث مشاوره دیدم.درسته مدیریت نسبی زندگی بامردهست اما درحقیقت این خانم هست وجود مرد رودراحاطه خودش میگیره،مث گلهای مختلفی که رشد کرده وروی دیواری رو احاطه میکنه.زن این قدرت مسحورکنندگی روداره اگه خودش روباور داشته باشه.۰دراین تایپیک هم خانم آنی نکته هایی روگفته : http://www.hamdardi.net/thread-11643.html ۰ شاید اینجاهم برات مطالب مفیدی باشه http://www.hamdardi.net/thread-5962.html __ امابرای افکارمنفی باید ازاین حال وهوادربیاید حتی اگه بایه مسافرت کوتاه شده.این لینک رواگه قبلا ندیدی هم موثره:http://www.hamdardi.net/thread-16432.html
- - - Updated - - -
وقتی کسی خیانت میبیند چه زن چه مرد،اولین احساسی که بهش دست میدهد کاهش اعتمادبنفس ویاحتی احساس گناه هست.خود این یکی ازعوامل موثربرتنشهامیشود.یکی که بهش ازتلفن خونه خیانت شده بود،بعدا تلفن خونه ش رو عوض کرد چون تداعی کننده بود(انتخاب چنین تصمیمی بستگی به خودتون داره) حرف شوهرت میتونه درست باشه بعضی ارتباطات،کنجکاوی هست بخصوص برای مردها،حتی نوع دیگش هم اینه که میخان بدونن دیگران چطور ازاون حرفامیزنن. وقتی عاطفه ورزی صحیح روانجام دادی،منطقی هم باموضوع برخوردکردی،وحواست هم جمع هست.بنظرم اصول مهم رورعایت کردی دیگه نبایدبیش ازاین خودتو اذیت کنی.پس با اعتمادبنفس وآرامش حضور داشته باش .
سلام تقریبا 20 و اندی روز میگذره که اون اتفاق در زندگی مشترک من رخ داد
هدف این پست هم اینه که بخوام از روند تا حدودی مثبت کنار اومدن با خودم رو توضیح بدم ...و حداقل جواب زحمتی که افرادی مانند آقای Ammin که بی اجر و مزد به دیگران از علمشون و دانسته هاشون کمک می کنند داده باشم و همچنان ازشون درخواست کنم که به این روند کمک رسانی به دیگران ادامه بدن امیدوارم که در هر جا هستند خدا یار و یاورشون باشه.
من بعد از مطالب که لینکشون در بالا ارائه شده بود از
1- توکل بر خدا و ذکر بسیار خداوند و شکر گذاری به خاطر نعماتش
2- تکنیک توقف فکر استفاده کردم اوایل خیلی سخت بود و برگشت افکار منفی زیاد داشتم
(همسرم ابتدا پشیمانی زیادی از خودش نشون میداد و کلی قربون صدقم می رفت ولی کم کم زندگیم حالت عادی رو طی کرد و حتی بعد اون دعوای شدیدی در حد آبروریزی وسط چهار راه ولیعصر سر یه موضوع کوچیک داشتیم و من اون قضیه رو به روش زدم و .... که انشاا.. در یک تاپیک جدا در مورد خشم های منو همسرم خواهم نوشت...) به مرور تونستم این بازگشت به افکار منفی رو کم کنم
3- یه مسافرت زیارتی به مشهد داشتیم که ما رو از این حال و هوا بیرون برد
4-هردو خیلی سعی میکنیم که خشم خود را با استفاده از فیلتر خالی کنیم
5-سعی میکنیم بیشتر به هم محبت کنیم
6- اشتباهات خود رو میپذیریم ( هرچند که اونقد قوی نیستم که با پذیرش اشتباهات تصمیم ها هم لزوما درست شود...فعلا توی این مرحله ایم...
همه این ها رو که گفتم 100 درصدی نیست ولی تو این راهیم ...میخواستم این رو هم بگم که فهمیدم زندگی در تلاطمه یعنی بعد از یه آشتی یا اتفاق خوب دیگه کلا فک نمیکنم تا ابد همینه و بهشت برین و اینا
یا وقتی دعوا داریم دیگه فک نمیکنم آخرشه.... و همیشه باید تلاش کنم و اگه مراقب زندگیم نباشم اتفاقی که من هیچ گاه فک نمیکردم برام اتفاق بیافته زبونم لال مجدد بیافته ...این اتفاق بد (که دیگه نمیخوام تکرار بشه) یه اتفاق خوب هم بود : من رو به خودم آورد که بیشتر بخدا نزدیک شم...قدر شناس تر باشم و منو همسر رو به هم نزدیک تر کرد.(البته فعلا زوده واسه نسخه پیچیدن) ولی گفتم شاید کسائیی که مشکلی مثل من دارن با خوندن این پست آخر امیدوار تر شن و بدونن صبر و گذشت برای زندگی نفعش بیشتر به خودشون میرسه
خواهشا سعی کنین از همین الان پیشگیری رو شروع کنین و نقاطی که درش ضعف دارین دوطرف رو شناسایی کنین و سعی کنین توی اون موارد مهارت هاتون رو بیشتر کنین با نگرانی و دلهره داشتن از اینکه خدایی نکرده زبونم لال دیگه این اتفاق نیوفته کاری پیش نمیره سعی کن بیشتر بهش مهربونی کنی اعتماد بنفس رو ببر بالا بهش احترام بزار مثل اولای ازدواجتون باهاش رفتار کن.خدارو صدهزار مرتبه شکر مشکلتون حل شد.ولی درکل خدا نگذره از کسایی که میشینن زیر پای ما مردای بیچاره ساده گولمون میزنن به همسرای مهربون و خوبمون خیانت کنیم وگرنه ما مردا کلا خیلی خوبیم فقط یکم ساده و زود باوریم.