نامیدی و بی انگیزه گی

[moorteza]

مدتیه احساس نامیدی و بی انگیزگی و عدم اعتماد به نفس زیادی رو دارم تجربه می کنم.
با دیدن انسانهای موفق و با انگیزه بسیار حسرت می خورم و خودم رو مدام سرزنش می کنم. ولی دست خودم نیست نمی تونم با روحیه و انگیزه زندگی کنم!

در دروان دبیرستان رشته تجربی خوندم ولی با وجود اینکه 2 سال پشت کنکور نشستم موفق به قبولی در رشته های تجربی نشدم و رفتم دانشگاه و رشته مدیریت رو خوندم . چون مدیریت رو دوست نداشتم در کنارش مترجمی زبان رو خوندم و هم زمان 2 تا لیسانس گرفتم. ولی همیشه یک دانشجوی معمولی و متوسط بودم!
در یک شرکت مشغول به کار شدم ولی از شانس من سمتی رو به من دادن که تقریبا هیچ جای رشدی براش وجود نداشت و اگر اونجا تا 10 سال هم می موندم یک کارمند معمولی بودم. اون شرکت تعدادی از نیروهاش رو تعدیل کرد و من به شرکتی رفتم که اونجا مسئولیت فروشش رو بر عهده گرفتم ولی چون هیچ علاقه ای به بحث فروش و بازاریابی نداشتم متاسفانه موفق نشدم و نتونستم کار زیادی رو انجام بدم. باز هم شدم یک کارمند معمولی فروش!
وقتی به گذشته نگاه میکنم فقط تلف کردن عمر و زندگی بوده. الان تقریبا هیچ تخصصی در هیچ زمینه ای ندارم. حتی مدتی در یک مجتمع تجاری با کمک خانواده یک مغازه زدم و به عنوان شغل دوم اونجا می رفتم ولی اون هم فایده نداشت و تقریبا به غیر از اجاره مغازه هیچ سودی ازش در نمیاد!!
الان در زندگی هم مشکلات مالی فراوانی دارم که به سختی فقط می تونم اقساط خونه رو بدم و تقریبا هزینه های زندگی بر عهده همسرم هستش!
از اینکه هنوز بعد از 30 سال واقعا نمی دونم مسیر زندگیم چیه و چه کاره ام و جوونی و وقت و عمرم داره از بین میره حس بسیار بدی دارم. ولی راه حلش رو واقعا نمی دونم.
هر موقع برای هر چیزی تصمیم میگیرم برای اینکه برم تخصص خاصی رو یاد بگیرم متاسفانه از طرفی بودجه اش رو ندارم و از طرفی هم ذهنم بسیار خسته و آشفته است و اون تراوت و که انگیزه لازم رو که بتونم سراغ یادگیری چیزی برم رو هم ندارم

واقعا کسی هست بتونه کمک کنه؟!

[irandogsland]

مدتیه احساس نامیدی و بی انگیزگی و عدم اعتماد به نفس زیادی رو دارم تجربه می کنم.
با دیدن انسانهای موفق و با انگیزه بسیار حسرت می خورم و خودم رو مدام سرزنش می کنم. ولی دست خودم نیست نمی تونم با روحیه و انگیزه زندگی کنم!

در دروان دبیرستان رشته تجربی خوندم ولی با وجود اینکه 2 سال پشت کنکور نشستم موفق به قبولی در رشته های تجربی نشدم و رفتم دانشگاه و رشته مدیریت رو خوندم . چون مدیریت رو دوست نداشتم در کنارش مترجمی زبان رو خوندم و هم زمان 2 تا لیسانس گرفتم. ولی همیشه یک دانشجوی معمولی و متوسط بودم!
در یک شرکت مشغول به کار شدم ولی از شانس من سمتی رو به من دادن که تقریبا هیچ جای رشدی براش وجود نداشت و اگر اونجا تا 10 سال هم می موندم یک کارمند معمولی بودم. اون شرکت تعدادی از نیروهاش رو تعدیل کرد و من به شرکتی رفتم که اونجا مسئولیت فروشش رو بر عهده گرفتم ولی چون هیچ علاقه ای به بحث فروش و بازاریابی نداشتم متاسفانه موفق نشدم و نتونستم کار زیادی رو انجام بدم. باز هم شدم یک کارمند معمولی فروش!
وقتی به گذشته نگاه میکنم فقط تلف کردن عمر و زندگی بوده. الان تقریبا هیچ تخصصی در هیچ زمینه ای ندارم. حتی مدتی در یک مجتمع تجاری با کمک خانواده یک مغازه زدم و به عنوان شغل دوم اونجا می رفتم ولی اون هم فایده نداشت و تقریبا به غیر از اجاره مغازه هیچ سودی ازش در نمیاد!!
الان در زندگی هم مشکلات مالی فراوانی دارم که به سختی فقط می تونم اقساط خونه رو بدم و تقریبا هزینه های زندگی بر عهده همسرم هستش!
از اینکه هنوز بعد از 30 سال واقعا نمی دونم مسیر زندگیم چیه و چه کاره ام و جوونی و وقت و عمرم داره از بین میره حس بسیار بدی دارم. ولی راه حلش رو واقعا نمی دونم.
هر موقع برای هر چیزی تصمیم میگیرم برای اینکه برم تخصص خاصی رو یاد بگیرم متاسفانه از طرفی بودجه اش رو ندارم و از طرفی هم ذهنم بسیار خسته و آشفته است و اون تراوت و که انگیزه لازم رو که بتونم سراغ یادگیری چیزی برم رو هم ندارم

واقعا کسی هست بتونه کمک کنه؟!

رمان به کمک حیوانات خانگی می‌تواند به بهبود و کاهش افسردگی و خستگی کمک کند.
درمان به کمک حیوان خانگی (پت تراپی) چیست؟
پت تراپی یک اصطلاح گسترده است که به درمان "کمک حیوانات خانگی" و سایر فعالیت‌های مربوط به حیوانات خانگی اطلاق می‌شود. درمان به کمک حیوانات یک شاخهٔ درمانی در حال رشد است که در آن از سگ یا حیوانات خانگی دیگر برای کمک به بهبود مردم و مقابلهٔ بهترشان با مشکلات سلامتی از قبیل بیماری‌های قلبی، سرطان و اختلالات سلامت روان استفاده می‌شود.
از سوی دیگر فعالیت‌هایی که به کمک حیوانات صورت می‌گیرد، هدف کلی‌تری مانند فراهم آوردن آسایش و لذت برای ساکنان خانهٔ سالمندان را دنبال می‌کند.
آیا درمانی که به کمک حیوانات صورت می‌گیرد تأثیرگذار است؟
تصور کنید که در بیمارستان هستید؛ پزشکتان به برنامهٔ پت تراپی اشاره می‌کند و از شما می‌پرسد که آیا به انجام آن تمایل دارید یا خیر. شما پاسخ مثبت می‌دهید و فردی با شما ملاقات می‌کند تا بیشتر در مورد این برنامه به شما توضیح دهد. پس از آن یک سگ یاور و مربی آن به اتاقتان می‌آیند. آنها به مدت 10 تا 15 دقیقه پیشتان می‌مانند. از شما خواسته می‌شود که سگ را مورد نوازش و محبت‌تان قرار دهید و سؤالاتتان را از مربی بپرسید.
پس از این ملاقات متوجه می‌شوید که خندان شده‌اید؛ همچنین احساس می‌کنید که کمتر خسته هستید و دید خوش‌بینانه‌تری دارید. نمی‌توانید تحمل کنید و می‌خواهید همه چیز را در مورد آن توله سگ گرم و جذاب برای خانواده‌تان تعریف کنید. در واقع در حالِ حاضر مشتاقانه منتظرِ دیدارِ بعدی با آن سگ هستید.
چه کسانی می‌توانند از این شیوه درمانی (پت تراپی) بهره ببرند؟
درمان به کمک حیوانات به طور قابل توجهی می‌تواند به کاهش درد، اضطراب، افسردگی و خستگی در افراد، با طیف وسیعی از مشکلات بهداشتی کمک کند:

• کودکانی که درمان‌های دندان‌پزشکی انجام می‌دهند.
• افرادی که تحت درمان سرطان هستند.
• افرادی که در مراکز مراقبت بلند مدت ساکن‌ هستند.
• افراد مبتلا به نارسایی مزمن قلب که در بیمارستان بستری هستند.
• قربانیان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD (که نوعی اختلال اضطرابی است).

البته تنها افراد بیمار نیستند که سود می‌برند؛ افراد خانواده یا دوستانی که در جلسهٔ پت تراپی حضور دارند نیز اظهار می‌کنند که پس از جلسه احساس بهتری دارند.
آیا پت تراپی ریسکی در پی خواهد داشت؟
بزرگ‌ترین نگرانی، خصوصاً در بیمارستان‌ها ایمنی و بهداشت است. اکثر بیمارستان‌ها و مراکز دیگری که از این شیوهٔ درمانی استفاده می‌کنند قوانینِ سخت‌گیرانه‌ای را وضع نموده‌اند، تا اطمینان حاصل شود حیوانات تمیز هستند، واکسینه می‌شوند، به خوبی آموزش دیده‌اند و رفتار مناسبی دارند.
این هم مهم است که توجه داشته باشید تا کنون مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها گزارشی مبنی بر ابتلا به عفونت به دلیل اجرای برنامهٔ پت تراپی دریافت نکرده‌اند.

برای دریافت اطلاعات از انواع نژاد سگ، خرید سگ به سایت سرزمین سگ ها مراجعه کنید.