موضوع: در مسیر پرهیز از احساسات برای رسیدن به قاطعیت فردی و شخصیتی در پارسا 1400

سلام

- بنویس "من". به جای پارسا و یا ما بنویس من.
البته فعلا. چون باید خودت رو محکم کنی. روی خودت و دوست داشتن خودت کار کنی. تو از همه کس برای خودت باید مهم تر باشی.

اصلاح حضور رفتاری پارسا در تالار باعث نشه تا دوستانم فکر کنند که پارسا حالت مصنوعی داره و کاذبه و اون پارسای واقعی نیست

نظر شخصی من اینه باید با مراجع کننده هم حس شد باهاش گریه کرد اونو تسکین داد اونو در آغوش گرفت (عذر میخوام حاشیه نرید ) با او هم عقیده شد حتی اگر عقیده اش اشتباه باشه .

اون لحظه وظیفه اصلی ما آرامش دادن روح فرده ضربه خوردست اینکه مقصر هست یا نیست مهم نیست فعلا ترمیم حالت شکستگی مهمه بعد که بهتر شد اونو متوجه اشتباهات خودش و رفتارش خواهیم کرد .

- میشل نوشت "همفکری" و خوب هم نوشت. درسته این سایت همدردیه. اما هیچکس نمی تونه برای هر ادمی احساس بذاره. خودت اسیب می بینی. مثل این میشه که بگی من موهام سفید شه واسه یکی حرص بخورم تا فقط یک شب خواب خوب ببینه. این میشه مهرطلبی زیاده از حد. اینکه خودتو ول کنی و همش به فکر دیگران باشی. فرشته مهربان می گن که ادم باید اول خودشو خیلی دوست داشته باشه بعدش سرریز عشق به خودش رو به دیگران هدیه بده. اینطوری هم کیفیت اون کمک هایی که ادم بکنه بهتره هم خودش در صلح با خودشه. اخه واسه چی خودتو داغون کنی برای هر مراجع؟ کمکی به اون می کنه؟؟ راه حل پیدا کن. همدردی هم دوست داری بکن اما کم.

ببین خود مشاورها و روانشناسا و روانپزشک ها اصلا نباید خودشونو از نظر احساسی درگیر کنن با مراجعشون. غلطه. چون بیخودی خودشونو پیر می کنن ضمن اینکه وقتی احساسی می شن اعصابشون خورد میشه و نمی تونن راهکارهای لازم رو بدن.

- می تونی روی پست های مدیرهمدردی کلیک کنی. همه ارسال های مدیر رو شروع کنی به خوندن. هم محتوای ارسال ها برات مفیدن. هم متن هایی که می نویسشن اغلب اوقات عاری از هر گونه احساس هست و یا حداقل درگیری احساسی با مراجع ندارن. خوبه بخون پست هاشونو. همه جوره برات مفیده. یادته گفتم مطالعه کن. به نظرم پست های مدیرهمدردی رو شروع کن به خوندن هم محتوا هم سبک نوشتار هم شیوه ی مشاوره دادن همه چیش اموزنده است.

- پارسا جان نوشتی تولدی جدید. نه. هر کسی همین که هست خوبه. نمی شه تغییر اساسی کرد. اما باید سعی کنیم خودمونو به بهترین شکل خودمون برسونیم. یعنی هر چی هستی عالیه فقط اعتدال و تناسب بده بهش.

- در مورد نوشتنت. رعایت نکردی که توی این 3 پستت. هم طولانی هستن هم چکیده نیستن. انقدر ویرایش کن نوشته ات رو که بتونی ازش یه متن کاملا گویا از مشکلت و کوتاه در بیاری.
در نوشتنت هم محکم باش. مطمئن باش. خودت رو در همه چیز بذار تو اولویت. یه کم خودخواه باش.

مهرطلبی رو سرچ کردی؟ سرچ کن. خوبه مهرطلبی عالیه اما وقتی از حدش بیشتر شه به خود ادم اسیب می زنه. هیچی به هیچکی نمیشه. خودت اذیت می شی فقط.

موفق باشی.

داری قلب منو میشکنی ولی از جسارتت و پیگیریهات برای بحبود من خوشم میاد . جانزدی و موندی . یه سوال چند وقته تالار همدردی مطالعه میکنی ؟؟؟؟؟؟ واقعا پستهای منو خوندید . چقدر از نظر شما تونستم مفید باشم . با همین احساسات غلطم عرض میکنم ..........
ادامه بدید به سوالاتتون پاسخ میدم . فقط خواهشا صندلی داغش نکن . شوخی کردم . راحت باش . پذیرایی

نوشته اصلی توسط شکوه

شما میخواید در مورد کنترل احساسات به شما گفته بشه در حالی که شما خودتون اصلا نمیدونید حد احساسات تو رفتار چقدره که با حرفای گفته شده مقایسه بفرمایید و کمش
حدشو میدونم خواستم ببینم طرز فکر شما در کدوم نقطه قرار داره و اختلافمون چقدره

کنید یا زیاد. شما درست و غلط رو نمیدونید. به نظر میاد مشکل مهم شما در کنار سایر مشکلاتتون بحث نداشتن الگوی رفتاری صحیحه. برمیگرده به کودکیتون. فرق درست و غلط میدونم ولی بحث قاطعیت تلفیقی از این دو خواهد بود .

اول از همه خانواده. بچه ی اول بودن که خودش تاثیر گذارترین عامل رو رفتارهای شماست. این بحث جداست و جای بحث زیاد داره. اون پست شناختی از پارسا رو برای همین گذاشتم که علت ریشه یابی بشه. چطور بود خیلی بد بود ؟؟ مفید بوده؟؟

در مورد مادرتون و پدرتون بگید.شبیه کدوم یکی هستید؟ لطفا راحت باشید و توضیح بدید. در دوران کودکیتون بین پدر و مادرتون درگیری و مشاجره بود؟ توضیح بدید.شبیه پدرم ولی قاطعیت و جدیت اونو ندارم . مادرم برای همسرش یه زن مطیعه ولی تو پیشرفت همسرش پشتوانه خوبی براش بوده و پدرم براش احترام زیادی قائله (نه از لحاظ مالی از لحاظ باهم بودن)
در گیری و مشاجره اینم سواله خب معلومه که بوده به اقتضای زمان خودشون و مشکلات خودشون ولی نه در اصل ازدواجشون در پستی بلندیهای راه زندگی شون در خستگیهای یکنواختی راهشون . کوتاه و بدور از بچه ها

آیا تو دوران بچگیتون کتک خوردید یا نه؟ اونقدری که الان هم یادتون باشه. تحقیر و سرزنش چی؟ سعی کنید فکر کنید و اگه ناراحتتون میکنه هم به یادتون بیارید. کتک نه به اون معنا که فکرتو بخوایی خراب کنی . بله خوردم ولی برام شیرین بوده و برام محبت داشته ونه نفرت. تحقیر و سرزنش . نه زیاد . چون من بزرگتر بودم به کوچکترها بهای بیشتری داده میشد و من سرکوب اون دوران قبول دارم ولی پاداش سرکوبها رو دریافت کردم و عقده ندارم . خیلی هم خوشحالم . دوران شیرینی بود خیلی شیرین . کاش تکرار میشد

در مورد حرفایی که گفتید از کودکیتون، بفرمایید که تو دوران مدرسه و کلا بچگی از داشتن چنین خانواده و چنین پدر و مادری خوشحال و راضی بودید یا نه؟ لطفا راستشو بگید. راست راستشو میگم به خانوادم افتخار میکردم . همه آرزوی داشتن خانواده منو داشتن . هنوزم دارن .(بزنم به تخته ) من اول دبستانو تو 5 سالگی پاس کردم و درسم خوب بوده ولیخب خطکش معلمو چشیدم به خاطر تقلب رسوندن به همکلاسیهام

کلا آنچه که باعث خجالت شما بوده رو بگید. باعث تنفر شما باعث ناراحتی شما و ... 1. درسمو رها کردم . 2 تو ازدواج خودسری کردم 3 . دوسال از زندگیمو پس از از خدمت وظیفه رو تنها در اصفهان گذروندم . ماموریت کاری بود ولی لجاجتم توش بود . من کاستی تو زندگی نداشتم که خجالت بکشم . چی بگم

راستی هم بازی های کودکیتون دختر بودن یا پسر؟ از خاله بازی و بالا بلندی که بگذریم بیشتر پسر بودن فوتسال پسرونه بود
اون موقعها . ولی دخترها منو مثل برادر بزرگشون دوست داشتن چون مواظبشون بودم . حتی الان که یکیشون تو میامی درس میخونه یکیشون تو نروژ ازدواج کرده. با برادرشون به خاطر شکستش همدردی میکنن و باهام تو اسکایپ در ارتباطا

دوباره تاکید میکنم که اگه فکر میکنید که بهتره جواب ندید خواهشا جواب ندید ولی بگید جواب نمیدم.

چرا جواب ندم عیب که نیست شکستها و کاستی های گذشته باعث پیشرفت فردام خواهد شد .

ادامه بده........

- - - Updated - - -

داری قلب منو میشکنی ولی از جسارتت و پیگیریهات برای بحبود من خوشم میاد . جانزدی و موندی . یه سوال چند وقته تالار همدردی مطالعه میکنی ؟؟؟؟؟؟ واقعا پستهای منو خوندید . چقدر از نظر شما تونستم مفید باشم . با همین احساسات غلطم عرض میکنم ..........
ادامه بدید به سوالاتتون پاسخ میدم . فقط خواهشا صندلی داغش نکن . شوخی کردم . راحت باش . پذیرایی

نوشته اصلی توسط شکوه

شما میخواید در مورد کنترل احساسات به شما گفته بشه در حالی که شما خودتون اصلا نمیدونید حد احساسات تو رفتار چقدره که با حرفای گفته شده مقایسه بفرمایید و کمش
حدشو میدونم خواستم ببینم طرز فکر شما در کدوم نقطه قرار داره و اختلافمون چقدره

کنید یا زیاد. شما درست و غلط رو نمیدونید. به نظر میاد مشکل مهم شما در کنار سایر مشکلاتتون بحث نداشتن الگوی رفتاری صحیحه. برمیگرده به کودکیتون. فرق درست و غلط میدونم ولی بحث قاطعیت تلفیقی از این دو خواهد بود .

اول از همه خانواده. بچه ی اول بودن که خودش تاثیر گذارترین عامل رو رفتارهای شماست. این بحث جداست و جای بحث زیاد داره. اون پست شناختی از پارسا رو برای همین گذاشتم که علت ریشه یابی بشه. چطور بود خیلی بد بود ؟؟ مفید بوده؟؟

در مورد مادرتون و پدرتون بگید.شبیه کدوم یکی هستید؟ لطفا راحت باشید و توضیح بدید. در دوران کودکیتون بین پدر و مادرتون درگیری و مشاجره بود؟ توضیح بدید.شبیه پدرم ولی قاطعیت و جدیت اونو ندارم . مادرم برای همسرش یه زن مطیعه ولی تو پیشرفت همسرش پشتوانه خوبی براش بوده و پدرم براش احترام زیادی قائله (نه از لحاظ مالی از لحاظ باهم بودن)
در گیری و مشاجره اینم سواله خب معلومه که بوده به اقتضای زمان خودشون و مشکلات خودشون ولی نه در اصل ازدواجشون در پستی بلندیهای راه زندگی شون در خستگیهای یکنواختی راهشون . کوتاه و بدور از بچه ها

آیا تو دوران بچگیتون کتک خوردید یا نه؟ اونقدری که الان هم یادتون باشه. تحقیر و سرزنش چی؟ سعی کنید فکر کنید و اگه ناراحتتون میکنه هم به یادتون بیارید. کتک نه به اون معنا که فکرتو بخوایی خراب کنی . بله خوردم ولی برام شیرین بوده و برام محبت داشته ونه نفرت. تحقیر و سرزنش . نه زیاد . چون من بزرگتر بودم به کوچکترها بهای بیشتری داده میشد و من سرکوب اون دوران قبول دارم ولی پاداش سرکوبها رو دریافت کردم و عقده ندارم . خیلی هم خوشحالم . دوران شیرینی بود خیلی شیرین . کاش تکرار میشد

در مورد حرفایی که گفتید از کودکیتون، بفرمایید که تو دوران مدرسه و کلا بچگی از داشتن چنین خانواده و چنین پدر و مادری خوشحال و راضی بودید یا نه؟ لطفا راستشو بگید. راست راستشو میگم به خانوادم افتخار میکردم . همه آرزوی داشتن خانواده منو داشتن . هنوزم دارن .(بزنم به تخته ) من اول دبستانو تو 5 سالگی پاس کردم و درسم خوب بوده ولیخب خطکش معلمو چشیدم به خاطر تقلب رسوندن به همکلاسیهام

کلا آنچه که باعث خجالت شما بوده رو بگید. باعث تنفر شما باعث ناراحتی شما و ... 1. درسمو رها کردم . 2 تو ازدواج خودسری کردم 3 . دوسال از زندگیمو پس از از خدمت وظیفه رو تنها در اصفهان گذروندم . ماموریت کاری بود ولی لجاجتم توش بود . من کاستی تو زندگی نداشتم که خجالت بکشم . چی بگم

راستی هم بازی های کودکیتون دختر بودن یا پسر؟ از خاله بازی و بالا بلندی که بگذریم بیشتر پسر بودن فوتسال پسرونه بود
اون موقعها . ولی دخترها منو مثل برادر بزرگشون دوست داشتن چون مواظبشون بودم . حتی الان که یکیشون تو میامی درس میخونه یکیشون تو نروژ ازدواج کرده. با برادرشون به خاطر شکستش همدردی میکنن و باهام تو اسکایپ در ارتباطا

دوباره تاکید میکنم که اگه فکر میکنید که بهتره جواب ندید خواهشا جواب ندید ولی بگید جواب نمیدم.

چرا جواب ندم عیب که نیست شکستها و کاستی های گذشته باعث پیشرفت فردام خواهد شد .

ادامه بده........

برادر گرامی ممنون .

التیام شروع میکنم. و من در تالار خواهم بود . تا آخرش .........................................

از دوستان میخوام نکاتشونو برام بذارن تا برسی کنم . من هر پست چند بار میخونم و نت برمیدارم .

شما ادامه بدید .

سلام اقای پارسا .ممنونم که به پست من سر زدید
و خوشحالم شماهم دارید بهتر میشید
حقیقتش این هفته دوتا موضوع جالب برام اقتاد اوایل هفته موضوعی برام پیش اومد که میخواشتم تاپیکی ایجاد کنم و از نفرت و خشم نسبت به خانوادم صحبن کنم اومدم دیدم تیام تقریبا موضوع مشابهی ایجاد کرده. اواخر هفته به این نتیجه رسیدم که خیلی دارم به احساسات بها میدم و این قسمت بزرگی از مشکلل منه و الان میبینم شماهم همچین مضوعی ایجاد کردید

من با شرایطم در حدی نیستم که بخوام شما رو راهنمایی کنم ولی از جنبه خودم.شاید شما هم تحت چنین شرایطی بودین. من چندین سال اساسی عمرم رو تحت اظطراب نگرانی خشم ناراحتی شادیو در اخر ازار یه تعداد بودم و بقولی احساساتم زیاد دستکاری شده زیاد تحت فشار قرار گرفتم و شرایط الانم حاصل یکروز ویکماه نیست. خارج شدن من از مسیر ارامش طی چندین سال بوده که با غفلت زندگیمو و خودمو اذیت کردم ونمید.نستم این فشارها بعدا کار دستم میده که برگشتن به حال طبیعی چند سال قبل سخته
خلاصه نتیجه گیری من این هست که باید وقت گذاشت و حوصله کرد چیزی که یکروزه ایجاد نشده یکروزه هم از بین نمیره
جلوی لحساسات منفی یا کارهای اشتباه باد یکی کی وایتاد و مقابله کرد علاوه بر اینکه ذوش حلشون رو هم یاد بگیریم زمانهم صرقش کنیم
امیدوارم اقای sci از من ناراحت نباشن چون قطعا هر مشاوری که ئقت میزاره و راه حل ارائه میده انتظار داره که به حرفاش گوش داده بشه و من یکم دارم بهانه جویی میکنم .البته سعی میکنم از این به بعد کمتر حرف بزنم و بیشتر عمل کنم .و تاپیک های مشابه را دنبال کنم بدون اینکه مرتب بیام اینجا و وسال کنم
تاپیک شمارو هنوز دقیق نخوندم.ولی امیدوارم به نتیجه دلخواه برسید.فقط شماهم مثل من حواستون باشهکه باید وقت گذاشت و حوصله خرج کرد
موفق باشید

سلام
اوایل که واردتالارشدم کمی حال شماروداشتم...پرازاسترس..تست افسردگیم خیلی بدبود.ومغزم پرحرفهای نگفته بود...اما خب کنترلش کردم
اون پستی که درموردویژگی هاتون نوشتیدروخوندم ناراحت نشی اما کمکی بهت نمیکنه...میدونی چرا؟؟
چون یه واکنش احساسی بودکه بعدازانتقادبچه ها این حس بهتون دست داد....وخواستیدپارساروواسه ما تعریف کنید...میدونیدازکجافهمیدم؟� �؟ازاونجا که خودمم دچاراین احساس شدم...هنوزهم گاهی پیش میادوشده یک ساعت میشینم وتوآینه باخودم حرف میزنم وازخودم میگم...
توی شمااین حس شدیدتره...بایدکنترلش کنی..ازهمه پستهات مشخصه که یه عالمه حرف توی سرت هست!!تازه گاهی اوقات وقتی ارسالش میکنی فکرمیکنی چیزهایی روهم ننوشتی...

خیلی ازبیرون به خودت نگاه میکنی...بهتره یه نفس عمیق بکشی وباخودت خودمونی ترباشی.
گاهی بهتره عادی باشی..احساس میکنم همیشه درحال بررسی کردن احوالتی!!منتقد درونیت بیش ازحد فعاله!!!روی این کارکن.

درموردپاسخت به شکوه هم همینطور!!!!پربودازحرفهای احساسی...حرفهایی که انگارخیلی خیلی ازبیرون داری به پارسا نگاه میکنی...
انگاربکی ازنزدیکانت مثلا مادرت درموردت این پست رونوشته!!
کنترل هیجان واحساس هات روخیلی زود شروع کن.

http://www.hamdardi.net/thread-26620.html
هم آقای ارام هم پاییزه گفتن ذهن شما به هم ریخته است و از منتقد درونی نوشتن. این لینک رو بخون و کارهاشو بکن

بعدش هم احتمالا این دو تا لینک رو بخونی به دردت می خوره
http://www.hamdardi.net/thread-18343.html
http://www.hamdardi.net/thread-19883.html

یه مقدار از قاطعیت با جراتمندی به دست میاد به نظرم البته منم مشکل دارم قاطعیت به اندازه ی کافی ندارم شاید اشتباه کنم