سلام مجدد
آقای صحت اگه پست ها را می خونید یه اثری از خودتون بذارید.تا حداقل پستها پشت سرهم نشه.
در مورد پست #17 شما:
کجاها نباید مهربون بود؟
در پست گذشته فکر کنم توضیح دادم. فقط اینو بگم منظورم اینجا این بود وقتی یه چیزی بیش از حد باشه دل آدم را شاید بزنه. و گرنه همیشه مهربون باشید. منظورم اینه که نباید همیشه مهربانی را ابراز کرد. باید گذاشت دل طرف تنگ بشه. اگه یه مشکلی پیش اومد که تقصیر طرف مقابل بود دیگه نباید این قدر مهربون بود که تقصیر طرف مقابل را کلا نادیده بگیریم.
یه بحثی هم هست در مورد گذشت. که همه می گن گذشت چقدر تو زندگی مشترک خوبه و فلان و بصار.
اما همین گذشت اگر بی جا باشه؛ بده! چرا چون ممکنه مساله ساز بشه.اون مشکل یه جا دیگه خودش را نشون بده. اینجا خب باید طرف مثلا ناراحتیش را نشون بده. شاید یه قهر و بی تفاوتی. شاید یه عصبانیت در چهره. تا همین ابتدا مشکل حل بشه. ولی اگر اینجا خیلی مهربون باشید و بگید اشکال نداره.و نشون ندین که آزرده خاطر شدین یا عصبانی شدین یا بهتون به عنوان یک مرد بر خورده خب این خوب نیست دیگه......
ولی اصلا منظورم این نیست که برنامه بریزید مهربون نباشید. اونجاهایی که آدم عادی ناراحت میشه باید ابراز کنید.نه اینکه گذشت کنید و هیچی نگید؛طرف مقابل عادت می کنه. متوجه حساسیت های شما نمی شه.می بینه هر کار هم بکنه این مردونگی نداره انگار! یا اینکه چون اون چیز را خیلی بد حس نکرده؛ ممکنه تکرار کنه.
نه اینکه گذشت نباشه ها! اتفاقا گذشت خیلی مهمه تو زندگی. می گم باید جاش گذشت کرد.
و این طور هم نشه فقط یک طرف گذشت کنه!و یک طرف هر چی بگه!!!یه تعاملی باشه ببینند کدوم طرف الان راحت تره گذشت بکنه و کمتر آسیب می بینه.
از به دل نشستن در طرف مقابل مطمئن بشید.
میشه مطمئن شد؟چطور؟آخه مثلا میگن تو این دوران بهتره ابراز علاقه و جملات عاشقانه و اینا نباشه و خانواده های مذهبی هم فکر کنم سنگین رفتار کنند دیگه؟پس مثل دوستی های دختر و پسر نیت که بدونیم کاملا همو میخوایم یا نه؟
بله می شه در طی زمان مطمئن شد.لازم نیست ابراز علاقه بکنند. وقتی یکی یکی را بخواد نشانه هایی داره.
در مورد به دل نشستن تاپیک زیر را بخونید.درسته که برای دختران نوشته شده.ولی راهکارهاش یه جورایی برای پسران هم هست.مثلا سوالاتی که گفتم و...حیف که زود قفلش کردند.ادامه می داشت خیلی خوب می شد.
از کجا باید بفهمیم که آقای خواستگار به اجبار خانواده نمیخواین ازدواج کنن؟
شاید یه دختر (یا پسر) بد در این دوران دستش رو بشه اما دختری که قبلا به کسی علاقه داشته و بعد چند سال مثلا با دیدن مجدد فرد دوباره طرف میره تو قلبش اینا غیرقابل شناسایی و پیشگیری به نظر میاد.
توضیح دادم.وقتی تعهد باشه. وقتی تو دل همسر جایگاه باشه.وقتی احترام و رو دروایسی کمرنگ و حرمت بین همسران باشه، آدم خجالت می کشه چنین چیزی را در ذهنش بیاره. بعد هم این هایی که شما دیدین استثنا هستند.قرار نیست ما جزء استثنائات بشیم. ولی اگه هی بهش فکر کنیم و هی بترسیم حتما سرمون میاد. پس دیگه فکر نکنید.
در ضمن ممکنه خیلی از خانواده ها جلسات طولانی رو قبول نداشته باشند؟این جوری دامنه انتخابمون از اینی که بود خیلی محدودتر میشه.یعنی جلسات کم رو قبول نکنیم.اگر هر موردی دیدیم هم ادامه ندیم.اگر کامل مطمئن نشدیم از به دل نشستن ادامه ندیم.خب مجرد میمونیم همیشه که... بالاخره ما یه تعداد محدود دور و برمون میشناسیم.
منطقی با خود دختر خانم صحبت کنید. بگید مثلا خب این مهمترین انتخاب زندگیمونه.من فکر می کنم برای این انتخاب باید دوران آشنایی باشه و... طبیعیه او که خودش را سبک نمی کنه بگه نه! تو را خدا همین جلسات کافیه. حتما می گه : بله خب! حق هم دارید و فلان و بصار. بعد دیگه حتما خود دختر خانم با پدر و مادرش صحبت می کنه. و خودش هم احتمالا می گه که اونم شک داره. چون فکر کنم دختران دیر تر از پسران می تونند اعتماد کنند.احتمالا دختره از خداش باشه تعداد جلسات زیاد بشه.و خودش هم نگران باشه که پسره صبور نباشه و... یعنی همین نگرانی شما را فکر کنم دختران بیشتر دارند.
مشاوره رفتن هم بهانه خوبی برای بیرون رفتن و... است.هم مشاوره می رید هم رفتار طرف مقابل را در بیرون چک می کنید. و طبیعیه تو شرایط متفاوت آدم ها رفتارهای متفاوت دارند.
اون تاپیک خواستگاری که بهتون معرفی کردم توش خیلی تاپیک و لینک گذاشته بودم.نکته های زیادی در مورد بیرون رفتن و... گذاشتم.برنامه ریزی کنید و مثلا هر دو روز یک تاپیکش را بخونید. البته اگر قصد خواستگاری رفتن دارید.
یعنی برعکس پرسیدن؟باعث نمیشه خلاف چیزی که هستیم به نظر بیایم و نظر منفی در طرف مقابل ایجاد بشه.
نه . بعدش توضیح می دین که خودتون تو این زمینه چه جوریید.
مثلا من مثال خانم ها تو ذهنمه.
دختر: نظر شما راجع به ادامه تحصیل چیه؟ طرف: خانم ها باید درس بخونند. فلان کنند. اصلا چقدر علم آموزی خوبه. من خیلی دوست دارم خانومم درس بخونه تو اجتماع باشه و...
خب خانم شک می کنه این داره درست می گه یا اغراق می کنه.
دختر: خب اگر خانومتون نخواست درس بخونه چی؟ اگه خواست خونه دار باشه؟ (نمی گه در مورد من چی. میگه اگر خانومتون ... پس بعدا که توضیح می ده فکر بد نمی کنه یا فکر نمی کنه دختره داشته خودش را می گفته.چون از فاعل و فعل غایب استفاده کرده!)
اگه راستگو باشه: میگه خب بهتره که این طور نشه.من خیلی دوست دارم و... ولی اگر خودش خواست ...
دروغ گو یا اغراق گر: چه اشکالی داره.هر جور خودش خواست. خب تو داشتی 3 ساعت می گفتی فلانه بصاره پس چرا یه دفعه این قدر پایین اومدی؟
صرفا مثال بود.
دختری که رابطه خوبی با پدر داره چطور تشخیص بدیم که وابسته نیست تا حد ترجیح افراطی پدر به همسر؟البته قابل قیاس نیستند این دو ولی منظورم اینه که مثلا انقدر سر بزنه به پدرش که به همسرش نرسه یا هر چی تو زندگی اتفاق میفته بزاره کف دست پدرش یا ...
راستش نمی دونم. ولی خب دیدگاه های طرف مقابل تو زندگی مشترک تاثیر داره. مثلا تو همون تاپیک خواستگاری به آقای غلامزادگان گفته بودم که راجع به اختلاف نظر و دخالت کردن و... چه طور بپرسند.
ولی یه چیزی هم بگم:
دختری که احترام پدرش را حفظ می کنه حتما احترام شوهرش را که پدر بچه هاشه هم همون قدر حفظ می کنه.
ولی یه دختری که از پدرش راحت بگذره؛مثلا تا ازدواج کرد دیگه سراغی از پدرش نگیره،دلش تنگ نشه ،پدری که چندین سال زحمتش را کشیده چه طوری می تونید مطمئن باشید به شما متعهد باشه بعد از تنها چند سال!
ولی این را مستقیم از خودش بپرسید. شما فکر می کنید یک خانم بعد ز ازدواج چه طور می تونه تعادل را با خانواده خودش حفظ کنه؟ مثلا به نظر شما چقدر می تونه به خانوادش سر بزنه. بعد ببینید چه توضیحاتی می ده.
ولی یه چیزی بگم. شما نگران نباشد. وقتی یه دختری منطقی بود خودش شعور و سیاست شناختن اولویت را داره. بالاخره شاید اوایل زندگی خب دلش بیشتر تنگ بشه(حتما هم میشه اگه واقعا عاطفی باشه.اگه واقعا درک مقام پدر و مادر داشته باشه) و بیشتر به خانه پدریش سر بزنه . و به نظر من جلوگیری نکنید. چون هر چیز احساسی رو آدم مستقیم دست بذاره روش پررنگ تر میشه. بعد مدتی وقتی ببینه محدودیتی نداره و هروقت اراده کنه می تونه بره. از طرفی هم خب زندگی مشترک خودش وقت می خواد. شما را هم که دوست داره. کم کم عادت می کنه مثلا می بینه اون روز مثلا شوهرش بیشتر می خواد پیشش بمونه.از طرفی هم محدودیت که نداره. خب می گه من پس یه روز دیگه می رم.یا بارها می گه حالا یه روز دیگه می رم.
این گذاشتن محدودیت از این جهت را هیچ وقت برای خانومتون نذارید. من این قدر ناراحت می شم اگه از این جهت محدود بشم. خب خودم می فهمم برنامه می ریزم.ولی احتمالا خیلی در این مظان اتهام وابستگی از نظر طرفم قرار بگیرم.ولی می دونم که قدرت مدیریتش را دارم. وقتی بفهمه آدم زندگی خاله بازی نیست و قانون و قاعده داره همینجوری بی برنامه که کار نمی کنه!
بدان آن روز را واقعا زندگی کرده ای 
علاقه مندی ها (Bookmarks)