معیار های گمشده

[love less]

سلام به همه...
در ابتدا بگم تالار مرتبط تر پیدا نکردم پس همینجا می پرسم.در غیر اینصورت مدیران عزیز زحمتشو بکشن.

دوستان
خونواده ی ده پونزده نفری دارم.اما در اصل تنهای تنهام .خودمم و خودم.

پسری مجرد هستم و لیسانسه مشغول تحصیل.

من همه ی اعضای خونواده ام رو دوست دارم اما:
والدینم که بسی قدیمی فکر میکنن با 99 درصد اشتباه در افکار،عقاید و تصمیماتشون...
برادر هام ادامای خوبی بودن ولی به واسطه ی زن داداش هام همشون حیف شدن.من هیچکدوم از زن داداش هام رو به عنوان یک خانم سالم نمیدونم.همیشه همشون باهم سر مسائل خیلی کوچیک و مسخره مشکل و بحث دارن.مسائلی که من توی سن راهنماییم هم به راحتی میتونستم راه درست رو واسشون پیداکنم.
نمیخام بگم چقد از زن داداش هام بدم میادو درنتیجه برادر هام و خواهر هام.
البته واسه این جامعه معمولی هستند ها .اما انقد ازشون قطع امید کردم که حتی دیگه اشکالاتشون رو بهشون نمیگم.بلد نیستن بفهمن و قبول کنن.

ولی من نمیتونم قبول کنم.یعنی اشکال از منه.میدونم.ولی اشکالاتشون رو می بینم . اینا برای مثال:
1-دروغ
2-چشم و هم چشمی
3-رقابت و رو کم کنی در زندگی با همسر به جای عشق و علاقه
4-مومن هستند،نماز میخونن اما یه ذره هم درست خدا رو نفهمیدن
5-بی تلاش،بی مطالعه
6-دخالت مداوم در زندگی همدیگه(تا حد جدایی انداختن)
7-عدم احترام به بزرگتر
8-هدف از زندگی:پول
9-خدا:پول
10-تابی نهایت بگم واستون

بازم میگم همشون تو این جامعه معمولی هستن ها.یعنی خیلی عادیه این مسائل.
مشکل از منه.
خب من با همه ی جامعه هم مشکل دارم.

حالا چه ربطی به ازدواج داره اینا؟

موضوع من اینه که من برای ازدواج معیار هام ایناست:
1-اخلاق،فهم و شعور،طرز نگاه به مسائل
2-ثبات خونواده
3-ارامش
4-زیبایی
5-بدونه واسه چی داره زندگی میکنه
6-قوی باشه ولی واسه کمک به بقیه
7-این یکی رو انتظار ندارم همه متوجه بشن(اصلا تلویزیون نگاه نکنه و متنفر باشه از تلویزیون،مدرک زبان انگلیسی داشته باشه،اینترنت رو فهمیده باشه).پشت این معیارم ، خط فکری طرف رو می سنجم.خواستید توضیح میدم.

من تا الان تو زندگیم همچین خانم هایی رو ندیدم ...
اما حد اقل چند تا باشعور دیدم ولی میدونم هستن.
موضوع اینه که من روم نمیشه خونوادم رو به هیچ کی معرفی کنم.دلم نمیاد یکی دیگه رو بیارم و اینا رو بندازم به جونش.

من همه چیم اوکی هست.نمیخام بیخود تعریف کنم.اخه اگه بگم شما من رو میشناسید.
کاربر قدیم ام اما بدلایلی دارم این کارو میکنم...(دوست عزیز ، کنکاش درمورد گذشته من ، یک فعل حرامه.لطفا رعایت کن و فقط به این مشکلم بپرداز.ممنون)

حالا من چیکار کنم؟

نمیدونم مشکلم رو فهمیدید یا نه؟
با جامعه مشکل دارم.با زن این جامعه مشکل دارم.
یعنی به خودم باشه یه حالت ایده ال واسه دختر ها هستم بواسطه ی چیزایی که بدست اوردم البته با تلاش خودم (ببخشید تعریف از خود میکنم)
اما به خودم میگم:مثلا فلان زنداداشم رو چطوری معرفی کنم وقتی تمام زندگیش رو با پز دادن خونوادش و تجقیر باقی خونواده ها گذرونده...

توروخدا نگید که بدبینم.
نگید مغرورم.
نگید مشکل روانی دارم.
والا دستم بسته است وگرنه بیشتر خودم رو توضیح میدادم.
یه دلیل فقط بیارم واستون که تو این مشکل به من گیر ندید:توی زندگیم ،تمام این خانواده و همه دوستام توی مسائلشون بیشتر از من راهنمایی میگیرن تا بقیه.

فدای شما...