به نظرتون یک دختر خانم در مواجهه با چنین سوالی در خواستگاری چه عکس العملی ممکنه نشون بده؟

عرض سلام و ادب خدمت دوستان گرامی


قبل از هر چیز میخواستم از دوستان عزیزی که در تاپیک قبل به من کمک کرده بودند و نظرات خودشون بیان کردند، نهایت تشکر و قدردانی رو داشته باشم.


پسری هستم متولد 67، مجرد، سال آخر دکتری دولتی، نسبتا مذهبی با خانواده ایی کاملا مذهبی و وضعیت اقتصادی متوسط


در زندگی لحظاتی وجود دارد که ممکن است با احتمال بسیار کم و خیلی به ندرت به وجود بیایند. اما چنان اهمیت بالایی دارند که تصمیم گیری در اون لحظه و مورد خاص، میتونه باقی عمر آدم بسیار بسیار تحت تاثیر قرار بده. به دلیل شرایط خاصم، پیش بینی میکنم که خود نیز چنین موقعیتی را در زندگی مشترک آینده ام تجربه خواهم کرد. برای اینکه بهتر متوجه منظورم شوید خود را (مخصوصا خانم های محترم) در شرایط زیر تصور کنید:


آقا و خانمی که هر دو تحصیلکرده، شاغل و جز افراد موفق جامعه هستند با هم ازدواج کرده اند. این دو نفر سالها تلاش کرده اند تا زندگی بهتری برای خود و فرزندانشان فراهم کنند. یکی از این تلاش ها، آماده سازی مقدمات لازم برای مهاجرت به کشوری دیگر و کسب فرصتهای بهتر در زمینه کاری، تحصیلی و زندگی است. اکنون، بعد از سالها تلاش موقع سفر فرا رسیده است و همه چیز بر وفق مراد. ناگهان پدر آقا دچار مریضی سختی شده و مادر ایشان به دلیل سن بالا و ناتوانی نیز قدرت مراقبت از پدر را ندارد. پسر می داند که جز او هیچ یاور دیگری برای والدینش در آن شرایط سخت وجود ندارد و این را هم می داند که با عذاب وجدان خود در صورت مهاجرت و ترک خانواده نمی تواند کنار بیاید. خانم هم که سالها درس خوانده، شبانه روز تلاش کرده و تمام زندگی کاری و تحصیلی آینده خود را در گرو مهاجرت می بیند، نمی تواند بیخیال قضیه شود و شکست در این راه، برای او هزینه جبران ناپذیری به بار می آورد. منظورم سال ها تلاش و تحصیل ایشونه که دیگه بر نمیگرده. البته عکس این موضوع رو هم میتونید تصور کنید. یعنی جای آقا و خانم عوض شود.


این مثال زدم که فقط خودتون رو هنگام تصمیم گیری در چنین فضایی تصور کنید (حالا به خود شرایط مثال زیاد کاری ندارم). شما (مخصوصا خانم ها) در چنین موقعیتی چکار میکنید و به نظرتون کار درست چیه که این زندگی از هم نپاشه؟


به نظر خودم در این حالت، هر دو حق دارند، اما نکته اینه که این وسط یکی باید کاملا از حقش بگذره تا این زندگی دوام پیدا کنه. به نظر من به عنوان یک آقا، خانم چون دوست داره همیشه مردش با اقتدار باشه و او را در زندگی راهنما و پیشرو خودش ببینه، بهتره که ایشون از حق خودش بگذره. خودم میدونم که این کار در حرف ساده و در عمل واقعا بسیار سخت است. اما من از جانب روانشناسی به این قضیه نگاه می کنم نه خودخواهی.


دوستان من این مثال زدم که اصل مشکلم مطرح کنم پس راجع به مثال مناقشه ایی نکنید، چون اصل قضیه چیز دیگری است. من چون دوست دارم با یک دختر تحصیلکره ازدواج کنم شرایطم نزدیک به مثال بالا خواهد بود.


اما اصل قضیه: من اگر به خواستگاری بروم قصد دارم از دختر خانم چنین سوالی کنم تا خودشون رو در این فضا تصور کنند و به من بگند که عکس العملشون چه خواهد بود. چون واقعا برام مهمه و میدونم من در این شرایط قرار خواهم گرفت. من در واقع میخوام به نحوی از ایشون مطمئن باشم که اگر در زندگی به یک دوراهی رسیدیم که هر دو راه درست اما جدا هستند، ایشون تابع نظر من خواهد بود. از کاربران و مدیران همدردی مخصوصا خانمای محترم کسانی که شاغل هستند یا خیلی علاقه دارند که مهاجرت تحصیلی و اپلای بکنند، خیلی ممنون میشم بگند که در خصوص مواجهه با چنین سوالی و جواب خودم که عرض کردم چه عکس العملی دارند؟ اصلا به نظرتون درسته این سوال مطرح کنم؟ یا به نحو دیگه بگم بهتره؟ اصلا راه حل دیگه ایی وجود داره؟ در جلسه چندم خواستگاری این سوال مطرح کنم مناسبه؟

از اینکه وقت گداشتید و این تاپیک مطالعه کردید خیلی ممنونم.

پسر جوان

سلام
خوشبختانه شما الان در اين موقعيت قرار نداريد و خيلي خوبه كه داريد اينده نگري ميكنيد.
بهتره از همون اول به دنبال دختري باشيد كه ديدگاه مشتركي در اين زمينه داشته باشيد (يعني اعتقاد داشته باشه در هر شرايطي زن بايد مطيع شوهرش باشه). نه تنها براي اين موضوع خاص، بلكه فكر ميكنم به طور كلي شما به دنبال همسري مطيع هستيد.
وقتي احتمال اين شرايط رو ميديد بهتره از اول دور و بر كسي كه قصد رفتن داره، نريد. يعني در اين مورد عنوان كنيد كه قصد موندن داريد ولي ممكنه زماني تصميم به مهاجرت بگيريد. در واقع فردي مناسب شما هست كه نه اصرار به موندن داشته باشه و نه اصرار به رفتن.
شما عنوان كردين كه اين موضوع ممكنه به صورت برعكس هم اتفاق بافته. ميشه نظرتون در مورد شرايط برعكس بفرماييد؟
ميمونيد ايران كه همسرتون در كنار والدين مريضش باشه؟ يا ميگين از نظر روانشناسي زن بايد مطيع شوهرش باشه و بايد همراهتون بره؟!

سلام. شما بهتره اولوىت بندى کنىد مثلا از دختر خانم بپرسىد اولوىت شما چىست؟اىا سفر به خارج کشور ىا خانواده ىا اصلا هر چىزى که من باهاش موافق بودم هر چقدر مىزان اولوىت ها باىکدىگر نزدىک بود درک ىکدىگر بالاتر مىرود

سلام خانم سپیده دم . خیلی ممنون از اظهار نظرتون. من به دنبال همسر کاملا مطیع در همه جنبه های زندگی نیستم. مخصوصا دختران تحصیلکرده که کمتر همچین چیزی قبول می کنند. یعنی در اغلب جنبه های زندگی ایشون میتونه برای خودش تصمیم بگیره. در واقع همسر خیلی مطیع برای من جذابیتی نداره. من منظورم فقط این لحظات حساس زندگی است. در اینجور مواقع میخواهم که مطیع باشد. خیلی ممنون میشم بفرمایید که اگر کسی از خود شما این سوال رو بپرسه، شما چه عکس العملی دارید؟ به نظرتون اصلا پرسیدن این سوال درسته؟ یعنی کسی دوست داره همون اول کار زیر بار همچین تعهد سنگینی بره؟ پیش خودش نمیگه پسره داره از حالا دهن منو میبنده که پس فردا هر چی شد بگه فقط نظر خودم مهمه؟


منظورم از شرایط برعکس این بود که پدر خانم مریض باشند و آقا پسر قصد رفتن دارند. به این دلیل این حرف زدم که پاسخ دوستان تحت تاثیر احساسات نباشد. چون در خصوص پدر و مادر کسانی که از بیرون نگاه می کنند، شاید احساساتی بشند و بگند حق با آقاست. من میخوام کاملا منطقی با قضیه برخورد بشه و همونطور که گفتم شرایط مثال در دنیای واقعی ممکنه به اشکال خیلی متفاتی رخ بده.


سلام جناب omid12، خیلی ممنون از راه کارتون. به نظر من هر چقدر هم اولویت بندی کنیم باز هم عوامل غیر قابل پیش بینی هستند که ممکنه شرایط متفاوتی رو به وجود بیارند. در واقع نکته اینه که در چنین بزنگاه هایی من میخوام از ایشون مطمئن باشم.


دوستان عزیزی که لطف می کنید و نظر میدهید، خیلی ممنون میشم توضیح بدید که اگر از خودتون همچین سوالی بشه چه عکس العملی دارید؟ من میخوام خودمو برای پاسخ های احتمالی آماده کنم به خاطر همین شرایط خاص خود شما خیلی میتونه کمکم کنه که با یک جواب واقع گرایانه روبرو بشم. منظورم اینه که دقیقا در مواجهه با چنین سوالی و جواب خودم که عرض کردم چه عکس العملی دارید؟ اصلا به نظرتون درسته این سوال مطرح کنم؟ یا به نحو دیگه بگم بهتره؟ اصلا راه حل دیگه ایی وجود داره؟ در جلسه چندم خواستگاری این سوال مطرح کنم مناسبه؟

سلام

پاسخ شما و واکنش شما در چنین شرایطی چی هست؟

پاسخ من کسی رو انتخاب کنید که در هر جای این کره خاکی (البته زندگی در سیارات دیگه هم داره باب میشه ) بتونید باهاش زندگی کنید و هر دو در کنار هم خوشبخت باشید.
هر چیزی ممکنه پیش بیاد که مانعی بر سر راه مهاجرت باشه، خانم یا آقایی که دغدغه اول زندگیش مهاجرت هست این وسط ضرر میکنه و نباید هم ازش توقع داشت تو اون زندگی بمونه، یا اگر موند احساس رضایت کنه، پس از اولویت های هر کس میشه تشخیص داد که بعدا اگر مشکلی پیش اومد چه پاسخی و عکس العملی رو تو اون شرایط نشون میده.
در واقع یکی ازدواج میکنه بخاطر اینکه همدمی در کنارش باشه واسه روزهای شیرین و سخت زندگی، یکی ازدواج میکنه که همدمی در کنارش باشه واسه روزهای شیرین و سخت مهاجرت! باید در حین پروسه آشنایی و شناخت یه جورایی تشخیص بدین که اولویت ها و دغدغه های اول طرفتون چی هست.

جدایی نادر از سیمین

من یک خانم هستم و شاغل و تحصیل کرده و اگه شما این سوال رو از من بپرسید با همین جمله بندی که فرمودین یعنی شخص دیگه ای رو مثال بزنید نه مستقیما خودتونو میگم بستگی

به ارزش های طرف داره. هر کسی تو زندگیش مسائلی هست که براش مهم تره. ما کلا تو زندگیمون از چیزهایی می گذریم تا به دست آورد هایی برسیم. اگه خانمی به تحصیلات ارزش

بالایی میده قطعا از ازدواج یا بچه دار شدن یا هر چه که باعث دور شدن اون از این مسیر میشه میگذره. اما وقتی ازدواج می کنه در واقع داره نشون میده یه چیزای دیگه ای هم هستن که

براش مهم ترن. اما در مورد عملکرد یک فرد تو آینده و نحوه ی سوال شما باید بگم اینکه فرد در آینده چه عملکردی داره مطمئنا با بررسی شرایطش عمل میکنه و الان نمی شه چیزی گفت.

چون افراد ممکنه شرایطشون تغییر کنه مثلا هیچ خانمی ازدواج نمیکنه که طلاق بگیره بلکه مسیر زندگیش اون رو به این سمت میبره.

من به عنوان یه خانم جوابی بیشتر از این ندارم.

در واقع جواب من کلی خواهد بود چون من دختر دوست ندارم خواستگارم رو با جواب های عجیب و غریب از دست بدم پس خیلی کلی و سربسته جواب خواهم داد.

اما در مورد روانشناسی که فرمودین!!!! شما به عنوان یک آقای تحصیل کرده دارید با استفاده از کلمه ی روانشناسی خودخواهی تون رو توجیه میکنید؟ :311:

برداشت من دقیقا از شما اینه:

ببینید شما دارید همسرتون رو با مادرتون مقایسه میکنید. دارید به این فکر میکنید که اون خانم چقدر حاضره مثل مادرتون براتون فداکاری کنه. تا کجا قراره به خاطر شما بگذره. درست فکر

میکنم الان؟

شما سوالتون اینه : من زندگی مو به پای زنی خواهم ریخت اما اون چقدر قدر شناس خواهد بود؟

در واقع شما یک نوع ترس درونی دارید از اینکه آیا دیگرانی که من براشون فداکاری می کنم من رو دوست خواهند داشت؟

در واقع من فکر میکنم شما کلا چنین فردی هستید. فردی که در محبت به دیگران و عدم گرفتن پاسخ مناسب شکست خورده و حالا نمی خواد تو ازدواج هم شکست بخوره.

پیشنهاد من به شما اینه ترس ها تون رو بریزید دور و خواسته ها تون رو عملی کنید و با شناخت واقعی از دیگران اونها رو بشناسید در واقع مثل من نباشید:47:

ببخشید پسر جوان اقتضای فضای مجازی برای گفتگوئه که باعث میشه برداشت ها از حرف ها متغیر باشه اگه اشتباه میکنم لطفا ببخشید.

سلام خانم صبا 2009، خیلی ممنون از پاسختون. خیلی از مواقع آدم مجبوره تصمیمات مهمی بگیره که از قبل هیچ آمادگی براشون نداره. اگه قرار بود همه چی از اول به درستی پیش بینی بشه که دیگه زندگی ها اینقدر بالا و پایین نداشتند.

سلام خانم شیدا، در جدایی نادر از سیمین، با تمام اطلاعاتی که در فیلم به مخاطب داده میشه، شما به عنوان یک فرد بی طرف چه قضاوتی داید؟ به نظرتون برای اینکه اون زندگی از هم نپاشه، تصمیم درست که هزینه کمتری به دنبال داشته چی می تونه باشه؟

سلام خانم زندگی خوب. خیلی ممنون از نقطه نظرتون. به نظرم جواب دو پهلو اما قانع کننده ای دادید.

ببینید هر طرف این قضیه رو بگیرید خودخواهی محسوب میشه. من که گفتم هر دو حق دارند. خوب به نظر شما کار درست چیه که خودخواهی هم نباشه؟

در خصوص مقایسه همسر با مادر و باقی مسائل خیلی انتزاعی دارید فکر میکنید. ولی ممنون که نظرتون گفتید. چون ممکنه طرف مقابل من هم فکرش به همچین سمتی بره. کلا دخترا خوششون میاد تا یه چیزی میشه پای مادر آدم وسط بکشن :-)

آقای پسر جوان، سوال شما ربطی به تابعیت نداره، به این ربط داره که خانم اولویت های زندگیش چی باشه. نهایت حماقته که آدم از اولویت اول زندگیش به این راحتی ها بگذره. در واقع در چنین موقعیتی آقا هستند که دارند انتخاب می کنند نه خانم. خانم قبلا انتخاب هاش رو کرده و آقا انتظار داره به خاطر ایشون از انتخاب هاش بگذره.

آقا داره نشون می ده که اولویت زندگی اش پدر و مادرش هستند نه زندگی مشترکش. به نظر من اگر خانمی براش مهاجرت مهم باشه، قطعا باید این زندگی مشترک رو ترک کنه چون دیگه نمی تونه با موفقیت زندگی کنه. اما اگر اولویتش این باشه که با همسرش زندگی کنه و مهاجرت اهمیتش کمتر باشه طبعا همسرش رو انتخاب می کنه.

تصمیم غلط و درست تو این حالت برای هر فردی فرق می کنه. خود آدم هست که باید تصمیم بگیره چطور تصمیم بگیره که زندگی بهتری داشته باشه. اتفاقا باید در نهایت خودخواهی عمل کنه تا بعدا پیشمون نشه.

در مورد مثال نادر و سیمین هم به نظر من نادر باید می موند چون نمی تونست در خارج از ایران خوشبخت باشه و سیمین باید می رفت چون در ایران خوشبخت نبود.

با درود

سوال اشتباس !!
به نظرم شما از ازدواج میترسید و هنوز درحال جنگیدن با خودتون هستید!
هنوز اعتماد به نفستونو پیدا نکردید؟

منطقی ترین راهش اینه که همگی باهم مهاجرت کنند، اینجوری حتی اون فرد مریض هم بهبود پیدا میکنه
کاری که خیلی ها انجام دادند

[QUOTE=delkhaste;
به

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط delkhaste

با درود

سوال اشتباس !!
به نظرم شما از ازدواج میترسید و هنوز درحال جنگیدن با خودتون هستید!
هنوز اعتماد به نفستونو پیدا نکردید؟

منطقی ترین راهش اینه که همگی باهم مهاجرت کنند، اینجوری حتی اون فرد مریض هم بهبود پیدا میکنه
کاری که خیلی ها انجام دادند

---

اضافه کنم ، سوالی که میپرسید مثل اینه که بگید اگه من (دورازجون) سکته کردم فلج شدم تا آخر عمر، شما با من میمونید یا میرید؟!!
یا ورشکست شدم مجبور شدیم تو چادربخوابیم شما چیکار میکنید؟!
یا آلزایمر گرفتم شما چکار میکنید!؟

بین اخلاقیات و منطق و انسانیت و هدف و آرزو و .... هنوز درگیر هستید

خیلی ممنون.

کلی براتون نوشتم ولی پرید!!!! شاید تو یه فرصت یگه دوباره بنویسم.

سلام خانم Amina ، خیلی ممنون از پاسختون. من دقیقا دنیال اینطور پاسخ هایی هستم. .واقع گرایانه و قاطع. باید بگم اگر بخواهیم انصاف رعایت کنیم دقیقا باید کاری که شما فرمودید انجام بشه. بخاطر همین موضوع و شرایط خاص خودم راجع به برخی از معیارهام دچار شک و تردید شدم.


خانم Amina، به نظرتون من این سوال مطرح کنم؟ چجوری مطرح کنم که طرف مقابلم همچین بیان قاطعی داشته باشه و دوپهلو جوابم نده. به شکل دیگه ایی بپرسم یا همینجوری خوبه؟


سلام خانم delkhaste، سپاس از نظرتون، میشه بفرمایید چرا سوال اشتباس؟ از نظر شما چی درسته؟


ببینید شما با اطلاعات کمی تنها از نوشته های من بدست میارید دارید من قضاوت میکنید. البته چاره دیگه ایی هم نیست، محیط مجازیه و وقت ما محدوده که اجازه نمیده به شناخت بهتری از هم برسیم. بنابراین برای اینکه این بحث به حاشیه نره و من مجبور نباشم مثل تاپیک قبلم یه سری موضوعات در تمام پست های خودم تکرار کنم، ازتون خواهش میکنم این حرف از من قبول کنید "من از ازدواج ترسی ندارم و اعتماد بنفس بالایی دارم".


اگر کسی از شما در جلسه خواستگاری همچین سوالی بکنه حاضرید زیر بار همچین تعهدی برید؟


سلام خانم زندگی خوب، خیلی حیف شد، خواهشا حتما دوباره بنویسید واسم. برای من مهمه. خیلی ممنون از لطفتون.

سلام


شما که اینجا دکتری رو گرفتی دیگه. برای خارج از کشور فرصت تحصیلی ندارید که!! مگر برای خوندن دوباره ی دکتری و یا پسا دکتری که بسیار سخته! مگر فرصت کاری! که اونم اگه اونجا تحصیلات تکمیلی رو گذرونده بودید شانس بیشتری داشتید نه الآنی که اینجا خوندید..!!

یا کلاً مگر اینکه رزومه و پیشینه ی علمی بسیار شاخص و قابل ملاحضه ای داشته باشید.!

لذا شما ابتدا اپلای بفرمایید، پذیرش بگیرید، بورسیه بشوید، ویزا بگیرید، و ... (هفت خوان رستم)



جدای از همه ی اینها، شما برای پیدا کردن جوابتون، باید از خود دختر خانم بپرسید. اینجا جواب دوستان رو می گیرید نه جواب دختر خانم!

شاید جواب دختری که به خواستگاری اش می روید کاملاً متفاوت باشد از جواب دوستان محترم عضو تالار همدردی!

شما اول به خواستگاری بانوی مذکور بروید، سوالتون رو مطرح کنید ( شاید بهتر باشد به صورت سوالی مطرح نکنید، به این صورت که بگید نظر شما در این رابطه چیه و چطور باهاش کنار میایید و بهترین کار چی می تونه باشه از نظر شما و ...)، بعد جواب ایشون رو بشنوید، بعد اگر جواب مورد دلخواهتون رو از ایشون نشنیدید بسپس از اون برای دغدغه های ذهنیتون و برای پیدا کردن راه حل، اینجا طلب راهنمایی کنید نه الآن.

1. سوال شما در مورد تصمیم گیری در موارد خاص بین منافع زندگی مشترک و منافع فردی هست؟ مهاجرت فقط یک مثاله و میتونه شرایط خاص دیگه ای هم باشه ؟ درسته؟

2. میشه لطفا بفرمایید نظر شما برای ازدواج با دختری که پاسخهای زیر را به شما بده چیه؟ آیا منصرف میشید از ازدواج باهاش؟
الف. هر جا همسرم باشه و زندگی مشترکم باشه میمونم. زندگیمون برام در اولویته.
ب. میرم دنبال اهداف شخصیم

سلام خانم بانوی آفتاب. من که گفتم در مورد مثال مناقشه ایی نکنید. میخواستم خودتون رو در یک شرایط خاص فرض کنید و بفرمایید که تصمیمتون چه خواهد بود.


بک سوال داشتم ازتون. شما تجربه اپلای دارید؟ منظورم اینه که واقعا اینطوره که یک نفر اینجا دکتری گرفته باشه دوباره بخواد برای دکتری اقدام کنه شانسش کمتره تا کسی که اولین باره میخواد بخونه؟

من با شما مخالفم. پاسخ های دوستان در اینجا باعث میشه من دید وسیعتری پیدا کنم و بهتر خودم بشناسم. کمااینکه پاسخهای ممکن به این سوال خیلی نمیتونه متنوع باشه و از یک حدی تجاوز نمی کنه. بهر حال ممنون از پاسختون.


سلام خانم شیدا، بله درست میفرمایید. منظورم تصمیم گیری در شرایط خاص است و مهاجرت فقط یک مثال است.


باید بگم هر دوی این جواب برایم جذاب هستند. کسی که به زندگی مشترک اهمیت میدهد و کسی هم که اهداف شخصیش برای وی اهمیت بالایی داشته باشد که نشان از خودساختگی و داشتن هدف و برنامه برای زندگی است. اما من قطعا گزینه یک را برای ازدواج انتخاب خواهم کرد.

خانم شیدا نمیدونم این حرفی که میخوام بزنم چه معنایی داره. اما ازتون خواهش میکنم قضاوتتون بفرمایید. در حالت فرضی، برای اینکه بهتر به سوالتون جواب داده باشم، باید بگم که من مورد دوم بعنوان دوست دختر میپسندم و مورد اول رو بعنوان همسر. یعنی هر دو مورد جذابیت خاص خودشون دارن. آیا این مسئله نوعی تناقض محسوب میشه و نشان از مشکل اخلاقی دارد؟

خانم شیدا، یک سوال دیگری هم داشتم. یک از فانتزی های ذهنی من اینه که دوست دارم رابطم با همسرم انرژی و حالت دوست پسر دوست دختری داشته باشه. عشق اون حالتی بیشتر دوست دارم (با توجه به تاپیک قبلیم). آیا این مسئله هم به نوعی نشان از تناقض است یا یک امری طبیعی محسوب میشه؟ یعنی این تفکر ممکنه برای من مشکل بوجود بیاره؟

[QUOTE=پسر جوان;419259]سلام خانم بانوی آفتاب. من که گفتم در مورد مثال مناقشه ایی نکنید. میخواستم خودتون رو در یک شرایط خاص فرض کنید و بفرمایید که تصمیمتون چه خواهد بود.


بک سوال داشتم ازتون. شما تجربه اپلای دارید؟ منظورم اینه که واقعا اینطوره که یک نفر اینجا دکتری گرفته باشه دوباره بخواد برای دکتری اقدام کنه شانسش کمتره تا کسی که اولین باره میخواد بخونه؟




بله من سالها پیگیر اپلای و مقدمات اون بودم. شما برای اطمینان و اثبات صحت کلام بنده به این سایت مراجعه بفرمایید:

ApplyAbroad Forum

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پسر جوان

؟


سلام خانم delkhaste، سپاس از نظرتون، میشه بفرمایید چرا سوال اشتباس؟ از نظر شما چی درسته؟


ببینید شما با اطلاعات کمی تنها از نوشته های من بدست میارید دارید من قضاوت میکنید. البته چاره دیگه ایی هم نیست، محیط مجازیه و وقت ما محدوده که اجازه نمیده به شناخت بهتری از هم برسیم. بنابراین برای اینکه این بحث به حاشیه نره و من مجبور نباشم مثل تاپیک قبلم یه سری موضوعات در تمام پست های خودم تکرار کنم، ازتون خواهش میکنم این حرف از من قبول کنید "من از ازدواج ترسی ندارم و اعتماد بنفس بالایی دارم".


اگر کسی از شما در جلسه خواستگاری همچین سوالی بکنه حاضرید زیر بار همچین تعهدی برید؟


.

---

درود دوست عزیز ،

من بر اساس پست هاتون نظر میدم ، ودرسته نمیشه مجازی آدمهار قضاوت کرد و شناخت

سوال بدلیل این اشتباهه که هنوز نه خاستگاری رفتید، نه تحت این شرایط هستید ، اینها یک سری اتفاقات غیر مترقبه هستند که ممکنه هیچوقت پیش نیان، یا بیان ، از الان نمیشه هنوز وقتی اتفاقی نیفتاده، به این چیزا فکر کنید
مثلا شما وقتی میرید مسافرت آیا به مرگ فکر میکنید؟ یا مثلا به اینکه اگه تصادف کنید چی میشه؟!!
یا مثلا شما رو بدزدن !

اینها یک سری سوالات اخلاقی انسانی عاطفی هستند که چالش بر انگیزند
در همه جای دنیا
شما هم که تاپیکهاتون چالشیه !

یک عده وابستگی شدید دارند به خانواده ، یک عده به هدفشون فکر میکنند وابستگی ندارند
اصولا انسانهای موفق در عین حال که ارزش هاشون رو حفظ میکنند، از رسیدن به اهدافشون دست بر نمیدارند تحت هر شرایطی

بعدشم فقط مرگ چاره نداره، مشکلات چاره دارند، همونطوری که گفتم اگه این اتفاق بیفته راه حل منطقیش اینه همگی باهم مهاجرت کنیم ، یا برای فرد بیمار پرستار بگیریم
من این پاسخ رو میدادم

طبیعتا پاسخ من با کاربرای دیگه، و صد البته با دختر مورد علاقه شما متفاوته

شما خودتون انتظار دارید که چه پاسخی بهتون بدن؟ و تو شرایطی که گفتید چکار میکردید؟
اگر به فکر خودشون باشند چکار میکنید؟ اگه بخاطر بیماری والدین از هدفشون بگذرند چکار میکنید؟

من سوال دوم را پرسیدم که بهتون بگم، پرسیدن این سوال در جلسه خواستگاری شما را به جایی نمی رسونه.
دختر خانم اگه از شما خوشش اومده باشه و قصدش این باشه که خواستگاری را به نامزدی تبدیل کنه، اینقدر عاقل هست که بگه کنار شما می مونه و از خیر مهاجرت می گذره.

شما جواب سوالی از این دست را می تونید با سوالهایی در مورد اولویتهای خانم متوجه بشید
آیا زندگی خانوادگی، خانواده ی سالم، بچه های سالم براش ارزشمندتر هستن یا اهداف فردی و شخصیش؟

بخشی از جواب سوالتون هم در رفتار خودتون هست
خانمی که اولویتش زندگی خانوادگیش هست، اگر در اثر رفتارهای شما دلسرد بشه، دلش بشکنه، اعتمادش از دست بره و قلبا و روحا از شما فاصله بگیره ممکنه یه جایی در یک تصمیم حساس شما را تنها بذاره. شاید این تصمیم در واقع جدایی بوده که مدتها در دل خانم بوده و این اتفاق شانس بالفعل کردنش را بهش داده.

مثالی که زدید تا حدودی جواب خودتون را دادید
شما تا وقتی دوست دختر /پسر هستید منافع مشترک خیلی معنی نداره
هر کس دنبال زندگی شخصی خودش هست

با ازدواج همه چیز تغییر می کنه
من و تو تبدیل به ما می شه و اهداف و برنامه های مشترک مطرح می شن

سلام خانم بانوی آفتاب، خیلی ممنون از راهنماییتون. ممنون میشدم مستقیما از تجربه خودتون می گفتید. چون این سایتی که معرفی کردید باید خیلی بگردم تا به جواب مخصوص به سوالم برسم. بازم ممنونم. راستی شما الان ایران هستید؟

سلام خانم delkhaste، خیلی ممنون از جوابتون، من در پست اولم اشاره کردم که شرایط خاص دارم و در واقع من خودم میدونم که در چنین موقعیتی رو به احتمال بالا تجربه می کنم. خوب دقیقا به همین دلیل این تاپیک ایجاد کردم.

اجازه بدبد انتظاری که من از خانمم دارم اینطوری برای شما تشریح کنم. خانم من در همه امور زندگی می تونه برای خودش تصمیم بگیره. چون واقعا دختر مستقل برای من جذابیت بیشتری داره. اما یک سری موقعیت هایی هستند که واقعا هم فکری و همراهی معنی نمیده. یعنی در اون لحظه خاص باید یک تصمیم قاطع گرفته بشه و شخص مقابل هم روی موضع خودش به هیچ وجه پافشاری نکنه که البته این موقعیت ها زیاد در زندگی پیش نمیاد. من معتقدم در یک زندگی موفق باید برای مرد حق وتو وجود داشته باشد تا در مواقعی که بحث و هم فکری به نتیجه ایی نمی رسد، خانم حق وتو مرد قبول داشته باشد و دیگه روی موضع خودش پافشاری نکنه. ممنون می شم راجع به این حق وتو نظر خودتون بگید؟

سلام خانم شیدا و دوستان عزیزی که این پست مطالعه می کنید، از پاسختون ممنونم. خانم شیدا من با مطرح کردن این سوال و سوالات مشابه که شما عرض کردید میخوام مطمئن بشم در زندگی بعنوان یک مرد حق وتو دارم. یعنی یک جاهایی در زندگی وقتی که من یک تصمیمی می گیرم دیگه کسی دنبال بحث و جدل اضافه نباشه. اما همونطور که قبلا گفتم این مسئله فقط در مورد مسائل حیاتی زتدگی ممکنه پیش بیاد و اصلا به این معنی نیست که من هر موقع هر کاری خواستم بکنم. به نظر شما اصلا چیزی بعنوان حق وتو برای مرد در زندگی مشترک محفوظ است؟ مخصوصا در زندگی با یک دختر امروزی تحصیلکرده؟ آخه با توجه به برخی مسائلی که من در این تالار مطالعه کردم، واقعا به ندرت هم که شده مرد برای اینکه از یک سری از مشکلات بزرگتر جلوگیری کنه باید از این حق استفاده کنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پسر جوان

سلام خانم بانوی آفتاب، خیلی ممنون از راهنماییتون. ممنون میشدم مستقیما از تجربه خودتون می گفتید. چون این سایتی که معرفی کردید باید خیلی بگردم تا به جواب مخصوص به سوالم برسم. بازم ممنونم. راستی شما الان ایران هستید؟

---

بله دیگه. حتماً باید بگردید و بخش های مختلف سایت اپلای ابرود که مربوط به وضعیت خودتون هست رو جستجو کنید و اطلاعات مورد نظرتون رو پیدا کنید.

جسارتاً یعنی شما هنوز شرایط و ملزومات اپلای رو نمی دونید؟ شمایی که اینقدر مشتاق رفتنی!!


جالبه!

اینجا فروم همدردی هست نه فروم اپلای. بهتر هست در این سایتی که معرفی کردم بخش مربوط به خودتون(مثل رشته، مقطع، کشور مورد نظر و ...)، رو پیدا بفرمایید و شرایطتون رو بنویسید تا بهتر راهنمایی بشید. (راهنمایی درست و اصولی)


ولی اگه از تجربیات خودم بگم:



ابتدا اینکه شما پذیرش با بورسیه و یا اسکولارشیپ می خوایید یا بدون بورسیه، فاند و ...؟؟ (این نکته ی مهمیه). چون رقابت برای گرفتن کمک هزینه ی تحصیلی و بورسیه خیلی دشوارتر هست. کما اینکه اگه با هزینه ی شخصی خودتون می خوایید برید که بسیار بسیار راحت تره. (خیلی راحت تر) و پذیرش شما تقریباً قطعیه.


در کل،


برای پذیرش برای مقاطع مختلف، شرایط مختلفی می طلبه.


به طور مثال از فردی که با مدرک کارشناسی اپلای می کنه، توقع داشتن رزومه ی علمی پربار و مقالات معتبر بین المللی و کنفرانس ها و یا سابقه ی کار مرتبط و ... از اون نمی شه. ولی خب اگه رزومه ی خوبی داشته باشه که قطعاً بهتره. و متاسفانه بورسیه برای مقطع کارشناسی ارشد به نسبت دکتری سخت تره. که در ادامه توضیح می دم.



برای فردی که برای دکتری اپلای می کنه ، قطعاً باید سابقه ی نگارش مقاله ی آی اس آی و شرکت در کنفرانس های معتبر رو داشته باشه. و پیشینه ی تحقیقاتی و پژوهشی خوبی باید داشته باشه. و بعد از تدوین رزومه ی خوب و CV و.. (توضیح در رابطه با متن و نحوه ی ارائه ی اینها طولانی و مفصله، به طور تفضیلی در سایت اپلای ابرود مطالعه بفرمایید) باید نمره ی زبان خوبی هم داشته باشه. هم در امتحان GRE ویا GMAT(بسته به رشته تون) و هم تافل یا آیلتس.


سپس باید با استاد دانشگاهی که می خواد اونجا اپلای کنه مکاتبه کنه و اونو راغب کنه که می تونه گزینه ی خوبی باشه برای همکاری با اون. و خلاصه مهمترین بخش همینه که شما بتونی استاد رو متقاعد کنی که شما رو به عنوان دستیار پژوهشی یا آموزشی و یا تحقیقاتی در گروه خودش بپذیره و با سرمایه ای که دانشگاه بهش می ده شما رو بورسیه کنه و ...



و همینطور معدل مقاطع قبلی بسیار مهمه. در کل معدل خیلی فاکتور مهمیه.



بعضی از دانشگاهها به صورت کاملاً مشهودی معدل محور هستن مثل دانشگاه های کانادا و استرالیا. و اینکه از چه دانشگاهی فارغ التحصیل شدید و این که چقدر اون دانشگاه معتبر و شناخته شده هست هم برای اونها خیلی مهمه




و این شناخته شدن عملاً به این صورته که در دانشگاهی که شما درخواست پذیرش دادید مثلاً دانشگاه کلگری کانادا. به طور مثال شما فرضاً دانشجوی صنعتی اصفهان بودید اگه از دانشگاه صنعتی اصفهان دانشجویانی پیش از شما از دانشگاه کلگری پذیرش گرفته باشند و دانشجویان خوبی بودند(که قطعاً دانشجویان خوبی بودند که پذیرفته شدند) به این صورت هست که استادی که قراره با شما کار کنه و شما رو قبول کنه، به خاطر آشنایی بیشتر با دانشگاه پیشین شما و سابقه ی خوبی که در ذهن داره، شما رو دراولویت قرار می ده.(البته بنا به شرایطی که شما دارید).



و در رابطه با پذیرش دکترای مجدد برای کسی که دکترا داره کار مشکلی است. اگر بیشتر از پنج سال گذشته باشه که در خیلی جاها غیر ممکن میشه و بیشترین مانع ریجکت شدن، از طریق سفارته. که اگه بتونید دلایل مختلفی بیاورید یکی اینکه اون سطح اطلاعاتی که شما می خواستید در این دانشگاه داخلی به دست نیاوردید یا یک استادی که تمایل دارید با اون کار کنید را در این دانشگاه(دانشگاهی که اپلای کردید) پیدا کردید و احساس نیاز به تحقیق مجدد دارید. تجربه بعضی از بچه های سایت اپلای ابرود این بوده که از نظر دانشگاه هیچ ایرادی نیست اما باید سفارت را قانع کنید . اما اگر می خواهید رشته را مجدد بخونید کمی در نوشتن پروپوزالتون که بعدا سفارت ممکن هست اون رو مطالعه کنه دقت بیشتری کنید و خلاصه باید اونها رو متقاعد کنید برای دادن ویزا.


و


درمورد پست دکتری، پست داک یک نوع شغل آکادمیک (معمولا پژوهشی) با مدت محدودهست و برای گرفتنش هم باید بخش استخدام وب سایت دانشگاهها را چک بفرمایید یا اینکه با استادهایی که دنبال postdoc میگردند تماس بگیرید. بعضی موسسات هم بورس های خاص (Fellowship) برای این نوع کارها دارند که معمولا رقابت برای اونها خیلی سنگینه.



خلاصه هر سوالی داشتید این سایتی که گفتم بسیار مفیده. باید زودتر از اینها عضوش می شدید!




من ایران هستم.

من هم دانشجوی دکتری هستم در داخل ایران و از شما 1 سال کوچکترم. اگر فردی از من این سوال رو بپرسه ابتدا ازش میپرسم که اگر شرایط معکوس بشه یعنی شما تصمیم قاطع به رفتن داشته باشین اما من به خاطر والدینم قادر به همراهی شما نباشم عکس العملتون چی خواهد بود؟ در ادامه میگم از الان نمیشه قاطع راجع به این پرسش پاسخی داد چون هنوز با شما زندگی نکردم و نمیدونم در قبال من چقدر مسئولیت پذیر و رئوف و مهربان و همراه و از خودگذشته هستین که هر چقدر شما این خصوصیات رو نسبت به من داشته باشید من هم متقابلا به همان میزان در قبال شما خواهم داشت. در کل با فردی طلبکار و خودبین ازدواج نمیکنم! مرد همیشه باید هوای خانمش رو داشته باشه در غیر این صورت من ازش دلسرد میشم. هیچ دختر عاقلی با این پرسش و این دیدگاهتون با شما ازدواج نمیکنه، من با این پست های شما تو این تاپیک از شما و طرز فکرتون ترسیدم، دختر باید از ته قلب یقین حاصل کنه که پسری که اومده به خواستگاریش فقط فقط اونو میخواد و با کل دنیا عوضش نمیکنه و به این باور رسیده که زن و شوهر بعد از خدا نزدیک ترین افراد به هم هستن و هیچ کس و هیچ چیزی بینشون فاصله نمیندازه، نه اینکه دختر مدام به این فکر کنه که الان میخواد منو با کیا مقایسه کنه و ایا این وسط من ارجح میشم یا اون یکی!!! یا ازدواج نکنین یا اگر ازدواج میکنین در نهایت مهربانی و شفقت با همسرتون برخورد کنین! حتی تو تنش زا ترین شرایط باید به عنوان یک مرد مثل کوه پشت سر خانومتون باشین وگرنه چرا ازدواج میکنین؟

سلام خانم بانوی آفتاب، از راهنماییتون یک دنیا ممنونم. من خیلی وقت پیش عضوا این سایت شده و کلا زیروروش کرده بودم. منتها چون میخواستم تجربه شخصی خودتون بگید اینگونه سوال کردم. تجربه به من ثابت کرده چه کسی که یک روزه در خصوص اپلای تحقیق می کنه و چه کسی که سال ها در خصوص این مسئله وقت گذاشته، هر دو حرف تازه ایی می تونند به ادم منتقل کنند. من هم میخواستم از شما این اطلاعات بدست بیارم که خیلی خوب هم شما این مطالب توضیح دادید. از لطف و وقتی که گذاشتید خیلی ممنونم.

سلام خانم nardil، خیلی ممنون از پاسختون. احساس میکنم شما در خصوص سوال من کمی احساسی برخورد کردید. چون در پست اول و پست های بعدیم توضیح دادم که اولا این موقعیتی است که خیلی به ندرت پیش میاد و به این معنا نیست که من همیشه چنین درخواستی دارم. دوما گفتم در این جور مواقع واقعا هر دو طرف حق دارند، منتها برای حفظ زندگی یک نفر باید از حقش چشم پوشی کنه. ثالثا به سوالتون هم جواب داده بودم در پست های قبلیم و این که به لحاظ ویژگی های روانشناختی مردان، شاید اگر خانم از حقش بگذره تبعات کمتری داشته باشه. توجه کنید که من فقط فقط دارم از دید منطقی و واقع گرایانه به قضیه نگاه می کنم. در ضمن پاسخی که شما در یک جلسه خواستگاری به همچین سوالی میدید به نظرم منصفانه و قانع کننده است. راستی نظرتون راجع به حق وتو در جواب خانم شیدا در بالا نوشتم چیه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پسر جوان

سلام خانم بانوی آفتاب، از راهنماییتون یک دنیا ممنونم. من خیلی وقت پیش عضوا این سایت شده و کلا زیروروش کرده بودم. منتها چون میخواستم تجربه شخصی خودتون بگید اینگونه سوال کردم. تجربه به من ثابت کرده چه کسی که یک روزه در خصوص اپلای تحقیق می کنه و چه کسی که سال ها در خصوص این مسئله وقت گذاشته، هر دو حرف تازه ایی می تونند به ادم منتقل کنند. من هم میخواستم از شما این اطلاعات بدست بیارم که خیلی خوب هم شما این مطالب توضیح دادید. از لطف و وقتی که گذاشتید خیلی ممنونم.

---

طعنه ی جالبی بود دوستان گرامی!!!

نیازی ندیدم قانع شی که متوجه شی بنده 5 سال پیگیر اپلای بودم ولی بنا به شرایطی هنوز عازم نشدم. چون نه مهمه شما بدونی و نه مرتبط با موضوع تایپیک جنابعالی.

صرفاً جهت اطلاع این پست بنده رو در سال 93 ملاحضه بفرمایید.
http://www.hamdardi.net/thread-36631.html#post364150


به هر حال باز هم می گم:
امیدوارم ابتدا این مسیر طولانی و نسبتاً دشوار رو بروید و ابتدا اپلای بفرمایید، پذیرش بگیرید، بورسیه بشوید، ویزا بگیرید و ....(هفت خوان رستم)
سپس نگران این موضوع باشید و تایپیک بزنید!

موفق باشی

سلام خانم بانوی آفتاب، من به هیچ عنوان قصد طعنه زدن نداشتم:72:. باور کنید بی منظور گفتم. من برای کسی که واسم وقت میزاره و نظر خودش در این تاپیک اعلام میکنه بی نهایت احترام قائلم. به خاطر این سوتفاهم عذرخواهی می کنم.

من این حق وتو رو برای آقا یا خانم قایل نیستم، زندگی مشترک یعنی یا هر 2 باهم یا هیچ کدوم در تمام زمینه ها و تمام تصمیم گیری ها، من از زندگی والدینم و نزدیکانم مشاهده میکنم که اون خانواده هایی که توش زن و وشوهر همیشه با هم هماهنگ و منصف و مهربان بودن خوشبخت ترن، در هر موضوع خاصی یا من ادله ی کافی و منطقی میارم و همسرم رو قانع میکنم یا اون و در نهایت با هم! یه تصمیمی میگیریم اما هر تصمیمی میگیریم باید جانب انصاف رو نگه داریم و با هم مهربان باشیم.

سلام
سوال جالبی نیست و اگه از من پرسیده بشه در مقابلش جبهه میگیرم! اولین پستتون کاملا این حس رو به من منتقل کرد که چقدر طرف خودخواهه و از الان دنبال نشون دادن برتریشه یا همون گربه رو دم حجله کشتن! متوجه منظورتون هستم و میدونم که چی میخواین، شاید بتونین با کلمات بازی کنین و سوال رو جور دیگه ای بپرسین که برخورنده نباشه. مثلا مثال مهاجرت و خانواده و حق وتو رو بیخیال شین. بپرسین که اگه برای یه موقعیتی یا هدفی خیلی زحمت کشیده باشین و تحققش نزدیک باشه، اما مصلحت خانوادتون این باشه که ازون موقعیت بگذرین چیکار میکنین؟ چقد انعطاف نشون میدین؟ اگه مثال خواست مثال مهاجرت رو بزنین اما باز هم کلی تر بگین، مثلا اگه خانواده ی خودتون یا من مشکلی داشتن

در کل به نظرم اگه یک مورد نرمال رو برای ازدواج پیدا کنین و توی همه ی زندگی بهش نشون بدین که به تصمیماتش احترام میذارین و محبت و علاقتون رو بهش نشون بدین قطعا تو همچین موقعیت هایی به راحتی از شما نمیگذره! یعنی جوابی که الان میگیرین رو خیلی ملاک قرار ندین و روش حساب باز نکنین، آدم با گذشت زمان به جواب همچین سوال هایی میرسه

سلام خانم nardil و sara65، خیلی ممنون از نظراتتون. شاید یکی از دلالیل پرسیدن همچین سوالی اینه که من سخت به آدما اعتماد می کنم. حالا نمی دونم در امر ازدواج این مسئله به خودی خود، ویژگی خوبی محسوب میشه یا نه!

آقای پسر جوان خیلی دنبال این نباش که تو خواستگاری چه جوابی در برابر سوالت از طرف مقابل میگیری.

خواستگاری معمولا آدمها خودشون رو برای جواب دادنهای ایده آل آماده میکنند. این یه طرف قضیه است. از اون طرف قضیه بر میگرده به عملکرد خودت در زندگی مشترک یعنی اگه هر دوتون به درک متقابل و تفاهم خوبی تو زندگی رسیده باشید اونوقت شاید همون خانمی که تو جلسه خواستگاری خیلی جواب دلگرم کننده ای برای سوالت نداده بود ولی عملا در زندگی مشترک گاهی فداکاری های بی منتی رو در حق شما انجام بده.

(گاهی آدمها فقط وقتی که در شرایط قرار بگیرند می تونند به سوال شما جواب بدن و شبیه سازی شرایط رو خیلی نمی تونند تصور کنند که بخوان جواب واقعی بدن.)

سلام

شما می ترسید اعتماد کنید و به شدت نگرانید

از ترس این که یه جاهایی گیر کنید، حق وتو هم می خواهید.

و برداشت من (که ممکنه درست نباشه) اینه که خیلی هم فداکارید. پاش بیفته اصلا از این حق وتو استفاده هم نخواهید کرد
فقط دلتون می خواد یه جوری خیالتون راحت باشه

----------------------
جواب سوال شما در طول زندگی مشخص میشه
همه اش مربوط به شب خواستگاری نیست
اگر همسرتون احساس کنه زندگیش ارزش موندن داره ... چرا بره؟ کجا بره؟

--------------------

یه آقایی اینجا ماجرای طلاقشون را نوشتن
توی ایران با همسرشون آشنا شدن. مهاجرت کردن، همه چیز را به سر و سامون رسوندن و بعد خانمشون ترکشون کرد (طوری که آقا تعریف کردن، حرفهای خانم؟)

تاپیکشون را بخونید.
متاسفانه اسمش یادم نیست
پیدا نکردید بگید براتون سرچ کنم

سلام
من اگه ازدواج کنم اولویت اولم همسر و فرزندانم هستن.....
با حق وتو همسرم هم مشکلی ندارم البته تا حدی که به اصول بنیادین ذهنم خدشه ای وارد نشه.....
هرچند که تا به حال در پی رسیدن به اهداف تحصیلی و شغلیم بودم...

سلام خانم مهر آیین، خیلی ممنون از نظرتون. با شما موافقم. پاسخ های دوستان در این تاپیک من رو نیز به همچنین نتیجه ایی رسونده.

سلام خانم شیدا، از پاسختون خیلی ممنونم. دقیقا درست حدس زدید. هم در خصوص ترس از اعتماد و هم در مورد فداکاری. دوست دارم در یک تاپیک جداگانه به ریشه های این مسائل در خودم اشاره کنم و از دوستان راهنمایی بگیرم. کمااینکه درگیر یک سری مسائلی شدم که واقعا شرایط پیچیده ایی برای من بوجود آورده و نیاز به مشورت دارم. نمیخوام فرصت های خوبم از دست بدم. ولی هنوز دودلم که تاپیک ایجاد کنم یا نه. خیلی ممنون میشم لینک تاپیکی که فرمودید برای ارسال کنید تا مطالعه کنم.

سلام خانم گلشید، خیلی ممنون از وقتی که گذاشتید و نظر دادید. ای کاش تعداد دختران با تفکری مانند شما در جامعه بیشتر بشه :-)

سلام

من اون لینک را پیدا کردم و خودم یه نگاهی دوباره بهش کردم
با شرایط ذهنی که شما دارید احساس کردم نخونیدش بهتره

اون خانم خیلی ناجور آقا را قال گذاشتن ... می ترسم ذهنتون تیره تر بشه :327:

سلام خانم شیدا، خیلی ممنون از وقتی که گذاشتید. ولی باور کنید الان منو خیلی کنجکاوتر کردید. من همینجوریشم دور برم از این چیزا زیاد میبینم یا در اینترنت مطالعه می کنم. نترسید من ذهنم تیره نمیشه. اصرار دارم تاپیک مطالعه کنم که تجربم بالاتر بره. جایی بودم که یه نوشته ایی با این مضمون به چشمم خورد که: گاهی وقتها مطالعه یک صفحه کتاب آدم به اندازه یه عمر تجربه جلوتر میندازه. فکر کنم تاپیکای متفاوت این تالار دقیقا همچین خصوصیتی دارند.

خانمم میخواد جدا بشه هر روز بهانه گیری میکنه، تقصیر منه؟

میخواهم با اراده روی تصمیم برای جدایی بایستم. کمکم کنید

حال و هوای این روزهای ما ، جدایی!

سلام خانم شیدا، ببخشید که دیر جواب میدم، یه چند وقت سرم خیلی شلوغ بود. تاپیکایی که معرفی کرده بودید رو خوندم. اعصابم خیلی خرد شد ولی معتقدم سرگذشت کاوه و نظرات دوستان حاوی نکات زیادی برای من بود.

دوستان عزیز، در این دهه محرم من رو از دعای خیرتون محروم نکنید چون خیلی بش نیاز دارم.