موضوع: به خاطر یک اشتباه، چواب منفی دادن پاک کردن صورت مسئله نیست؟

سلام
دختری هستم 23 ساله،دانشجوی مقطع ارشد تو یکی از بهترین دانشگاه های کشور، اینو گفتم تا بخوام مشکلمو بهتر بیان کنم، 3 ماهی هست که خواستگاری دارم که یه سری ویژگی های خوبی که من مد نظرم بوده رو داره، اما یه چیزایی هم هست که منو تو تصمیم گیری مردد کرده، اول اینکه ایشون تحصیلاتش کارشناسی هست، من مسئله ای با اینش ندارم، اما یه سری شرایطی رو برای خودم متصورم: زحمتی که من توی خوندن یه رشته ی بسیار سخت توی یک دانشگاه بسیار سخت گیرانه کشیدم و شرایط زندگی ای که توی یه شهر بزرگ داشتم و همینطور رابطه ی ناموفقی که تو گذشته م داشتم یه وسواسی رو تو من ایجاد کرده که حتما باید با کسی که مثل خودم تو همچین شرایطی درس خونده و زندگی کرده ازدواج کنم. خصوصا اینکه می بینم اکثر اطرافیانم به همین شکل ازدواج کردن، ایشون برای درس خیلی تلاش نکرده ولی توی کاری که داره نسبتا موفق بوده، اما مسئله وسواس من باعث شده که ویژگی های مثبت دیگه ای که ایشون داره در نظرم کمرنگ جلوه کنه.
یه مسئله دیگه هم این هستش که من نسبت به ایشون از نظر احساسی و میل جنسی در حد نسبتا بالایی بودم و این رو هم یه امتیاز میدیدم. اما توی یه برخوردی که از ایشون دیدم یه مقدار سرد شدم. البته مقصر خودم بودم که حریم خودم رو حفظ نکردم و ایشون هم خودشو مقصر می دونه و هردو اشتباه کردیم. حالا نمیدونم این سرد شدن مقطعی هستش و بعدا درست میشه یا اینکه جدی بگیرم این مشکل رو...
این رو هم بگم که ایشون قبل از من با هیچ دختری هیچ نوع رابطه ای نداشته و من اولین کسی بودم که برای خواستگاری اقدام کرده. از همون اول هم با خانواده و کاملا رسمی و منطقی جلو اومده و تو جلو بردن روند آشنایی تو این 3 ماه تنها اشتباهش همین یک بار بود و در صورتی که اون حس سرد شدن از وجود من بیرون بره این اشتباهش (اشتباهمون) از نظر من قابل بخشش هست.
از دوستان عزیز می خوام منو راهنمایی کنن که با این وسواسی که مطرح کردم و این مسئله سرد شدن احساسی چه طور برخورد کنم؟ آیا رد کردن این خواستگار پاک کردن صورت مسئله نیست و اگه تو خواستگارهای بعدی هم به این مشکل برخوردم باز هم باید جواب منفی بدم؟

سلام
به نظر من این جمله ی شما "یه وسواسی رو تو من ایجاد کرده که حتما باید با کسی که مثل خودم تو همچین شرایطی درس خونده و زندگی کرده ازدواج کنم" میتونه درست باشه.
چون شمایی که دائما در حال درس خوندن بودید و خواهید بود خیلی وقت برای تفریح و غیره نخواهید گذاشت و معمولا افرادی که تو این جور دانشگاه ها درس میخونن عادت دارن همه چیز رو برنامه باشه ولی برای کسانی مثل اون آقا که تو یه دانشگاه عادی درس خوندم خیلی آدم با برنامه ای نیستم و خیلی هم برای درسم زحمت نکشیدم.
شما چون روی درس خوندن وقت زیاد میزارید و این آقا فکر نکنم اینطوری باشه دچار مشکل خواهید شد.
من یکی از دوستانم خواستگاری داشت که توی بهترین دانشگاه درس خونده بود و همیشه هم شاگرد اول بود دوستم این آدم را رد کرد چرا؟
دلیلش هم این بود که نمیتونه با آدمی که همش تو درس بوده زندگی کنه زیرا دوست من هم مثل خواستگار شما در یک دانشگاه معمولی بوده و آدم درس خونی نبود. منم با دوستم موافق بودم.
ولی خوب اگر فکر میکنید گزینه ای به غیر این آقا پیدا نخواهید کرد و این آدم شما را در مورد اینکه زیاد برای درس وقت میذارید در زندگی آینده میتونه درک کنه میشه روش حساب کرد.

خانم مصباح الهدی
از حرفاتون معلومه که خیلی خوب تونستین متوجه منظور من بشین:)
اون اشتباه مربوط به روابط محرمم و نامحرمی هست. من ایشون رو 100 درصد مقصر نمی دونم. خودمم مقصر بودم.
در مورد تحصیلات و کار هم باید بگم خودم به پسری که خودش تونسته شرایط کاری خوبی رو صرف نظر از تحصیلات فراهم کنه بهتر می تونم تکیه کنم. از نظر مسائل اجتماعی و روابط اجتماعی نسبت به پسرهایی که به قول شما فقط خرخونی کردن بهتر هستن، ولی یه سری چیزا که فقط تو تحصیلات مقاطع بالاتر اون هم تو دانشگاه های خوب وجود داره رو تجربه نکردن، از اینکه دنیای تحصیلی مون خیلی فرق داره و نمی تونم تو این زمینه ها خیلی صحبت کنم و انتظار درک سخت بودن شرایط درسیمو داشته باشم می ترسم...

- - - Updated - - -

سلام بر عشق عزیز، اینطور نیست که گزینه ای بهتر یا بدتر از ایشون وجود نداشته باشه، اصلا نمیخوام برچسب خوب و بد برای خواستگار بزنم، می خوام بدونم آیا می تونم این شرایط رو به سمتی ببرم که این وسواسم در برابر ویژگی های خوب ایشون کمرنگ بشه؟
مثلا وقتی ایشون میگه که میخواد مقطع ارشد رو ادامه بده، احساس می کنم اینجوری می تونه وارد یه مرحله ای بشه که برای درک بیشتر خودم، روشون حساب کنم. یه جورایی ایشون رو به شرایط خودم نزدیک کنم. آیا این یه جور ایجاد تغییر در آدم هاست؟ (منظورم اون تغییراتیه که میگن قبل ازدواج نباید امیدی به تغییر طرف مقابل داشت)

خانومی شما توضحات کلی می دهید. لطفا واضح و با جزئیات توضیح دهید که منظورتان از این جمله دقیقا چیست :
ولی یه سری چیزا که فقط تو تحصیلات مقاطع بالاتر اون هم تو دانشگاه های خوب وجود داره رو تجربه نکردن، از اینکه دنیای تحصیلی مون خیلی فرق داره و نمی تونم تو این زمینه ها خیلی صحبت کنم و انتظار درک سخت بودن شرایط درسیمو داشته باشم می ترسم...

این دنیایی که می گویید چیست و چه صحبتی نمی توانید با ایشان بکنید و ایشان دقیقا چه چیزی را درک نمی کند ؟ آیا این حدس شماست یا واقعا با ایشان در این زمینه ها که می گویید صحبت کرده اید و دیده اید ایشان شما را درک نمی کند؟ و سوال دیگر اینکه اگر ایشان در این زمینه شما را درک نکند چه اتفاقی می افتد ؟

در مورد اتفاقی هم که بین شما افتاده است خیلی کلی توضیح می دهید و کسی متوجه نمی شود که منظور شما چیست تا بتواند راهنمایی درستی بکند. خانم شما تحصیلکرده هستید و می دانید که وضوح و روشنی و جزئیات دقیق جزء مختصات نوشته های علمی است و برعکس کلی گویی و ابهام نوشته علمی را از اعتبار می اندازد. در مورد مشاوره هم همین طور است و تا منظور شما واضح نباشد مشاوره درست دریافت نمی کنید. من فکر می کنم علتش ترس یا اضطراب شما از بیان اتفاق باشد اما اینجا برای همین کار ساخته شده است و.

- - - Updated - - -

کسی شما را نمی شناسد و به دنبال هویت شما نیز نخواهد بود. می توانید تاپیک های دیگر را ببینید و از صحت حرف های من مطمئن شوید. پس لطفا همه چیز را واضح بیان کنید و به سوالاتی که گفتم جواب دهید تا دوستان بتوانند درک درستی از موقعیت شما داشته باشند.

خانم مصباح الهدی، چند تا از پست هاتون رو خوندم، یه جورایی حس کردم از نظر تحصیلات (تحصیلات خودتون) و اهمیتی که تو این زمینه میدین شبیه شما هستم، در رابطه با ویژگی هایی که گفتین، این آقا شوخ، رمانتیک، اهل تفریح، محکم و با جربزه هستن. با وجود اینکه من این هارو امتیازات مثبتی برای یه رابطه خوب می دونم، اما یه سری معیارها هستن که نمیذارن این ها رو پررنگ ببینم، به طور مثال من چند سال از محیط شهرستان دور بودم، تعریفم از زندگی و تفریح و کار و ... دیگه تعریف آدمی که توی یک شهر کوچیک زندگی کرده نیست، یا مثلا با وجود اینکه می دونم شرایط زندگیش طوری نبوده که مثل من بی دغدغه درس بخونه و بهترین دانشگاه ها قبول بشه، ولی باز هم نمی تونم تو عمل این رو نادیده بگیرم. یه جورایی انقدر با آدم های با تحصیلات بالا (بیشتر کیفیت منظورم هست تا مدرک و مقطع بالاتر) تو دانشگاه سر و کار داشتم که دائما فکر مقایسه تو سرم میاد. حتی این فکر اذیتم می کنه که تو آینده میخوام تو محیط هایی کار کنم که باز با همچین آدم هایی سرو کار دارم و باز ممکنه مقایسه کنم و ...
نگران فکر دیگران نیستم، نگران این هستم که با توجه به اینکه درس بالاترین اولویت زندگیم بوده ،خودم رو بالاتر از ایشون بدونم و همیشه نارضایتی ای رو تو زندگیم ببینم. چه نارضایتی خودم، چه نارضایتی ایشون.
خانم نوپو، منظورم از درک شرایط تحصیلی این هستش که به طور مثال من دوست ندارم که برای کنسل کردن یک مهمونی به خاطر درس و امتحان و ... مجبور باشم کلی از شرایطم بگم تا طرف مقابلم با رضایت کامل و بدون ناراحتی این قضیه رو بپذیره، در صورتی که اگه فردی که مثل خودم درس و دانشگاه در طول زندگیش بالاترین اولویت بوده باشه ولو اینکه الان فارغ از تحصیل و ... باشه، اتوماتیک وار این جریان و جریان های مشابه رو ازش عبور میکنه. تو این 2 3 ماه که ظاهرا با مسئله های این شکلی مشکلی نداشتن، هرچند که جاهایی بوده که انتظار درک بعضی مسائل رو داشتم ولی خب ایشون متوجه نشدن.
در رابطه با اتفاقاتی هم که توضیح واضح ندادم، باید بگم که با غفلت هر دو، تو آخرین دیدارمون یه مقدار صمیمیتمون بیشتر شد که خب منجر به این شد که مرز نامحرم بودنمون شکسته بشه، این مسئله باعث شد که من درست تو همون لحظه به طور کامل نسبت به ایشون سرد بشم و در راستای همین سرد شدن، وسواس های من برای ازدواج پررنگ تر از قبل شدن و ویژگی های مثبت ایشون برام کمرنگ چلوه کردن. در رابطه با این مسئله سرد شدن باهاشون حرف زدم و ازشون خواستم که مهلت بیشتری برای تصمیم گیری بهم بدن. ایشون هم قبول کردن که هر دو اشتباه کردیم، اما میگن که قابل جبران هست. ولی با شناختی که از خودم دارم بعید می دونم بتونم مثل قبل همون حس رو بهشون داشته باشم.

آقای Pasta،رو حرفاتون فکر می کنم، شاید اینکه من اولویت هام هنوز رو محور درس و بعد ها کاره، نشون دهنده این باشه که هنوز به بلوغ لازم برای ازدواج نرسیدم :(
خانوم Mati، شما فقط مسئله ای که اول پستم مطرح کردم رو در نظر گرفتید، اگه خدای ناکرده موقع آشنایی با همسرتون مثلا همین اتفاق سرد شدن براتون پیش میومد باز هم می تونستید ویژگی های مثبت ایشون رو پررنگ ببینید؟