نیاز به راهنمایی دارم (رفتار با برادر نوجوان)

[align=justify]سلام دوستان
اول از زحمات همه شما بالاخص مدیر محترم تشکر میکنم
دوستان من تنها دختر و فرزند ارشد خانواده هستم که به مدت سه ماه است که نامزد کردم. و بسیار حساس بر رفتار های خانواده ام . به خاطر تجارب بدی که بین اطرافیانم ( خانواده عمو ) هست خیلی میترسم برادر نوجوانم به سمت و سویی کشیده شود که عاقبت اسفناک دارد (مثل اعتیاد، رابطه نامشروع، ... ) . برادرم 16 سال دارد و با برادر بزرگتر و من رابطه خوبی دارد ولی گاهی اوقات عصبانیت های بی جا و میل به تنهایی اش مرا نگران میکند. قبول دارم خیلی حساس هستم ولی نگرانی های من شب و روز نمی شناسد. دو روز قبل اتفاقی به اتاقش رفتم . حالت خوابیدنش طوری بود که موجب شد افکاری مثل ( نکند خودارضاعی میکند ) به ذهنم برسد و مدام ازارم دهد . سعی کردم به او نزدیکتر شوم . وسایل نقاشی با رنگ روغن فراهم کردم تا با توجه به استعدادش مشغول شود. یک بار هم در ماه های گذشته متوجه سرچ چند عکس غیراخلاقی شدم و به رویش آوردم که معذرت خواست و به قران قسم خورد تکرار نشود که واقعا هم نشد.

خواهران و برادران خوب سایت
من تا چند ماه دیگر سر خانه زندگی مستقل خود میروم و برادر بزرگترم هم در شهر تهران دانشجوست . پدر زحمتشکم از صبح تا شب منزل نیستند و مادرم هم مشغول کار و ..
من برای جلوگیری از بروز هر گونه خطا و اشتباه چگونه با بردارم رفتار کنم ؟
برادرم دانش اموز مدرسه تیزهوشان است و خانواده ما خانواده ای مذهبی و اصولمند است. خواهش میکنم راهنمایی کنید.
آیا این بار هم وسواس ذهنی موجب این همه اشفتگی من شده ؟
از کجا بدانم برادرم در خلوت خود چه میکند؟
چگونه با او رفتار کنم؟[/align]

النای عزیز
برخی از رفتارهای برادرتان دراین سن وسال طبیعیه ، اقتضای این سن ، هیجان وطغیان وتمایل به تنها بودنه (تو یه مقاطعی) . بهترین برخورد با نوجوان کنترل وهدایت غیرمستقیمه ، وای به روزی که او متوجه بشه دارین کنترلش می کنید.
اگه نگران خود ارضائیش هستید ، بهتره که زمانهائی رو که تنها میمونه رو به حداقل برسونین. تشویقش به ورزش وباشگاه می تونه خیلی مثمر ثمرباشه.
وبهترین کار اینه که وقت بذارین براش و باهاش برنامه های تفریحی مثل کوهنوردی و... داشته باشین.

خیلی سخت نگیرید وسر به سرش نذارین ، این دوره گذراست اما مواظب باشید.

سلام

خانم الناز مهربون نگران نباشید انشاء الله که برادر تون مشکلی نداره . دوره نوجوانی یه دوره بحرانیه تو دوره های رشد شخصیت و شکل گیری هویت . از ویژگیهای دوره نوجوانی اینه که نوجوان دوست داره همه چیز رو تجربه کنه (البته این ویژگی تو دوره جوانی هم ادامه داره) و دوست داره در آینده یک شخصیت منحصر به فرد بشه برای همین گاهی کارهای غیر عادی میکنه که این کارهای غیر عادی از نظر بزرگترها نگران کننده ست . .
همونطوری که آقایbaby گفتند نوجوان باید کنترل نامحسوس بشه و تشویقش کنید که اوقات فراغتش رو به بطالت و تنهایی نگذرانه بلکه برنامه های ورزشی و تفریحی سالم بهش پیشنهاد کنید و اگه امکانش هست باهاش همراهی کنید تا افراد دیگری رو به جای خانواده انتخاب نکنه چون خیلی همین دوستان باشگاهی و تفریحی ناباب از آب درمیان و باعث خدای ناکرده انحراف نوجوان و جوان میشن .البته گاهی هم لازمه که نوجوان با دوستانش تنها باشه که در این مورد خانواده باید در انتخاب دوست به نوجوانش کمک کنه تا ناآگاهانه به جای دوست برای خودش دشمن نگیره .
موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط النا61

[align=justify]برادرم 16 سال دارد و با برادر بزرگتر و من رابطه خوبی دارد ولی گاهی اوقات عصبانیت های بی جا و میل به تنهایی اش مرا نگران میکند. [/align]

---

سن ایشان یک سن بحرانی میباشد؛در این شرایط سنی به دنبال کسب استقلال و تثبیت هویت فردی، نوجوان علیه همه ی مراجع قدرت من جمله والدین طغیان می کند و به خاطر این که به خود و دیگران ثابت کند که بزرگ شده و واقعا مستقل است ، گاهی اوقات رفتارهایی علیه آنها از خود نشان می دهد,نه باید به زور متوسل شد و نه اینکه آنقدر با نرمی با ایشان برخورد شود چون معمولا" در این شرایط نوجوان به ارزش ها و ضد ارزش های اجتماعی توجهی ندارند.


شما هر چقدر وسواس بیشتری روی این قضیه نشان دهید ؛فشار بیشتری روی بردارتان دارد؛خواسته یا ناخواسته ایشان با مسائل جنسی ،راه های نامشروع رفع نیاز جنسی؛روابط دختر و پسر،حتی خودارضای؛آشنا میشود؛ چون اقتضای سنی ایشان چنین است؛و تنها خودشان میتوانند مانع از رفتن به این راه ها شوند؛در صورتی که شما و اعضای خانواده نسبت به آگاه کردن ایشان هوشیار باشید؛

عقیده بنده بر این است که ایشان را نسبت به کارهای که انجام میدهد و همینطور عواقب آن آگاه کنید,روابطشان را با دوستانشان کنترل کنید ,(منظور پلیس بازی نیست!)به جای نکشد که موجب ترک کردن دوستانش از جانب شما شود.چون با میل باطنی خود این کار را انجام نداده ,باز به سراغ دوستانی که به دنبال ........خواهد رفت.
اوقات فراغت ایشان را با فعالیتهای مناسب و هدفمند پر کنید ؛البته باید گفت به جای ایشان تصمیم نگیرید بلکه راهنمایی کنید,

از مطالب مقالات زیر نیز استفاده کنید
رفتارهای پر خطر نوجوانان وظیفه خطیر والدین
آنچه که باید بدانیم,نوجوانی و بلوغ

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط keyvan

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط النا61

[align=justify]برادرم 16 سال دارد و با برادر بزرگتر و من رابطه خوبی دارد ولی گاهی اوقات عصبانیت های بی جا و میل به تنهایی اش مرا نگران میکند. [/align]

---

سن ایشان یک سن بحرانی میباشد؛در این شرایط سنی به دنبال کسب استقلال و تثبیت هویت فردی، نوجوان علیه همه ی مراجع قدرت من جمله والدین طغیان می کند و به خاطر این که به خود و دیگران ثابت کند که بزرگ شده و واقعا مستقل است ، گاهی اوقات رفتارهایی علیه آنها از خود نشان می دهد

شما هر چقدر وسواس بیشتری روی این قضیه نشان دهید ؛فشار بیشتری روی بردارتان دارد؛خواسته یا ناخواسته ایشان با مسائل جنسی ،راه های نامشروع رفع نیاز جنسی؛روابط دختر و پسر،حتی خودارضای؛آشنا میشود؛ چون اقتضای سنی ایشان چنین

عقیده بنده بر این است که ایشان را نسبت به کارهای که انجام میدهد و همینطور عواقب آن آگاه کنید,روابطشان را با دوستانشان کنترل کنید ,(منظور پلیس بازی نیست!)به جای نکشد که موجب ترک کردن دوستانش از جانب شما شود.چون با میل باطنی خود این کار را انجام نداده ,باز به سراغ دوستانی که به دنبال ........خواهد رفت.
اوقات فراغت ایشان را با فعالیتهای مناسب و هدفمند پر کنید ؛البته باید گفت به جای ایشان تصمیم نگیرید بلکه راهنمایی کنید,

---

[align=justify]آقا کیوان من تمام سعیم را میکنم ولی اکثرا با بی رغبتی و مقاومت او روبرو می شوم . مثلا دیشب ازش خواستم با هم کمی صحبت کنیم . گفت برو بابا حوصله اتو ندارم :302:
در شهرمون نمایشگاه کتاب برگزار میشه گفتم جمعه میبرمت نمایشگاه و باهم کتاب میخریم . گفت ترجیح میدهم با دوستانم برم . در حالیکه من واقعا لطف میکنم چون همسرم هم از من انتظاراتی داره و من کل هفته رو درگیر هستم و زمان کمی رو به ایشون اختصاص میدم .
دوستان خوبم
نگرانی اینکه وقتی برم سرخونه زندگی خودم چه کسی رفتارهای برادرم رو کنترل میکنه داره داعونم میکنه . به طوریکه در رفتارهایم با همسرم نیز تاثیرخودش رو گذاشته ؟
عملی ترین راه های ممکن برای دوست بودن و نزدیک شدن با برادرم چیست؟
تصور اینکه روزی سراغ کارهای برخلاف عرف جامعه بره من رو از پا میندازه . لازم به ذکره من برادر کوچکم رو با برادر بزرگترم مدام در ذهنم مقایسه میکنم . چون داداش بزرگم خیلی مومن و مذهبی هستن ، با هزاران تصاد روبه رو میشم [/align]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط النا61

عملی ترین راه های ممکن برای دوست بودن و نزدیک شدن با برادرم چیست؟

---

با او دوست باشید؛ در نقش یک دوست ؛مانند یک دوست ؛نه اینکه یک دوست همیشه متذکر ؛یک دوست که مثل معلم همیشه بگه کج نرو راست بیا؛
این را در نظر داشته باشید:::کنترل وهدایت غیرمستقیم:::
و دیگر اینکه:::
لطفا" نسبت به این موضوع زیاد حساسیت نداشته باشید,هم روی رفتار برادرتان تأثیر دارد هم روی رابطه شما با همسرتان و هم اینکه شما باید همیشه مضطرب باشید؛

شما فکر میکنید اگر ازدواج نمیکردید و همیشه مشغول خواندن خط راه رفتن برادرتان بودید به جای میرسیدید؟
باور بفرمایید هر چقدر بخواهید کندوکاو کنید تأثیر منفی دارد؛
نکته دیگر اینکه::
بسیار طبیعی است که بخواهد با دستانش بیرون برود؛حس و حال یک جوان 16 ساله را همان 16 ساله درک میکند و میتواند پا به پایش برود نه یک جوان25ساله؟!
همین ها نشان از استقلال طلبی؛و تثبیت هویت شخصی است،
حال متوجه شدید که شمازیاد روی این موضوع وسواس دارید؟
توصیه های پست قبلی را با راهنمایی های دوستان به کار گیرد و هیچ نگران نباشید ،شما فقط راه نما هستید راه را نشان میدهید؛ به زور که نمیشود درخت خشک را خم کرد..

با سلام خدمت الناز عزیز من نگرانی شما را کاملا درک می کنم چرا که موضوع شما شامل حال من هم شده اما اول باید به شما بگوییم نگرانی شما بی مورد است و باید این نکته را در نظر داشته باشی که برادر شما در سن نوجوانی است و اگر بخواهید زیادتر از حد معمول او را زیر نظر بگیرید او حساس تر شده و به جایی که شما از آن می ترسید کشیده می شود.
دوم اینکه شما فقط در جایگاه خواهر باید نقش تان را ایفا کنید و به فکر راه برادر تان نباشید مثلا خودتان گفتید که برای او وسایل نقاشی با رنگ روغن فراهم کردم تا با توجه به استعدادش مشغول شود این کار مناسب تری است و از این قبیل کار ها.
شما می توانید این سایت را به او معرفی کنید.
سوم شما اگر وضعیتی را دیدی که برایتان خوشایند نبود نباید آن چه در ذهن خود دارید با حدس وگمان برای خود نگرانی بی مورد ایجاد کنید .باید بدانیم فکر کردن در باره باید ها و شاید های اتفاق نیافتاده ذهن ما را برای نگرانی های بوجود نیامده مغشوش می کنه و ما را دچار اشتباه می کنه.

در مورد عصبانیت برادرتان لازمه بگم که عصبی بودن کنجکاو بودن دویدن و دنبال مو ارد تازه وجنجالی رفتن و نیاز داشتن به یه استقلالی که به اون هویت بده تا بفهمه دنبال چی هست و کی هست از مواردی هست که در این سن دیده می شود و او باید در موارد متعدد مورد تایید و تحسین قرار بگیره.

ببینید دوست عزیز

ببینید جوان یا نو جوان باید خودش به درجه ای برسد که بفهمد چی خوبه چی بده ولی بعضی اوقات ما می توانیم انها را راهنمایی کنیم راه را نشانشان دهیم ولی نه انکه منعشان کنیم تا فلان چیز را نبینند فلان کار را نکنند و فلان جا را نروند.
این یه درکیه که همه باید بهش برسند مثل من ، مثل خیلی های دیگه ، همه ما میدونیم که بعیده کسی راهنمایی بره دبیرستان بره یا مثل من هنرستان بره که college هست ولی از این چیزا نبینه برخورد نکنه .
مثلا مکانی مثل هنرستان ما که 2 و3 تا حیاط داره ....
همه موبایل بدست میشدن و ....
چندین بار منم به دیدن این کلیپ ها و .. کردن البته این برای دوران راهنمایی بود چون من کوچه زیاد میرفتم با بچه های بد زیاد رفته و امد داشتم بلوغ زود رس شامل حالم شد و خیلی زود همه چیز رو فهمیدم زود تر از اون چیزی که فکرش رو بکنید.

والانم خدا رو شکر میکنم یه خواهر روانشناس دارم سعی میکنم به صورت غیر مستقیم از حرف هاش برا خودم الگو بردارم.

لذا با مسجد اشناش کنید زیرا که مسجد بزرگترین تحولات را در انسان ایجاد میکنه.
بیاریدش با این بیماری خود ...... اشنا بشه بازم غیر مستقیم.
وبهترین راه اینه که گیر ندید ببخشید اینقدر صریح میگم.
هر چی خف بگیری یواشکی برخورد کنی بد تره .
مثلا از قصد در بزنید بعد برید توی اتاق بزارید خودش رو جمع و جور کنه نزارید روی برادرتون به شما باز بشه که ناگهان جلوی شما هم بره توی اون سایت ها.

اجازه بدهید با همدردی دوست بشه.

سلام
در درجه اول شما مواظب باشید از جایگاه اصلی خود خارج نشوید که به رابطه طبیعی لطمه می زند .، یعنی با همه نگرانی و دلسوزیت برای برادرت ، دقت کن که خواهر او بمانی ، نه مادر او شوی . می دانی تفاوتش چیست ؟ اگر شما چای مادر او باشی ، دغدغه هایی پیدا می کنی ( و پیدا کردی ) که نباید داشته باشی و این دغدغه ها باعث می شود عکس العمل های نسنجیده ای انجام بدی ، مثلاً در امورش دخالت کنی ، و چون برادر این را حق را به شما نمی دهد ( در حالی که نسبت به مادر این دید را ندارد) ، لذا با شما برخوردی خواهد کرد که رابطه را مختل می کند ، و این گونه شما به جای این که براش مفید باشی ، بین خودت و او فاصله ایجاد کرده ای .

اما بعد ، توصیه های زیر را توجه کن و سعی داشته باش با حفظ آرامش به آنها عمل کنی .

1 -اعتماد او نسبت به خودت را از بین نبر .

2 - طوری با او رفتار کن ، که حریم بین شما به هم نخوره ،( به عبارتی رو توی رو باز نشه ) .

3 - به او احترام بگذر و تکریمش کن ( تقویت عزت نفس ) مثلاً رفتارهای خوبش رو برجسته کن و بگو برای این خصوصیتت بهت افتخار می کنم .

4 - اگر از او رفتاری مثل خود ارضایی دیدی ، طوری وانمود کن که چیزی ندیدی ( اصل تجاهل ) و به جای به روی او آوردن و ... زمینه ها و شرایط مناسب برای اقدام به خود ارضایی را با تدبیر از بین ببرید و نسبت به تغذیه او دقت کنید که محرک نباشد .

5 - مادر را بدون آنکه نگران کنی ، از شرایط سنی و بحرانهای خاص این سن و نقاط آسیب پذیریش ( مثل خلوت کردنها ، بیکار بودن و.... ) رآگاه کن . و تکنیکهای مناسبی که باید از سوی مادرتون اعمال شود را به وی بگویید . و کمک کنید نقش مادر و پدرتان را پر رنگ کنید .

6 - به پدرتان هم همین شرایط را اشاره کنید و توصیه کنید که به پسرش بیشتر نزدیک شود و مثلاً با هم سفرهای دو نفره بروند و کوهنوردی کنند .

7 - از پدر و مادر بخواهید ، به پسرشان مسئولیتی در رابطه با خانواده بسپارند به شکلی که او این حس را پیدا کند ، که جایگاه مؤثری در خانواده دارد و خانواده روی او حساب می کنند و او را توانا می بینند .

8 - شما هم با او دوست باشید ، همراه و کنار او باشید نه بالا سر او . مثلاً به جای این که گفتید می برمت نمایشگاه کتاب ، بهتر بود می گفتی دوست دارم بیایی با هم بریم نمایشگاه کتاب ، همراهم میای .

9 - کتابهایی که در مورد آنچه که لازمه پسران در این سن بدانند ( تربیتی و احکامی ) را تهیه کرده و دم دست وی قرار دهید .

10 - پرده حیاءرا بین خود و برادرتان را حفظ کنید ، برای همین در مورد بعضی مسائلی که می خواهید به او تذکر دهید ، غیر مستقیم وارد شوید که هم غرورش حفظ شود و هم حیاء باقی بماند .

11 - هر وقت خطای آشکاری دیده شد که نیاز به برخورد داشت شما و پدر و مادرتان دقت کنید که بین خطا و شخصیت او فاصله قائل باشید ، مثلاً اگر به خاطر خطایی به او اعتراض می کنید ، به جای گفتن ، به تو هم می گن آدم ، یا .... ( که اشاره به شخص و ماهیت وی دارد ، بگویید ، از تو بعیده ، از تو انتظار نمی ره ، باورم نمیشه این کار تو باشه . در این نوع بیان ، شخصیت او را از خطایی که مرتکب شده جدا کرده و شخصیتش را تکریم کرده ، اما فعل او را تقبیح کرده اید ( عزت نفس او حفظ می شود ).

12 - دقت در تغذیه وی . در این سن مراقبت شود که در منزل از تهیه غذاهای گرم مزاج و محرک و بخصوص ادویه جات ، پرهیز شود ، و همچنین از مصرف زیاد شیرینی و تنقلات فراوری شده پرهیز داده شود . و غذاهای سرد مزاج ، آبلیمو (طبیعی ) و خنکی ها بخصوص ماست بیشتر استفاده شود .

13 - ترغیب به ورزش ، به خصوص کوه نوردی ( حتی الامکان خانوادگی ) توصیه می شود .

15 - رایانه منزل در صورتی که برادرتان با نت سر و کار دارد ، در محل گذر باشد ( در اتاق خواب و جای دنج منزل نباشد . و کنار او وارد نت و سایت های مناسب شوید . بهتره مسنجر نصب نباشد و تا گذراندن این چند سال حساس وارد فضای چت رومها نشود .

16 - در صورت امکان تفریحات خانوادگی ، حتی بازی و سرگرمی جمع خانواده ، فراموش نشود .

در هر حال توجه به سلامت برادرتان در این سن ، فقط کار شما نسیت ، در درجه اول باید پدر و مادر نقش خود را ایفا کنند ( مواظب باشید که نقش پدر و مادر را از آنان سلب نکنید ) و هر کسی در جای خود ایفای نقش کند و همه در کنار هم باشید و محبت و گرمی بین خودتون را حفظ و تقویت کنید .


در نهایت خواهر دل سوز !
به نظر من اکثیر پیشگیری از به آسیب افتادن برادر شما و هر پسری در این سن که والدین و اطرافین لازمه به آن توجه زیاد داشته باشند چند چیز است .

عزت نفس ( که با رفتار همراه با ادب و احترام و عزیز داشتنش و تکریم کردن و برجسته کردن نقاط قوتش و امید دادن به توانمند بودنش برای رفع عیوب احتمالی و رابطه دوستانه با وی ، عزت نفس را حفظ و تقویت می کند)

پر کردن اوقات آزاد وی با فعالیت مفید و بخصوص مورد علاقه .

مسئولیت دادن .

مدارا در عین مراقبت .

تقویت رابطه گرم عاطفی در کانون خانواده ، و داشتن رابطه ای گرم و دوستانه در عین حفظ ادب و احترام و حریمها با وی .

موفق باشید

سلام به یک یک دوستان عزیزی که من رو در این تاپیک راهنمایی کردند . باید متذکر بشم واقعا راهنمایی هاتون ارزنده بود و من استفاده کردم. و اما در مورد راهنمایی ها باید بگم:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

در درجه اول شما مواظب باشید از جایگاه اصلی خود خارج نشوید که به رابطه طبیعی لطمه می زند .، یعنی با همه نگرانی و دلسوزیت برای برادرت ، دقت کن که خواهر او بمانی ، نه مادر او شوی . می دانی تفاوتش چیست ؟

---

کاملا حق با شماست . چون گاهی که خیلی حساسیت نشون میدم مادرم معترض و ناراحت میشه و حتی جلوی برادرم، به من تذکر میده که بزرگتر داره ،تو دخالت نکن، ومن پیش برادرم هم بی اعتبار میشم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

4 - اگر از او رفتاری مثل خود ارضایی دیدی ، طوری وانمود کن که چیزی ندیدی ( اصل تجاهل ) و به جای به روی او آوردن و ... زمینه ها و شرایط مناسب برای اقدام به خود ارضایی را با تدبیر از بین ببرید و نسبت به تغذیه او دقت کنید که محرک نباشد .

5 - مادر را بدون آنکه نگران کنی ، از شرایط سنی و بحرانهای خاص این سن و نقاط آسیب پذیریش ( مثل خلوت کردنها ، بیکار بودن و.... ) رآگاه کن . و تکنیکهای مناسبی که باید از سوی مادرتون اعمال شود را به وی بگویید . و کمک کنید نقش مادر و پدرتان را پر رنگ کنید .

6 - به پدرتان هم همین شرایط را اشاره کنید و توصیه کنید که به پسرش بیشتر نزدیک شود و مثلاً با هم سفرهای دو نفره بروند و کوهنوردی کنند .

---

من تا الان چیزی ندیدم . لازم به ذکر هست که من دچار وسواس ذهنی هم هستم و به شدت خودازاری میکنم مثلا با دیدن مدل خوابیدنش اینقدر پیش خودم صحنه سازی میکنم که به مرز دیوونگی میرسم . وقتی بچه هم بودم تا بابا از سرکار به خانه می امد به بهانه ای لباس هاشو بو میکردم نکنه سیگار و یا مواد مخدر . ... ولی این سالها گذشت و پدر مومن من مثل همیشه سالم و سرحال بود و من هر روز خودمو از بین میبردم .
شاید هم اعتیاد دو نفر از بستگان درجه دوم من (پسرعمو و عمو) باعث شده هر روزم رو بااین ناراحتی سپری کنم . همسرم هم اخیرا از این همه حساسیت من به خانواده ام ناراحت شده .
دوستان دارم داغون میشم . تو رو خدا راهنماییم کنید.

سلام

خانم الناز خودتونو ناراحت نکیند برادر شما توی یک خانواده مذهبی داره زندگی میکنه و این خیلی در آینده و رفتار و کردار یک انسان تاثیر داره . و هر کسی در جامعه طوری ظاهر میشه که در خانواده تربیت شده .
توکل کنید به خدا و براش دعا کنید گاهی هم طوری که اون دوست داره رفتار کنید تا فکر نکنه شما فقط بهش دستور میدید .شما خودتون الان احتیاج به آرامش دارید پس مراقب خودتون هم باشید خواهر عزیز:43:

سلام,النا61
فکر کنم شما باید مشکل خودتان از برادرتان جدا کنید؛
انچه که لازم بوده دوستان اشاره کرده اند؛خودتان هم تأیید میکنید؛اما بازهم از وسواسی که دارید می نویسید!
از حساسیتی که دارد یواش یواش روی رابطه شما با نامزدتان تأثیر منفی میگذارد،

البته جای نگرانی نیست؛چون معمولا" از علاقه زیاد یا همان محبت و حس مسئولیت ؛نسبت به اطرافیان گاهی چنین پیش می آید,
توصیه میکنم مشکل خودتان را از طریق ایجاد تاپیک در رابطه با همان حساسیت یا وسواس پیگیری کنید؛