تنها برم مسافرت؟

سلام دوستان عزیز همدردی . من تا حالا دو تا پست راجع به مشکلاتم گذاشتم که اگ خونده باشین میدونین تا حالا بیشترش به پرخاشگری شوهرم مربوط بوده ، الان چند ماهی هست که دعوامون میشه دست روم بلند نمیکنه و خدا رو شکرمقداری اروم تر شدیم که جا داره از همتون تشکر کنم :72:

همسر من یه کار واقعا سنگین داره که باعث میشه روزا کلا خیلی کم خونه باشه الانم که عیده مرخصی فقط چهار روز بهش دادن که کل چهار روزم میخواد در اختیار خانوادش باشه که من اصلاااااا مشکلی ندارم چون مامان و داداشش که مجرده خیلی خیلی مهربونن و هوامو دارن پس به منم خوش میگذره منتها خب منم دلم واسه فامیلام تنگ شده :47: امسال مامانم با خونواده داییام وخاله هام دارن میرن سفر منم واقعا دوس داشتم از اولش همراشون باشم . به شوهرم گفتم قبول نکرد گفت مامانش تنهاس و فقط چهار روز وقت داره و میخواد پیش مادرش باشه منم دیدم راست میگه اخه خواهر شوهرام خودشون سفرن و مادرشوهرم تنها مونده و قبول کردم ولی گفتم که بزاره منم بعد این چهار روز برم سفر با خانوادم . اولش نه نیاورد و گفت یکاریش میکنم شاید مرخصی جور شد ببرمت پیششون(اینم بگم که برعکس من شوهرم خیلییییی با خانوادم خصوصا پدرم بده و خیلی با هم دعوا کردن قبلا) منم که ساده فک کردم سرعقل اومده با بابام اشتی کنه کلی ذوق کردم ولی حالا فهمیدم فقط میخواسته منو ساکت کنه و اصن تو برنامش نیس باهام بیاد سفر:54: واس همین تصمیم گرفتم خودم تنهایی برم ، دیشب بهش گفتم خیلی بد جوابمو داد و شروع کرد قلدر بازی که نمیزارم و اینا البته با یه لحن خیلی بد و زشت که من متنفرم . منم داشت گریه ام میگرفت ولی بخاطر ابروم خودمو کنترل کردم وگرنه اگ خونه ی خودمون بودیم دعوامون میشد . حالا به نظرتون چکار کنم تنهایی برم سفر ؟ من تا حالا تنهاش نذاشتم برم سفر . اگه بخوام برم چجوری راضیش کنم ؟ خودم به فکرم رسیده از طریق برادرشوهرم راضیش کنم ، خوبه؟ لطفا کمک کنین:203:

سلام

یه جمله ای یه جایی دیدم که میگفت بعضی وقتا برای پیروزی اول باید شکست خورد.

دو تا تاپیک قبلیتونو یه بررسی کوچیک کردم.

بخشی از مشکل پرخاشگری شوهرتون مربوط به شخصیت خودشه ولی جسارتا بخشیش هم مربوط به شماست؛ یادتون باشه هیچ وقت نمیتونید تویه دعوا با شوهرتون به روش مردونه برنده باشید.

و بدتر از اون اینکه دعواتون بشه گریه هم بکنید و آخر سر همه چیز به حرف ایشون انجام بشه. توهینا و تحقیرها به شما شده، و تازه باعث عصبانیت ایشون هم شدید و نهایتا مقصر همه چیز!

یه سر به تاپیکای زیر بزنید :
http://www.hamdardi.net/thread-20196.html
http://www.hamdardi.net/thread-6377.html
http://www.hamdardi.net/thread-28347.html

مثلا جای شما بودم از چنین جملاتی استفاده میکردم:
"بعد از دعوای دیشب خوب فکر کردم و دیدم ازونجایی که تو خیلی زحمت میکشی و مرخصیات کمه و دوست داری این چند روزو با خونوادت باشی شاید بهتر باشه مسافرت با خانوادمو بذاریم یه وقت دیگه. رضایت تو برای من خیلی بیشتر از یه مسافرت ارزش داره، من نباید اون طوری ناراحتت میکردم"
یا یه همچین چیزی، ولی تمام نکات لازم در این یه خط و نیم هست. حتی ممکنه فردا برید مسافرت! اما در هر صورت زندگیتونو بذارید در اولویت نه حواشی رو، مسافرت رفتن حق شماست؛ اما با یکم سیاست میتونید هم به تحکیم زندگیتون کمک کنید و هم مسافرت برید.

سلام عزیزم
عذر میخوام که صریح صحبت میکنم اما گفتنی ها باید گفته بشن تا افراد متوجه اشتباهاتشون باشن.
من درک نمیکنم که فرصت تعطیلات چهار روزه یا پنج روزه واقعا چی هست، که مردم بخاطرش به جون هم بیافتن یا جونشونو از دست بدن!! ایرانی ها همیشه هول دو روز تعطیلاتن که تو جاده بگذروننش!
دیروز آمار حوادث جاده ای رو که دادن پیش خودم فکر کردم چرا بعضی ها باید تو سال جدید تصادف کنن یا بمیرن یا معلول بشن، آیا سه ، چهار روز ارزشش رو داره؟ فقط یکی ، دو روزش آدم تو جادس.
اصلا مردمان عجیبی هستیم ...
حق با همسر شماست میخوان پیش مادر و برادرشون بمونن و این تعطیلاتم چیزی نیست که بخوان همینم از دست بدن. خونواده شما مسافرت رفتن انشالله بهشون خوش بگذره، ولی اونها میتونن مسیر برگشت یه سری به شما بزنن!! یا یک وقت مناسب شما تشریف ببرین.
اگر خیلی از تفکرات و رفتارها تصحیح بشه ، بسیاری از پرخاش گری ها، دعواها خود به خود از بین میره.
عرض کنم خدمتتون برای یک زن بدترین رفتار این هست بخواد به زور و بدون همسرش سفر بره، این برای همسر شما قابل درک نیست که چرا زن من باید اینکارو بکنه و اینطور بخواد ، آیا زندگی خصوصی خودش ارزش نداره بخاطرش بمونه و مسافرت و خوشگذرانی رو ترجیح میده در حالی که من کار دارم و نمیتونم برم و چطور تنهایی من رو میپذیره؟
مادر شما اختیارش از زندگی شما جداست و رفتن مسافرت ، اما شما برنامه های خودتونو دارین.
فامیل خیلی هم در اولویت نیست که بخاطرشون بخواین ناراحت بشین یا از دوریشون دلتنگ بشین، اونها به دیدن شما بیان، یا در وقت مناسب همو ببینین. از تعطیلات بهره ببرین و به همسرتون بگین شام درست کنم ببریم بیرون با مادرت اینا؟ یا مثلا بیان اینجا....
من نتونستم تاپیکای قبلیتونو ببینم ولی در این حد عرض میکنم از همسرتون چیزی انتظار داشته باشین که معقول باشه و همیشه منطقی باشین و تفکراتتون رو اصلاح کنین تا زندگیتون به رویه خوب برگرده، موفق باشین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m.reza91

سلام

یه جمله ای یه جایی دیدم که میگفت بعضی وقتا برای پیروزی اول باید شکست خورد.

دو تا تاپیک قبلیتونو یه بررسی کوچیک کردم.

بخشی از مشکل پرخاشگری شوهرتون مربوط به شخصیت خودشه ولی جسارتا بخشیش هم مربوط به شماست؛ یادتون باشه هیچ وقت نمیتونید تویه دعوا با شوهرتون به روش مردونه برنده باشید.

و بدتر از اون اینکه دعواتون بشه گریه هم بکنید و آخر سر همه چیز به حرف ایشون انجام بشه. توهینا و تحقیرها به شما شده، و تازه باعث عصبانیت ایشون هم شدید و نهایتا مقصر همه چیز!

یه سر به تاپیکای زیر بزنید :
http://www.hamdardi.net/thread-20196.html
http://www.hamdardi.net/thread-6377.html
http://www.hamdardi.net/thread-28347.html

مثلا جای شما بودم از چنین جملاتی استفاده میکردم:
"بعد از دعوای دیشب خوب فکر کردم و دیدم ازونجایی که تو خیلی زحمت میکشی و مرخصیات کمه و دوست داری این چند روزو با خونوادت باشی شاید بهتر باشه مسافرت با خانوادمو بذاریم یه وقت دیگه. رضایت تو برای من خیلیی بیشتر از یه مسافرت ارزش داره، من نباید اون طوری ناراحتت میکردم"
یا یه همچین چیزی، ولی تمام نکات لازم در این یه خط و نیم هست. حتی ممکنه فردا برید مسافرت! اما در هر صورت زندگیتونو بذارید در اولویت نه حواشی رو، مسافرت رفتن حق شماست؛ اما با یکم سیاست میتونید هم به تحکیم زندگیتون کمک کنید و هم مسافرت برید.

---

سلام دوست عزیز مرسی از وقتی که گذاشتین و جوابتون
+ میشه بگین دقیقا کجای رفتار من به عصبی بودن شوهرم دامن زده؟؟
+ تاپیک هایی که گفته بودینو مطالعه کردم البته بعضیاشون خیلی طولانی بود که چار پنج صفحه ی اول رو خوندم . ممنون از تاپیک عاشقانه ها خصوصا خیلی خوشم اومد
+ خب اخه اگ من اون حرفا رو بزنم یعنی رسما کوتاه اومدم اونم دیگ نمیزاره برم . زندگی من الان مشکلی نداره که بخوام بذارمش اولویت الان مشکلم مسافرته

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط yarmehrban

سلام عزیزم
عذر میخوام که صریح صحبت میکنم اما گفتنی ها باید گفته بشن تا افراد متوجه اشتباهاتشون باشن.
من درک نمیکنم که فرصت تعطیلات چهار روزه یا پنج روزه واقعا چی هست، که مردم بخاطرش به جون هم بیافتن یا جونشونو از دست بدن!! ایرانی ها همیشه هول دو روز تعطیلاتن که تو جاده بگذروننش!
دیروز آمار حوادث جاده ای رو که دادن پیش خودم فکر کردم چرا بعضی ها باید تو سال جدید تصادف کنن یا بمیرن یا معلول بشن، آیا سه ، چهار روز ارزشش رو داره؟ فقط یکی ، دو روزش آدم تو جادس.
اصلا مردمان عجیبی هستیم ...
حق با همسر شماست میخوان پیش مادر و برادرشون بمونن و این تعطیلاتم چیزی نیست که بخوان همینم از دست بدن. خونواده شما مسافرت رفتن انشالله بهشون خوش بگذره، ولی اونها میتونن مسیر برگشت یه سری به شما بزنن!! یا یک وقت مناسب شما تشریف ببرین.
اگر خیلی از تفکرات و رفتارها تصحیح بشه ، بسیاری از پرخاش گری ها، دعواها خود به خود از بین میره.
عرض کنم خدمتتون برای یک زن بدترین رفتار این هست بخواد به زور و بدون همسرش سفر بره، این برای همسر شما قابل درک نیست که چرا زن من باید اینکارو بکنه و اینطور بخواد ، آیا زندگی خصوصی خودش ارزش نداره بخاطرش بمونه و مسافرت و خوشگذرانی رو ترجیح میده در حالی که من کار دارم و نمیتونم برم و چطور تنهایی من رو میپذیره؟
مادر شما اختیارش از زندگی شما جداست و رفتن مسافرت ، اما شما برنامه های خودتونو دارین.
فامیل خیلی هم در اولویت نیست که بخاطرشون بخواین ناراحت بشین یا از دوریشون دلتنگ بشین، اونها به دیدن شما بیان، یا در وقت مناسب همو ببینین. از تعطیلات بهره ببرین و به همسرتون بگین شام درست کنم ببریم بیرون با مادرت اینا؟ یا مثلا بیان اینجا....
من نتونستم تاپیکای قبلیتونو ببینم ولی در این حد عرض میکنم از همسرتون چیزی انتظار داشته باشین که معقول باشه و همیشه منطقی باشین و تفکراتتون رو اصلاح کنین تا زندگیتون به رویه خوب برگرده، موفق باشین

---

سلام دوست عزیز مرسی از اینکه جواب دادین و خصوصا ممنون از صراحتتون
درسته ، فامیل در اولویت نیست واس همینه که من الان تقریبا یک ساله فامیلمو ندیدم یعنی یه جورایی بعد از عید 95 من دیگ کسی از فامیلمو ندیدم (اونم واس اینه انقد شوهرم به رابطم با فامیلام گیر میده که خودم نخواستم دعوتشون کنم ) و این درحالیه که قبل از ازدواج حداقل ماهی یه بار دور هم جمع بودیم . برخلاف فامیل پرجمعیت ما خانواده همسرم خیلی با فامیلشون در ارتباط نیستن چون پدرشوهرم خیلی سال پیش فوت شدن و فامیلاشون با خانواده همسرم رابطشونو زیاد حفظ نکردن و حالا همسرم توقع داره منم کلا قید فامیلامو بزنم و بدتر از اون با دوستای قبل ازدواجمم دیگ دوست نباشم ، دوست جدیدم بخوام فقط از همسرای اشناهای خودش بگیرم !!!!! دلیلشم اینه که تو متاهلی دیگ نباید با دخترای مجرد بگردی ! خب این شدنیه ؟؟؟

+ درباره ی این چهار روز باهاتون موافقم و من اصلا دلم نمیخواد همین چهار روزم که الان دیگ اخراشه واس شوهرم حروم کنم و از اون شب بحثی دراین باره نداشتیم ولی این همسرمه که کل این مدت از من و رفتارم ایراد گرفته ، کلا شوهر من توی خلوت خودمون واااقعا ایده اله ولی به محض اینکه پای شخص ثالثی به جمعمون باز بشه وحششششتناک ایرادگیر و رو اعصاب میشه واسه همینم من بدم نمیاد این سفرو تنهایی برم . مثلا پارسال یا حتی همین الان که خونه ی مادرشوهرممیم شوهرم شبا میره مغازه ی دوستش کل شبو تا صبح با همن و بازی میکنن ظهر تازه بیدار میشه یکم با من و مامانش حرف میزنه بعد دوباره میره با دوستاش کل این مدتم من با مادرشوهرم میرم بیرون و اینور اونور عید دیدنی دوستاش و اشناهاش که واقعا نمیدونم اگه مادرشوهرم پایه نبود من باید کل روزو چجوری میگذروندم . امروز برادزشوهرم بهم گفت بیا ببرمت بیرون با ماشین بگردیم به شوهرم گفتم دارم میرم بیرون برگشت بهم گفت تو فقط میخوای یه جوری یه دقیقه ام تو خونه نباشی ، منم گفتم خب کیو دیدی اخه عید تو خونه باشه ؟ گفتش خیلیا فقط زن من انقدر ددر دودوریه ! منم انقد اعصابم بهم ریخت از این بی انصافیش که نرفتم . کلا یا با دوستاشه یا وقتیم هست ازم ایرادمیگیره که این چه لباسیه ؟ این چجور خنده ایه ؟ این چه حرفیه زدی ؟ چرا با فلانی اونجوری رفتار کردی ؟ و ... من بیست و یک سالمه ولی اگه بخواام با دوستام بیرون برم باید مث یه دختربچه 12 ساله دروغ بگم و بپیچونمش که بتونم با خیال راحت برم ، دلم میخواد این عیدو راحت هرجا خواستم و با هرکی خواستم بگردم...

فعلا که تا هشتم خونه ی خودمم ولی وااااقعا دوس دارم دیگه حداقل نهم تا سیزده به در با فامیلام باشم منتها باهام لج کرده نه میزاره برم نه میخواد خودش ببرتم بیرون ، به نظرتون چجوری راضیش کنم ؟؟ اخه بدجور افتاده رو دنده لج باهام حوصله ی دعوا هم ندارم،رفتیم خونه خودم دوباره بش بگم؟

سلام دوستان خیلیییییی حالم بده امسال بدترین عید عمرم بود اصن نمیدونم از کجا شروع کنم . همونطور که گفتم با هر بدبختی ای بود راضیش کردم برم سفر و از نهم با خانواده خودمو فامیلام سفر بودم و امروز صبح خیلی زود تازه برادرم برم گردوند تا اینجاش خلی عالی بود ولی من یه اشتباه خیلی بد کردم اونم این بود که به دروغ بهش گفتم چن نفر نیستن تو سفرمون که میدونستم میان ، اخه شوهرم از اول دنبال بهونه بود نذاره برم سفر هی گیر داد خانواده دخترخاله مامانم میاد یا نه چون سر یه ماجرایی کلا به خانوادشون بدبینه و میگه پسراشون نگاشون نادرسته دختراشونم همش مختو پر میکنن ( زمان عقدمون یه مشکلی با این خانواده واسمون پیش اومد که اینجا زیاد جاش نیس بگم) منم مطمئن بودم بگم میان نمیذاره برم سفر الکی گفتم نه نمیان و از اونجایی که قبلا هم گفتم شوهر من خیلییییییی رابطش با خونواده ما کمه و بعید بود از جایی بفهمه واس همین تقریبا مطمئن بودم طوری نمیشه . توی سفر من کلا زیاد با اونا گرم نگرفتم ولی از شانسم پسرشون چن تا سلفی با من و دخترداییم گرفت که خب واقعا نمیشد من نذارم بگیره . من خبر نداشتم ولی مث اینکه چون خیلی عکسای سفرمون پخش بود و هر کی چن تا عکس داشت با هم توافق کرده بودن برگشتنی یه گروه توی تلگرام بزنن و کل عکسا رو شیر کنن . امروز صبح که برگشتم شوهرم معلوم بود دلخوره منم خواستم از دلش درارم با وجود اینکه از سفر اومده بودم و خیلی خسته بودم بهش گفتم الان غذا درست میکنم بریم با مامان و داداشت بیرون سیزده به در ، برگشت گفت چیه بعد پنج روز خوشگذرونیم تحمل دو ساعت خونه موندنو نداری؟ من با اینکه دلخور شدم هیچی نگفتم سعی کردم فقط از دلش درارم و کلی زبون ریختم تا یکم مهربون تر شد ، طرفای دو ظهر اینا بود که یهو شوهرم از توی هال صدام کرد و شروع کرد بد و بیراه و رکیک ترین حرفا و تهتمتا رو بهم زد نمیدونین چ حالی شدم از همیشه بددهن تر شده بود هررررچی دلش خواست بارم کرد جوری که الانم یادم میوفته میخوام سکته کنم ، انقد ترسناک شده بود از ترس لال شدم خودشو میزد و به خودشو من فحش میداد بعدم خواست بیاد سراغ من که من رفتم تو حموم درو قفل کردم بی اغراق بگم بیست دیقه یه ریز میکوبید به در و تحدیدم میکرد که نمیدونم چی شد یهو از خونه رفت بیرون منم اومدم بیرون دیدم گوشیمو پرت کرده گوشی خورد شده ، وسط بد و بیراهاش فهمیده بودم عکس من و اون فامیلمونو دیده و فهمیده اونا هم بودن شک کردم کی عکسو فرستاده اومدم تلگرامو چک کردم دیدم یه گروه زدن از شانس منم اخرین عکس همون سلفی ما بوده ... هر چی به خود شوهرم زنگ زدم خاموش بود زنگ زدم به مادرش گفت پیش اوناس . خیلییییییییی حالم بده شوهر من قبلا بددل بود تازگیا بهتر شده بود میترسم دوباره شکاکیاش شروع شن واقعا دیگ تحمل شکو ندارم . چقد خدا رو شکر میکردم که دیگه بهم اعتماد داره دوباره همه چیز به هم ریخت . تو رو خدا کمک کنین چکار کنم ؟ چجوری رفتار کنم فکر بد نکنه؟؟؟؟؟ خیلی استرس دارم اصلا نمیدونم چجوری ارومش کنم

از ماست كه بر ماست .

سلام مجدد
با عرض معذرت به خاطر تاخیر زیاد.
البته چون معمولا سرعت این جور تاپیکا کُنده نیازی به پاسخ دادن سریع هم نیست.

ببینید اون جملاتی که من نوشتم به معنی کوتاه اومدن نبود بلکه بیشتر سعی داشت فرد رو درک کنه. خیلی وقتا دلیل لجبازیامون اینه که کسی نمی خواد ما رو بفهمه ولی وقتی بفهمیم حال و وضعیت ما برای یه نفر مهمه اونوقت سعی می کنیم به خواسته هاش عمل کنیم. البته باید مراقب بود که همه چیز یه طرفه نشه.

در خصوص پست آخرتون نمیدونم چی باید بگم. اگه ما بنا باشه در مورد چیزای خیلی خیلی ساده دروغ بگیم چه دلیلی داره در مورد چیزای بزرگتر دروغ نگیم؟ تا حالا به این فکر کردین؟
این رفتارها باعث بی اعتمادی و دوری میشه و اینجاست که مشکل شروع میشه. حالا تصور کنید شبانه روز با آدمی باشین که بهش اعتماد ندارید، چه حسی داره؟

مجالی برای بیشتر نوشتن ندارم متاسفانه؛ اما خوبه اگر پست های خانم بالهای صداقت رو در این دو تاپیک بخونید( البته دقیق بخونید لطفا! اونوقت جواب سوال اولتونم پیدا میکنید!):

http://www.hamdardi.net/thread-34770.html
http://www.hamdardi.net/thread-35378.html

باید طوری رفتار کنید که در عین توجه کامل به خودتون و نیازهاتون سریعا بتونید ازونا به نفع شوهرتون گذر کنید و شوهرتون هم نسبت به شما چنین رفتاری داشته باشه. یه تضاد ظاهری داخلش هست ولی فقط ظاهریه!اگه به توصیه های مشاوره ای در دو تاپیک بالا عمل کنید امید دارم موفق می شید. عجله هم نکنید . دو سه ماه شاید هم بیشتر برای خوندن این دو تاپیک وقت بگذارید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m.reza91

سلام مجدد
با عرض معذرت به خاطر تاخیر زیاد.
البته چون معمولا سرعت این جور تاپیکا کُنده نیازی به پاسخ دادن سریع هم نیست.

ببینید اون جملاتی که من نوشتم به معنی کوتاه اومدن نبود بلکه بیشتر سعی داشت فرد رو درک کنه. خیلی وقتا دلیل لجبازیامون اینه که کسی نمی خواد ما رو بفهمه ولی وقتی بفهمیم حال و وضعیت ما برای یه نفر مهمه اونوقت سعی می کنیم به خواسته هاش عمل کنیم. البته باید مراقب بود که همه چیز یه طرفه نشه.

در خصوص پست آخرتون نمیدونم چی باید بگم. اگه ما بنا باشه در مورد چیزای خیلی خیلی ساده دروغ بگیم چه دلیلی داره در مورد چیزای بزرگتر دروغ نگیم؟ تا حالا به این فکر کردین؟
این رفتارها باعث بی اعتمادی و دوری میشه و اینجاست که مشکل شروع میشه. حالا تصور کنید شبانه روز با آدمی باشین که بهش اعتماد ندارید، چه حسی داره؟

مجالی برای بیشتر نوشتن ندارم متاسفانه؛ اما خوبه اگر پست های خانم بالهای صداقت رو در این دو تاپیک بخونید( البته دقیق بخونید لطفا! اونوقت جواب سوال اولتونم پیدا میکنید!):

http://www.hamdardi.net/thread-34770.html
http://www.hamdardi.net/thread-35378.html

باید طوری رفتار کنید که در عین توجه کامل به خودتون و نیازهاتون سریعا بتونید ازونا به نفع شوهرتون گذر کنید و شوهرتون هم نسبت به شما چنین رفتاری داشته باشه. یه تضاد ظاهری داخلش هست ولی فقط ظاهریه!اگه به توصیه های مشاوره ای در دو تاپیک بالا عمل کنید امید دارم موفق می شید. عجله هم نکنید . دو سه ماه شاید هم بیشتر برای خوندن این دو تاپیک وقت بگذارید.

---

سلام . نه بابا خواهش میکنم ممنون بابت پیگیریتون :72:

+متاسفانه اون موقع خیلی منظورتونو نفهمیدم و نه تنها به پیشنهادتون عمل نکردم خیلیم رو حرفم پافشاری کردم که اخرش کلافه شد و با نهایت نارضایتی گفت برو . تازه الان درک میکنم که باید با سیاستم به سفر میرسیدم نه با جدل و لجبازی که خب یکم دیره ...

+ باور کنین دلم نمیخواد بهش دروغ بگم خودش باعث میشه . انقدر رو همه چی حساسه که جرئت ندارم خیلی وقتا راستشو بگم از همه چی دعوا میسازه . حتی وقتی دارم براش خاطره تعریف میکنم یهو گیر میده به یه جزییات بی مزه و شروع میکنه یه جوری که انگار مچمو گرفته حرف میزنه منم مجبور میشم کلا قصه رو عوض کنم که بیخیالم شه . مثلا یه بار یکی از دوستاش داشت ازدواج میکرد بعد اصرار داشت جای عروسی برن ماه عسل که مخارج کم شه. شوهرم اینو واسه من تعریف کرد منم گفتم اره خدایی بعضی خرجای عروسی خیلی الکین و واسش تعریف کردم که زن داداشم واس عروسیش لباسشو خریده و خیلی خرج گذاشته رو دست داداشم ، برگشت گفت چیه غصه میخوری که تو لباستو اجاره کردی؟ هرچقد بهش میگفتم نه منظورم این نبود قبول نمیکرد میگفت از عمد اینو گفتی که به من تیکه بندازی ، تو وانمود میکنی مادیات واست مهم نیست ولی همش داری نگاه میکنی کی چی واسه زنش خریده ( در حالی که من اصلاااااااا اینجوری نیستم و هیچوقت دلم نمیاد تحت فشار مالی بذارمش و از چشم و هم چشمیم متنفرم) اینقد این حرفاشو کش داد که اخرش دعوامون شد . سرهمین چیزا من خیلی مجبور میشم از این دروغای مسخره بهش بگم


+ مرسی بابت تاپیکا انقدر این مدت حساس شده روم و نمیذاره بیرون برم که کلا بیکارم و پستاشونو تونستم بخونم ، منتها من تفاوت خیلیییییی زیادی بین شرایط خودم و سوده خانم میبینم و پستای ایشونم بیشتر واس شرایط اون خانم بود . درباره چجوری سیاست داشتن گفته بودن ولی خب من نتونستم خیلی معادل سازی کنم با موقعیت خودم فقط فهمیدم منظورتون اینه من سیاست ندارم که خب درسته متاسفانه ...




+ من الان به یه مشکل خیلی بدتر دچار شدم ، میتونم یه تاپیک جدا بزنم و اونجا بگم یا باید حتما همینجا بگم اخه خیلی مرتبط با عنوانم نیست ...

سلام دوست عزیز

ببخشید ولی نوشته هامو به عنوان خواهر دلسور و بزرگترت بخون. خیلی اشتباهات بچه گانه داشتی خیلیییییی. عزیزم درک می کنم دلت تنگه خونوادته و دوست داری ببینیشون ولی آخه به هر قیمتی ؟ به نظرم توام لج کردی که من باید حتما این سفر رو برم هر جور شده وگرنه دلتنگی و اینا زیاد پررنگ نبود. کلا دلت می خواست اونجا باشی و باید می بودی هیچ رقمه هم کوتاه نمی اومدی. حال این ها به کنار بالاخره رفتی و خوش هم گذشت بهت ولی آخه دختر خوب چه کاریه سلفی گرفتن با مردی که شوهرت روش حساسه ؟ آخه منم جای شوهر شما بودم عصبانی و بی اعتماد می شدم دروغ که گفتی اصرار به رفتن که کردی اونم خیلی زیاد ، اصرار هم داشتی که تنها بری ، پسرهای اونها هم که به اعتقاد شوهرت چشم پاک نیستن ، باهاشونم عکس گرفتی اونم سلفی؟ که مردم می چسبن به هم (منظورم اینه که سلفی صمیمیت زیادی می خواد) و خیلی صمیمی و دوستانه عکس می گیری. تازه عکس دسته جمعی و خانوادگی هم نبوده ؟ خیلی استباه کردی . خدایی نکرده نمی خوام بگم شوهرت درست می گه ها اما تو با بعضی از رفتارات تخم شک رو تو دلش کاشتی. هر چند شاید شوهر شما هم زیادی حساس باشه اما رفتار شما از روی نا آگاهی، حساسیتش رو بدتر می کنه. منم که ادعام میشه شکاک نیستم و مشکلی ندارم اگه شوهرم با خانومای دیگه صحبت کنه حتی ، وقتی بفهمم دروغ گفته بهم ، اعتمادمو بهش از دست می دم و شاید 1000 تا فکر بد هم به ذهنم بیاد. دروغ خیلی بده توی زندگی و بی اعتمادی میاره.

مهم اینه که خودتم متوجه شدی اشتباه کردی و خیلی بی سیاست رفتار کردی توی زندگیت اما اشکالی نداره از الان به بعد تلاش کن بهتر زندگی کنی.
یه چند تا کتاب در مورد شوهر داری و ارتباط با آقایون و نحوه حرف زدن با اونها بگیر و بخون . به خودت 3 4 ماه فرصت بده که بیرون هم نرفتی نرفتی بشین این کتابها رو بخون.
چرا به جای اینکه به شوهرت بگی دلم برای فامیلام انقدر تنگ شده که دوست دارم برم ببینمشون می گفتی دوست دارم باهاشون برم مسافرت چون تو من رو سفر نمی بری؟ بهتر نیست به جای خواسته هات از احساساتت اول بگی. بهتر بود می گفتی دلم لک زده برای یه سفر با خانوادم. یا یکسال خونوادم رو ندیدم خیلی دلم براشون تنگ شده می شه یه برنامه بریزی بیبینیمشون؟ اسم سفر رو هم نمی آوردی وقتی جواب مثبت برای دیدن خانوادت می گرفتی یه روز بعد می گفتی راستی قراره برن سفر چطوره اونجا بهشون ملحق شیم که حوصلمونم سر نره ؟ اگه می گفت نه دیگه ادامه نمی دادی و می گفتی باشه پس هر وقت صلاح دونستی بهم بگو . و باز دو سه روز بعد، بعد از اینکه شام خوشمزه ای خورده و کیفش کوکه با دلبری می پرسیدی راستی برنامه ریختی واسمون . با لوس بازی حتی می گفتی آخه آقامون دل خانومت تنگه به دادش برس. می دونم شاید بعضیا بخونن بگن اه چندش آوره اینجور حرف زدن ولی نکته مهمی که داره اینه که اگه به خواستت هم نرسیدی حداقل دعواتون نشده و یه حس عجیب توی شوهرت به وجود میاد که باید برای تو یه کاری بکنه و این به مرور زمان درست می شه.

منم درکت می کنم خود من هم انقدر حساسم که جایی می رم خونه فامیل ها ، دوست دارم تنها برم چون می ترسم شوهرم یه چیزی بگه یا ایراد بگیره ازم اما خیلی وقتها پیش اومده که این ترسم فقط تو ذهن خودم بوده و شوهرمم هیچی نگفته. و فقط این فکر خوشی اون روز رو ازم گرفته اگر برای تو هم اینجوریه سعی کن با شوهرت هرجا می خوای بری.

آقایون ناراحت می شن خانوماشون تنها برن این ها رو اگر کتاب بخونی متوجه می شی. دوست دارن با هم باشن شاید حتی اگه اونجایی که با هم میرن جهنم باشه. (البته بعضی از آقایون یا حداقل اکثر اونایی که من دیدم) . پس دفعه بعد اصرار نکن تنها جایی بری حتی اگه گفت خودت تنها برو ذوق نکن قیافه معصوم بگیر بگو بدون تو که صفا نداره.

یه جایی هم می ری عکس شاد و خوش و خوشحال نگیر انگار از خداته شوهرت نیست (حتی اگرم اینجوری باشه) اگه عکس دوست داری به یکی بگو از خودت تکی بگیره یا سعی کن چون متاهلی با خانوما عکس بگیری. آخه من تعجب می کنم . من به خاطر غیرتی بودن بابا و دادشم هیچ وقت با پسرای فامیل حتی کوچیکتر از خودم عکس ندارم همش یا تکی بوده یا با دخترا یا اگه اونا هم بودن با پدر و مادراشون . واسه همین حساسیت شوهرت رو درک می کنم. واقعا بعضی وقتها اینجوری بزرگ شدن و بعضی چیزا رو بد می دونن. که با نگفتن حقیقت بدی این قضیه 100 برابر شد.

الانم به نظرم از شوهرت عذر خواهی کن و بگو اصلا اشتباه کردی رفتی. عذر خواهی کن که دروغ گفتی (به هیچ وجه توجیه نکن که چون تو اینجوری یا اونجوری من مجبور شدم) فقط بگو منم آخرین لحظه فهمیدم اما تو راضی شده بودی و می ترسیدم نذاری برم و بچگی کردم ببخشید و دیگه تکرار نمی شه. بگو بدون اون اصلا بهت خوش نگذشته و در موارد اینچنینی دیگه بدون اون جایی نمی ری. خیلی دوسش داری و به خاطر ناراحتیش شب تا صبح نمی خوابی (اگر واقعا هم اینجوری نیست به روش خودت یه ذره ابراز علاقه کن) . بگو فقط عاشق اونی و بی صبرانه دوست داری برگرده و براش شام مورد علاقش رو بپزی و ...

یه مقدار لجبازیتو کم کن دختر خوب و خانم و مطیع باش براش بهت قول می دم ظرف دوماه خودش می گه برنامه بذار با دوستات برو بیرون. توی دوستات متاهل نداری؟ اگه داری ازش برای شوهرت تعریف کن کافیه به یکیشون اعتمادش جلب شه. اگه مذهبی و آروم سر بزیر باشه دیگه بهتر. و مشکل تنهاییت هم بر طرف میشه.

ببین چه کلاسهایی رو می ذاره بری ازش اجازه بگیر (مثل یه خانم سر به راه و سنتی جای دوری نمی ره و موقتیه) هر کلاسی رو راضی شد مثلا گل سازی یا خیاطی یا هرچیز دیگه با خودش برو ثبت نام کن اونجا دوست پیدا می کنی و حتی دوست متاهل و می تونی این وضعیت رو تغییر بدی. از خوبی دوستای جدیدت بگو و یه نکته کتاب بخون نکته های زیادی رو از توش یاد می گیری از شوهرت بپرس مثلا بگو من رنگ مورد علاقت رو می پوشم تو خوشت میاد ؟ (مسلما می گه آره) بعد بگو اینو فلانی یادم داده . نظر مثبتش بعد از یه مدت جلب می شه و می ذاره باهاشون رفت و آمد کنی. (من چون پدرم مثل همسر شما بوده یه مقدار، اینارو توی 25 سالی که باهاش زندگی کردم یاد گرفتم و اشتباهات مادرم رو دیدم کتاب خوندم و به این راه حل ها رسیدم.)

امیدوارم این ها رو به کار ببندی. این موارد همه زمان می بره فکر نکن امروز شروع کردی هفته دیگه گل و بلبل می شه ها شاید یه سال دوسال هم حتی زمان ببره اما تو با این روشی که الان داری بری جلو اوضاع بد و بدتر می شه. فعلا فقط باید عذرخواهی کنی ازش.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam.mim

سلام دوست عزیز

ببخشید ولی نوشته هامو به عنوان خواهر دلسور و بزرگترت بخون. خیلی اشتباهات بچه گانه داشتی خیلیییییی. عزیزم درک می کنم دلت تنگه خونوادته و دوست داری ببینیشون ولی آخه به هر قیمتی ؟ به نظرم توام لج کردی که من باید حتما این سفر رو برم هر جور شده وگرنه دلتنگی و اینا زیاد پررنگ نبود. کلا دلت می خواست اونجا باشی و باید می بودی هیچ رقمه هم کوتاه نمی اومدی. حال این ها به کنار بالاخره رفتی و خوش هم گذشت بهت ولی آخه دختر خوب چه کاریه سلفی گرفتن با مردی که شوهرت روش حساسه ؟ آخه منم جای شوهر شما بودم عصبانی و بی اعتماد می شدم دروغ که گفتی اصرار به رفتن که کردی اونم خیلی زیاد ، اصرار هم داشتی که تنها بری ، پسرهای اونها هم که به اعتقاد شوهرت چشم پاک نیستن ، باهاشونم عکس گرفتی اونم سلفی؟ که مردم می چسبن به هم (منظورم اینه که سلفی صمیمیت زیادی می خواد) و خیلی صمیمی و دوستانه عکس می گیری. تازه عکس دسته جمعی و خانوادگی هم نبوده ؟ خیلی استباه کردی . خدایی نکرده نمی خوام بگم شوهرت درست می گه ها اما تو با بعضی از رفتارات تخم شک رو تو دلش کاشتی. هر چند شاید شوهر شما هم زیادی حساس باشه اما رفتار شما از روی نا آگاهی، حساسیتش رو بدتر می کنه. منم که ادعام میشه شکاک نیستم و مشکلی ندارم اگه شوهرم با خانومای دیگه صحبت کنه حتی ، وقتی بفهمم دروغ گفته بهم ، اعتمادمو بهش از دست می دم و شاید 1000 تا فکر بد هم به ذهنم بیاد. دروغ خیلی بده توی زندگی و بی اعتمادی میاره.

مهم اینه که خودتم متوجه شدی اشتباه کردی و خیلی بی سیاست رفتار کردی توی زندگیت اما اشکالی نداره از الان به بعد تلاش کن بهتر زندگی کنی.
یه چند تا کتاب در مورد شوهر داری و ارتباط با آقایون و نحوه حرف زدن با اونها بگیر و بخون . به خودت 3 4 ماه فرصت بده که بیرون هم نرفتی نرفتی بشین این کتابها رو بخون.
چرا به جای اینکه به شوهرت بگی دلم برای فامیلام انقدر تنگ شده که دوست دارم برم ببینمشون می گفتی دوست دارم باهاشون برم مسافرت چون تو من رو سفر نمی بری؟ بهتر نیست به جای خواسته هات از احساساتت اول بگی. بهتر بود می گفتی دلم لک زده برای یه سفر با خانوادم. یا یکسال خونوادم رو ندیدم خیلی دلم براشون تنگ شده می شه یه برنامه بریزی بیبینیمشون؟ اسم سفر رو هم نمی آوردی وقتی جواب مثبت برای دیدن خانوادت می گرفتی یه روز بعد می گفتی راستی قراره برن سفر چطوره اونجا بهشون ملحق شیم که حوصلمونم سر نره ؟ اگه می گفت نه دیگه ادامه نمی دادی و می گفتی باشه پس هر وقت صلاح دونستی بهم بگو . و باز دو سه روز بعد، بعد از اینکه شام خوشمزه ای خورده و کیفش کوکه با دلبری می پرسیدی راستی برنامه ریختی واسمون . با لوس بازی حتی می گفتی آخه آقامون دل خانومت تنگه به دادش برس. می دونم شاید بعضیا بخونن بگن اه چندش آوره اینجور حرف زدن ولی نکته مهمی که داره اینه که اگه به خواستت هم نرسیدی حداقل دعواتون نشده و یه حس عجیب توی شوهرت به وجود میاد که باید برای تو یه کاری بکنه و این به مرور زمان درست می شه.

منم درکت می کنم خود من هم انقدر حساسم که جایی می رم خونه فامیل ها ، دوست دارم تنها برم چون می ترسم شوهرم یه چیزی بگه یا ایراد بگیره ازم اما خیلی وقتها پیش اومده که این ترسم فقط تو ذهن خودم بوده و شوهرمم هیچی نگفته. و فقط این فکر خوشی اون روز رو ازم گرفته اگر برای تو هم اینجوریه سعی کن با شوهرت هرجا می خوای بری.

آقایون ناراحت می شن خانوماشون تنها برن این ها رو اگر کتاب بخونی متوجه می شی. دوست دارن با هم باشن شاید حتی اگه اونجایی که با هم میرن جهنم باشه. (البته بعضی از آقایون یا حداقل اکثر اونایی که من دیدم) . پس دفعه بعد اصرار نکن تنها جایی بری حتی اگه گفت خودت تنها برو ذوق نکن قیافه معصوم بگیر بگو بدون تو که صفا نداره.

یه جایی هم می ری عکس شاد و خوش و خوشحال نگیر انگار از خداته شوهرت نیست (حتی اگرم اینجوری باشه) اگه عکس دوست داری به یکی بگو از خودت تکی بگیره یا سعی کن چون متاهلی با خانوما عکس بگیری. آخه من تعجب می کنم . من به خاطر غیرتی بودن بابا و دادشم هیچ وقت با پسرای فامیل حتی کوچیکتر از خودم عکس ندارم همش یا تکی بوده یا با دخترا یا اگه اونا هم بودن با پدر و مادراشون . واسه همین حساسیت شوهرت رو درک می کنم. واقعا بعضی وقتها اینجوری بزرگ شدن و بعضی چیزا رو بد می دونن. که با نگفتن حقیقت بدی این قضیه 100 برابر شد.

الانم به نظرم از شوهرت عذر خواهی کن و بگو اصلا اشتباه کردی رفتی. عذر خواهی کن که دروغ گفتی (به هیچ وجه توجیه نکن که چون تو اینجوری یا اونجوری من مجبور شدم) فقط بگو منم آخرین لحظه فهمیدم اما تو راضی شده بودی و می ترسیدم نذاری برم و بچگی کردم ببخشید و دیگه تکرار نمی شه. بگو بدون اون اصلا بهت خوش نگذشته و در موارد اینچنینی دیگه بدون اون جایی نمی ری. خیلی دوسش داری و به خاطر ناراحتیش شب تا صبح نمی خوابی (اگر واقعا هم اینجوری نیست به روش خودت یه ذره ابراز علاقه کن) . بگو فقط عاشق اونی و بی صبرانه دوست داری برگرده و براش شام مورد علاقش رو بپزی و ...

یه مقدار لجبازیتو کم کن دختر خوب و خانم و مطیع باش براش بهت قول می دم ظرف دوماه خودش می گه برنامه بذار با دوستات برو بیرون. توی دوستات متاهل نداری؟ اگه داری ازش برای شوهرت تعریف کن کافیه به یکیشون اعتمادش جلب شه. اگه مذهبی و آروم سر بزیر باشه دیگه بهتر. و مشکل تنهاییت هم بر طرف میشه.

ببین چه کلاسهایی رو می ذاره بری ازش اجازه بگیر (مثل یه خانم سر به راه و سنتی جای دوری نمی ره و موقتیه) هر کلاسی رو راضی شد مثلا گل سازی یا خیاطی یا هرچیز دیگه با خودش برو ثبت نام کن اونجا دوست پیدا می کنی و حتی دوست متاهل و می تونی این وضعیت رو تغییر بدی. از خوبی دوستای جدیدت بگو و یه نکته کتاب بخون نکته های زیادی رو از توش یاد می گیری از شوهرت بپرس مثلا بگو من رنگ مورد علاقت رو می پوشم تو خوشت میاد ؟ (مسلما می گه آره) بعد بگو اینو فلانی یادم داده . نظر مثبتش بعد از یه مدت جلب می شه و می ذاره باهاشون رفت و آمد کنی. (من چون پدرم مثل همسر شما بوده یه مقدار، اینارو توی 25 سالی که باهاش زندگی کردم یاد گرفتم و اشتباهات مادرم رو دیدم کتاب خوندم و به این راه حل ها رسیدم.)

امیدوارم این ها رو به کار ببندی. این موارد همه زمان می بره فکر نکن امروز شروع کردی هفته دیگه گل و بلبل می شه ها شاید یه سال دوسال هم حتی زمان ببره اما تو با این روشی که الان داری بری جلو اوضاع بد و بدتر می شه. فعلا فقط باید عذرخواهی کنی ازش.

---

سلام عزیزم مرسی که وقت گذاشتی و کمکم کردی :

نه بابا خواهش میکنم خودم روزی هزاربرابر اینا رو به خودم میگم ... حرفاتو سر تا ته کاملا قبول دارم ، لج کردم و نمیخوام کارمو توجیه کنم چون الان دارم میبینم این سفرم چقد شوهرمو اذیت کرد:47: قبول دارم به شدت لجبازم البته الان خیلی کمتر از قبل باهاش لج میکنم و دارم روی خودم کار میکنم ولی خب کی یه شبه عوض میشه ؟ اینم بگم سوءتفاهم نشه من با اون فامیلمون سلفی تکی نگرفتم و دختر داییمم بود ، خیلیم صمیمی نبودیم منو دختر داییم پشت سر اون نشسته بودیم اون جلو تر بود از ما ... البته بازم کارمو توجیه نمیکنم چون وقتی شوهرم دید خیلییییییی شرمنده شدم اصن روم نمیشد حتی بهش توضیح بدم .

+ یه سوءتفاهم دیگه ام رفع کنم من خیلیییی دلم میخواد شوهرم با بابام اشتی کنه ولی خودش از خونوادم خوشش نمیاد و اذیت میشه پیششون ، من حساس نیستم روش اون حساسیت نشون میده واس همین من خودم تنها میرم چون ترجیح میدم جریانی پیش نیاد بینشون وگرنه من از مسافرت و بیرون رفتن با شوهرم خیلیم لذت میبرم قبل عیدم بهش گفتم مرخصی بگیر با هم بریم ولی خب جور نشد دیگ

+ باور کن هزااااار بار از اون روز عذرخواهی کردم ، گریه کردم ، بهش محبت کردم میگه با این کارت بهم ثابت کردی خیلی بچه ای و هنوز شعورت کامل نشده . چن روز پیش یکی از دوستان لطف کرد تو همین تاپیک بهم ادرس تاپیک سوده خانم رو داد که خوندم بعدش یهو به فکرم رسید اگ شوهر من به میل خودش چن ماه تنهام میذاشت چکار میکردم خیلییییی ناراحت شدم و حتی از فکرش حالم بد شد بعد یاد کار خودم افتادم که هرچقدر بهم گفت نرو حتی با قلدربازی اخرش تنهاش گذاشتم عذاب وجدان گرفتم شب که اومد رفتم کلی بغلش کردم واقعا میخوام از دلش درارم ولی کوتا نمیاد

+ خودش برام دوست انتخاب میکنه ولی دقیقا میگرده چه ادمایی منو جذب نمیکنن میگه با اینا بگرد منم ترجیح میدم تنها باشم کلا بعدش میگه تو فقط دنبال دخترای سبکی درحالی که دوستای من همه درسخونن و دانشگاه میرن و فقط من تو این سن متاهلم بقیه توی بهترین جاها دارن درسشونو میخونن البته تا حالا هیچکدوم این کارایی که گفتیو نکردم از این به بعد امتحان میکنم شاید نظرش بهتر شد

+ اگ میشه بهم کتاب معرفی کنین چون خیلی بیکار و به شدت کسلم ... من باشگاه میرفتم و کلاس خودارایی ولی الان گیر داده نرو میگه تو خونه ورزش کن . خیلی دارم اذیت میشم توی خونه اصلااااا انگیزه ندارم خودشم صبح تا شب بیرونه تنهای تنهام ، یعنی واقعا فک میکنی مجبورم دو ماااااه این وضعو تحمل کنم؟

سلام عزیزم

عیب نداره خوب زمان می بره این دلخوری رو فراموش کنه بهت هم گفتم کار یه روز دو روز و یه هفته دو هفته نیست . شایدم اصلا به سال بکشه بستگی به شوهرت داره. مشاوره میاد ؟ اگه مشاوره میاد خیلی خوب می شه برید در مورد دوست هاتون و بیرون رفتن مشاور می تونه راضیش کنه . چون به همسر منم گفت بذار همسرت هفته ای دو روز واسه خودش باشه با دوستاش بره مهمونی و بیرون که شوهرم هم حرفی نداره حتی مشاور به من گفت می نویسی با دوستات کجا رفتی و چیکار کردی جلسه دیگه برام می خونی (من یه مقدار از زندگی خسته شده بودم ) تو نذار به اونجا برسه.

چرا درس نمی خونی ؟ درسته شاید علاقه نداشته باشی اما فرصت خوبیه که بری یه رشته ای که دوست داری بخونی . اگه لیسانس هستی برای فوق بخون یه لول بالاتر فکر می کنی و به شوهرت هم می گی می خوام بزرگ شم . واقعا هم بزرگ می شی حالا سر کارم نرفتی نرفتی فقط 2 سال 3 سال سرگرم می شی و دوست پیدا می کنی و تو خونه مجبوری درس بخونی و سرت گرم می شه. خدایی دوست داشتم منم وقت داشتم می رفتم طراحی دوخت می خوندم چون خیلی خیاطی رو دوست دارم.

چند تا کتاب برات می نویسم هر چند خودم از یکی گرفتم خوندم و هنوز پیدا نکردم بخرمشون اما زیاد دیدم که تو بازار موجود باشه :

- تو همانی که می اندیشی (جیمز آلن)
- از حال بد به حال خوب: شناخت درمانی
- هفت اصل موفقیت در ازدواج و زناشویی: راز ازدواج های موفق
- زندگی عاقلانه - آلبرت الیس، رابرت آلن هارپر، مهرداد فیروزبخت (مترجم)، وجیهه داودآبادی (ویراستار)

دوتا کتاب هم همست دقیق یادم نمی آد عنوانشو

- نکاتی که در مورد مردان باید بدانید
- نکاتی که در مورد زنان باید بدانید

یه همچین چیزایی

تاپیکای همدردی اکثرا به هم ارتباط دارند به خصوص تاپیک شما و سوده خانم. اون تاپیک یه نمونه ی موفق از خودسازی و خودکنترلی بود. نمونه ای از تاثیر عزت نفس در نجات یک زندگی. سعی کنید به روح تاپیک توجه کنید.کما ینکه فکر می کنم با توجه به پستای بعدیتون تا حدی اینکار رو کردید.

به نظرتون شوهرتون باید براتون دوست پیدا کنه؟ یا بگه کجا برید یا نرید؟ یا ناچار بشید بهش دروغ بگید. البته حرفم به معنی این نیست که با بحث یا مخفی کردن به اهدافتون برسید بلکه از راه درست. در این خصوص تاپیک زیر بحث رو روشنتر میکنه:
http://www.hamdardi.net/thread-18343.html
یه بررسی بکنیدببینید رفتارای اخیرتون بیشتر جز کدوم دسته بندی رفتاری، طبق تاپیک فوقه. مثلا همون رفتار مسافرت تو عید و .. .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط 1956

+ باور کنین دلم نمیخواد بهش دروغ بگم خودش باعث میشه . انقدر رو همه چی حساسه که جرئت ندارم خیلی وقتا راستشو بگم از همه چی دعوا میسازه . حتی وقتی دارم براش خاطره تعریف میکنم یهو گیر میده به یه جزییات بی مزه و شروع میکنه یه جوری که انگار مچمو گرفته حرف میزنه منم مجبور میشم کلا قصه رو عوض کنم که بیخیالم شه . مثلا یه بار یکی از دوستاش داشت ازدواج میکرد بعد اصرار داشت جای عروسی برن ماه عسل که مخارج کم شه. شوهرم اینو واسه من تعریف کرد منم گفتم اره خدایی بعضی خرجای عروسی خیلی الکین و واسش تعریف کردم که زن داداشم واس عروسیش لباسشو خریده و خیلی خرج گذاشته رو دست داداشم ، برگشت گفت چیه غصه میخوری که تو لباستو اجاره کردی؟ هرچقد بهش میگفتم نه منظورم این نبود قبول نمیکرد میگفت از عمد اینو گفتی که به من تیکه بندازی ، تو وانمود میکنی مادیات واست مهم نیست ولی همش داری نگاه میکنی کی چی واسه زنش خریده ( در حالی که من اصلاااااااا اینجوری نیستم و هیچوقت دلم نمیاد تحت فشار مالی بذارمش و از چشم و هم چشمیم متنفرم) اینقد این حرفاشو کش داد که اخرش دعوامون شد . سرهمین چیزا من خیلی مجبور میشم از این دروغای مسخره بهش بگم

---

موردی که مثال میزنید ساده ترین چیزی که میشه براش گفت عدم مهارته که با تحقیق میشه درستش کرد. البته اینکه شوهرتون دچار چنین سوءبرداشت بزرگی شده به رفتارهای قبلیتون باهاش برمی گرده که اون رفتارها از عدم مهارتتونه مثل توجه نکردن به غرورش ( حداقل نمونشو در همین تاپیک داریم!)؛ یا ممکنه به خاطر شخصیت خودش (مثل نداشتن اعتماد به نفس )دچار چنین خطایی شده باشه که اینجا باز با مجموعه ی رفتارهای شما میتونید شخصیتشو اصلاح کنید.
توی این سایت یه سری فایل صوتی از دکتر فرهنگ هست : دکتر فرهنگ . فکر کنم قسمت "خانواده موفق" به دردتون بخوره؛ خودم اینا رو بررسی نکردم چون قبلا چند تا از فایلای ایشونو گوش داده بودم و مفید بود احتمال میدم سایر موضوعاتشم خوب باشه. اگه وقت دارید امتحان کنید.

موضوع جدید هم میتونید باز کنید ولی سعی کنید مصداقی مطرح نکنید. تاپیکاتون تا الان همه موردی بودند در حالی که همشون تقریبا یکی هستند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam.mim

سلام عزیزم

عیب نداره خوب زمان می بره این دلخوری رو فراموش کنه بهت هم گفتم کار یه روز دو روز و یه هفته دو هفته نیست . شایدم اصلا به سال بکشه بستگی به شوهرت داره. مشاوره میاد ؟ اگه مشاوره میاد خیلی خوب می شه برید در مورد دوست هاتون و بیرون رفتن مشاور می تونه راضیش کنه . چون به همسر منم گفت بذار همسرت هفته ای دو روز واسه خودش باشه با دوستاش بره مهمونی و بیرون که شوهرم هم حرفی نداره حتی مشاور به من گفت می نویسی با دوستات کجا رفتی و چیکار کردی جلسه دیگه برام می خونی (من یه مقدار از زندگی خسته شده بودم ) تو نذار به اونجا برسه.

چرا درس نمی خونی ؟ درسته شاید علاقه نداشته باشی اما فرصت خوبیه که بری یه رشته ای که دوست داری بخونی . اگه لیسانس هستی برای فوق بخون یه لول بالاتر فکر می کنی و به شوهرت هم می گی می خوام بزرگ شم . واقعا هم بزرگ می شی حالا سر کارم نرفتی نرفتی فقط 2 سال 3 سال سرگرم می شی و دوست پیدا می کنی و تو خونه مجبوری درس بخونی و سرت گرم می شه. خدایی دوست داشتم منم وقت داشتم می رفتم طراحی دوخت می خوندم چون خیلی خیاطی رو دوست دارم.

چند تا کتاب برات می نویسم هر چند خودم از یکی گرفتم خوندم و هنوز پیدا نکردم بخرمشون اما زیاد دیدم که تو بازار موجود باشه :

- تو همانی که می اندیشی (جیمز آلن)
- از حال بد به حال خوب: شناخت درمانی
- هفت اصل موفقیت در ازدواج و زناشویی: راز ازدواج های موفق
- زندگی عاقلانه - آلبرت الیس، رابرت آلن هارپر، مهرداد فیروزبخت (مترجم)، وجیهه داودآبادی (ویراستار)

دوتا کتاب هم همست دقیق یادم نمی آد عنوانشو

- نکاتی که در مورد مردان باید بدانید
- نکاتی که در مورد زنان باید بدانید

یه همچین چیزایی

---

سلام عزیزم مرسی بابت کمک و راهنماییت:72:

امروز عصر احتمالا با شوهرم بریم نمایشگاه کتاب و الان دارم سرچ میکنم انتشارات کتابایی که گفتیو پیدا کنم تا تهیه اشون کنم ، البته اون کتابی که اسمشو نمیدونستی پیدا نمیکنم ... بازم ممنون بابت راهنماییات :43:

+ درباره ی درس خوندن ، خودم نه علاقه دارم و نه حوصله . از طرفیم شوهرم قبل ازدواج شرط کرد که دانشگاه نرم منم با دل و جون قبول کردم . بعد ازدواجم سر خودمو با باشگاه و کلاس گرم کردم و مشکلی از بابت بیکاری ندارم ( تا قبل این ماجرا )

بازم ممنونم از توجه و پیگیریت:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m.reza91

تاپیکای همدردی اکثرا به هم ارتباط دارند به خصوص تاپیک شما و سوده خانم. اون تاپیک یه نمونه ی موفق از خودسازی و خودکنترلی بود. نمونه ای از تاثیر عزت نفس در نجات یک زندگی. سعی کنید به روح تاپیک توجه کنید.کما ینکه فکر می کنم با توجه به پستای بعدیتون تا حدی اینکار رو کردید.

به نظرتون شوهرتون باید براتون دوست پیدا کنه؟ یا بگه کجا برید یا نرید؟ یا ناچار بشید بهش دروغ بگید. البته حرفم به معنی این نیست که با بحث یا مخفی کردن به اهدافتون برسید بلکه از راه درست. در این خصوص تاپیک زیر بحث رو روشنتر میکنه:
http://www.hamdardi.net/thread-18343.html
یه بررسی بکنیدببینید رفتارای اخیرتون بیشتر جز کدوم دسته بندی رفتاری، طبق تاپیک فوقه. مثلا همون رفتار مسافرت تو عید و .. .



موردی که مثال میزنید ساده ترین چیزی که میشه براش گفت عدم مهارته که با تحقیق میشه درستش کرد. البته اینکه شوهرتون دچار چنین سوءبرداشت بزرگی شده به رفتارهای قبلیتون باهاش برمی گرده که اون رفتارها از عدم مهارتتونه مثل توجه نکردن به غرورش ( حداقل نمونشو در همین تاپیک داریم!)؛ یا ممکنه به خاطر شخصیت خودش (مثل نداشتن اعتماد به نفس )دچار چنین خطایی شده باشه که اینجا باز با مجموعه ی رفتارهای شما میتونید شخصیتشو اصلاح کنید.
توی این سایت یه سری فایل صوتی از دکتر فرهنگ هست : دکتر فرهنگ . فکر کنم قسمت "خانواده موفق" به دردتون بخوره؛ خودم اینا رو بررسی نکردم چون قبلا چند تا از فایلای ایشونو گوش داده بودم و مفید بود احتمال میدم سایرر موضوعاتشم خوب باشه. اگه وقت دارید امتحان کنید.

موضوع جدید هم میتونید باز کنید ولی سعی کنید مصداقی مطرح نکنید. تاپیکاتون تا الان همه موردی بودند در حالی که همشون تقریبا یکی هستند.

---

سلام دوست عزیز . ممنونم بابت راهنماییاتون :72:

+درباره ی اون رفتار جراتمندانه دارم میخونم کارگاهو ... رفتارای شوهرم به نظرم جز رفتارای پرخاشگرانه بودن بیشتر ... گاهیم جراتمندانه . مثلا کنترلگریاش و مدل اعتراضش به چیزی که نمیخواد کاملاااا پرخاشگرانه است . از طرفیم ابراز احساسات صریح و واضح داره که جراتمندانه است .
خودمو هرچقدر فک میکنم نمیفهمم چی هستم : من روی چیزایی که میخوام زیادی پافشاری و لجبازی میکنم و این پرخاشگرانه اس (البته معمولا اخرش اگ شوهرم راضی نباشه موفق نمیشم)
از طرفی همیشه خیلی راحت و اروم میتونم درباره احساسم حرف بزنم و بگم که چی میخوام که این جراتمندانه اس
دروغ گفتن یا مخفی کاری هام کاملا منفعلانه اس ... خلاصه نتونستم خودمو تو دسته ای جا بدم البته فک میکنم نیازیم نیست خودمونو دسته بندی کنیم .
ایشالا تلاش میکنم رفتارای جراتمندانه امو پررنگ تر کنم ولی خب یکم سخته ... حالا یه مدت تمرین میکنم ببینم چی میشه .
سخنرانی اقای فرهنگو دانلود کردم ولی هنوز کامل گوش ندادم . ممنونم :72:
راستش من خیلی موافق نیستم که به غرور شوهرم بی توجهم . ایشون تقریبا هرچی خواسته از من اخرش بهش رسیده ...
+درباره تاپیک جدید منصرف شدم ولی خب اگ مصداق نگم که متوجه نمیشین مشکلم چیه (؟)

واقعا متشکرم از توجه و راهنماییتون .



+ متاسفانه همچنان دلخوره البته دیگه چیزی نمیگه و با هم خوبیم ولی اگ موقعیتش جور شه حتما یه تیکه بهم میندازه منم هر سری هم شرمنده میشم هم اعصابم خورد میشه . حساسیتاش هم ادامه داره ولی فعلا اعتراضی نمیکنم شاید خودش دلش اروم بگیره ... خودم حس میکنم بگذره اوکی میشه دوباره. بازم ممنونم از همه عزیزانی که راهنماییم کردن و باعث شدن اروم تر شم :43:

سلام دوستای عزیز همدردی ، من این مدت کلیِ کلی با شوهرم خوب رفتار کردم ، هر روزم تقریبا میومدم اینجا تاپیک بچه هارو میخوندم و فکر میکردم بهشون :18: باعث میشد از تجربه ها استفاده کنم و چشام باز تر باشن . کلیم مقاله و اینا خوندم ( ممنون از m.reza91 گرامی و باقی دوستانی که مقاله های جالب داشتن) تا حدود دوهفته پیش همچنان تیکه مینداخت و سرکوفتم میزد ولی من جوابشو نمیدادم و فقط میگفتم ببخشین قول میدم از این به بعد عاقل تر باشم یا اگه خیلی دیگه عصبی میشدم میرفتم خودمو سرگرم کاری میکردم . حتی اواخر اردیبهشت دوستش دعوتش کرد و ما رفتیم خونشون ، خانم دوستش نقطه ی مقابل من خیلی خیلی دختر اروم و کم حرفی بود و فقط با شوهرم سلام خدافظی کرد ، خود منم به زور و بدبختی یه کوچولو یخشو وا کردم :311: کلا از این مدل خانومایی بود که توی مهمونی فقط درحال پذیرایین و علاقه ای به شرکت توی شوخیا و مکالمه ها ندارن ( برعکس من ) . پامونو از در خونه اشون بیرون گذاشتیم شوهرم شروع کرد به مقایسه من با همسر دوستش که فلانی زن گرفته منم زن گرفتم ، اون از لباساش و سادگیش که یه ذره ام ارایش نداشت اونوقت تو اینجوری خودتو نقاشی کردی ابروی منو بردی ، اونم از وقار و متانتش . منم به روی خودم نیاوردم گفتم اره واقعا خانوم باشخصیتی بود . دید روم کم نشده شروع کرد با عصبانیت که تو چت بود ابروی منو بردی با اون خندیدنت ؟ هر دقیقه صدای خنده ات میومد من اب شدم جلوی دوستم . با اینکه خیلیییییی بهم برخورد فقط بهش گفتم دفعه دیگه بهم اصرار نکن بیام جایی که میدونی ابروتو میبرم اونم گفت اره معلومه که دیگه جایی نمیبرمت با این سبک بازیات ، تو فقط به درد رفت و امد با اون فامیل جلفت میخوری ( بازم تیکه به همین ماجرای مسافرتم) . من دیگه حرفی نزدم ولی خیلی دلم شکست که منو با یه خانوم دیگه مقایسه کرد . بعد اون حرفاش خودش عذاب وجدان گرفته بود فردا شبش گفت دست خودم نبوده هرکاری میکنم اون رفتار عیدت واسم غیرقابل قبوله ، حس میکنم هنوز درست نفهمیدی که یه زن متاهلی و توی رابطه ی دوستیمون گیر کردی ( اخه وقتی دوست بودیم حساسیتاش به مراااااااتب کمتر بود و ابدا ایرادی به پوششم هم نمیگرفت اون موقع ) گفت تو فرق فامیل دور و نزدیک و مهمونی اشنا و غریبه رو نمیدونی تو همه یه اندازه صمیمی برخورد میکنی . خلاصه که برای اولین بار در تاریخ زندگی زناشویی آوای بهشت ، این همسرش بود که اومد و درباره ی مسائل و اختلافای بینشون واقعا حرف زد :311: منم گفتم که خودمم متوجه شدم که هنوز رفتارای بچگونه دارم و همه ی تلاشمو واسه بالغ تر شدن میکنم . بعد از اون شب دیگه اینقدر با هم خوب بودیم که نگوووووو . اصلا روی اعصابش نرفتم ، بهش محبت کردم و احترام گذاشتم که نرم شد و کم کم خشمش خوابید و دست از تیکه و کنایه برداشت . اینم بگم تا پریروز اجازه نداشتم پامو از خونه بیرون بذارم ( بدون خودش ) و از اونجاییم که بیشتر روزو سرکاره ( البته الان به خاطر ماه رمضون صاحبکارش زود تعطیلشون میکنه ) در طول حدود دوماه فقط سه بار از خونه بیرون رفتم:54: داشتم کاااملا عقلمو از دست میدادم . انقدرم با تلفن خودمو سرگرم کردم که گوش درد گرفتم:311: یعنی به تمام فامیلای دور و نزدیکم زنگ زدم تو این مدت ... اخرم سر پول تلفن یه دعوای درست حسابی شد :54:

حالا اینا فقط شرح حال بود که بگم چقدر دختر خوبی بودم این مدت :18: و چقدر اذیت شدم و حرف و متلک شنیدم :47: خبر اصلی اینجاس که :

بعد از اینکه دیگه یه جورایی از دل شوهرم اومد یبرون و نرم شد ، من شروع کردم به ابراز ناراحتی که من پوسیدم اینجا و هیکلم داره خراب میشه باید برم باشگاه . شوهر من خودش خووووووشبختانه خیلی خیلی روی هیکل من حساسه و این مدت چون نمیذاشت برم باشگاه و توی خونه ام ورزش نمیکردم ( از سر لج نبودا تو خونه حسش نیست) همش میگفت زیاد بستنی و شیرینی نخور ، شام نخور ، برنج نخور و ... البته خودمم کلا بدغذام و زیاد نمیخورم ولی این مدت چون شیرینی اینا زیاد داشتیم و دو وعده غذایی بهم اضافه شده بود زیادتر میخوردم که بدش میومد :311: خلاصه که میدونستم هیکلم واسش مهمه ، انقدر رو همین مانور دادم و بهش گفتم دارم چاق میشم که ترسید گفت باشه برو باشگاه دوباره :43: حالا میخوام برم بازم . کلی خوشحالم واقعا افسردگی گرفته بودم توی خونه . اگه تا یه مدت دیگه راضی شه کلاسامو هم برم ، دیگه میشه گفت همه چی برگشته به حالت اول . خدایی به خاطر یه اشتباه بچگانه دو ماه عذاااب کشیدم :302:

برای حسن ختامم عرض میکنم :

از همتوووووون ممنوووننم :203: عاااااشقتوووووووونم :43: خیلی خوبه که هستین . واقعا کاشکی من همون قبل ازدواجم اینجارو میشناختم تا خیلی اشتباهارو نمیکردم ...

یه هدیه ام از طرف Rare Bird تقدیم میکنم ( با عشق :16:) به همدردی و اعضای مهربون ، دلسوز و بادرایتش :


:Sympathy
همدردی‌ :



Now when you climb
ووقتی از تخت بالا رفته

Into your bed tonight
داخل رختخوابت میشوی

And when you lock
ووقتی سرخوشانه

And bolt the door
در را قفل میکنی

Just think of those
قط به اونهایی که فکر کن

Out in the cold and dark
که بیرون در تاریکی و سرما هستند

Cause there's not enough love to go 'round
برای اینکه عشق کافی وجود ندارد که همه را در بر بگیرد

No, there's not enough love to go 'round
نه ، عشق کافی وجود ندارد که همه را در بر بگیرد


And sympathy
و همدردی

Is what we need, my friend
چیزی هست که ما نیاز داریم

And sympathy
و همدردی

Is what we need
چیزی هست که ما نیاز داریم

And sympathy
و همدردی

Is what we need, my friend
چیزی هست که ما نیاز داریم دوست من

Cause there's not enough love to go 'round
برای اینکه عشق کافی وجود ندارد که همه را در بر بگیرد

No, there's not enough love to go 'round
نه , عشق کافی وجود ندارد که همه را در بر بگیرد


Now half the world
الان نصف دنیا

Hates the other half
از نصه دیگر متنفره

And half the world
و نصف دنیا

Has all the food
تمام مواد غذایی را دارد

And half the world
و نصف دنیا
Lies down and quietly starves
دراز میکشد و بقیه از گرسنگی میمیرند

Cause there's not enough love to go 'round
برای اینکه عشق کافی وجود ندارد که همه را در بر بگیرد


And sympathy
و همدردی

Is what we need, my friend
چیزی هست که ما نیاز داریم

And sympathy
و همدردی

Is what we need
چیزی هست که ما نیاز داریم

And sympathy
و همدردی

Is what we need, my friend
چیزی هست که ما نیاز داریم

Cause there's not enough love to go 'round
برای اینکه عشق کافی وجود ندارد که همه را در بر بگیرد

No, there's not enough love to go 'round
نه ، عشق کافی وجود ندارد که همه را در بر بگیرد


Download From Trainbit

Download From Persiangig


+ اهنگ و ترجمه متن کپی شده از سایت english-club.ir

درود بانو
خداروشکر بهتر شده اوضاع ایشالله همینجوری بمونه:72:

بعنوان یک مرد که متاهلم هیت میگم حجابتون رو مناسبتر کنید و آرایش کمتری بکنید مخصوصا با دوستان و فامیل دورتر متعادل بودن خیلی خوبه یکمدت امتحان کن بیشتر توی دلش جا میگیری و واسه پوست هم یه استراحت میشه

پ.ن: مخلص دلش رضای گلمونم هست دربست مخلصیم دادا چش مایی:43:

سلام
اول اینکه پیگیری و جدیتتون در بهبود رابطتون قابل تقدیره. این پیگیری رو ادامه بدین. چون همیشه میشه بهبودش داد.
حتما تا الانم متوجه شدید که راه حل مناسب اینه که روی خودمون تمرکز کنیم و اگر قراره اصلاحی انجام بشه بایدروی خودمون انجام بدیم در اون صورت روابط ما با دیگران و خودمون پیشرفت میکنه.
سکوتتون در ماشین خوب بوده . نشون از صبر شماست. این یعنی پیشرفت قابل توجه.

در خصوص نحوه ی بروز احساس قبلا تو یه تاپیکی با دوستان بحث کردیم که مواردی که مطرح شده برای شمام مفیده، اینجا دیگه خیلی وارد جزئیات نمیشم با این حال اگر سوالی بود بفرمایین. : http://www.hamdardi.net/thread-38768.html
دقت کنید که رعایت این نکات در حقیقت جرأتمند عمل کردنه. شما بالاخره تونستید کاری کنید که شوهرتون حرف اصلی رو بزنه و احساسشو از روش درست مطرح کنه به جای متلک انداختن که هم به شما هم به خودش اسیب میزد.
بعد از خوندن تاپیک احتمالا درک بهتری پیدا میکنید از جمله ی پیشنهادیم در پست اولم که در عید براتون زدم.در واقع بحث جرأتمندی از یه منظر دیگه بررسی شده.