همسرم بیماره.....اصلاح نمیشه..بمونم یا جدا بشم

سلام دوستان.حتما در جریان تاپیک های اخیر من هستین...دیگه خسته شدم به خدای محمد اگر پای بچه درمیون نبود تا حالا صد بار ازش جداشده بودم..خسته ام کرده دیگه هرچی من صبوری می کنم نمیزارم اقا آب تو دلش تکون بخوره حرفی نمیزنم که عصبی بشه یا شاید سوء برداشت بکنه، به مامانم اینا میگم تورو خدا مواظب باشین چیزی نگین ناراحت بشه..انگار اصلا فایده نداره ...اون بیماره روانیه...مودیه...صفر و صده....همش دنبال بهونه و گرفتن آتو از خونواده بیچاره و بدبخته من..اونا که جز احترام و محبت هیچی براش نکردن
تو رو خداااااااااااااا بگید چیکار کنم من فقط سی سالمه دارم داغون میشم چه طور اینهمه فحش ناحق رو به خونوادم تحمل کنم بابا من بچه دارم نامسلمون:54:چه طوری باید صبوری کنم و بشینم اونو بزرگ کنم...|آخه تا کی...........تورو خدا بهم راهکار بدید نیومدم فقط دردو دل کنم
تمام مقالات رو خوندم تمامشو به کار بستم به خدا ایراد از اونه نمیدونم اصلا اصلاح میشه یا نه ...نمیدونم شایرد اگه نشه جدا بشم ازش..الان اتفاق دیروز رو میگم بهتون خودتون قضاوت کنین
با هزار تا ناز و نوز کشیدن از هفته پیش بهش گفتم بریم پیک نیک با مامانم اینا اونم راحت گفت باشه. حتی من پنج شنبه خونه بابام اینا بودن اومد دنبالم که بابام که ناخوش بود رو هم ببینه خودش گفت بهم که خودت برنگرد بزار من بیام بابات هم ببینم. برنامشو گذاشتیم و صبح حرکت کردیم. بابام بنده خدا ناخوشه خیلی نمیتونه کار کنه..بابام همیشه شوهرم رو فدات بشم و قربونت برم و اسمش رو با پسوند جان صدا میکنه.دیروز تو پارک دو دفعه بهش گفت آقا پسر این منتقل رو بیار اینجا تو آفتاب نباشی سرت درد بگیره یا آقا پسر بیا بشین اینجا که راحت بشینی..آقا یه دفعه وسط غذا قاطی کرد پاشد رفت پیشه دخترم که داشت بازی میکرد اخم و تخم ..رفت تو زمین بازی رفتم پیشش گفتم چی شده شروع کرد کلی فحش های بسیار رکیک دادن به بابام که مرتیکه فلان فلان شده به من ارد میده مگه من نوکرشم آقا پسر آقا پسر میکنه مگه من اسیرتم اسم دارم زود جمع کن بریم تازه یه ساعت بود رسیده بودیم..منم گفتم بابا عزیزم اون منظورش این بوده که تو رو پسرخودش میدونه (من برادر ندارم خودممو خواهر کوچکترم که مجرده) قصدی نداشته خراب نکن همه چی رو اونم که طبق معمول گوشاش نمیشنید و فقط فحش میداد خلاثه اومد با بدعنقی یه چایی خورد و دوباره رفت پیش بچه منم به مامانم اشاره کردم ما باید بریم اون کار داره میخاد بره دم مغازش.اونا هم گفتن باشه خوب ما هم میریم دیگه. خلاصه آقا با بچه رفت وایساد دم ماشین و حتی نیومد وسایلو جمع کنه و ساکی که بابای بیچارم دستش بود رو بگیره تا ما نزدیکه ماشین رفت با بچه قدم زدن تا مارو نبینه بعدش اومد بدونه خدافظی نشست تو ماشین و فقط گفت خدافظ و گازشو گرفت مامان بابای بیچاره من اومده بودن دم ماشین که دست بدن اون یه ذره شیشه رو داد پایین و با کراهت گفت خدافظ و گازشو گرفت...............سیل فحش های رکیک بود که بار بابام و خونوادم کرد تا خونه.....مارو گذاشت و خودش رفت مغازه:54:
خانوادم خیلی ناراحت شدن اونا که از گل کمتر بهش نمیگن بابام کلی پول داد مغازه بگیریم مامانم بچه ام رو نگه میداره و ........محبتاشون کم نیسو من هیچوقت منتش رو نذاشتم به شوهرم
من الان این وسط گیر کردم دارم له میشم به خانوادم گفتم به خاطر این حرف ناراحت شده شاخ درآوردن..فقط منتظر بهونه و آتوو از خانوادم حتی عید هم ویلا بابام نبرد مارو.کلا خانوادش اینجورین اهل رفت و آمد نیستن و فقط منم منم دارن.شوهرم پر رو شده خیلی...با وقاحت تمام میگه ناراحتی برو بشین وره دله بابات بچه ام ازت میگیرم...من بااونا هیچکاری ندارم پاشونو بزارن اینجا پاشونو قلم میکنن......
مشکل روانی داره همسرم هراز چندگاهی به چبزای کوچیک گیر میده و از کاه کوه میسازه.....دیشب دیر وقت اومد بیرون اتاق خوابید.
کمکم کنین تورو خدا

همسرم پیش مشاور نمیاد به هیچ وجه.من اگه برم نتیجه ای داره؟
مشاور خوب سراغ ندارم

سلام و وقت بخیر ...
واقعا سخته آدم بخاطر عقده های یکی دیگه بی احترامی به خانواده و فحش و ناسزا بشنوه و بخاطر حفظ زندگی دم نزنه و بازم ناز طرف رو بکشه ...
.
داماد ما هم ویزگی های به مراتب کمتر از شوهر شما داره و کمی شرایط شما رو درک میکنم.
ما برای اینکه کنتاکت خاصی پیش نیاد روابط رو محدود کردیم و کاملا رسمی با داماد برخورد میکنیم و رفت و آمد ها رسمی شکل میگیره درسته که قبلن ها خواهرم کمی از این بابت رنج کشید ولی در دراز مدت به نفع خودشون بود.
.
این نوع رفتار شوهر شما فکر میکنم یک حالت تدافعی / پرخاشگری باشه چرا که قبلن از طرف خانواده شما در رابطه با شغلش کمکی شده و الان احساس میکنه و سعی میکنه هر رفتاری از طرف خانواده شما رو طوری تفسیر کنه که پدر/مادر با این کار منظورش منت گذاشتن بود ...
.
بهترین کار به نظرم این بود که از اول خدمات خارج از عرف به دامادتون نمیدادین (حتی با اینکه باز در اون شرایط تو سرتون میزد که خانوادت هیچ کمکی به زندگیمون نکردن و بهانه های تمون نشدنی و ... شاید حالا هم میزنه ) حداقل تحمل اون سرکوفت ها منطقی تر میبود.
.
شاید بعضی از اطرافیان نظر بدن که از خصوصیات و ویژگی های مثبت شوهرتون در حضورش پیش خانواده بیشتر بیان کنید تا حس احترام و مهم بودن در شوهرتون ایجاد بشه یا همیشه از شوهرتون تعریف و تمجید کنید و حلوا حلواش کنین و بزارین رو سرتون تا احساس غرور پیدا کنه و ... ولی به نظر من این مدل رفتار ها شوهرتون رو جری تر و حق به جانب تر میکنه... بهترین کاری که میتونین انجام بدین و به فکرم میرسه از بابت وظایف زندگیتون هیچ کم و کاستی نذارین و در مقابل فحاشی های شوهرتون فقط تا این حد بسنده کنین که داره اشتباه فکر میکنه و نیازی به ادامه بحث نیست و کاملا بی تفاوت باشین.. شوهر شما بیشتر از رنج بردن شما لذت میبره و از این بابت ارضاء روحی میشه و هی فحش و نا سزا میگه و بازخورد های شما سرپوشی میزاره به کمبود های درونی خودش ... پس هیچوقت باهاش یکی بدو نکن و اعصابتو خورد نکن و گریه و زاری و ... هم نکن.
.
در مقابل با خانواده ایشون هم کمی سر سنگینتر رفتار کن.
.
ریشه مشکلات در شوهر شماست و نحوه تربیت و فرهنگ خانوادگیشون هست و خیلی سخته که شما سیاست و رفتاری در پیش بگیرین که این مدل مشکلات در شوهرتون تعدیل بشه. این شوهرتون هست که باید به این نتیجه برسه که روندی که در پیش گرفته برای خانواده اسیب زا هست و نیاز به اصلاح داره و باید بره پیش مشاور و ... به نظرم رفتار شما باید طوری باشه که شوهرتون این اسیب ها رو ببینه نه اینکه با نرمش یک طرفه بحران های زندگی در چشمش کوچیک جلوه بده و در این رابطه یک طرف فقط رنج ببینه. (حالا این نظر من شاید مخالف های زیادی داشته باشه).

رفتار شوهرت عين رفتار شوهر عمه منه يعني به عينه اين رفتارها رو ديدم كه ميگم.حتي خانوادش . همه چيش
يه مشت رواني روان پريش كه فقط خودشون رو ميبينن.دوتا از خواهراش طلاق گرفتن. سر ناسازگاريش.الانشم عمه م مونده فقط به خاطر پسرهاشه.
محبت حاليش نيست.يهو به يكي گير ميده.
عمه م اصلا اونو با خودش جايي نميبره. محلش نميزاره. بهش بها نميده. ملكش به اسم خودشه. منتظره چند سال ديگه هم ازش جدا بشه.
انثد باهاش جايي نمي رفت كه براش حرف دراورده بودن كه طلاق گرفته.
شما هم وقتي شوهرت انقد بيماره نه بزار مادرت بچتو بگيره.نه كمك مالي بهش بكن.براخودت ارزش قائل شو. تنهايي هم خونه مادرت برو. اصلا تو جمع باهاش نرو . كه هم اون جوگير نشه.هم انقد فحشت نده.
چرا مادرت بايد بچتو بگيره مگه خون كرده؟ اون بچه خودشو بزرگ كرده. واقعا بعضي خانواده ها با بها دادن بيش از حد به داماد فقط اونو گستاخ تر مي كنيد.

سلام
خوب هر کسی یه سری حساسیت داره مثلا پدری که یک بچه داره خوشش نمیاد صداش برنن آقا پسر حس میکنه داره تحقیر میشه
البته کار همسرتون هم اشتباه بوده نباید توهین میکردن

ولی خانوم همین الان خودتون جای شوهرتون قرار بدید که بیاد این موضوع که همسرم بیمار رو بخونه دلش نمیشکنه یا خودش میگه منکه
"حتی من پنج شنبه خونه بابام اینا بودن اومد دنبالم که بابام که ناخوش بود رو هم ببینه خودش گفت بهم که خودت برنگرد بزار من بیام بابات هم ببینم"
پس چرا وقتی از چیزی ناراحت شدم که البته نباید توهین میکردم همسرم منو روانی میخونه.
تقریبا میتونم بگم همه مردا اینجور هستند حالا هرکسی سر یه موضوعی
هیچ انسانی وجود نداره که رفتاراش صد در صد درست باشه یا اصلا بعضی وقتا ما از درست ناراحت میشیم و نمیتونیم تحمل کنیم رفتار غلط بیشتر میپسنیدم

امام صادق میفرمایند دو سوم زندگی زناشویی باید چشم بستن از روی خطاهای همدیگه باشه
آقای دکتر فاطمی دیروز میگفتن اگر میخواین زندگی خوبی داشته باشید قضاوت نکنید .
صحبت شکیباییتون میبره بالا سعی کنید با هم دیگه صحبت درست بدون توهین داشته باشید

omid12 عزیزو همسر من بارها شده سر یک حرف بی مورد خون به پا کرده این باره اولش نیست...وقتی شما به یه نفر محبت کنی منطقیه که ازش اگه محبت نبینی بدی هم نبینی در غیر اینصورت حتما مشکلی وجود دارد. الکی گیر دادن و عذاب دادن به نظرمن بیماریه..نمیدونم ولی دلم انقدر شکسته و خستس که نمیدونم چی خوبه چی بد.........خیلی به سرم زده به جدایی فکر کنم الان تقریبا چهارسال فقط من دارم تلاش میکنم ولی باز همون اشه همون کاسه.....
paria عزیز ممنون از پاسخت.گذشته ها گذشته بله شاید بعضی رفتارها باعث گستاخ شدن طرف مقابل بشه به جای اینکه قدردان تر بشه..اینم شانسه ما بود...مادرم به خاطر من بچه رو نگه میداره یه جورایی برای بسته شدن دهن شوهرم..چون من فقظ به همین قصد مجبورش کردم خونمون رو عوض کنیم و کمی به خونه مادرم نزدیکتر بشم.....
saeeded محترم، ما فقط عیدها با خانوادش ارتباط داریم مادرش حتی زنگ هم خونه ما نمیزنه گفتم که کلا خانوادتن فقط خودشون رو میبینن و خودشون رو میخان سه تا خواهر مجرد با سن بالا داره که اینقد اخلاق چرتی دارن ازدواج نمیکنن......

منم مشکلم مشابه شماست بااین تفاوت که قطع رابطه کرده دو سه هفته یکبار بهم اجازه میده یکساعت ببینمشون.بااینکه اصلا کارشو تایید نمیکنم ولی وجه مثبت قضیه را میبینم.مثلا الان اعصاب همه راحتتره چون قبلنا که میومد بیشتر دنبال بهونه بود تایه چیزی ببینه همونو علم کنه بزنه توسرمون.
طبق تجربه من اگه فاصله رو بیشتر کنین بهتره.
بادید مثبت: شوهر شما زودرنجه خب این اخلاقشه هیچکارش نمیشه کرد با دیدمنفی:شوهر شما بیماره خب اینجا هم آدم مریض وسالم مثل هم نیستن نمیشه ازشون توقع کارهای انسانهای عادی رو داشت.اگه اینجور به قضیه نگاه کنی خیلی سختت نمیشه رفتارای همسرت

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abs

سلام دوستان.حتما در جریان تاپیک های اخیر من هستین...دیگه خسته شدم به خدای محمد اگر پای بچه درمیون نبود تا حالا صد بار ازش جداشده بودم..خسته ام کرده دیگه هرچی من صبوری می کنم نمیزارم اقا آب تو دلش تکون بخوره حرفی نمیزنم که عصبی بشه یا شاید سوء برداشت بکنه، به مامانم اینا میگم تورو خدا مواظب باشین چیزی نگین ناراحت بشه..انگار اصلا فایده نداره ...اون بیماره روانیه...مودیه...صفر و صده....همش دنبال بهونه و گرفتن آتو از خونواده بیچاره و بدبخته من..اونا که جز احترام و محبت هیچی براش نکردن
تو رو خداااااااااااااا بگید چیکار کنم من فقط سی سالمه دارم داغون میشم چه طور اینهمه فحش ناحق رو به خونوادم تحمل کنم بابا من بچه دارم نامسلمون:54:چه طوری باید صبوری کنم و بشینم اونو بزرگ کنم...|آخه تا کی...........تورو خدا بهم راهکار بدید نیومدم فقط دردو دل کنم
تمام مقالات رو خوندم تمامشو به کار بستم به خدا ایراد از اونه نمیدونم اصلا اصلاح میشه یا نه ...نمیدونم شایرد اگه نشه جدا بشم ازش..الان اتفاق دیروز رو میگم بهتون خودتون قضاوت کنین
با هزار تا ناز و نوز کشیدن از هفته پیش بهش گفتم بریم پیک نیک با مامانم اینا اونم راحت گفت باشه. حتی من پنج شنبه خونه بابام اینا بودن اومد دنبالم که بابام که ناخوش بود رو هم ببینه خودش گفت بهم که خودت برنگرد بزار من بیام بابات هم ببینم. برنامشو گذاشتیم و صبح حرکت کردیم. بابام بنده خدا ناخوشه خیلی نمیتونه کار کنه..بابام همیشه شوهرم رو فدات بشم و قربونت برم و اسمش رو با پسوند جان صدا میکنه.دیروز تو پارک دو دفعه بهش گفت آقا پسر این منتقل رو بیار اینجا تو آفتاب نباشی سرت درد بگیره یا آقا پسر بیا بشین اینجا که راحت بشینی..آقا یه دفعه وسط غذا قاطی کرد پاشد رفت پیشه دخترم که داشت بازی میکرد اخم و تخم ..رفت تو زمین بازی رفتم پیشش گفتم چی شده شروع کرد کلی فحش های بسیار رکیک دادن به بابام که مرتیکه فلان فلان شده به من ارد میده مگه من نوکرشم آقا پسر آقا پسر میکنه مگه من اسیرتم اسم دارم زود جمع کن بریم تازه یه ساعت بود رسیده بودیم..منم گفتم بابا عزیزم اون منظورش این بوده که تو رو پسرخودش میدونه (من برادر ندارم خودممو خواهر کوچکترم که مجرده) قصدی نداشته خراب نکن همه چی رو اونم که طبق معمول گوشاش نمیشنید و فقط فحش میداد خلاثه اومد با بدعنقی یه چایی خورد و دوباره رفت پیش بچه منم به مامانم اشاره کردم ما باید بریم اون کار داره میخاد بره دم مغازش.اونا هم گفتن باشه خوب ما هم میریم دیگه. خلاصه آقا با بچه رفت وایساد دم ماشین و حتی نیومد وسایلو جمع کنه و ساکی که بابای بیچارم دستش بود رو بگیره تا ما نزدیکه ماشین رفت با بچه قدم زدن تا مارو نبینه بعدش اومد بدونه خدافظی نشست تو ماشین و فقط گفت خدافظ و گازشو گرفت مامان بابای بیچاره من اومده بودن دم ماشین که دست بدن اون یه ذره شیشه رو داد پایین و با کراهت گفت خدافظ و گازشو گرفت...............سیل فحش های رکیک بود که بار بابام و خونوادم کرد تا خونه.....مارو گذاشت و خودش رفت مغازه:54:
خانوادم خیلی ناراحت شدن اونا که از گل کمتر بهش نمیگن بابام کلی پول داد مغازه بگیریم مامانم بچه ام رو نگه میداره و ........محبتاشون کم نیسو من هیچوقت منتش رو نذاشتم به شوهرم
من الان این وسط گیر کردم دارم له میشم به خانوادم گفتم به خاطر این حرف ناراحت شده شاخ درآوردن..فقط منتظر بهونه و آتوو از خانوادم حتی عید هم ویلا بابام نبرد مارو.کلا خانوادش اینجورین اهل رفت و آمد نیستن و فقط منم منم دارن.شوهرم پر رو شده خیلی...با وقاحت تمام میگه ناراحتی برو بشین وره دله بابات بچه ام ازت میگیرم...من بااونا هیچکاری ندارم پاشونو بزارن اینجا پاشونو قلم میکنن......
مشکل روانی داره همسرم هراز چندگاهی به چبزای کوچیک گیر میده و از کاه کوه میسازه.....دیشب دیر وقت اومد بیرون اتاق خوابید.
کمکم کنین تورو خدا

---

عزیزم واقعا متاسف شدم ازینکه شرایط سختی داری.
یه چیزی هست که میگن لطف مکرر میشه حق مسلم. و این واقعا خودش یه اشتباه بزرگه. خانواده شما هم لطف مکرر کردن. به نظر من همیشه خانواده ها باید بین خودشون و عروس یا دامادشون یه حریمی بذارن که اون طرف حتی اگر آدم مشکل داریه، جرات بی احترامی نکنه. یعنی نه که سخت و خشک باشن. ولی خودشون رو دست بالا بگیرن و به جاش هوای بچه شون رو خیلی داشته باشن.
قطعا رفتن پیش مشاور کمکتون میکنه.مطمئنا نه اونقدی که اگه با هم میرفتین کمک میکرد. ولی تنها رفتن هم بی تاثیر نیست.
وقتی ایشون توهین میکنن شما چه عکس العملی نشون میدی؟
سعی کن بری پیش مشاور راه های افزایش و تقویت عزت نفس رو یاد بگیری و عزت نفس خودت رو تقویت کنی. اونوقت جوری رفتار میکنی که ایشون با توهین کردن و عصبانیت، نمیتونه شما رو کنترل کنه. و خودش هم اینو میفهمه و به تدریج رویه ش رو عوض میکنه.
این که ایشون میان سر به پدر ناخوش احوالتون میزنن، یعنی ایشونو دوس دارن. ولی سعی کنید این تکنیکای ارتباطی رو یاد بگیرید. حساسیتای شوهرتونو بشناسید و از خانوادتون بخواید در عین اینکه به همسرتون محبت میکنن و احترام میذارن، اونو صرفا داماد خودشون ببینن .نه پسرشون. ونوقت یه سری از رفتارایی که ناشی از صمیمیته کمتر میشه و حریم ها هم بیشتر میشه. به نظرم رسید همسرتون با صمیمیت خانواده شما مشکل دارن.
بازم تاکید میکنم چون مشکلتون نیاز به نظر متخصص داره، از مشورتای دوستان فقط برای باز کردن ذهنتون و آروم شدن استفاده کنین و به جاش از یه مشاور متخصص کمک بگیرید.
عزیزم آرامش و عزت نفست که زیاد بشه، خیلی از رفتارهای کنترل گرانه ی اطرافیانت کم میشه. مث خشم، قهر و ...
موفق باشی در پناه خدا

رفتار شما با خانواده همسرتون چگونس؟
هر چند بار که خانواده خودتونو میبینید به خانواده همسرتون سر میزنید؟
آیا هر روز خانواده خودتون رو می بینید؟
وضعیت احترامتون به خانوادش چجوریه؟جلوی آقا نظری راجع به خانوادش میدید؟
بچه رو خانواده شوهر چند وقت یکبار میبینن؟
نظر خانواده همسر نسبت به شما چیه؟
چقدر با بچتون راحت هستند؟برخوردشون با شما و بچه چگونس؟

سلام

زن وشوهر توی یک تیم و گروه هستند . اصول کار گروهی می گه همکاری و برطرف کردن نقایص اعضاء گروه.

اینکه حالا چون بیماره جدابشم روش حل مشکل نیست. بلکه باید به ایشون کمک کنید تا این مساله در زندگی تون حل بشه.

به قول خودتون می گید همسرتون بیماره ، برای درمان یک بیماری باید به متخصص رجوع کرد با ناز و نوازش و انفعال که بیماری رفع نمی شه.

باید تمام تلاشتون رو به کار بگیرید که همسرتون رو پیش یک روانشناس بالینی ببرید .

برای شروع می تونید خودتون به تنهایی مراجعه کنید و راهکارهای لازم جهت چگونگی دریافت موافقت همسرتون برای حضور در چنین جلساتی رو دریافت نمایید.

ممنون از نظرات دوستان... قبلا در مورد خانواده همسرم گفته بودم یه چیزایی والا اونا اصلا اهل رفت و آمد نیستن عید نوروز و عید غدیر می بینیمشون...باورتون میشه مادرشوهرم با وجودیکه من اکثر عیدها زنگ میزنم بهش تبریک میگم یک بار تا حالا خونه ما زنگ نزده به موبایل شوهرم هر روز زنگ میزنه البته..در ضمن چون کار شوهرم آزاده و مغتزش نزدیکه خونه مادرش اکثر روزها خودش میره سر میزنه.مادرش با سه تا دختر مجرد سن بالا و یه پسرش زندگی میکنه..اصلا هیچ زنگی و رفت و آمدی نیس انگار نه انگار نوه دارن و بخان ببیننش..البته شوهرم میگه من اینطوری راحتترم دوری و دوستی.من دو تا برادرشوهر دارم و دو تا خواهر شوهر دارم که ازدواج کردن..کلا روایطشون سرده و حس میکنم تصنعی همدیگرو دوست دارن نه قلبی که دقیقا نقطه مقابل خانواده کم جمعیت و صمیمیه ماست. من به خاطر شاغل بودنم و کوچیک بودن فرزندم مادرم خودش قبول کرد که چندروز صبح تا ظهر میاد پیش بچه ام دو روز هم من میرم اونجا که اکثر مواقع همسرم میاد دنبالمون و به پدر و مادرم سر میزنه...البته بعد از این قضیه بهم گفت خواستی بری خودت میری خودتم برمیگردی من اونجا نمیام دنبالت....
هر وقت شروع میکنه به فحاشی و ناسزا من فقط سکوت میکنم و سرم رو گرم میکنم بمیرم برای بچه ام که این چیزا رو میشنوه.....به خدا دیگه خسته شدم.....من دیروز صبح فقط بهش بیست تا اس ام اس دادم تمام جوابای حرفاشو بسیار محترمانه دادم و دلیل و برهان اوردم که سوء برداشت کرده شارژ نداشت که جواب بده!!!
ولی عصر که اومد خونه در رابطه با حسابداری مغازه که من دو روزه انجامش میدم بحثمون شد منم جوابشو دادم و کلی براش گرون تموم شده بود که جوابشو دادم اونم گفت صبرم داره لبریز میشه نزار طلاقت بدم بچه رو ازت بگیرم بفرستم پیش همون بابای فلان فلان شدت........و من سکوت کردم
دیروز بهم گفت تنها در شرایطی بابات رو میبخشم که بیاد ازم معزرت خواهی کنه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!آخه این حرفه......من چی باید جوابشو بدم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
از طرفی خانوادم و مخصوصا بابام خیلی از دستش شکاره چون واقعا بی احترانیه بزرگی کرد

- - - Updated - - -

باید برم پیش روانشناس یا روانپزشک؟
از کجا میتونم یه مشاور منصف و اهل فن پیدا کنم؟
هر وقت نگاش میکنم و یادم میره سمتش یاده تمام فحش هایی که به خانواودم داده می افتم و حالم ازش بهم میخوره......نمیدونم فقط امیدوارم اصلاح بشه و الکی وقتم و زندگیم رو تلف نکنم براش

خسته شدم اینقد نی نی به لالاش گذاشتم...شاید نباید صبوری میکردم اینقد..هر پیشنهادی دوستان دادن رو انجام دادم یکی بحث اخلاق مزخرف و بدبینی و مغروریشه یکی بحث فحش دادنش......اخه کجای دلم بزارمشون..........به خدای محمد نمیدونم به چیش مینازه نه کار درست و حسابی داره نه تحصیلات بالا نه پول نه خانواده درست و حسابی.......تا سکوت میکنم و ناراحت باشم تو خونه هم میگه چیه ناراحتی برو خونه بابات من همینم که هستم........دوباره دو دقیقه بعد میگه من با تو مشکلی ندارم بابات چرا این حرفو زد!! من از اونا خوشم نمیاد ما زندگیه خودمونو داریم....یکی بشنوه فکرمیکنه مامان بابای من همش تو زندگیه ماان..نه به خدا.....فقط بهونه مسخره میاره..تربیتش خرابه دوست داره همه بله قربان گوش باشن و خودش رو از همه بالتر میدونه مادرش بهش یاد نداده که باباجون گاهی اوقات تو مقصری و باید کوتاه بیای....بهش یاد نداده فحش دادن بده و تحقیر کردن بدتر...من از گل به مادرش نگفتم تا حالا جلو خودش ولی اون بدترین فحش ها و تحقیرها رو نثار خانواده من کرده....آخه میشه با این مرد زندگی کرد و دختر دو ساله رو بزرگ کرد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

من فکر میکنم از اول منفعل بودید. احتمالا روزهای اول که به مرور فحاشی رو شروع کرد اگه ساکت نمیموندید و سکوت نمیکردید، اینطور جرات و جسارت پیدا نمیکرد تا فحشها رو ناموسی کنه.
امیدوارم دوستان کمک کنن مشکلتون حل بشه.

هیچ کدوم از دوستا ن نظر دیگه ای ندارن؟ خواهش میکنم کمکم کنید

خانوم محترم شما خیلی شوهرتون رو قاطی خانوادتون کردید و این اشتباهه

1 ضرب المثل خوبی داریم : نه به این شوری شوری نه به این بی نمکی یا دوری و دوستی

بنظر من شوهر و داماد رو باید نه خیلی نزدیک کرد به خانواده نه خیلی دور ، حد تعادل و وسط با حفظ حرمت ها و حریم ها

این قاطی شدن شما باعث شده خیلی حریم ها و حرمت ها از بین بره و باعث خیلی مشکلات و دلخوری و حرف و حدیث و... بشه

بعنوان مثال ، هم خودتون گفتید اینکه پدرتون به ایشون میگه بیا تو سایه بشین سرت درد میگیره یا اینکه لفظ آقا پسر رو در مورد شوهرتون بکار میبرن این باعث میشه که در قدم اول اینکه این حسو به 1 مرد منتقل میکنه که ایشون بچست و قدرت تصمیم گیری نداره و پدرتون باید به ایشون بگه چه کاری براشون خوبه یا نه؟ و بیان تو سایه بشین !
و این برای 1 مرد خیلی سنگینه و ضربه خیلی بزرگیه وخط قرمز هر مردی هست و این توهین و زیرسئوال بردن بزرگی برا هر مردی حساب میشه :81:

و اینکه از لفظ آقاپسر پدرتون استفاده کردن ، معنی خوبیرو تداعی نمیکنه و احسانس بچه بودن و کوچک بودن رو منتقل میکنه به هر مردی حتی اگه ایشون مجرد بود ، پس حس بی احترامی و تمسخر و کوچ شموردن رو به شخص منتقل میکنه

این دلخوری و نارحتی ها جمع میشه و اندک اندک جمع گرد وانگهی دریا شود و چشم باز میکنید می بینید بخاطر هیچی زندگی و صمیمیت و حرمت و... ازبین رفته

بخاطر 1 پیک نیک کلی کدورت و بی احترامی به 2 طرف پیش اومده ،چه سودی و تفریحی از پیک نیک با خانوادتون بردید؟ سود و منفهتشو بزارید 1 طرف و مضرراتشو بزارید 1 طرف ؟

ولی اگه پیک نیک رو نمی رفتید هیچ اصطکاکی بین شما و خانوادتون و شوهرتون با پدرتون و خانوادتون و.... پیش نمیومد و....

منظورم این نیست که تفریج نکنید یا ... منظورم اینکه رو ارتباطتون با همسرتون و سیاست های خانومانه و زنانه کار کنید و فضا و محیط 2 و 3 نفره باوشوهرتون و بچتون ایجاد کنید و سیستم زندگیتون رو تغییر بدید


در اینکه رفتار ایشون و نوع رفتار و تربیتشون اشکال داره بحثی نیست ولی شما نمیتونید اخلاق و تربیت ایشون رو تغییر بدید و شخصیت و اخلاق ایشون شکل گرفته منتها شما میتونید با تدبیر و مدیریت و ترفند چالش و فرمایش رو کم کنید و به حداقل برسونید و اگه بتونید درست مدیریت کنید و ایشون رو به آرامس برسونید ، کم کم این آرامش برای ایشون نهادینه و اپیدمی میشه و بهش عادت میکنن و مداوم میشه

من فکر میکنم مشکل اصلی شما ، تفاوت دیددتون به زندگی و نوع اخلاق و تربیت و خصوصیت اخلاقیتون هستش و عدم مهارت زناشویی 2 طرف و عدم بکار بردن سیاست های زنانه شما

بنظر من به شخصه ، دوری و ودوستی :72:

ارتباطتون رو با خانواده خودتون و ایشون کم رنگ و در چارچوب احترام و سر زدن باشه ( به پیک نیک ، بیرون رفتن ، مسافرت ، تفریح و... نرسه ) و رو رابطه خودتون و شوهرتون و خط قرمزاتون و خط قرمزای شوهرتون کار کنید
که بتونید چسب زندگیتون رو قوی کنید و ارتباط صمیمی و گرمی داشته باشید و مهارت های زندگیتون رو بالا ببرید

متاسفانه خانوم ها ومخصوصا خانواده خانوم ها ( الخصوص مادرشون ) فکر میکنن که اگه با دامادشون صمیمی و رفت امد و نزدیک بشن همه چی اکی میشه و دامادشون احساس شوالیه میکنه :311:

و خیلی تلاش میکنن که داماشون به خانوادشون نزدیک بشه و صمیمیتی با مارشون ایجاد بشه و باهم مسافرت برن باهم خرید برن ، غذای سوبله برای داماد سرو کنن و...


در صورتی که هرچی بیشتر تلاش کنن (غیر از 1 سری استثنا ) برای دامادشون بیشتر انرژی منفی و دور شدن بهشون دست میده ( چون مردا در هر صورت بیشتر دوست دارن تو زندگیشون استقلال و قدرت داشته باشن و احساس مردونگیه و قدرتشون قویتر شه نه تضعیف ) و کلا مردا از چیزی ازسمت سوم شخصی فشار و نیرویی بهشون وارد شه در برابرش مقاومت میکنن و میجنگن و هیچ وقت تمام و کمال زیر بارش نمیرن حتی اگه چاره نداشته باشن

حالا اون خانواده خانومشون باشه یا طلا باشه هرچیزه دیگه ای :81:

1 جورایی احساس منفی و استعمار بهشون دست میده



مگه خودشون بخان به خانواده همسرشون نزدیک بشن که براش تلاش میکنن و بحثش جداست

آقایاون با 1 چشم و بوس و ناز و عشوه نرم میشن وبا 1 دفاع و مبارزه میشن آرنولد ، این خیلی مهمه

ممنون دوست عزیز از نظرتون....باهاتون موافقم تا حدودی .......همسره من یه بدی داره اونم اینه که نمک نشناسه و تمام خوبیهای یه آدم رو با یه بدی از یاد میبره....خانواده من به من وابسته ان چون کسی رو ندارن ما کلا دو تا بچه ایم که خواهرم از من کوچکتره و ازدواج نکرده و چون خیلی بچه منو دوست دارن دلشون پر میزنه که با ما برن بیرون که شوهر من فقط فکر یه بهونس که سرش دعوا بگیره

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abs

ممنون دوست عزیز از نظرتون....باهاتون موافقم تا حدودی .......همسره من یه بدی داره اونم اینه که نمک نشناسه و تمام خوبیهای یه آدم رو با یه بدی از یاد میبره....خانواده من به من وابسته ان چون کسی رو ندارن ما کلا دو تا بچه ایم که خواهرم از من کوچکتره و ازدواج نکرده و چون خیلی بچه منو دوست دارن دلشون پر میزنه که با ما برن بیرون که شوهر من فقط فکر یه بهونس که سرش دعوا بگیره

---

بله به حرحال هرکسی 1 سری صفات مثبت و منفی داره

ولی شما سیاست های زنانه و کار کردن رو خودتون میتونید رو ایشون تاثیر بزارید


من خانوم هایی رو دیدم که با سیایت های خانومانه و زنانه ، قاتل و زورگیر چنتا محلرو مثل موم تو دستش :305:

در مورد وابستگی خانوادتون هم قابل درکه منتها میتونید خط قرمز تعیین کنید و تایم و شرایط رو به شکلی ترتیب بدید که حساسیت برا شوهرتون و خانوادتون ایجاد نشه و اصطکاکی بین 2 طرف ایجاد نشه

منطقی نیست که شما بخاطر وابستگی خانوادتون تو زندگیتون فرسایش و اصطکاک ایجاد کنید

اینا با چاشنی مدیریت همش قابل حله :311:

چطور می تونم مدیریت کنم و خط قرمز تعریف کنم.میشه بیشتر راهنماییم کنید ممنون

با سلام
دوست عزیز با این تعریفی که شما از بیمار دارید حداقل 50 درصد افراد بیمار هستند
خوب همسر شما حساس هستند

دو تا راهکار بهت پیشنهاد میدم
اول اینکه حساسیتهای ایشون رو در نظر داشته باش و در زمانهایی که توی خانوادتون هستید سعی کن جلوی یک سری دلخوریها رو بگیری به عنوان مثال خود من مادرم بعضی وقتا خیلی ایراد میگیره و اصطلاحا غر می زنه در چنین مواردی به شوخی جدی به مادرم اعتراض می کنم مطمئنا بعد از گفتن یا اعتراض من اگر حتی ایشون به همسر من غر زده باشه دیگه همسرم ناراحت نمیشه

ولی اگر بایستم و گارد بگیرم و هر حرف درست و غلطی که خانوادم زدن بگم درسته دراون صورت همسرم حساس تر میشه و محیط منزل ما براش عذاب آور میشه شما هم بخشهایی از رفتار پدر مادرت که همسرت رو اذیت می کنه کشف کن و سعی کن جلوی اون رفتارها رو بگیری یا حداقل همون وقت به اون موارد با لحنی که پرخاشگرانه نباشه اعتراض کنی اگر میخوای رابطش با خانوادت خوب باشه باید کاری کنی محیط منزل پدریت برای همسرت جذاب و شادی اور باشه نه جهنم و تلخ

مهمتر اینکه وقتی از چیزی ناراحت میشه حالا اگه موردش خیلی هم ناراحت کننده نبوده ولی ایشون ناراحت شده به هر حال کمی همراهیش کن بگو درسته که پدرم منظور بدی نداشت ولی به نظر من هم بهتر بود با یه جمله بندی بهتر اینو به شما می گفت همراهی و همدلی برای این موارد مثل آب روی آتیش میشه بعدا که عصبانیت ایشون فروکش کرد بهش بگو درسته که خیلی وقتا ممکنه اطرافیان رفتارهاشون باب میل ما نباشه ولی خیلی دلم میخواد در صورتی که ناراحت هستی فقط یه جوری از من بخوای زودتر بریم تا من هم این موضوع رو مدیریت کنم ولی دوست ندارم همون وقت همه متوجه ناراحتی شما بشن اگر اجازه بدی خودم یه جوری بعدا بهشون میگم که اون رفتارو تکرار نکنن خیلی بهتره
اخر اینکه خانوادت که انقدر بچه ات رو دوست دارن مطمئنا دوست ندارن بچه طلاق بشه پس به خاطر خانوادت هم که شده سعی کن یه زندگی بدون تنش داشته باشی جلوی تنش رو بگیر و در زمان مناسب گفتگو کن و از خواسته هات بگو
سعی کن به همسرت هم القا نکنی که خانوادت بهت وابسته ان هیچ کس تحمل یک سری آدمی که به طور غیر نرمال و زیاد به حضور خودش و همسرش وابسته اند رو نداره سعی کن نشون بدی بیشتر قوام زندگی مشترک برات اهمیت داره اصلا گاهی به پیشنهاد بیرون رفتن خانوادت نه بگو تا همسرت احساس اجبار بهش دست نده و احساس استقلال رو داشته باشه

مطمئنا آرامش و دوام زندگی شما حتی در صورت رفت و آمد کمتر برای خانوادت آرامش بخش تر خواهد بود تا زندگی پر از تنش شما و با رفت و آمد زیاد با خانوادت

موفق باشی

سلام

من همیشه تاپیکهای شما را دنبال می کنم و برام جالب بود که توی این دو سه سالی که در مورد همسرت تاپیک می زنی و مشکلت را مطرح می کنی، ذره ای به توصیه های هیچکدوم از دوستانی که براتون کامنت می ذاشتن توجه نکردید و نمی کنید.

توی همین تاپیک ببین آقای سوشیانت چی گفته به شما
خانم فکور چی نوشته
و بقیه دوستان

احساس شما و پدر مادرتون در مورد همسرتون این هست که یه غلام زرخرید آوردید تو خونه که باید به حرف شما بشینه و به دستور شما پاشه!


تنها چاره شما اینه که طلاق بگیری بشینی ور دل مامان بابات و چهارتایی خوش باشید.
با هر کس دیگه ای هم ازدواج کنی همین می شه. هیچ مردی غلامی پدر شما را قبول نمی کنه.

پدر و مادر شما چرا با کس دیگه ای رفت و آمد ندارن؟

چرا وقتی همسرت گفت می خوام بچه ام را بذارم خونه مامانم گفتی نمی خوام اون بزرگش کنه و اخلاق و تربیت خانواده ات را قبول ندارم
اما مادر خودت و اخلاق و تربیتش خوبه؟
فکر می کنی با این حرف به همسرت لطف کردی؟ فکر می کنی این توهینی که بهش کردی به این راحتی ها قابل رفع کردن هست؟

شما با تمام کارهات و رفتارهات، همسرت و خانواده اش را تحقیر می کنی و بهش توهین می کنی،
انتظار داری ایشون شیفته رفتار دیکتاتورانه مامان بابای شما بشه؟
هر چی اونا دیکته کردن همسرتون بگه چشم ؟

همسر شما بیمار نیست فقط اقتدار لازم برای برخورد با خانواده شما و شما را نداره
برای همین در مقابل توهینهای عملی شما و خانواده ات پرخاشگری و توهین کلامی می کنه.

# 11

نقل قول:

---

دوست عزیز شما وقتی توانایی نگهداری از بچه ات را نداشتی نباید بچه دار می شدی.

وقتی خانواده شما حریم و استقلال نداره باعث تنش می شه، خونه باید آرامش داشته باشه، نه این که هر روز صبح یه غریبه (مادر شماست، اما برای همسرت اونقدر از نظر احساسی و عاطفی نزدیک نیست و سخته براش) بیاد خونه ات، ظهر که می ری باز اونجاست، شب باید بری بچه ات را از خونه دیگران برداری و ... حرف همه رابشنوی و به همه نازکتر از گل نگی که بچه ات را نگه می دارند و .... خب این می شه عامل اختلاف، دردسر، بگو مگو ...

اون لحظه ای که مادر شما به همسرت گفته میوه نخریدین را تصور کنید. واقعا سخته یکی تو خونه ی خودش این سوال ازش بشه.
همسرتون راست می گه. منم بودم بهم برمی خورد. چه برسه به یک مرد.
ایشون یا پول همراهش نبوده، یا دلش نخواسته یا هوا گرم بوده نمی خواسته خرید زیاد کنه یا ..... هر دلیلی، مهمون بهش بگه میوه نخریدی !!!!

همسرت وقتی پول نداره یا به مشکل برمی خوره مطمئنا برای نجات از اون شرایط به شما می گه از پدرت بگیر
هر مرد دیگه ای هم بود با این سیستم شما و خانواده ات که از زمان عقد با تزریق پول و ساپوزت همسرت را سرپا نگه داشتین، شاید تو سختی همین حرف را بزنه
ولی عواقبش را هم در نظر بگیر.
الان هم اگر بخواهی این عادت غلط را از زندگیت بیرون کنی خیلی ازت انرژی می گیره. چون همسرت این لطفها را به چشم وظیفه می بینه و سخته که از سرش بندازی.

عزیزم
شما دو تا آدم بالغ و عاقلید که تصمیم گرفتید ازدواج کنید و زندگی مستقل تشکیل بدید.
نه این که از همه نظر (مالی و بچه داری و ... ) از والدینت کمک بگیری.
همسایه ها یاری کنید ....

---

#9

نقل قول:

---

شوهر شما می خواسته زندگی کنه، طبق برنامه خودش هم مبلغی پول داشته که باهاش خونه رهن کنه و بقیه هم خرج عروسیش.

شما گفتید ما برات خونه میخریم !!!!!! پولت را هم خرج عروسی کن.
ایشون پولش را خرج عروسی کرده اما الان بسیار احساس بدی داره که تو خونه پدر شما می شینه.
این که گفته بود به نامم کن، برای این بوده که حس بدی که داشته شاید کمتر بشه.
فکر می کرده شاید اونطور خونه مال خودشه و این حس بد از بین می ره.

اشتباه می کنه که فکر می کنه با بنام زدن خونه موضوع براش حل می شه، ولی نمی دونه باید چیکار کنه.
و از طرفی هم فکر می کنه گول شما را خورده که استقلال نداره و داماد سرخونه شده.
دائم با خودش جدال داره که کاش پولم را می دادم خونه رهن می کردم و اینطور خودم را تحقیر نمی کردم. برای همین هم به شما می گه مگه من غلام تو و خانواده ات هستم؟
فکر می کنه با این کاری که کرده آزادیش را از دست داده.

شما هم که به جای درست صحبت کردن، دائم وعده دروغین می دی.
برای چی می گی حالا فعلا پیچوندمش و گفتم وقتی بابام به نامم کرد، به نامت می کنم؟؟؟؟؟؟

از اونطرف هم می گی حامله شدم گفتم بریم خونه نزدیک بابام رهن کنیم.
شما که می گی بابام گفته نمی ذارم بری خونه رهنی بشینی و بخاطر همین کل زندگیت را به هم ریختی و رسوندی به این مرحله،
چطور حالا می تونی بری خونه رهنی بشینی؟

بریم نزدیک خونه بابام یعنی چی؟
شوهرت از این که آویزون شما و خانواده ات شده (ناخواسته و با برنامه شما) از خودش متنفرررره !
باز می گی بریم نزدیک بابام چون من حامله ام؟

جایی که الان ایستادید، اگر دو قدم شوهرت اومده باشه تا برسید به این نقطه، ده قدم شما و بابات اومدید.
اگر رفتارت را اصلاح نکنی بدتر هم میشه.

---

ببخشید در پست بالا خط چهارم اشتباه نوشتم آقای سوشیانت

منظورم این پست mercedes62 بود.

[QUOTE=شیدا.;411577]سلام

من همیشه تاپیکهای شما را دنبال می کنم و برام جالب بود که توی این دو سه سالی که در مورد همسرت تاپیک می زنی و مشکلت را مطرح می کنی، ذره ای به توصیه های هیچکدوم از دوستانی که براتون کامنت می ذاشتن توجه نکردید و نمی کنید.

توی همین تاپیک ببین آقای سوشیانت چی گفته به شما
خانم فکور چی نوشته
و بقیه دوستان

احساس شما و پدر مادرتون در مورد همسرتون این هست که یه غلام زرخرید آوردید تو خونه که باید به حرف شما بشینه و به دستور شما پاشه!


تنها چاره شما اینه که طلاق بگیری بشینی ور دل مامان بابات و چهارتایی خوش باشید.
با هر کس دیگه ای هم ازدواج کنی همین می شه. هیچ مردی غلامی پدر شما را قبول نمی کنه.

پدر و مادر شما چرا با کس دیگه ای رفت و آمد ندارن؟

چرا وقتی همسرت گفت می خوام بچه ام را بذارم خونه مامانم گفتی نمی خوام اون بزرگش کنه و اخلاق و تربیت خانواده ات را قبول ندارم
اما مادر خودت و اخلاق و تربیتش خوبه؟
فکر می کنی با این حرف به همسرت لطف کردی؟ فکر می کنی این توهینی که بهش کردی به این راحتی ها قابل رفع کردن هست؟

شما با تمام کارهات و رفتارهات، همسرت و خانواده اش را تحقیر می کنی و بهش توهین می کنی،
انتظار داری ایشون شیفته رفتار دیکتاتورانه مامان بابای شما بشه؟
هر چی اونا دیکته کردن همسرتون بگه چشم ؟

همسر شما بیمار نیست فقط اقتدار لازم برای برخورد با خانواده شما و شما را نداره
برای همین در مقابل توهینهای عملی شما و خانواده ات پرخاشگری و توهین کلامی می کنه.

# 11



#9[/QU

دوسا عزیز ببخشید من اگه به مشورت دوستان گوش نکرده بودم که الان از همسرم جدا شده بودم..خانم محترم سعی کن کمی محترمانه تر به افرادی که میان اینجا و تاپیکی رو میزنن و منتظر همدردی هستن صحبت کنی و اینقد سریع قضاوت نکنی من شاید تنها ده درصد زندگیم رو اینجا نوشتم و کارایی که سعی در بهبودش کردم رو ننوشتم ما هرشب تو خونمون دعوا داشتین اولاش ولی الان نه شاید ماهی یه بار....بعدشم شما از خانواده من هیچی نمیدونین دلیلی هم نداره که بیام اینجا توضیح بدم که چرا اونا با کسی رفت و آمد ندارن مطمین باشین اگه ایراد از اونا بود من اصلا این مشکل رو طوری مطرح نمیکردم که همسرم مقصره..بزارید یه جور دیگه بگم من این سایت رو و تاپیک بازکردن رو صرف دردو دل کردن نمیدونم وگرنه بارها شده مشکلاتی به وجود امده که خودم سرمنشاش بودم یا خانواده شوهرم یا خانواده خودم که خودم مدیریتش کردم من این مشکلی که مطرح کردم قضیه اش ریشه ایی و مقطعی نیست دست بر قضا شاید تو این مرتبه پدر من تا حدودی مقصر بوده ولی عنوان تاپیک هم بیانگر کلی بودن و همیشگی بودنه...در ضمن دوست عزیز شما تو خانواده ما نیستی و نمیبینی که گویا پدرو مادر من غلام همسرمن هستن تا ایشون !!! رفتار اونا با شوهر من جز محبت و عزت احترام نیست...من همه دردم اینه که وقتی اونا اینقد همیشه محبت می کنن چرا یه بار بابای من یه چیز میگه اون برمیخوره بهش واون بازخورد رو داره و رفتارای قبل رو فرموش میکنه چرا همیشه اون باید بهش بربخوره بارها پیش اومده اون رفتار بد کرده یا حرف بد کرده که من از پدر مادرم خواستم چشم پوشی کننو هیچ جواب و ابزخوردی نکردن......من تو تاپیکم کلیات رو اشاره کردم و لی شما فقط سطحس نگری فرمودید...من تونستم زندگیم رو تو قضیه محل سکونت، اون پولی که بابام داده بود برای خرید خونه، نگه داری بچه و .........با همسرم مدیریت کنم زندگی ادما اینقدر بالا و پایین داره که نمیشه همه رو توضیح دادم.من از این سایت یاد گرفتم که مشکلم وقتی حاد بشه و توش گیر کنم مطرح کنم و نظر دوستان استفاده کنم و به نتیجه رسیدم..من از نظر بقیه دوستان هم که اینجا د راین مورد دادن واقعا ممنونم و ازش استفاده می کنم چه بسا الان تو این دو هفته طوری مدیریت کردم که همسرم دیروز خودش به پدرم زنگ زد و احوالپرسی کرد و خودش به این نتیجه رسید که پدر بیمار من منظوری نداشته و اون کارش اشتباه بوده که بدون خدافظی رفته........
باز هم ببخشید اگه رک صحبت کردم چون توقع نداشتم اینقد راحت متهمم کنید

سلام دوست گرامی

با اشارات شیدای عزیز پست اول تاپیکهای شما رو خوندم

به نظرم یه کار رو باید حتما انجام بدی
کاری کن محبت خانوادت به شما بیش از حد و غیر نرمال نباشه
ازشون نخواه بیش از حد در خدمت شما باشن اگر شوهرت هم خواست، با لحن مناسب در عین حال با اقتدار بگو مایل نیستم کاری که باید خودمون دو تا انجام بدیم بندازم گردن پدر مادرم البته با لحن مناسب نه با پرخاشگری و جانب گیری

وقتی خدمت خانوادت به شما کم بشه توقع شما از همسرت برای احترام به خانوادت هم کم میشه از طرفی همسرت خانوادت رو در نقش خدمتگذار شما نمی بینه و احترام بیشتری میذاره

ضمنا سعی کن میزان روابط بیش از حد نباشه

تا حدی سعی کن عدالت رو در رابطه با رفت آمد با خانواده همسرت هم رعایت کنی یعنی همسرت احساس کنه شما برای خانوادش ارزش قائل هستی و فقط خودت و خانوادت برات مهم نیستن بلکه به اونها هم بها میدی
احترام به خانواده ها باید متقابل باشه شما اگر برای خانواده اون ارزش قائل نباشی حتی اگر به زبان هم نیاری تا حدی مشخص میشه و شوهرت هم به خودش این اجازه رو میده که چندان احترامی به خانواده شما نذاره

کمی از خانوادت فاصله بگیر و خدمات کمتری ازشون بخواه زمان کمتری رفت آمد کن تا احترام بین شما هم افزایش پیدا کنه

خوشبخت باشی

به نظر من شیدا خیلی خوب مساله شما رو تجزیه تحلیل کرد.
از نوشته هاتون دقیقا همین مطلب به من هم منتقل شد که ایشون از ارتباط زیاد با خانواده شما
خیلی راضی نیست.
حالا شما دنیا پول بدید به ایشون.اگه محبت شما تاثیر گذار بود تا الان مشکلی اینچنینی نداشتین.
ضمنا برخورد شما هم با خانواده همسربیانگر موضع کلی شماست.
مثلن من هر چیم بگم من با خانوادم رابطه دوری و دوستی دارم بیشتر نظرم اینه که ببینم طرف مقابل چطوری رفتار میکنه.
شیدا هم دقیقا به همین موضوع رسیده و اشاره کرده.

من توي تاپيك قبلي گفتم شما خونواده خودتون رو فرشته گونه ترسيم مي كنين و همسر و خونواده ش رو ديوصفت! اين مسئله رو دوستان ديگه هم بهش اشاره كردن و شما شديدا در مقابلش واكنش منفي نشون ميدي! چطور همه از صحبت هاي شما اين برداشت رو مي كنن و شما همچنان اصرار داري كه بگي اينطوري نيست؟! وقتي شما اصل مشكل رو نميپذيري چطوري راهكاراي دوستان رو به كار ميبري؟!!!

من با قسمت آخر صحبت هاي جناب دني هم بسيار موافقم. من خودم دوست نداشتم همسرم و پدرم باهم ارتباط برقرار كنن ولي به مرور رفتارهاي همسرم باعث شد نه تنها بهش علاقه مند تر بشم بلكه ارتباط خودم و پدرم هم بهتر شد! هيچ شق القمري هم اتفاق نيفتاد. صرفا احترام بود و ديدارهاي گاه به گاه.

سلام

پدر شما به شدت کنترلگر هست و نمی خواد قبول کنه دخترش زندگی مستقلی تشکیل داده
تا زمانی که کنترلهای مادر و پدر شما توی زندگیتون ادامه داشته باشه همینه

اگر همسرتون زنگ زد عذرخواهی کرد برای این بود که نمی خواد زندگیش را به این راحتی از دست بده
ولی مسلما از این که بهش بگن کجا بشینه و چی بخوره و با کی حرف بزنه و کجا خونه اجاره کنه و کی باید میوه بخره و ... ناراحته

و پرخاشگریهایی هم که از روز اول تا الان موضوع تمام تاپیکهای شما بوده، به همین دلیل هست

ایشون احساس می کنه داره بهش زور گفته می شه، تحت فشاره، تحت کنترله
جراتمند و مقتدر هم نیست
پس راه چاره را در داد و بیداد می بینه

------------
علت این که پرسیدم خانواده شما چرا با کسی رفت و آمد ندارن این بود که خواستم بهت یادآوری کنم اینقدر به خانواده همسرت خرده نگیری و متهمشون نکنی که اهل معاشرت نیستن ... وگرنه جواب شما را نمی خواستم.

نقل قول:

---

قبلا در مورد خانواده همسرم گفته بودم یه چیزایی والا اونا اصلا اهل رفت و آمد نیستن عید نوروز و عید غدیر می بینیمشون...

---

می بینی که این ایراد به خانواده خودت هم وارده !

خانواده همسر من هم شدیدا کنترل گر هستند و اخلاق همشون همین طوریه حتی بچه هاشون و از همه بدترش اینه ک من باشون تویه یه خونه زندگی میکنم و برادر شوهرها و خاهرشوهرم هم به فاصله کمی از خونه ما هستند تویه همه چی هم دخالت میکنن در ظاهر خیلی مهربون و دلسوز هستن ولی همین تو همه چی نظر دادنشون منو کشته دقیقا رفتار پدر این خانم منو یاد رفتار مادرشوهرم وقتی میریم بیرون میندازه همش حواسش ب منه ک کجا میشینم میخورم نمیخورم گرممه سردمه
اه اه اه حالم از بیرون رفتن باشون بهم میخوره حالم از همه چی دیگه بهم میخوره
تو رو خدا یکی بیاد بگه با آدمای کنترل گر باید چطوری رفتار کرد؟

دوست عزیز زندگی شما مثل یک معادله ایه که به راحتی از اول قابل حل بود، من نمیدونم چرا انقدر برای شما پیچیده شده!
شما از یک طرف پدر و مادری دارین که بعد ازدواج سعی کردن همه جوره بهتون کمک معنوی و مالی بکنن و از طرف دیگه همسری که قدرشناس نبوده و نیست و در مقابل این کمک ها رو توهین به خودش میدونه و بهشون فحاشی میکنه
هر خانومی که کمی سیاست داشته باشه توی این شرایط کمک خانوادش رو دیگه نمیپذیره و به همسرش میفهمونه اگه کمک ها رو نمیخواد خودش زحمت همشو بکشه! چیزی که تو اولین تاپیک شما بهتون گفتن، این که وقتی خانواده ی یک دختری به دخترشون لطف میکنن صد درصد برای دختر خوشاینده اما به همسرش حس عدم استقلال و دخالت رو القا میکنه
اما با این حال نقش خانوادتون هنوز توی زندگی شما خیلی پررنگه. شما مسئولیت دخترتونو به مادرتون سپردین و همچنان با خانوادتون پیک نیک میرین و همچنان هم توقع دارین همسرتون قدرشناس باشه....
حرف های دوستان هرچقدر هم تلخ باشه بخشی از حقایق زندگی شماست که شما نمیخواین بپذیرین! هر نوع کمکی از طرف خانوادتون مثل سمی بود که به زندگیتون تزریق شده و کم کم داره زندگیتونو از هم میپاشه

ممنون از راهنمایی های دوستان...باهاتون تا حدودی موافقم...ولی باورکنید این کم لطفیه که بعضی دوستان میگن اصلا به رهنمودهای اینجا گوش نمیکنی و عمل نمیکنی..اینطور نیس چراکه من نتیجه برخوردهامو دارم می بینم.اینم بگم خانواده من اونقدرا هم کنترل گرا نیستن چراکه پدر من فقط تو اون روز اونطوری صحبت کرد و هیچ وقت حتی به خودش اجازه نمیده در مورد کار شوهرم بپرسه که نکنه بهش بربخوره اونطوری هم نیستنکه بگم هر روز خونمونن نه..از عید تا حالا کل خانوادم نیومدن مگر مامانم که اونم چند روز اومده من بچه رو میبرم اونجا...یه چیز دیگه هم اینکه در پاسخ شیدای عزیز من هیچ وقت به همسرم و خانوادش توهین نکردم و نخواهم کرد و حتی بهش نگفتم که دوست ندارم مادرت بچه رو نگه داره!!!اینو دلم به خودم گفتم..راستی همسر من اصلا دوست نداره ما با خانوادش رفت و آمد داشته باشیم اصلا ما رو نمیبره اونجا فقط خودش سر میزنه خونه مامانش و گرنه من حرفی ندارم با اونا رفت و آمد کنم حتی چندبار هم به همسرم گفتم گفته نه اینطوری بهتره.

سلام

همسر شما احساس کمبود میکند در مقابل شما و خانوادتان

پس در اینجا کمی کارتان سخت میشود حساسیتهای اون را بشناسی و با دقت عمل کنید

از همه مهمتر سعی کن بیشتر تاییدش کنید تشویق تشکر حداقل روزی سه بار

در جمع تعریف کن از اخلاقش روحیه اش که باعث شود حس قدرت کند

خودت را خیلی خوشحال و سر حال نشان بدید از اینکه همسرش هستی

در طول روز بهش بگو بهت افتخار میکنم حالا به هر بهانهای که میشود حتی کار کوچکش

اگر سعی کنید همش تعریف و خوبی را عنوان کنید حتی در نبودش در مقابل خانوادت موفق میشوی

عزیزم جالبه بگم من هم دقیقا شرایط شما رو دارم
با این تفاوت که من بچه ندارم شوهر من هم سر هر موضوعی بی احترامی میکنه به من میگه ات واشغالات و جمع کن از خونه من گمشو بیرون!
واقعا درموندم فکر میکردم بچه دار بشم درست مبشه ولی با این شرایط شما گویا فرقی نمیکنه

دارم تمامه نظرات دوستان رو جمع اوری میکنم و به کار میگیرم: مثلا اصلا دیگه در مورد اون موضوع صحبت نکردم ازش گله نکردم اگرم خودش بحث رو باز کرد من فقط سکوت کردم فقط بهش گفتم یه جورایی حق با تو و تمومش کردم اصلا بهش نگفتم بیا بریم خونه بابام اینا برای عید نیمه شعبان اصلا نگفتم زنگ بزن تبریک بگو و اصلا پیشنهاد پارک و پیک نیک رو ندادم...عوضش خودم با مادر و خواهرم رفتم پنج شنبه پارک اونم گفت برو خوش بگذره.بعد خودش روز عید گفت بریم شیرینی بگیریم بریم خونه بابات اینا و رفتیم بیست دقیقه نشستیم اومدیم نه اون حرفی زد نه پدرم راجبه اون اتفاق.پدرم هم خیلی گرم باهاش برخورد کرد...موقع برگشت بهم گفت دوست داشتی اومدم خونه بابات منم گفتم اره خیلی خوب کردی و ازش تشکر کردم همین و تمام.
ولی یه چیزی خیلی نگرانم کرده.........بابای من یه ویلا داره که میخاد بفروشه دو روز پیش ازم پرسید بابات ویلاشو چیکار کرد منم کفتم هیچی برا فروش گذاشته شاید یکی از دوستاش بره ببینه خوشش بیاد هیچی نگفت..چندساعت بعد گفت دعا کن سال دیگه اینموقع خونه دار بشیم فکر کنم داره پول میرسه!!!!!!منم گفتم از کجا؟؟؟؟گفت بابات ویلاشو بفروشه یه صد تومن بده ما بریم خونه بگیریم دیگه...منم گفتم خیلی پر رویی برو خجالت بکش بابای من یه بار صد تومن داده ما خونه گرفتیم خودمون فروختیم به جاش مغازه گرفتیم....گفت اوه ه ه اون گذشته الان که خونه نداریم بابات میده تو غصه نخور!!!!!!!!با وقاحته تمام........منم گفتم خیلی رو داری بابای من خودش زن داره یه دختردیگه هم داره اون کمک و محبتشو بیش از اندازه هم به ما کرده دیگه توقع چی داری؟؟؟؟؟؟؟
حالم بده.......خیلی بد..........بهش گفتم دیگه این حرفو نزن ازت بدم میاد وقتی میگی اونم گفت برو بابا..همین.....شاید فقط به خاطر این اومد خونه بابام اینا
من واقعا موندم چی بگم بهش که از این فکر کثیف بیاد بیرون من یه قرون هم از بابام نمیگرم .............تا یه ماهه پیش میخاس مغازه رو بفروشه خونه بگیریم ولی الان کاملا نظرش عوض شده میگه من مغازمو نمیفروشم !!!!!!!!

سلام
شما نباید دیگه از خانوادت کمک بگیری ولی نیازی هم نیست اینجوری پرخاش کنی

میتونستی بگی ان شا الله خدا به خودمون میده
من دیگه اصلا دلم نمیخواد از کسی کمک بگیریم چه خانواده شما چه خانواده من
من از این به بعدشو دلم میخواد رو پای خودمون بایستیم

هر کسی بالاخره برای خودش برنامه داره پدر من هم حتما برنامه برای فروش اون ویلا داره و در هر صورت هیچ چشمی به اون پول ندارم و نمیخوام یک ریال از اون ویلا رو به من بدن

نیازی نیست انگشت اتهام به سمت اون دراز کنی بیشتر از اینکه نظر خودت چی هست و پول رو نمیگیری و ... بگو نه از اینکه نمیخوان به تو بدن تو چرا میگی و ... (از کلماتی مثل من نمیگیرم من توقع ندارم استفاده نه اینکه نمیخوام به تو بدن )
از واژه هایی مثل پر رو و اینا هم استفاده نکن با احترام و اقتدار نظرت رو بگو و روش هم بمون
موفق باشی

ممنون فکور عزیز.....حتما همین کار رو میکنم چه بسا اونروز هم بهش گفتم انشالله کار میکنیم و میگیریم .......ولی اصلا گوشش نمیشنید دوست داشت از من بشنوه که اره از بابام میگیریم..خیلی حسه بدی دارم.حس میکنم میخاد سوء استفاده کنه

عزيزم خودتون شرطيش كردين توقع نداشته باش چيز ديگه اي بگه ازين ببعدم حرفي زد اصلا محل نزار.

پریای عزیز گذشته ها گذشته
الان باید چه طور برخورد کنم تا نگاهش عوض بشه و توقع نداشته باشه

سلام
فعلا هیچ حرفی از ویلا و .. نزن
هیچ کدوم از حرفهای همسرت در این مورد رو هم به خانوادت منتقل نکن
اگر همسرت در این زمینه حرفی زد همون حرفهایی که گفته شد رو به ایشون بگو

بگو که دیگه نه دلم میاد و نه تمایلی دارم بیشتر از این از پدرم پول بگیرم.
امیدوارم پولشون رو در جهت رفاه خودشون هزینه کنن.

اصلا نگو حالا به پدرم میگم ببینم چی میگه یا مثلا نگو خیلی پر رویی و ... منتی هم بابت پولهایی که تا حالا ازشون گرفتی سر شوهرت نذار کلا دیگه راجع به اونا حرف نزن

زمان خودش همه این موارد رو جا می اندازه کمی صبر داشته باش و ذهنت رو از این قضیه آزاد کن تا وقتی که حرفی از این موضوع وسط بیاد

موفق باشی