بعد دو سال دیگه می خوایم بریم خواستگاری دختر مورد علاقم---- دوستان لطفا کمکم کنید

سلام به همه ی دوستان خوب همدردی.
دوستان من قبل تر ها از دختر مورد علاقم (هم کلاس سابقم) خواستگاری کرده بودیم که جواب منفی شنیده بودم(اون موقع شاید یک سری شروط لازم رو نداشتم که با گذر زمان به لطف خدا بدستشون اوردم)....این که چی شد و... بماند ولی توسط یک واسطه شکر خدا اونا اجازه ی خواستگاری حضوری رو بعد حدود دو سال دادند...

راستش دل خود اون خانم فکر می کنم پیش من باشه.... :) ....(ولی ایشون از اون دختر هایی هستند که بازم نظر خانوادشون خیلی مهمه خیلی خیلی... )

اما نکته ای که هستش که فکر می کنم خانواده ی سخت گیری دارند و روی دخترشون حساس هستند و به همین راحتی ها شاید نمی تونند به فردی اعتماد کنند....

لذا خیلی مهم هستش که من توی اولین جلسه ی خواستگاری چه برخوردی داشته باشم...؟؟؟؟؟؟؟؟؟
مثلا
موقع صحبت کردن با دختر خانم چه رفتار و واکنش هایی داشته باشم...؟
چقدر با دختر خانم صحبت کنم ... ؟
رفتارم با مادر ایشون توی جلسه ی خواستگاری چطوری باشه...؟
چجوری جواب بدم اگه جلوی مادرا ازم سوال پرسیدند؟
حتی در انتخاب نوع گل و شیرینی

و هر نوع ریزه کاری که دوستان محترم

مخصوصا اقا پسرانی که تجربه ی خواستگاری رفتن دارند و دختر خانم هایی که تجربه ی خواستگار راه دادن دارند ممنون میشم بهم بگید....


مثلا توی تاپیک چند تا از دوستان محترم این جا ...می خوندم نکات ریزی رو مطرح کرده بودند از جلسات خواستگاریشون که برام جالب بود...مثلا نحوه ی برخورد و رفتار اقا پسر با پدر و مادرش در جلسه ی خواستگاری و...


پیشاپیش از همه ی دوستانی که برام وقت می ذارند تشکر می کنم.
ضمنا از همه ی دوستان حسابلی التماس دعا دارم لطفا دعا کنید هر چی خیره بشه...البته من دوست دارم خیرم در رسیدن به این خانم باشه.الهی امین.

درود دادا

آقا ایشالله شما هم ازدواج کنی از دستت خلاص بشیم خانومت دیگه اجازه نده بیای همدردی :311::58:
سوالت تخصصی شد فکر کنم نیازه متخصص این رشته سرکار خانوم مصباح الهدی گرامی تشریف بیارن و راهنمایی بکنن:72:

ولی چنتاشو من میگم

1.پیراهن و شلوار بپوشی بهتره مخصوصا شلوار پارچه ای پیراهنتو بزن توی شلوارت این مهمه سعی کن کفش نو بپوشی و خوب واکس خورده باشه خانوما بهیکی از نقاطی که توجه میکنن کفش طرف مقابله

2.تا وقتی مجبور نشدی صحبت نکن البته وقتی هم حرف میزنی و محکم و قاطع باشه قبل از حرف زدن یک لحظه فکر کن تو ضبط صوت نیست واونجا هم کلاس درس نیست

3.سعی کن میوه زیاد نخوری یا حداقل کم بخور میوه هایی که خوردنش راحته رو بخور
4.اول دختر خانوم میره توی اتاق بعد شما میری
5.پرحرفی ممنوعه
6.به حرفاش خوب توجه کن بعضی وقتها نیازه حرفهایی که یمزنه رو تکرار کنی تا متوجه بشه خوب گوش دادی قبل جواب دادن یکمقدار مکث کن
7.بهش دروغ نگو ولی قرار نیست همه راستشم بهش بگی
8.خیلی هم توی چشماش زل نزن بعضی وقتها فرش رو نگاه کن یکم مظلوم نمایی کنی خوبه
9.خیلی هم از موضع ضعف وارد نشو موقع حرف زدن بعضی وقتها بهتره یک مرد نشان بده چه جایگاهی داره در خانواده قدرت خودت را نشان بده ولی زیاده روی نکن
10اگه گفت دوست داره در آینده شاغل بشه یا برای درامدش البته به طرز فکر خودت مربوطه این موضوع ولی دخترها به این موضوع خیلی حساس هستند اگه خودتم تمایل داری بگو در صورتی که به کانون خانواده آسیب وارد نکنه و ترجیحا محیط زنانه باشه استقبال هم میکنی اینکه همسرا اجتماعی باشه و بروز

و مهمترنی نکته خودت باش چیزی که نیستی رو نشان نده فقط خودت باش حرفی را نزن که بهش اعتقاد نداری یا قولی نده یا بعدا بهش عمل کن

سلام فدایی عزیز

فدایی داری:cheerful:

منم بعنوان کسی که "پدر علم خواستگاری ایران " شناخته میشم :biggrin-new: خواستم برات یک پست بزنم:


فکر میکنم یکی از لذت بخش ترین چیزهای دنیا اینه که ادم به کسی که دوستش داره برسه و باهش تشکیل زندگی بده و تک تک لحظات خوب و ناخوب زندگیش رو کنار اون سپری کنه .. البته به شرط اینکه صلاح در اون وصلت باشه .. برای شما هم ارزو میکنم اگه این وصلت به نفع و صلاحت هست ، این فراق به وصال همیشگی تبدیل بشه....


من قبلا یک پست برای امیر مسعود گذاشته بودم اینجا برات ضمیمه میکنم ، فکر کنم بعضی از نکاتش برات مفید باشه.. غیر از اون ، دو تا مطلب میگم ، اینها رو هم گوشه ذهنت بسپار....


نکته اول اینکه به نظرم خیلی از ماها ، خیلی داریم خواستگاری رو سخت و وسواس گونه بهش نگاه میکنیم ، فدایی عزیز ، خواستگاری یک جلسه معارفه خیلی ساده هست ، پیچیدگی و سختی خاصی نداره .... توی خواستگاری اتفاقی که قراره بیفته اینه که خودت رو به همون شکلی که هستی خوب و جامع معرفی کنی نه اینکه خودت رو ادمی خوب و بی نقص معرفی کنی.... پس یادت باشه ، توی مراسم خود خودت باشه .. خیلی سلیقه ادمها متفاوته ، ممکنه یک دختر خانم از ادمهای جدی خوشش بیاد ، یکی از ادمهای شوخ ، یکی از ادم پرحرف ، یکی از ادم کم حرف ، یکی از ادم جسور خوشش بیاد و یکی از ادم سر به زیر و مظلوم و....... پس خود خودت باش ، مخصوصا اینکه با اون دختر خانم اشنایی قبلی هم داشتید و اون خود واقعی فدایی یار رو دوست داره ... حالا هر کاراکتر و شخصیتی که فدایی داره....


نکته بعد هم اینکه توی جلسه خواستگاری مخصوصا اینکه اگه به جلسات بالاتر کشیده شد ، سعه صدر خیلی مهمه ... ممکنه حرفهایی زده بشه که به مذاق شما خوش نیاد ، خیلی مهمه که بتونید با متانت جلسه رو مدیریت کنید ، حاضر جوابی و جواب تند و تیز دادن اصلا یک امتیاز نیست بلکه باعث دور شدن دلها از هم میشه ... این نکته رو گفتم چون گفتید خانواده ایشون سختگیر هستند و روی دختر خانمشون خیلی حساس هستند.... ممکنه حرفهایی بزنند که زیاد منطقی نباشه ...


اگر فرصت و نیازی بود شاید بعدا اومدم بازم نوشتم برات
این هم پستی که برای امیر مسعود زده بودم

http://www.hamdardi.net/thread-38837.html#post384358

موفق باشی.

سلام آقای فدایی یار
خیلی خوشحال شدم دیدم که امر خیر در پیش دارید. :72:
واقعا خیلی دوست دارم اگر بتوتنم کمکی بهتون بکنم.چون اون موقع ها که خیلی شرایطم خوب نبود پستهاتون خیلی به من کمک کرد.

آقای محمد 93 به نکات خیلی خوبی اشاره کردند .به خصوص در مورد پاراگراف آخر.و من خیلی احتمالا نتونم در حضور ایشون(پدر علم خواستگاری ایران:دی) راهنمایی بکنم! و جدی می گم منتظر پست بعدیشون هستم.چون نکته های خوبی از دید یک آقا می گن.و مهمتر اینکه از من خلاصه تر و شیواتر می گن و خواندنش خیلی راحت تره.

آقای فدایی یار من با شناختی که از شما دارم شما احتمال زیاد مشکل خاصی تو خواستگاری نخواهید داشت.منظورم تقابل با پدر دختر هست.پس نگران نباشید.

البته خب شما می دونید من پدرم سخت گیر هست(بود!!!) و تجربیاتی در این زمینه دارم. راستش بعضی از خواستگاران من درک خوبی از نحوه برگزاری خواستگاری و اینکه بتونن پدر من را درک کنند نداشتند.و حتی شاید خود آقا پسر داشته ولی مثلا خانوادشون درک درستی نداشتند و مثلا یه جوری برخورد می کردند که انگار فقط آنها انتخاب کننده اند و خلاصه گاهی آنها رفتاری می کردند که شک برانگیز می شد و پدرم نگران و حتی بوده که رفتار بد داشتند.
راستش من نکته زیاد دارم بگم. به خصوص یه خواستگار داشتم که پدرم را همون تو جلسه دو حساس کرد که کلکسیون اشتباه بود(و خب البته مشخص بود نمی تونست با من بخوره) که بعدا تو پست بعدم شاید براتون اشتباهاتش را تعریف کردم. البته می دونم شما اصلا مثل او برخورد نخواهید کرد ولی بعضی وقتها برای اینکه آدم یه مسیری را روشن کنه از ضدش استفاده می کنه تا منظورش را راحت تر برسونه .

یه چیزهای جزئی براتون خواهم گفت که با پدر دخترخانم چگونه صحبت کنید و نگرانی بی خودی ایجاد نکنید. البته مطمئنم شما ایجاد نمی کنید.و اینکه یه نکته هایی که کلا هم برای خودتون و هم برای دختر خوب باشه برای شناخت بهتر از هم و نه صرفا رسیدن به جواب مثبت.رسیدن به جواب حقیقی.
و یه نکته هایی که مثلا متوجه بشید بعد از ازدواج دختر چقدر با خانواده اش پیوند داره و یا مثلا دخالت خانواده ها و...

فکر کنم تاپیک زیر هم براتون مناسب باشه و برخی سوالات خواستگاری و مباحث پیرامون خود مجلس درش هست و تقریبا کامله:
مشاوره برای جلسات خواستگاری (البته صحبت دوستان دیگر را هم بخونید مثل فرشته اردیبهشت)

واقعا براتون آرزوی موفقیت و خوشبختی می کنم :72:

بسم الله
سلام آقای فدایی یار می بخشید اگر دیر پاسخ می دهم.
اولش یکم نسبت به بیان برخی نکات حس خوبی نداشتم. بعد گفتم اگر من تجربیاتی داشتم که برای من مفید نبوده و گاهی تلخ حداقل برای شما مفید باشه و ای کاش یکی هم به همسر آینده من بعضی از این نکات را بگه بعد بیاد خواستگاری من.

نکته هایی که می گم لزوما همه موارد به دلیل طرز فکر من یا نگرش شخصی من یا حساسیت خود من نیست. بعضی هاش به دلیل شرایط من و به عنوان مثال شرایط پدرم و شخصیتشون است.
من مطالب را باید توی دو پست بگم ولی چون وقتم زیاد نیست پستها را اینجا جداگانه می ذارم و با ستاره تفکیک می کنم:

1******************
از نظر پدر من در خانه دختر در پادشاهیست(اینو همیشه می گن) و کسی که به عنوان خواستگار می خواد وارد خانه ای بشه و دختری را خواستگاری کنه باید شان یک دختر را حفظ کنه و همین جوری نیست.
و واقعا هم آقای فدایی یار بعضی وقتها پدر من حالت دفاعی از من دارند و وقتی مثلا یکمی احساس کنند اون کسی که اومده خواستگاری من ارزش منو نمی دونه حتما واکنش نشون می دن.مثلا یکی از واکنشهای همیشگشون اینه که یه دفعه از من خیلی تعریف می کنند. یه جوری که به طرف مقابل این حس منتقل میشه که یعنی شما لیاقت دختر منو ندارین. درحالی که اصلا این طوری نیست و این عادت بابای منه که این قدر منو دوست داره همیشه از من تعریف می کنه.کلا جاهای دیگه هم همین طور. دیگه خواستگاری که جدا دیگه وقتی حس می کنه طرف مقابل می خواد منو بپسنده بیشتر... حالا همین مساله برام چند جا مشکل ایجاد کرده.
راستش نمی دونم باید چه جوری توضیح بدم و توضیح دادنش سخته. برای همین ممکنه یکم پراکنده بنویسم و می بخشید.

اولش من یه خواستگاری را براتون تعریف کنم که می دونم نه شما و نه بقیه آقایون محترم تالار این جوری نیستین ولی برای واضح شدن بعضی از نکات می گم.
من یه خواستگار داشتم که 8 سال از من بزگتر بود و کار خیلی خوب و درامد خوب تحصیلات هوافضا ووو داشت.وقتی هم که با منزل ما تماس گرفتند یه جوری با ما صحبت می کردند که انگار پسرشون یوزارسیو هست و فرض کنید همون پای تلفن خیلی از مشخصات ظاهری پرسید و...معرف هم شخصا زنگ زده بود و کلی از این خانواده تعریف می کردند.
ما خانواده خیلی مهربونی هستیم.بابام شاید شما فکر کنید با اقتداره و فلان و بیسار.ولی خیلی خوش صحبته و مثلا مزاح هم می کنند بعد مشکلی که وجود داره گاهی بابای من کمی ثقیل و کتابی و پیچیده صحبت می کنند.برای همین دفعات اول یکم متوجه شدن منظور ایشون سخته.و تو صحبتهاشون پر از استعاره و آرایه کنایه و گاهی بیت شعر و... هست.بعد تو خواستگاری من وقتی استرسشون بیشتر میشه همه اینها شدت می گیره و پیچیده تر.

حالا این ها به کنار...
وقتی جلسه مرتبط با خانمها داشتیم من اصلا ازشون خوشم نیومد.منظورم تکبری که داشتند و یه جوری بود که فقط انگار آنها می خوان از ما سوال بپرسند. حالا بگذریم جلسه بعدی پسرشون آمد و قبلش پدرم کمی صحبت کردند با ایشون.خب خیلی بااعتماد به نفس ولی خوب بود ظاهرا. بابام هم چند تا سوال پرسیدند خوب بود.ولی مثلا من می دیدم که بابام یه مزاحی کردند.همیشه هم همون مزاح را تو خواستگاری های من می کنند.اما اینجا هیچ کدومشون نخندیدند! بعد مادر و خواهرشون به شدت روشون را گرفته بودند و بعد هم که ما صحبت کردیم اصلا پسرشون اجازه نمی داد من سوال بپرسم. وسطش می خواستم سوال بپرسم می گفتند اول اجازه بدین من سوالام را بپرسم.و یه جوری بود که اول من باید جواب می دادم بعد اون جواب خودش را می داد.آخرش وسط سوالات گفتم ببخشید شما اول جواب این سوال را بدین بعد من نظرم را در این مورد می گم.تازه اینم به زور قبول کرد. خب اینها تو همون جلسه اول به من این حس بد را می داد که هم خیلی متکبرند هم خیلی مردسالارانه و از اون مردایی می شن که همش مشکوکند هستند.

بعد از اون جلسه من خیلی مردد بودم و یه خواستگار دیگه هم همزمان داشتم.که برعکس این آقا سطح اقتصادیشون پایین بود ولی به نظر من از نظر شخصیتی خوب بودند و مشکلی نداشتند و می خواستم این خواستگارم را ادامه بدم. بعد من می خواستم این خواستگار هوا فضا را رد کنم.ولی وقتی به بابام دلیلم را گفتم گفتند که احتمالا من اشتباه می کنم و گفتند جلسه بعدی در این موارد خودم یکم صحبت می کنم و فکر می کنم پسر خوبیه و رد نکن.

بعد جلسه بعدی با اینکه قبلا جلسه زنانه برگزار شده بود دوباره به ما گفتند ما می خواهیم برای آشنایی بیشتر جلسه خصوصی زنانه داشته باشیم تا با هم تعامل بیشتری داشته باشیم(!). از اون مدل ها که من متنفرم اول دختر را بی حجاب می بینند و بعد پسر میاد تو. من خب اول مثبت فکر کردم گفتم خب حتما خواهر دومشون می خواد بیاد می خواهیم تعامل بکنیم دیگه.خب شاید من اشتباه برداشت کردم.شاید این خواهرشون مهربونه . ولی چی شد هیچی اصلا هیچ تعاملی نبود.خواهرشون اومده بود من هرچی می خواستم سر صحبت را باز کنم هیچ حرفی نمی زد.مثلا خیلی کوتاه می گفت.و خیلی جالبه خیلی از اطلاعاتی که می شد جلسه اول بگن همین جلسه یواش یواش می گفتند. مثلا آخرای جلسه یه اطلاعاتی می دادند که اصلا همون جلسه قبل هم می شد بگن.مثلا ما فهمیدیم فامیلی اصلیشون چیه یا موارد دیگه. بعد ما کلا برعکسیم. خیلی شفاف چیزهای اولیه را می گیم. این ها مدلشون این طوری نبود و مرموز بودند!و سیاستشون این بود اول اطلاع بگیرن بعد اطلاع بدن.

گذشت و هیچ تعامل آنچنانی ایجاد نشد(!) و پسرشان آمدند داخل. و رفتند نشستند.قابل توجه این که دو جلسه خود پسر اومده ولی هر دو جلسه کاملا دست خالی اومده بود که من سابقه نداشتم که پسری دست خالی بیاد خواستگاریم.بعد مادرم گفتند پدرم هم می خوان بیان و صحبتی بکنند.(خب من واقعا می خواستم زودتر تکلیفم معلوم بشه که این خواستگارم را رد کنم یا نه.چون همزمان یه خواستگار دیگه هم داشتم. برای همین خواستم بابام که مرده و واقعا باهوشه ببینند واقعا این آقا همون جور که من فکر می کردم هستند و مردسالار و از اونا که روی زن حساسیت دارند هستند یا نه.چون یه جورایی باور کردنش سخته وقتی یکی فوق لیسانسه. بعد شریف درس خونده و... این جوری باشه هنوز)

بابای من که آمدند پسر بلند شدند ولی بعد که نشستند پاشون را روی پاشون انداختند و دستشون هم روی دسته مبل تمام مدت! بعد بابای من که کنارشون نشسته بود پسر فقط سرشون را برگردوندن و یه ذره مثلا زحمت نمی داد به خودش که آقا جون بابای من که پیره و بزرگه شما هم یه ذره بچرخ... از اول تا آخر همون جوری...
بعد همون اول به حالت اعتراض به بابای من گفت که ببخشید قرار نبود شما هم باشید! خب این چقدر حرف زشتیه! این خیلی به بابای من بر خورد!ولی فعلا بابام چیزی نگفتند.اما عصبانی شدند. بعد سوال می کردند و مدل جواب دادنشون همون جوری بود که به من هم جواب می دادند و شفاف نمی گفتند. بعد بابام یه سری سوال انداختند وسط که ببینند که مثلا من می گم نسبت به زن حساسه واقعا راست می گم یا نه. بابام پرسیدند دختر من فلان مدرسه می رن پسران من این جوری اون جوری... شما چه طور؟ بعد هیچی فقط خودش را می گفت یه ذره از خواهراش نمی گفت و مثلا اختصاصی تر بابام سوال می پرسیدند هیچی نمی گفت.در حالی که خواهراشون همشون معلم بودند. بعد بابام محل کارشون را می پرسید و... باز هم شفاف نمی گفت مثلا بابام می گفتند من محل کارم فلان جاست شما اگر خواستید می تونید تحقیق کنید شما چه طور؟ بعد او فکر می کرد منظور بابای من اینه که ما جوابمون قطعیه رسیدیم به مرحله تحقیق... کلا همش شک برانگیز صحبت می کرد و هی بابام حساس تر و حساس تر می شد.

هیچی بابای من یه دو بیت شعر با حالت کنایه آمیز هم خوند و یه نصیحتهای قلنبه سلنبه و غیر مستقیم و کنایه آمیز و یه نگاه های معنا دار با دیسیبلین ساکت و کلا یه حالتی که انگار خیلی عصبانی شده بودند ولی خودشون را نگه داشته بودند و پدرم محترمانه خداحافظی کردند و از جلسه رفتند. و واقعا خیلی جلسه بد شد.و یه سکوت خیلی بد تو جلسه حاکم شد و بغض تو گلوی من. وقتی هم که پدرم رفتند پچ پچ کردند و گفتند ببخشید مگه چی شد؟ بعد خوب من خودم خیلی پدرم را دوست دارم و تحمل ندارم یکی پشت سر بابای من بد بگه.حالا درسته اونها شخصیتشون کلا مدلش با ما فرق داشت و فقط هم من می تونستم معنی کنایه های بابام و منظورش از اون بیت را بفهمم آنها که نمی فهمیدند!و باعث می شد چیز بدتری بفهمند. بعد حالا اینجا یه صحبتهایی شد من هم یکی یکی منظور بابام را می گفتم و کاملا از پدرم دفاع کردم. بعد خیلی جالبه پسرشون می گفتند: من که نمی تونستم جلوی نامحرم از تحصیلات و شغل خواهرم بگم!!! بعد می گفتند خب تحقیق یعنی چی و... که من یکی یکی توضیح دادم و چون مهمان بودند فقط با لحن خوب و آرامش بخش صحبت کردم و گفتم خب مدل خانواده ما اینجوریه اون جوریه... بابام منو خیلی دوست دارند و...
بعد دوباره آنها گفتند حالا شما اجازه بدین با هم صحبت کنند و... بعد ما رفتیم صحبت کنیم از من یه سوالی پرسید ولی من دیگه بغضم نزدیک بود بترکه و خیلی از اون آقا و نحوه صحبت کردن متکبرانه اش با پدرم عصبانی بودم.ولی از این هم که خواستگاری من اینجوری شده بود هم ناراحت و خب من دوست نداشتم با مهمان اینجوری بشه هم خیلی ناراحت بودم. برای اون آقا گفتم که آقای فلانی من خواستگار زیاد دارم و شده که چند جلسه بگذره و سر مسائلی که همون اول می شد مشخص بشه جلسه چندم متوجه شدیم.مثلا تو تحقیق متوجه شدیم. بابای من که از شما سوال می کردند قصدشون این نبود که مثلا بخوان بگن موضوع تموم شده و... می خواستیم باب آشنایی با شما باز بشه.بابام می خواستند با شما نزدیک بشن ولی شما راه نمی دادین و انعطاف نداشتین.بعد دیگه اشکم در اومد و اونم یه سری حرفای بی ربط زد و الکی مثلا منم قبول کردم همون جا هم گفتم براتون آرزوی خوشبختی می کنم (که یعنی من دیگه تمایل ندارم صحبت کنم)و مثلا به خوبی تموم شد و ماجرا هم اومد!

بعدش با پدرم صحبت کردم و گفتم بابا منم متوجه شدم اینها با ما نمی خورند ولی شما نباید حساس می شدین و باید بی خیال می شدین و به هرحال مهمان هستند.

حالا شما فکر می کنید بابای من چی گفتند؟
گفتند آنها اومدند وارد خانه من شدند!می خوان دختر دسته گل منو خواستگاری کنند بعد پسر به من می گه قرار نبود من بیام. خب اینجا خونه منه! او باید تعیین کنه که من کی بیام؟ (دیدم بابام راست می گن!.مثل این می مونه مهمون بیادخونه آدم بعد مهمون به صاحب خونه بگه چرا این غذا را پختی!و اعتراض کنه!)این در حالیه که به خودشون اجازه داده بودن دو بار منو خصوصی ببینند افراد مختلف خانوادشون.
. بعد چرا دست خالی اومدند اونم برای بار دوم. بعد هم چرا اون مدلی نشسته بود! من جای پدرش هستم یه ذره تواضع نداشت...
خلاصه اینها باعث شده بود بابای من خیلی ناراحت بشن.
2******************
خلاصه اشکالات این خواستگار جلوی بابای من و بعضی نکات :
1. حالت تواضع نداشت و متکبر بود.

2. از نظر بابای من مرموز جواب می داد و شفاف نمی گفت (خودش می گفت پدرش گفته که آدم نباید همه چیزش رو باشه. منم گفتم بله در مورد چیزهای خاص درسته ولی چیزای الکی مثل تحصیلات و شغل و... که دلیل نداره آدم این جوری بگه)
پس شما هم خیلی راحت و صاداقانه و شفاف و باز صحبتهاتون را بکنید.و یه جوری که انگار یه چیزی پیش خودتون نگه داشتین و نمی خواین به پدر بگین نباشه.این پدر را حساس می کنه.

3. بدجور نشسته بود(پا روی پا و رویش به سمت بابای من نبود) و این مدل نشستن جلوی بزرگتر تو خونه ما بی ادبی محسوب میشه.

4. دست خالی اومده بود. شما جلسه اول چون آشنایی قبلی داشتین به نظرم حتما گل و شیرینی خوب بگیرید. بعد جلسات بعدی شکلات معمولی بگیرید و گاهی هم گل.

5. یه اخلاق خیلی بدی هم که داشتند هیچی نمی خوردند.حتی مثلا چایی. (که می شد حدس زد از اون دسته اند که می گن ممکنه مال ما شبهه داشته باشه! بعد به ما برخورد!)

6. اصلا نظر ما را برای برگزاری جلسات نمی پرسیدند و فقط خودشون مهم بودند. این نکته تو خیلی از خواستگاری های من تکرار شده!!! لطفا دقت کنید. مثلا اگر خانواده دختر نظرشون در مورد نحوه برگزاری دارند مدل خاصیه چه اشکالی داره شما هم بپرسید و انعطاف داشته باشید. مثلا برای بابای من قبلا مهم بود که به جای اینکه بعد از کلی جلسات تازه با پدر پسر آشنا بشیم خب مثلا جلسه 3 پدرشون بیان ولی اینو خیلی ها درک نمی کردند و مثلا فکر می کردند پدر پسر می خواد بیاد مال وقتیه که همه چی تموم بشه.خب این از نظر بابای من اینه که چه طور خانواده پسر همه اعضای ما را ببینند ولی ما نبینیم. بعد بابای من فقط از حیث انسان سالم بودن به پدر نگاه می کنند و اون جوری هم سخت نمی گیرند.

**7. هروقت پدر دختر صحبتی می کنند اینو یادتون باشه چون دارند از دخترشون صحبت می کنند تو موضع والد حمایتی هستند و تو این موضع شما باید حالت بالغانه صحبت کنید وگرنه اگر شما هم با لحن والدانه حرف بزنید و فکر کنید می خواهید اعتماد به نفستون را نشون بدین دقیقا دارید برعکس عمل می کنید و حساسیت ایجاد می کنید. پس اگر مثلا سوال کردند نه عقب نشینی کنید و نه اینکه بخواهید خیلی جواب را قاطع و کامل بگید. یه حالت بالغانه و خونسرد و حالتی که درش تواضع هست باید صحبت کنید. کلا تم تواضع همراه با اعتماد به نفس خیلی مهمه.
http://radio.shabanali.com/neg19.mp3

8.این ها که در مورد این آقا گفتم مطمئنم شما خودتون اتوماتیک رعایت می کنید و صرفا برای نمونه گفتم تا بعضی آقایون متکبر بخونند که چقدر بعضی رفتاراشون زشته.مخصوصا وقتی پولدار می شن متکبر می شن و فکر می کنند دختر باید از خداش باشه.من الان به حدی رسیدم که معیار مادیات و قیافه برام برعکس عمل می کنه! یعنی وقتی یکی از نظر اقتصادی خوب باشه و خوش تیپ باشه برای من یه نکته خیلی خیلی منفی میشه ناخوداگاه! و بدم میاد ازش... اینم به خاطر تجربه هاییه که داشتم.

9.یه نکته دیگه در مورد بابای منه (شاید برای باباهای دیگه هم باشه) اینه که بابای من کهولت سنی دارند.بعد یه سری مریضی های خاص دارند.کمر درد و قلب و... همه با هم. بعد یه داروهای خاص می خورند که روی صبر و تحملشون خیلی اثر می ذاره. و حتی حافظشون. (قبلا بابام خب جوان بودن که خیلی صبور تر بودند!و خیلی باهوش.خب همه یه روزی پیر میشیم.باید آدم آدمای مسن را یکم بیشتر درک کنه.)
بعد بعضی وقتها پیش اومده که مسائل دو تا خواستگاری پشت سر هم را با هم قاطی کنند و وقتی با پسر حرف می زنند با قبلی اشتباه کنند. بعد یه بار این اتفاق افتاد و باعث سوء تفاهم شد. اون آقا هم درک نمی کرد.
بعد وقتی که کسی سنش بالا می ره دقت شنواییش پایین میاد. من یه بار یه خواستگار داشتم خیلی سریع و تند صحبت می کرد بابای من متوجه نمی شد و حرفاش را اشتباه می فهمید.بعد تو همون خواستگاری سوء تفاهم مختصر پیش اومد.

*10*. یه نکته مهم این که شما تو مراحل آخر باید بدونید بابای دختر خیلی استرس می گیره تو اون مرحله نباید حرف استرس زا بزنید! باید با اطمینان بخشی صحبت کنید. اطمینان هم از این جهت بدین که من تمام تلاشم را می کنم و ان شاالله خدا هم کمکمون می کنه.کلا یه مساله جدید برای پدر دختر باز نکنید یه وقت. با طمانیه و یواش هم حرف بزنید لطفا.
کاملا مسیر تحقیق و... را هم باز بذارید و استقبال کنید و این لحن استقبال از تحقیق شدن خودش خیلی تو آرامش پدر موثره.

این ها حاصل تجربیات من بود.
دعا می کنم هر آنچه که مصلحتتونه براتون پیش بیاد.
موفق و موید باشید :72:

سلام مجدد به همه ی دوستان خوبم در این جا.شهادت اامم صادق(ع) رو بهتون تسلیت عرض می کنم.نمی دونید چقدر خوشحال شدم وقتی دیدم دوستان قدیمی این جا برام وقت گذاشتند و از تجربه هاشون با کمال صبر و دقت نوشتند می دونم با هیچ زبون و رفتاری نمی دونم قدر دان محبت شما دوستان خوبم در این جا باشم... فقط از خدا براتون بهترین ها رو می خوام .
همچنین عذر خواهی می کنم که دیر جواب دادم امیدوارم دوستانتا روز خواستگاری که هنوز چند روز دیگه وقت دارم منو تنها نذارند و از تجربه هاشون بازم بهم بگند ...پیشاپیش بازم تشکر می کنم...

دوستان راجب خواستگاری رفتن پرسیدن چه سوالاتی در جلسه ی خواستگاری و... این موارد مشابه همون طور که لطف کرده بودید و لینک داده بودید و... که باز به نکات جدیدتری رسیدم و اگه این تاپیک رو زدم برای تکرار نبود و می خواستم هم تجربه ایی برای خودم باشه و هم سایر دوستان که این که هدفم از این تاپیک چی بود در ادامه بهش اشاره می کنم.... مجددا از همه ی دوستانی که برای کمک بهم وقت می ذارند تشکر می کنم.

دوست محترم جناب khaleghezey
راستش من هنوز ازدواج نکرده سایه ی اون خانم در نیومدن به همدری حس کردم !! همین هفته ی پیش که کلا درگیر کارای قرار خواستگاری و صحبت با واسطه محترم بودم نتونستم بیام سایت... ولی کلا همدردی برای من به شخصه بهانه ای شد برای اشنایی با دوستانی که واقعا دوست ندارم هیچ موقع از دستشون بدم...

بابت نکاتی که لطف کردید و برام وقت گذاشتید یک دنیا ممنونم... سعی می کنم همشو رعایت کنم... ولی راجب این که گفتید کم صحبت کنم و... من نه ادم پر حرفی هستم و نه کم حرف بلکه بستگی به موقعیتش داره یک جاهایی لازم باشه یک ضرب حرف می زنم که از من پر حرف تر نباشه و یک جاهایی که نیاز نباشه اون قدر سکوت می کنم که فکر کنند از من کم حرف تر نیست ...من تصورم این بود موقع صحبت با دختر خانم دو نفری از اون موقعیت هایی هست که باید زیاد حرف بزنم !!!!
نمی دونم یعنی کم حرف بزنم ؟؟؟؟؟؟!!!!؟؟؟؟

دوست عزیز جناب محمد 93
فدای شما :)... پدر علم خواستگاری ....از شما هم ممنونم که تجربه هاتونو بهم گفتید....بله کاملا با شما موافق هستم.... من اگه این تاپیکو زدم واقعا قصدم نبود بگم چیکار کنم که مثلا به دل اون خانم بیفتم و.. چه بسا که فکر کنم به دل ایشون باشم که بعد دلیلش رو هم میگم...من این تاپیکو زدم تا یکسری ریزه کاری هایی که هیج جا گفته نمیشه رو بدونم و عمل کنم قبل این که بشم پدر خوانده خواستگاری !!! ...پس برام مهمه که مثل یک ادم با تجربه عمل کنم... که حالا در پایان پستم میگم...چشم حتما سعی میکنم صبور باشم و از خانوادم هم همین درخواست رو داشته باشم...

سرکار خانم مصباح الهدی
منم خدمت شما عرض سلام و ادب دارم...از لطفتون ممنونم...من کار خاصی نکردم....واقعا وقتی پست هاتونو دیدم که چقدر وقت گذاشتید برام و بهم از تجربه هاتون گفتید...تجربه هایی که براتون بهای زیادی داشته...بهایی به ارزش گذاشتن وقت زیادی که با خانواده گذاشتید و کلی فکر و ذهن خود و خانوادتون درگیرش بوده..چه بسا همون طور که اشاره هم کردید بعضی هاش هم توام با تلخی شده بود که واقعا برام ناراحت کننده بودبسیار ذوق زده شدم....
بله جناب محمد93 لطف کردند و منت گذاشتند که از تجربه هاشون گفتند...اما راجب خلاصه گفتن که گفتید اتفاقا من از متن های طولانی خسته که نمیشم هیچ خیلی هم خوشحال میشم چون همیشه این طوری بیش تر دوست دارمممنون میشم شما اگه هر نکته ای به ذهنتون میاد مثل همیشه که وقت می ذارید بازم بهم بگید
...
راجب سخت گیری پدر و... نمی دونید چقدر بهم کمک کردید مخصوصا این که اگه بدونید اتفاقا پدر اون خانم فکر می کنم از تیپ پدر شما باشند !!!! حالا در ادامه میگم...
بله شما درست می فرمایید مثلا خیلی از رفتارهایی که راجب اون اقای خواستگار ظاهرا مغررو فرمودید بنده اصلا ندارم...الان فکرشو می کنم توی جلسه ی خواستگاری پدر دختر خانم بیاد کنارم بشینه خود به خود فکر می کنم کلا طول و عرضم کم و جمع و جور تر بشه و... خلاصه متوجه شدم پس این رفتارهام بسیار هم می تونه خوب باشه....


خانم مصباح الهدی شاید درست نباشه حرف هایی که توی این پاراگراف می زنم...ولی شاید باورتون نشه...من هر وقت میام سایت همدردی اکثر وقت ها پی گیر پست های شما که واسه بقیه هم قرار می دید هستید...به شخصه هر چی بیش تر با دیدگاه شما اشنا شدم و منشتون راجب زندگی و همسر ایندتون و... خیلی وقت ها از خدا خواستم و می خواستم که همسر من هم همین ویژگی های شما رو داشته باشه.... حتی چند وقت پیش که یک پست شما رو خوندم که گفتید توی دانشگاه خواستگار نداشتید با خودم گفتم نکنه منم از همون پسرایی بودم که خیلی راحت از کنار بعضی دختر های خوب گذشته باشم !!!... باور کنید توی هر سه شب قدر براتون ویژه و به طور خاص یکی از بهترین جاهای دنیا دعا کردم که ازدواجی موفق داشته باشید و براتون از ته دل دعای بهترین ها رو از خدا براتون خواستم و بهترین تقدیر...امین...

واقعا همین نکته ای که گفتید چقدر ساده !!! ولی کاربردی بود...به نظر من هم از چی خوب باید تعریف کرد... من خودم که با تعریف کردن از دختر خانم مشکل ندارم... اینو حتما به خانوادم هم میگم یه وقت سو تعبیر نکنند اگه اونا خیلی از دخترشون تعریف کردند...راجب شخصیت پدرتون که بیش تر گفتید و... واقعا با این که پدر نیستم ولی درک کردم تا حدی چقدر خود ایشون از همه بیش تر توی این خواستگاری های متعدد شما اذیت شدند...گاهی این اخلاقیتاتشون ناخواسته سبب شده بود شاید بعضی خواستگار های شما فکر های دیگه بکنند و... ولی حتم دارم ان شالله در نهایت با ازدواجی موفق خوشبخت تر خواهید شد به امید خدا و تمام این تجربه ها میشه براتون خاطره...
به هر حال مطمئن باشید من اصلا بلد نیستم اون رفتارهای متکبرانه اون اقا رو داشته باشم و می دونم برای ضدش گفتید... ببنید مسایلی که گفتید اونایی که رعایت می کنم و متوجه شدم دیگه ادامه ندادم....

ولی چیزایی که متوجه نشدم رو ازتون دوباره می پرسم... بعدش توی پست بعدیم هم دلیل اصلیم از زدن این تاپیکو میگم ...ممنون میشم مجددا از نظرات خوبتون بهم بگید...
راستش متوجه بند هفت اصلا نشدم...حتی نمی دونم والد حمایتی یعنی چی ؟! شاید بدونم مفهموش چیه وقتی توضیح بدید ولی با این اسم متوجه نشدم...و رفتار بالغانه یعنی چی ؟ اگه با مثال بگید خیلی بهتر متوجه میشم... اون لینک هم دانلود نشد برام... راستی یک چیزی بگم فکر می کنید جلسه ی اول ما بریم پدر ایشون هم باشند ؟؟ فکر می کنم اگه پدرشون باشند فضا و جو برام سنگین تر بشه !!! و کار برام سخت تر....
راجب بند نه واقعا از صمیم قلب برای همه ی پدر و مادرا ارزوی سلامتی و به خصوص پدر شما دارم... میگم چه نکات ریزی !!! واقعا ممنون که گفتید...
راجب بند ده هم عالی بود خوب شد گفتید...اگه نمی گفتید قطعا این استرس رو شاید ایجاد می کردم...
راستی خوب شد گفتید گل وشیرینی بگیریم خودم هم همین نظرو داشتم..باز گفتم زشت نباشه جلسه اول دست پر بریم !!!!
بازم از شما خانم مصباح الهدی و سایر دوستان نیز تشکر می کنم امیدوارم بازم همراهیم کنید تا ان شالله اون چه که خیره بشه.... :72:

راستش من توی یک پست دیگه برای این که اگه سایر دوستان هم خواستند سریع تر بخونند و نظر بدند اصل هدفم از تاپیکو می زنم(من میگم میخوام چه رفترای توی خواستگاری داشته باشم و بعدش نظر دوستانو بدونم که کارا و رفترارای مد نظرم درسته یا غلط) و ممنون میشم بازم اگه فکر می کنید نکته ای هست که برام میتونه مفید باشه وقت بذارید و بگید....

فدایی یار دادا خیلی سخت میگیری

بصورت کلی نظر دخترها مهمه ولی از اون مهمتر نظر پدرشان هستش سعی کن با احترام بیشتری رفتار کنی کمتر صحبت کنی منظورم اینه کمتر از حد معمول لباس و شلوار و کفتش دقت کن دسته گل و شیرینی هم بگیر جلوی باباش توی نشستنت دقت کن خیلی نخند و شوخی نکن یکمقدار مردانه تر فتار کن همین وضعیتی که الان هستی خوبه فقط یکم رسمی تر باشه جلوی خانوادش حرف اول و آخر رو تیو مراسم خواستگاری میشه گفت پدر عروس خانوم میزنه والسلام

حساس نشو توی جلسه خواستگاری یکمقدار باید خودتو بالاتر نشان بدهی همین و بس
خود من وقتی رفتم خواستگاری انگار داشتم میرفتم مهمانی و یه صحبتی بکنم همین راحت باش خودت باش اینم یادت باشه همیشه ملکه ذهنت باشه این تو هستی که انتخاب میکنی و اونا باید از خداشونم باشمن یه همچین شاه پسری میره خواستگاری دخترشون یه همچین دومادی گیرشون میاد باید تا یکهفته توی خونشون جشن بگیرن :227:
طرز فکرت اینجوری باشه خودتو پایین فرض نکن اعتماد بنفستو اینجوری تقویت کن هیچ دختری از پسری که اعتماد بنفس نداره و خودشو پایینتر فرض میکنه خوشش نمیاد و جواب مثبت بهش نمیده.

یکم خودتو جمع و جور کن توی دوستهات ادم هایی که باهاشون هستی بیشتر دقت کن تیو رفتارت و صحبت کردنات بیرون یکمدت بیشتر رعایت کن بزار جلسات خواستگاری و تحقیقات تمام بشه.اینم یادت باشه حداقل 3تا 4 جلسه خواستگاری طول میکشه از خودت عجله نشان نده توی جواب بله گرفتن خودت را صبور نشان بده مثل یه مرد واقعی رفتار کن سنگین و باوقار
دفعه قبلی هم گفتم موقع جواب دادن یکم فکر کن اولش بعد جواب بده از قبل سوالات خودت را دسته بندی کن و از ایشون بپرس هدفمند برو جلو که دختر خانوم احساس کنه طرف مقابلش تصمیمش را گرفته.سعی کن خیلی از دختر خانوم انتقاد نکنی یکم جایگاهی که داره را تحسین کن بزار بدونه که برای شان و منزلت یک خانوم و جایگاهی که داره ارزش و احترام قائل هستی.

پ.ن:الان بصورت کلی تو یه دزدی هستی که میخوای دخترشون رو بدزدی این حسیه که خانواده دختر دارن پس سعی کن یک دزد متشخص و خوشتیپ و باوقار و جنتلمن باشی

آقای فدایی، دوستان راهنمایی های خوبی دادن، لینک ها هم خیلی خوب بودن، منم دو سه مورد اضافه کنم:

چون گفتید با مثال خدمتتون عرض کنیم بهتره، با این مثال پیش میرم:

یکی از خواستگاریهایی که توی همین سایت دیدم، خواستگاری آقای غلامزادگان بود از دختری که پدرشون سرهنگ بودن، به خاطر رفتار پدر دختر خانواده ایشون خیلی ناراحت شده بودند و همه هم اینجا گفته بودند که رفتار خوبی با ایشون نشده، البته من هم رفتار پدر دختر را تایید نمی کنم، اما اگه مراجعه کنید به اون تاپیک، یه چیزی خیلی مشخصه: صاحب تاپیک هم خودشون و هم مادرشون، خودشون رو خیلی پایین نشون داده بودن... هم خودشون هم مادرشون دائم تکرار می کردن که درآمدم فقط کفاف دانشگاهم رو میده، خب منم وقتی این جمله رو شنیدم به نظرم رسید که یا ایشون شهریه دانشگاه میپردازن، یا اینکه درآمدشون باید ماهی 200 باشه! حتی یادمه برای خرید گل هم باز همین مسئله رو تکرار کرده بودن که من درآمدم کمه با این حال به نظرتون بازم گل بگیرم؟!! یعنی رفتاری که نشون می دادن ناخودآگاه باعث شده بود در موردشون خیلی کمتر از چیزی که هستند فکر بشه، البته شکر خدا این آقا عاقبت به خیر شدن و مشخص بود با اون دختر تفاوت های زیادی داشتن، اما به هر حال نه تنها در جلسه خواستگاری، بلکه حتی در خیلی از جلسات معارفه دیگه هم این نکته از اهمیت بالایی برخورداره:

آقای محمد 93 گفتند خودت رو به همون شکلی که هستی خوب و جامع معرفی کنی نه اینکه خودت رو آدمی خوب و بی نقص معرفی کنی، این جمله خیلی جمله قشنگیه، فقط من اینو به ادامه اش اضافه می کنم که: در عین حال، مراقب باش خودت رو کمتر از آنچه هستی هم معرفی نکنی.

نکته اینکه اگرچه این مثالی که زده شد برای مسائل مالی بود، اما جمله آخر به همه موارد قابل تعمیمه...
--
یه مسئله دیگه اینکه مغرور بودن جلوی پدر دختر خوب نیست، اما خجالتی و کمرو و با ترس و لرز حرف زدن هم خوب نیست! راحت و باز نشستن خوب نیست، اما از طول و عرض آب رفتن و جمع شدن هم خوب نیست! فرض کنید جلوی یکی از آشنایان قرار گرفتید که باهاشون صمیمی نیستید اما در عین حال ترسی هم ازشون ندارید و احترام زیادی برای اون آشنا قائل هستید، چطور رفتار می کنید؟

یه چیزی هم از پست آخرتون من برداشت کردم: انگار از همین الان نسبت به پدر دختر خیلی حساس شدید، یادتون باشه آرزوی هر پدر و مادری زیر سایه بخت رفتن دخترشونه، شاید سخت بگیرن، اما مطمئنا دلشون نمیخواد دخترشون تا آخر عمر تنها باشه، پس فقط کافیه خیلی راحت و صادقانه، اعتمادشون رو جلب کنید و بهشون اطمینان خاطر بدید... که صحبت های خانم مصباح در این زمینه خوب بود...

سلام آقای فدایی یار:72:
از دعایی که در حقم کرده اید خیلی خیلی ممنونم.واقعا این روزها که یکم نسبت به بعضی مسائل بی حس شده ام اینکه فهمیدم برای کسی مفید بودم و برایم دعا کرده خیلی منو خوشحال کرد.

از لطفتون راجع به بنده خیلی ممنون.راستش آنچه که تو پستهای من خواندین فقط دانسته های من بوده و شاید وجه تمایزش شیوه بیان من بوده باشه و دلیلش هم فقط اینه که تجربه ام تو این زمینه خواستگاری زیاد شده و برای خواننده توضیحاتم ملموس هست. وگرنه اینو دارم واقعا و صادقانه می گم از دانستن تا عمل کردن تفاوت بسیار است و من خیلی تو عملکردم ضعف دارم و ای کاش می تونستم مثل دانسته هایم یا مثل حرف زدنم هم به همین خوبی عمل کنم.(این حرفهام واقعا با صداقت کامل بود و واقعا من یه دختر معمولی که مجموعه ای از نکات مثبت و منفی هست بیشتر نیستم)

می دونید آقای فدایی یار من بعضی از پستهایم را در مورد رفتار خواستگار که می نویسم می گم خدا کنه دست نااهلش نیفته. یعنی چی؟
مثلا همون پست بالام را نوشتم خب واقعا اون آقا قسمتی از شخصیت خودش را نشون داد.ولی خب مثلا میگم اگر قبلش بازخوردی که این رفتارش می تونست برای یک دختر داشته باشه را جایی می خوند مطمئنا این جور رفتار نمی کرد و مطمئنا من نمی فهمیدم و خب این واقعا بد بود. پس شاید خوب باشه که او چنین پستهایی را نخونه تا با رفتار اصلاح شده کاذب کسی را گرفتار نکنه.همچنان که تو جلسه اولی که با هم صحبت می کردیم خب من مشکوک شده بودم که احتمال داره روی زن یه سری تعصبات داشته باشه(از روی سوالاتش) ولی واضح نبود.چون می گفت من با اشتغال خانمها مخالفتی ندارم ولی مثلارو چه جوریش هم هیچی نمی گفت و حتی مدل من را پذیرفت. ولی تو همون جلسه پدرم مثلا گفت من که نمی تونم جلوی نامحرم از تحصیلات خواهرم بگم!!! (خواهرشون ادعای این هم داشتند خشک نیستند!!!)

یعنی می خوام بگم کسی که از درون تغییر نکرده زبان بدنش و رفتارش او را تو موقعیت خاص تا حدودی لو می دهد(و ای کاش نره بخونه که رفتارش را تغییر بده) ولی من می تونم بگم مطمئنم شما از داشتن بسیاری از رفتارها در جلسه خواستگاری به طور اتوماتیک مصون هستید چون خیلی از مسائل در شما درونی هست. کاملا خیالتان راحت.

ولی خب بعضی مسائل ممکنه تو جلسات خواستگاری پیش بیاد که خوبه راههای حل اون مسائل را به شیوه منطقی بلد باشیم.
راستش آقای فدایی یار من خودم مساله پدرم را از خواستگاریم حذف کردم. یعنی بابای من طی مذاکراتی که داشتیم دیگه فعلا تو خواستگاری های من شرکت نمی کنند.یعنی احتمالا دیگه من از نظراتشون در مراحل اول استفاده نکنم.می دونم اشتباه محضه! ولی این جوری احساسم بهتره.حالا جالبه خواستگاری داشتم اومدند با تعجب گفتند حاج آقا نیستند؟
دیگه کاملا و صددرصدی مسئولیت انتخابم را خودم برعهده گرفتم و فقط بابام 3 تا شرط گذاشتند و گفتند فقط همین 3 تا نکته خط قرمز منه و بقیه مسائل با خودت. من هنوز نمی دونم واقعا چه کاری درسته و من با توجه به شخصیت پدرم باید چه کار کنم.ولی فعلا تا جلسه سوم مطمئنم پدرم تو خواستگاری من حضور نداشته باشند.بقیه اش را هم سپردم دست خدا...

یه چیزی که آدم می تونه تو خواستگاری و مسیر ازدواج بفهمه همینه که واقعا خیلی مسائل دست ما نیست.وقتی خدا نخواد هر چقدر هم که تلاش کنید و هرچقدر هم که خصوصیات مثبت داشته باشین نمیشه که نمی شه.
من قبلا ها خیلی به قسمت اعتقادی نداشتم و می گفتم همه چی به تلاش آدماست ولی الان واقعا به قسمت اعتقاد پیدا کردم. البته تلاش که باید باشه تا اون قسمت تحقق پیدا کنه.

شما فقط وظیفتون را انجام بدین و توکلتون به خدا باشه و حتما و حتما قبل از خواستگاری صدقه کنار بگذارید! اینو لطفا دقت کنید. من خودم اینو دقت نکرده بودم(جدیدادوستی به من متذکر شده اند) و خب شیطان همچین بدش هم نمیاد نذاره دو تا جوان از راه حلال با هم ازدواج بکنند!!!
**************
برای اینکه سوء تفاهماتی پیش نیاد اینها یادتون باشه همیشه:
1. زود قضاوت نکنید(چه مثبت که این دختر دختر خوبیه چه منفی که این ازدواج بده). ببینید من خودم تو این پروسه فهمیدم خیلی مسائل را باید مورد به مورد دید.منظورم اینه که قضاوت بعضی مسائل فرد به فرد متفاوت هست.مثل همین تحصیلات.خب من متوجه شدم فرد به فرد اثر تحصیلات متفاوته.تو بعضی باعث شعور و هوش و استعداد و خلاقیت میشه ولی تو بعضی از آدمها تکبر ایجاد می کنه.اصلا نمیشه هم حکم کلی داد.چون من آدم تحصیل کرده با شعور با تقوا و متواضع هم دیدم.برعکسش هم دیدم.
یا همین مورد پدر سخت گیر...خب نمیشه زود قضاوت کرد.ممکنه برای یه پسری این مهم باشه ممکنه برای یه پسری مهم نباشه یا اینکه ممکنه پشت پرده اون حساسیت ایجاد شده اصلا یه سری قضاوت های نابه جایی صورت گرفته باشه که کاملا قابل رفع باشه.

2. وقتی دچار قضاوتی شدین از اون فرد توضیح بخواهید.مثلا به نظر من تو خواستگاری از خود دخترخانم تو اتاق جداگانه توضیح بخواهید.

3. و نکته مهم اینکه در مورد خیلی مسائل (البته از جلسات دوم سوم به بعد)حتما خودتون و دختر خانم هرجلسه به نتیجه برسید.مثلا نحوه ادامه یافتن جلسات به چه شکل باشه. یا مثلا تو جلسات چندم بعضی مسائل مثل مهریه و...خودتون به توافق برسید.و از رسم آنها هم جویا بشید.
یا ممکنه خود دختر خانم نکات خاصی بگن.مثلا یکی از حساسیت های بابای من حساسیت روی زمانه.من اینو به خواستگارم می گفتم که بابای من روی این مورد توجه خاصی دارند و مثلا شما با پدرم قرار دارید لطفا این را در نظر بگیرید.

4.و حالا که بحث سر این موضوع زمان شد واقعا هم اینو یادتون باشه آن تایم بودنتون اینکه دقیقا سر ساعت برید خیلی خیلی می تونه اثر مثبت روی ذهن خانواده دختر خانم بذاره. حتی همیشه نیم ساعت دیر تر را وعده بدین. یعنی اگر می دونید تا ساعت 5می تونید برسید شما بگید ساعت 5 و نیم. یا اگر احتمال می دین بدقول بشید بگید 5 تا 5 و نیم. ولی این خیلی روی ذهن مخاطبتون اثر خوب می ذاره که بگید ساعت 5 و دقیقا راس ساعت 5 زنگ خونه به صدا دربیاد! چون من اینو خودم خیلی حس کردم و خیلی دوست دارم. برعکس جلساتی هم داشتم که به بهانه ترافیک و... یه ساعت حتی دو ساعت منتظر موندیم. و این انتظار واقعا حس بدی هست.حالا شاید تو انتخاب آنچنان اثری نذاره ولی خب نمیشه از حسی که به آدم منتقل می کنه بگذریم.ولی به هر حال آن تایم بودن اثر مثبت را قطعا خواهد گذاشت.

5. همون جلسات اولیه خودتون را لو ندین که دختر را پسندیدین و دختر خیالش راحت شه! چون من اینو تجربه داشتم.و یه حس دافعه در من ایجاد می کرد. این که نتیجه جواب شما از قبل معلوم باشه جذابیت شما را کم می کنه! اون فرد باید این احتمال عدم ادامه این روند را بده. حتی جلسه اول خیلی مفصل گل و شیرینی نگیرید که این حس را منتقل کنه.مثلا یه دسته گل خیلی زیبا بگیرید یا یه جعبه شیرینی خیلی خوب. فکر کنم گل بهتر باشه.

6. به نظرم خیلی از مسائل بهتره بین مادرها حل بشه.چون معمولا خانمها تو این کارها بیشتر انعطاف دارند و همو بیشتر می شناسند و زودتر با هم دوست می شن.برای همین معمولا بین خامها به نظر من کمتر سوء تفاهم پیش میاد.

7. ممکنه پدر دختر خانم جلسه اول نباشه یا باشه. البته من احتمال می دم چون شما از قبل هم را می شناختید باشند .خب خیلی هم یه جوری برخورد نکنید که تصمیمتون را به طور قطع گرفتین تا او هم دچار عجله نشه و زود نخواد روی شما قضاوتی بکنه و زود بخواد تصمیم بگیره. خیلی عادی. دقیقا همون جوری که آقای محمد93 گفتند مثل یه جلسه معارفه ساده در موردش برخورد کنید. و مطمئن باشید صداقت اگر داشته باشید خود به خود حرفاتون به دل پدر می شینه.(این را کاملا بهتون قول می دم تضمینی!)حتی اگر استرسی هم داشتین ولی این از روی صداقتتون تو رفتار بود اصلا نگران نشید.خیلی طبیعیه.من خواستگار داشتم جلوی بابام حول کرده ولی هیچ اشکالی هم نداشته! تازه باعث شده مثلا بابام بیشتر هواش را داشته باشه. بابام اونجاهایی حساس می شدند که دوگانگی می دیدند و خب شاید اونجاها زود واکنش نشون می دادند یا زود قضاوت.
خیلی خودتون باشید به همین راحتی. چون مطمئنم همین خودتون خیلی شخصیت خوبی دارید و مشکل خاصی ندارید.

****************************

8. در مورد سوال اصلیتون در مورد رفتار بالغانه.خب من توصیه می کنم چون اینجا صدا نداریم حتما اون لینک را بشنوید تو این پست #7. راستش آقای فدایی یار من تازه این مورد را یاد گرفتم و واقعا حس می کنم اگر این مورد را اون خواستگاری که در جریانش هستین می دونست خیلی از حساسیتها در پدرم ایجاد نمی شد. یا خودم هم خیلی از نگرانی ها را در پدرم تولید نمی کردم!
نمی دونم چه جوری توضیح بدم ولی سعی می کنم مطالبی که در این خصوص یاد گرفتم در زمینه خواستگاریم بومی سازی کنم و بهتون منتقل کنم.

ببینید همه ما سه تا شخصیت تو وجودمون داریم که در مقاطع مختلف ناخوداگاه از یکی از این شخصیتهامون استفاده می کنیم.
1.کودک درون... که وقتیه که ما از سطح پایین و یا احساسی برخوردار هستیم و با طرف مقابلمون داریم از پایین به بالا نگاه می کنیم.انگار تحت تسلط او هستیم.و این سطح خیلی رفتارهای منطقی نشون نمی ده و درستش اینه که از این شخصیتمون در زمانهایی که می خواهیم لذت ببریم استفاده کنیم نه همه جا.

2. بالغ درون... که سطحی است که وقتی با طرف مقابل صحبت می کنید حالت هم سطح داره و کاملا منطقی هست و کاملا خونسرد. هیجانات نداره و وقتی با طرف مقابل حرف می زنید خیلی با هیجان واکنش نشون نمی دین. مثلا وقتی او عصبانی میشه شما عصبانی نمیشید و منطقی پاسخش را می دین.

3. والد... وقتی هست که طرف در موضعی قرار داره که از سطح بالاتری از شما قرار می گیره. دقیقا مثل پدر برای فرزند.
والد حمایتی جنبه دفاع داره و ممکنه رفتارهای احساسی در این زمینه نشون بده.
کلا وقتی تیپ والد حساس میشه اگر طرف مقابلش بخواد با همون والد جوابش را بده(یعنی با احساس والدانه) و یا با کودک درون جوابش را بده هر دوش می تونه حساسیت را در طرف بیشتر کنه ولی اگر با حالت خنثی و بالغ رفتار کنه اون حالت والد کم میشه و او هم میاد تو فاز بالغ و وقتی بیاد تو فاز بالغ اون وقت میشه در مورد اون مساله بدون حساسیت و هیجان حرف زد. حالت بالغ همیشه پیام را به صورت کامل می ده. من واقعا یکم برام سخته توضیح دادن لحنها.اگر خودتون گوش بدین خیلی خوب میشه.فکر کنم باید آنلاین گوش بدین.
http://radio.shabanali.com/neg19.mp3

اینو بگم که خوبه که تو همون لینک هم اشاره شده که وقتی تو حالت بالغ قرار دارید می تونید کودک درون فرد مقابل را نوازش کنید که حس خوبی به فرد می ده و این باعث میشه تاثیرات مثبتی تو مذاکره داشته باشید.مثلا اینکه کمی (فقط کمی) از طرف مقابل تعریف کنیدمثلا بابای من خیلی خوش صحبته. بعد اگر فرضا خواستگار تو تعارفاتش بگه حاج آقا همیشه از صحبتهای شما استفاده می کنیم من می دونم که خیلی به بابام حس مثبت می می ده.اینکه می بینه طرف مقابلش به حرفاش با لذت گوش می ده این کودک درونش را نوازش می ده و این یعنی حس مثبت نسبت به طرف. بعد برعکس اگر مثلا یکی با اکراه گوش کنه این به کودک درون پدر آسیب می زنه و این یعنی حس منفی. (اگر دقت کنید تو آموزه های دینیمون هم این هست که وقتی می خواهید از کسی انتقاد کنید اول ازش تعریف کنید.چرا؟ چون اون جوری حرفای بعدی شما را با پذیرش بهتری می شنوه!)
پس شنونده خوبی بودن هم خیلی خوبه.اینکه گاهی حرفاشون را تایید کنید. این خیلی خوبه.

آقای خاله قزی عزیز به نکات خوبی اشاره کردند ولی من می خوام در مورد آخر بگم اتفاقا اصلا چنین چیزی در ذهنتون (دزدی دختر!!!)نباید باشه!
یعنی اصلا نباید این حس به پدر منتقل بشه که شما دزد هستید!!! دقیقا اینجا پدر والد حمایتیشون و حس پدریشون قوی میشه. اتفاقا شما باید نشون بدین که نه تنها نمی خواهید دخترشون را بگیرید بلکه ان شالله می خواهید عضو جدیدی از خانوادشون بشید.
من همین خواستگارم که پدرم از نظر مسائل اقتصادی روش حساس شده بود باور می کنید خودش خیلی از حساسیت هارا نکاملا ناخواسته ایجاد می کرد؟ (که من وقتی این قضیه بالغ و والد و کودک را فهمیدم تونستم چرایی حساسیت پدرم را درک کنم!)
بابام تا قانع می شدند خودش یه استرس و مساله ایجاد می کرد.دلیلش هم این بود کلا شخصیت هیجانی داشت!(عجول بود کلا.)

به عنوان مثال: بابای من ازشون پرسیده بود(فقط هم جنبه سوالی ها! نه اینکه الزام باشه!!) شما می تونید نزدیک منزل ما هم خانه اجاره کنید؟
خب برای اینکه مثال را خوب توضیح بدم بیایید دو تا جواب به این سوال بدهیم و قضاوت کنید کدام لحن صحیح است.

حالت اول کودک درون: نه راستش حاج آقا ! نمی تونم! ممکنه نشه! من هیچ قولی نمی دم و فلان و بیسار....

حالت دوم بالغ درون: خب اینکه بتونم منزلی ان شاالله در آینده برای دختر خانومتون تهیه کنم که نزدیک منزل پدر و مادرش هم باشد خیلی از نظر من خوبه .هم اینکه محیط اینجا خوب هست و هم خب تا حدی نزدیکی به شما هم از جهاتی برای من هم راحتی خیال ایجاد می کند اما با توجه به بودجه ای که الان دارم فکر می کنم در ابتدای زندگی برایم مقدور نیست اما ان شاالله اگر خداوند بهم کمک کنه و پیشرفتی داشته باشم با مشورت هم دیگر اگر مصلحت زندگیمون اقتضا کنه به این امر راغب هستم.اما متاسفانه در اول زندگی برایم مقدور نیست. (پیام کامل.همراه با بیان نقاط قوت و ضعف هر دو با هم!هیچ هیجانی و استرسی هم نیست)

باور کنید همین ایشون عقیده شخصیش مثل حالت دوم بود ولی بروزی که به پدرم داد حالت اول بود! خب این همون حس اینکه این فرد از دخترش حمایت نمی کنه و ممکنه خدای نکرده هر جا ببردش و با هر زندگیی می داد. تازه برای بابای من یه مثال هم زده بود که مثلا من فلان محل قصدم نیست(یه جای خیلی بد بود!) بعد بابای من کلی نگران شده بود که وقتی این می گه فلان محل قصدم نیست این چه جوری ذهنش به اون سمت رفته... نکنه مثلا فردا دخترم را ببره یه جای پرت.درحالی که واقعا هم قرار نبود ولی چون خیلی این آقا اصرار داشت که یه وقت حرفی نزنه که بعدا نتونه از پسش بربیاد اشتباهی خیلی خودش را پایین تر از خودش می گرفت که اونجوری پذیرفته بشه. درحالی که من باهاشون حرف زدم اصلا قرار بود یکی دو خیابون اون طرفتر خونه اجاره کنند. و اصلا هم برای بابای من مشکلی نبود این حد از تفاوت.
ولی همون حس حالت دزدی و "گرفتن من از پدرم" را در ضمیر ناخوداگاهشون ایجاد کرده بود که منطقی هم نبود. حالا این حل شد ولی دوباره خیلی از این رفتارها می کرد.

راه حل عزیز هم مثال خوبی از همین تالار زدند.مثالی که از آقای غلامزادگان زدند درست بود.پدر اون دختر والد حمایتیش اون موقع قوی شده بوده و حساس شده بوده.
همین خواستگار من باور کنید از نظر منطقی در آینده اون جوری به مشکل اقتصادی حادی نمی خوردیم.چون واقعا جربزه کاری داشت. خیلی جاها کار کرده بود.خیلی تو کارش وارد بود. اما یه عقیده مسخره ای که داشت این بود (مثلا به نظر خودش!) من را باید فقط و فقط برای خودم بخوان.مثلا به من تو یکی از جلسات از دهنش پرید گفت ان شاالله قصد داره ماشین بگیره بعد من اینو به بابام گفته بودم چون بابام فکر می کردند تا این حد هم توانایی ندارند در حالی که داشتند! و خواستگارم خیلی ناراحت شد.گفت نباید اینو می گفتین! من اصلا نباید اینو به شما هم می گفتم.این درحالی بود که می تونست مطمئن باشه نه من برای ماشین می خوام ازدواج کنم نه خونه.... و از شخصیتم و افکارم اینو می تونست مطمئن باشه.

بعد حالا یه چیز جالب که می گفت این بود: من اگرخانه هم داشتم اینو هیچ وقت نمی گفتم!و یه جوری جلسه را پیش می بردم که پدرتون ندونند که من خانه دارم! اینها نباید اصلا تو انتخاب تاثیر بذاره!
خب واقعا کجای این حرف منطقیه؟ کاملا مشخص بود که این قدر جلسه گذشته بود من که توقعاتم در حد متوسط جامعه بود دیگه اینکه توقع پایین تر ایجاد کردن از خودش کجاش منطقیه؟ بعد جالبه بدونید با چنین طرز فکری می آمد و خب مطمئنا اثرش را در ذهن طرف مقابل می ذاشت و یک عالمه مساله و شک و شبهه برای پدرم ایجاد می کرد. یه عالمه نگرانی....
در حالی که می تونست قول هم نده ولی یه پاسخ بالغانه بده که آقا جون قرار نیست دخترت را ببرم مثل کزت تو فلان محله!
می تونست اینو بگه: الحمداالله تو این دو سال فلان جا و فلان جا و فلان جا کار کردم و رشد خوبی داشتم و ان شاالله امید دارم که با ازدواج خدا هم به مسیرم برکت بده و تمام سعیم را خواهم کرد.
هم نمی گفت من دختر شما را می برم بهترین جا.(که اصلا چنین توقعی هم نبود).هم اینکه از خودش ضعف نشون نمی داد که یعنی ممکنه من نتونم!!! شما از من توقع نداشته باشیدا!(منظورم انتقال چنین مفهومی) خب این چقدر نگرانی ایجاد می کنه؟
کلا با امیدواری صحبت کردن و نگاه مثبت صحبت کردن و روی گشاده بسیار مهمه.

حالا اینها یه سری اشتباهات این آقا بود که هی من باید درصدد رفع سوء تفاهم برمیامدم.که حالا در انتها به خاطر بی تدبیری و عجله خودش یه سوء تفاهم بزرگ هم پیش آمد که بعد پدرم و خواستگارم صحبت کردند من الان می تونم بگم مطمئنم خواستگارم تو اون جلسه با توجه به شخصیتش که هیجانی بود کاملا پدر من را حساس کرده بود و اعتمادش بهش را کاملا خدشه دار و اون موقع بابام والد کامل بوده و کاملا حساس. اینم بگم اون آقا اشتباهش این بود: رو انتخاب من تصمیمش کاملا قطعی بود اما نمی دونم واقعا چرا وقتی مطمئن بود ،این قدر اصرار داشت بابای منو حساس کنه!(طبیعتا چنین قصدی نداشته و ناخوداگاه این کار را می کرده!)در حالی که اصلا فقط اگر خودش می بود هیچ مشکلی پیش نمیومد. کما اینکه یه بار هم کاملا خود خودش بود این قدر بابای من ازشون خوششون اومده بود که حد نداشت.یعنی کلا بابام از خودشون خوششون اومده بود ولی هی این مساله اقتصادی را خودش نگرانی ایجاد می کرد در مقابل سوالات بابام.... که همین به دلیل اون اعتقاداتش بود که گفتم و اینکه با لحن بالغانه پیام کامل نمی داد! دقت کنید تو اون لینک می گه فرد بالغ پیام کامل می ده. یعنی نکات مثبت و منفی اون قضیه با هم)

همیشه صبر را در نظر بگیرید و زود از خودتون واکنش نشون ندین. زود قضاوت نکنید. کلا صبور باشید. البته مطمئنم شما تیپ شخصیتیتون این جوری نیست که طرف مقابل را حساس کنید و ذاتا بالغانه عمل می کنید چون هم صبورید و هم آدم پیگیری هستید و تواضع هم دارید. فکر نکنم هر بابایی هم مثل بابای من نسبت به دخترش حساس باشه.اما اینجا این نکات را گفتم می دونم که اگر این نکات آخر رعایت می شد این قدر الکی بابای من نگران نمی شد!

در پایان اینم بگم یه وقت تو ناخوداگاهتون اصرار نداشته باشید این نکات را لزوما تو خواستگاری هاتون ببینید یا اجرا کنید!چون مطمئنا تو خواستگاری شما که قرار نیست اینها حتما رخ بده. فقط اصل موضوع را بفهمید. یعنی ماهی گیری را بلد باشید. بعد اگر لازم شد استفاده می کنید اگر هم نشد نه! اصلا بهش فکر هم نمی کنید!
در کل اینها را بخونید ولی بهش فکر نکنید فقط گوشه ذهنتون اصول و قواعد کلی باشه. و اینم بگم که کاملا و کاملا مثبت فکر کنید!چون واقعا تاثیرات خودش را افکارمون بدون اینکه حتی بفهمیم می ذاره.(البته اینو یکی باید به من بگه!)

باز هم خیلی از اینکه منو دعام کردین ممنونم.خیلی به دعا احتیاج دارم
من هم لایق باشم براتون حتما دعا می کنم که بهترینها براتون پیش بیاد
موفق و موید باشید:72:

سلام فدایی یار عزیز
داداش اصلا دلم نیومد تو تاپیک زده باشی و من نظر ندم.راستش همه اون چیزایی که دوستان اشاره کردن درست و سنجیده به نظر میرسه.اما یه اشکال کوچولو که وجود داره و من سخت بهش معتقدم اینه که نباید بیش از حد روی این مساعل متمرکز بشی.دو دلیلم براش دارم که شاید از نظر شما منطقی به نظر نرسه.اول اینکه سر رشته کار از دستت خارج میشه.به طور مثال پدر دختر خانم از شما سوالی میپرسند و شما سعی دارید پاسخ او را به گونه ای بدهید که از هر نظر خوب و عالی باشد.حال بر فرض شما روی این مسعله زوم کرده اید که لحنتان مغرورانه نباشد (در حالی که مشکل شما نیست و فقط عیب خواستگار سابق خانم مصباح الهدی است) اینجاست که از جانبی دیگر که خیلی هم رعایت آن مهمتر است سوتی میدهید.و اما دلیل دوم٬ اگر شما سعی کنید خود واقعیتان را پنهان کنید رفتار و لحن کلام شما تصنعی میشود و به وضوح به چشم می آید. پس در وهله اول سعی کنید خود خودتان باشید.هیچ انسانی کامل نیست.و من مطمعنم اونا خود شما رو بهتر میپسندند.اگر هم سعی در تغییر برخی از المان ها در گفتار و لحن کلام خود دارید از قبل با تمرین بسیار به اشراف برسید.اما هیچ گونه تلاشی در بهبود و ترمیم رفتار خود تاکید میکنم در فرصت باقی مانده تا خواستگاری نداشته باشید که اثر سو خواهد داشت.من خودم قبلا به کرات امتحان کردم و نتیجه عکس گرفته ام.لحن کلامتان هم نه ثقیل و کتابی باشد نه کوچه بازاری و چاله میدانی.مودب و با وقار با کمی مکث و طمانینه صحبت کنید.البته با تمرین و اندکی ممارست.این اولویت شماست و صد در صد عدد شانس و نمره قبولی شما.برخورد و رفتار اول برای هیچ کس حتی برای دوستی معیار و ملاک نیست چه برسد به ازدواج.حال اینکه شما بتوانید آن رفتار مصنوعی و غیر قابل باور را به صورت مکرر بازی کنید حرف دیگری است. برای تغییر رفتار به یک مدت مدید و طولانی احتیاج خواهید داشت‌.در آخر باید بگم آب دل با عقل و منطق توی یک جو نمیره.شما با دلت رفتی جلو .حالا هم به حرفش خوب گوش بده.هر چی گفت بگو چشم.اون دختر خانم اگه شما رو برای خواستگاری قبول کرده فقط دل صاف وساده شما رو دیده و به همونم راضی راضیه.پس با عقل و منطق الکی و من درآوردی خراب کاری نکن.
من برات دعا خیر میکنم.یادت نره قاصد خوش خبر بفرستی.
راستی یادت رفت بگی از کجا متوجه شدی دختر خانم دل در گرو دارد؟

آقای فدایی یار سلام مجدد
من الان که پست آقای سرشار را خوندم به این نتیجه رسیدم ای کاش مورد 8 را براتون توضیح نمی دادم.یا درنهایت خودتون اون لینک را گوش می دادین که برای خودتون خوب باشه (تو بقیه امور.چون برای شخص من خیلی مفید بوده).

کاملا با آقای سرشار موافقم. به نظرم شما با پیش زمینه خاصی به خواستگاری نرید. اون مثالهای من هم کاملا تو مورد 8 پست قبلم بی خیال بشید. ازتون خواهش می کنم. اگر امکان ویرایش بود حتما اصلاحش می کردم و پاک می کردم.البته فقط مورد 8 .منظورم اینه روی خود مثالها زوم نکنید اصلا.

هیچ کار خاصی قرار نیست بکنید فقط اینکه مثل خیلی از خواستگاری ها رسم و رسوم را انجام بدین. سوالاتتون را جلسه به جلسه بنویسید و روی نکات مهم تمرکز کنید.به نظر من هم مهم خود دختر خانم هست.بقیه مسائل با انعطاف پذیری و تدبیر قابل حله.

در مود آشنایی قبلیتون هم من نمی دونستم تا چه حده و فرض بر آشنایی سطحی گذاشتم که می خواهید آشنایی بیشتر حاصل بشه و هنوز خودتون هم کاملا تصمیمتون قطعی نیست. درسته؟
به نظر من جلسه اول را بگذرانید خودتون خیلی مسیر براتون روشن میشه.

3 تا سوال ازتون دارم :
1.شما قبلا تجربه خواستگاری داشتید؟
2.از کجا می دونید پدر دختر خانم سخت گیرند و شخصیتشون مثل پدر منه؟
3.از خواهرها و برادراتون کسی ازدواج کرده؟

موفق و موید باشید:72:

-

:58::311::58::311:
بیچاره پسر مردم چقدر ترسیده این تایپیک ها رو میخونه الان پیش خودش فکر میکنه میخواد بعنوان وزیر خارجه بره برای مذاکرات هسته ای :311::58:

ریلکس باش فدات شم همینی که هستی خدایی خیلی هم خوبه راحت برو جلو حرفت رو بزن به خودتم اطمینان داشته باش چیزی که کمه دوماد خوبی مثل خودت :72:

بانو مصباح الهدی:چقدر پیچیده میکنی حرفمو منظورم از دزدی این بود که کلا چه پدر و چه برادر های دختر حس خوبی نسبت به داماد ندارن انگار اومده دختر و خواهرشان را برداره و بره :58: کلا حس مزخرفیه خدایی میخوای بلند بشی یه کتک مفصل بزنیش بچه پرروووو:102:
ساده ترین کار زندگی برای یک مرد رفتن به خواستگاریه بشرطی که خودش باشه مثل یه مهمانی برای آشنا شدن میماند در جلسه اول حرف ها کلیه این جلسه رد بشه که با توجه به شرایط و خصوصیات شخصیتی که داری مشکلی دیده نمیشه دفعات بعدی خودت میوفتی روی غلتک :72:
سوالات بخش خواستگاری را اونهایی که مهمه در ذهنت داشته باش اینم بدان که یکطرف این مسئله شما هستید خود شما هم باید ایشون را انتخاب کنی پس منفعل نباش و سوالی که داشتی ازش بپر ببین آیا واقعا این خانوم همانی است که مد نظرته یا فقط از روی ظاهر ایشون قضاوت کردی و شناخت کاملی نداشتی اینم خیلی مهمه با این دید برو جلو انتخابگر فعال باش:72:

سلام جناب فدایی یار

این دختر خانم همون دختر خانمی هستن که اولین بار براشون اینجا تاپیک زدید؟

خانم های تالار که دارن کم کم راهی خونه بخت می شوند از آقایون تالار در این زمینه جلو زده بودن، باز خوبه شما به عنوان اولین داماد همدردی راه و برای باقی آقایون باز میکنید.
امیدوارم هرچه به خیر و صلاحتون پیش بیاد:)

در مورد سوالتون بنظرم هرکسی بسته به اخلاقیات و فرهنگ خانوادگی و شهری خودش فرق میکنه، مثلا برای برخی ممکنه یک سری مسایل مهم باشه که برای بعضیا اونا اصلا مهم نیست و بهش توجهی هم ندارن.
برخی ریز بین و سختگیرند برخی خیر.

اما نکاتی که بنظر شخصی من مهم میاد و بهتره رعایت کنید:

1.بنظرم شما باید در جلسات خواستگاری خودتون باشید، نه خودتون و بالاتر از اونی که هستید نشون بدید نه پایین تر!
بهرحال هر آدمی یکسری نقایصی داره دیگه، همه که کامل نیستند همانطور که دختر خانم مورد نظر شما خانوادشون کامل نیستند .
من همیشه این قضیه و با خودم تکرار میکنم برای همین هیچوقت در جلسات خواستگاری انتظار ندارم با شخصی کامل بی نقص روبرو بشم.

خودم و آماده میکنم تا با نقص های طرف مقابلم آشنا بشم و بررسی کنم آیا برای من این نقص ها قابل تحمله یا خیر.

شما هم نباید انتظار یک آدم و خانواده بی نقص داشته باشید. پس هم آماده روبرو شدن با نقص های طرف مقابل و داشته باشید هم بدونید که قرار نیست خودتون شخصی کامل جلوه بدید.

2.بنظرم اگر شما با طرف مقابلتون روراست باشید، درواقع یعنی با خودتون روراست بودید، چون طرف مقابلتون انتخاب شماست و شما اگر با انتخابتون روراست نباشید یعنی با خودتون روراست نبودید چون هر حرفی در این جلسات آشنایی زده میشه بر اساس این حرفاست که انتخاب و آشنایی صورت میگیره و شخصیت شما در ذهن دختر خانم و خانواده اشون شکل میگیره و عدم روراستی شما باعث بروز مشکلات بعدش میشه.

البتهاین نکته دقت داشته باشید، اینطور نباشه شما زیادی روراست باشید و هرچی عیب و ایراد در خودتون میبنید به یک باره بخواهید در همون جلسه اول ذکر کنید .
نه این روراستی با خودتون و طرف مقابل تدریجیه، یعبارتی تعادل و حفظ کنید یعنی در حین سوال کردن ازتون شما روراست باشید و در حینی که دارید خودتون بالا میبرید و از خوبی ها و توانایی هاتون صحبت میکنید سعی کنید حد تعادل و حفظ کنید، زیاد وعده وعید و قول ندید، در هنگام پاسخگویی توانایی خودتون هم در خصوص انجام قول و وعده ای که میدید در نظر بگیرید.

3.در خصوص جلسه ای که قراره برگزار بشه اول دقت کنید که حتما سر وقت بروید مثلا ساعت شش و راس شش برید نه زودتر نه دیرتر من خودم خیلی به این مسله توجه میکنم. ( شایدم برای من خیلی مهم باشه شایدم برای برخی مهم نباشه ولی بنظر من سر وقت بودن نشانه ادب و ارزش و احترامیست که اون فرد به زمان من و خانواده ام و همینطور شخصیت خودشون و خانواده اشون میذارند.)

4.در خصوص گل و شیرینی، بستگی به فرهنگ خواستگاری خانوادگی و شهری خودتون داره، من خودم در جلسه اول و دوم که هنوز دختر پسر در مرحله صفرم آشنایی هستند با حضور مادرها هم تشکیل میشه و هنوز آشنایی کلی هم صورت نگرفته معلوم نیست اصلا ادامه دار میشه یا نه اصلا شاید بدل همدیگه نشینند، انتظاری ندارم با گل و شیرینی و جعبه شکلات و کیک و... تشریف بیارند.

چون با خودم میگم هنوز معلوم نیست اصلا به دل همدیگه میشینیم معلوم نیست جلسات بعدی تشکیل میشه هنوز حتی اسم همدیگه و نمیدونیم هیچ شناختی از هم نداریم اصلا نیازی نیست خودشون و به زحمت بندازند و اینکه اگر قرار باشه هر دفعه آقا پسر از همون جلسه اول خواستگاری کلی به زحمت بیوفته که کلی تو خرج و مخارج الکی میوفته.

ولی برخی خانواده ها و دختران دست خالی اومدن پسر و از همون اول توهین میدونند و درست نمیدونند میگویند چون ما زحمت میکشیم و پذیرایی میکنیم دست خالی اومدن یک جور توهینه و شایدم نشانه خساستشون باشه یا اگر خیلی تشریفاتی تشریف بیارند نشانه تجمل گراییشون یا دست و دلبازی میدونند.

ولی من نشانه خساست و تجمل گرایی اینا نمیدونم خودم برای تشخیص این مسایل راه های دیگری و درنظر دارم در مراحل آشنایی بگذرونم برای همین چه آقا پسر با جعبه شکلات بیاین چه کیک و شیرینی و گل برایم فرقی نمیکنه.همه جوره اشم داشتم هم خواستگاری داشتم اصلا هیچی نیاورده هم خواستگاری داشتم کیک از بهترین شیرینی فروشی شهرمون خریداری کردن ولی من نه گفتم اونی که دست خالی اومده بی ادبه و توهین کرده و خسیس بوده نه گفتم اونی که از بهترین شیرینی فروشی شهر خریداری کرده انسان تجمل گرا و... اتفاقا فرقی برام نداشته.
آخه یادمه مامانم که برای داییم خواستگاری میرفتن، از بهترین مغازه ها گل و شیرینی خریداری میکردند و اینو نشونه احترام میدونستند و اعتقاد مامانم اینطور بود ولی در صورتی که مامان من اصلا تجمل گرا نیستند.
بنظرم این قضیه کاملا برمیگرده به اعتقاد اون خانواده ربطی به خساست و تجمل گرایی نداره.

فقط جلسه سوم که پدرم حضور دارند طبق رسم و رسوم انتظار دست خالی اومدن و ندارم.

برای همین بنظرم این مسله کاملا سلیقه ای و شخصیه و بستگی به اعتقاد فردی که به خواستگاریشون میرید دارند.
شما که دختر خانم فرد مورد علاقه اتون هستند و همکلاسی هم باهم بودید و از نظر مالی هم مشکلی ندارید، بنظرم از همان جلسه اول دست خالی نرید بهتره خصوصا اگر پدرشون حضور دارند چون اینکارتون نشانه ادب و احترامتون به جلسه و بزرگتر دختر خانم هست.


5.تو این جلسات همه آراسته حآضر میشوند ولی یک چیزی که من خیلی توجه میکنم اینه که چون من اصلا تیپ کت شلواری ساده آقایون خوشم نمیاد بیشتر از تیپ اسپرت آقایون خوشم میاد.
ولی دیگه چون رسمه باید پذیرفت، برای همین به طرز لباس پوشیدن طرف مقابلم و آراسته بودنشون خیلی دقت میکنم.
برایم مهمه بدونم به پوششون چقدر اهمیت میدهند.
رنگی بپوشید که میدونید بهتون می آید.( مگه همه ی کت شلوارها طوسی و مشکی هستند! همش همین دو رنگ که وجود نداره)
اندازه و متناسبتون باشه، برخی آقایون کت و شلوارهایی میپوشند که انگار اندازه اشون نیست و بزرگتر از سایزشون هست.

حتی اگر فکر میکنید کت و شلوار بهتون نمیاد بنظرم حتما سعی کنید در ادامه جلسات آشنایی، تیپی که بهتون میاد بزنید یجورایی طرف مقابلتون و با نحوه لباس پوشیدنتون آشنا کنید.

مراقب عطری که میزنید باشید عطرهای مردونه خیلی بوی تندی داره و خودم واقعا از بوی بعضیاشون سردرد میگیرم.
حالا فرض کنید عطری بزنید که طرف مقابلتون اذیت کنه تازه قراره برید تو یک اتاق و صحبت هم کنید، فکرشو بکنید چقدر اذیت بشه و اصلا نتونه تمرکز لازمی که باید داشته باشه.

6.تو این جلسات دختر و پسر کلا استرس دارند، حق هم دارند ولی من بشخصه سعی میکنم بر استرسم غلبه کنم بعد اصلا دوست ندارم پسر مقابلم همش با دستاش بازی کنه یا با پاهاش بازی کنه، حس بدی به من منتقل میشه و احساس خوبی نسبت به اون فرد نخواهم داشت و فکر میکنم راحت نیستم.

بنظرم خوبه راحت بنشینید ک صحبت کنید تا به طرف مقابلتون حس ناآرامی و استرس منتقل نکنید.

7.در مقابل بزرگتر هم خوبه راحت باشید همان احترام همیشگی که به بزرگترها میذارید داشته باشید .

( بشخصه برای من احترام به پدر و مادرم خیلی مهمه و اینو باید از نحوه برخورد طرف مقابلم بفهمم دوست هم دارم طرف مقابلم خودش باشه جلوی منو پدرم نقش بازی نکنه چون مگه تا آخر عمرشون میتوتن نقش بازی کنن قراره من همین شخص و باهمین اخلاقیات بپذیرم پس نیازی نیست نقش بازی کنید همون میزان احترامی که به بزرگتر ها همیشه میذارید و همونطور که جلوی بزرگتر صحبت میکنید صحبت کنید.
قرار نیست شما خودتون و اونطور که نیستید بروز بدید تا پاسخ حتما مثبت بشه قراره اونها با شما آشنا بشوند، شما همانی که هستید نه اونی که نیستید و با شما غریبه است اینطوری انتخاب و درستی صورت میگیره. )

فقط دقت کنید که پدر دختر خانم ها کلا خیلی حساسند و سختگیر، بالاخره صحبت آینده دخترشونه انتخاب و مسئولیت بزرگی برگردنشون هست.
خصوصا که در جامعه ایران هستیم و خودتون میدونید مسله ازدواج دختران و خدایی نکرده انتخاب اشتباهشون چه حساسیت و مشکلاتی برای دختر خانم و آینده اش و خانواده اش داره، پس حق بدید که حساس باشند.

البته حساسیت توآم با احترام به شخصیت آقا پسر و خانواده اشون.

8.معمولا پدرها حول این موضوعات سوال میکنند ( البته بستگی به فرهنگ خانواده ها هم داره ) :

آشنایی با میزان درجه ارزش و احترامی که برای دختر خانمشون قائل هستید .

آشنایی با نوع دیدگاه شما نسبت به زندگی اخلاقیات و رفتار و منشی که قراره با همسر آینده اتون داشته باشید.

آشنایی با میزان توانایی و مسولیت پذیری و تعهدتون نسبت به زندگی متاهلی.

آشنایی از برنامه مالی و اقتصادی که در آینده دارید .

به عبارتی میخواهند از میزان توانایی که در خصوص مسله اقتصادی دارید بشناسند.
حالا برخی میزان سرمایه ای که دارید براشون مهمه برای برخی خیر بطور کل از میزان تلاش و فعالیت و اهدافتون میخواین بدونند و از اون طریقه که تصمیم میگیرند.

فکر کنم شما بتونید حس خوبی از این نظر به پدر دختر خانم بدید یبار یادمه تو پست های اولتون در تاپیک اولتون که نسبت به همکلاسیتون علاقه مند شده بودید خونده بودم که گفته بودید آینده شغلی و مالی خوبی برای خودتون پیش بینی میکنید و توانایی های خودتون و در این زمینه بالا میبینید و اهداف خوبی در سر دارید. خب این خیلی خوبه.
همینکه هدف مند باشید از این شاخه به اون شاخه نشید برای یک پدر کافیه (البته نظر من نسبت به شناختیه که از پدر خودم دارم )

9.سعی کنید وقتی با دختر خانم یا پدرشون صحبت میکنید زیاد به حاشیه نرید، اینطوری هم تمرکز فرد مورد نظر از روی پاسخ برداشته میشه و ممکنه از آخر فکر کنه شما نخواستید پاسخ روشن و صریحی بدهید و حس کنند به پاسخشون نرسیدن و همینطور جلسات خیلی کسل کننده پیش میره.

ممکنه از نظر شما به سوال دختر خانم درست و کافی پاسخ دادید ولی از نظر دختر خانم پاسخ قانع کننده ای دریافت نکرده باشند یا نیاز به توضیح بیشتری باشه چون بالاخره مشخصه به یسری اختلاف نظرها برمیخورید، در اینگونه موارد زیاد قشنگ نیست بگید بنظر من توضیحات به اندازه کافی بوده و نیازی به توضیح بیشتری نیست این یجوری توهین هست بهتره در اینجا بگید فعلا پاسخ دیگری در ذهنم ندارم در جلسه بعد پاسخ بهتری خواهم داد.قشنگ و توام با احترام با دختر خانم صحبت کنید و یک نوع دیدگاه از بالا به پایین نداشته باشید نمیدونم برخی آقایون بخاطر بزرگتر بودنشونه یا بخاطر جنسیت مرد بودنشون هست ولی برخی اوقات با غرور تکبر صحبت میکنند.
انگار فرد مقابل انسان نیست، قدرت اختیار و تصمیم گیری نداره.
طوری وانمود نکنید که طرف مقابل فکر کنه بعنوان یک انسان عاقل بالغ قبولش ندارین. و بیشتر این شمایید که قراره انتخاب کنید .

اوه چه همه حرف زدم با خودم قرار گذاشته بودم اینجا خلاصه تر بنویسم.:|

فقط یک نکته آخر بگم میدونم خودتون میدونید ولی منم بگم مبادا فراموش کنید :)

10.حواستون باشه بخاطر احساسات و علاقه ای که به همکلاسیتون دارید مبادا احساسی تصمیم بگیرید یا قولی بدید که از توانتون خارج باشه یا چشم هاتون روی مسله ای که براتون مهمه ببندید.
بنظر من که وقتی وارد جلسه خواستگاری میشید یک تابلوی ورود ممنوع به احساسات تون نشون بدید.

موفق باشید.

سلام وقت همه دوستان بخیر
جناب فدایی یار عزیز دوستان به نکات خوبی اشاره کردن، منم یه سری موارد خدمتتون عرض میکنم امیدوارم به کارتون بیاد

1:به نظر من نکته اولی که بایستی به اون توجه داشته باشید اینه که شرایط شما طی این دو سال چه تغییری کرده که الان رضایت دادن تشریف ببرید خواستگاری.

2: اگه فکر میکنی که تصور خانوادشون اینه که شما برای این وصلت کاملا رضایت دارید و مونده فقط نظر خودشون، حتما باید کاری کنید که این ذهنیت نسبت به شما تغییر کنه.
پیشنهاد میکنم برای اینکه همچین ذهنیتی نسبت به شما نداشته باشن جلسه اول بدون حضور شما برگزار بشه. با این کار نشون میدید که از این خبرا نیست و دنبال این هستید که توی یه مسیر درست شناخت صورت بپذیره و بعد تصمیم گیری کنید که آیا مناسب هم هستید یا خیر( البته من خودم با برگزاری جلسه بدون حضور پسر مخالفم و این پیشنهاد رو به خاطر دلیلی که عرض کردم دادم مضاف بر این شما قبلا دختر خانم و دیدید)

3: به نظرم گل یا شیرینی حتما بگیرید. کت و شلوارم بپوشید

4: گل و شیرینی رو بدید دست مادر یا خواهرتون دست خودتون نباشه.

5: وقتی که خاستی صحبت کنی ابتدا از خانواده خودت بعد از خانواده دختر خانم برای زحمتی که برای تشکیل این جلسه کشیدن تشکر کن

6:جلسه اول معمولا برای رسیدن به یه شناخت کلی از دو خانواده تشکیل میشه و یه سری سوال از شما میپرسن از قبیل سن، تحصیلات، شغل، میزان درامد، نگرش های فکری، و خانوادتون...
برای هر کدوم باید جواب مناسب داشته باشی.علی الخصوص توی مواردی که فکر میکنی توی اون موارد ضعف داری.
مثلا شاید بپرسن که به نظر خودت با این درآمد میشه یه زندگی اداره کرد؟

باید براش جواب داشته باشی.اینکه بخای اونجا فلسفه بافی کنی و یه سری جوابای کلی بدی و بعد بگی خدا بزرگه مهم اخلاق و ایمان... و از این دست جوابا بخای بدی فقط باعث تحقیر خودت میشی و بهانه دستشون میدی که از موضع بالا با شما صحبت کنن چون کمتر کسی این نگرش شما رو میپذیره.
حالا یا درآمد فعلی شما کفاف یه زندگی رو میده که باید توضیح بدید
یا اینکه برنامه هایی دارید که در آینده به این حداقل های اقتصادی خواهید رسید و در خصوص این برنامه ها توضیح میدید.( البته مادرتون هم میتونن به شما کمک کنن مثلا بگن که خودتون که بهتر میدونید شرایط زندگی الان جامعه با زمان ما فرق کرده و شرایط برای جوونا سخت شده و باید کمی توی این موضوع هوای جوونا رو داشته باشیم و کمکشون کنیم)

7:کسی که شما رو معرفی میکنه باید توان اینو داشته باشه که نکات قوت شخصیتی شما رو خوب تشریح کنه و اونو شاخص کنه
همچنین برای اینکه از زیر فشار پرسش و پاسخ های متوالی خانواده دختر بیرون بیاین ،به تناسب فضای جلسه سوال مطرح کنه و طرف مقابل رو در جایگاه پاسخگویی قرار بده.پس حتما یه سری سوال آماده داشته باشن.

8)وقتی که رسیدید به صحبتای دو نفره شما سر صحبت و باز کن و یه بیوگرافی از خودت بگو و ادامه جلسه رو بسپار به ایشون،تا سوالاتش رو بپرسه، و از روی سوالها شخصیت و روحیاتش رو آنالیز کن.

9:موضوع بعدی اینکه نباید طوری رفتار کنید که شما برای این وصلت رضایت دارید و مونده نظر طرف مقابلتون. مضاف بر اون آخر جلسه دنبال نتیجه گیری نباشید.که نظرشون نسبت به شما چیه


اما نکته ای که اینجا مهمه با توجه به اینکه شما یه شناخت نسبی از هم دارید بهتره که یه فضایی رو تعریف کنید که دو طرف برای جواب دادن ( مثبت یا منفی) تحت فشار نباشن. مثلا بگید این جلسات برای رسیدن به شناخت از طرفینه و ادامه پیدا کردن جلسات معناش جواب مثبت نیست و اگه شما هر زمانی قبل از عقد به این نتیجه رسیدید که من مناسب شما نیستم و جوابتون منفیه من قبول میکنم. این یعنی که شاید خود من به این نتیجه برسم که مناسب هم نیستیم و جوابم منفی باشه.

واما نکته آخر اینکه نباید هدفتون رسیدن به این دختر خانم باشه بلکه باید برای رسیدن به گزینه ای که مناسب شماس تلاش کنید.
به امید خدا همونی که خیر و مصلحت دو طرفه اتفاق بیوفته .
موفق باشید.

سلام فدایی جان:biggrin-new:


مجددا فدایی داری:beguiled:

وقتی میگم فدایی داری باورت نمیشه که!! چند روز نیومدم انجمن ،ببین چقدر برات نظر گذاشتن ، الان در اندازه یک هندبوک "مهندسی خواستگاری " توی تاپیکت مطلب وجود داره:biggrin-new:


فدایی عزیز ، شما توجه نکردی به پست قبلی من... من توی پست قبلیم گفته بودم روی من بعنوان "پدر علم خواستگاری ایران " حساب کنی:biggrin-new: اینو شما مثل اینکه شوخی گرفتی :biggrin-new: میدونی این یعنی چی؟ مثل این عرفا هستن که بعد یک عمر زهد، ازشون میپرسن رمز عاقبت بخیری چیه ، بعد اونها بجای کلی نسخه دادن ، با چند کلمه ساده به طرف میگن فلان کار رو بکن یا نکن ، الان منم همونطورم :biggrin-new: یعنی بهر حال کلی زحمت کشیدم ، نصف جوونیم رو گذاشتم روی خواستگاری رفتن ، همیشه سهمیه بنزین کارت سوختم میره بابت خواستگاری رفتنهام :biggrin-new:.. بهر حال اینم نتیجه اش میشه دیگه ، که با دو سه خط ساده مثل پست قبلم، کسی که میخواد بره خواستگاری رو راهنمایی کنم :biggrin-new:


فدایی جان ، این نکاتی که دوستان گفتند خوبه ، ولی به نظر منه "بابای علم ":biggrin-new: زیاد وسواس نداشته باش توی این چیزها ، یعنی مثلا خیلی سخت نگیر که حالا شیرینی ببری یا نبری ، یا کت شلوار بپوشی یا با کاپشن یا پیراهن بری و.... سند این حرفم اینکه ، اگر پستهای دوستان رو بخونی هر کدوم از دوستان بنا به سلیقه شخصی خودشون ، یک نظرمتفاوتی دادند ، یکی از دوستان گفتن شیرینی ببر ، یکی گفته نبر ، یکی گفته کت شلوار بپوش ، یکی گفته نپوش ....


اگه بخوام پست قبلیم رو تکمیل کنم ،به نظر من سه تا موضوع کلی مهمه ، یکی اینکه خود خود فدایی باش ، یکی اینکه راحت و صمیمی و خودمونی برخورد کن واینکه ذره ای کبر و غرور توی رفتارت نداشته باش....


مثلا من خودم چون ادم شوخ طبعی هستم ، و برام مهمه همسرم هم پذیرش این خلق و خوی من رو داشته باشه ، معمولا جایی که میرم ، توی جلسه خواستگاری سعی میکنم بعضی حرفام رو با طنازی ظریفی بگم که لبخندی روی لب افراد بیاد... خوب حالا یا خانواده دختر دنبال یک داماد جدی عصا قورت داده میگردن که این طنازی من زیاد به مذاقشون خوش نمیاد که برای من هم اتفاقا خوب میشه .. یا هم اینکه این نوع روحیه من ، برای اونها هم خوشایند هست و باعث قوی شدن رابطه بین ما میشه ... این یک مثال خیلی پیش افتاده بود ، کلا خیلی خوبه توی همه چیز ، اخلاق و رفتار و منش و اعتقادات و... از اون چیزی که هستیم خودمون رو بدتر یا بهتر جلوه ندیم...


یا مثلا اینکه من هر جا میرم که پدر دختر خانم هم هستن ، یک گپ خیلی راحت و صمیمانه با هم میزنیم و کلی هم سوای مراسم خواستگاری ، از مصاحبت با هم لذت میبریم ... انگار مثلا دارم با دایی یا عموم گفتگو میکنم و با رعایت ادب کامل اصلا اجازه نمیدم فضا رسمی و خشک بشه...


یا مثلا زمانی که با دختر خانم میریم توی اتاق برای صحبت ، برای اینکه بشه زودتر اون فضای رسمی رو شکست ، و هم من و هم دختر خانم توی گفتگو احساس راحتی کنیم و کلا بشه گفتگو رو خودمونی تر کرد، مثلا اگه قرار باشه روی صندلی یا مبل بشینیم ، از دختر خانم خواهش میکنم که روی زمین بشینیم و روی زمین صحبت کنیم ، وقتی روی زمین بشینی ، کلا خیلی زودتر یخ بین طرفین شکسته میشه ، دلیل علمیش نمیدونم چیه ولی خوب تجربه کردم دیگه ، مثلا من خودم قبلا روی صندلی مینشستم و صحبت میکردیم، بعد دیدم روی زمین فضای بهتر و صمیمانه تری هست ... حالا اگه تا یک سال دیگه داماد نشدم ، احتمالا بگم دو تا تشک بندازن :biggrin-new: من و دختر خانم بصورت دراز کش مذاکره کنیم که صمیمیت بیشتر بشه، البته تشکهاش با فاصله دو متری از هم باشه!:biggrin-new:
یا مثلا وقتی برامون توی اتاق چایی میارن ، مثل غریبه ها منتظر نمیشینم که سینی رو جلوم بگیرن ، خودم سینی رو ازشون میگیرم چون اونها خانم هستند و حجاب دارند ، سختشون ممکنه باشه ... اینها همه مثال هست ، منظور اینه تا جاییکه میتونی کلا فضا رو از حالت غریبه بودن و خشکی ، با رعایت ادب و آداب ، خارج کن..



فدایی جان این حرفایی که زدم مقدمه بود ، اصل مطلبی که میخوام بگم ، روایتی هست که چند وقت پیش شنیدم که باعث میشه از این همه جزئی نگری ما خلاص بشیم و این روایت برای ازدواج میتونه به هر دختر پسری ارامش بده و از کلی نگرانی های بیهوده رها بشه....


روایتی هست از حضرت رسول(ص) که مضمونش این هست که اگه منه پیامبر خدا ، به همراه جبرئیل و میکاییل و اسرافیل ، دست به دعا به درگاه خداوند برداریم ، که یک نفر همسر یک نفر دیگه بشه ، غیر از اون فردی که خداوند براش مقدر کرده ، دعای من پیغمبر و فرشتگان مستجاب نخواهد شد...


البته اصل روایت خاطرم نیست و مضمونش رو اوردم ، اگه روی این روایت تمرکز کنیم واقعا خیلی ارامش میگیرم ... من در جایگاهی نیستم که بخوام این حدیث رو تعبیر و تفسیر کنم .... ولی به نظر من بیسواد، ازدواج و اینکه کی شریک زندگی ما بشه ، یکجور امتحان خداوند هست ،مثل امتحان والدین .... چقدر ما در انتخاب اینکه چه افرادی پدر و مادرمون بشن نقش داشتیم ؟ واقعیت اینکه شریک زندگی ما هم یکجورایی مشخصه و ما فقط باید توی مسیر انتخاب قرار داشته باشیم... حالا دیر و زود داره ولی غالب موارد سوخت و سوز نداره و به اون کسی که برای ما گذاشتن کنار میرسیم...

چقدر دختر پسرها هستن که سالها با هم دوست هستن یا چند ماه بصورت رسمی برای اشنایی هم وقت میزارن و چند جلسه پرسش و پاسخ میزارن و از اخر ازدواجشون با هم جور نمیشه و چقدر دختر پسرها هستن که الکی الکی و در یک مدت زمان کوتاه با هم اشنا میشن و با هم ازدواج میکنن .... خوب اینها غیر از خواست و اراده خداوند هست؟

حالا شما هم دوست داری به اون دختر خانم برسی دیگه ، خوب اگه قسمتت باشه میرسی ولو اینکه دو سال بینتون جدایی بوده وگرنه که نمیرسی دیگه ، حالا اینکه شیرینی ببری یا نبری یا کت شلوار بپوشی یا نپوشی یا با پدرش فضا طوری باشه که بتونی خوب ارتباط برقرار کنی یا نه، اینها فقط میتونه بهانه نرسیدن باشه ، ولی فقط بهانه هست نه دلیل... دلیل اصلی جایی دیگه هست... پس خیلی خودت رو با جزئیات درگیر نکن... و فقط خلوص عمل داشته باش و دلواپسی های بی موردت رو بزار کنار...


برای همین من خیلی دلم روشنه که بالاخره دل مامان بابای دخترعفت خانم نرم میشه و باهش ازدواج میکنم ...

I love you the daughter of Effat khanom

ببخشید ، میدونم "of " برای اشیای بی جان به کار برده میشه یک لحظه یاد دختر عفت خانم افتادم، هیجانی شدم ، اشک تو چشام جمع شد ، نفهیدم چی نوشتم.:biggrin-new:

همگیمون موفق باشیم :biggrin-new:
برای شادی روح من حقیر ، صلوات بلند ختم کن....

سلام مجدد به همه ی دوستان خوبم در خانواده همدردی....

دوستان محترم و دوست داشتنی گفتم قبل از هر چیز از همه ی عزیزانی که محبت کردند و منت گذاشتند در این تاپیک شرکت کردند و بنده رو راهنمایی کردند کمال تشکر و قدر دانی رو انجام بدم... یک حس خیلی خوبی بهم دست داد وقتی دیدم قدیمی ها و باتجربه های سایت (البته بنده که یک تازه وارد هستم شاید) این جا جمع شدند و از نظرات خوبشون گفتند اصلا یک حس خیلی خوب و عجیبی بهم دست داد...

دوستان محترم از جمله اقایان و خانم های محترم khaleghezey و راه حل و مصباح الهدی و سرشار و دختر بیخیال و امیر مسعود و محمد 93
به تک تک شما عزیزان هم سلام و تشکر ویژه دارم...

نمی دونید چقدر حس خوبی بهم دست داد بابت کمک هاتون و از این بابت خدا رو شکر می کنم...

دوستان عزیز نگرانی شما از بابت این که این طور به نظر اومده هدف من از این تاپیک این بوده که یک طوری وانمود کنم حتما به اون خانم برسم قابل تامل هستش ... ان شالله طی امروز و فردا خیلی چیز ها رو این جا می نویسم و متوجه می شید که واقعا نه این طوری ها نیست که من بخوام به هر قیمتی شده صرفا به اون خانم برسم و هدفم از این تاپیک لزوما این نیست... به هر حال بابت نگرانیتون راجب این موضوع بازم از همگی شما تشکر می کنم....

برای این که کمی . گوشه ای قدر دان محبت دوستان باشم و بدونید حواسم به تاپیک و وقتی که شما عزیزان این جا برام صرف کردید هست این پست رو الان زدم...خواستم بگم که ان شالله طی امشب و فردا که به جمع بندی رسیدم سوالات نهایی و هدف اصلیم از زدن این تاپیک و همچنین جواب سوالاتی که دوستان ازم پرسیده بودید رو با کمال دقت خواهم داد...

مجددا از همه ی دوستان گل همدردی تشکر می کنم...حسابی ازتون التماس دعا دارم.:72::72::72:

سلام آقای فدایی یار:72:
خوشحالم بابت این حس خوبتون و واقعا به خاطر نیتتون (که قابل حدسه)خیلی ممنونم که این تاپیک را زدین.:72::72: اگر اجازه بدین من یه نکته هایی بگم.

راستش آقای فدایی یار شما گفتین برخی دوستان فکر کردند که شما می خواهید حتما به اون دختر برسید و برای همین می خواهید خودتان را بهتر نشون بدین تا بهش برسید....
ولی من واقعا اصلا همچین فکری هم از ذهنم خطور نکرد.جدی می گم. ولی الان می گم چرا چنین ذهنیتی تو بعضی ها وجود داره!(البته دارم کاملا کلی عرض می کنم)

منم یه بار تاپیک زده بودم یه همچین ذهنیتی برای من هم از جانب بقیه وجود داشت.درصورتی که اصلا و اصلا به نتیجه فکر نمی کردم و واقعا فقط می خواستم مسیر را درست برم. و اشتباه از شخص من نباشه.دقیقا همین نیتی که شما دارید و می خواهید مسیر درست را با بقیه هم سهیم بشید.(البته آخرش هم که من اشتباه رفتم!)

به شخصه یکی از خصوصیات بسیار خوبی که در شما می بینم اینه که توکلتون واقعی هست.و از آن پسرهایی نیستید که بخواهید سر هر بهانه ای تسلیم بشید!و بندازین گردن قسمت و توکل.و شما برای قسمتتون تلاشتون را می کنید.
اما چون متاسفانه تو فرهنگ ما اینه که چون آقایون مثلا حق انتخابشون زیاده و اگر مثلا بخوان تلاشی در این زمینه بکنند سایرین فکر می کنند پس حتما این آقا می خواد حتما به اون خانم برسه. و نتیجه براش خیلی مهمه یا حتما عشقی هست و فلان و بهمان چنین مسائلی تو ضمیر ناخوداگاه میاد که چرا این قدر تلاش.

در صورتی که زود تسلیم شدن معنی پذیرش قسمت نیست. واقعا خیلی از آقایون باید یاد بگیرند که با اولین مانع هیچ تلاشی نمی کنند و قانع می شن و می گن خب پس بریم مورد بعدی. والبته مورد مثالش حتما تو خانم ها هم هست.

در حالی که یه قانون روانشناسی هست به نام قانون 80-20.نمی دونم می دونید این قانون چیه؟ اگر نمی دونید یه سرچی بکنید.خیلی رعایت این قانون تو تمام ابعاد زندگیتون می تونه شما را جلو بندازه!(و کلی صرفه جویی وقت داشته باشید!) ولی من به این قانون تو معیارهای انتخاب همسرم هم حتی رسیدم.

این قانون می گه نیازی نیست روی صد در صد موارد فوکوس کنید.چون عملا ما هیچ وقت نمی تونیم 100 درصد موارد را رعایت کنیم و به نتیجه صد درصدی برسیم. تقریبا هیچ وقت. و اگر مثلا صد مورد لازم باشه اگر اولیت بندی کنید 20 مورد اول را رویش سرمایه گذاری کنید و رویش تمام تلاشتون را بکنید و عالی باشه بسه و بقیه اگر شد که شد واگر نشد هم نشد (یا در حد کفایت) این جوری به 80 درصد از موفقیت به طور حتم می رسید. ولی اگر بخواهید فکر کنید که می تونید وقت کنید که تمام 80 درصد بقیه را رعایت کنید و بخواهید به نتیجه صد درصد برسید اون وقت خیلی ریسکه!چون دیگه ممکنه وقت هم نداشته باشید و از همون 20 درصد مهمتون هم در حد عالی بمونید.همون 20 درصدی که هسته اصلی موفقیت شماست و باید روی اون سرمایه گذاری و تلاش کنید را متاسفانه در حد متوسط تلاش کردین نه عالی.

حالا تو ازدواج ببینیم این قانون چه جوریه(البته این نظر شخصی منه!). اگر همه معیارهاتون را بر اساس اولویت بچینید 20 درصد اول معیارهاتون میشه هسته اصلی خوشبختی شما. اگر این 20 درصد واقعا تو کسی بود مطمئنا به 80 درصد خوشبختی هم می رسید.ولی اگر این 20 درصد نبود (و حتی به جاش اون 80 درصد بود!)اون وقت از صد در صد خوشبختی باز می مونید!

حالا پیدا کردن این 20 درصد تو هر کسی طبق تجربیات من و معیارهای خود من خودش کلی بساط داره! یعنی کلی دنگ و فنگ که یکی پیدا بشه این 20 درصد منو با توجه به جامعه فعلی و با توجه به روحیات شخصی من (البته هر کسی این طوره و روحیات مختص به خودش را داره) داشته باشه و غیر از این به دلم هم بشینه. که به دل نشستن هم حتما تو همین هسته 20 درصدی هرکسی هست.

حالا مورد داریم پسری که هی میره خواستگاری و در آخر موردی را هم پیدا کرده که این 20 درصد را داشته ولی چند تا از اون موارد 80 درصد را نداشته یا مثلا برای رسیدن به اون دختر خانم باید یکم تلاش بیشتری بکنه به نسبت بقیه دخترها. یا حتی یه سری نکنه نکنه هایی تو ذهنش میاد و می ترسه از ازدواج با اون خانم و راحت رها می کنه.
مثلا نکنه جواب رد بشنوم.نکنه بعد ازدواج یه بار بخوایم بریم مسافرت خانمم بگه من درس دارم و نشه ووو

اون وقت می تونه این آقا دو جور فکر کنه:
1) تلاشش را برای همین هسته اصلی 20 درصدی متوقف کنه و بره روی همون 80 درصد زوم کنه که اگرچه از نظر تعداد بیشتره و به نظر منطقی می رسه که چیزی از دست نمی ده ولی از یه 20 درصد اصلیش می مونه و حالا هی باید بره خواستگاری هی باید بره تا یکی پیدا بشه که اون 20 درصدش هم داشته باشه اون چیزی که هم به اشتباه قبلا روش فکوس می کرده داشته باشه. خب ظاهرا این آقا داره خیلی تلاش می کنه. اما تلاش هاش کاملا پراکنده است! و روی 20 درصد خودش زوم نکرده و این قدر زمانش هدر می ره تا وقتی که خیلی از زمانی که می تونست با همسرش لذت ببره در سن جوانی اون را باید تو سن میانسالی تجربه کنه. روی هر دختری خیلی زمان نمی ذاره ها!می ره مورد بعد (به حساب خودش قسمت نیست!و خیلی تلاش نمی کنه)ولی حواسش نیست داره یه ذره یه ذره زمانش را هدر می ده. می گه مثلا نکنه من یه سال برای این خانم دانشجو اضافه تر وقت بذارم که مثلا درس بخونه.غافل از اینکه از اون ور چند سال از جوانیش را داره هدر می ده و فرصت گرفتن زندگی با یه خانومی که خصوصیات اصلیش را داشته.(برعکسش برای خانمها!)

2) روی همین 20 درصد که مطمئنه هسته اصلی خوشبختیشه فوکوس کنه و وقتی مطمئن شد این 20 درصد وجود داره دیگه روی همین فرد تلاشش را بکنه و مفتی مفتی رهاش نکنه. یعنی مثلا اگر رسیدن به این دختر یه سختی داره یا حتی بعدا تو زندگی باید یه گذشتهایی داشته باشه(که تو همه زندگی ها گذشت لازمه و سختی وجود داره مگه داریم زندگی بدون سختی) و یه تلاش مضاعفی (اینها همش می ره تو اون 80 درصد) خیالش راحت باشه این تلاش اگر انجام بشه درسته روی این 20 درصده و شاید چند تا مورد از اون 80 درصد هم جابمونه ولی بعدا به 80 درصد از خوشبختی می رسه. (درسته که به 20 درصد از خوشبختی هم درنهایت نمی رسه ولی از صددرصد از خوشبختی جا نمی مونه!)

که البته شناخت درست اون 20 درصد هم باید اصولی باشه.و انعطاف پذیری با اون 80 درصد هم مهمه و شاید برای همین آدمای انعطاف پذیر خوشبخت ترند!

حالا شما اگر فهمیدین اون خانم در ادامه روندتون و جلساتتون اون 20 درصد را دارند اصلا منطقی نخواهد بود که فرض به خاطر یه سختگیری رها کنید و بگید قسمت نبوده.اینو می دونید برای چی می گم. چون این اشتباه من بوده! و گذاشته بودم پای قسمت!

من تو خواستگاری هام خیلی تلاش کردم! اما برعکس تلاش کردم! به جای اینکه روی این 20 درصد زوم کنم و اگر کسی داشت و او هم منو خواست و 20 درصدش را داشتم تمام تلاشم را بکنم گاهی تعدادی از اون 80 درصد که به نظر بقیه منطقی هم هست باعث شده روی اون فرد تلاش نکنم و برم مورد بعد! بگم قسمت نیست.مجموعش را ببینید اینه که من تلاشم زیاد بوده و منفعل نبودم اما من می گم این همه تلاش فایده نداشته و مجموعش مثل یه آدم منفعل بوده!

اینجا هم یه پستی از آقایی خوندم که ان شاالله پست منو بخونه که رفته خواستگاری دختری همه چیز هم خوب بوده و فقط یه معیار یا یه مزیت نسبی(به نظر خودش) را نداشته و از اون دختر گذشته.اون مزیت نسبی برای دختر مهم بوده و نمی تونسته ازش بگذره چون خیلی زمانش براش رفته ولی اون آقا که می تونسته بگذره نگذشته و گفته نکنه یه وقت بعدا نتونم... همین نکنه نکنه ها که اون 80 درصد غیر مهم را تشکیل می دن باعث می شن به همون 20 درصد اصلی هم نرسه ولی اگر یکم منعطف می بود زودتر به 80 درصد از خوشبختی می رسید.

(80 درصدی که مهم نیست هم آدم می تونه این جور با سوال از خودش متوجه بشه: اگر این فرد این معیار منو نداره برای من چه مشکلات حادی ممکنه پیش بیاره که نتونم تحمل کنم؟ یا حتی می تونه آدم این را با یه پرس و جوی ساده از افرادی که همون شرایط را دارند متوجه بشه! یا از فرد مقابل توضیح بخواد)

اینو گفتم که مطمئن باشید اگر تلاشی می کنید فکر نکنید نباید این جوری می بود یا شاید من اشتباه می کنم یا به حساب قسمت از این حد از تلاشتون صرف نظر کنید. اگر تلاشتون را کردین و بعد نتیجه نشد خب این قسمت بوده ولی در غیر این صورت اصلا مساله قسمت نیست.(البته می دونم شما طرز فکر تون درسته.فقط جنبه یاداوری داره)

اینم بگم تو اون تاپیک آیا پدر من در ازدواج سخت گیر است من خودم را مقصر می دونم نه قسمت. اگر روی سخت گیری پدرم (که الان فهمیدم چه جوری باید طبق اصول روانشناسی رفتار کنم و آقای مدیر هم کمک زیاد کردند) زود تر از این ها تلاش بیشتر و اصولی می کردم و نمی ذاشتم به پای قسمت شاید به 20 درصد اصلیم رسیده بودم... اینم بگم من فقط دو بار تا حالا تونستم همه 20 درصد خودم را تو یه خواستگار ببینم که هردوشون احتمال زیاد ازنظر خیلی ها بعضی موارد رانداشتند (و البته بگم آنها هم راحت از من گذشتندها!) و به نظرم می رسید پدر من راست بگن چون به نظر می رسه 80 درصد زیاده! و من به همین راحتی از 80 درصد خوشبختی گذشتم.

20 درصد هر کی متفاوته نذارید 20 درصد بقیه هی شما را از 80 درصد خوشبختیتون دور کنه.

و این خصوصیت بسیار مثبت شماست که زود جا نمی زنید.و می خواهید مسیر درست را برید و روش فکر می کنید تا الکی ازش نگذشته باشید. و این جوری هیچ وقت ای کاشی تو ذهنتون نمی مونه. اگر هم نرسیدین اون وقت با خیال راحت و مطمئن می گید قسمت نبود!(این نکته هم بگم تو همین مسیر که دارید روش کار می کنید هم حتی قانون 80-20 را رعایت کنید! به این نحو که اصول اصلی(تعداد کم ولی اصلی) را در نظر بگیرید و در مرحله بعد فرعیات!!! هم تو مسیر خواستگاری هم تو معیارها)

اینها که بهتون گفتم هزینه زیادی پاش رفته. بعدا که پست قسمت رفتار بالغانه خودم را تو تاپیکتون خوندم واقعا می گم می گم ای کاش یکی زود تر این رفتار و لحن بالغانه را به من یاد می داد. یا حتی به خواستگار من. شاید این به نظرتون هیچی نباشه و مثلا بقیه بگن جزئی نگری ولی بعضی وقتها جزئیاتی می تونه خیلی خیلی مهم باشه و مسیری را کلا تغییر بده! همان طور که همان جزئیات رو سرنوشت من تاثیر گذاشت پس خوب شد بهتون گفتم(20 درصد بود ولی خیلی مهم بود و کسی هم که تجربه نداشته نمی تونه اهمیتش را چندان بفهمه!).

شاید این به نظرتون برسه پس من باید حسرت بخورم چرا زود تر این مسیر را نفهمیدم.نه .چون می شه هم به مساله من این طور نگاه کرد که من اتفاقی وقتی حالم بد بود تو تالار اون پست را خوندم و اون لینک از دکتر شیری را گوش دادم. اتفاقی اون خواستگار من زنگ زد و من تحمل نداشتم ببینمش و حالم بد شد که اومدم اینجا تاپیک زدم...و شما هی پست می زدین که مشکلم را پیگیری کنم حتما... اتفاقی آقای مدیر به من دیر راهنمایی کردند و وقت نداشتند و من رفتم مشاوره...و اتفاقی بعد از اینکه مشاوره رفتم آقای مدیر برام پست نوشت و اگر زودتر می نوشت من نمی فهمیدم و وقتی گفتند که من تازه صورت مساله ام را تونستم بفهمم و حرفاشون را با حرف مشاورم و اون لینک جمع کردم و راه خوبی پیدا کردم و اتفاقی یه سری مسائل تو زندگیم بعدش افتاد و هی باعث شد من مشکلم نه تنها حل بشه بلکه یه چیزهای خیلی بهتری بفهمم که هنوز اون چیزهای بهتر داره ادامه پیدا می کنه...

این ها را هم که نگاه می کنم راستش می بینم همچین اتفاقی هم نبوده و واقعا یه دستی پشتش بوده.اما وقتی این اتفاقات پشت هم استارتش زده شد که "خودم" خواستم و وقتی هم مانع برام ایجاد شد(که واقعا می شد) زود نذاشتم به پای قسمت. دیگه قضاوتم در این مورد فرق کرده بود.

الان یه جور دیگه قسمت را نگاه می کنم. یه جور دیگه توکل را می بینم.حتی یه جور دیگه احترام به پدرم را می بینم... اینم به خاطر سوالات زیادی بود که طی یه تلخی زیاد در ذهنم ایجاد شد و راستش هنوز هم این راه ادامه دارد ...

نمی دونم چقدر تونستم منظورم را بهتون برسونم.اما امیدوارم تو مسیرتون موفق و موید باشید و راه را همان جور که قصدتون از این تاپیک هست درست برید.:72:

سلام مجدد به همه ی دوستان عزیز دارم.مجددا از همه ی شما تشکر ویژه دارم. برای این که زیادی می دونم پستم طولانی میشه سریع تر می رم سر اصل مطلب با اجازه ی شما... بازم از همه ی شما دوستانی که وقت می ذارید این جا می خونید و برام نظر می دید تشکر می کنم.
فقط قبل از هر چیز بگم دوستان این که بنده از پست های شما نقل و قول گرفتم لزوما به این معنا نیست و این انتظار رو ندارم حتما جواب سوالایی که مجدد ازتون پرسیدم رو بدید چون تا همین جاش هم کلی منو شرمنده ی محبت خودتون کردید ولی به رسم ادب و احترام به نظر شما حرف هایی که زدید و قبول داشتم رو سعی کردم حتما عمل کنم و توجه بهش داشته باشم و برای جلوگیری از تکرار مکررات دیگه تکرار نکردم ولی بحث هایی که برام خوب جا نیفتاده یا نیاز به توضیح داشته رو مجدد ازتون پرسیدم به هر حال اگه دوباره هم لطف کنید و برام وقت بذارید حسابی بنده رو مورد لطف خودتون قرار دادید...ضمنا دوستان من تمامی سوال هام و دغدغه هامو با این رنگ وفونت شاخص کردم...عمدا این کار رو انجام دادم تا سایر دوستان هم چنان چه با این که سوالی که من در ادامه ی صحبت های فرد خاصی پرسیدم علاوه بر اون دوست محترم کهخ دوست دارم نظرشون رو بدونم ولی اگه بقیه دوستان هم راجب اون سوال ها نظری داشته باشند عنوان کنند باعث افتخارم هستش... و در انتهای پست بعدیم هم سایر سوالاتمو قرار میدم که ممنون میشم نظری داشتید بهم بگید.پیشاپیش بازم از لطفتون تشکر می کنم.

دوست عزیز و محترم جناب اقای khaleghezey

ممنون که از اول تاپیک همراهیم کردید ... میگم شما توانایی خاصی در القای حس اعتماد به نفس به اقایون دارید :)) ... کلا یادم باشه قبل خواستگاری پست شما رو چند بار بخونم (شکلک شوخی و خنده)... تمام مواردی که گفتید رو حتما رعایت می کنم و یک جورایی از این که مجددا برام یاداوری کردید تشکر می کنم... فقط یک سوال برام موند اگه جواب بدید ممنون میشم... این که گفتید خودمو صبور نشون بدم میشه واضح تر و با مثال بهم توضیح بدید دقیقا منظورتون چه رفتاری هستش ؟

اقای خاله قزی همچنین ممنون بابت لطفی که در حقم داشتید...شما خودتون خوب هستید و خوب هم می بینید...به هر حال ممنونم... راجب دزدی که گفتید و خانم مصباح الهدی هم نظرشون گفتند شاید همه این جوری نباشند یا لا اقل من این جوری نبودم و حس بد و منفی لزوما به داماد نداشتم ولی متاسفانه بعضی وقتا ادم یکی بی مهری هایی می بینه از افرادی که ازشون انتظار نداشته رنجیده خاطر میشه... مثلا خانواده ای که پسر واردش میشه اگه داماد اول باشه و اون نگاه خوب یا لااقل خنثی خانواده رو نسبت به داماد منفی نکنه حتی اگه طرف خواهر هم داشته باشه راه واسه داماد های بعدی هم هموار میشه ولی خدا نکنه خاطره ی بدی بذاره ... فکر می کنم حرف شما بیش تر واسه داماد هایی بود که داماد اول یک خانواده حساب نمی شند و داماد چندم هستم و خدا نکنه داماد اول خاطره ی بدی گذاشته باشه...یکی از فامیلامون رفت دختر هفتم یک خانواده !!!! رو گرفت اینا این قدر با تجربه شده بودند که همون اول باهاش قرار گذاشته بودند هفته ای یکبار توی دوران عقد که اونم یکسال بیش تر نشد بیش تر خونشون نره تازه شبم خونشون نمونه و... دیگه میگن خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل....

از این که شما بهم یاداوری کردید که انتخاب گر فعال باشم هم تشکر می کنم تذکر به جایی بود...اما راجب معیارهام و این که این خانم مناسب من هست یا نه و چرا این تاپیکو زدم ممنونم میشم تا انتهای پست هام همراهیم کنید تا متوجه منظور اصلیم بشید و بازم اگه تجربه ای داشتید بهم بگید...بازم تشکر می کنم.

دوست محترم جساراتا خانم یا اقای(ببخشید من از لحنتون متوجه نشدم عذر خواهی می کنم) راه حل

سلام...ممنونم از شما هم که به تاپیکم سر زدید و با مثال توضیحات واضح تری دادید...راستش من این چند روزه اکثر تاپیک های خواستگاری رو حداقل یک دور خوندم و از تمام نکات مثبتی که دوستان گذاشته بودند استفاده کردم... راجب تاپیک اقای غلام زادگان که اخیرا ازدواج کردند(که بهشون این جا تبریک میگم و ارزوی خوشبختی و بهترین ها رو براشون دارم) و اون پدر خانمی که خواستگاریشون رفته بودند که سرهنگ بودند دقیقا طبق فرمایش شما فارغ از این که رفتار اون اقا محترمانه نبود ولی واقعا درست می گید نگرانی ایشون بابت شرایط مالی سبب شده بود اون کم تر بینی ایشون تشدید بشه... البته یک چیزی رو بگم متاسفانه یا خوشبختانه پول از مهمرین عوامل اعتماد به نفس اقایون هستش ... خود من هم تا یکی دو سال پیش پیش به همین دلیل اعتماد به نفسم به صفر رسیده بود و اون موقع اگه خواستگاری هر فردی می رفتم ناخودگاه از رفتارم متوجه این موضوع می شدند.... که شکر خدا الان اون موضوع حل شدست برام....ولی واقعا درست می فرمایید ادم نباید خودشو کمتر از اونی هم که هست نشون بده که بگه طرف باید منو واسه خودم بخواد !!!
به هر حال از شما دوست عزیز هم تشکر می کنم... سعی می کنم همونی که هستم باشم...بازم اگه فرمایشی به ذهنتون اومد ممنون میشم بهم بگید.

دوست خوبم جناب سرشار

منم خدمتتون عرض سلام دارم...منو حسابی شرمنده ی لطف خودتون کردید....ممنونم....منو یاد یکی از دوستان قدیمی تالار انداختید که یکبار منو توی یکی از تاپیکام دقیقا با رفتاری مثل شما مورد لطف و محبت خودشون قرار دادند و البته بعدش از تالار ظاهرا برای همیشه خداحافظی کردند(جاشون خالی اسمشون جناب لاوس لس بود)... باعث شدید یاد ایشون هم در یادم زنده بشه...دوست من راستش من اصلا هدفم نقش بازی کردن و... اینا نیست و کاملا فرمایش شما مبنی بر این که خود خودم باشم رو قبول دارم...ممنون که دل منو ساده و صاف دونستید کاش واقعا همین طوری باشم...راجب این که از کجا مطمئن هستم نمی گم جوابشون مثبت و... ولی نظر خوبی بهم دارند چون که واسطه اول با خود دختر خانم صحبت کرده بودند و طبیعتا اگه نظر ایشون منفی بود که دیگه اجازه صحبت با خانوادشون رو نمی دادند..به نظرتون می دادند؟... ممنون که تاپیکو دنبال می کنید...بازم تشکر می کنم...راستی ممنون که برام دعا می کنید...فقط بابت قاصد خوش خبر متوجه نشدم یعنی خودم خوش خبر باشم؟


سرکار خانم دختر بیخیال

منم به شما عرض سلام و ادب دارم...ممنون که به تاپیکم سر زدید....نه ایشون نیستند...
راستش منم وقتی خبر ازدواج فردی رو می شنوم مخصوصا وقتی که می بینم بعد ازدواج طرف حس خوشبختی بیش تری داره و... کلی ذوق می کنم... ان شالله با ازدواجی سالم و موفق برای همه جوانای ایرانی مخصوصا دوستان خوب تالار همدردی خوشبخت تر از قبل بشیم و به اهداف اصلی خلقتمون و رشد و تعالی برسیم.امین.

راجب این که گفتید فرهنگ هر خانواده و شهری مختلفه حرفتون درسته...راستی اینو از این بابت میگم اگه بازم خواستید لطف کنید و برام وقت بذارید و از تجربه هاتون بگید گفتم بگم که البته ما هم شهری هستیم و شما هم فرهنگ غالب شهرمون رو می دونید دیگه.
راجب بند های یک و دو که بهم توصیه کردید تشکر می کنم و همون طور که در جواب دوستان قبلی هم گفتم واقعا هدف من از این تاپیک اصلا این نبود که خدایی ناکرده کاری کنم یا رفتاری داشته باشم که نیستم که در ادامه بهتون میگم...
راجب سر وقت رفتن خوب شد گفتید...ممنونم....
ببنید راجب یکی از چیزایی که منم راجبش مردد بودم همین دست خالی رفتن یا نرفتن بود...مثلا منم دست پر رفتن (میگم مثلا شده یک دسته گل یا شیرینی ساده ولی خوش سلیقه)نشونه ی احترام هستش...بعضی میگن شاید این بی احترامی باشه و خانواده طرف فکر کنند مثلا خانواده پسر همه چی رو تموم شده دونسته با توجه به شناختی که این خانم قبلا نسبت بهم دارند...اره من خودمم میگم دست خالی نریم بهتره...درسته فکر می کنم بردنش در بدترین حالت از نبردنش بهتره.نمی دونم جلسه ی اول پدرشون هستند یا نه.
راجب پوشش ایشون پوشش غالبمو دیدند شاید باور نکنید من یکبار یادم نمیاد توی دوران دانشگام بدون لباس اتو شده رفته باشم دانشگاه...منم همون کت و شلوار رو می پسندم واسه جلسه ی خواستگاری ..اینم که تصمیم گرفتم دوباره از این خانم خواستگاری کنیم خودش حکایتی داره که وقتی نتیجه خواستگاری مشخص بشه برام حکمتش مشخص میشه به امید خدا... اگه اون اتفاق نمی افتاد مطمئن باشید به دل منم نمی افتاد که دوباره از این خانم خواستگاری کنیم که اینا رو هم لطف خدا می دونم و می دونم قراره درس بزرگی بگیرم فارغ از نتیجه که چی بشه....

اتفاقا منم از بوی عطر وادکلن سر درد میشم و بهش عادت ندارم و کلا نه در جلسه ی خواستگاری و هیچ جا ازشون استفاده نمی کنم...به نظرتون ایرادی که نداره کلا استفاده نکردنش؟

اتفاقا یکی از اهداف اصلی من از این تاپیک همین نحوه ی اداره جلسه توسط پسر بود در گفت و گوی دو نفری دختر و پسر... راجب صحبت کردن دو نفری و... مطمئنم دست پاچه نمیشم فقط نمی دونم بهترین کار چیه ممنون میشم بیش تر توضیح بدید چه رفتاری بهتره؟؟...به من باشه کل جلسه رو خودم حرف بزنم واسش حرف دارم...بعدش یک چیز دیگه از کجا متوجه بشم توی رسم اون دختر خانم واسه جلسه ی اول چقدر صحبت کردن مجازه...اصلا دوست ندارم اون قدر صحبت هامون طولانی بشه مثلا یکی بیاد بگه بسه دیگه تمومش کنید... از طرفی هم نمی خوام زود حرفامونو قطع کنیم و می خوام از وقت نهایت استفاده رو ببرم...ممنون میشم چیزی به ذهنتون میاد بگید؟؟

ببنید راجب حساسیت که گفتید متوجه این شدم که پدر ها روی دختر هاشون مخصوصا اگه دختر اول باشه خیلی خیلی حساس تر هستند... من به شخصه دوست دارم بنا به دلایلی داماد اول یک خانواده باشم..البته این از اولویت های اصلیم نیست که اگه دختر مد نظرم اینو نداشته باشه بذارمش کنار...ولی دختری که این ویژگی رو داشته باشه رو خیلی بیش تر می پسندم(اگه به جوابی که در جواب اقای خاله قزی دادم متوجه می شید منظورم بیش تر واسه تصویر ذهنی اونا از داماد هستش و من می خوام طوری رفتار کنم که کم از پسرشون براشون نداشته باشم.)
ممنون که گفتید یک پدر معمولا چه سوالاتی رو مد نظر داره...ببنید نشون به اون نشون که گفتم نمی خوام چیزی که نیستم رو قلمداد کنم از شما نمی پرسم که مثلا در جواب سوالاشون چی بگم...من جوابای خودمو میدم چیزایی که از نظر خودم درسته دیگه یا اونا می پسندند یا نه... ممنون میمش بازم از اینا موارد اگه مد نظرتون هست بهم بگید... حتی راجب سوالات خود دختر خانم...

راجب کار و اهداف زندگیم ببنید من کاملا واسه همشون برنامه دارم...همین الان ازم سوال بپرسند کامل جواب میدم..هیچ کدومش هم صرفا تئوری یا ساخته ذهنم نیست...و می تونم نشونی بدم عملی هم تا حرفامو باور کنند و بهشون تضمین بدم.... راجب کارم بله همون طور که خوب توی ذهنتون مونده(ماشالله به حافظتون)روز به روز کارم بهتر میشه.... کل هدفم توی کارم حد نداره...وقتی تاپیک اولمو خوندم امروز یاد خاطرات گذشته افتادم که هر چقدر خدا رو شکر کنم کمه...خوب یا بدش رو نمی دونم من معمولا با افرادی سر و کار دارم و دوست هستم که از نظر مالی خیلی خیلی از من بالاتر بودند و هستند... البته مطمئنم خدا بخواد منم روزی به اون مراتب می رسم...اون زمان دوستم ازدواج کرده بود مثلا باباش براش فقط 300 ملیون خونه خرید(نصفش رو هم به اسم همسر دوستم زدند!!!) و صرفا به خاطر پشتوانه پدرش بهش دختر دادند نه توانمندی های خاص خودش... من اون زمان خودمو با اون مقایسه می کردم که اون موقع تاپیک زدم نداشتن بابای پولدار...واقعا یادش بخیر...خدایااااا شکرت....

راجب حاشیه نرفتن که فرمودید ممنون میشم اگه حوصله و وقتش رو داشتید و دارید با ذکر مثال بهم توضیح بدید؟

خانم بی خیال همون طور که در جواب خانم مصباح الهدی هم گفتم من از متن های طولانی اصلا خسته نمیشم و بسیار هم این امر رو دوست دارم...لذا اگه راجب هر چی که فکر می کنید بتونید بهم کمک کنید ممنون میشم بهم بگید...
نه باور کنید من خیلی چیز ها رو هم نمی دونم هنوز و خیلی چیز ها رو هم از شما دوستان خوب یاد گرفتم و بعضی چیز ها رو هم حتی اگه می دونستم وقتی مجددا از بیان شما دوستان می خونم باعث میشه بیش تر حواسم رو جمع کنم..به هر حال ممنونم از لطف و محبتتون...راستش چند سال پیش من توان اینو نداشتم وقتی به فردی علاقه مند میشم این جوری بگم ورود ممنوع و... ولی الان قوی تر شدم...ولی نمی دونم یه وقتایی شاید نشه... سعی می کنم تا قبل این که اسم خانمی وارد شناسنامم نشده زیادی رویا پردازی نکنم....
راستی امروز تاپیک خانم صبوری راجب خواستگاری رو می خوندم... اون پستی که فانتزی هاتونو نوشته بودید رو مجدد خوندم...همون موقع منم در جواب شما و خانم مصباح الهدی نظرمو اون جا گفته بودم چون حس بسیار خوبی بهم دست داده بود ...حسی که دوباره امروز هم برام تکرار شد بعد گذشت یکسال... از صمیم قلب دعا می کنم با ازدواجی موفق به همه ی ارزوهای قلبیتون برسید.امین.

دوست محترم جناب امیر مسعود

سلامت باشید و وقت شما هم بخیر و سلامتی باشه و ایام به کام...ضمنا تاپیک قبلی شما رو هم خوندم و تجربه های خوبی برام داشت...
جناب امیر مسعود راجب شرایطم بگم که اون زمان بنده هنوز لیسانس هم نگرفته بودم... ولی خب الان خدا بخواد دانشجوی ارشد میشم...اون زمان من هنوز کاری درست و حسابی نداشتم البته اون زمان کار به این جا هم کشیده نشد ولی اون موقع درامد من در ماه حدود 400 یا 500 هزار تومان هم نبود !! ولی الان در بدترین حالت درامدم 5 یا 6 برابر شده...اون زمان بنا به این دلایل جواب منفی شنیدم دلایلی که با گذشت زمان قابل حل بود و لا غیر...(اخه این دختر خانم شرایط زندگیشون از نظر رفاه طوری بود می دونستم حتی مثلا یکسال پیش هم اگه دوباره اقدام کنم جوابشون منفی خواهد بود )
شما گفتید که 2: اگه فکر میکنی که تصور خانوادشون اینه که شما برای این وصلت کاملا رضایت دارید و مونده فقط نظر خودشون، حتما باید کاری کنید که این ذهنیت نسبت به شما تغییر کنه.
میشه بیش تر توضیح بدید اولا چرا این تصور رو باید براشون عوض کنم چون فکر می کنم چنین تصوری داشته باشند و دوما چطوری این کار رو انجام بدم؟
بابت گل و شرینی و دست کی باشه و.. اتفاق می خواستم بدونم..ممنونم که گفتید...
با بند شش که توضیح دادید کاملا موافق هستم..دقیقا چیزی که شاید به نوعی نقطه ی ضعف یکی از دوستان بوده و پدر دختر خانم اقا پسر گل ما رو تحقیر کرده بود...البته من الان شکر خدا از نظر درامد مشکلی ندارم که گفتم و بهشون توضیح کامل میدم راجب برنامه های کاریم و...

راجب بند 8 که گفتید بعید میدونم این خانم از اون دست دختر خانم هایی باشند که بخوان سوال پیچ کنند منو و ... و توی تاپیک ها هم که نظر دختر خانم های تالار رو می خوندم نظرشون همشون نظرشون این بود که کنترل و مدیریت جلسه رو باید پسر توی دستش بگیره و این طوری دوست دارند یعنی نظر شما خلاف این هستش ؟
بابت دعاهای خیرتون هم ممنونم و ان شالله برای شما هم همین طور.

پدر عزیز اقای محمد 93

سلام دارم خدمتتون...پدر علم خواستگاری ایران :)) ...خداییش من نمی دونستم اصلا خواستگاری خودش علمی هست چی برسه که پدر هم داشته باشه :) (شکلک شوخی)
ممنون که منت گذاشید و مجدد در تاپیک شرکت کردید...فدای شما... اصلا می دونید چرا اسممو فدایی یار انتخاب کردم ؟؟؟!!! زمانی که این جا عضو می شدم خیلی فکر کردم اسمم چی باشه بعدش چون هدفم برای یار بود و گفتم لزوما که یار نباید مخاطب خاصی باشه...هر کسی بسته به برداشت خودش می تونه فدایی یار و یارها بشه....واقعا دوستان لطف کردند در نهایت دقت برام وقت گذاشتند و بنده رو شرمنده ی لطف و محبت خودشون کردند.... راستش من دوست ندارم پدر خوانده ی علم خواستگاری بشم واسه همون این تاپیکو زدم(شکلک شوخی)...اقا محمد از شوخی گذشته فکر می کنم هر سه اصولی که گفتید رو دارم و خدا بخواد ان شالله موقع خواستگاری رعایت می کنم...ممنون بابت حدیثی که گفتید...ببنید قطعا چیزی که خدا بخواد نمیشه درش هیچ دخل وتصرفی داشت و... ولی هر چیزی ادابی داره...نمی دونم من بد نوشتم یا اصلا توضیح ندادم این طور تصور شد من این تاپیکو زدم که چیکار کنم به دختر مورد علاقم حتما برسم !!! در صورتی که نه این طور نیست...اگه این خانمی که خدا بخواد بریم خواستگاریشون حتی به وصال هم نرسیم من این تاپیکو زدم تا اداب خواستگاری رفتن رو بهتر رعایت کنم..چیزایی که توی هیچ کتاب و مقاله ای نیست و فقط از تجربه های دوستان دوست داشتنی این جا میشه استفاده کرد...شاید تصور کنید بنده چسبیدم به فرع موضوع ولی بدونید من اکثر سمینار های ازدواج از دکتر فرهنگ گرفته تا استاد حورایی تا اقای حبشی(ایشون درسته کلام رسایی ندارند ولی واقعا تجربه هاشون عالی هستش) تا مقالات خواستگاری تا برنامه ی گلبرگ و کلی کتاب که بخوام اسم ببرم راجب ازدواج خوندم دقیقا از وقتی که 19 سالم بود و به فکر ازدواج افتادم !!!! واسه همین راجب این مسایل تاپیک نزدم...البته کلا خیلی دوست داشتم تاپیکی می زدم با این محتوا که فقط عزیزانی که ازدواج کردند و تجربه ی ازدواج دارند بیان واسه ما مجرد ها از تجربه هاشون بگند این که قبل ازدواج ایا مواردی بوده که بهش توجه زیادی داشتند و بعد ازدواج دیدند زیاد مهم نبوده یا نه برعکسش مواردی بوده بهش توجه نداشتند و بعد ازدواج متوجه شدند ای دل غافل چقدر هم مهم بوده اون مورد یا موارد و بهش توجه نداشتند...

تاپیکی که بنده زدم بیش تر مخاطبین مد نظرم دوستان مجرد همدردی بود...دوستانی که در استانه ی ازدواج هستند و خواستگاری رفتند یا خواستگار براشون اومده و مواردی رو تجربه کردند که لطف می کنید و در اختیار بنده و سایرینی که شاید روزی به دردشون بخوره قرار می دید... به هر حال محمد اقا من ادم ایده ال گرایی هستم...دوست دارم حتی مدل خواستگاری کردنم هم عالی باشه نه این که لزوما هر جا میرم خواستگاری به فرد مورد علاقم برسم...مثلا مورد داشتیم طرف با جوراب پاره رفته خواستگاری !!! درسته با این حال طبق فرمایش شما به اون اقا پسر دختر هم دادند و ایشون ازدواج کرد و... ولی خب قبول کنید چقدر این اقا وجه خودشو اورده بود پایین حالا شاید این موضوع مهم نباشه(هر چند برای من مهمه) ولی کلی گفتم تا شاید منظورمو بهتر بتونم برسونم...
محمد اقا بنده هم قابل باشم از صمیم قلب دعا می کنم براتون به اون دختر خانم مذهبی و شاد و .... که یکبار تاپیکی هم براش زدید(که البته فکر کنم تاپیکش منفجر شد به علت عدم رعایت موازین اخلاقی :))) ) به امید خدا در اینده ای نه چندان دور برسید.امین.

- - - Updated - - -

سرکار خانم مصباح الهدی

بنده هم خدمت شما عرض سلام و ادب دارم... باور کنید منو حسابی شرمنده کردید بابت توضیحات جامع و کامل و ریز و با دقتی که دادید...دقیقا به مواردی که مد نظرم بود اشاره داشتید...توی سایر تاپیک هایی هم که طی سال های گذشته نظر داده بودید کلی از نظرات خوبتون استفاده کردم و مجددا ازتون تشکر می کنم.می دونم هیچ جوره نمی تونم قدردان لطف شما و همچنین سایر دوستان باشم فقط از خدا می خوام عوضشو بهتون بده.امین.
خانم مصباح الهدی چند وقت پیش هم توی یکی از تاپیکا خوندم که در جواب یکی از دوستان گفتید سنسور هاتون بی حس شده !! می دونم چرا این طوری شدید...خود من هم در مقاطعی از زندگیم دچار این حس شدم و میشم...یه وقت هایی ادم توی مسیر زندگیش مسیری که یک عمر فکر می کرده داره درست میره یکدفعه هیچ نشونه و علایمی نمی بینه..چطوری بگم مثل این می مونه ادم می خواد بره یک سفر طولانی و ارزشو مقصد و در نهایت هدف خاصی مد نظرشه یک جاهایی که هیچ تابلویی دیگه نمی بیینه دچار شک میشه یا نوعی ترس یا یاس نکنه راهی که رفته اشتباه بوده!؟!؟! گاهی فقط دیدن یک نشانه تمام این جس ها رو از بین می بره و ادم متوجه میشه نه راهو درست داره و چیزی به رسیدن نمونده درست در ناامید ترین مقاطع...از خدای بزرگ می خوام با کمترین نشانه یا نشانه هایی شما رو از این حال در بیاره و به راه درستی که همیشه رفتید محکم تر از همیشه ادامه بدید و مثل همیشه جز بهترین ها باشید.امین.
خانم مصباح الهدی قطعا همین روحیه ی شما که می گید کامل نیستید خودش یکی دیگه از کمال های شما رو نشون میده...طبیعتا بنده هم که تجربه ازدواج ندارم لزوما نمی تونم ادعا کنم خیلی حتما همسر خوبی میشم چون خیلی تجربه ها و افت های اخلاقی که باید رشد کنم درشون رو باید توی موقعیتش قرار بگیرم بعدش بشم بهترین...مطمئنم شما هم توی هر رابطه ای که باشید با شخصیتی که دارید به سمت کمال حرکت می کنید...و همین مهم هستش دیگه فکر کنم...

ممنونم بابت لطفی که در حقم داشتید...به قول یکی از دوستان امروز توی تاپیکا خوندم کسی که بخواد ادا در بیاره چیزی که نیست بدتر از اب در میاد...مطمئن باشید نکاتی که شما می گید کسی که به قول شما درش درونی نشده باشه یک جا خودشو لو میده بالاخره مگه چقدر بخواد ماهرانه نقش بازی کنه پس لطفا نگرانی نداشته باشید و هر چیزی که فکر می کنید باعث کمک بهم میشه ممنون میشم بهم بگید مثل همیشه که از نظرات شما استفاده کردم...
بابت نکته ی صدقه هم ممنونم...بابت تصمیمی که پدرتون گرفتند هم دعا می کنم برایندش خیر باشه براتون...

شما گفتید که 5. همون جلسات اولیه خودتون را لو ندین که دختر را پسندیدین و دختر خیالش راحت شه! چون من اینو تجربه داشتم.و یه حس دافعه در من ایجاد می کرد. این که نتیجه جواب شما از قبل معلوم باشه جذابیت شما را کم می کنه! اون فرد باید این احتمال عدم ادامه این روند را بده....
دقیقا جناب امیر مسعود هم اینو بهم تذکر دادند ممنون میشم شما هم بیش تر توضیح بدید چرا این طوری میشه و چیکار کنم که این حس برای دختر خانم تداعی نشه(با این فرض که تا حدی این حس برای ایشون فکر کنم تداعی شده باشه)؟؟؟

بابت صداقت هم همیشه سعی کردم همین طوری باشه... و همیشه هم درسته نتیجشو دیدم...سعی می کنم صادقانه صحبت و رفتار کنم...
نمی دونید چقدر کمک کردید راجب عقیده ای که راجب اون خواستگارتون گفتید !!!! بنده خدا بهش اشتباه مشورت دادند...دقیقا یک زمانی دوستانی همینا رو بهم می گفتند...در حدی که می گفتند برو بگو مثلا من خودمم و لباس تنم !!! خب بابا مردم که دخترشون رو از سر راه نیاوردن...ولی قبول دارید سخته ادم متوجه بشه وجه تمایز این دو رو....مثلا من شخصیت شما رو تا حدودی شناخت دارم می دونم اگه اون اقا می گفت حتی اگه خونه هم داشت به خاطر اون مسایل لزوما جوابتون مثبت نبود ...ممنون میشم اگه راجب این موارد بیش تر کمکم کنید چطوری صحبت کنم بهتره که به دختر خانم وعده ای ندم که بعد ها از پسش بر نیام و نه این که خودمو پایین تر از چیزی که هستم نشون ندم و طوری حرفام براشون تضمین این رو بده که زندگی خوب و ابرومندی خدا بخواد خواهم ساخت و باعث گذاشتن تصویر منفی از خودم نشم؟


خانم مصباح الهدی اتفاقا پدر این خانم سخت گیر هستند تا جایی که واسطه محترم بهم اطلاع دادند و جالبه بدونید وقتی این موضوع تشدید میشه بدونید ایشون دختر بزرگشون هستند و اولین دختری که می خوان عروس کنند طبیعتا کار سخت تر میشه ...ممنون میشم در این رابطه هم اگه توضیحاتی دارید که بهم کمک بشه تا کمتر حساسیت ایجاد کنم بفرمایید...البته مثال هایی که زدید فوق العاده بود و تا حد زیادی متوجه اشتباهات خواستگارتون شدم که تکرار نکنم به امید خدا....

بابت اون والد و بالغ و... واقعا ممنونم که توضیح دادید...توی تاپیکا می خوندم سر در نمی اوردم...لینک رو هم گوش کردم ....خدا رو شکر وقتی دقت کردم دیدم معمولا اون رفتار بالغ رو داشتم در جایی که نیاز بوده...مثلا همون مثال سوپ شوری که زدند دقیقا چند روز پیش اتفاقی مشابه همین برام افتاد و... یا مثلا همون دیر رسیدن سر کار...یا خراب کاری توی کار که ممکنه برای هر کسی پیش بیاد دیدم چقدر رفتارم خوب بوده... ممنون بابت توضیحات جامع و کاملتون.

اتفاقا بند هشتتون بسیار عالی بود و استفاده کردم... مطمئن باشید با ذهنیت خاصی خواستگاری نمی رم چون اصلا شدنی نیست که بخوام راجب موضوع یا موضوعاتی که معلوم نیست اتفاق بیفته یا نه امادگی کسب کنم...
حتما قابل هستید ممنونم که برام دعا می کنید...

بله پیش فرض های شما درسته ...ما شناخت سطحی نسبت به هم داریم...البته بگم بنا به دلایلی ایشون شناخت بیش تری نسبت بهم دارند تا من به ایشون...ایشون ظاهرا چیزایی که من از همسرم انتظار دارم رو خود و خانوادشون دارند ولی راجب جزئیات اخلاقیشون خبر ندارم و تا وقتی که باهاشون گفت و گو نکنم نمی دونم و منم می خوام ازدواج موفقی داشته باشم...درسته میل زیادی دارم ولی اگه اون ویژگی های همسر دلخواهم رو ایشون نداشته باشه یا من ویژگی هایی که ایشون از همسرش می خواد رو نداشته باشم فکر می کنم بهتر باشه این وصلت انجام نشه تا هر دومون گرفتار نشیم.

نه من تجربه ی خواستگاری اصلا نداشتم...راجب سخت گیری پدر دختر خانم بهتون گفتم این که دختر اولشون هستند و هم این که واسطه بهم گفتند....بله همه ی اعضای خانوادم ازدواج کردند.

بله من دقیقا اون تاپیکتون رو یادمه...امروز هم مجددا خوندمش... می دونید البته من که کار خاصی نکردم ولی اگه اسمشو بذاریم کمک یا همدردی یا هر چیزی می دونید دلیلش چی بود...اون موقع من یک لحظه خودمو گذاشتم جای شما همین... چون قبل ترش با خوندن پست هاتون متوجه خیلی از تشابهات فکریمون توی خیلی مسایل شده بودم... این که شما هم متوجه هدف اصلی تاپیکم شدید دقیقا به همین دلیل بود و خوشحال شدم که شما متوجه منظور اصلیم شدیم..ممنونم از لطفتون کاش واقعا فقط اندکی ادم متوکلی باشم همینم بسمه...
ولی واقعا درست اشاره کردید من سعی کردم برای قسمتم بجنگم و هیچ وقت منتظر نبودم بقیه برام توی هر چیزی استین بالا بزنند ..همیشه از کمک خیلی ها استفاده کردم که همش هم مدیون لطف خدا هستم ولی سعی کردم شروع کننده خودم باشم..درست مثل زدن همین تاپیک و لطفی که شما و سایر دوستان برام داشتید...

وای اینا به نظر من اصلا اتفاقی نیست...دقیقا خانوادم اولش فکر کردند مثلا من چقدر عاشقم که دوباره بحث این خانم رو مطرح کردم !!! و جالب ترش این هست بدونید که من با رفتاری که ناخودگاه به لطف خدا انجام داده بودم( و امروز متوجه شدم این همون رفتار بالغانه که گفتید هستش و من فقط اسمشو نمی دونستم) بهشون کاملا توضیح داده بودم این کار من ربطی به عشق و عاشقی و هوس و.. این حرفا نداره ... مطئنم اگه هر رفتاری غیر اون داشتم خانوادم فکر خوبی که الان راجب این خانم و نظر من به ایشون هستش رو دارند هرگز پیدا نمی کردند...واقعا خیلی خوشحال شدم...ممنونم...همین...

چقدر برام عجیبه...شاید باورتون نشه این قانون 80-20 رو من اولین بار سه سال پیش خوندم کتابشو.... چقدر هم بهم کمک کرد..من یک عادت دارم کتاب زیاد می خونم مخصوصا این جور مضامین رو..و خلاصه هاشو هم می نویسم...راجب این قانون خلاصه نوشتم که هشتاد درصد موفقیت در هر کاری رو مدیون تنها بیست درصد تلاش راجب اون موضوع هستی !!!!! ...خیلی ذوق زده شدم که شما هم راجب این قانون مطالعه داشتید...ولی خداییش راجب ازدواج بهش فکر نکرده بودم...منو به فکر واداشتید ممنونم مشخصه ذهن خلاقی هم دارید... راستی راجب قسمت که من خیلی توی پست هاتون خونده بودم اگه خدا عمری داد خیلی دوست دارم راجبش یک چیزایی بهتون بگم چون منم دقیقا زمانی راجب قسمت طرز فکر شما رو داشتم که بعدش دیدگاه های دیگه ای پیدا کردم...اصلا راجب جبر و اختیار و این که چطور میشه توی لوحی میگن سرنوشت ادما هستش بعدش چطور میشه مثلا یکی با دوست ناباب بگرده یک سرنوشتی داره و با یک فرد فرهیخته یک سرنوشت دیگه و برای بعضی ها اینا تناقضه من به لطف خدا به جوابی رسیدم که خیلی ها رو متحیر می کنه به بعضی ها که گفتم اصلا نتونستند درکش کنند که با یک کره یا دایره میشه به جواب رسید !!!!..اگه خدا عمری داد تاپیکشو می زنم شما هم حتما لطف کنید شرکت کنید مطمئنم خیلی خوب میشه...مثلا این که من این تاپیکو زدم و از تجربه های شما و سایر دوستان استفاده کردم شاید اگه این کار رو هم نمی کردم به اون خانم می رسیدم و یا بالعکس نرسم ولی طبق اون دایره یا کره ای که توی ذهنم شاید در نهایت به نقطه ی خاصی برسم !!! ولی از مسیری به کل متفاوت !!! (ببخشید اگه بحث فضایی شد(شکلک خجالت).

واقعا چقدر درست میگید شما و ذهن منو می خونید...من می خوام همه ی کاری که از دستم بر میاد رو کلا توی همه ی ابعاد زندگیم انجام بدم تا اسیر ای کاش ها نشم....همین...و چون ادم ایده ال گرایی هستم دوست دارم بهترین باشه رفتراام...این تاپیکم هم اگه زدم دلیلش این بود ...نه این که بخوام لزوما به این خانم مد نظرم برسم... اگه این طوری بود حتما اسممو به جای فدایی یار فدایی(اسم اون شخص) می ذاشتم...

خانم مصباح الهدی لااقل از نظر من این طوری نیست که گفتن این نکات یعنی خیلی ریز بین بودند...واسه همین هستش که اکثرا پی گیر نوشته های شما هستم...می دونم بهای شاید سنگینی واسه این تجربه ها دادید...مطمئنم هیچ کدوم اینا اتفاقی نیست....راجب قسمت و.. چیزایی که مد نظرم بود رو خودتون دیدم اخر پستتون بهش اشاره کردید...واقعا خوشحال شدم به نتیجه ی درست رسیدید..خدا رو شکر...

در نهایت ممنون میشم خانم مصباح الهدی و همچنین سایر دوستان اگه به این سوالاتم هم جواب بدید


*این که میگن توی جلسه ی خواستگاری همه ی ان چه که هستی رو رو نکن چقدر درسته؟یعنی اگه پسری بخواد راجب اهداف زندگیش وبرنامه ی کاریش و... اینا توضیح بده که با این حرف منافات داره نداره به نظر شما؟

*راستی واسه جلسه ی اول شما چقدر زمان رو مناسب می دونید؟از کجا متوجه شم دختری که میرم خواستگاریش متعارف زمان مد نظرشون چقدر هست که جلسه ی اول با هم صحبت کنیم؟

*سوال مهم من راجب اشتغال هستش...ببنید این خانم از اون تیپ خانم هایی هستش که می دونم دوست دارند شاغل باشند البته نه هر شغلی از طرفی کار من طوری هستش که در اینده بتونم با خانمم کنار هم کار کنیم در محیطی سالم و با کلاس خوب و ... به نظرتون این موضوع اشتغال رو چطوری مطرح کنم بهتره...من واسه اشتغال همسرم چیزی که بیش تر نگرانم می کنه این هست نکنه دغدغه های کاری سبب این باشه که تربیت فرزند یا فرزند هام یا همسر داری در اولویت های بعدی همسرم قرار بگیره و قدرت مدیریتش پایین باشه؟

*راجب مدیریت جلسه گفت و گو که گفتید با پسر باشه میشه بیش تر توضیح بدید؟

*یک چیزی که خیلی مهمه برام موقع گفت و گو دو نفره بهتره پسر چقدر به دختر خانم نگاه کنه...یا اصلا نگاه نکنه..مثلا سر همش پایین باشه...یا نه زل بزنه!!! توی چشای طرف ...واقعا چه رفتاری شایسته تر هستش ؟

*شاید این سوالم جالب نباشه ولی کلا مهمه گلی که خواستگاری می بریم طبیعی باشه یا مصنوعی؟ مثلا خودم فکر می کنم مصنوعی خوبیش این هستش که وقتی وصلت انجام بشه کلا با هر دختری اون گل یادگاری می مونه و می تونند عروس و داماد اونو یادگاری ببرند خونه ی خودشون و... ولی طبیعی خب خراب میشه طبیعتا؟

*خانم مصباح الهدی یعنی واقعا این که پسر پاشو بندازه روی پاش شما نشونه ی بی احترامی می دونید؟ و این که به نظرتون یک طوری نیست وقتی مثلا عروس خانم چایی میارند خانواده پسر تمام قد ! از جاشون بلند شند؟

وای دوستان من چقدر حرف زدم.... واقعا دیگه شرمسارم...میدونم ادم مثل من نو بره شاید !!!! بازم از همه ی دوستانی که برام وقت صرف می کنند کمال تشکر و قدر دانی رو دارم و مجددا ازتون خواهش می کنم برام دعا کنید هر چی خیره بشه.برای همتون ارزوی بهترین ها رو دارم.

سلام مجدد فدایی یار عزیز
امیدوارم حالت خوب باشه و روزگار همچنان بر وفق مرادت بچرخه.
ناز شصتت داداش. همه اینها رو تنهایی نوشتی.ایول داری به خدا.:104:
واقعا لذت بردم.انگار نقشه گنج پیدا کردی و دونه دونه نقاط رو بر سر راهت مسیر یابی میکنی تا به هدفت برسی.فارغ از هر نتیجه ای بهت تبریک میگم.
همه دنیا رو هم که بگردی محاله بهتر از راهنمایی های دوستان پیدا کنی.از خاله قزی عزیز و محمد نودو سه دوست داشتنی گرفته تا خانم مصباح الهدی که واقعا از دل و جان مایه میگذارند.الحق والانصاف پدر بزرگوارشان حق دارند که تا این اندازه و حتی بیشتر نسبت به ایشان حساس باشند.
فدایی یار عزیز انگار یک جای حرف های من برای شما سو تفاهم ایجاد شده بود.من هرگز نگفتم شما نقش باز نکنی بلکه فقط گفتم یک رفتار خاص رو بازی نکنی.اینها از زمین تا آسمون با هم تضاد دارند.اصلا مگه خدای نا کرده شما مشکلی دارید که بخواهید نقش بازی کنید.
در مورد سوالتونم باید بگم که من هم با شما هم نظر هستم.
راستی تا یادم نرفته بگم.خواستگاری نرفتی. کنکور که دادی دیگه حتما.دیدی قبلش همه میگن اصلا استرس نداره و...بعد وقتی رفتی سر جلسه
تازه میفهمی ای دل غافل ...من میخوام بهت بگم که یک مقدار روی داشته هات و اونچه قراره اراعه بدی تمرین کن مثلا جلوی آیینه٬ با یکی از دوستای قابل اعتمادت ٬اعضای خانوادت و ...اصلا میتونی صداتو ضبط کنی .مطمعنا از استرست تا حد زیادی
کم میشه.مخصوصا برای تو که تا حالا تجربه خواستگاری نداشتی خودش میشه کنکور آزمایشی.
در مورد سوالاتت با عرض شرمندگی من اصلا سر در نمیارم .ان شالله خانم مصباح الهدی تشریف میارن و جامع و کامل توضیح میدن و ما هم استفاده میکنیم
خوش خبر باشی .

سلام آقای فدای یار

میشه بپرسم سن شما و دختر موردعلاقتون چقدر هست؟
چه اختلاف سنی ای رو مناسب می دونید؟

سلام آقای فدایی یار. بسیار محبت داشتید نسبت به بنده.
متوجه شدم که خیلی از پستها را می خواندین اتفاقا بعضا هم سر زدم ببینم قبلا چه نوشته ام که واقعا دیدم خیلی از دوستان بودند که بهتر از من راهنمایی کرده بودند و حتی بعضا اشکالات من را نیز گرفته بودند. شاید فقط همین قابل لمس بودن تجربیات من بوده و گرنه هیچ دخلی به خود من نداشته و خوشحالم که تجربیاتم توانسته به شما کمک کند.خیلی خوشحال...

راستش آقای فدایی یار خیلی پستهای من را به عنوان کارشناس تام نگاه نکنید! من فقط یه سری دیدگاه و نظرم را گفتم و ممکنه خیلی هم اشتباه کرده باشم. به خصوص تو تجربیات اولم چون تازه وارد هم بودم خیلی توجهی به برخی از پستهایم هم نمی کردم و همین جوری می نوشتم و فکرش هم نمی کردم مثلا بعد دو سال یکی بخوندش. من جمله تو همون تاپیک آقای غلامزادگان که عرض کردم سایر پستها را بخوانید چون برخی دوستان نظرات متفاوتی داشتند.

راستش الان یه حس سنگینی برای نوشتن دارم.نمی دونم چرا...
هم شما و هم آقای سرشار بی نهایت به من لطف داشتید و واقعا لایق این همه لطف نبودم و نیستم و صرفا تجربیات من در این زمینه در این سایت خوانده شده و صدالبته هیچ کدام باطن واقعی من را توصیف نمی کنند و الحمدالله که خداوند ستار العیوب است.

اما جسارتا روایت داریم که از تعریف کردن زیاد پرهیز شود.و واقعا در مورد شخص من که این مضمون از روایت درسته چون من نفس اماره ام همچین هم بدش نمیاد دچار عجب و غرور بشم و شاید بشم واقعا(شاید که نه احتمالا)... و این از من اصلا و اصلا دور نیست. راستش کمی بی جنبه هستم.

صد البته منتظر تاپیک شما در رابطه با قسمت و تقدیر هستم و استفاده خواهم کرد و واقعا من خودم خیلی در این زمینه سوال دارم.
توی تاپیک قبلیم که ناقص موند حقیقتش من می خواستم کامل کنم ولی طی اتفاقاتی مدتی از همدردی دور شدم و بعدش هم خیلی از نظر روحی مایل نبودم بحثی از گذشته و چرایی ماجرا پیش بکشم. الان هم اون تاپیکم را از نظر حسی دوست ندارم ولی واقعا هم شما و هم دوستان دیگر خیلی اون موقع پستهایتان به من کمک کرد.و حالا ان شاالله اگر عمری بود تاپیک مجزایی باز خواهم کرد در زمینه چگونگی ارتباط با پدر و مادر و حد و مرز احترام و دخالت در انتخاب همسر و راهنمایی های مدیر همدردی و جمع بندی خودم... ان شاالله که فرصتی برایم پیش بیاید.

آقای فدایی یار اگر اشکال نداشته باشه (چون من پایان این هفته آزمونی دارم نمی توانم خیلی تمرکز خوبی روی سوالاتتان داشته باشم. هرچند خب نکته زیاد دارم.) من این هفته نظری نمی دم.و الحمدالله دوستان دیگر از جمله بابای علم خواستگاری ایران:) و سایر عزیزان هستند و حتما بهره مند خواهیم شد.:72:

فقط در مورد آخر و سوالات اختصاصی ترتان، بگویم. که بله حق با شماست و این انتظار بلند شدن خیلی اغراق شده هست. توی اون تاپیک من اون موقع خواستگاری در ذهنم بود و رفتار او را نوشته بودم و البته پدر من حضور نداشتند و وقتی آمدم بلند شدند. ولی درسته،این انتظار همه جا صحیح نیست. و اصلا نفس انتظار از پیش تعیین شده غلط است و این از همون اشتباهات اون موقع منه که رفتار یه فرد را به عنوان یه ویژگی آوردم .

بیشتر همان طور که دختر بی خیال عزیز گفتند از همان فرهنگ خودتان استفاده کنید. اتفاقا پرسیدم که خواهر برادرتون ازدواج کردند به همین دلیل بود.چون از آنها بپرسید راهنمایی های بهتری در زمینه قرابت فرهنگی خودتان در خواستگاری می گیرید.

در مورد پا روی پا انداختن راستش پدر من روحیات خاصی دارند(علی رغم عواطف بسیارشون و صمیمیت).ما جلوی پدرمون پامون را دراز نمی کنیم و کلا یه سری مسائل از این تیپ برامون اینجوری شده متاسفانه یا خوشبختانه.حالا مثلا تازه ما تعدیل شدیم و گرنه پدرم جلوی پدرشون دوزانو می نشستند کلا!
خب راستش من خودم اگر فردا روزی ازدواج بکنم همچین قواعدی را برای فرزندم نخواهم داشت و با پدرم هم مذاکراتی داشتم راجع به این دست اختلافات در خواستگاری و از من کاملا قبول کردند.

اما خب واقعا من تو خواستگارام ندیدم کسی اون جوری که در مورد اون آقای مغرور حرف زدم بنشینه. ببینید شاید یکی پاش را بندازه رو پاش ولی شما حس غرور بهتون دست نده چون هارمونی بقیه بدنش هم اتوماتیک در جهت رفتار خودش شکل می گیره و یه چیزایی جبران میشه انگار .ولی اون خواستگارم واقعا (که احتمالا تو تاپیک آقای غلامزادگان هم همین خواستگارم مد نظرم بود که این نکته را ذکر کردم) حالت نشستنش کاملا همین حس بی اعتنایی و تکبر را به ما القاء می کرد. یعنی خیلی بی اعتنا و مغرور... کلا زبان بدن هم خودش یه مبحثی توی روانشناسی داره.البته اصلا لازم نیست آدم بخونه و بخواد دونه دونه عمل کنه ولی مجموع (و نه تک تک) رفتار اون حس زبان بدن را حتما منتقل می کنه.

در مورداینکه گفتین چه جوری خودتون را جلوی دختر لو ندین که پسندیدین منظورم این بود که خیلی واضح در این زمینه صحبت نکنید و اطمینانی ندهید و همین که اصرار نداشته باشید به طرف نتیجه را بفهمانید کافیست(فقط در همین حد!). یعنی مثلا یکی خیلی دلش می خواد به طرف بگه من به شما علاقه مندم و... نباشه.

ولی خب یه سری نکات هم هست که خانمها چون جزئی نگرند و دیرتر به نتیجه می رسن یا بهتر بگم دیر تر دلشون راحت میشه یکی را به عنوان همسر قبول کنند این میشه وقتی که تو ذهن خانم هنوز گنگی وجود داره چنین برخوردهای بعضا تابلویی(!) یه جس دافعه در دختر ایجاد می کنه. یه حس ترس... نکنه نکنه... نکنه من نپسندم و او دلش بشکنه ووو

حالا اینجا من بعدا یه نکاتی می گم. ببینید مثلا من خودم با اینکه خیلی هم آدم خونگرم و صمیمی هستم ولی یه دفعه تو همون جلسات اول پسری(که تا حالا ندیدمش!) بخواد زود با من پسرخاله بشه ناخوداگاه یه گاردی می گیرم.نه عمدی ها!ناخوداگاه! یعنی ممکنه من خودم نباشم و یه حس ناامنی میاد سمتم.خب این گارد ناخوداگاهی تو تجربیات اولم بیشتر هم بود ولی الان زیاد نیست.

اینجا یه چیزایی باید دقیقتر توضیح بدم وگرنه ممکنه سوء تفاهم بشه. بعدا مفصل تر می گم.
ولی شما مثلا یه وقت اشتباهی برای اینکه بخواهید مثلا انتظار جواب مثبت را از ذهن دختر خانم حذف کنید یه کار خاصی انجام ندین چون ممکنه توی ذوق اون خانم بخوره یا سوء تفاهمی پیش بیاد. همینکه سعی در شفاف کردن نتیجه و ذهنتون نداشته باشید کافیست(به اصطلاح تابلو نباشید!).

برای سایر موارد مطمئنا دوستان راهنمایی های بهتری خواهند داشت. اگر هفته دیگر نکات قابل ذکری داشتم که دوستان به آن اشاره نکرده بودند حتما دریغ نمی کنم و تجربیاتم را انتقال می دهم.

تولد حضرت معصومه و دهه کرامت هم تبریک عرض می کنم. از صمیم دل امیدوارم در این دهه کرامت نتایج خیلی خوبی عاید شما بشه.

موفق و موید باشید:72:

اول بگم من هم یه دختر هستم که نمیدونم بگم بدبختانه یا خوشبختانه با مبحث خواستگار زیاد سر و کار داشته ام...

2- توی پست قبلی من مثال رو مالی زدم و گفتم به بقیه موارد هم قابل تعمیمه، مثال از خواستگارهای خودم یا اطرافیان زیاد هست، اما اگه بخوام یک به یک بگم طولانی میشه... گفتم با همین لینکی که خانم مصباح دادن پیش بریم که همه الان خوندن و آمادگی دارن...

اما چون به دلایل مختلف بحث مالی پر رنگ تر جلوه داده شده، الان بازم یه اشاره ای به این بحث دارم (هرچند به موضوع شما آقای فدایی یار مربوط نیست، اما میدونم مسئله خیلی از آقایون هست) :

به هر حال بحث مادیات در دین و شرع و فرهنگ و قوانین کشور ما روی دوش مرد گذاشته شده، پس خانواده دختر باید به این مسئله توجه کنند، حالا دیدگاه خانواده دختر متفاوته، یه عده ای بی رو در بایستی فقط دنبال داماد پولدار هستند... اما یه عده ای هم هستند که اخلاق براشون مهمتره، یه عده ای هم هستند که میگن مشت نمونه خرواره، به هر حال مادیات هم یه بخشی از زندگیه، حداقل همین که یکی از وظایف مرد هست باعث میشه که خانواده دختر نگاه دقیق تری به این موضوع داشته باشن. منم این موضوعی که شما گفتید رو یه زمانی از یکی از پسرهای آشنا شنیدم که البته داشت میگفت دوستاش اینطوری راهنماییش کرده اند (برو بگو خودمم و لباس تنم...) دقیقا با این توجیه که دخترا فقط دنبال پول هستند... اما نظر من این نیست، نظر من به این صورت هست که پول هم میتونه یه عامل برای بررسی وضعیت طرف باشه، یعنی:

اگه کسی بیاد بگه پولی ندارم، سرزنشش نمی کنم، اما ازش این سوال رو میپرسم که پس تا حالا چکار می کردی؟
- کسی رو دیده ام که فقط درس میخونده و بقیه اش وقت تلف کردن: این فرد به نظرم آینده نگر نیست، از اون آدم هاییه که تا کارد به استخون نرسه دست به کار نمیشه! یا حداقل دو تا کار را با هم نمیتونه انجام بده!
- کسی که علاوه بر درس مسابقات ورزش و فرهنگی و ... هم شرکت میکرده و هزار تا لوح تقدیر داره و ... یعنی وقت رو تلف نکرده، اما فعلا هم به جایی نرسیده! داشتن اون همه لوح تقدیر مایه افتخاره، نشون میده که نسبت به فرد قبلی هدفمندانه تر زندگی کرده، وقت کمتری تلف کرده، اما به هر حال با این لوح ها چرخ زندگی نمیچرخه! یعنی اولویت بندی درستی نداره...
- کسی رو دیده ام که کار کرده اما چیزی نداره چون برای درمان پدر، برای جهیزیه خواهر، برای قرض دادن به دوست و آشنا هزینه کرده ... : این فرد خیلی قابل احترامه، اما به هر حال زندگی کردن با یه آدم کاملا فداکار که خودش را کاملا نادیده میگیره هم راحت نیست، بخصوص که این فرد اینطوری پاشه بره خواستگاری و از همسر هم بخواد همین رویه رو پیشه کنه که اول بقیه بعد اگه چیزی موند برای تو و بچه ها، یعنی مسئله پدر و خواهر رو من میتونستم درک کنم اما دیگه قرض به دوستان زمانی که خودش نیاز داشت نه...
- کسی رو دیده ام که کار کرده، اما همه رو خرج تفریح و گردش خودش کرده: این فرد هم آینده نگری نداره و یه جورایی خودخواهه ...
- ....

حالا اگه کسی بیاد بگه پول دارم، باز هم من نفس راحتی نمیکشم! اینجا ازش سوال میپرسم که این پول چقدره و چطور اومده؟
- پول باباست؟
- پول کاره؟ اگه پول زحمت بوده، این زحمت برای چه کاری کشیده شده؟
- برای خودش کار می کنه یا برای دیگران؟ (این مورد ممکنه برای بقیه مهم نباشه اما برای من مهمه، یه عده ای اصلا دوست دارن همسرشون یه جایی کار کنه با درآمد ثابت که بتونن روی درآمد حساب کنن، اما من کار مستقل رو با وجود تمام مشکلاتش بیشتر میپسندم...)
- این پول چه تاثیری روی شخصیت فرد داشته؟ (اعتماد به نفسی که فقط به خاطر پول باشه یه اعتماد به نفس کاذبه که ممکنه به غرور هم ختم بشه و اگه یه روزی به هر دلیلی این پول از دست بره، شخص قراره چطور رفتار کنه؟ عصبی میشه؟ مدیریت امور از دستش خارج میشه؟ به نظرش میشه از اول شروع کرد؟ اگه از کار فعلی بیرونش کنن چه برنامه ای داره ...)
- مقدار دارایی یا پول فعلی چقدره؟
- کسی رو دیده ام که سالهاست کار کرده، خرج و هزینه هاش هم معمولی بوده، اما پولی که الان داره خیلییی کمه: این فرد قابلیت تبدیل پول رو نداشته، متوجه نبوده که اگه پولت رو همینطوری بذاری و نگاهش کنی، سالانه به اندازه تورم داره از ارزشش کم میشه، این فرد به نظرم درک کافی از موقعیت ها و نحوه عمل کردن و تصمیم گیری درست نداره...
- کسی رو دیده ام که مدت کمیه داره کار می کنه و پول زیادی هم داره (یا واقعا هوش اقتصادی داره، یا یه جاهایی داره زیرآبی میره...)
- ...

پس بحث مالی خودش یه مسئله مهم برای منه!! یه مبحث خیلی عمیق!! و حداقل برای من اصلا اینطور نیست که پسر را برای پول بخوام، اما با بررسی این مسئله به خیلی از مسائل میرسم... حالا وقتی طرف یه جای کار رو درست توضیح نداده باشه، یه عالمه نتیجه گیری اشتباه پیش میاد... (که البته در صورتی که فرد از صحبت ها سربلند بیرون بیاد، باز هم من فقط به گفته های فرد اکتفا نمی کنم و تحقیقات میدانی هم دارم...)

3- یه نکته ای که بارها توسط سایر دوستان هم مورد اشاره قرار گرفت، اینه که شما طبق فرهنگ و رسم و رسوم خودتون پیش برید... مگه اینکه تصمیم داشته باشید کاملا و برای قدم به قدم کارها مشاوره بگیرید... و البته باز هم امور سلیقه ایه! یعنی الان شما میبینید که من و خانم مصباح روی گل جلسه اول خیلی اصرار داریم، اما مثلا دختر بیخیال یا فرشته اردیبهشت نه...

اما بعضی از افراد میگن این گل نشونه محبته، در صورتی که من نگاهم به این گل فقط قدردان بودن خانواده پسر هست... یعنی گل توی همه ملت ها مثل هر چیز دیگه ای فقط یه کاربرد نداره! برای عیادت بیمار گل میبرن، به ورزشکاری که قهرمان میشه تو کشور میزبان گل میدن، وقتی برمیگرده کشور خودش باز هم با گل به استقبالش میرن، یکی که از سفر برمیگرده رو هم همینطور، شاگرد به معلم گل هدیه میده، فرزند به پدر یا مادر گل هدیه میده، زن و شوهر به هم گل هدیه میدن، وقتی کسی می میره هم گل میبرن برای مراسم، بعدها برای سالگرد هم گل میبرن، برای تزئین از گل استفاده میشه، هر کدوم از این گل ها یه فلسفه ای پشتش هست، مطمئنا نمیشه گفت همه اش از سر عشق و محبته... مثلا همه ساله برای قربانیان حادثه پرواز 655 مردم زیادی توی دریا گل میریزن، کسی اونا رو نمیشناسه که عاشقشون باشه، اما این کار یه نماده برای احترام، برای نشون دادن اینکه مردم میدونن اونا مظلوم بودن، برای اینکه دنیا راحت ظلم رو فراموش نکنه... یا اینکه مثلا خواستگاری که دفعه اوله داره میره تو یک خونه و اصلا فرد مورد نظر رو ندیده که نمیتونه عشقی داشته باشه!

حالا اگه این وسط یکی بی دلیل به یکی گل داد، خب اونجا این سوال پیش میاد که این گل برای چیه؟!! یا اگه یه دختر پسری بیرون از خونه فراتر از مسئله خواستگاری، برای تشکر از هم بابت یه موضوع دیگه مثلا یه مسئله کاری، درسی ... بخوان کاری کنن، اینجا نباید گل بدن! چون ممکنه سوء برداشت به دنبال داشته باشه... اما مثلا توی کار شرکتی، بارها شده برای تشکر یا تبریک برای شرکت دیگه سبد گل بفرستیم، یا اینکه مثلا تولد یکی از همکارهاست، همه با هم یه پولی میذارن روی هم و یه سبد گل هدیه میدن، اینطوری سوء برداشتی در میون نیست...

اما در مورد نوع گل، باز این نظر شخصی منه، اما من گل طبیعی رو ترجیح میدم، یعنی کلا به نظرم گل مصنوعی اصلا چیز جالبی نیست (من هیچوقت گل مصنوعی نمیخرم)، فقط خاک میگیره گوشه خونه و تمیز کردنش هم سخته، با دستمال معمولی که خاک میمونه، با دستمال نم دار ممکنه رنگ و حالت گل به هم بریزه، همینطوری هم که بمونه بعد از یه مدتی رنگش میپره، مدلش از مد میره، اگه قرار به هدیه باشه که ست کردنش با چیدمان منزل هم کار راحتی نیست، در صورتی که رنگ و عطر و بوی یه گل طبیعی اصلا با نوع مصنوعی قابل مقایسه نیست، حس خوبی که منتقل می کنه خیلی متفاوته، حالا برای مسئله خاطره، اولا که خاطره توی ذهن می مونه، حافظه بویایی حتما باید بدونید که معمولا از تمام انواع حافظه قوی تره، دوما اگه کسی خواست نمونه عینی ازش داشته باشه عکس میگیره از گل! سوم اینکه یه تعدادی از دخترها این گل رو خشک می کنن نگه میدارن، چهارم اگه قراره کار درست بشه که باز هم از این گل ها آورده میشه، اگه هم به هر دلیلی به هم بخوره، که اصلا نگه داشتن گل و حفظ خاطره و یادآوری دائمی خاطره به صلاح نیست!

4- در مورد ادکلن، من هم به بوی تند حساسیت دارم و عطسه و سردرد!! اما همیشه انواعی هستن که بوی ملایم داشته باشن... بخصوص برای مرد توصیه شده استفاده از عطر و فکر می کنم استفاده کردن یه نوع مناسب بهتر از استفاده نکردن باشه.

5- مسئله اشتغال هم که خودش یه کتابه! اما در کل اولا خانم ها خودشون این مسئله رو حتما مطرح می کنن! حتی اونایی که هیچ قصد کار هم ندارن (یه جورایی مد شده!) دوم اینکه من فکر نمیکنم زیاد جالب باشه شما از همون اول پیشنهاد بدید بیان پیش شما کار کنن، البته این خیلی به شخصیت افراد بستگی داره، و اینکه اصلا سر کار رفته یا نرفته، دنبال کار گشته یا نه، واقعا قصد کار داره یا نه، اما به نظرم این قضیه رو به تدریج و به گونه ای مطرح کنید که شک و بدبینی و تحت کنترل بودن به طرف القا نشه ...

با سلام خدمت همه دوستان خوب همدري

در ابتدا از از آقاي فدايي تشكر ويژه كنم كه اين تاپيك رو راه انداختن. چون روشني بخش مسير ما هم قرار گرفت. از خداوند منان براي شما دوست خوب طلب خير دارم.

از آقاي خاله قزي و خانم ها راه حل و مصباالهدي كه مثل يك برادر و خواهر تجربياتشون رو در اختيار گذاشتند صميمانه تشكر ميكنم. فقط يه عذر خواهي كوچك بكنم كه شما اين مطالب رو براي دوست خوبمون آقاي قدايي نوشته بودين و من كنجكاوي كردم و مطالعه اشون كردم.

قبل از خوندن اين تاپيك فكر مي كردم يه جلسه خواستگاري چقدر ميتونه آسون باشه ولي الان استرس گرفتم و ياد جلسه كنكور افتادم. هميشه نگران بودم پدر دختري كه ميرم خواستگاريش از سطح منطق و سعور كافي برخوردار نباشه، چقدر كار مشكل خواهد شد. ولي از اينكه چنين خانواده هايي هستند و براي آينده فرزنداشون ارزش بالايي قائل هستند، بسيار مسرورم. چون آدم تكليف اش روشن است كه با يك ساختار طرفه تا يك آشفته گي.

از همتون ممنون

سلام فدایی جان:biggrin-new:

دیگه فکر کنم لازم به توضیح و یاداوری مجدد نباشه که چقدر فدایی داری:beguiled:

نقل قول:

---

خواستم بگم که ان شالله طی امشب و فردا که به جمع بندی رسیدم سوالات نهایی و هدف اصلیم از زدن این تاپیک و همچنین جواب سوالاتی که دوستان ازم پرسیده بودید رو با کمال دقت خواهم داد...

---

فدایی جان گرفتی ما رو داداش؟ شما تاپیک زدی بعد یک هفته تازه نوشتی که میخوای بیای هدف اصلیت از زدن تاپیک رو بگی؟ :biggrin-new:


من یک دوستی دارم ، اون روزی که شما تاپیک زدی ، اومد دم در خونمون ، دفترچه سوالات خواستگاری من رو گرفت ، اخه من یک دفترچه کوچیک دارم که توش حدود 150 سوال منتخب خواستگاری رو نوشتم و هر جا میرم از روی اون سوالاتم رو میپرسم :biggrin-new: بعد هر کدوم از بچه محلهامون هم که میخوان برن خواستگاری ، میان از من دفترچه رو میگیرن:biggrin-new: آخه مسئول امور فرهنگی و اموزشی و تربیتی!! محل منم:biggrin-new: ... خلاصه ده روز پیش یکی از دوستام اومد دفترچه رو گرفت که بره خواستگاری ، بعد دیشب ساعت سه نصف شب اس ام اس داده که :

سلام حاجی، دمت گرم حاجی، پیوند ما جوش خورد ، الانم کنار زنم هستم دارم ماچش میکنم ، فقط یک سوال داشتم " اگه بخوام بچمون پسر بشه چیکار باید بکنم؟":biggrin-new:


بعد بهش جواب دادم : حالا تا صبح دیرت میشد صبر کنی، بعد بپرسی چیکار کنی که بچه ات پسر بشه؟:biggrin-new:.... شما صبح ، ظهر ، شب ، بعد هر وعده غذا بمدت یک ماه، یک مشت مغز گردو بخور ، بعد از یک ماه ، هر چند تا خواستی بچه بیار ، همشون از یک کنار پسر میشن :biggrin-new:.... فقط یادت باشه ، بیشتر از یک مشت گردو نخوری که ممکنه ضریب قدرت پسر بودن بچه هات از اختیار خارج بشه و مثلا بچه هات با سیبیل به دنیا بیان و موارد دیگه....:biggrin-new:


خلاصه منظورم اینه که مردم فاصله خواستگاری رفتنشون تا تعیین جنسیت بچشون ، فقط یک هفته هست ، بعد شما فقط فاصله تاپیک زدنت تا طرح سوال اصلیت یک هفته هست :biggrin-new:... اینقدر لفتش میدی ، یکدفعه دیدی این عروس خانم خوشبخت از قفس پرید ها! حالا ببین کی گفتم....:biggrin-new:

نقل قول:

---

به هر حال محمد اقا من ادم ایده ال گرایی هستم...دوست دارم حتی مدل خواستگاری کردنم هم عالی باشه نه این که لزوما هر جا میرم خواستگاری به فرد مورد علاقم برسم

---

فدایی جان ایده آل گرایی فقط اسمش قشنگه وگرنه واقعا چیز خوبی نیست.... مثلا تا حالا به این فکر کردی که اگر این مورد خواستگاری شما به نتیجه نرسید و مثلا تا سه سال قرار بود بری خواستگاری ، تا به همسرت برسی ، میدونی اگر بخوای همیشه برای همه جلسات عالی و بی نقص باشی ، اینقدر ازت انرژی میگیره ، که یا وسط کار کم میاری و بیخیال ازدواج میشی یا اینکه اون موارد اخر رو خیلی سرسری بررسی میکنی .... به نظر من ایده ال گرایی باعث میشه آدم از زندگی کمتر لذت ببره و واقعا اخرش هم هیچ گارانتی نیست که باعث افزایش کیفیت زندگی بشه... مثلا همین بحث ازدواج ... ایده ال گرایی در ازدواج برای یک نفر ، میتونه باعث این بشه که طرف به جای اینکه در 25 سالگی ازدواج کنه ، در سی سالگی مثلا ازدواج کنه و اونوقت هیچ گارانتی هم نیست که حالا این ازدواجش از اون ازدواج 5 سال پیشتر ، کیفیتش بهتر و بالاتر باشه...


فدایی عزیز ، من توی پست قبل اصلا منظورم این نبود که شما تمام هدفت اینه که به این دختر مورد نظرت برسی... من اون روایتی که اوردم ، به این خاطر بود که اینقدر پروسه خواستگاری رو پیچیده نکنیم و بهش سخت نگاه نکنیم....


حتی اگر ما تلاش خودمون رو در حد معقول و معمول کردیم و نشد ، واقعا دیگه لازم نیست خودمون رو اذیت کنیم که چرا نشده؟ بعضی کیسها بخاطر بعضی مسائل با گذشت زمان قابل پیگیری هست مثل همین مورد شما که بعد دو سال میخوای دوباره رجوع کنی اما اونهایی که کلا منتفی میشه ، باور کن اگر اون اشتباهاتی که ما فکر میکنیم بخاطر اونها نشده ، اگر اون اشتباهات رو هم نمیداشتیم ، بعد میدیدی دقیقا لحظه ای که قرار بوده خطبه عقد خونده بشه ، بابابزرگ دختر خانم یک استخاره پیش از خود میگیره و کلا همه چیز بهم میخوره و وصلت شکل نمیگیره ... چون قرار بوده نشه....

یا مثلا من دیدم خانم مصباح الهدی که البته خودشون استاد هستند (آخ! یادم نبود نباید از ایشون تعریف کرد ، حالا ایشالا که دچار عجب و غرور نمیشن:biggrin-new: ) توی یک پست مباحث روانشناسی تحلیل رفتار متقابل والد و کودک رو اوردن.... باور کنید اگر بخواید وارد این حوزه ها بشید هیچ انتهایی نداره ، خوبه یادگیری اینها ولی به نظر من اینها عامل سرگرفتن یا نگرفتن وصلت نیست... اصلا والد و کودک چیه؟ من یک لیست بلند و بالا از مباحثی دارم که اگر برید کتابهای مربوطه به اینها رو مطالعه کنید میبینید صد برابر بیشتر از والد و کودک در جلسات خواستگاری کارایی داره...

• بحث علوم ارتباطات
• بحث زبان بدن
• بحث مذاکره و قراردادنویسی
• بحث فروش و بازاریابی
• و....

مثلا توی بحث ارتباطات ، با یک تکنیک های ساده میشه کل روند جلسه خواستگاری رو تغییر داد یا با استفاده از زبان بدن ، طوری رفتار کرد که ناخوداگاه نظر دختر خانم نسبت به طرف مثبت و خوب بشه و بهش حس خوب القا بشه و....

حالا اینها هیچی... مثلا بعضی خونه ها که میری خواستگاری ، اینقدر چیدمان لوازم منزلشون بد هست که یک انرژی منفی زیادی بهت دست میده و زودتر میخوای از خونشون بزنی بیرون.... خوب این چیدمان منزل هم یک علم هست ...

ولی ایا واقعا این علوم که هیچ انتهایی هم ندارن ، لازمه بدونی ؟ ایا اینهمه ادم که داره وصلتشون شکل میگیره ذره ای از این مسائل اگاه هستن؟من که بعید میدونم ... و هر چقدر سخت تر بگیری ،به نظر من برات سخت تر میشه.... چون اصل ماجرا چیز دیگه ای هست...

بهر حال....

نقل قول:

---

*این که میگن توی جلسه ی خواستگاری همه ی ان چه که هستی رو رو نکن چقدر درسته؟یعنی اگه پسری بخواد راجب اهداف زندگیش وبرنامه ی کاریش و... اینا توضیح بده که با این حرف منافات داره نداره به نظر شما؟

---

فدایی جان

اینکه میگن همه چیزت رو رو نکن ،در مورد مسائل مالی همه چیزت رو رو نکن و فقط در حدی رو کن که دختر خانم بدونه توان حداقلهای مسائل مالی رو برای شروع زندگی داری ....
مثلا فرض کن الان داری توی یک شرکت کار میکنی که ماهی 1.5 میلیون حقوقت هست .. غیر از این مثلا سهام بورس داری یا سرمایه گذاری های دیگه ای داری که ماهی 1.5 هم از اونجا بهت میرسه ... اصلا لازم نیست به دختر خانم بگی ماهی 3 میلیون درامد داری ... بگو فلان جا کار میکنم و ماهی 1.5 حقوقم هست.. یا مثلا اگر یک زمین هزار متری داری ، اصلا لازم نیست به دختر خانم بگی ... یا حتی اگه خونه شخصی داری ، اصلا لازم نیست بگی خونه شخصی داری ... اگر بحث خونه شد ، خیلی سربسته جوابش رو بده .. مثلا بگو خدا کریمه ، توان مالیم در اون حدی هست که بتونم یک خونه رهن کنم و... نهایت توان مالیت رو همون ابتدا رو نکن ... بعد از چند جلسه که گذشت و فهمیدی ، کم و زیاد بضاعت مالیت ، در نگاه خانواده دختر خانم به شما تاثیری نداره ، کم کم داراییهات رو رو کن... حتی اگر برای کیسهای دیگه ، مادر شما خواستن بصورت سنتی اقدام کنن ، و زنگ زدن جایی ، اگر پشت تلفن ، ندیده ، از وضع مالی و خونه و ماشین شما پرسیدن ، همون اول کار شما بدون هیچ اقدامی جواب رد بدید .... اینکه پشت تلفن ، از وضع مالی پسر بپرسن ، به نظر من همونقدر توهین امیز هست که از پشت تلفن مثلا مادر پسر بپرسه ، رنگ پوست دختر شما روشنه یا سبزه هست؟


یک تجربه :
دوستی دارم که 5 سال پیش زمانی که 25 ساله بود ازدواج کرد ، یک تاجر موفق بود که اون زمان داراییهاش حدود 150-200 هزار دلار (حدود 200 میلیون تومن) بود ... که از صفر به این رقم رسیده بود ...و اون زمان این رقم برای یک جوون 25 ساله رقم نسبتا خوبی بود... زمانیکه رفته بود خواستگاری ، اصلا از سرمایه و خونه و .. هیچی بروز نداده بود.. و با سرمایه ایمان و پاکیش رفت جلو ... وقتی ازدواج کرد کم کم از خونه و ثروتش برای همسرش رونمایی کرد و جالب اینکه ، بعد از ازدواج ، همسرش بهش گفت اتفاقا من هم یک واحد اپارتمان شخصی دارم...


اما در مورد اهداف و برنامه های زندگیت ، حتما جلسه اول در موردشون صحبت کن ... ولی یادت باشه اینقدر در مورد اهدافت چه مادی ها و چه معنوی ها ، رویایی و ارمانی صحبت نکنی که دختر خانم به جای اینکه عاشق و شیفته فدایی فعلی بشه ، شیفته فدایی بشه که در اینده خواهی به اون رسید... یادت باشه ممکنه که به همه اهداف و برنامه هات توی زندگی نرسی ، پس یا اون اهدافی رو بگو که در دسترس تر هستند برات و یا اینکه قبل هر هدفی طوری بگی که برای دختر خانم جا بیفته که رسیدن به اون خواسته ها همش در اختیار شما نیست...


یک خاطره:
یادم میاد اولین سالی که خواستگاری میرفتم 23 سالم بود ، اون زمان خواستگاری دختر خانمی رفتم که 17 سالش بود... خوب اون زمان ، واقعا بچه تر و خام تر از الان بودم ، یادم میاد توی اولین جلسه خواستگاری، بقدری برای دختر خانم قشنگ و ارمانی و پرحرارت حرف زدم که وقتی میخواستم باهشون خداحافظی کنم ، اشک توی چشمای دختر خانم جمع شده بود... و بعد هم وصلت شکل نگرفت بنا به دلایلی.... هر وقت یاد اون صحنه و اون رفتار اشتباهم میفتم ، بعد این همه سال هنوزم عذاب وجدان میگیرم ... برای همین میگم مراقب این موضوع باش که شما اشتباه من رو تکرار نکنی....

نقل قول:

---

*راستی واسه جلسه ی اول شما چقدر زمان رو مناسب می دونید؟از کجا متوجه شم دختری که میرم خواستگاریش متعارف زمان مد نظرشون چقدر هست که جلسه ی اول با هم صحبت کنیم؟

---

خیلی راحته جواب سوالت... قبل از اینکه جلسه رو شروع کنی ، از دختر خانم بپرس چقدر وقت دارید برای صحبت و گفتگو.... معمولا حدود 1 تا 1.5 ساعت کافیه...

یک خاطره : :biggrin-new:
اینکه میگم از دختر خانم زمان رو سوال کن چون مهمه، شما مهمان اونها هستی...
یادمه یک جایی رفته بودم خواستگاری ، بعد موقع ورود دیدم توی خونشون خیلی بوی غذاهای مجلسی میاد.... اینقدر ذوق کردم که حد نداشت :biggrin-new:، اصلا بد جور مهر این خانواده از همون اول به دلم افتاد :biggrin-new:، چون فکر میکردم قراره شام ما رو نگه دارن:biggrin-new:.... خلاصه موقع صحبت با دختر خانم ، همش داشتم به این فکر میکردم که موقع شام ، زمانی که سرسفره نشستیم ،برای اینکه راحت باشم چطوری بهشون بگم که به من یک پیژامه بدن طوریکه یک وقت با خودشون فکر نکنن من چقدر پسر پررو و بی ادبی هستم :biggrin-new:... خلاصه توی این فکرها بودم که یکدفعه دیدم دختر خانم بهم میگه ، دوست عزیز ،وقت جلسه تموم شد ، جور و پلاستون رو جمع کنید و برید جای دیگه پهن کنید:biggrin-new: ، اخه قراره برای ما شب مهمون از شهرستان بیاد ، ابرومون میره اگه بیان ببینن شما اومدید خواستگاری من ...:biggrin-new:

برای همین میگم اول جلسه تایم رو سوال کن که بتونی مدیریت کنی....


یک نکته کنکوری هم بهت بگم اینکه ... مثلا حدود نیم ساعت که از وقت جلسه گذشت، از دختر خانم سوال کن ، ببخشید عزیزم! چقدر دیگه فرصت داریم؟ بعد دو حالت داره ، دختر خانمی که از شما خوشش اومده باشه و تونسته باشی دلش رو تا حدودی به دست اورده باشی ، بهت میگه ، وقت زیاده ، عجله ای نیست ، هنوز فرصت داریم و... اما اگر دختری از پسری خوشش نیاد ، دوست داره از جلسه فرار کنه ، معمولا بی تاب و بی قرار هست و دوست داره زودتر تموم بشه برای همین بهت میگه ، مثلا بسه یا بقیش باشه برای جلسه بعد (البته قانون صد در صد نیست این موضوع).....

مثلا من خودم هر جایی میرم ، از دختر خانم که میپرسم چقدر دیگه وقت داریم ، بهم جواب میدن ، وقت شما خیلی وقته تموم شده ، همین الانشم که اینجا اجازه دادیم بشینید ، به احترام معرف هست...:biggrin-new:


به نظر من اینکه میگن شوهر کمه ، شوهر کمه ، همش دروغه .... وگرنه توی کشور ما این همه دختر دم بخت هست ، یعنی واقعا یکی پیدا نمیشه منو به غلامی قبول کنه؟ برای همین من که میگم شوهر واقعا زیاده ، اگر واقعا کم بود که الان من روی دست خانوادم باد نکرده بودم که...:biggrin-new:

نقل قول:

---

*سوال مهم من راجب اشتغال هستش...ببنید این خانم از اون تیپ خانم هایی هستش که می دونم دوست دارند شاغل باشند البته نه هر شغلی از طرفی کار من طوری هستش که در اینده بتونم با خانمم کنار هم کار کنیم در محیطی سالم و با کلاس خوب و ... به نظرتون این موضوع اشتغال رو چطوری مطرح کنم بهتره...من واسه اشتغال همسرم چیزی که بیش تر نگرانم می کنه این هست نکنه دغدغه های کاری سبب این باشه که تربیت فرزند یا فرزند هام یا همسر داری در اولویت های بعدی همسرم قرار بگیره و قدرت مدیریتش پایین باشه؟

---

اول یک چیزی بگم ، معمولا ادمها در برابر حرفهای منطقی همیشه تسلیم هستند... مثلا فرض کن میخوای بری نونوایی ، ده نفر توی صف هستند ، اگر جا بزنی و بری اول صف ، مورد اعتراض قرار میگیری ولی اگر مثلا با یک دلیل منطقی بری جلوی صف مورد اعتراض قرار نمیگیری ، مثلا بگی ببخشید من بچه ام مریض احواله ، حالت تهوع داره ، توی ماشین توی افتابه ممکن حالش بد بشه اگه میشه من زودتر بدون نوبت نون بگیرم... و به احتمال زیاد قبول خواهند کرد...


حالا بحث اشتغال و ادامه تحصیل همسرت هم به همین شکل هست .. اگه به دختر خانمی بی دلیل و از روی قلدری بگی ، اجازه تحصیل و اشتغال نداری ، حتما میره توی لاک دفاعی ... اما اگر دلایل منطقیت رو بگی ، بعد بهت امکان مذاکره و گفتگو توی این موضوع میده... نگرانی هایی که شما در مورد اشتغال همسرت داری به نظر من کاملا منطقی هست ، برای همین توی همون جلسه اول ، خیلی بالغانه و بی رودربایستی ، در موردش با دختر خانم صحبت کن ، و چون این دغدغه هات تا سر خونه زندگیت نری ، رفع نمیشه ، اگر دختر خانم علاقه به اشتغال و تحصیل داشت ، حتما این موضوع رو با دختر خانم بصورت مشروط مذاکره کن و بگو انتظار من از همسر اینده ام ، اینه که همسر و مادر خوبی باشه و بابت ماچ :biggrin-new: و امور منزل و اینطور چیزها وقت کم نداشته باشه و اگر توان و فرصت اضافی داشتید ، مشکلی برای تحصیل و اشتغال نیست ، و چون موضوع مشروط هست زیر بار هیچ تعهد محضری در این زمینه ها هم نرو.... و اینکه ترجیحا قولی نده مثلا نگو با هم کار میکنیم و.... چون اگر زمینه اش هم فراهم بشه ممکنه اصلا بفهمی که نمیشه با همسرت شراکت کاری داشته باشی....

نقل قول:

---

*راجب مدیریت جلسه گفت و گو که گفتید با پسر باشه میشه بیش تر توضیح بدید؟

---

اینو من نگفتم که مدیریت جلسه با پسر باشه ولی خوب نکته زیاد داره که چون من به شما نگفتم مدیریت جلسه با پسرباشه فقط بعضیهاش رو میگم :biggrin-new:

هر جلسه قبلش دقیقا بدون در مورد چه موضوعاتی باید صحبت کنی ، همینطور بی برنامه وارد جلسه نشو و هر جلسه سه چهار موضوع کلی در نظر بگیر که در مورد اونها صحبت کنی و بعد با توجه به تایمی که از دختر خانم میپرسی ، زمانت رو تقسیم بندی کن


دختر ها چون حجب و حیای بیشتر نسبت به پسرها دارن ، این وظیفه شماست که یخ جلسه رو در گفتگو بشکنی و فضایی صمیمی و امن رو در گفتگو ایجاد کنی تا دختر بتونه راحت باهت صحبت کنه... خیلی تکنیک های زیادی داره این موضوع... مثلا ادمها از ادمهای شبیه خودشون خوششون میاد ... برای همین مثلا وقتی همون اول جلسه دختر خانم داره خودش رو معرفی میکنه دنبال شباهت ها بگرد... مثلا میگه ما سه تا بچه هستیم .. بگو عه ! چه جالب ما هم سه تا هستیم یا مثلا میگه پدرم بازنشسته شده .. بگو عه ! اتفاقا پدر من هم سال دیگه بازنشسته میشن و... یا مثلا اول گفتگو در مورد علائق دختر خانم صحبت کن .. مثلا میگه رشته تحصیلیش زبان بوده ، بعد کمی در مورد خوبی های رشته زبان صحبت کن ...


فضایی که توی اتاق قراره بشینی ، یک جایی باشه که احساس راحتی بهت دست بده ، مثلا اگر در باز هست و راحت نیستی از دختر خانم خواهش کن در رو ببندن و....


سوالات رو پینگ پنگی بپرس ، سعی کن تا میتونی از دخترخانم حرف بکشی ، هر چقدر طرفت بیشتر صحبت کنه ، بیشتر میتونی پی به شخصیت و گاها تضادهای شخصیتی و گفتاریش پی ببری...


یادت باشه که تمام حرفهایی که در جلسه میزنی ، با یک قلم نامرئی در ذهن طرفت حک میشه ، پس اصلا هیچ قول و وعده وعیدی ندی که معلوم نیست بتونی اجرا کنی یا نه... چون بعد ازدواج تمام حرفها و قولهایی که دادی و عملی نکردی رو همسرت ازت بازخواست خواهد کرد...

و موارد دیگه...

نقل قول:

---

*یک چیزی که خیلی مهمه برام موقع گفت و گو دو نفره بهتره پسر چقدر به دختر خانم نگاه کنه...یا اصلا نگاه نکنه..مثلا سر همش پایین باشه...یا نه زل بزنه!!! توی چشای طرف ...واقعا چه رفتاری شایسته تر هستش ؟

---

حدیثی داریم که میفرماید دو نوع حیا داریم ، حیای احمقانه و حیای عاقلانه...
اگر ظاهر دختر خانم برات مهمه ، حتما حتما قشنگ به دختر خانم نگاه کن ، این نگاه از روی شهوت و هوس نیست که ایراد داشته باشه ... حتی اگر حجابش رو محکم گرفته بود ، ازش خواهش کن حجابش رو شلتر کنه تا بتونی بهتر ببینیش... اگر خوب به دختر نگاه نکنی و بعدا از ظاهرش راضی نباشی ، اول به خودت ظلم کردی و بعد هم به دختر خانم ....

کلا وقتی داری صحبت میکنی ، چه توی خواستگاری چه با هر کسی .. اصولش اینطور هست که میگن مثلا 15 ثانیه به چشمهای طرف نگاه کن و بعد 5 ثانیه به پشت سرش نگاه کن یا به زمین ... ارتباط چشمی در گفتگوها خیلی مهمه ... این قاعده رو توی خواستگاری هم عایت کن.. بعضی اوقات دختر خانم از نگاهش مشخص هست که معذب هست ، کمتر بهش نگاه کن... و اینکه کلا از چشمهای طرف میشه مسائل زیادی رو پی برد... میشه بعضی دروغها رو از چشم فهمید و....


یک تجربه:
یک دوستی داشتم ، چند جلسه با یک دختر خانم رفته بودن صحبت کنن که بخاطر همین حیا ، دختر رو خوب ندیده بود.. روزی که رفته بودن ازمایش ، بعدش اومد پیش من و خیلی مضطرب بود و میگفت این دختری که امروز من دیدم اصلا اونی نیست که فکر میکردم ، اصلا من ظاهر این رو دوست ندارم و... میگفت فردا عقد هست ، نمیدونم چیکار کنم و فرداش هم عقد کردند.... که البته بعدها دیدمش و میگفت از زندگیش راضی هست ...

نقل قول:

---

*شاید این سوالم جالب نباشه ولی کلا مهمه گلی که خواستگاری می بریم طبیعی باشه یا مصنوعی؟ مثلا خودم فکر می کنم مصنوعی خوبیش این هستش که وقتی وصلت انجام بشه کلا با هر دختری اون گل یادگاری می مونه و می تونند عروس و داماد اونو یادگاری ببرند خونه ی خودشون و... ولی طبیعی خب خراب میشه طبیعتا؟

---

فدایی جان چون دیگه این سوالت خیلی تخصصی هست سوالت رو به همکارانم در بخش ، گل ارایی و سفره ارایی و اپیلاسیون و میزامپلی ارجاع میدم:biggrin-new:


فدایی عزیز ، حرف زیاده و اینها قسمتیش هست که شاید همش هم به درد شما نخوره و چون دیدم دوستان دیگه هم این مطالب رو میخونن کمی طولانی تر نوشتم ... بقیه دوستان حتما موضوعات جالبتر و جوابهای بهتری خواهند داد. و در ادامه فقط خواننده تاپیکت خواهم بود.



خانم راه حل، البته شما که استاد و رییس همه ما هستید (البته اگر دچار عجب و غرور نمیشید:biggrin-new: ) همینطور حالا که دور هم هستیم خواستم در مورد پست آخر شما یک نکته ای بگم... گاهی ما چون خودمون توی قضیه ای هستیم خیلی ممکنه دچار اشکالات کارمون نشیم و نیاز باشه یکی از بیرون به مسله نگاه کنه.. به نظر من بحث اقتصادی که فقط یکی از معیارهای انتخاب همسر شما هست ... به نظر من شما خیلی خیلی دارید بهش سخت گیرانه نگاه میکنید.... مثلا در مورد همون ایتمی که نوشتید که همسرتون خویش فرما یا کارفرما باشه، اینطوری فقط دایره انتخاب خودتون رو دارید الکی تنگ میکنید... خودتون میدونید که الان چقدر شرایط اقتصادی برای ایجاد کسب وکار سخت هست و بیشتر افراد دنبال حاشیه امنیت و یک شغل حقوق بگیری هستند و فعلا دانشگاه ها هم پناهگاهی شده برای فرار یک جوان از ورود به بازار کار... من خودم کسب و کار خودم رو بصورت مستقل دارم ولی الان دوستانی دارم که داشتن بصورت مستقل فعالیت اقتصادی در حوزه های مختلف تولیدی و... میکردن ،اما بخاطر سختی شرایط اقتصادی ،خیلی راغب هستند که برن زیر مجموعه یک شرکت بزرگتر واستقلال خودشون رو از دست بدن ...
بهر حال به نظر من ، این ایتم شما خیلی جای تعدیل داره ، مثلا ببینید از اینکه دنبال فردی با این مشخصات اقتصادی هستید چه چیزهایی رو دنبال میکنید؟ مثلا داشتن درامد حلال ، داشتن اعتماد به نفس ، شم اقتصادی و.... که شاید این ویژگیها هم در یک فرد کارمند قابل پیدا شدن باشه ولی مثلا چون ریسک پذیر نیست کار کارمندی رو قبول کرده... حالا واقعا باید دید ریسک پذیر بودن چقدر نقش در انتخاب شریک اینده داره ...خودتون هم در حوزه های اقتصادی توانمند هستید و بعدا میتونید کارهای بزرگتر با هم بکنید ... کلا به نظر من قبل از اینکه دیر بشه همه ما هر چند وقت یکبار باید معیارهامون رو بازنگری کنیم....


اقا دقت کردید از وقتی این اقای باغبان عضو همدردی شده ، مد شده همه اخر پستهاشون یک بیت شعر میگن.. به همین خاطر منم این پست خودم رو با یک بیت شعر تموم کنم...:biggrin-new:

دست دست دس...
داماد مرخص...
:biggrin-new::biggrin-new:

(نظامی گنجوی – مثنوی لیلی و مجنون – بخش پاتختی:biggrin-new:)

سلام


ببخشید ، من تجربه خواستگاری رفتن ندارم

از اساتید این حوزه معذرت می خوام به خصوص بنیان گذار این علم یعنی ( محمد عزیز ) :biggrin-new:

از خواهرای گلم : مصباح الهدی - دختر بیخیال - راه حل و ...

از برادرای عزیزم : خاله قزی - محمد 93 - سرشار - امیر مسعود - محمد رضا و .....

گل سر سبد تایپیک فدایی یار عزیز


تشکر می کنم - خیلی استفاده کردم و خواهم کرد .

اطلاعات زیادی کسب کردم

از دیگران یاد گرفتن برای من افتخاریست .

ممنون .:72:


.....................................


فدایی یار عزیر به نظرم قبل از اینکه بری خواستگاری

با ذهنت پرواز کن - برو تو خونه ی کسی که می خوای بری خواستگاری:18:

یه چیزی در ذهنت شبیه سازی کن : ( یه خونه ی خیالی )

مثلا در ذهنت شبیه سازی کن با خانواده محترم وارد منزل آنها شدی -دارید حرف می رنید - میوه می خورید

همون جا بله را بگیر ( در ذهنت )

یعنی هر جور دوست داری اتفاق بیافته ، در ذهنت بساز

طی تحقیقاتی که باغبان انجام داده - 92 درصد نتیجه می گیری


دعا می کنم

بهترین ها را

برای همه ی شما:72:

شرمنده من يادم رفته بود از آقاي استاد اعظم علم مبين خواستگاري تشكر كنم.

آقای 93 سلام :stupid:

من کل بچه های شرکتو جمع میکنم دسته جمعی پستاتونو میخونیم :victorious: لذت میبریم
اخیرا شما که پست میزنید یکی از همکارا به این آبدارچی گرامی میگن بپر سر کوچه یه بسته تخمه بخره بیار 93 پست زده :topsy_turvy:

خدا از جوونی کمتون نکنه :rugby:

آقای فدای یار سلام

سخت نگیرید ، متواضع باشید ، خودتون باشید همین .

خواستگاری کلا 2رکن داره یکی دختر و دیگری خانواده ،

اگه به دل دختر نشستید حتما 50درصد قضیه حله ، میمونه خانواده شون که اونها هم درگیر موقعیت شغلی و خانوادگی و اجتماعی شما هستن که اگه از این لحاظ به نظرشون مناسب باشید تمام است ،

شما هم که موقعیت خانوادگی و شغلی و اجتماعی تون مشخصه و هم وجنات و سکناتتون .

چیزی نیست که بخواهید تغییر بدهید فقط مهارتهای ارتباطی است که فکر میکنم در جلسه اول چندان کمکی نمیکنه و انشاءالله در مراحل بعدی اون هم با خوندن یه سری مقالات.

انشاءالله که هر چی به صلاحتونه همون بشه .یا حق.

سلام اقای فدایی یار..ایشالا که هرچی خیره واستون رقم بخوره خیلی از دیدن تاپیکتون خوشحال شدمو پیشاپیش ارزوی کامیابی می کنم:72:

ماشالا دوستان تمام نکاتو گفتن حالا چند نکته که نت تو ذهنمه هم می گم:

1)در مورد گل حتما طبیعی باشه..گل مصنوعی رو معمولا برا مراسم نامزدی می برن..باتوجه به اینکه طرف شناسم هست ترجیحا ابرومندانه باشه..

2)در مورد صحبت کردن حتما چشم تو چشم بشین..وقتی طرف سرش پایینه ادم نمی تونه ارتباط کلامی خوبی باهاش داشته باشه(البته توی جمع بابت رعایت ادب می تونین هرچند

ثانیه سرتونو پایین بندازین)

3)با توجه به اینکه این خانوم می دونن شما بهشون علاقه دارین طوری برخورد نکنین که از بالا بهتون نگاه کنن(خدا منو ببخشه ولی من هر وقت کسی خیلی زیاد خودشو خورد می کرد

تو خواستگارام احساس دلزدگیم بیشتر می شد..یک جوری سوال بپرسین که اون خانوم مطمئن نباشه از جانب شما..مثلا من وقتی خواستگارام هرچی می گفتم بدون فکر قبول

می کردن و از کلمه هایی مثل باشه چشم ..مشکلی نیست ..در تمام جواباشون استفاده می کردن خیلی زده می شدم..ولی برعکسش وقتی در یکی دو مورد راحت نظر مخالفشونو

اعلام می کردنو باهم سر همون موضوع مذاکره می کردم خیلی رضایت بخش تر بود..)

4)یک مورد خیلی جالب برا من این بود که وقتی یک سوالی رو می پرسیدم و ظرف همونجا امادگی جواب دادنشو نداشت می گفت در مورد این موضوع من تا حالا فکری نکردم و الان

نظری ندارم بزارین در موردش یک روز فکر کنمو بعد جوابشو می گم..اینقدددددر از این حرف خوشم میومد چون به این نتیجه می رسیدم جوابهایی که داده پس تا الان سطحی نبوده و

نکته دیگه اینکه همینکه یک روز در مورد سوالم فکر می کرد یعنی چقدر واسش مهمه صادقانه جواب بده..حالا جالبیش اینجاس که یکبار با دوستم صحبت می کردم می گفت موقع

خواستگاری شوهرش همین طوری بوده و همین باعث شده به صداقتش پی ببره..(تا قبل اون فکر می کردم این رفتار فقط برا من خوشاینده)

فعلا همین موارد یادم بود حالا اگر بازم چیزی یادم اومد واستون می نویسم:72:

آقای محمد93، ممنون که نگرانی خودتون رو منطقی ابراز کردید... راستش مادرم هم هر از گاهی همینطوری نگران میشه که نکنه روی دستش بمونم! ولی این نگرانی متاسفانه فقط باعث شده تصمیم های هیجانی بگیره و یه قرارهای خواستگاری جور کنه که دردسر دیدنشون خیلی بیشتر از ندیدنشون هست...

نقل قول:

---

چون ریسک پذیر نیست کار کارمندی رو قبول کرده... خودتون هم در حوزه های اقتصادی توانمند هستید و بعدا میتونید کارهای بزرگتر با هم بکنید ...

---

خودتون میگین ریسک پذیر نیست... به نظرتون با کسی که ترس از ارتفاع داره میشه رفت کوهنوردی؟!

اما به طور کلی توی پست قبلی توضیح دادم که حتی اگه کسی بیاد بگه خودمم و لباس تنم، باز هم میپذیرمش اما به شرطی که قانعم کنه، حالا اگه بخواد این قانع کردن رو به اوضاع جامعه و پناه بردن به دانشگاه و اینا بگه، رک بگم قانع نمیشم، یا در مورد کار مستقل گفتم بیشتر میپسندم، اما در مورد مسئله اقتصادی بازم نمیدونم بگم خوشبختانه یا بدبختانه یه مقداری شرایطم خاص هست... در این حد بگم که پدر من چندین کارخونه و کارگاه و شرکت داخلی و بین المللی با دفاتری توی چندین کشور دارن، و البته پسری هم ندارن، یعنی این آقای داماد وارث این مجموعه میشه، خب اگه بتونه خودش هم یه قدمی در این زمینه برداره، مسلما خیلی بهتره ... (البته، از بین همه اینا فقط یه خونه و دو تا ماشین مورد استفاده هست، با کمتر از این هم میتونیم زندگی کنیم و مادرم هم همیشه میگه تو به فکر زندگی خودت باش، و البته اعتقاد هم داریم که خدا روزی رسونه و ما فقط وسیله ایم و مسئول زندگی بقیه نیستیم، اما وقتی از بیرون نگاه می کنم، صدها نفر به صورت مستقیم و چندین هزار نفر به صورت غیر مستقیم رو میبینم که به این مجموعه وصل هستند، پس ناخودآگاه خواسته قلبیم به این صورت هست که با کسی همراه بشم که نیازی نیست کارهای بزرگتر کنیم، اما اگه بشه به خاطر اون افرادی که طبق گفته شما به علت شرایط سخت یا هر علت دیگه ای به ما اعتماد کردن و برنامه زندگیشون رو بر اساس بودن در کنار ما بستن، بتونیم همین حد رو حفظ کنیم...)

در رابطه با سایر موارد:

- به هر حال درسته که نباید همون جلسه اول مشتت رو کامل برای طرف رو کنی، من هم با این مساله موافقم، اما اگه نتیجه قرار به پیوند ازدواج باشه، بعد از تمام مسائل اولیه مثل ظاهر و به دل نشستن و ...، برای شروع این پیوند، مهمترین شرط اعتماد هست... اگه من نتونم به طرفم اعتماد کنم که مثلا میزان درآمدم رو بگم، چطور اعتماد دارم که زیر یه سقف باهاش زندگی کنم؟ اگه این اعتماد در طول مدت آشنایی شکل نگرفته، چطور میتونم بله بگم؟ یعنی اون تجربه ی دوست 25 سالتون رو من اصلا نمیتونم تایید کنم... حالا البته تو اون تجربه خدا در و تخته رو خوب با هم جور کرده بود!! زن و شوهر جفت مثل هم!! شاید برای انتهای یه فیلم هندی جالب باشه که پسری که تنها سرمایه اش ایمان و پاکیش بوده یه هو تاجر از آب در بیاد!! اما من اگه با چنین شرایطی رو به رو بشم، اولین تاثیری که میتونه روم داشته باشه، جوونه زدن بذر بد بینی هست: چرا بهم اعتماد نکرده بود؟ دیگه چه مسائلی رو از من پنهان کرده؟ در آینده قراره چه چیزهایی را پنهان کنه؟ ...

- تا وقتی قبول نداشته باشیم ازدواج یک پیمان دو طرفه است، تا وقتی دیدمون این باشه که تا میتونی از طرف مقابلت حرف بکش، اما خودت مشتت رو کامل رو نکن، نظر من اینه که این زندگی نتیجه خوبی نخواهد داشت، مگه اینکه طرف مقابل واقعا ساده دل و با گذشت باشه...

- البته همه این موارد نظر شخصیه (اصلا قرار نیست به دانسته های پدر علم خواستگاری ایرادی وارد بشه) اما به نظرم، شما در مورد بحث اشتغال که خواستید صحبت کنید، صد البته تمام دلایلتون رو شرح بدید، اما چون ته دلتون تصمیم این هست که خانمتون کار نکنه، در نهایت این نتیجه گیری نهایی رو حتما بهشون بگید... چون با وجود تمام صحبت های منطقی شما مبنی بر اینکه خانم به کارهای خونه و ... برسه، ممکنه ایشون این برداشت رو داشته باشه که میتونه این کار رو انجام بده و با این برداشت به شما جواب مثبت بده، بعدا در طول زندگی شما هی مجبور بشی شرایط رو سخت و سخت تر کنی که اون تسلیم بشه... به هر حال حتما خانم هایی هستن که تصمیمشون کار بیرون نباشه و همیشه هم گفتن جنگ اول به از صلح آخر...

- فکر می کنم توی پستی که برای تاپیک آقای امیرمسعود گذاشتم هم مطرح کردم که اگه بحث رنگ پوست و ... خیلی برای پسر مهمه، هیچ اشکالی نداره پشت تلفن همون بار اول مطرح بشه... باور کنید خیلی بهتر از اینه که تشریف ببرید خونه یه دختر خانم و به خاطر رنگ پوست دیگه پشت سرتون رو نگاه نکنید و بعدا دختر مورد بازخواست قرار بگیره که شاید خوب صحبت نکردی، شاید ... شاید... شاید... حتی در مورد همون مسئله اشتغال، من هم خواستگارهایی داشتم (از همون هایی که مادرم از ترس جور کرده بودن) که خیلی تلاش میکردن منطقی در این رابطه صحبت کنند، و از همین مسائلی که شما میفرمایید (لب کلام دم دست بودن همیشگی همسر!!) حرف میزدن، اما تصمیم من فعلا اشتغال هست، پس این مسئله را مادرم برای خواستگارهای ناشناس تلفنی مطرح می کنن، حالا اگه یکی باز تصمیم بگیره بیاد با منطق نظرم رو تغییر بده، واقعا از این کارش ناراحت میشم، چون قبلا در این مورد به عنوان یک پیش شرط صحبت شده و الان فقط داره وقت خودم و خانواده ام رو میگیره...

- و باز هم نظر شخصی من به عنوان یه دختر اینه که به هیچ وجه نگید در رو ببند!! (بخصوص که بعدش هم بگید حجاب رو شل کن!!) روی تکنیک های تمرکز بیشتر کار کنید که حضور 4 نفر تو اتاق بغلی برای صحبت کردن مزاحمت ایجاد نکنه...

- در نهایت، پست قبلی بهانه ای شد که یه مسئله دیگه رو هم خاطر نشان کنم که باز نظر شخصی من هست: لحن طنز داشتن اون هم توی سایتی که معمولا همه از درد و بدبختی حرف میزنن خیلی خوبه، توانایی خنده به لب دیگران آوردن هم از جمله توانایی هایی هست که هر کسی نداره، اما یه سری بیانات شما که تقریبا توی تمام پست ها داره تکرار میشه جای تامل داره ... درسته که نیاز به خندیدن تو کشور ما زیاد احساس میشه ، اما خندیدن و خنداندن به چه قیمتی؟!! درسته که مخاطب خاص شما اینجا یک آقا هستند، اما خوبه که دقت کنید جایی مطلب مینویسید که از هر جنسی و از هر سنی دارن این مطالب رو میخونن... همیشه که آقای باغبان نیستند بعد از پست های شما پست معذرت یا تشکر بذارن قضیه ماستمالی بشه!!!

سلام و عرض ارادت خدمت همه دوستان عزیز.

جناب فدایی یار عزیز.

اول اینکه خیلی خوبه که شما دنبال این هستید که آداب و تشریفات یه جلسه خواستگاری رو یاد بگیرید ولی چیزی که باید به اون توجه داشته باشید اینه که نباید زیاد روی این موضوع حساس بشید طوری که توی ذهنتون جلسات و اتفاقات آینده رو خیالبافی کنید. برگزاری جلسات مطابق با اون چیزی که تصور میکنی قطعا اتفاق نخواهد افتاد شما نمیتونی یه سناریو بنویسی و بعد خانواده شما و دختر خانم طبق اون جلو برن. شما اگه حتی خودتون هم کاملا برای این جلسات برنامه داشته باشید میبینید خیلی وقتا خانواده ها چنان سوتی هایی میدن که اصلا با اون تصور و برنامه ای که داشتید جور در نمیاد و معادلات شما رو به هم میریزه.

2:بعد اینکه به دلایل مختلف ممکنه این وصلت صورت نپذیره پس تا وقتی که به یه تصمیم واراده جدی از هر دوطرف برای این وصلت نرسیدید زیاد روش حساب باز نکنید.

3: در خصوص اینکه چه کسی جلسه رو مدیریت کنه باید دید که تعریف شما از مدیریت جلسه چیه؟

هدف از برگزاری این جلسات رسیدن به شناخت درست از طرف مقابله. و برای رسیدن به این هدف مسیرهای مختلفی وجود داره.
یکی مثل جناب محمد از پرسیدن سوال های متعدد به این شناخت میرسه و یکی مثل من برعکس این نظر رو داره.

از نظر من وقتی شما مسیر جلسه رو به سمتی ببرید( مدیریت جلسه به سمتی که خودتون میخاید) که طرف مقابل شروع کنه به سوال پرسیدن خیلی بهتر میتونید از سوال، طرز بیان و لحن سوال، ترتیب و تاخر سوالات شخصیت طرف مقابلتون رو آنالیز کنید از روی سوالات میتونید به دغدغه های طرف مقابلتون پی ببرید
میتونید بفهمید که تو چه فازی سیر میکنه و سطح درک و شعورش چقدره،
آیا همین اول کار دنبال امتیاز گرفتنه؟

مثلا یکی میاد میگه من دوست دارم مراسم جشنمون تو فلان هتل باشه
حالا دو حالت داریم یا واقعا نیاز داره که تو همچین سطحی براش مراسم بگیری ( با توجه به موقعیت اجتماعی خودش یا خانوادش)
یا نه به تالار سر کوچه خودشون هم راضیه فقط اول از بالاترین شروع میکنه تا امتیاز بیشتری بتونه بگیره بعد منتم بزاره که ببین چقدر باهات را اومدم.

یا مثلا میپرسه که شما با کار کردن من مشکلی ندارید؟
باز حالت های مختلف رو باید از طرح این سوال بررسی کنید.
1: میخاد کار کنه چون دختر خالشم کار میکنه ( فقط همین)
2: میخاد کار کنه که محتاج پول شوهر نباشه
3: واقعا احساس میکنه که به این کار کردن احتیاج داره، اگه کار نکنه اعتماد به نفسشو از دست میده باید فعالیت اجتماعی بالایی داشته باشه هر چند ممکنه این نیاز و ذوق و شوق برای کار کردن مقطعی باشه و بعد از اینکه تجربه کار کردن رو پیدا کرد ببینه زیاد با روحیاتش سازگار نیست.
پس همون طور که عرض کردم از آنالیز این سوال ها بهتر میتونید از طرف مقابلتون به شناخت برسید.

مضاف بر اون شما با یه مقدمه چینی و اینکه یه معرفی کلی از خودتون داشتید زمینه رو برای طرح سوال فراهم کردید
و اون چیزی که باز خیلی مهمه اینه که طرف مقابل چقدر توانمندی برای اینکه حداقل همگام با شما جلسه رو جلو ببره داره. جز اون دست دخترایی که هر چقدر صحبت کنید با یه بله و خیر و توضیحات کوتاه جواب میده و حرفی برای گفتن نداره ( به هر دلیلی)
یه همچین دختری فردا روزی که رفتید سر خونه و زندگی بلده اگه چارتا مهمون اومد مجلس اداره کنه یا نه چون خجالت میکشه خیلی ساکت و سرد میخاد یه گوشه بشینه


4:نکته دیگه ای که باید به اون توجه داشته باشید اینه که باید کلان موضوع رو در نظر بگیرید و اینقدر ریز نشی که از کلان موضوع دور بشی.

یه روش اینه که شما ریز بشی و یکی یکی جنبه های مختلف اونو بررسی کنید
بزارم بره سر کار یا نه؟ اگه بره سر کار میتونه به وظایف اصلیش در جایگاه همسری و مادری برسه؟
اگه اجازه بدم درس بخونه چی میشه؟
.
.
.
که نتیجه همچین نگرش و روشی میشه توافقی مبسوط تر از لوزان که همیشه ترس اینو داشته باشید که آیا همه جوانب رو در نظر گرفتید یا نه؟
یه روش هم اینه که بیاید کلان موضوع رو در نظر بگیرید.
آیا طرف مقابل من اهل تعامل هست یا نه؟ اهل انعطاف به خرج دادن تو موضوعات مختلف هست یا خیر؟

اگه کلان تر نگاه کنی و به این نتیجه برسی که دختر فهمیده ایه، اهل کل کل و یکی به دو کردن نیست، منطقیه و به عبارتی اهل تعامله... دیگه نباید اینقدر روی این موضوعات حساسیت به خرج بدید و یکی یکی ریز بشید


4: موضوع بعدی که بایستی توی جلسه به اون توجه داشته باشی احترامی که به شما در جایگاه خواستگار و حداقل میهمان میزارن.
چطور و چه کسی از شما پذیرایی میکنه
منظور از پذیرایی این نیست که چند قلم میوه و شیرینی تهیه کنن، و پذیرایی کنن.
مثلا وقتی که پذیرایی کردن بعد یه مدت بگن چرا میل نمیکنید، بفرمایید تو رو خدا.... که جزیی از آداب پذیرایی به حساب میاد و این نباشه که مثلا شربت پخش کنن و بگن هر وقت دلشون بخاد صرف میکنن دیگه
چه کسی پذیرایی میکنه؟
نهایت احترام گذاشتن به شما و خانوادتون زمانیه که خود دختر خانم پذیرایی کنن علی الخصوص وقتی که صحبتای دو نفره شروع میشه...
یا اینکه آیا از گلی که منزلشون هدیه بردید تشکر میکنن یا خیر؟
یا با چه ادبیاتی با شما صحبت میکنن و....
توجه داشتن به موضوعاتی که عرض کردم میتونه به شما کمک کنه که به شناخت بهتری از خانواده طرف مقابلتون برسید.

5: جلساتی که توی منزل تشکیل میشه معمولا با یه تشریفات خاص خودش برگزار میشه و اینکه زمانی که شما میخاید با هم صحبت کنید خانواده ها پشت در نشستن تا ببینن نتیجه چی میشه و این فضای اون جلسه رو سنگین میکنه.به همین دلیل بایستی از خانواده ها اجازه بگیرید که چند جلسه بیرون از منزل با هم صحبت کنید. و از نظر خود من لزومی هم نداره بحث های تخصصی ازدواج با هم داشته باشید. صحبت از کار، اقتصاد، سیاست،ورزش، علایق، ... میتونه به این شناخت کمک کنه

6: گامهایی که برای رسیدن به این وصلت برمیدارید باید متوازن و نزدیک باشه به گام هایی که طرف مقابلتون برمیداره.
هر وقت که این توازن به هم بخوره نتیجش میشه دلزدگی طرف مقابل
شما نبایستی طوری رفتار کنید که برای رسیدن به این وصلت به قطعیت رسیدید و مونده فقط نظر طرف مقابل.
این یعنی اون توازنی که عرض کردم رعایت نشده.
شما نیاز نیست توی همون جلسات اول هر چی تو دلتونه رو بگید و شروع کنید با ذوق و شوق از دختر خانم تعریف کردن.
بهتره به تناسب پیشرفت جلسات نقاط قوت شخصیتی خودش و خانوادشو بیان کنی.
مثلا تو یه جلسه از اخلاق خوبش تعریف کن،
تو یه جلسه از هنرهایی که داره تعریف کن،
تو جلسه بعد از باباش تعریف کن....
و صد البته این تعریف کردنها بایستی به تناسب تعاریفی که طرف مقابل از شما میکنه ادامه پیدا کنه و یه طرفه نباشه.

نکته ای که اینجا مهمه اینه که دختر چون انتخاب میشه به دنبال گرفتن تاییدیه از سمت پسره.تا وقتی که کامل تاییدش نکنی همیشه عطش اینو داره که به تایید شما برسه و برای این کار حتی اگه از شما هم خوشش نیاد نهایت سعی و تلاشش میکنه . پس از این ظرفیت با درایت استفاده کن. تایید دختر توی جلسه اول یعنی از دست دادن این ظرفیت.

البته با توجه به روحیه محافظه کارانه خانواده ها اگه از رضایت شما مطمئن باشن کار برای شما سخت میشه به طوری که شاید به خاطر بی درایتی و عدم تعامل طرفین و به دلیل این سخت گیری، اصل موضوع منتفی بشه. پس بهتر زمینه ساز ایجاد همچنین فضایی نشید.
موفق باشید

سلام خانم راه حل

نقل قول:

---

- به هر حال درسته که نباید همون جلسه اول مشتت رو کامل برای طرف رو کنی، من هم با این مساله موافقم، اما اگه نتیجه قرار به پیوند ازدواج باشه، بعد از تمام مسائل اولیه مثل ظاهر و به دل نشستن و ...، برای شروع این پیوند، مهمترین شرط اعتماد هست... اگه من نتونم به طرفم اعتماد کنم که مثلا میزان درآمدم رو بگم، چطور اعتماد دارم که زیر یه سقف باهاش زندگی کنم؟ اگه این اعتماد در طول مدت آشنایی شکل نگرفته، چطور میتونم بله بگم؟ یعنی اون تجربه ی دوست 25 سالتون رو من اصلا نمیتونم تایید کنم... حالا البته تو اون تجربه خدا در و تخته رو خوب با هم جور کرده بود!! زن و شوهر جفت مثل هم!! شاید برای انتهای یه فیلم هندی جالب باشه که پسری که تنها سرمایه اش ایمان و پاکیش بوده یه هو تاجر از آب در بیاد!! اما من اگه با چنین شرایطی رو به رو بشم، اولین تاثیری که میتونه روم داشته باشه، جوونه زدن بذر بد بینی هست: چرا بهم اعتماد نکرده بود؟ دیگه چه مسائلی رو از من پنهان کرده؟ در آینده قراره چه چیزهایی را پنهان کنه؟ ...

---

در مورد مسائل مالی ، اون مثالی که از دوستم زدم ، صرفا یک مثال بود... اما نظر شخصی من همونطور که توضیح دادم ، مسائل مالی و دارایی ها ، موضوعی هست که نباید در همون ابتدا یک دفعه رو بشه ، و طبق فرمایش شما به تدریج که شناخت بیشتر میشه و اعتماد بیشتر میشه و جلسات به سمت جلسات مردانه تر سوق داده میشه ، میشه این مسائل بصورت کاملتر عنوان بشه ... و همونطور که گفتم روابطی که ریشه شکل گیری اون ، صرفا شرایط خوب مالی و کاری آقا پسر هست ، در اینده بسیار میتونه اسیب پذیر باشه...

نقل قول:

---

- تا وقتی قبول نداشته باشیم ازدواج یک پیمان دو طرفه است، تا وقتی دیدمون این باشه که تا میتونی از طرف مقابلت حرف بکش، اما خودت مشتت رو کامل رو نکن، نظر من اینه که این زندگی نتیجه خوبی نخواهد داشت، مگه اینکه طرف مقابل واقعا ساده دل و با گذشت باشه...

---

من هم با این نظر شما هم عقیده ام ، به همین خاطر گفتم جلسات باید پینگ پنگی باشه ، یعنی طوری باشه که نصف زمان جلسه رو بصورت متناوب اقا پسر حرف زده باشه و نصف دیگه اون رو دختر خانم ... منظورم از اون حرف این بود که طوری نباشه که اقا پسر روی منبر بره و فرصت صحبت کردن که در حقیقت فرصت شناختن دختر خانم هست رو ازش سلب کنه.

نقل قول:

---

- البته همه این موارد نظر شخصیه (اصلا قرار نیست به دانسته های پدر علم خواستگاری ایرادی وارد بشه) اما به نظرم، شما در مورد بحث اشتغال که خواستید صحبت کنید، صد البته تمام دلایلتون رو شرح بدید، اما چون ته دلتون تصمیم این هست که خانمتون کار نکنه، در نهایت این نتیجه گیری نهایی رو حتما بهشون بگید... چون با وجود تمام صحبت های منطقی شما مبنی بر اینکه خانم به کارهای خونه و ... برسه، ممکنه ایشون این برداشت رو داشته باشه که میتونه این کار رو انجام بده و با این برداشت به شما جواب مثبت بده، بعدا در طول زندگی شما هی مجبور بشی شرایط رو سخت و سخت تر کنی که اون تسلیم بشه... به هر حال حتما خانم هایی هستن که تصمیمشون کار بیرون نباشه و همیشه هم گفتن جنگ اول به از صلح آخر...

---

اتفاقا ته دل من این نیست که دختر خانم کار نکنه ... چون بسیاری از دختر خانمهایی که من دیدم ، اصراری به اشتغال نداشتن... دغدغه مهمتر من این هست که اگر دخترخانم خونه نشین باشه بعد چیکار کنه؟ من دوست ندارم همسرم یک دختر خاله زنک باشه که اتل و باطل و غیر مفید بچرخه و وقتش به بطالت هدر بشه ... ولی چون بافت خانواده ما سنتی هست و مثلا یک خانم متاهل شاغل ، از نزدیک زندگیش برام ملموس نبوده ... اگر مشروط در مورد این مسائل صحبت بشه ، بسیار بهتر هست تا اینکه با قطعیت یک طرف ماجرا گرفته بشه.

نقل قول:

---

- و باز هم نظر شخصی من به عنوان یه دختر اینه که به هیچ وجه نگید در رو ببند!! (بخصوص که بعدش هم بگید حجاب رو شل کن!!) روی تکنیک های تمرکز بیشتر کار کنید که حضور 4 نفر تو اتاق بغلی برای صحبت کردن مزاحمت ایجاد نکنه...

---

اصلا موضوع تمرکز مطرح نیست ، موضوع اینه که چون معمولا فاصله اتاقی که اقا پسر صحبت میکنه با محل نشیمن بقیه کم هست ، هم نفس بکشی ، صدات میره بیرون ، برای همین اصلا نمیشه راحت حرف زد ... مثلا من همیشه دوست دارم توی جلسه خواستگاری از دختر خانم بپرسم : " عزیزم تو حاضری واسه عشقمون چیکار کنی "؟ بعد دختر خانم هم با دستاش شکل قلب درست کنه و بگه :" واسه عشق تو ، میدم قلبمو" و... که وقتی در باز باشه نمیشه این مسائل رو مطرح کرد که البته الان که خوب فکر میکنم میبینم واقعا یک دلیلی داره که نمیزارن در رو ببندن...:biggrin-new:

یا مثلا در مورد حجاب ... واقعا بعضی خانمها هستند خیلی روشون رو سفت و محکم میگیرن که حتی گردی صورتشون هم معلوم نیست .. خوب منطقی هست که پسر اون محدوده های مجاز رو بتونه ببینه و حتی توی جلسات بعدی هم تا حدودی ، شرع اجازه دیدن سایر قسمتها رو با شرایطی داده...

و اینکه من توی نوشته هام ، خیلی تاکید دارم که توی گفتگو ، اقا پسر یک محیط امن و صمیمانه و غیر احساسی رو پدید بیاره ... اگر این طور رفتار کنه ، با گذشتن کمی زمان، راحت تر میتونه صحبتها و خواسته های مشروعش مثل همین بحث حجاب و... رو مطرح کنه... و این نوع فضا به نفع طرفین هست.

نقل قول:

---

- در نهایت، پست قبلی بهانه ای شد که یه مسئله دیگه رو هم خاطر نشان کنم که باز نظر شخصی من هست: لحن طنز داشتن اون هم توی سایتی که معمولا همه از درد و بدبختی حرف میزنن خیلی خوبه، توانایی خنده به لب دیگران آوردن هم از جمله توانایی هایی هست که هر کسی نداره، اما یه سری بیانات شما که تقریبا توی تمام پست ها داره تکرار میشه جای تامل داره ... درسته که نیاز به خندیدن تو کشور ما زیاد احساس میشه ، اما خندیدن و خنداندن به چه قیمتی؟!! درسته که مخاطب خاص شما اینجا یک آقا هستند، اما خوبه که دقت کنید جایی مطلب مینویسید که از هر جنسی و از هر سنی دارن این مطالب رو میخونن...

---

بقول خودتون ممنونم از اینکه این مسله رو بصورت منطقی مطرح کردید...

حقیقت اینکه به نظر من خداوند به هر انسانی استعدادها و نعمتهایی داده که باید به شکلی زکات اونها رو پرداخت کرد... یکی از استعدادهایی که خداوند به من داده ، یک ذهن طنز پرداز و بداهه گو هست که میتونه هر مکالمه و موقعیتی رو به یک شیوه طنز تبدیل و بیان کنه ... قطعا منظور من از طنز ، مسخره بازی و لودگی و دری وری گویی نیست ، بلکه منظور بیان همون صحبتهای جدی هست به شکلی که کلمات طوری کنار هم قرار بگیرند که جملات شیرین و ملیح و بدیعی شکل بگیره و بتونه لبخندی به روی لب مخاطبم بیاره... خیلی هم مهم نیست که مخاطبم چه سن و سال و چه موقعیت اجتماعی داشته باشه .. چون بقدری این کار رو در زندگیم انجام دادم که دیگه جزئی از ناخوداگاه من شده و در من نهادینه شده و مثلا اگر روزی با بالاترین مقام کشور مثل رهبری و یا رییس جمهور فقط یک دقیقه زمان گفتگو داشته باشم ،مطمئن هستم در همون یک دقیقه طوری کلمات در ذهن من شکل میگیره و ادا میشه که باعث لبخند روی لب مخاطبم بشه.... و همونطور که گفتم ، حالا که خداوند در وجود من چنین نعمت باارزشی گذاشته ، فکر میکنم کفر نعمت هست اگر از اون به شکل خوب و برای شاد کردن دیگران استفاده نکنم ... این موضوع هم چیزی نیست که در سالهای اخیر در من ظهور و بروز کرده باشه بلکه تا جاییکه یادم میاد از همون دوران کودکی همراه من بوده.. مثلا یادم میاد زمانی که 5-6 ساله بودم ، هر وقت خونه ما مهمون میومد ، گوشه ای از خونمون رو پرده میزدم و به شکل استیج سالن تئاتر در میاوردم و براشون نمایشهای طنز با همون حال و هوای بچگی اجرا میکردم و سعی میکردم با همون بضاعتهای دوران کودکیم ، لحظات شیرین و مفرحی رو براشون رقم بزنم....


حضور گهگاهی من در سایت همدردی از سر بیکاری و خوشی نیست.. حقیقت زمانی که در این سایت ثبت نام کردم با چالشی مواجه بودم که نیاز به همدردی و همفکری داشتم که در اون روزها ، هرچندبار که تلاش کردم بخاطر مشکلات فنی سایت در اون مقطع نتونستم مسله خودم رو مطرح کنم و بعد هم از خیرش گذشتم و بعدها که بیشتر با حال و هوای سایت اشنا شدم ، تصمیم گرفتم به جای اینکه لعنت به تاریکی بفرستم ، شمعی به اندازه توان خودم روشن کنم تا خواننده ای که نوشته من رو میخونه حتی در حد یک شادی لحظه ای بتونم از غم و ناراحتی دورش کنم.....


اما بقول شما حاضر نیستم به هر قیمتی دیگران رو بخندونم ، چون این مسله یک شمشیر دو دم هست ، که اگر احتیاط لازم در استفاده از اون رو نداشته باشم ، میتونه بجای اینکه یک ابزار فرح بخش و اسباب حسنه بشه ، میتونه به یک اسباب گناه تبدیل بشه ... و تمام سعی خودم رو میکنم که اگر بنا به خندوندن هست در چارچوب اصول اخلاقی و اعتقادی که بهشون پایبند هستم اینکار رو انجام بدم که در نهایت گفتار و یا نوشتار من به یک خنده حلال و پاک منجر بشه... و اینکه یک خط قرمز در این زمینه دارم که اگه بنا باشه حرفی بزنم که ده نفر بخندن و یک نفر برنجه ،بخاطر اون یک نفر از گفتن اون حرف صرف نظر میکنم، به همین خاطر وقتی در فضایی عمومی ، مثلا همین سایت ، میخوام مطلب طنزی رو بنویسم ، قبلش اینقدر اون رو بالا و پایین و مزمزه میکنم و در ذهنم سانسورش میکنم (سانسور نه به این منظور که حرف نامربوطی در اون باشه ، بلکه به این خاطر که مطلبی نگم که باعث سوبرداشت بشه ) تا در نهایت منتشرش میکنم و البته بخاطر اینگونه ملاحظات گاهی اینقدر نوشته سرد و بیمزه میشه که دیگه از نوشتنش منصرف میشم... و یا اینکه در غالب نوشته ها به خاطر اینکه به کسی برنخوره ، خودم محور و سوژه اون نوشته طنز هستم و یا دوستانی که گاها در نوشته های من بعنوان کاراکتر هستند (مثل اقای خاله قزی و باغبان و.. ) ، یا مطمئن هستم از جنبه بالایی برخوردار هستند که تشکر اونها زیر نوشته های من قرار میگیره و یا هم اینکه بصورت خصوصی ازشون بخاطر اینکه قراره باهشون شوخی بشه اجازه میگیرم ... و مسائل و ظرافتهایی از این دست که همیشه خودم رو به رعایتش ملزم میکنم...


اما در مورد ایرادی که شما به نوشته های من گرفتید واقعیت اینکه هر چقدر نوشته های خودم رو مرور کردم ، کلمه ای زشتتر و مستهجن تر از " ماچ کردن " توی نوشته هام نتونستم پیدا کنم که باز هم هر چقدر توی ذهن خودم مرور کردم نتونستم دلیل زشتی این کلمه رو بفهمم و وقتی من توی نوشته ای این کلمه رو بکار میبرم ، منظور من چیزی شبیه تصویر زیر هست ، نه بیشتر و نه کمتر که این واژه و عمل متناظرش بارها از عمومی ترین رسانه های کشور شنیده و دیده میشه... بهر حال شاید این نوشته شما علیرغم این همه احتیاط و خودسانسوری من ، باعث بشه کمتر بنویسم و محتاطانه تر بنویسم ...البته گفتم شاید .. قول نمیدم :biggrin-new:

http://www.uplooder.net/img/image/97...5pngp2o951.jpg

نقل قول:

---

همیشه که آقای باغبان نیستند بعد از پست های شما پست معذرت یا تشکر بذارن قضیه ماستمالی بشه!!!

---

ای خدااااا!! اخه چرا اینقدر من خنگم؟؟؟:biggrin-new: میدیدم هر پستی میزنم این باغبان سریع پشت بند من میاد یک پست میزاره ... چرا من نمیفهمیدم این مرد داره خرابکاری های من رو ماست مالی میکنه ....:biggrin-new:
واقعا روح ادم چقدر میتونه بزرگ باشه... من همیشه فکر میکردم این آقای باغبان یک باغبان ساده هست که روزها باغبانی میکنه و شبها میزنه تو کار NLP و مشاوره ..:biggrin-new: اما نگو نصف شبها میزنه توی کار ماستمالی خرابکاری دیگران.... :biggrin-new:واقعا باید مجسمه اینطور ادمها رو بسازن بزنن توی اماکن عمومی و پرتردد شهر تا همیشه یاد و خاطرشون بعنوان اسوه ماستمالی توی ذهن همه زنده باقی بمونه !! :biggrin-new:


راستی باغبان عزیز ، البته شما که استاد همه ما هستی و به راستی شایسته لقب انتونی رابینز سایت همدردی هستی (البته اگه دچار عجب و غرور نمیشی:biggrin-new: ) میگم چرا خودت خواستگاری نمیری و ازدواج نمیکنی؟ اگه میخوای یک تاپیک بزن و در موردش صحبت کنیم ، بقول خودت "نظرت چیه "؟ :biggrin-new:حالا خواستگاری هم بری به همین زودی نه دختر پیدا میکنی و نه بهت دختر میدن ... یعنی اگه همین امشب اراده کنی ممکنه سه چهار سال دیگه صاحب زن و زندگی بشی و توی این فاصله میتونی مشکلات رو حل کنی .. ولی در عوض اینقدر خووووووبه .... شبها که از سر کار خسته و کوفته میای خونه ، میری پیش خانمت ، بوسشــ... نه ببخشید ، ماچشــ... نه ببخشید ... نوازششـ... نه ببخشید .... سر به سرش میزاری و کلی بگو و بخند باهش راه میندازی .. یعنی دیگه لازم نیست شبها با وجود خستگی، بنویسی تا دنیا رو با کلی ملاحظه بخندونی وبعد هم کلی توضیح دیگه بدی تا رفع سوتفاهم بشه... چون دنیات کنارته و دیگه فرصت این کارها رو نداری (عجب جمله سنگینی بود :biggrin-new:)




امیر مسعود عزیز
من که پستهای شما رو خوندم دو تا نکته به ذهنم رسید...

نکته اول اینکه در مورد بحث اشتغال و تحصیل نوشته بودید که لازم نیست وارد جزئیات شد و میشه از قرائن و شواهد و خصلتهای کلی دختر خانم ، اینده رو حدس زد... به نظر من در زمینه اشتغال و تحصیل ، دخترخانمها 4 دسته هستند:

دسته اول اونهایی که کلا حال و حوصله کار کردن و ادامه تحصیل ، بعد از متاهل شدن رو ندارند و از خداشون هست که همسرشون مخالف اشتغال و تحصیلشون باشه...

دسته دوم که من بهشون میگم گروه "سو – سو" ، اونهایی هستند که بقول خارجیها So-So هستند ، یعنی 50-50 هستند و تعصبی روی این موضوع ندارند ، یعنی همسرشون بگه کار نکن از علائق خودشون میگذرن و بیخیال کار و تحصیل میشن ، همسرشون بگه کار کن ، زندگیشون روی مدار دلخواهشون میفته...

دسته سوم که در حقیقت بحث اشتغال و ادامه تحصیل خط قرمز اونها هست و حضور اونها در جامعه براشون در حد فرائض یومیه دینی حایز اهمیت هست و تحت هر شرایطی باید بعد ازدواج شاغل و یا محصل باشن و حضور اجتماعی فعال داشته باشند ....

دسته چهارم که من اسم این گروه رو گذاشتم ،" گروه دختران هوشمند" ، در حقیقت ترکیب گروه دوم و سوم هستند ... یعنی دخترانی که مثل گروه سوم حضور مفید و فعال اونها در جامعه ، براشون واجب هست و از طرفی خواسته های خودشون رو مثل گروه دوم فدای زندگی متاهلی نمیکنند بلکه با زیرکی و ذکاوت ، اولا ازدواج رو در اولویت برنامه های خودشون قرار میدن و بعد هم با تکنیکهای زیادی که وجود داره که بسیاری از این تکنیکها ریشه در شناخت خصلتهای مرد داره ... بعد ازدواج همسر خودشون رو همراه و رفیق خودشون میکنن و بعد هم به خواسته های خودشون میرسن....

(جهت مطالعه اطلاعات تکیملی در مورد این دسته ها به کتاب "خواستگاری را قورت بده" – جلد سوم – اثر نود و سه – مراجعه فرمایید :biggrin-new:)

نکته ای که میخوام بگم اینکه به نظر من بحث اشتغال بعد ازدواج ، برای اقاپسری که براش موضوعی مهمی هست ، جزو اون مواردی هست که حتما در خواستگاری بصورت مصداقی و موردی در موردش صحبت بشه ... بسیاری از دختر خانمها هستند که جزو دسته سوم هستند و از طرفی بسیار شخصیت منعطفی هم دارند ، و میشه با سوالات مختلف به این شخصیت منعطف اونها پی برد ... اما هیچ مدله قید اشتغال رو نخواهند زد ... و همونطور که یک دختر خانم منعطف و مومن رو شما نمیتونید به بهانه انعطاف از نماز خوندنش منع کنی ... با این فکر که چون منعطف هست ، راحت میتونه قید شاغل شدن رو بزنه ، اشتباه هست و اگر زمانی هم اینکار رو کرد ، دختر خانم دچار کسالت روحی میشه که دود این رخوت و یاس در درجه اول توی چشم شوهرش خواهد رفت.... پس به نظر من خیلی مهمه این موضوع شفاف توی جلسه خواستگاری با هر کمیتی ، تعیین تکلیف بشه.


اما نکته دومی که میخوام بگم و برام جالب هست اینکه بعضی مواردی که شما عنوان کردی ، یا برای من عکسش صادق هست و یا اینکه تا بحال بهش فکر نکردم...


مثلا اونجایی که نوشتید

نقل قول:

---

4: گل و شیرینی رو بدید دست مادر یا خواهرتون دست خودتون نباشه.

---

خوب من برعکس این فکر میکنم... من خودم چون شخصیت مستقلی دارم ، هر موضوعی که احساس کنم از وزن این استقلال کم میکنه رو ازش فراری هستم... مثلا اینکه دسته گلی که با موضوعیت خواستگاری من داره به کسی داده میشه رو اگر کس دیگه ای غیر خود من بده ، برای خودم کسر شان میدونم ... نمیدونم چه واژه ای به کار ببرم ولی احساس بدی بهم دست میده.. یا حتی از این بالاتر ... مثلا اون جلساتی نهایی که قراره در اون مذاکرات مالی و کالایی صورت بگیره ... که میگن باید بزرگترها در اون صحبت کنن... گرچه هیچ کدوم از خواستگاری های من به اون مرحله نرسیده ، ولی واقعا یک احساس بد به من دست میده اگر مجلس گردون اصلی اون جلسه ، کسی غیر خود من باشه ... همیشه با خودم میگم اگر من هنوز اونقدر بزرگ نشدم که نیاز باشه بزرگتری برای رتق و فتق امورم همراهیم کنه ، اصلا چطور میخوام مسئولیت یک زندگی رو بعهده بگیرم ؟ و این نوع رفتار و استقلال من ممکنه برای برخی از خانواده ها بی ادبانه قلمداد بشه و شاید برخی هم از این نوع جسارت و اتکا به خود من لذت ببرن ... اما نه اون دافعه و نه اون جاذبه ها برای من اهمیتی نداره ، چیزی که مهم هست برام اینه که اون شخصیت مستقل من که ذات من هست به خانواده طرف و دختر خانم نشون داده بشه... در حقیقت بصورت عملی به همسرم نشون میدم که معنی زندگی مشترک برای من اینه که خود من و همسرم تمام و کمال مسئولیت زندگیمون رو بعهده داریم و اجازه نمیدم بعد ازدواج حتی عزیزترین افراد زندگیم برای زندگی من تعیین تکلیف کنند و در زندگی شخصی من دخالتی کنند...

یا مثلا اون موردی که نوشتید

نقل قول:

---

نهایت احترام گذاشتن به شما و خانوادتون زمانیه که خود دختر خانم پذیرایی کنن علی الخصوص وقتی که صحبتای دو نفره شروع میشه...

---

من واقعا تا به حال به این موضوع دقت نکرده بودم و شاید هم برام مهم نبوده و نیست و همیشه این حق رو به دختر خانم میدم که بخاطر استرس جلسه خواستگاری و سختی حجاب گرفتن و... خودش پذیرایی نکنه و برای من این موضوع ایرادی نداره ... و فقط در همین حد که جلوی ما یک قندون بزارن که من بتونم از فاصله ده سانتی چشمای دختر خانم رو چند ثانیه نگاه کنم که ببینم توش میشه عشق پیدا کرد یا نه :biggrin-new:برام کافی هست ... که البته اگر همون قندون رو هم نزاشت اشکالی ندارم برام...، یا مثلا موقع صحبت دو نفره زمانیکه پذیرایی میکنن من سینی رو ازشون میگیرم که سختشون نباشه و موارد دیگه....


حالا این اختلاف ها زیاد مهم نیست ... موضوعی که میخوام بگم اینه که واقعا جلسات خواستگاری چه برای دختر خانم و چه اقا پسرها ، بیشتر از اینکه تابع اصولی خاص باشه ، بیشتر تابع روحیات هر فرد و خصوصیات تربیتی هر فرد و شرایط فرهنگی هر شهر و جامعه ای هست و شاید بشه گفت بطور کلی یک موضوع سلیقه ای هست که واقعا هر فردی به اون شکلی که فکر میکنه درست هست اگر مراسم خواستگاری رو برگزار کنه شاید تا 70-80 % بدون خطا و قابل قبول باشه ، پس سختی خاصی ، این مراسم بهمراه نداره ... و نکته ای که از این مهمتر هست اینکه ، اساسا چیزی که سلیقه ای هست قابلیت تبدیل شدن به علم رو نداره و چیزی که قابلیت تبدیل شدن به علم رو نداشته باشه ، اصلا پدری نداره که نود و سه بخواد پدر علم خواستگاری ایران باشه:biggrin-new:.... و واقعا اینجا معلوم میشه این نود و سه با ساختن این القاب جعلی برای خودش ، معلوم نیست چه دوکون دستگاهی میخواسته برای خودش باز کنه که خدا رو شکر با این استدلالات دست این فرد متقلب برای همه رو شد....:biggrin-new:


در پایان این پست میخواستم مجددا ، به خاطر تقدیر و تشکر از "ماست مال کن ترین ماست مال هفته ":biggrin-new: یعنی استاد باغبان ، این پست رو هم با شعری تموم کنم....

ما گلیم ، ما سنبلیم
عروسو بدین میخوایم بریم

(همان رفرنس قبلی – قسمت بله برون)

سلام آقای فدایی یار:72:
فکر می کنم دیگه جلسه اول خواستگاری را رفته باشید.درسته؟
ان شاالله که خیره.
خب دوستان خیلی نکات را خوب و مفید گفتند نظر آقای امیر مسعود به نظر خیلی خوب و مختصر مفید بود.

فقط این بحث اشتغال و این مسائل که یکم دغدغتون هست منم نظر شخصی ام را بگم.
ببینید آقای فدایی یار ما یه استاد زبان داشتیم می گفتند هر وقت تو گزینه ای توی ریدینگها نوشته بود همه چیزها ... یا هیچ کدام ... یا هرگز .... یا همیشه.... بدونید این گزینه غلط است.

واقعا همین طوره اینکه آدم کلی گویی کنه و بگه همه زنهای شاغل نمی تونن مادر خوبی بشن یا همه زنهای خانه دار مادر خوبی می شن این جمله کاملا غلط است. چرا که مثالهای نقض زیادی می بینیم. واقعا خانم خانه دار که مادر خوبی نبوده نداشتیم؟ راستش شاید من حافظه ام یاری نمی کنه ولی من فقط تو سه تا تاپیک شرکت کردم که شوهر از زن خانه دارش راجع به همین خانه داری شکایت کرده. من یادم نیست راجع به خانم شاغل همچین چیزی... ولی منظورم اینه به هر حال حداقل میشه اینو فهمید که نمی شه کلی به یک جامعه ای همچین چیزی را اتلاق کرد.

آقای فدایی یار من کاملا دارم بعضی مسائل را کلی عرض می کنم شاید مخاطبم را شما قرار بدم ولی منظورم این نیست الزاما شما طرز فکرتون اینگونه است بلکه دارم مسائلی را شفاف می کنم.

ما خانمها هم دقیقا مانند شما مردها انسانیم.همین!!! والا مثل مردها که شخصیتهای مختلف و استعدادهای مختلف دارند ما هم با هم فرق داریم و روحیات و استعدادهامون متفاوته... این کدوم عدالتیه که همه را با استعدادهای متفاوت توی یه گروه و شرایط قرار بدیم؟!!! و یا بهشون بگیم که شما باید علاقه ای که من می گم را دوست داشته باشی؟

ما هم بعضی هامون درونگراییم. بعضی هامون برونگرا... بعضی هامون از هنر خوشمون میاد... بعضی هامون دوست داریم توی یه فضایی یه جور دیگه علائقمون را دنبال کنیم...
بعضی هامون مثل بعضی از شما آقایون استعدادمون معمولیه . بعضی هامون هم تو زمینه خاصی استعداد خاصی داریم و حتی فوق العاده ایم...

شاید میانگین بگیریم درسته توی یه سری مسائل آمار شما آقایون بیشتر باشه و توی یه سری مسائل آمار خانمها ولی این ابدا مطلق نیست و الان با توجه به گسترده تر شدن علوم تو خیلی زمینه ها اشتراکات زیاد هم هست که هر دو جنس آن قدری تفاوت ندارند.
این که بعضیا می گن همه خانمهای شاغل مادرهای خوبی نمی شن متاسفانه واقع گرایی نمی کنند. من می تونم از برخی مشاغل مثال بزنم که براتون ملموس باشه که اتفاقا فرزندان این گروه به دلیل همین شغل مادرشون خیلی هم خوب تربیت می شن اتفاقا.

مثلا: فرزند معلم ها! اگر قشر معلم را ببینید به طور کلی می تونید حس کنید که فرزندان مادرهای معلم عمدتا خوب تربیت می شن.
والا معلمها هم شاغلند ولی چرا فرزندانشون مشکلی ندارند؟

من دو تا قانون می گم که فهمش خیلی مسائل را راحت می کنه و میشه ازش به عنوان معیار برای سبک سنگین کردن بقیه مشاغل که کدوم می تونه برای یه خانم مناسب باشه و اینکه چه خانومی با چه روحیه ای اگر شاغل باشه مشکلی نداره هم استفاده کرد:
1. قانون انتخاب طبیعی که تو زیست دبیرستانمون داشتیم. این قانون می گه احتمال اینکه فرد اصلح باقی بمونه بیشتره... و یا افرادی در یک محیط باقی می مونند که بعضی پارامترهای خاص را متناسب با اون محیط دارند.
خب چه جور خانمهایی معلم می شن (منظورم معلم خوب نه هر معلمی) خانمی که صبور باشه و ارتباطاتش با بچه ها خوب باشه و مثل بچه ها انرژی خوبی داشته باشه و از همه مهمتر شغلش را دوست داشته باشه و صرفا به شغلش نگاه درامدزایی نداشته باشه و از تدریس لذت ببره.خلاق باشه. اجتماعی باشه.معلومات خوبی داشته باشه ووو

2. قانون اینکه چون که صد آید 90 هم پیش ماست!
بعضی خصوصیات هست وقتی یه فردی اونو داشته باشه دیگر بقیه مسائل اما و اگر نداره...
آره درسته اگر اون معیار بالاییه را نداشته باشه ما مجبوریم بیاییم معیارهای پایین تر را دونه دونه بررسی کنیم و هزارتا اما و اگر بذاریم ولی بعضی خصوصیات خاص هست وقتی طرفمون داشت می تونه خیالمون راحت باشه که تو شرایط متفاوت مادر خوبی هست.کسی که ذاتا مادر خوبی نیست شاغل بشه یا نشه فرق نداره.ولی کسی که مشخصه های مادر خوب را داشته باشه این فرد همیشه اولیتش فرزندش هست و اتوماتیک متناسب با شرایطش وضعیت را هندل می کنه. مثلا یکی تیزهوشه شما سوالات متوسط بدین دستش حل می کنه سوالات سخت هم بدین دستش حل می کنه.ولی یکی که هوش معمولی داره محدوده حل سوالاتش فرق می کنه.
پس آیا کسی که خودش صبور بود خودش خوش اخلاق بود خودش اجتماعی بود حالا وقتش را به معلمی نگذرونه بره یه شغل دیگری که آن هم همین پارامترها را لازم داره و هوش و استعداد خاص هم لازم داره (که از بعضی فیلترها گذشته که شده مثلا اون خانم)مشکلی داره؟ خیر.

والا چنان بعضی آقایون ابراز نگرانی از تربیت فرزندشون می کنند انگار که ما خانمها چقدر سنگ دلیم!!! در حالی که این یه چیز اثبات شده است که مادر ها نسبت به فرزندانشون از آقایون حساس ترند! (مطمئنا یه خانم معتقد به فرزندش دل رحم تر هم هست!)
آقای فدایی یار آدم وقتی می تونه توی یه مساله ای اظهار نظر کنه که حداقلش بره تو اون زمینه از چند نفر که تجربه کردند بپرسه.من انکار نمی کنم که خیلی از خانمهای شاغل مادر خوبی نمی شن (حالا به خاطر نداشتن برخی مسائل...)ولی این صحیح نیست آدم کلی گویی کنه.
من یه خواستگار داشتم که من نمی دونستم اول مخالف اشتغاله.دومین خواستگار من هم بودند(منظورم اینه فکر نکنید من اون موقع چقدر تجربه داشتم و طرفم را با ترفندی قانع کردم!) ایشون واقعا باهوش بودند... ما با هم چند جلسه صحبت کردیم و از من همین سوالات خواستگاری راجع به زندگی را پرسیدند و من هم صادقانه جواب دادم و خب خیلی هم تو خیلی مسائل تفاهمات خوبی داشتیم. خیلی از روحیاتمون نزدیک بود ووو

ببینید ایشون مثل بعضی شما از آقایون نرفت زود قضاوت کنه و گزینه مقابلش را سریع حذف کنه!

روش ایشون را تو بررسی این مساله اشتغال ببینید:
اول اینکه من نمی دونستم این فرد نسبت به این موضوع حساسیت خاصی داره و بدون ایجاد چنین پیش زمینه ای، از من سوالات مربوط به زندگی مشترک و روحیاتم را می پرسید.(که بعدا می شد فهمید می خواسته توی من چه نکاتی را بفهمه! شاید اگر من می دونستم این آقا همچین چیزی تو ذهنشه به این متهم می شدم که دارم خیلی مسائل را توجیه می کنم)

ایشون رفته بودند از چند نفر که همون شغل آینده من را داشتند سوال پرسیده بودند... ببینید مثلا ایشون این قدر سطحی فکر نکرده بود که بره از هر شغلی هم سوال بپرسه بعد بیاد به من تعمیم بده. رفته بود دقیقا از افرادی که همون شغل منو داشتند سوال پرسیده بود. حتی مثلا با بعضی از دوستانش درد و دل کرده بود و اتفاقا مثلا دوستش یه دوستی داشته که خانومش تو مایه های شغل آینده من شاغل بوده و رفته بود دقیقا از همون آقا سوال پرسیده بود.و اتفاقا اون آقا هم خیلی راضی بوده و مشکل خاصی نداشته و بچه هاشون هم الحمدالله خیلی باهوش بودند و تو مدارس خیلی خوب تحصیل می کردند و خیلی هم این خواستگار من را تشویق کرده.
این آقا بعد چند جلسه راستش را به من گفت. گفت من اول چون خودم از نزدیک شاهد چنین مطلبی نبودم برام صورت مساله گنگ بود ولی الان با کنار هم گذاشتن این خصوصیات شما و سوالاتی که از دوستم کردم اتفاقا خیلی هم مایلم که همسرم تو این حیطه ها فعال باشه و خیلی هم علاقه مند... (که به دلایل دیگری قسمت نشد ازدواج کنیم که پدر من در این زمینه خیلی دست داشتند!)
ولی کلا می خواستم بگم ببینید بعضی ها چقدر زود قضاوت می کنند بعضی ها چقدر درست مورد به مورد بررسی می کنند و این مساله از همون مواردیه که مورد به مورد فرق داره.

من خودم به شدت آدم اجتماعیی هستم و وقتی تو خونه تنهام حالت افسردگی شدیدی می گیرم. الان من بهتون گفتم بی حس شدم دلیلش همینه که من تو خونه تنها دارم درس می خونم( برای ادامه تحصیلم.و با توجه به یه سری علایقم و اون چیزی که تو ذهنم برای آیندم دارم که فردا شغلم انعطاف بیشتری برای زندگیم داشته باشه لازم دارم که یه گرایش دیگری بخونم و اینم حساب کردم) به هر حال تو خونه برام واقعا حالت ناخوشایندی داره.خب من با اینکه احتیاجی هم ندارم به کلاس ولی یه کلاسهایی هم ثبت نام کردم که آره فعلا اینها خوبه و روحیه منو تا حدی خوب کرده. وقتی بی کارم چون خیلی احساسی ام کوچکترین چیزها هم منو ناراحتم می کنه چون بهشون فکر می کنم.مثلا الان به شدت رو خواستگار حساسم... ولی اون موقع ها که می رفتم دانشگاه و یا اون موقع که می رفتم برای یه سری کارها برای تجربه ام مسائل بدتر داشتم. خیلی بدتر ولی زود تو اون اجتماع حل می شد و به فراموشی سپرده می شد... اصلا روحیه الانم باورم نمیشه...
این هم درست نیست که یکی بیاد علاقه منو یا مثلا چیزاهایی که براش آرزو دارم را با متر علایق خودش بسنجه بگه خب اینو برو... خب من این را دوست دارم و واقعا مشکلی هم ندارم و لذت می برم...

ولی شما با توجه به شناختی که از شما دارم حتما با یک خانم اجتماعی ازدواج کنید. می دونید اتفاقا چقدر برای تربیت بچتون خوبه؟
من می گم بگیریم خانمهای خانه دار حالت خنثی. ولی خانومی که فعالیت اجتماعی "مناسبی" داره مطمئنا مزیتهای نسبی داره.مطمئنا... (صد البته درصورت هم کفو بودن با شوهرش)

می دونید فردا بچتون تو سن نوجوانی قرار گرفت چقدر فرق داره که مادرش را در چه حدی ببینه؟ دخترتون از چه مادری حرف شنوی بیشتری داره؟
می دونید وقتی رفت دانشگاه اون سالهای اول چقدر مهمه مادری داشته باشه که سواد اجتماعی خیلی خوبی داشته باشه؟

من الان که زندگیم را مرور می کنم می بینم تو اون بحران نوجوانی و حتی تو رفتن دانشگاه من و تغییر نکردن من سواد اجتماعی مادرم و هم فکر و هم اندیشه بودن ایشون و اینکه قبولشون داشتم و می تونستم حرفها و نیازهام را بگم به شدت برام مهم بوده!

الان شما می دونید خیلی از دخترها خواستگار ندارند ولی من مشکلی تو این زمینه نداشتم چون مادرم سواد اجتماعی بسیار خوبی داشتند (البته سواد تحصیلی منظورم نیست) و این خیلی مهمه فردا یه دختر می خواد ازدواج کنه مادرش بتونه تا حدی درکش کنه و شما حساب کنید با این سرعت پیشرفت همه چی، پس فردا فرزندتون از چه نوع مادری حرف شنوی بیشتری داره؟ چه مادری بیشتر درکش می کنه؟ نمی گم اون یکی مورد خانم خانه دار حتما مادر خوبی نیست ها.دارم می گم تو مقایسه کدوم بهتره؟ مادر مذهبی که به روز هست بهتر نیست آیا؟ وقتی که در آینده بچه ها خیلی بیشتر از الان بین مذهب و مدرنیته خواهند موند؟ و مرز اینها را اشتباه می گیرند؟ و ممکنه مذهب را مساوی عقب ماندگی بدونند؟ الان همین وضع فعلی را ببینید به یک خانم چادری گاهی چه نگاهی میشه؟ حالا ببینید در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد؟ پس در آینده چقدر مقبولیت اجتماعی یه مادر تو ذهن بچه اش می تونه تاثیر بذاره... مثلا بگه من مادرم مذهبیه ولی تحصیل کرده است ولی روابط خوبی داره.ولی خشک فکر نمی کنه ولی ولی... بعد این قدر هم دچار خطا تو ذهنش نمی شه.

الان من خواستگار برام میاد مادرم خیلی از مسائل را هندل می کنند. بهم کمک فکری می دن... وجهه منو تو خواستگاری بالا می برن و با خانواده طرف مقابل صحبت می کنند... موقعی که برای برادرام خواستگاری می رفتیم مادرم خیلی خوب می تونست با طرف مقابل ارتباط برقرار کنه و وجهه اجتماعیشون هم خب می تونست خیلی مزیت برای برادرام باشه و تو انتخاب همسرشون. این بده؟ این تو تربیت من تاثیر منفی داشته؟ این نسبت به حالت خنثی مزیت نیست؟

یه وقت یکی مادرش شاغله ولی شغلش اینه که مثلا پشت فلان باجه بانکه ولی یه وقت بچه می گه من مامانم معلمه.مامانم دکتره.مامانم استاده مامانم مهندسه... فلان موقعیت را داره... خب این ها خیلی با هم فرق دارند! این ها تو ذهن بچه تاثیرات متفاوتی می ذارن. بعضی مسائل ارزشمندی خاصی به زن می دن.

من مادرم بازنشسته شده اند خب؟ ولی الان دارن یه جور دیگه فعالیت اجتماعی می کنند ولی لذتی که اون فعالیت قبلی براشون داشت خیلی بیشتر بوده و الان یه حس رضایت خیلی خوب از گذشتشون دارند! یه حس خیلی خوب و عالی..... می گن خوشحالم که تونستم تو جامعه مفید باشم.... و الان که گذشته ام را می بینم باعث افتخارمه... موقع بازنشستگیشون هم کلی گریه کردند! و واقعا با عشق کار می کردند... به هیچ وجه هم مادرم راضی نمیشه من خانه دار بشم ...می گن بعدا پشیمون می شی حتما.
من همیشه این حرفای آقای محمد 93 را می خوندم مشکوک می شدم که در آینده شاغل بشم یا نه.بعد همین چند وقت پیش همکارای قدیمی مادرم ما را با یک سری از همکاراشون دعوت کرده بودند و دو سه تا از فرزندانشون هم بودند البته.( بعد من اون موقع یه خواستگار داشتم که همین آقای 93 هم درجریانند من دیگه می خواستم این معیارم را حذف کنم و اجازه بدم بیان و خیلی حالت بدی داشتم و تو خودم بودم.البته خودشون با پای خودشون نیومدند دیگه)

خلاصه من با همکارهای مادرم خیلی صحبت کردم چون مادرم دوستانشون را همیشه حفظ می کنند و این را یه نعمت می دونند. هیچ کدومشون از کارشون پشیمون نیستند. حالا من نمی دونم بالاخره آدم هم تیپ خودش دوست پیدا می کنه دیگه شاید برای همینه ولی همشون راضی بودند. بعد من ازشون پرسیدم شما اگر برمی گشتین همین مسیر را می رفتین. همشون گفتند بله.چندتاشون هم حتی گفتند من راضیم ولی مثلا من فلان شغل را بیشتر دوست داشتم اگر برمی گشتم حتما پزشک می شدم یا یکیشون گفت شیمیست می شدم.همش هم از من می پرسیدند بابا چرا این قدر از این سوالا می پرسی؟ خندشون گرفته بود! :))ولی من سوالام را می پرسیدم و خب آنها هم انصافا با من برخوردشون خوب بود.نمی زدند تو ذوقم... خلاصه اگر خواستین می گم چیا پرسیدم ولی خیلی خوب شد رفتم اون مهمونی انگار خدا خواست که برم تو مسیرم سست نشم... و البته یه سری سیاستها هم یاد گرفتم. ولی خب خوب شد منفعل نبودم و همین جوری تصمیم نگرفتم واقعا مثل همون خواستگارم بررسی کردم. اون کلاس هم که می رم خانم متاهل هم هست که شاغله رفتم از او هم پرسیدم حتی... کلا یه جوری نبوده که بگم من همین جوری رو هوا می خوام شاغل باشم و رو هوا می گم میشه هم شاغل بود هم خانه دار.می دونم برای من امکان پذیریش هست.
روحیات من می خوره و خیلی مسائل دیگه... اما واقعا خیلی خواستگار داشتم بدون بررسی من پای تلفن این مساله کنسل شده و یا مثلا موقع همون جلسات زنانه.(البته تو کسانی که با خود آقا پسر ملاقات داشتم چنین چیزی کم بوده).

بعد آقای فدایی یار الان من گفتم بعضی آقایون می گن ما مادر خوبی نمی شیم ولی من خودم یکی از انگیزه های ازدواجم دخترمه...( #13) به خصوص الان که فهمیدم احتمالش کمه یه مردی باشه که خودخواه نباشه و معنی عشق واقعی را بفهمه و یه طرفه تو زندگی فکر نکنه الان تقریبا فقط همین انگیزه درونی را دارم که ازدواج کنم که دخترم به دنیا بیاد.
بعد من بعدا خیلی با همسر آیندم کلاهمون می ره تو هم اگر مثلا همچین افکار ضد زنی داشته باشه مثلا بین دختر و پسرم فرق بذاره بعد دخترم اگر باهوش بود و با استعداد بود بگه چون تو دختری لازم نیست به علایقت برسی. اصلا تو زندگیت آرزو نداشته باش... همین جوری بمون صبر کن ازدواج کن و صبر کن یکی تو را بپسنده! اگر هم خواستی برای دل خودت آرزو داشته باشی فوقش برو کلاس ورزش... خب این چه استدلالیه آخه؟ من هیچ وقت دخترم را این طوری تربیت نمیکنم! هر چی خودش علاقه داشت... یعنی که چی...

بعد من تو جلسات خواستگاریم (معمولا جلسه دوم) در مورد تربیت فرزند از خواستگارم سوال می پرسم. معمولا همین آقایون هم جواب خاصی ندارند! که من مجبور می شم جزئیش کنم.
مثلا مثال می زنم و تو مثالم دخترم را می گم اینجا من چند تا مورد را تو خواستگارم بررسی می کنم... هم افکارش را راجع به زن می فهمم... هم می فهمم از نظر عاطفی چه جوریه واقعا... بعد هم بسته به شرایط یه مثالهایی هم می زنم راجع به دخترم .مثلا من روم نمیشه تو خواستگاری بعضی مدل عواطف را برای خودم بپرسم؛ روی دختر فرضیم می پرسم که روم بشه. (البته اینجا بعضی مواقعه که به طرف مشکوک می شم و می خوام مطمئن بشم از اون نظر عواطف هم بعدا مشکلی نداشته باشیم ) خواستین شما هم یه سوال راجع به فرزند آیندشون و مثلا دوست دارن فرزندشون را چگونه بزرگ کنند و چقدر بچه دوست دارند و از این جور مسائل بپرسید تا شخصیت مادرانه دختر خانم هم دستتون بیاد! این هم فکر کنم خیلی سوال خوبی باشه برای روحیات.

در ضمن من از خواستگارام دلیلشون را هم برای این تیپ فعالیت اجتماعی من هم می پرسم:
یکی به من این جوری گفتند: وقتی من می رم سر کار خانم وقتی از صبح تو خونه باشه سطح انرژیش بالاست وقتی من میام خونه از سر کار خب طبیعیه که خانم از من توقعات بالایی داره درحالی که من اون موقع مسلما در حد او انرژی ندارم... و این می تونه طی مسیر زندگی کنتاکت ایجاد کنه.
بعد من همین دلیلش را با برادرم مطرح کردم گفتند دقیقا درسته. بعضی از دوستای من همین جور مشکلات را دارند و من برادر بزرگم که اوایل خانومشون هنوز شاغل نبودند دقیقا همین مشکل را داشتند و خانم برادرم واقعا حوصلشون سر می رفت ولی الان برادرم خیلی راضی تر از اون موقعه.

به هر حال قرار نیست هیچ وقت آب تو دل کسی تکون نخوره. شما همین که بخواهید حتی مسافرت هم برید باید یه زحمتی بکشید و یه روز خسته هم می شید ولی اون چیزی که بدست میارید لذت عمیق تریه و همون برای بقیه روزها شارژتون می کنه.

به هر حال همه خانمها هم شبیه هم نیستند. بعضی ها هم یه جور دیگه مسائل اجتماعی را می بینند مثلا دوست دارند مهمونی زیاد برن...
یا بعضی ها کلا درونگران و تو خونه موندن براشون راحته... بعضی ها هم واقعا خیلی از نظر جسمی ضعیفند...
اصلا همه مردها هم که نمی تونند با چنین خانمهایی ازدواج کنند. یا نمیشه و سطح طبقاتی و فکریشون شبیه هم نمیشه یا به هر دلیلی سلیقشون این طور نیست (و خب خودم هم فکر می کنم خیلی از خانمها هم تو وضعیت خانه دار بهترند و من یه عقیده ای دارم اینه که همه نباید برن دانشگاه و اینکه الان هرکی می خواد بره دانشگاه برام قابل قبول نیست.باید آدمها با توجه به خودشون بررسی بشن...)

یا خیلی موارد دیگه... مساله اینجا نیست...
مساله اینجاست چرا همه با یه چشم دیده بشن؟ درحالی که متفاوتند و ایضا وقتی یکی داره فعالیت خانم مقابلش را می بینه ممکنه خلاقیت و هوش و استعداد طرف این بوده که شما نمود ظاهریش را دارید این طور می بینید... و این یک حسنه و یک نعمت خدادادی چرا به جای اینکه این را ببینیم این قدر ساده و با ناشکری تمام فکر می کنیم طرف چون زنه نمی تونه حتما؟ (پرواضحه وقتی استعداد باشه خیلی مسائل راحت تره و تلاش کمتری هم برای اون خانم لازمه) و سر همین هم باید یه زن چقدر تحقیر بشه که شوهرش برای این حق طبیعی(مثلا دوست داره علاقش را این مدلی دنبال کنه) اجازه بده یا نده...
چرا وقتی یه مردی واقعا سطح فکریش و در حد همون خانم هست این قدر راحت و بدون بررسی قضاوت می کنه و حاضر نیست اندکی انعطاف بده و فکر می کنه این جوری انتخاب بهتری داره می کنه...
آدم بعضی وقتها با سریال پزشک دهکده همزاد پنداری شدیدی پیدا می کنه واقعا! اونم تو قرن 21...

آقای فدایی یار اینم درد و دل من و چیزهایی که تو ذهن من به عنوان یه دختر بود...

ان شاالله شما دختری داشته باشین که خیلی با استعداد باشه اون وقت ببینید چه حالی می شید یکی از حق طبیعیش براش تعیین تکلیف کنه... بابای من حساسیت خاصی رو این موضوع دارند و حالا شاید درست هم نباشه ولی از اون 3 تا نکته که گفتم بابام اصلا کوتاه نمیاد 2 تاش همین حق تحصیل و اشتغال منه که عقیدشونه باید محضری بشه... من این قسمتش را خوشم نمیاد ولی ببینید بابام می گن این موضوع باید تحت اراده خودت باشه.خودت نخواستی (حالا با مشورت شوهرت یا هرچی) بحثش جداست. ولی نباید کسی تو زندگی یه طرفه مجبورت بکنه ...

و من اینم بگم کلا آدم صادقیم با خودم هم صادقم... اگر تو بین زندگیم دیدم مثلا نمی تونم(حتی ممکنه خدای نکرده بچم مشکل خاص جسمی داشت.من که نمی دونم خدا چه برنامه ای برام می ریزه. آدم سنگدلی هم نیستم) با خودم رودروایسی ندارم و اون کار را انجام نمی دم. ولی دلم خواهد شکست که مثلا همسرم حالت رقابتی و اینکه یه جوری حس کنم از من حمایت نمی کنه منو منعم کنه. دلم می خواد همسرم تو پیشرفتم از من حمایت کنه و به این درک برسه زن نمی گیره(زن گرفتنی نیست که برای خودش باشه!)! داره ازدواج می کنه(با کسی تو افکار و اعتقادات سهیم میشه! ) کسی که به این درک برسه علایق همسرش را علاقه خودش می دونه و از خوشحالی همسرش هم خوشحال میشه.پیشرفت هر کدوم پیشرفت دیگری هم هست... و اینها فردی نیست و متعلق به کل خانواده هست... مثل یه تیم فوتبال که هر کدوم از اعضاء تیم گل بزنند به حساب کل تیم نوشته میشه!
ببخشید خیلی زیاد حرف زدم. بعضی جاهاش راستش تو دلم مونده بود. نمی خواستم هم بگم ولی شروع به نوشتن کردم به دستم اومد...

موفق و موید باشید:72:

-

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط محمد 93

سلام


راستی باغبان عزیز ، میگم چرا خودت خواستگاری نمیری و ازدواج نمیکنی؟ اگه میخوای یک تاپیک بزن و در موردش صحبت کنیم ، بقول خودت "نظرت چیه "؟ :biggrin-new:

---

سلام محمد 93 عزیز


به قول به به ای تو کلاه قرمزی :



من هنوز کوچولوام



http://www.hamdardi.net/imgup/5978355d6d8063d85e.jpg

سلام


فدایی یار عزیز می خوام برات یه معما بزارم - که به بحث ربط داره :

اگر این معما را حل کنیم - دیگه آزادیم !



کاراکتر زیر می خواد در طی یه مسیری برسه به خورشید

در واقع هدف کاراکتر رسیدن به خورشید هست .

به نظر شما باید چی کار کنه ؟


http://www.hamdardi.net/imgup/5978355d6f16943934.png



خواستگاری - کار - زندگی و.........به معما بالا ارتباط داره !


نظر شما ؟

سلام به همه ی دوستان گل همدردی...بازم به طور خاص و ویژه از همه دوستان گلی که برام وقت گذاشتند کمال تشکر و قدردانی رو دارم... مطمئنا تجربه های شما گره گشای خیلی از موانع احتمالی بنده در جلسه ی خواستگاری شد... واقعا نمی دونم چطوری از تک تک شما عزیزان تشکر کنم...

خانم SABA68 که سوال فرمودید بنده 23 سال سن دارم و با اون خانم هم سن هستم...راستش برای سن بنده عدد خاصی رو قایل نیستم...یه وقت هست مهر طرف به دلم می شینه و اون قدر میبینم اونی هست که می خوام ازم بزرگتر هم باشه مشکلی ندارم(البته از نظر چهره کسانی که سنمو نمی دونند اکثرا میگن 25 سالته)..درسته زن سن پایین تر شاید جاذبه های بیش تری توی فقط یک مورد خاص(که می دونید حتما) داشته باشه ولی هدف من از ازدواج خیلی فراتر از معیارهای زمینی و .. این چیزا هستش و برام خیلی چیزای دیگه مهم تره....شاید اگه 30 سالگی ازدواج کنم با یک فرد 23 ساله باز ازدواج کنم چون می دونم به بلوغ رسیده و... ولی توی این سن به نظرم ازدواج با یک فرد 19 ساله درست نباشه چوم به نظرم احتمال داره فرد پشیمون شه چون جهان بینیش عوض بشه...البته می دونم میشه استثنا هم قایل شد...ولی کلی نظرمو گفتم...

خانم مصباح الهدی ... از شما عذر خواهی می کنم بابت تعاریفی که کردم(البته جسارتا از نظر خودم واقعیت بود) به هر حال ببخشید.... بله شکر خدا جلسه ی اول انجام شد... خیلی هم خوب بود...البته خوب نه به این معنا که بگم لزوما من و اون خانم به هم می رسیم شاید احتمالش رسیدن ما کم باشه و خیلی کم تر شد...ولی از فرایند خواستگاری و رفتار مادرم در اون جلسه صبرش و... کلی لذت بردم حتی بعد خواستگاری...حتی از رفتار خودم... واقعا لذت بردم...عالی بود...همش رو مدیون خدا هستم....یک لحظه داشت شرایط جلسه بد می شد از درون گفتم خدایا خودت کمک کن و وای اتفاقاتی افتاد که فقط خدا رو شکر می کنم)
خانم مصباح الهدی امیدوارم سایر دوستان از این حرف من براشون سو تفاهمی ایجاد نشه...حقیقتا میگم از خدا می خوام همسری که خدا می خواد قسمتم کنه شده نیمی از از ویژگی های شما رو داشته باشه همیشه قدردان خدا خواهم بود مثل همیشه...مثلا یکبار یادمه توی یکی از معیاراتون خوندم دوست دارید همسرتون براتون قران بخونه با صدای بلند نمی دونید چقدر لذت بردم... کلا الان که بیش تر این جا برام نوشتید متوجه شدم بی دلیل نبود همیشه پی گیر پست های شما بودم...

می دونید نکته ی جالب قضیه چی هستش ؟خانمی که مد نظر بنده هستند شغل مادر ایشون اتفاقا هم شغل مادر شماست(البته اگه اشتباه نکنم چون یکبار توی یکی از تاپیکا بهش اشاره کردید که خودتون بهتر می دونید) و باز نکته ی جالب ترش می دونید چی هست؟وقتی برخورد مادر ایشون رو دیدم از نوع صحبت هاش و جنس نگرانی هاش و... یاد پدر شما افتادم... محبتی که سبب میشه خواستگار بی میل بشه !!! البته رفتار مادر ایشون که کاملا مطمئن هستم از سر دلسوزی برای دختر خانمشون هست ولی این مدل برخورد ایشون سبب میشه خواستگار بی میل باشه...منم بی میل شدم...البته یه وقت این حس ایجاد نشه من چه ادم ضعیفی هستم چه زود پا پس کشیدم...اصلا و ابدا... ولی حتم دارم مثلا یک خواستگار غریبه بیاد این برخورد رو ببینه بهش بر می خوره و دیگه اصراری به ازدواج نمی کنه...
حتم دارم دختر خانم منو دوست داره...ولی نوع رابطش شاید از نوع جنس رابطه ی شما با پدرتون هست...همون دیواری که نمی شد و نمی تونستید یا نمی خواستید حرف دلتون رو به پدرتون بزنید...اخه گناه اون دختر چیه...البته میگم مادر ایشون حق داره....

راستی ممنون میشم تا قبل فردا صبح زود اگه پستمو خوندید در این رابطه بگید چه کاری بهتره به نظر شما؟جای اون خانم بودید چه کاری رو دوست داشتید؟ تماس بگیریم خونشون ازشون تشکر کنیم و برای دخترشون ارزوی خوشختی کنیم؟یا نه چه میدونم به مادر ایشون تضمین خوشبختی دختر خانمشون رو بدیم ؟؟

راستی به نظرتون من مشکل دارم؟من همیشه این خانم رو با حجاب کامل دیده بودم...البته توی جلسه خواستگاری هم حجابشون خوب بود...ولی کلا اون قدر که با حجاب بیرون ایشون برام دوست داشتنی بودند و هستند با پوشش توی خونه نبودند؟ این مورد در رابطه با خواهرام هم صدق می کنه...عجیبه شاید ولی واقعی هستش ؟!؟!؟!!!!
(راستی خانم مصباح الهدی همیشه برام سوال بود چرا همیشه پست های شما ویرایش شده که امروز صبح متوجه شدم واقعا چقدر وقت گذاشتید ممنونم...این سحر خیزی خیلی خوبه...ازتون خواهش می کنم توی این مواقع برام دعا کنید)


اقای باغبان دوست عزیزم
راستش نمی دونم درست متوجه منظور معمای شما شدم یا نه...ولی اولا فکر می کنم برای رسیدن به اون خورشید پیش روی اون اقا صرفا یک راه وجود نداره...ولی گذشته از اون به نظرم اون فرد به خورشید رسیده...اون اقا مسیری که باید بره رو بره خود پرتو های خورشید بهش می رسند و کلا رسیدند و این اقا به نظرم قرار نیست کار خاصی انجام بده...خورشید کنارشه البته اگه ببینه !!!!... ممنون میشم حالا ارتباطشو با کار و خواستگاری و... بفرمایید؟

ضمنا دوستان من از چیزای بی پایان خیلی بدم میاد...دوستانی که پی گیر تاپیک بودید حتما مطمئن باشید در نهایت نتیجه رو بهتون میگم...نکات و تجربیاتی رو هم در نهایت مطرح می کنم که روشنی راه بعضی دوستان باشه....

فقط دوستان عزیز...به عنوان یک دوست خیلی کوچکتون که از شما ها خیلی کم تر می دونه...مخصوصا دوستانی که چه خانم و چه اقا اونایی که فکر می کنند سالم زندگی کردند ولی به چیزایی که می خواستند نرسیدند مخصوصا توی بحث ازدواج...مثلا خواستگار ندارند..یا خواستگاری می رند و قسمت نشده ازدواج کنند یا هر چیزی که به هر حال نتیجه و خروجیش این هست که هنوز مجرد هستند و فکر می کنند راهی که رفتند اشتباهه..خواستم عرض کنم به این نتجیه رسیدم که سالم زندگی کنید به هر حال بالاخره یک روز خوب میاد...شاید خیلی دیر...ولی اون روز وقتی برسه شیرنیش حتی اگه لحظه ای باشه اون قدر استمرار خواهد داشت که تلخی های(البته ظاهرا تلخی) گذشته رو جبران کنه....
واقعا دوستانی که سالم زندگی کردید و می کنید قدر خودتونو بدونید... من نمی دونم به این خانم می رسم یا نه(که از خدا می خوام هر چی صلاحه بشه).... ولی اگه بدونید چقدر حس خوبی دارم که اصلا قابل توصیف نیست و فقط خدا رو شکر می کنم...شکررررررررررررر....همی� �.


بازم از همه ی دوستان تشکر می کنم.راجب نظرات سایر دوستان هم عمری بود حتما عرایضی طی روز های اینده خواهم نوشت.:72::72::72:

سلام آقای فدایی یار
خدا را شکر که از جلسه اول راضی بودین.

راستش مطلبتان را که خوندم دقیقا متوجه نشدم حساسیت مادر دختر خانم چقدر بوده؟ و اینکه شما نگفتین پدر دختر خانم در جلسه چقدر حضور داشتند و دیالوگهایی بین شما برقرار شد؟ و این حس بی میلیتون چقدره و یعنی حتی به حالت انصراف رسیدین و روی احسلاستون به دختر خانم تاثیر گذاشته؟
منظورم اینه کمی حس کردم ممکنه با پیش زمینه خاصی مسائل را تحلیل کرده باشید.

این به نظرم می رسه ممکنه به دلیل اینکه من تو تاپیکهام خیلی راجع به خواستگاری هام سوال پرسیدم و نوشتم یه جورایی احتمال داره تو ضمیرناخوداگاهتون الگویی ساخته باشم و در نظر داشتن این الگو تو ذهنتون باعث سوء برداشتهایی بشه .

می خواستم بگم دقت کنید که بیشتر خواستگاری ها حالا چه خواستگاری من یا هر دختری توش شرایطی پیش میاد که حالا با توجه به اینکه دو خانواده اولین بار همدیگر را می بینند اصطکاکهایی دیده بشه و بیشتر لازم هست این اختلافات تا حدودی درک بشه و تو همون لحظات اولیه برداشت قطعی راجع بهش نشه.(اینجور مسائل تو خیلی از خواستگاری ها کاملا نرمال هست)

و مهم تر اینه که اصل مطلب (یعنی دختر خانم)مورد بررسی قرار گرفته بشه و بقیه شرایط با ویژگی هایی که در دختر مورد علاقتون می بینید جمع بشه و ببینید به طور منطقی این وصلت به صلاحتون هست یا خیر...
دقیقا منظورم این هست که حتی اگر شما چیزی از پدر دختر خانم دیدین و شما دوست نداشتین یه وقت این طور برداشت نکنید مثلا چون خانم مصباح الهدی هم پدرشون سخت گیرند یا یه سری خصوصیات اخلاقی خاصی دارند پس من نباید به این موضوع اهمیت بدم و فقط و فقط دختر خانم.
نه به هیچ وجه...

*البته شما ابتدائا مساله اصلی و مهم که خود دختر خانم هست را در نظر بگیرید چرا که 80 درصد زندگی آتی شما با ایشون خواهد گذشت اما سایر شرایط را هم در نظرتون بگیرید و این طور نباشه بی اعتنا باشید و در نهایت جمع بندی کنید اگر درنهایت به اون وصلت بی میل بودین هیچ اشکالی نداره و این معنیش نیست که شما سست هستین. بلکه خب این به نفع دختر خانم هم هست که شما خودش را با هر شرایطی بپذیرید... با همان پدر با همان مادر ووو
و مهم جمع بندی شماست که درست و صحیح باشد و حتی ممکنه کسی به نظر شما ایده آل باشد اما درجمع بندی با مثلا یک پارامتر دیگر شما را بی میل کند و من فکر می کنم بهتره آن پارامتر را هم به درستی بررسی کرد و ازش نگذشت(البته با ارزش گذاری درست و به جا). بیشتر باید دید چه بدست میاریم و چه از دست می دیم.

این جمله آقای مدیر همدردی به من هست تو تاپیک خصوصیم که فکر می کنم برای شما هم بسیار مفید و مهم باشه:

نقل قول:

---

یک نکته مهم و لازم:
ببین هر خواستگاری که با شما در نهایت ازدواج می کند. همه چیز شما را باید بپذیرد مثل:
اندازه بینی شما
شکل گونه شما
قد شما
وزن شما
قیافه شما
تحصیلات شما
نحوه تفکر شما
خصوصیات شما
فرهنگ خانواده شما
و خصوصیات و نحوه فکر، احساس و روش پدر شما

پس شما دارای مجموعه خصوصیات شخصی و خانوادگی هستید از جمله خصوصیات والدین شما که خواستگار شما در نهایت باید همه را مثبت و منفی کند و به نتیجه برسد.
نیاز نیست قصد حذف کردن ضعفهای پدرت را داشته باشی. اجازه بده خواستگار شما خودش تصمیم بگیرد بله بگوید یا نه

---

پس شما هم این موارد را حذف نکنید (چرا که درواقع جزئی از خود دختر خانم محسوب می شن)و همان طور که آقای مدیر همدردی هم گفتند موارد را مثبت و منفی کنید و از روی جمع بندی به نتیجه برسید. مطمئنا این نتیجه قابل اعتماد تر هست و خود دختر خانم هم همین را می خواهند که اینگونه پسندیده بشن.

1.با توجه به مطالبی که تو پستتون خوندم حس کردم جا داره که جلسه بعدی هم برگزار بشه. و به نظرم بهتره هیچ وقت وقتی به نتیجه واضحی در ذهنتون نرسیدین ماجرا را نیمه تمام رها نکنید. چون این جوری همیشه گوشه ذهنتون چرایی ماجرا باقی خواهد ماند ولی وقتی به نتیجه قطعی برسید چه مثبت چه منفی، پرونده آن چیز در ذهنتان بسته خواهد شد و خیلی راحت باهاش در گذر زمان کنار خواهید آمد.

پس من پیشنهاد می کنم جلسه بعد باشد و اگر یک یا دو روز فاصله دختر خانم برای فکر کردن داشتند مادرتان با منزل ایشان تماس بگیرند و در ابتدا تشکر کنند از پذیراییشون و زحمتی که کشیدند و اینکه این طور بگویند: نظر دختر خانم شما برای "ادامه جلسات" چیست؟ می تونیم باز هم مزاحمتون بشیم؟ بعد مادرتان با مادر ایشان هماهنگ کنند. بپرسند چه زمانی شما بیشتر تمایل دارید و شما هم از قبل زمان مدنظرتان را به مادرتان بگوید مثلا چه روزهایی می توانید بروید تا وقتی از مادر دختر خانم سوال پرسیدند راحت تر بشه هماهنگ کرد.

و اینکه جلسه بعدی را هم ابهاماتی که از جلسه قبل در ذهنتون داشتید بدون رودروایسی ولی محترمانه ازشون بپرسید. هر دغدغه ای که دارید صادقانه سوال کنید.
اگر تو همون جلسه دیدین می خواهید ادامه بدهید خوبه که نظر دختر خانم را راجع به نحوه ادامه هم بپرسید و از اینکه چقدر و چگونه می توانید با توجه به سنتی بودن خواستگاریتون با هم آشنا بشید.
و این را هم مثلا "در خلال" صحبتهایتان ذکر کنید که دوست دارید آشناییتون حساب شده و منطقی باشه و نتیجه را هم کاملا به خدا سپردین. (این جوری انگار ضمنی می گید که هم شما به نتیجه قطعی نرسیدین و هم دختر خانم فکر نکنند جواب مثبت هست یا به اصطلاح دل نبندند.)

2.اگر جلسات پیشرفت کرد بیشتر سعی کنید خیلی از مسائل را با هم حل کنید. مثلا مساله مهریه و... قبل از بله برون کاملا همه شرایط را با هم طی کنید.نه اینکه بذارید تو اون جلسه تازه یه سری مسائل بحث بشه.
می تونید از دختر خانم بپرسید که آیا شما اجازه دارید تلفنی هم مزاحمشون بشید و این اجازه را بهشون می دن تا حضوری بیشتر مصدع اوقات خانوادشون نشید؟
بعد در مرحله بعدی مادرتون هم می تونن همین نتیجه برای نحوه ادامه را پای تلفن با مادر دختر خانم ابتدا هماهنگ کنند و بپرسند.

3.جلسه بعد وقتی گفت و گو می کنید مادرتان که با مادرشان دارن حرف می زنند بیشتر راجع به رسم و رسومشون تو جلسات خواستگاری جویا بشن. مثلا بگن ما برای پسر اولم خواستگاری رفتیم 6 جلسه طول کشید.طرح این مثال خیلی خوبه.می دونید چرا؟ چون این ذهنیت که زود می خواهید به نتیجه برسید را در ذهنشون ایجاد نمی کنید. یه محدوده ای بهشون القاء میشه که عجله نشه و بعدا مثلا یه سری سوء تفاهمات ایجاد نمی شه و یا اگر جلسات ادامه پیدا کرد براشون تلقی نشه که حالا مثلا چقدر اینها دارند دخترمون را بررسی می کنند(چون متوجه می شن کلا شما شیوتون اینجوری هست و نه قصد و قرضی) ووو

**شما هم تو این جلسه می تونید بیشتر راجع به ارتباطات خانوادگیشون از خود دختر سوال بپرسید. مثلا بپرسید رابطه شما با پدر و مادر و خواهر برادرهاتون چگونه است؟
بعد که یکم صحبت کردند مثلا اینجا شما که یکم دغدغتون هم پدر ایشون هست می تونید اینجا یه پل بزنید. بگید خب الحمدالله.راستش من بیشتر مایلم راجع به پدر شما بدونم.احساس کردم روی شما حساسیت خاصی دارند. درست می گم؟ بعد صبر کنید ببینید چی می گن و بعد مثلا رو همون نظرشون اگر سوالی یا ابهامی داشتین بی رودروایسی بپرسید و البته محترمانه.

4.بعد می تونید بپرسید شما بیشتر با چه کسی مشورت می کنید و نحوه تصمیم گیریتون چگونه هست؟
بعد بپرسید بعد از ازدواج به نظر شما مسائل را باید چگونه حل کنیم و اگر مساله ای را نتونستیم حل کنیم شما نظرتون چیه؟ به عنوان مثال با چه کسی مشورت می کنید؟
بعد اینجا بگید که من دوست دارم استقلال فکری داشته باشم و همسرم هم همین طور و خودمون دوتایی برای زندگیمون تصمیم بگیریم و حریم خصوصی زندگی برام مهم هست.و اولین شخص برام مشورت با همسرم هست و...

**5**.این را هم در نظر بگیرید سعی کنید با معیارهاتون تو ذهنتون به خواستگاری برید نه الزاما با شکل و شمایل خاصی در اون معیار. این خیلی نکته مهمی هست.
ببنید مثلا یکی می گه ایمان... خب دو نفر هستند و هر دو باایمان اند ولی یکی شکل ایمانش حالا الزاما اینجور نیست قرآن بخونه این نباید تو ذهنتون نا خوداگاه باشه که ایمان با این مساله براتون تداعی بشه. شما اصل معیارتون را در نظر بگیرید بعد خب هر کسی یه شکلی هست.

من به عنوان تجربه می گم : من دو نفر را گفتم بهتون که حس کردم هسته اصلی معیارهای منو داشتند. ولی باورتون میشه با وجود داشتن اون معیار ها خروجی رفتارهاشون تو خیلی جاها با هم متفاوت بود و الگوی یکسانی نداشتند؟!در کل هیچ وقت نمی تونید دو نفر را پیدا کنید که حتما تصور شما را بتونن براورده کنند! من خودم عملا به این موضوع رسیده ام.گفتم بگم که فقط یاداوریی کرده باشم.وگرنه حتما خودتان در نظر دارید.
و راستش من یکم نگرانم که نکنه شما تصور از پیش تعیین شده ای از معیارهاتون داشته باشید و نه خود معیارهاتون.(و مخصوصا نگرانیم از این هست با شخص من مقایسه ای صورت گیرد چون لزوما هیچ دو تا آدمی هر چقدر هم که افکار و اعتقاداتشون مشابه هم باشه، به یک شکل جامه عمل به اون افکارشون نمی دن و اتفاقا خیلی وقت ها جذابیت به همین تفاوتها وغیرقابل پیش بینی بودن هاست و نه شباهت. اینکه آدم نمی دونه طرف مقابل حالا علی رغم این شناخت از تفکرات و معیارهاش چه شکل رفتاری داره.و یا چه شکل بروزی...)

6.این هم می تونید مطرح کنید که دوست دارید همیشه نظرات هم دیگر را جویا بشید و ضمن اینکه همیشه احترام هم را حفظ می کنید ولی این باعث نشه از گفتن انتظارات به هم رودروایسی بشه. (اینجا مثلا انتقاد پذیری و گفتن انتظارات همسران به هم ذکر بشه خوب هست.)

7.در مورد ظاهر دختر خانم هم که گفتید کاملا طبیعی هست. چون شما قبلا با پوشش خاصی ایشان را دیدین و تصورتون مبنایش اون بود و ناگهان با یک تصور دیگر مواجه شدین این قضیه در حدی طبیعیست. (و برای همین هم می گم که قبل از زندگی مشترک روی تصوراتتان (ولی معیارها چرا) فوکوس نکنید چون ممکنه با چیز دیگری مواجه بشید.)

و همین طور به نظر می رسه شما چون فطرتا نگاه مثبتی به قضیه پوشش مناسب دختر خانم در بیرون و محیط اجتماع دارید این مساله براتون اینگونه زیباتر تداعی میشه همون طور که گفتین انگار در مورد خواهرتون هم این جوری حس مثبت بیشتری می گیرید.پس اتفاقا این حسن شماست نه اینکه مشکلی دارید.

و نکته دیگر در مورد ظاهر اینکه گاهی جلسه اول اضطراب و نگرانی هم حتی موثر هست و حتی نور اتاق و رنگ روسری و... برای همین خوبه که تو جلسات مختلف رو ظاهرشون قضاوت کنید. و قضاوتتون هم مبنای قبلی نداشته باشه.مثلا نسبت به تصور دو سال پیشتون نباشه. انگار تازه دارید دختر خانم را می بینید.
کلا این جلسه با صفحه خالی از ذهنتون به خواستگاری دختر خانم برید و قبلش معیارهاتون را حتما بنویسید.

8.نکته مهم اینکه به جز اینکه منفی گرایی نمی کنید و حتما مثبت می اندیشید ولی این هم در نظر بگیرید مثلا ممکنه شما این بار که تماس گرفتین برای ادامه آشنایی موافقت نشه . ولی یه وقت رو این تمرکز نکنید فقط در نظر داشته باشیدیعنی دل نبندین .یقینا چه این خانم چه خانم دیکر شما حتما همسری در قسمتتان خواهد بود که دلتان فقط برای اوست ان شاالله.

9.و راستش یه چیزی هم تو ذهنم مونده گفتم بگم که عذاب وجدان نگیرم! :راستش شما خیلی ایده آل بنده را می ببینید به عنوان مثال من اون صبح جمعه اتفاقی این قدر سحرخیز بودم. راستش را بگم کلا اون شب بنا به دلایلی تا صبح بیدار مونده بودم و مساله بیدارشدن من مطرح نبود! وگرنه اصلا این جوری نیستم و اون روز خب کار داشتم (بگم خیالتون هم راحت بشه که بعدش تا ظهر هم خوابیدم!:)) و خیلی از برداشتهای دیگر هم ممکنه مشابه با همین موضوع راجع به من ایده آل باشه درحالی که در اکثر اوقات چنین چیزهایی در من اصلا صادق نیست و شاید از این پس باید در نگارشم بیشتر دقت کنم.ولی با این حال خیلی از نظر مثبتی که به من دارید متشکرم و حقیقتا ای کاش نصف همین نظرهایی که راجع به من دارید در موردم لااقل صادق می بود!(و ممنون می شم تو همین نقطه دیگر به این مساله ادامه ندیم)

ان شاالله به بهترین شکل به قسمتتون برسید.
ما هم دعا می کنیم که خبرهای خیلی خوبی (حالا به هر شکل) از شما بشنویم .
موفق و موید باشید:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط SOGAND.

یک مورد خیلی جالب برا من این بود که وقتی یک سوالی رو می پرسیدم و ظرف همونجا امادگی جواب دادنشو نداشت می گفت در مورد این موضوع من تا حالا فکری نکردم و الان نظری ندارم بزارین در موردش یک روز فکر کنمو بعد جوابشو می گم..اینقدددددر از این حرف خوشم میومد چون به این نتیجه می رسیدم جوابهایی که داده پس تا الان سطحی نبوده و نکته دیگه اینکه همینکه یک روز در مورد سوالم فکر می کرد یعنی چقدر واسش مهمه صادقانه جواب بده..

---

همیشه پاسخ را به بعد موکول کردن نشونه صداقت و پاسخ عمقی نیست، گاهی آدم های دروغ گو هم برای ساختن یه موقعیت بهتر توی ذهنشون دنبال وقت گرفتن هستند...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط امیر مسعود

نکته ای که اینجا مهمه اینه که دختر چون انتخاب میشه به دنبال گرفتن تاییدیه از سمت پسره.تا وقتی که کامل تاییدش نکنی همیشه عطش اینو داره که به تایید شما برسه و برای این کار حتی اگه از شما هم خوشش نیاد نهایت سعی و تلاشش میکنه .

---

بخصوص توی خواستگاری های سنتی، دختر و پسر هر دو انتخاب کننده هستند و زیاد دیده میشه که همون جلسه اول دختر پاسخ منفی میده، حالا گاهی وقتا آقایون انقدر اعتماد به نفسشون زیاده که میرن دیگه پشت سرشون رو نگاه نمی کنن و فکر می کنن اگه پیش میرفتن حتما پاسخ مثبت می گرفتن، اما غافل از اینکه حتی اگه میخواستن برای جلسه بعدی وقتی مشخص کنن هم ممکن بود جواب دختر منفی باشه... توضیح زیاده اما الان جای این بحث نیست، فقط یه نمونه اش خود من که به هیچ وجه دنبال تایید گرفتن از تمام پسرهای عالم نیستم! فقط دنبال یکی هستم که کمترین میزان اختلاف رو با خودم و شرایط زندگیم داشته باشه و بخصوص اگه ببینم کسی در طول جلسه داره بی میل نشون میده، یا اینکه به قول معروف طاقچه بالا میذاره، هیچ تمایلی برای ادامه ندارم، برای این مسئله زود لو ندادن خودتون، پاسخی که خانم مصباح گفتن دقیقا نظر یه دختر را نشون میداد: دختر میترسه، نکنه نکنه، شاید شاید زیاد با خودش میگه، دل رحمه، نمیخواد دل طرف مقابل را بشکنه، به همین دلیل اگه بفهمه طرف تصمیم نهاییش رو گرفته، گاهی نمیتونه راحت ادامه بده، گاهی به هزار راه متوسل میشه و خودشو خبیث ترین موجود عالم نشون میده که پسر با پای خودش پس بکشه و این نخواد مستقیم نه بگه ... که البته این هم برای همه صادق نیست... متاسفانه دخترهایی رو سر کار، توی دانشگاه، حتی توی فامیل دیده ام که یه پسر را می کشونن تو خونه اشون که بگن بعله فلانی هم خواهان ما بود، بعد هم جواب منفی میدن، به دلایلی که از همون اول هم مشخص بود و نیازی به بررسی بیشتر نداشت! (اما برای الان شما این موضوع صدق نمی کنه آقای فدایی یار، چون دیگه بحث درس و دانشگاه تموم شده...)

ولی شما آقای فدایی یار؟؟؟!! خانم مصباح چون همونطور که توی آواتارشون مشخص کردن خیلی مهربون هستن همیشه ملایم حرف میزنن، حتی یه جمله ای که مینویسن بعدش باز میگن منظورم اینه که ... و سعی می کنن ملایم ترش کنن، اما من گاهی وقتا محکم سیلی میزنم (توی یه پست دیگه کاملا علتش رو توضیح دادم، بد برداشت نشه)!! (بازم چون شما سنتون کمه خیلی سعی کردم نوشتارم ملایم باشه...) اما،

عجیبه که میگید حتی خواهرهاتون رو با حجاب بیشتر میپسندید... حجاب از اسمش مشخصه! یه مانع، یه سد، یه حائل برای جلوگیری از جذب نادرست، یه پوشش برای حفظ زیبایی و انتخابی عمل کردن برای نشون دادن این زیبایی... اونوقت حجاب رو انقدددررر شدید تو ذهن شما جا انداختن که دیگه براتون شده یه اسطوره؟!!! حتما میدونید وقتی جای زن و مرد تو زندگی عوض بشه چقدر مشکلات پدید میاد؟ حتما میدونید وقتی جایگاه بچه و والدین عوض بشه چه مشکلاتی در پی داره؟ حتما میدونید خواب روز هیچوقت جایگزین خواب شب نمیشه و هزاران مثال دیگه... این عوض کردن جایگاه حجاب، این اسطوره کردن زیبایی حجاب در نظر شما، یه مشکله که حتما باید با خودتون حلش کنید... حجاب برای اینه که شما گوهر توی صدف رو نبینید، اونوقت شما یه جور دیگه برای خودتون جا انداختین و خود صدف رو گوهر میبینید و خدای نکرده این حفظ حجاب شده مایه لذت؟

مورد بعدی آقای فدایی یار: این همه اینجا بهتون گفتن سعه صدر داشته باشید... فقط در همین حد بود؟!! با اولین جملات مادر دختر بی میل شدید؟!! وقتی چهارتا جمله اینطوری شما رو بی میل می کنه، با مشکلات واقعی زندگی چطوری میخواین رو به رو بشید؟ من کاری به اینکه این ازدواج سر میگیره یا نه ندارم، اما خوبه که یکم برای پیدا کردن یه راه حل وقت بذاریم... وقت برای آرزوی خوشبختی کردن زیاده، کسی هم محتاج آرزوی خوشبختی کسی نیست... اما اینکه با اولین یا دومین مشکل سر راه، به جای حل کردن مسئله، صورت مسئله را پاک کنیم اصلا جالب نیست...
چون واضح صحبت نکردید، نمیخوام عجولانه قضاوت کنم، اما متاسفانه از این دست پسرها خیلی زیاد دیدم، و واقعا دلمو به درد میاره، نمونه اش این تاپیک

حالا اگه دنبال راه حل برای حل این مشکل باشید، و برای اینکه شاید بشه قضاوت بهتری کرد و البته در صورت تمایل خودتون،

میتونید بیشتر توضیح بدید در مورد موارد مطرح شده؟ و اینکه شما خودتون هم حضور داشتید یا صرفا خانم های همراهتون گفته ها رو به شما انتقال دادن؟

و یه نکته که شاید به کار شما بیشتر بخوره، چون خواستگاری خیلی سنتی نیست که هیچ شناخت قبلی از هم نداشته باشید، و همینطور که اینجا همه فکر می کردن شما تصمیم نهایی رو گرفتید، و حتی خودتون هم فکر می کردید که ممکنه دختر هم تصمیم نهایی رو گرفته باشه، در این شرایط یه حالتی پیش میاد که میگن با دست پس میزنه با پا پیش می کشه... یعنی ممکنه با خودشون فکر کرده باشن اگه خیلی راحت کنار بیان، شما الان با خودتون بگید نکنه یه مشکلی باشه! نکنه واقعا من خیلی بی عیب و ایرادم و از این خانواده سرم، نکنه... یا اینکه بعدها خدای نکرده بگید شما منتظر بودید من بیام در خونتون... یا اینکه شما دیدی که حتی دو سال هم صبر کردی و از من بهتر نصیبتون نشد... و با این مدل افکار خواسته باشن یه پیشگیری بکنن که متاسفانه زیاده روی کردن...

سلام


فدای یار عزیز ، معما را خوب تفسیر کردی ( در واقع عالی بود )
در آینده بیشتر صحبت می کنیم .
ممنون .

...............


اگر در آینده برم خواستگاری ، این کارها را انجام می دم :


1 ) تمرینات ذهنی

2) یاد گرفتن تکنیک های خواستگاری رفتن ( از افراد با تجربه - .....مثلا همین سایت همدردی )

3) جمع بندی نهایی و سناریو خودم

4) شبیه سازی قبل از خواستگاری ( مثلا چیزهایی که می خوام به دختر و خانواده دختر بگم تمرین می کنم)

5) اقدام عملی و توکل به خدا

6) عدم نگرانی از نتیجه !


به نظرم ، درخواست ما از زندگی ، مثل یه اهرم میمونه !
به شکل زیر نگاه کن - سنگ رویای ماست و فلش خود ما
اگر فرض کنیم جای فلش ، محمد 93 باشه - و جای سنگ رویای مورد نظرش
به نظر شما محمد 93 چطوری می تونه این سنگ را پرتاپ کنه
آیا قدرت لازم را داره
برای اینکه به این قدرت برسه باید چی کار کنه !


http://www.hamdardi.net/imgup/5978355d8755252ffe.png



هر چی نیروی سمت فلش بیشتر باشه – سنگ راحت تر پرواز میکنه !
برای خواستگاری رفتن به نظرم ، اون 6 مرحله لازمه .
( شاید برای فردی دیگر 10 مرحله باشه ........)

اون 6 مرحله برای من == نیروی لازم برای پرتاپ ِ سنگ خودم !

.................................................. .................................................. .................


مرحله 1 :

به نظرم ، ما ، هر کاری که تو زندگی می خوایم انجام بدیم – باید قبلش در ذهنمان انجام بدیم
مثلا اگر می خوایم توپ بستکتبال را در سبد بندازیم – باید اول تمرینات ذهنی انجام بدیم
وقتی در ذهنمان ، توپ را در سبد انداختیم ، در واقعیت هم با تمرین ، راحت تر می تونیم .
وقتی در ذهنمان موفقعیت قبل از خواستگای رفتن را تجسم کنیم - اعتماد به نفس بیشتری می گیریم .


وقتی قبل از بازی – بازی را برده باشیم !
بازی را راحت تر می بریم .
ولی اگر به عنوان یک فرد شکست خورده وارد بازی بشیم
تیم حریف ، این را می فهمه!
و احتمال شکستمان زیادتر میشه !


من خودم در آینده قسمت شد برم خواستگاری
سعی می کنم در مرحله اول قبلش موفقعیت را در ذهنم تجسم کنم


تمرینتات ذهنی یعنی اینکه یه انرژی مثبت به کائنات می فرستی که من عالی هستم !
من می تونم - من اعتماد به نفس دارم و ......
مثلا اگر من قراره با دوستم برم کوه
اگر در ذهنم تجسم کنم که به ما داره خوش می گذره – شاد هستیم و.....
خیلی بهتره که ، فکر شاد نکنم !
بیشتر ورزشکاران حرفه ای و ...... معمولا تمرینات ذهنی انجام می دهند .



...............



مرحله 2 :

تکنیک های خواستگاری رفتن
در این مورد دوستان نکات خوبی عرض کردند- به شخصه خودم استفاده کردم و خواهم کرد
ممنون.


...............


مرحله 3و4و5و6 :

من خودم یه سناریو دارم – نمی دونم درسته یا نه
دوستان ببنید خوبه یا بد هست :


اگر خواستم برم گل و شیرنی بخرم ، 2 کار انجام می دم :

1) یه دسته گل و یه جعبه شیرینی می خرم ، جهت ادب و احترام به خانواده

2) یه شاخ گل رز کوچک و یه شکلات مخصوص برای دختر خانم

تو پاکت میزارم و میزارم تو کتم که کسی نبینه ( گل رز کوچک + شکلات )
وقتی خواستم با دختر خانم صحبت کنم ، به ایشون هدیه می دهم
البته در پاکت یه شعر هم می نویسم + یه متن
و توش می نویسم :

من تو زندگی به جز خدا و خانواده خوبم و این چهره و این تیپ
چیز دیگه ای ندارم
دوست داری برای هم – به خاطر هم – هم نفس هم باشیم
و زندگی قشنگ خودمان را بسازیم .


برای اینکه پدر و مادر دختر ، ادب من را بفهمند چند تا کار می کنم

وقتی دارم می رم خواستگاری ، گل و شیرنی را می دم دسته پدر و مادرم ( اولش )
برای انیکه باید یه کار انجام بدم !

سعی می کنم ، آخرین فردی باشم که به خانه وارد میشم
وقتی همه وارد شدند – کفش خودم + مادرم + پدرم را جفت می کنم
( البته من عادت دارم به این کار !)


سپس گل و شیرینی را از پدر و مادرم میگیرم و به پدر و مادر دختر هدیه می کنم !

تو مجلس خواستگاری – سعی می کنم کم حرف بزنم
به مادر دختر + خود دختر کم نگاه کنم ( خیلی مهمه، البته از نظر من )


وقتی بهم میوه و چایی تعارف کردند سعی می کنم بردارم ، ولی نه همه را !
و............


وقتی خواستم با دختر خانم تنها صحبت می کنم- وقتی تمام شد صحبتها
اون پاکت را بهش میدم . ( گل رز + شکلات + نوشته و شعر خودم )


.................................................. .................................................. ......


بریم سراغ سعه صدر :

فدایی یار عزیز ، برای خونسردی باید چند تا تکنیک را بکار ببریم :

امکان داره پدر دختر بخواد با یه شوخی داماد را امتحان کنه
باید بلد باشیم اون موقع چی کار کنیم .

تکنیک قیچی - پارچه ابریشم - سنگ


قیچی وسنگ دشمن هم هستند
فرعون قیچی بود و موسی(ع) گفت چی کار کنم !
خدا فرمود تو باید ابریشم باشی !
باید فرعون را کند کند کنی – وقتی ابریشم باشی – قیچی کند میشه
ولی اگر سنک باشی قیچی خراب میشه


وقتی دیگران ، چیزی به ما میگن که باعث ناراحتی ما میشه
نباید سنگ باشیم و او را نابود کنیم – باید مثل ابریشم اون را کند کنیم

مثلا پدر دختر بر میگرده در مورد شغل شما یا شخصیت شما یه چیزی میگه به شما بر می خوره !
اون موقع شما 3 ثانیه صبر کن – لبخند بزن و بگو :
شما لطف دارید – ممنون !
مطمئن باش تو دلش میگه عجب اعتماد به نفسی !
خوش به حال دخترم !

البته نباید فیلم بازی کنیم
باید کل زندگی این جوری باشیم .
با مشکلات با آرامش برخورد کنیم و انشا الله خدا هم کمک میکنه .



به نظرم چیزی که خیلی مهمه در هر کاری ، عدم وایسته بودن به نتیجه ست
وقتی ما مهارت ها ی خودمان را بالا ببریم – مسیر هم درست بریم و توکل به خدا هم داشته باشیم
دیگه نباید از نتیجه کار بترسیم ( چه نتیجه خوب – چه بد )
ان شالله هر چی خیره .

وقتی از سرانجام نتیجه رها شویم ، اون موقع دیگه آزادیم!

................................................


یکی از دوستام مثل محمد 93 در این حوزه فعالیت داره ( دعوا هست بین ایشون و محمد 93 – که کدام پدر علم خواستگاری هستند )
بهش گفتم چند تا نکته زیر خاکی بگو استاد .


گفت ، فرزندم ، رفتی خواستگاری ، چند کار را در نظر بگیر :

1) خمیازه نکش

2) دست تو دماغت نکن

3) دست تو گوشت نکن

4) به آشپزخانه نگاه نکن – قرار نیست شب اول شام بخوری !

5) چایی خواستی بخوری با قند – قند را گاز نزن مثل اسب

6) به در و دیوار نگاه نکن

7) سعی کن جوری برنامه ریزی کنی که w.c نری ( خیلی تاکید داشت )

8) میوه خواستی برداری ، بردار – بعدش برسی کن چطوریه

بهش گفتم استاد یعنی چی ؟

گفت ، فرزندم : مثلا امکان داره یه پرتغال سفت و بد قلق گیرت بیاد – پوست بکنی و به خودت گند بزنی.
و..........

به ایشون عرض کردم ، شما کتابی نداری در این حوزه
گفت از محمد 93 بپرس – با همدیگه نوشتیم .

محمد 93 عزیز ما این جواهر از کجا تهیه کنیم ؟

.................................................. .................................................. ..............................


در مورد اون عکس که به عنوان معما گذاشتم ، بعضی هاشو گفتم
ولی بعدا با شما و دوستان صحبت خواهم کردم


نمی دونم ، وقتی برم خواستگاری به دختر خانم بگم ، حاضر هستی
با هم دیگه تو یه خانه 30 – 40 متری زندگی کنیم
یا دوست داری با هم دیگه بریم تو طبیعت تو یه خونه کوچیک زندگی کنیم
چه میگه !

شاید به خاطر بعضی چیزهایی که خدا بهم داده قبول کنه
ولی دوست ندارم سختی بکشه .

یا مثلا وقتی از من بپرسه ، تو از دنیا چی می خوای
بهش بگم :

من از این ، دنیا چی می خوام !
دو تا صندلی چوبی
که من و تو را بشونه
واسه ی ، گفتن خوبی



فدایی یار عزیز

یه استاد داشتیم به من می گفت :

بعضی موقع ها ، فقط باید زندگی کنیم
هیچ وقتم ازش نپرسیدم چرا.
ولی کم کم دارم می فهم

چقدر زیاد شد

ببخشید .:72:


موفق و امیدوار باشی
دوست من .

ترو خدا یه قضیه خواستگاری ساده رو اینقدر پیچیده نکنید. والا از صحبت های شما دوستان میشه چند تا مقاله isi در مورد خواستگاری درآورد. آخه فکر کنم تا حالا کسی نمیدونسته ایتقدر علم پیچیده ای هست. آدم میترسه بره طرفه خواستگاری رفتن.
از خانم مصباح و آقای محمد 93 تشکر کنم که ایتقدر دلسوزانه وقت می زارند رو می نویسند با جزییات کامل. آدم یاد گزارش های خلبان ها بعد از عملیات هاشون میافته، که موظف اند با جزییات بسیار دقیق گزارش کار بدهند.
آقای فدایی یا من تو کار شما موندم، ترو خدا از دست من ناراحت نشی . یه خط می نویسی یه خط از خانم مصباح تعریف میکنی! اینجوری تو مخیله ذهنت مشخصات خانم مصباحی نقش میبنده که خودت با تجسمات و ایده آل هات ساختیش. و همیشه در صدد مقایسه این شخصیت مجازی با طرفت می کنی.




من که شخصا خیلی از این پست استفاده کردم. امیدوارم به کارم بیاد. آخه هنوز تو مرحله قبل از شما گیر کردم، دختر خوب پیدا نمی کنند خانواده ما :97:.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط راه حل

همیشه پاسخ را به بعد موکول کردن نشونه صداقت و پاسخ عمقی نیست، گاهی آدم های دروغ گو هم برای ساختن یه موقعیت بهتر توی ذهنشون دنبال وقت گرفتن هستند...

---

بله اونکه هیچ قانونی نیست که همه جا یک تعریفی داشته باشه..اما نمی دونم برا شماها هم پیش اومده یانه که بعضی ها (فرق نمی کنه چه خانوم چه اقا)وقتی با یکسری سوال

روبه رو می شن یک جوابهای خیلی بی ربط می دن که مشخصه قبلا در موردش فکری نکردنو فقط می خواستن یک جوابی داشته باشن..خب واقعا شاید برا طرف مقابل اون سوالها

حیاتی باشه و در تصمیم گیریش تاثیر داشته باشه..در هم چین مواردی خیلی خوبه ادم صادق باشه و بگه الان جوابی ندارمو باید روش فکر کنم.در ضمن اگه قضیه بر ظاهرسازی و

دورغ گفتن باشه که همه جا میشه استفاده کرد و ربطی به این موضوع نداره ..هرچند با گذشت زمان طرف دروغگو شخصیتش مشخص میشه..



اقای فدایی یار شما خیلی کلی در مورد جلسه حرف زدین..مگه مادر دختر خانوم چی گفتن که اینقد نا امید شدین؟؟تونستین با جواباتون خانوادشونو قانع کنین؟؟