خودم با دست خودم اعتماد بنفس شگ و شخصیت شوهرمو از بین بردم.چه طور بفهمه عاشقشم

سلام دوستان.
اول از همه تاکید کنم که موضوع حرف من خیانت نیست و دو سال هست توبه کردم و همه چی رو به سیاهچال ناخوداگاهم سپردم
اما شاید لازم باشه توضیح بدم
من متا سفانه از دوران نوجوونی عادت بدی داشتم .دوست پسر داشتم.این عادت ادامه پیدا کرد که به معنی واقعی کلمه پدرم عاجز شد و منو شوهر داد.خودم راضی نبودم و شوهرمو نمیخواستم.اما چیزایی دیدم ازش که الان عاشقشم
بله چون ازدواجم زورکی بود به کارام ادامه دادم
شوهرم گذاشت برم دانشگاه واما اونجا حتی به استاد متاهلو با ابروم هم رحم نکردم و کارمون بیخ میدا کرد...بیچاره طوری شده که بعد اینهمه مدت میرم دانشگاه هول میکنه و میخواد بخوره زمین!
ببخشید طولانیه اما کلافه ام.همه چی رو هم میگم تا بشناسید منو.گذشتمو.الان من دیگه تغییر کردم.
الان یه پسر یکسال و نیمه دارم که عمرم خودشو باباشه
خلاصه اون موقع دو سال پیش دهنم هنوز بوی شیر میداد.قد و لجباز بودم.از شوهرم بدم میومد.دنبال عشق ایده الم توی این پسر و اون پسر بودم...
تا یکروز شوهرم مچمو بدجور گرفت ...همون دو سال پیش.دو سال و خورده ای
از ترسم فرار کردم.از ترس مجازات حتی خونه مامانم هم نرفتم.بعد سه روز بابام پیدام کرد.شوهرم اومد اونجا گفت میدم سنگسارت کنن و فقط اشک میریخت.اما....حتی ازم شکایتم نکرد.حتی نزاشت مامان خودش بفهمه.شهرستان هستن اونا.بعد یکماه که خونه مامانم بودم اومد پیشم.همه عشقی که توی چند سال زندگیمون بهم داده بود و من نمیخواستم ببینم یکجا دوباره بهم داد و بعد از گریه های دوتاییمون منو بخشید و برگردوند خونمون
از اون موقع فهمیدم عشق یعنی چی گذشت یعنی چی
اما خب اون خورد شد.
یکسال هم جلسات مشاوره بودیم
یکسال فقط داد میزد و اشک میریخت و من فقط و فقط آغوشم براش باز بود و محبت بی دریغم
تازه چشمام باز شده بود و از کل خطاهام توبه کردم و قدرشو میدونستم
تو همه اون اوضاعش ناخواسته باردار هم شدم که الان خدا رو شاکرم که همچین پسر شیرینی دارم
الان یکساله زندگیم ارومه
شوهرم ارومه.
اما...
گاهی بی دلیل عصبی میشه
انگار چیزی براش تداعی میشه
احساس حقارت یا چیه نمیدونم
همش میگه از چشمهای آبی گریزونم.یعنی از رنگ چشمهای من
زن یا مرد چشم آبیو بلوند ببینه عصبی میشه
حتی تلویزیون فیلمهای خارجی هم نمیبینه.البته نمیزاره من متوجه بشم اما خب میشم.کلا تغییر حالتشو میبینم.اما خب من و قیافم رو تحمل میکنه.یه جوری نسبت به من احساس کمبود میکنه و دایم خودشو ظاهرشو با من و برادرم مقایسه میکنه و عصبی میشه.انگار رفته توی ناخوداگاهش که من به خاطر ظاهرم زن بدی هستم.اما اینو تو خودش خقه میکنه و بصورت پرخاش خودشو نشون میده.قبول دارم کوه گناه بودمو به خاطر ظاهرم خیلی کارها کردم اما الان با تمام وجودم عاشقشم.دوساله توبه واقعی کردم.حرفامو قبول میکنه اما یه چیزی درونش اذیتش میکنه که هنوز مونده.
من فقط تحمل میکنمو محبت
شب میخوابه و نصف شب بلندم میکنه و میگه خواب د دیدم و نمیتونم به زندگیمون ادامه بدم و اینا...میگم چرا؟دلیل بی ربط میاره.اما میدونم یاد کارهای من میفته.کلا قضیه هضم نشده توی زندگیمون .
بلکه فقط یه جا مدفونه و هر از گاهی مشکل سازه و شوهرم عصبی شده
من غیر از محبت و نشون دادن عشقم چه طور میتونم کمکش کنم که احساس ترس یا تحقیر یا هر چیش از بین بره
بعد از دوسال اثرات کار من مونده
من عاشقشم
عاشق خودشو پسر

سلام
مسئله قابل تاملی هست.
به نظر من کار زیادی از دست شما بیشتر از آنچه که انجام میدین بر نمیاد و این شوهرتون هست که باید یک سری مسائل رو هظم کنه و اجازه نده آتش زیر خاکستر با هر بهونه ای شعله ور بشه ... البته بگم مسئله ای نیست که زود بشه فراموش کرد 2 سال برای فراموشی همچین مسئله ای برای مردان نه کم هست نه کافی .. بیشتر صبر کنین با گذشت زمان رفلکس ها کمرنگ تر میشه ... اگر بتونین بصورت ماهرانه ابراز به علاقه و دوست داشتن و خاطر خواهی رو به صورت کلامی و مستقیم مخاطب قرار دادن شوهرتون میتونه موثر باشه و اجازه ندین توجه به نینی کوچولوتون باعث بشه از توجه به شوهرتون کم بشه... آخه معمولا پس از اومدن بچه، شوهر از بابت توجه به حاشیه رونده میشه ...

سلام.ممنون از راهنماییتون.من دو ساله کارم همینه.هروقت بهم میریزه فقط آغوش و نوازش و محبت کلامی من هست که التیامشه.حتی وقتی ضعفشو میبینم فقط بهش محبت میکنم و نمیزارم یه قطره اشکم بیاد.فقط قوی میمونم و محبت میکنم.بعدش یه خلوتی واسه خودم گیر میارمو یواشکی به خاطر دیدن ضعف و حال بد شوهرم دو قطره اشکم میریزم.من رو خیلی دوست داره.اما احساس میکنم از ظاهر من خیلی بدش اومده یا خیلی حساس شده.نمیدونم.حتی جلوی خودش دیگه دوست نداره به ظاهرم برسم.یه آرایش ملایم توی خونه که میکنم چیزی نمیگه اما عصبی میشه و به بهانه ای دعوا راه میندازه و چیزی دم دستش باشه میشکونه.وقتی میرم و صورتمو میشورم بهتر میشه و از خودش میاد بیرون.بهم میگه وای من همین شکلی سادتو دوست دارم.میفهمم ای بابا پس بهانه گیری قبلیش از کجا آب میخورد.واسه همین دیگه حتی توی خونه هم به خودم نمیرسم.اینطوری راحت تره.
روزهایی که تمیز و شیک باشم اون روز دعواست.منم دیگه فهمیدم و کاری ندارم
از وقتی اینطوری شده به خواست خودش حجابم کاملتر شده.حالا بعضی وقتها میگه باید تو روبند بزنی به شوخی...بعدش که من جا میخورم میگه حالا شوخی هم نباشه جدی باشه این کارو نمیکنی؟میترسم هی بدتر بشه
اما سوال من اینه...این که هر کاری میکنه فقط قربون صدقه و نوازش باشه و بس،شرطی نمیشه که از این حالت ناخوداگاه لذت ببره و قضیه رو توی خودش تموم نکنه؟
چی کار کنم یعنی فقط به مرور زمان صرف بهتر میشه؟

یعنی به معنی واقعی کله شوهرت دهنش داره سروس میشه من میدونم چه عذابی داره میکشه!!!
ببین اگه این شرایط ادامه پیدا کنه حتما زندگیتون به جدایی میکشه شوهرت تا یه حدی میتونه با این حساش مقابله کنه یه روزی خسته میشه و نمیتونه ادامه بده
پس حتما حتما باید این قصیه براش حضم شه راه نجات زندگیت اینه پس حتما حتما باید شوهرت بره پیش یه مشاور مجرب تا کم کم با این قصیه کنار بیاد
شوهرت تو فشار بزرگیه حتی نمیتونی تصور کنی که این فشار چقدر بزرگه من که مردم میفهمم!!
بازم تاکید میکنم تنها راه نجات زندگیت اینه که این قضیه برا شوهرت حضم شه و فقط توسط یه مشاور مجرب این اتفاق میتونه بیوفته

از طرفی هم کاش تجربیاتتو تو فیسبوک و... و جاهایی که دخترا میبینن بیان کنی تا این همه دختر نرن دنبال این کارا

سلام مهساجان
امیدوارم توبتون توبه ی نصوح باشه و هیچوقت پیمانتون رو نشکنیدش

فکر میکنم بهتر باشه در حضور همسرتون از انجام کارایی که شک برانگیزه جدا خودداری کنید.
مردها در این مورد غیرتی هستند باید برای اینکه شمارو باور کنند همراهیشون کنید.
مراقب حرف ها ، شوخی ها ، خنده های بی مورد باشید.
همیشه و مخصوصا مخصوصا وقتی با همسرتون بیرون هستید متانته خودتون رو حفظ کنید .
سعی کنید تا جایی که میتونید تنهایی بیرون نرید ، یا اگه ضروری شد حتما بهش اطلاع بدید و در جریان بزاریدش
از نگاه های بی جا ( به مردان ) پرهیز کنید...

شاید از این کارها هیچ منظوری نداشته باشید ولی با توجه به سابقه و تصور زمینه ای که همسرتون در موردتون دارند ، حتی اگه بدون منظور هم باشه باز بد برداشت میشه

در حضور همسرتون با پسرتون با زبونه بچه حرف بزنید و بهش بگید که بهترین بابای دنیارو داره ...
در خلوت هاتون با لحن آروم بهش بفهمونید که تا ابد بهش وفادار هستید
بهش بگید که غیر از همسرتون چشمتون کسی دیگه رو نمیبینه ..


در آخر هم از خدای بزرگ کمک بگیرید و سرنمازهاتون ازش بخوایید که اعتماد به شما رو در دل همسرتون قرار بده
اگه این چیزهارو رعایت کنید تا حدودی دل همسرتون میتونه آروم بگیره ...

سلام.ممنون دوستان.
من دقیقا بهش محبت میکنم همیشه.اتفاقا همیشه جلوی خودش به پسرم میگم ببین بهترین بابای دنیا اینجاس
توی خلوتمون انقدر بهش عشق میورزم که تا دو سه روز حالش خوبه
حاضر نیست بریم پیش مشاوره
چون مغروره و میگه من مشکلی ندارمو قضیه تموم شده و بخشیدم حتی ازم قول گرفته که دیکه صحبتی راجع به اون قضیه ها نکنم
خیلی مغروره حاضر نیست بگه از چی ناراحته و همیشه یه بهانه ی دیگه ای جور میکنه و میگه واسه این ناراحت بودم
اما خودم رفتاراشو میبینم
مثلا تلویزیون که میبینه اگه فیلم خارجی باشه و از قضا یه هنرپیشه با چشمهای آبی داشته باشه که زیبا باشه زود فحش میده و تلویزیون رو خاموش میکنه و میگه همین مزخرفاتو نشون میده که ملت فکر میکنن تو خوشگلی.وگرنه دختر باید سبزه و چشم و ابرو مشکی باشه.منم ناراحت نمیشم چون میدونم مکانیسم دفاعیشه یا همچین چیزی
انقدر قده که ضعفشو نمیخواد نشون بده
وقتی تازه اشتی کرده بودیم توی قسمت صندوق درمانگاه نزدیک محل کار شوهرم هنوز مشغول بودم
باهام زیاد حرف نمیزد اون موقع
اما حالش بد شده بود و از سر کار اوردنش اونجا
منم با دکتر رفتم پیشش و اون روی تخت خوابیده بود.وقتی دکتر و پرستار رفتن رفتم لب تختش و کمی نوازشش کردم
چند ثانیه صورتمو نگاه کرد دستمو گرفت ولی بلافاشله پشتشو کرد و گفت مریضا همیشه چهره تو رو دیدن...
بعدش تا چند روز دعواهامون تشدید شد که اون موقع مشاور با هم و جداگانه با ما جلسه داشت و گفت اگه سر کار نرم بهتره اما شوهرم اصلا اینو ازم نخواست مستقیما
اینم بگم تا قبل اون اتفاق اصلا بد دل و شکاک نبود و من حتی با دوستام تنها مسافرت دوبی رفتم.
الان ولی مغروره.میگه خوبم.اما دارم میبینم که عصبیه.بهونه میگیره.حتی وقتی توی خونه براش لباس باز بپوشم عصبی میشه و دعوا میکنه.عوضش که میکنم خوب میشه.میگم چرا عصبی شدی به خاطر لباس بود!!!!میگه نه چه ربطی داره
من اصلا دیگه به هیچ پسری نگاه هم نمیکنم.
حتی گذری و توی خیابون
باورتون نمیشه هنوزم که هنوزه پیامهای پسرهای قبلی بهم میرسه بعد از دو سال که التماس میکنن و کلی چرند میگن اما توبه من واقعیه.تا حالا یکیشم نخوندم و نخونده همه پاک میشه
البته دو ماه بعد اینکه شوهرم منو توی اون حالت دید و خرد شد یکی از دوستام نامردی نکرد و عکسهایی توی دوبی توی وضعیت نامنساسبی بودیم واسه شوهرم فرستاد و قوز بالا قوز شد
یعنی با دیدن من توی خونه خودمون،و بعد با دیدن اون عکسها....من خودمو آماده زندان و بعد اعدام کرده بودم.اما منو بخشید.کلی گریه کرد.فهمیدم چه قدر عاشقمه.
اما حالا نمیخواد بپذیره که هنوز مشکلی هست و فقط ذره ذره داره آب میشه.
طلاقمم نمیده که حداقل خودش راحت بشه
چی کار کنم.چی کار کنم......

ببین مهسا من باز هم تاکید میکنم اگه زندگیتو دوست داری حتما حتما حتما باید بری پیش مشاور!! این مشکلی نیست که تو بتونی خودت حلش کنی , شوهرت نمیاد مشاوره اشکال نداره نیاد یه چند جلسه که تو رفتی کم کم مشاور میکشوندش میاردتش ولی ببین بازم تاکید میکنم زندگیت با این شرایط از هم خواهد پاشید اینو مطمعن باش تو باید حتما یه روند درمان رو رو شوهرت شروع کنی باید از یه مشاور مجرب کمک بگیری سرخود نتیجه ای نمیگیری

عزیزم منم تقریبا اینجوری اما درسطح خیلی کمتربرام اتفاق افتاده من ازنامزدم دروغ بزرگی رو شنیدم که مجبوریوده بگه وچیز مهمی نبوده اما من شبش با یه فردی که اصلا نمیشناختم واشتباها اس داده بود دردول کردم والا همه حرفام راجب شوهرم بود وبردارم شده بود اما فقط واسه یشب وتموم شد ورفت وکلی تحسینم کردواسه این همه عشق به شوهرم چندماه بعدش گفت داره با دوستاش میادشهر ما میخوادببینتم من بهش اس دادم که نه نمیشه واینا اما متاسفانه اس رو به نامزدم دادم(اشتباهی)وای بیچارم کرد اونم عاشقم بودوهنوزم هست گریه میکرد شیشه رو میشکوند اما خالی نمیشد داشت ازدرون داغونش میکرد وهرچقدرم براش توضیح میدادم هیچی نبوده نمیفهمید کربود منتها اون ازاون ور بوم افتاد ونسبت بهم بی غیرت شدحداقل درظاهرهیچی نمیگفت هرچی میشد میگفت به من مربوط نیست من دیگه روت غیرت ندارم والانا بعد یه سال یکمی بهترشده حالا شما برای خودت بزار شوهرت داره روانی میشه احساس وحشتناکیه اگه اونموقع طلاقت میداد راحت میشد وباتنفرازت روبرو میشد اما وابستگی وعشقش نزاشت وحالا داره دیوونه میشه ازطرفی دوست داره روت حس تملک داره ووقتی زیبا میبنتت همون لحظه میخواد کیفت ببره که یهو یه تصویر وحشتناک میادجلوش وزنگ خطر که این صورت زیبا میتونه مال بقیه هم باشه که ممکنه ازدستش.بده وکارشما حتی اون اطمینانو ازش گرفته که خودش اروم کنه بگه نه زنم فقط.مال منه این فشارها کم کم مشکل روانی شدیدی به وجود میاره که بخدا الان اسمش نمیدونم ولی یجایی راجبش خونده بودم شخص شکاک میشه وبین خودش واحسا تملکش وعشقش گیر میکنه ونتیجه این بیماری باعث میشه به همسرش اسیب برسونه همینایی که توی مجله میخونیم ：اگه واسه من نیستی واسه هیشکی نمیزارم باشی. اینا اونقدر شکنجه میبینن که گاهی به جنون میرسن واسیب میرسونن تا اون فردمال کس دیگه نشه البته همه اینا دور از جون شما وخانودتون حتما به یه روانپزشک مراجعه کنید نه مشاور تا ازتبعاتش دور بمونید انشاالله درست شه چون شوهرتون داره درد عالم میکشه سعیتو بکن عزیزم

سلام دوستان.متاسفانه شوهرم اوضاعش بحرانی تر شده.به هیچ عنوان مراجعه نمیکنه.چند هفته هست که از اونور بوم افتاده و میگه آرایش غلیظ کن تا همه ببیننت ولی نمیگذارم دستشون بهت برسه!!! بعدش موقع نزدیکی اسم مردهای اطرافمونو میاره که به قول خودش از دیدن من برانگیخته شدن و مسایل رکیکی راجع به من و اونها میگه!احسای میکنم از آراستگی من جلوی دیگران به اوج لذت میرسه.میگه همه یه بت جن سی دارن.ظاهر تو بت جن سی همه مرداست!!!مثلا چند وقت پیش بعد این همه مدت زندگی منو برد تولد یکی از دوستای مجردش شمال!مهمونی مختلط و از من میخواست بدترین کارها رو بکنم و بدترین پوششها رو داشته باشم که من بعضیاشو انجام دادم.ولی بعد از اتمام کارش شرمنده میشه و اصلا یکی دیگه میشه.خیلی نگرانم.یه بار میگه روبنده بزن یه بار میگه باید همه تو رو ببینند تا تح ریک بشن و عذاب بکشن!!!!میدونم داریم به آخر خط میرسیم

گریه کن جلوش زار بزن التماسش کن باهات بیاد روانپزشک وگرنه دیگه دوسش نخواهی داشت وهیچکدوم از اون کارهایی که میگه رو انجام نده وگرنه بدتر اعتمادش میره تو کاری به حرف اون نداشته باش وفقط عفاف پیشه کن وبزار باورش زنه پاکی هستی وفقط با التماس بخوا که باهم برین پیش روانپزشک شاید هیپنوتیزمش کنن والا نمیدونم ولی حالش خوب میشه

مهسا جان سلام
مطالبتو خوندم. ناراحتی نکن اصلا. چون همسرت دچار بیماری روانی شده اما نگران نباش. این فقط تویی که میتونی کمکش کنی.
باید خیلی توی این راه محکم و سفت باشی.
همسرت عاشق توه و بار خیلی سنگینی رو به دوش کشیده. اما این فقط تویی که پناه اونی.
اولین و مهم ترین کاری که باید بکنی اینه که حتی اشتباه هم انجام ندیو اگه میگه روبنده بزنی بگو میزنم. بذار به این نتیجه برسه تو این دنیا میشه فرشته پیدا کرد.
من هم خانومم و درک میکنم برات سخته . اما تو اگه میخای شوهرت و زندگیتون رو حفظ کنی حتما باید تا مدتها از خودت بگذری . در قبال اینکه وقتی اون اومد و تورو قبول کرد از خیلیل چیزهاش گذشت.
هیچ وقت ناراحت نشو.
هیچ کار گناه و اشتباهی رو انجام نده.
کاملا مطیع شوهرت باش.
تو تنهایی خودت و خدا میتونی گریه کنی حتی گلایه کنی و ناراضی باشی تا خای بشی اما نذار شوهرت متوجه شه.
اون نیاز داره که بفهمه تو عوض شدی،هش نیاز داری، دوسش داری و براش هر کاری میکنی.
دعوتش کن به نماز . براش قرآن بخون... این ها رو از ته دلت انجام بده اگه اون لحظه اثر نکرد ناامید نباش چون خدا باهاته و روزی بهت جواب خوبیاتو میده.
رفتارتو با پسرت با همسایه ها با هرکسی دیگه هم بهتر کن. بذار شوهرت ببینه که تو چقدر واقعا زن عالی هستی و هیچ نسبتی با گذشته ات نداری.
ممکنه همسرت هر از چند گاهی این موج روانی سراغش بیاد اما تو باید مداوم مواظبش باشی حتی وقتی خوبه.
شب ها هیچوقت تنهاش نذار. اگه خواب بد دید یا لحظه ای تصور ذهنی بدی دربارت پیدا کرد و حالش بد شد بهش تصویر واقعی زندگیتو نشون بده بگو که چقدر همه چی خوبه .
شاید لازم باشه اینکارو مدت ها مداوم انجام بدی.
من این ها رو بهت پیشنهاد یدم چون میفهمم که میخای خوب باشی پس لایق یه زندگی خوب هستی اما باید براش تلاش کنی.
برخلاف دوستان توی این شرایط هیچ وقت شوهرتو وادار به انجام کوچک ترین کار نکن.
اگه نمیخاد بره روانپزشک فقط یک بار بگو.
خودتو بذار جای اون بهش حق بده اگه هرکاری بخاد بکنه.
بذار طعم اینو بچشه که مثل شاه زندگی کنه. اون زخم دیده باید تیمار شه.
توی همه این مراحل توکلت به خدا باشه. اشتباه نکن.
آروم باش.
و به این فکر نکن که تو خیلی بدی. اصلا اینطور نیست.
اول خودتو ببخش گذشته ات رو به هیچ وجه به یاد نیار.جوری که انگار تو اونا رو انجام ندادی.بعد مطمئن باش خدا هم تورو بخشیده.
اینجوری توسط بندگان خدا هم بخشیده میشی.
برات آرزوی خوشحالی میکنم

ممنوتم دختر جوان.اتفاقی که میگی افتاده و من واقعا دیگه فکر میکنم بعضی وقتها که دوستش ندارم.ولی خب پسرمو دارم و اینکه به شوهرم مدیونم.اما بعد از اینهمه مدت که از جریان گندکاری و بعدش توبه من گذشته توقع ندارم هرروز یه مدل باشه.من بچه دارم و یکسری کارها دیگه زشته.نمیدونم چند وقته چی شده.دیروز میخواستیم بریم خونه مامانم گیر داده بود که یه مانتوی تنگ و جلف سه چهار سال پیشمو بپوشم.منم به روم نیووردمو پوشیدم.بعدش با ماشین خودمون نرفتیم!!!!راه افتادیم توی خیابون.بقیه جلو خودش کم مونده بود آدمو درسته قورت بدن اما حس کردم براش لذت بخشه.البته قبول دارم قبلا از این قضیه سو استفاده زیاد کردم.
ممنون رفتگر که گفتی به گذشته فکر نکن.اما نمیتونم.انگار شوهرم داره تمام کارهای اون موقع رو برام تداعی میکنه.تازه اون موقع حرکاتم هم خوب نبود.نمیدونم الان با این کارش آزارم میده.اما دلمم براش میسوزه.از اونطرف گاهی ازش چندشم میشه.داره منم دیوانه میکنه

مهسا جان شما واسه شوهرت توبه کردی یا واسه خدا اینو اول جواب بده؟توبه کردی شوهرت ببخشدتت وبه شوهرت خیانت نکنی یا توبه کردی که گناه نکنی میگن پدر ومادر با این ارج وارزش که خدا براشون قایل شده وقتی سفارش بدی میکنند نباید ازشون فرمانبرد حالا تو چطور توبه ای کردی که شوهرت بگه باز وجلف بپوش میگی باشه بگه حجاب کن هم میگی چشم خدا این وسط چیه حرفش چقدر میارزه؟ اگر بخاطر خدا توبه کرده بودی مطمین باش شوهرت زودتراز اینا اعتمادش برمیگشت


اون فکر میکنه که زنم فقط بخاطر حرف من که صالح شده وخسته شده دلش میخواد خودت خودکار پاک ترین میشدی واسه همین ناگهان رهات کرده از کجا میدونی امتحانت نمیکنه بیماریش بدتر شده تو بجای اینکه واسه خودت نزاری وبری لباس بپوشی باید میگفتی نه اصرار میکردی حتی گریه میکردی میگفتی پس من نمیام اینطوری شوهرت متوجه کار اشتباهش میشد اینجوری که اگه هم از خودش ناراحت شه میگه این که از خداش بود پس ولش کن

عزیزم خواهشا ازم ناراحت نشو ومن اصلا نمیخوام کسیرو دلخور کنم یا توبه ات رو زیر سوال ببرم اون چیزیه بین خودت وخدا اما در ظاهر هم توبه ات واقعی نشون بدی

سلام
تاپیکت رو خوندم...
من روانشناس نیستم ولی مرد هستم...(البته مجرد)
خواستم بگم شوهرت خیلیی مرده و مردونگی داره،قدرش رو بدون هرکاری میکنی بکن تا از دستش ندی.
این کاری ک زمان نادانایت(ببخشید اینجوری میگم)انجام دادی خیلی راحت میتونه کمر ی مرد رو بشکنه...راحت تر ازونی ک فکرش رو بکنی،نیومدم نمک رو زخمت بپاشم ولی میخوام بگم اگر این مرد یعنی شوهرت رو از دست بدی،البته خدای ناکرده،بزرگترین باخت زندگیت رو تجربه میکنی.
هر کسی جای همسرت میبود بلافاصله طلاقت داده بود،اگر من بوذم دیگه ازدواجم نمیکردم:-(
بگذریم...کاریه ک شده و مهم اینه ک توبه کردی پس خداهم کمکت میکنه.
واسه چشمات لنز بزار...کاری کن ابی نباشه،موهات رو رنگ بزن...
کارایی بکن تا اون یاد گذشته نیفته،بیرون ک میری حجابت رو کامل رعایت کن...توقع هم نداشته باش ک زود یادش بره.
فقط میتونم بگم این کاری ک شوهرت کرده از جمله بزرگترین مردونگی هایی که ی مرد میتونه بکنه،از بزرگترین گذشت ها...
امیدوارم این افکار ازاردهنده شوهرت و خودت رو رها کنه...
امیدوارم زندگی عاشقانه و صمیمی با هم دوباره شروع کنین...

سلام
منم با حرف های دختر جوان کاملا موافق هستم یه بار براتون نوشتم ولی قبل از ارسال پاک شد درسته به همسرت مدیون هستی ولی سعی کن اول خدارو توی اولویت بزاری بعد خودت بعد همسرت
با کارهای گذشته همسرت بدجوری داغون شده و الان نمیتونه تصمیم درستی بگیره شاید حتی ازت بخواد با مردی رابطه برقرار کنی به هیچ عنوان نباید بازم بشی همون مهسای سابق حتی اگه همسرت بخواد و بگه اگه این کار رو نکنی ازت جدا میشم
سعی کن پاکی و توبه ات برای خدا باشه تا به این وسیله شوهرت هم بتونه فراموش کنه و شخصیت جدیدت رو بپذیره
اون شاید الان توی این فکر باشه که اگه من نباشم بازم مهسا به وضعیت قبلش بر میگرده یعنی از گذشته پشیمون نیست و همه. این کارا فقط برای دلخوشی منه...
این شب ها شبهای خیلی پربرکتیه بهتره یه بار دیگه از کارات توبه کنی ولی این دفعه پشیمونی از گناهات و توبت فقط و فقط به خاطر خدا باشه اونم خودش کمکت میکنه مطمئن باش
ان شاءالله مشکلت به بهترین شکل حل بشه
موفق باشید
یاعلی...

این تاپیک را بخونید

رفتار همسرم بعد از خیانت من....

سلام.ممنون از راهنماییهاتون.من سعیم این بوده که توبه ام خدایی باشه که نشده گویا.واقعا پشیمونم از رفتارهای سابقم.مخصوصا حالا و با داشتن یک پسر از خون خودم و شوهرم.
کلا نمیدونم از بچگی چه مشکلی بوده که دوست داشتم و دارم فقط و فقط خودم راس توجه باشم که همیشه برام دردسر بوده چون انگار هنری جز ظاهرم و جلب توجه نداشتم و همیشه آدمهای خوب دورم نبودن.
رفتارهای اخیرم توی جشن یا قبول خواسته شوهرم اصلا قابل توجیه نیست.میدونم.اما گاهی خیلی دلم واسه گذشته ها و نوع زندگیم تنگ میشه.واسه مهمونیهامون مسافرتامون و ... اون جشن تولدشون منو برد به اون حال و هوای سابقم اگه بخوام با خودم روراست باشم شاید از کارا و شیطنتام لذتم بردم ...بگذریم توجیهی ندارم.اما گاهی عجیب وسوسه میشم که سعی میکنم غلبه کنم.با عشق به پسرم و شوهرم.چون هنوز تماسها و ...ادامه داره از جانب خیلیا.فقط میخوام خدا کمکم کنه باز نلغزم.چون عادت کردم یه عده همیشه دورم مدح و ثنا بگن واسه خودشون.که شوهرم اصلا این کارو نمیکنه برام و برعکس یه جوری گارد میگیره و سعی میکنه تحقیرم کنه.یا بگه واسه تلویزیون و تبلیغاته که ملت فکر میکنند تو قشنگی
دوست عزیز در مورد استفاده از لنز اصلا نمیتونم.یعنی میترسم و تا به حال استفاده نکردم.
دیشب خیلی حال شوهرم خوب بود.یه روز کاری خوب داشت و کلی بهم محبت کرد.منم کلی شیطونیم گل کرده بود.خواستم با هم بعد از مدتها شاد باشیم.مخصوصا که میدیدم جدیدا ازم چیا میخواد.یه آهنگ شاد گذاشتم و شروع کردم یکم براش رقص و خوشحالی و ذوق.در ظاهر میخندید و حال و هواش عوض شده بود.منم خوشحال بودم.اما یه دقیقه بعد انقدر بیخود آسمون و ریسمون بافت و آشفته شد که زد شیشه آشپزخونه رو شکوند.بعد از اینکه ترس من و گریه پسرمونو دید پشیمون شد و اومد پیشمون معذرتخواهی.بعدم برای توجیه ناراحتیش گفت خوب نیست صدات موقع حرف زدنت.خنده هاتم عوض کن!!عادت میکنی با همه اینطوری صحبت کنی و بخندی.گفت خوشم نمیاد و واسه همین عصبی شدم.تمرین کن با منم رسمی تر صحبت کنی!!!بعدم کلی در مورد گرگهای جامعه و ذات مردها حرف زد!!معلومه خیلی آشفتست.دیگه دارم کم میارم چون اصلا متوجه حرفهاش نمیشم
شیدا خانم مرسی.تاپیک رو خوندم.اما شباهتی ندیدم.چون من واقعا پشیمونم و سعی در جلب علاقه شوهرم دارم.

واقعا یک سیم کارت عوض کردن گوشی نو خریدن انقدر سخته؟؟؟؟؟؟

مهساجان قبول کن دمبال توجیهی تا کارات خوب جلوه بدی شوهرت بزار کنار خدا این وسط چی میگه به نظرم اگر فقط عکس العمل شوهرت در برابر کارات برات مهمه پس کاری رو بکن که دلت میخواد وبزار اون تکلیفشو بدونه مهسا این روحیاتی که توداری کمترشو منم دارم البته خانواده بسته تری دارم والان با این حرفات ترسیدم از ایندم من میفهمم چی میگی وحتی اون غلبه هرو هم خوب درک میکنم منم کسیرو خیلییییی دوست دارم اما خیلی وقتا میخوام تایید پسرایی بگیرم که شاید واقعا هم ازشون بدم میاد مهسا اول با خودت کنار بیا وتکلیف اون شوهر بیچارتم مشخص کن اینکه کی هستی وتا اونم بدونم با چه مهسایی روبرو تو داری به خاطر علاقش ازش سواستفاده میکنی مهسا بیشترین چیزی که نیاز داری غرور اما غرور بابت شخصیتت بفهمی که چجوری نگات میکنن ارزش رو در خودت بزاری که اونا حق ندارن من رو اینطوری ببینن حق ندارن فکر کنن شوهرم بی غیرته ومنم یه زن باز وخراب وبی وفام واز اون بیشتر متوجه بشی که خداوند داره نگات میکنه
موقع شیطونیات شاید کسی اون نیت درونیت نفهمه حتی خودت!
اما مسلما خداوند داره نگات میکنه از نیتات باخبره وعمیقا گذشته وحال واینده این نیت وتصمیمتو میدونه
ایا خدا برای بنده اش کافی نیست؟
مهسا جان جواب این ایه رو بده ایا خدا برات کافی نیست بهتر نیست؟
نیازی نیست لنز بزاری خدای نکرده چیزیت شه وبدتر زده شی ولی من جات بودم همین الان با قیچی تمام مانتوهای جلف وبدمو میچیدم وبا پسرم باهم کاردستی میساختیم وقبل از مهمونیا هزارتا صلوات میفرستادم از شوهرم میخواستم دیگه به من نگه اینارو بپوش ویا جلف شو
مهسا حتی اگه نفست خواست پشیمونت کنه مثلا لباست نچینی روش کم کن یه قیچی بزرگ وسط لباس بزن بعد بگو دیگه کارمو کردم
و دراخر مهسا خدات دوست داشته باش
شوهرت دوست داشته باش
وخودتو دوست داشته باش.

نمیدونم چرا بعد از خوندن این تاپیک بغض بدی کردم. دلم یهویی گرفت هم برای تو هم برای همسرت و مهم تر از همه برای پسر کوچولوت.
من مشاور نیستم و این مورد اونقدر خاصه که فقط و فقط یه مشاور حاذق میتونه کمک کننده باشه.
عوض کردن شیوه زندگی شما سخته. به قول خودتون از اون کاری که می کردید لذت می بردید و الان همه اون لذت ها ازتون گرفته شده و ....
فقط یه چیزی رو فقط بگم
فقط ظاهر زیبا نیست که فریبندگی داره. نوع تربیت شما مطمئنا خیلی تاثیر بیشتری داشته تا ظاهرتون. یعنی من دخترایی دیدم که خیلی خیلی زیبا هستن ولی طوری تربیت شدن که از این زیبایی سو استفاده نمی کنن و دخترهایی با ظاهر معمولی هم دیدم که خدای عشوه گری و .... هستن.
امیدوارم که بتونید مشکلتون رو حل کنید. سخته اما با توکل به خدا و کمک از متخصص می تونید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهساجان

شیدا خانم مرسی.تاپیک رو خوندم.اما شباهتی ندیدم.چون من واقعا پشیمونم و سعی در جلب علاقه شوهرم دارم.

---

درست نخوندی !


مدیر همدردی:

نقل قول:

---

با سلام

به نظر بنده مورد شما نیاز ضروری به مشاوره حضوری داره.

..............................

در جلسات مشاوره حضوری به اندازه کافی شرایط برای تمرکز روی رفتار همسرتان بعد از خیانت شما بیشتر فراهم هست. همچنین با توجه به جزئیات بیشتری از شرح حال زندگی شما و خصوصیات همسرتان و شما می تواند این فرایند مشاوره تحت کنترل مشاور باشد.

اینگونه پیشرفت تاپیک ها از نظر حجم پست ها و تعداد پستها نه اینکه زیاد کمک کننده نیست، بلکه می تواند به اشتباه منجر به شکلی گیری تقابلی در شما بشود. چرا که کمتر در این مکان می توان مداخلات ریشه ای و بالینی روی مشکلات عمیق و بالینی داشت.

تالار همدردی در مورد مشکلاتی که از عمق زیادی برخوردار است و طی زمان مزمن شده و به مشکلات حاد کنونی رسیده به هیچ وجه صلاحیت نداره و توصیه اکید به مشاوره حضوره حضوری دارد.

به طور کلی تالار همدردی در مورد مسائل پیشگیری روانی، بهداشت روانی، مهارتهای زندگی و ارتباطی، معیارهای انتخاب همسر، مهارتهای تصمیم گیری و حل مسئله، تربیت کودک، و حل مشکلات غیر مزمن فعالیت اصلی خود را دارد و در مورد مسائلی که از عمق زیادی برخوردار است و مزمن شده است و یا به دخالت های بالینی نیاز دارد صرفا توصیه مراجعه به روانشناس یا مشاوره به صورت حضوری را دارد.

---

سلام.امیدوارم به زودی کل مشکلاتت حل بشه.اما اول با خودت کنار بیا و حثیقتا جلوی نفست رو بگیر.در این ماهها بهترین فرصته.همه ما خانم هستیم و عاشق اینکه بهمون توجه بشه و زیباترین باشیم.به نظرم نباید برای اینکه دنبال تایید باشیم اخلاقیاتو زیر پا بگذاریم
حال همسرتون هم قابل درکه.ایشون یک همسر بسیار زیبا داره که الان براش غیر قابل کنترله تمام جریانات و گاهی رفتارهای شما.برای همین داره از این مکانیزم دفاعی استفاده مزکنه.اما مطمین باشید همه اینها نشون میده ایشون بی نهایت تحت فشاره
و بی نهایت عاشق شما

شما اگه به سنی برسید که توجه آقایون و تایید بقیه از روتون برداشته بشه چیکار میکنید؟کی براتون میمونه؟
این همیشه برای من سوال بوده و خیلی از این دست خانوما زیاد میبینم.
البته یه چیزم بگم.خیلی وقتها میبینیم که یه خانوم به شکلی هست که تایید آقایون فقط در جهت.... و اگه به همون آقا بگن حاضری این خانومو داشته باشی جواب منفی بده.
به هر حال من بعضی از خانومهارو اصلن درک نمیکنم