نمایش نسخه قابل چاپ
دوستان 16 سالمه و عاشق پسری 22 ساله شدم...نمیتونم فراموشش کنم و عشقم کاملا حقیقیه و باید بگم که اولین کسی که از حسم باخبر شد مادرم بود!اینم گفتم که فکر نکنید به همه در باغ سبز نشون میدم!!!به خاطر اخلاق و فرهنگم تو همین سن هم پیشنهاد های خوبی برای ازدواج داشتم ولی من ایشون و دوست دارم....حالا بهش بگم یا نه؟توروخدا کمکم کنید و نگید که فراموشش کنم چون واقعا عاشقشم...
- - - Updated - - -
دوستان توروخدا پاسخ بدید و راهنماییم کنید...:54:
خیر نگو .هنوز بسنت کمه.همینی که اینطور اصرار داری میگی عشقت واقیه یعنی اینکه درگیر اخساسات هستی شدید
درود بانو
با توجه به سنی که در آن قرار دارید اینگونه احساسات میشه گفت عادیه مخصوصا اینکه دختر خانوم هم هستید.
جای تحسین داره که با اینکه فقط 16 سال سن دارید ولی قبل از اینکه کار یانجام بدهید تصمیم گرفتید در سایت مشاوره ای همدردی مطرح کنید:72:
هدف اکثرا دوستی های از طرف پسرها وقت گذرانی هستش و نهایت اکثرا منجر به جدایی و ضربه خوردن دختر خانوم ها میشه برای همین سایت وزین همدردی سعی بر این داره که مراجعین همانند شما را از برقراری اینگونه روابط احساسی و پنهانی و بدور از منطق برحذر کنه.
نقل قول:
اگر احساس مي کني اگر اين رابطه ها را نداشته باشي امل هستي ،
اگر احساس مي کني براي به ازدواج رسيدن با پسري که توجهت را جلب کرده بايد باهاش دوست شوي اشتباه مي کني
و اگر چنين کني بعدش هم براي نگه داشتنش بخاطر وابستگي هايت تن به هر خواسته اي که داشته باشد مي دهي ،
عفتت را از دست مي دهي ،شخصيتت له مي شود ، وابسته مي شوي ، درمانده مي شوي ،
دلت مي خواهد زودتر بياد خواستگاري و ازدواج کنيد اما او بهانه مي آورد و نمي آيد
و آخرش هم يک جوري شما را رها مي کند ... اگر خوشبينانه بخواهيم ببينيم ،
او هم وابسته شود و شما را بخواهد ، با خانواده که مطرح کند آنها موافق نخواهند بود
و ...... مطمئناً 90 درصد شما ازدواج نخواهي کرد با فرد مورد نظرت ،
حالا اين فرد اين پسر باشد يا هرپسر ديگري وقتي اين راه و روش را برگزيني
نتيجه اش همين است و جز آسيب و شکست و به خواسته ات نرسيدن نصيبي نمي بري .......
شوربختانه اینگونه دوستی ها مشکلاتی برای بعدها بوجود میاره فقط یک نمونه اینگونه مشکلات اینه که باعث میشه دختر خانوم ها با توجه به احساسی بودنشان بسیاری از فرصت های موجود برای تشکیل یک زندگی موفق را از دست بدهند و در رویا زندگی کنند.در صورتی که اگر پسری واقعا قصد ازدواج داشته باشه خودش مستقیما از طریق خانواده ها وارد میشه.یک نمونه دیگش مقایسه کردن دوست پسر های قبلی با خواستگارنی هستند که برای دختر خانوم ها می آیند و در آینده هم مقایسه با شوهر این ضربه سنگینی به زندگی مشترک وارد میکنه.نقل قول:
ارتباط دختر و پسر در قالبهاي دوستي و با استرس و مخفي کاري را توصيه نمي کنيم.
چنين رابطه هايي هيچ تضميني در پي ندارد و تعهدي بر آن بار نيست. و آينده آنها هم مبهم و ناروشن است.
و اضطرابها و انرژي گيري اين رابطه ها زياد و نتايجش اندک است.
اگر به ازدواج ختم نشود (غالبا) افسردگي به همراه دارد و اگر ختم شود( معمولا) با درگيري ، بدبيني و ....
، همراه هست. ( البته نه صد در صد).
و در اخر مقالات زیر را با دقت مطالعه نمایید.
نقل قول:
تالار همدردی در جهت ایجاد رابطه دوستی بین دو جنس و یا تداوم و بازسازی رابطه راهنمایی نمی دهد ، چون با این روابط دوستی مخالف هست و آسیب زا می داند ، لطفاً لینکهای زیر را بخوان .
سطوح رابطه دختر و پسر
دلایل عینی برای منع رابطه های دوستی دختر و پسر
*:* پیوست تاپیک دلایل عینی برای منع رابطه های دوستی دختر و پسر >>>
ما قصدا و عمدا چنین روابط عاشقانه ای رو تخریب می کنیم!!!!
گفتگوی صمیمانه مدیر همدردی با دخترانش
چرا در رابطه با جنس مخالف وابسته مي شويم يا وابسته مي كنيم
دوستان عزیزم اگر مشکل سن من هستش بهتره بگم که تمام اعضای فامیل حتی آقایون 32/33 ساله برای تصمیمات مهم زندگیشون با من مشورت میکنن!و باید بگم که خیلی بیشتر از سنم هستم....و بعضی دوستان از ضربه هایی که بهم وارد میشه گفتن و عواقب این جور دوستی ها...باید بگم که خوشبختانه اونقدر احمق نیستم که تن به کارهایی بدم که آینده و آبروم و از بین ببره و بهتون گفتم که اولین کسی که از این ماجرا باخبر شد مادرم بود!به نظرتون منی که همچین چیزی و از مادرم قایم نمیکنم حاضرم به خاطر حسی که به اون آقا برم تن به هرکار و هر خواسته ی ایشون بدم؟!اگه از من همچین چیزی و بخواد کاملا متوجه میشم که براش ارزشی ندارم که حاضر شده بهم دست درازی بکنه...باید بگم که من از اون دخترایی نیستم که هرکی و میببین عاشق میشن و به همون سرعت هم فارق میشن!!!و اینم باید بگم که ضربه ای که از نبودن این آقا بهم وارد میشه از هرچیز دیگه ای بدتره...لطفا بدون نصیحت کردن راهنماییم کنید چون گوشم از این حرفا پره...ادم ها همیشه با عاقلانه زندگی کردن به خوشبختی نمیرسن...عشق ارزش ریسک کردن و داره:43:
سلام
تحقیر و توهین و تن به خواسته یه پسر دادن تنها سکس نیست!!!!!!غرور و عزت نفس زنانه تو که با توجه به فرهنگ ما با پیشنهاد یا ابراز علاقه از طرف تو پایمال میشه.
انقدر هم نگو بزرگی من با 27 سال سن و یال و کوپالم و درس و شغل و.....بازم همیشه از اشتباه و خطا میترسم.
تالار همدردی در جهت ایجاد رابطه دوستی بین دو جنس و یا تداوم و بازسازی رابطه راهنمایی نمی دهد ، چون با این روابط دوستی مخالف هست و آسیب زا می داند ،
دوستان لطفا ادامه ندید.حرف کاربرها و سایت همدردی اینه شما هرجور دوست داری می توانی رفتار کنی هر تصمیمی دوست داری می توانی بگیری مختاری و اینم بدان که هر تصمیمی که بگیری عواقبی در پی داره پس موفق باشید
شاد و سربلند و پیروز باشید :72:
سلام از این احساس ها توی پسر ها هم توی سن 19 به بعد خیلی ایجاد میشه...البته همیشه اشتباه هم نیست انتخاب ها گاهی هم درست در میاد ولی اکثر مواقع بعد چند سال میبنیم که چقدر تصوراتمون اشتباه بوده و فرضی یکی که توی ذهنمون بوده نا خودگاه یکی بهش ظاهری شباهت داشته میگیم خودشه و...سریع بهش دلباخته میشیم... خیلی وقت ها وقتی پای صحبت و اشنایی میشه با طرف مقابل میشه البته وقتی اون احساس فروکش کنه میبینیم چه دنیای متفاوتی داریم و فقط عاشق یک تصور زیبا شدیم ؟!
شما هم توصیه میکنم اگه اون فرد اشنا شماست طوری میشه بزرگان ندا بدند به اونا که مثلا خواستگار خوب برای شما بیاد شما رو عروس می کنند و... به گوش اونا برسونند مطمئن باشید اونا بخوان پسرشون ازدواج کنه پاپیش می ذارند....مثلا من خودم چند وقته دنبال دختر خوب هستم برای ازدواج یکی از اشنایان ما که بسیار هم دختر خوبی هستند هم سن شما هستند و من تردید دارم که بهشون پیشنهاد بدیم به خانوادشون یا نه به دو دلیل یکی این که بگند سن دخترشون کمه یکی این که شاید اون خانم بخواد اول کنکور بده و بعد پذیرش دانشگاه به این چیزا فکر کنه چون خانوادشون براشون تحصیل مهمه...خب اگه من مثلا میدونستم اینا برای اونا مشکل نیست همین روزا اقدام می کردم برای همین به شما این پیشنهاد رو دادم.. بعدش اگه اقا پسر اومد خواستگاری شما تازه باید شما و ایشون برید زیر ذره بین که ایا با هم تناسب دارید و تازه کار شروع میشه به طور جدی...ولی توی این سن 16 دخترا و مثلا 19 پسرا فکر می کنند داشتن یک شور و شوق خیلی زیاد دیگه یعنی اتمام کار و رسیدن به طرف مقابل !!!
اگه هم طرف غریبه هست و... این موردی نمیشه همون بهتر فراموش کنید چند وقت بعد باور کنید افسوس می خورید الکی حستون رو درگیر این چیزا می کردید هر چند تجربه کسب می کنیدولی واقعا ارزش نداره...من به دختری مثل شما توصیه دارم به هیچ پسری فکر نکنه مگر این که یکی بیاد خواستگاری اون وقت شما باید ببنید معیار و تصورتون از ادواج چیه و ایا اون اقا با شما تناسب داره و.. بعدش تازه برید تو وادی احساس و... خیلی وقت ها به خیلی از افرادی که دختر و پسر ها توی این سنین فکر می کنند نمی رسند و فقط الکی درگیری ذهنیش می مونه...
من حس میکنم شما شاید مثل سایرین الان شما عاشق یک تصور یبا هستید اینو یادتون باشه...اون زوج هایی که میگن ما عاشق بودیم اولش بعد چند سال جدا میشند اونا عاشق یک تصوری از هم بودند و وقتی بهم می رسند و واقعیت رو چیز دیگه ای می بییند کارشون به جدایی و طلاق می کشه...
پس سعی کنید خویشتن دار تر باشید.من عاشقشم نگید فراموشش کنم واقعا نگران کننده هستش همین شما اگه ازدواج نکنید مثلا توی سن 20 سالگی باور کنید تا یک پسر رو خوب زیر و بمشو در نیارید که با شما تناسب داره یا نه این طوری نمی گید نگید فراموشش کنم و... اومدیم پسره خوب بود خانوادش شما رو نخواست و هزار تا از این چیزا که باعث شه بهش نرسید..شاید توی این سن بگید اشکال نداره خودش مهمه و.. ولی چند سال بعد اتفاقا براتون مهم هست که توی ازدواج مورد پذیرش همه باشید و... پس یک دختر بالغ از نظر عاطفی و روانی و... این طوری نمیگه..بلکه اول براش خواستگار میاد همه ی مسایل رو بررسی میکنه با خانواده و مشاور و.. بعدش که دید طرف مناسبشه و.. بهش دل میده و...
از همه مهم تر خدا نکنه شما به یک پسر بدی علاقه پیدا کنید و اونم بخواد از این احساس شما سو استفاده کنه و... دیگه واقعا داغون میشید و....
پس لطفا سری که درد نمی کنه رو دستمال نبندید و سعی کنید کم تر به این مسایل و اون اقا فکر کنید و حتی دیگه ایشون رو نبنید.و بیش تر کلی به ازدواج فکر کنید که چه معیار هایی براتون مهمه خانوادتون و.. که اگه خواستگار اومد درست بتونید بررسی کنید.پس توی این مسایل یه شخص خاصی فکر نکنید.بلکه کلی فکر کنید این طوری دستتون بازه هر کی اومد خواستگاریتون با اون متر های مشخصی که دارید اندازه گیری می کنید.
با ارزوی موفقیت.
.
.
.
راستش من این پستمو صبح نوشته بودم الان می فرستم...پست دوم شما رو دیدم ناراحت شدم به دوستانی که لطف کردند وقت گذتاشتند برای شما این طور برخورد کردید.
ولی دلیلی نشد که حرفامو نگم.گفتنی ها گفته شد تصمیمی با شماست.فقط بدونید مطئول هر تصمیمی بگیرید خود شما هستید.
شما من که به شخصه نگفتم سنتون کمه یا کم تجربه...اصلا بهترین فرد برای مشاوره...ولی هر سنی چیز های خاص خودشو داره الان در سن شما احساسات بر منطق غلبه داره و جالبه بدونید خیلی ها توی این سن شما حس می کنند خوب می فهمند و... این درست ...ولی وقتی ادم از این سن رد میشه متوجه میشه خیلی چیز های بیش تری هم بوده و هست که باید میدونسته.
سلام خوش اومدی
لطفا به این سوال ها جواب بده
توی خانوادتون سن ازدواج چه طوره؟؟
از چه چیز این اقا خوشت اومده؟؟کامل توضیح بده
تا چه حد می شناسیش؟
به نظر خودت امادگی ازدواج داری؟اصن قصدت ازدواجه؟
سلام. اگه واقعا قصد ازدواج دارین و خودتون و خونوادتون با ازدواجتون در ابن سن مشکلی ندارن بهترین راه اینه که از طریق یه واسطه اقدام کنید.ی جوری به گوششون برسونین که قصد ازدواج دارین و حتی اگه واسطه آشنا باشه و آدم مطمینی باشه میتونه شمارو پیشنهاد بده..
اما به هیچوجه مستقیم بهش نگین و اظهار علاقه نکنید.به هیچوجه..من خودم شخصا حتی اگه کسی رو دوس داشته باشم بفهمم دنبالمه ناخودآگاه اش فرار میکنم.
با سلام
همدردی با اینکه شما بروید و ابراز علاقه کنید و رابطه به وجود بیاید کاملاً مخالف است و راهنمایی نمی دهد
تنها راهنمایی درست از طرف تالار همدردی برای شما این است که به همان مادرتان بگویید که دست به کار شود و راهی پیدا کند تا به خانواده این پسر اعلام شود که خانواده شما مایلند ایشون دامادشان شود . هیچ راه معقولی غیر از طریق خانواده خود اقدام کنید نیست .
در نظر داشته باشید که این پسر در این سن آیا سربازی رفته ، کار دارد و آیا اصلاً آمادگی ازدواج دارد و اینها را از طریق خانواده و مادرتان متوجه شوید اگر شرایط ازدواج ندارد از فکر هرگونه رابطه بیرون آیید و فقط از طریق خانواده به نوعی که صلاح می دانند اعلام تمایل به اینکه دامادی وی را خواهان هستند و با شرایطش هم کنار می آیند اعلام شود و .... اگر قبول کردند که فبها شما به کمک خانواده به خواسته رسیده اید و اگر قبول نکردند که باید از احساسات بیرون آیید و عاقلانه از این افکار رمانتیک بیرون بیایید
دوستان بخشید اگر تند حرف زدم ولی اینکه دوستان میان و از سن میگن و میگن باید فراموشش کنی ازارم میده واقعا...من خیلی هارو میشناسم که 40 سالگی 30 سالگی ازدواج کردن ولی بازم موفق نشدن...من کسانی که به خواستگاری اومدن و رد کردم و تنها دلیلم نداشتن علاقه بود وگرنه تمام خواستگارهام از همه نظر عالی بودن و میتونستن خوشبختم کنن ولی من برام علاقه خیلی مهمه... دوستان من که نمیخوام دوستی بکنم و برای ازدواج به هرحال همیشه یه اشنایی لازمه...من ایشون و دوست دارم و میخوام باهاشون اگر بشه ازدواج کنم اصلا کی از دوستی حرف زد؟بعد هم یعنی باید به خاطر جامعه به عشقت نرسی؟ازدواج هایی که امروزه اتفاق میافته و طبق آداب و رسوم پیش میره خیلی موفق هستن؟بیشترشون به طلاق ختم میشه!ولی اگر با عشقت ازدواج کنی حتی اگر جداهم بشید لااقل خیالتون راحته که اون مدت با کسی بودید که واقعا دوسش داشتید...دوستان من نمیخوام وارد یه رابطه ی دوستی و غیر شرعی بشم من فقط عاشق شدم و از شما راهنمایی خواستم که چه طوری نظرش و جلب کنم و بهش عشقم و نشون بدم...دوستان من به خاطر این هی تکرار کردم که من بزرگ تر از سنم هستم چون همیشه مردم ما درگیر سن و این جور چیز ها هستن با اینکه توی اشنایان نزدیک من یه آقای 25 ساله با یک خانوم 50 ساله که دختر هم داشت ازدواج کرد و الان 10 ساله که دارن عاشقانه زندگی میکنن و مشکلی هم ندارند و باید بگم که اقا پسر از خانوم هم پولدار تر بود و به خاطر پولشون باهم ازدواج نکردن...پس لطفا راهنماییم کنید و اینقدر سنم و برای جدایی از عشقم بهونه نکنید!بازم ببخشید اگر تند حرف زدم...باید بگم که من با این اقا رابطه ی خانوادگی ندارم و غریبه هستیم...ایشون برای من از خانوادشون حرف میزنن و حتی در سومین ملاقات من با مادرشون آشنا شدم و فهمیدم که ایشون منو میشناسه و این اقا از من و مادرم تو خونه زیاد حرف زده!ولی نمیدونم چرا هیچی نمیگه و از یک طرف هم واقعا رفتارهایی و از خودش نشون میده که انگار اون هم به من بی میل نیست!خواهشاً باز نگید که فراموشش کن اگر بدونم دوستم نداره چشم!تمام سعیم و میکنم که فراموشش کنم و به زندگیم ادامه میدم ولی الان که از حسش خبردار نیستم نمیتونم اینقدر ساده بیخیال بشم!دوستان توروخدا راهنماییم کنید و بگید چه طور باید بهش علاقم و نشون بدم....دوستان راستی این اقا شغل داره و داره فوق لیسانس میگیره و سربازی هم رفته و ماشین هم داره....خانواده ی خوبی هم داره...اینم اطلاعات از ایشون♥
ببین مرجان عزیز، بزار یه داستان از آشناهای نزدیکم برات بگم:
این دختر خانم آشنای ما 17 سالش بود که عاشق یک پسر 25 ساله شدن و این علاقه ظاهرا 2 طرفه بود و غیره...
بعد از حدود 1 سال ازدواج کردن و پسره هم تقریبا همه چیز داشت (مغازه، خونه، ماشین ...) ولی سربازی نرفته بود و فراری بود
ولی ولی... بعد از حدود 2 ماه زندگی مشترک، خیلی چیزا تو زندگیشون تغییر کرد و هر روز یه داستان جدید داشتن و دعواهای وحشتناک بزن بزنو... با تمام این همه مشکلات حدود 2 سال زندگی کردن و بعد از این همه بدبختی و مکافات طلاق گرفتن تازه پسره طلاق نمی داد ولی معلوم شده بود این آقا پسر داستان ما معتاد به تریاک هست و همین موضوع باعث شد که روند طلاق سریعتر پیش بره (یعنی این دختر خانم تو سن 20 سالگی برای خاطر اشتباه خودش و عجله در تصمیم گیری یک متعلقه به حساب میاد متاسفانه و الان در افسردگی بسر می بره)
در آخر اینو بهت بگم که تنها کسی که می تونه برای زندگیت تصمیم بگیره خودتی و هیچ کس نه تنها نمی تونه بلکه اجازه هم نداره برای زندگی تو تصمیم بگیره حتی اگر خانوادت هم مجبور به این کار کردن خودت باید بگی من به هیچ وجه به این زودی تن به این کار نمی دم و مثلا می خوام ادامه تحصیل بدم و مستقل بشم و ...)
پس به خودت زمان بده و سعی کن ارزش خودتو بدونی و به چیزای مهمتری که تو زندگیت وجود داره (مثل تاسیس شرکت خودت یا جراح مغز مثلا..) بها بدی و اجاره بده زمان بگذره و تا 24-25 سالگی صبر کنی و مطمئن باش یک روز به تمام این اتفاقات خواهی خندید، بهت قول می دم.
موفق باشی
واقعا ممنون بابت راهنمایی هاتون ولی انگار کسی اینجا حرف منو نمیفهمه به جز اون دوستانی که بهم پیشنهاد دادن که چه طور وارد بحث بشم و چه طور علاقم و به گوشش برسونم وگرنه بقیه دوستان که انگار کمر همت بستن من ایشون و کلا از زندگیم بندازم بیرون!ولی بازم از همگی ممنون:72:
اینجا و روند مشاوره آنگونه نیست که باب میل مراجع صحبت بشه
به شما تأکید شد در همدردی کسی حق اینکه کسی را تشویق به برقراری رابطه کنه نداره چه رسد به اینکه راهکار برقراری رابطه بدهد لذا اینگونه افراد هم اخطار می گیرند هم پستهاشون حذف می شود
نظر کارشناسی همدردی هم این بود که از طریق همان مادرت که احساست را بهش گفته ای وارد شو و بخواه برای ازدواجت قدم برداره ... بفرمایید این بهتر هست یا اینکه بروی ابراز علاقه کنی و دوست بشوی و .... همین رویه و اصرار شما برای اینکه از این راه وارد شوی یعنی اینکه شما فقط بر طبق احساساتت می خواهی عمل کنی و عقل را تعطیل کرده ای و مشاوره خواستنت هم صرفاً برای این است که راه برقراری ارتباط و دوستی را به شما نشان دهند بوده که باید بگویم همدردی خواسته شما را برآورده نمی کند .
شما برو هرطور خودت دلت می خواهد عشق و علاقه ات را هوار بزن تا بگوش این پسر برسد اما بدان که از بعد از آن شما آویزون و ایشون گریزون خواهد بود یا اینکه از همین سوء استفاده خواهد کرد و شما را به وادیهایی که نباید می کشاند اما به عنوان زن زندگیش هرگز شما را نخواهد خواست . امیدوارم فکر نکنی که کارشناس تر از متخصصین این تالار هستی و این حرفها راقبول نکنی و فکر کنی خودت بهتر می دانی و شما و ایشون با بقیه دختر و پسرها فرق دارید ..... که ما فراوان داریم موردهای اینچنینی که اتفاقاً مثل شما یکه تاز بر اسب سرکش احساسات بوده اند اما با کله زمین خورده اند . شما هم دوست داری زمین بخوری وسرشکسته باز آیی حرفی نیست اما انتظار نداشته باش اینجا کمکت کنند سوار این اسب سرکش شوی
لینک زیر را بخوان:
دلایل عینی برای منع رابطه های دوستی دختر و پسر
ما قصدا و عمدا چنین روابط عاشقانه ای رو تخریب می کنیم!!!!
مرجان خانم
احساس شما رو کاملاً درک میکنم تجربه داشتم.
زمانی که 15 ساله بودم عاشق دختر عموی خودم شدم، ایشون 14 ساله بود و ما از هر نظر برای هم مناسب بودیم خانواده ها هم تا حدودی در جریان بودن، من همیشه در حال شکر گذاری از خدا بابت این احساس بودم و خوشحال از اینکه من چقدر خوشبختم :)
ما بعد از 2 ماه به توصیه خانواده رابطه رو قطع کردیم ایشون الان ازدواج کرده و به امید خدا زندگی بسیار خوبی هم داره، تلنگری که در اون زمان خوردم چند سوال بود...
1. محمدرضا کی می‌خواهی ازدواج کنی؟
پاسخ: 25 سالگی رو سن خوبی می‌بینم
2. محمدرضا شما مطمئنی تا 10 سال دیگه معیارهات برای ازدواج تغییر نخواهد کرد؟
پاسخ: نمیدونم! ..........................! ......!
اون دوران الان تبدیل به یه خاطره شده فقط در صورتی غصّه اون زمان رو خواهم خورد که توی این 15 سال کوچک‌ترین تغییری نکرده باشم که به حمدلله این طور نیست، همیشه شرایط بهتر و بهتر خواهد شد فقط اگر ما بخواهیم رشد کنیم،
آدم 50 ساله هم جای رشد داره فقط در صورتی که بخواد.
می‌دونی ما توی یه قوطی در بسته زندگی نمی‌کنیم، جامعه، اتفاقات و دنیا خیلی چیزها داره که به ما یاد بده و شما مطمئن باش دوستان با توجه به همه این موارد به شما توصیه میکنن که این احساس زود گذره.
مسأله سن شما نیست، تجربیات زیادی هست که دریافت خواهید کرد در آینده انشا الله.
همیشه گفته شده توی این دنیا فقط یک نفر نیست که میتونه آدم رو خوشبخت کنه،
خیلی‌ها هستند که آدم میتونه باهاشون خوشبخت بشه