نخیر.... گذشته همسرم اصلا برای من نگذشته...

با سلام خدمت همه دوستان.
منو شاید بشناسید تازه وارد تالار شدم.
من می خواستم در مورد موضوعی از شما راهنمایی بخوام.البته باید بگم که این موضوعو قبلا عرض کردم و سعی کردم بیخیالش بشم ولی امروز که داشتم پست های بقیه رو می خوندم که مشابه من بود مشکلشون دوباره یادش افتادم و احیانا بتونم بگم نتونستم این موضوعو رها کنم....
موضوع مربوط به خواستگاری قبلی همسرمه که خودش میگه خواستگاری نبوده فقط زمینه ای بوده برای آشنایی دو طرف که به همون جلسه هم ختم شده( تلفنی صحبت کردن) و طرف مقابل هم دخترداییشون بوده. من قبل از اینکه این موضوعو بدونم با اون خانم مشکلی نداشتم ولی بعد از دونستن این موضوع (که همسرم خودش بهم گفت...می گفت دوست ندارم بقیه اینو بهت بگن، تو خانم منی همه چیز منو باید بدونی!! که ای کاش نمی گفت!!!!!!) دیگه همه چیز تغییر کرد. با همسرم قهر کردم ( دعوام نکنین) اومد خونمون کلی منت کشی و یه حرفایی زد که بیخیال شدم ولی روز بعد روز از نو روزی از نووووو........ اصلا مسئله مهمی نیست..اصلا..... ولی من یه فکرایی میکنم که نباید. مثلا فکر میکنم که الان همسرم هنوز عاشق اونه(اگه از اول عاشق بوده باشه..آخه صحبتشون بیشتر به درخواست مادرشوهرم بوده) که دیگه حتی به سلام کردنش هم شک کردم و شوهرمم طفلی بخاطر من تا دخترداییش جلو نیاد برا احوالپرسی اصلا سمتش نمیره (می دونم نباید حساسیت به خرج بدم ولی اصلا نمی تونم به این حرف عمل کنم).... یا اینکه کل حرفاشونو پرسیدم ازش که با کلی طفره رفتن بهم گفت ( که بازم کاش نمی گفت...چون همش تو گوشمه، مثلا میگفت در مورد نحوه لباس پوشیدنش پرسیدم که اصلا نظرشو نپسندیدم. در مورد رفتارش با خونواده شوهر پرسیدم بازم نپسندیدم ،درمورد اعتقادات پرسیدم بازم نپسندیدم و ... و در اخرم گفت خودم بهش گفتم من باید بیشتر فکر کنم اونم گفته یعنی می خوای پا پس بکشی ووووو تمام) حالا بهش میگم خوب دل دادینو قلوه گرفتین !!! (شوهرم خیلی پاکه .. اهل بگو و بخنده ولی در حد خودش.هیچ فرقی بین خونواده منو خودش نمیذاره میدونم اگه با دخترخاله اش صحبت می کنه نگاهش همش برادرانه است میگه من فقط به تو حس دارم..... میگه در مورد فلانی به مامانم میگفتم من نمیتونم هیچ جوری به چشم یه همسر نگاش کنم ولی مامانم میگفته برین خونه خودتون درست میشه.میگفتم من حجابشو نمی خوام ولی مامانم میگفت منم همینجوری بودم سرش به زندگی گرم بشه این کارا از سرش می افته و خلاصه که دیگه راضی میشه (منم هی خودمو با اینا راضی میکنم!!!!!!) ) در این مواقع شوهرم فقط نگام میکنه میگه تو اینطوری نبودی چرا اینجوری شدی؟؟؟ نازی روز اول با نازی الان زمین تا آسمون فرق میکنه... بعد باز میشینم با خودم به فکر کردن یاد روز خواستگاری خودمون می افتم که بهم میگفت من خیلی وقته شما رو در نظر گرفتم... هیچ وقت لبخندشو یادم نمیره در کل مدت یه لبخندی گوشه لبش بود آخرشم بهم گفت حالا میتونم نظرتونو در مورد خودم بپرسم؟؟؟؟؟؟........... با خودم فکر میکنم کاش روز اول در این مورد ازش می پرسیدم( اینم بگم که ما فامیلیم) اینو در کمال نادانی به خودشم گفتم گفت چرا؟ گفتم شاید نظرم عوض میشد...فقط با بهت نگام کرد.... بعضی اوقات فکر میکنم چرا من اینطوریم؟؟ اصلا خواستگاری رفتن چه چیز عجیبی توشه که اینقدر به این طفلک گیر میدم .آخه فقط می خواسته صداقتشو نشونم بده( کاش اینقدر صادق نبود!) درسته که میگن باید موقع خواستگاری در مورد طرفت همه چیزو ریز بررسی کنی ولی در مورد خواستگاریم گفتن ؟طرفت اگه قبلا رفته بود خواستگاری بهش بگو برو حوصله همچین ادمی رو ندارم... اونم حوصله آدمی مثل شوهر منو که الان شوهرعمه بداخلاق من تا شوهرمو میبینه گل از گلش میشکفه و شروع میکنه به قربون صدقه رفتنش ( که من دفعه اول اینو دیدم شاخ درآوردم....) آخه شما بگین من چیکار کنم؟؟ یکی دو روز خوبم باز دوباره یادش می افتم حرصم در میاد.....دلم میخواد منطقی عمل کنم ولی در این مورد فقط احساسات داره خودنمایی میکنه.
من هرچی به خودم بگم گذشته گذشته اینقدر سخت نگیر حالا تو از این دختره خوشت نمیاد دلیل نمیشه که همه بدشون بیاد...نخیر انگار نه انگار ...گذشته همچنان برای من برقراره...:54::54::54:

خوب برید همون تاپیک قبلی مرور کنید!.....انتظار که ندارید دوبتره همه بیان حرف های تکراری بزنن.تازه حرف هایی که معلومه اثری نکرده و شما عین ضبط صوت فقط حرف و افکار و تصورات خودتون تکرار میکنید!!!!

سلام نازی جان

چیزی که در تاپیکت گویا بود، این بود که خودت کاملا متوجه خطا، اشتباهاتت و گیر دادنهای بیخودت هستی.....و این یعنی بهانه گیری برای تلخ کردن زندگی به کام جفتتون.....مطمئن باش همسرت هم تا مدتی برات قسم و ایه میخوره و میگه چیزی نبوده و ...اما اونم دیر یا زود صبر و تحملش تموم میشه و اختلافاتتون ریشه میگیره.....دختر خوب بشین سر خونه و زندگیت..قدر زندگیت و همسرت رو بدون.

همسرت فقط خواستگاری رفته.کار غیر شرعی و غیر انسانی هم انجام نداده....اما شما میخوای بزرگش کنی و مقصز جلوه اش بدی ..در حالیکه مقصر نبوده و نیست.

نگذار دیگه میلی به در میون گذاشتن رازها و درددلهاش باهات نداشته باشه.

مهم اینه که الان همسرته و شما دوستش داری و اونم دوستت داره...دیگه این کارا برای چیه ؟!

به این سوالم توجه کن خوب و جواب بده:


میخوای چه اتفاقی بیفته از این بهانه جویی ها ؟



میخوای من چند روز جلوتر رو برات ترسیم کنم ؟

چند روز دیگه با این رفتارا همسرت میگه:

"اصلا رفتم که رفتم..خوب کردم که رفتم.حالا چی میگی؟حالا مشکلت چیه ؟؟"

انقدر انگشت تو لونه این زنبورا نکن دختر خوب...میان نیشت میزنن ها ! قدر زندگیتو بدون .هرچند مشخصه که کم تجربه ای و این رفتارات به دلیل کم تجربگیته...اما یادت باشه همیشه وقت برای جبران کردن نداری....



موفق باشی و امیدوارم تاپیک بعدیت در مورد این نباشه که :

همسرم به خاطر گیر دادنهای بیخودم از کوره در رفت .و دعوامون شد.حالا چیکار کنم؟

ببخش اینو میگم مث یه خاهر بزرگتر بهت میگم

نذا خوشی بزنه زیر دلت

سلام و درود

هر اشتباهی یه تاوانی داره و باید بگم اگه همین روندو ادامه بدین دیر یا زود بهاشو به سختی می پردازین. من برای راهنمایی به شما این پستو نذاشتم و فقط دارم به شما هشدار می دم. شما به راهنمایی نیازی ندارین چون می دونین دارین اشتباه می کنین و می دونین که کاره درست چیه ولی نمی خواین و واقعا هم نمی خواین که دست از اشتباه بردارید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nazi1371

با سلام خدمت همه دوستان.
منو شاید بشناسید تازه وارد تالار شدم.
من می خواستم در مورد موضوعی از شما راهنمایی بخوام.البته باید بگم که این موضوعو قبلا عرض کردم و سعی کردم بیخیالش بشم ولی امروز که داشتم پست های بقیه رو می خوندم که مشابه من بود مشکلشون دوباره یادش افتادم و احیانا بتونم بگم نتونستم این موضوعو رها کنم....
موضوع مربوط به خواستگاری قبلی همسرمه که خودش میگه خواستگاری نبوده فقط زمینه ای بوده برای آشنایی دو طرف که به همون جلسه هم ختم شده( تلفنی صحبت کردن) و طرف مقابل هم دخترداییشون بوده. من قبل از اینکه این موضوعو بدونم با اون خانم مشکلی نداشتم ولی بعد از دونستن این موضوع (که همسرم خودش بهم گفت...می گفت دوست ندارم بقیه اینو بهت بگن، تو خانم منی همه چیز منو باید بدونی!! که ای کاش نمی گفت!!!!!!) دیگه همه چیز تغییر کرد. با همسرم قهر کردم ( دعوام نکنین) اومد خونمون کلی منت کشی و یه حرفایی زد که بیخیال شدم ولی روز بعد روز از نو روزی از نووووو........ اصلا مسئله مهمی نیست..اصلا..... ولی من یه فکرایی میکنم که نباید. مثلا فکر میکنم که الان همسرم هنوز عاشق اونه(اگه از اول عاشق بوده باشه..آخه صحبتشون بیشتر به درخواست مادرشوهرم بوده) که دیگه حتی به سلام کردنش هم شک کردم و شوهرمم طفلی بخاطر من تا دخترداییش جلو نیاد برا احوالپرسی اصلا سمتش نمیره (می دونم نباید حساسیت به خرج بدم ولی اصلا نمی تونم به این حرف عمل کنم).... یا اینکه کل حرفاشونو پرسیدم ازش که با کلی طفره رفتن بهم گفت ( که بازم کاش نمی گفت...چون همش تو گوشمه، مثلا میگفت در مورد نحوه لباس پوشیدنش پرسیدم که اصلا نظرشو نپسندیدم. در مورد رفتارش با خونواده شوهر پرسیدم بازم نپسندیدم ،درمورد اعتقادات پرسیدم بازم نپسندیدم و ... و در اخرم گفت خودم بهش گفتم من باید بیشتر فکر کنم اونم گفته یعنی می خوای پا پس بکشی ووووو تمام) حالا بهش میگم خوب دل دادینو قلوه گرفتین !!! (شوهرم خیلی پاکه .. اهل بگو و بخنده ولی در حد خودش.هیچ فرقی بین خونواده منو خودش نمیذاره میدونم اگه با دخترخاله اش صحبت می کنه نگاهش همش برادرانه است میگه من فقط به تو حس دارم..... میگه در مورد فلانی به مامانم میگفتم من نمیتونم هیچ جوری به چشم یه همسر نگاش کنم ولی مامانم میگفته برین خونه خودتون درست میشه.میگفتم من حجابشو نمی خوام ولی مامانم میگفت منم همینجوری بودم سرش به زندگی گرم بشه این کارا از سرش می افته و خلاصه که دیگه راضی میشه (منم هی خودمو با اینا راضی میکنم!!!!!!) ) در این مواقع شوهرم فقط نگام میکنه میگه تو اینطوری نبودی چرا اینجوری شدی؟؟؟ نازی روز اول با نازی الان زمین تا آسمون فرق میکنه... بعد باز میشینم با خودم به فکر کردن یاد روز خواستگاری خودمون می افتم که بهم میگفت من خیلی وقته شما رو در نظر گرفتم... هیچ وقت لبخندشو یادم نمیره در کل مدت یه لبخندی گوشه لبش بود آخرشم بهم گفت حالا میتونم نظرتونو در مورد خودم بپرسم؟؟؟؟؟؟........... با خودم فکر میکنم کاش روز اول در این مورد ازش می پرسیدم( اینم بگم که ما فامیلیم) اینو در کمال نادانی به خودشم گفتم گفت چرا؟ گفتم شاید نظرم عوض میشد...فقط با بهت نگام کرد.... بعضی اوقات فکر میکنم چرا من اینطوریم؟؟ اصلا خواستگاری رفتن چه چیز عجیبی توشه که اینقدر به این طفلک گیر میدم .آخه فقط می خواسته صداقتشو نشونم بده( کاش اینقدر صادق نبود!) درسته که میگن باید موقع خواستگاری در مورد طرفت همه چیزو ریز بررسی کنی ولی در مورد خواستگاریم گفتن ؟طرفت اگه قبلا رفته بود خواستگاری بهش بگو برو حوصله همچین ادمی رو ندارم... اونم حوصله آدمی مثل شوهر منو که الان شوهرعمه بداخلاق من تا شوهرمو میبینه گل از گلش میشکفه و شروع میکنه به قربون صدقه رفتنش ( که من دفعه اول اینو دیدم شاخ درآوردم....) آخه شما بگین من چیکار کنم؟؟ یکی دو روز خوبم باز دوباره یادش می افتم حرصم در میاد.....دلم میخواد منطقی عمل کنم ولی در این مورد فقط احساسات داره خودنمایی میکنه.
من هرچی به خودم بگم گذشته گذشته اینقدر سخت نگیر حالا تو از این دختره خوشت نمیاد دلیل نمیشه که همه بدشون بیاد...نخیر انگار نه انگار ...گذشته همچنان برای من برقراره...:54::54::54:

---

بیشتر ادما تا چیزاییو که دارن از دست ندن قدرشو نمی دونن

http://www.hamdardi.net/thread-35378.html

http://www.hamdardi.net/thread-34770.html

و همیشه هم به این خوبی تموم نمی شه

http://www.hamdardi.net/thread-36205.html

قبلاً هم گفتم:
دوستان خوب گفتند، خوشی زیر دلتون نزنه، هر کس یه اندازه ظرفیت داره، فنر رو بکشی ولش کنی بر می گرده سر جاش اما اگه زیاد بکشی دیگه بر نمی گرده، حالا شما هم اگه زیادی کشش بدی اینجوری نیست که همسرتون به ناز کشیدن ادامه بدن چون بعد یه مدت دیگه خسته میشن و اون وقت هست که دیگه راه برگشت ندارید.
مشکلات دوستان توی تالار رو نگاه کنید و برید دو دستی به همسر و زندگیتون بچسبد و ولش کنید گذشته رو،
از ما گفتن بود ، وگرنه می تونید ادامه بدید به این کاراتون و مطمئن باشید که نتیجه همونی خواهد شد که عرض کردم. پس آزموده را آزمودن خطاست.

سلام من كاملاً شمارو درك ميكنم چون مشكل شمارو دارم البته با اين تفاوت كه دختر عموي همسرم هست و خواستگاري در كار نبوده اونا خيلي قبلاً رابطه ي صميم و خوبي داشتن...
خانواده ي همسرم خيلي اون خانوم و دوست دارن و حساسيته منم كاملاً همسرم ميدونه خيلي كم اون خانوم و ميبينم فبلاً خيلي از تنفرم و حساسيتم به همسرم ميگفتم اما يكم كه با خودم فكر كردم ديدم اين كار فقط و فقط به ضرر خودم چون با اين كار نه تنها ضعف خودم نشون ميدم بلكه همش روزاي گذشته رو به همسرم يادآوري ميكنم و اين اصلاً به صلاح من نيست...
ببين دوست سعي كن همه جوره همسرت و تامين كني و هيچي واسش كم نذاري اينجوري ديگه نگراني نداري اون اگه تورو دوست نداشت باهات ازدواج نميكرد چون هيچ مردي زير باره كار و حرف زور نميره...
اين يه تجربه بود فقط شئهرتو دو دستي بچسب و ديگه حرفي از اون خانوم نزن

مرسی دوستان.ولی من باید یه چیزی بگم.من در این رابطه اصلا با شوهرم دیگه حرفی نزدم و نخواهم زد و تغییر ی هم تو رفتارم نخواهم داد. من الان مشکلم فقط خودمم.... چجوری بگم که دارم خودمو از بین می برم .میدونم زندگی و شوهرم ارزش این کارا رو نداره ولی چیکار کنم؟ اصلا میخوام بدونم شوهر شمام قبلا خواستگار فامیل نزدیک بوده؟؟؟ چیکار کردین اون موقع؟؟ ناراحت نشدین؟... آقا جان من دیروز داشتم پستهای بقیه رو می خوندم که باز دوباره یاد این موضوع افتادم و خیلی حالم گرفته شد.این دفعه احساس نفس تنگی داشتم(بس که الکی فکر می کنم) بخاطر همین می خوام این موضوعو اساسی ریشه کن کنم و مشکلم ناراحتی بی اندازه خودمه.اصلا دلم نمیخواد فامیل شوهرمو ببینم.همش به این فکر می کنم قبلا چی بوده وچی شده.... همشم یاد این رمانا می افتم که خواستگاری فامیل از فامیل فقط در نتیجه یه عشق شدید بوده.اگه قبلا شوهرم عاشقش بوده باشه که دیگه هیچیییییییییییییی....... لطفا مهربون باشید دوستان نه بد اخلاق....:47:من خودم بیش از اندازه ناراحت هستم.... نگید دیگه توروخدا حتما میخواین بگین همش تقصیر خودته؟؟!! خودم میدونم ازتون کمک می خوام.مطمئنم باشین حرفاتون تاثیر داره.ولی همش نگین خوشی زده زیر دلت..راهکار میخوام.ناراحت نشین از من... من بعضی اوقات فکر میکنم چقد تو دوست داشتنم صادقم؟ خودتونم میدونین که من میدونم دارم اشتباه می کنم...می خوام تمومش کنم.ولش کرده بودم به امون خدا نمیدونم دوباره چی شد آخه؟؟؟؟؟!!

- - - Updated - - -

در ضمن من خیلیم بی منطق نیستم.آخه حدود دو سه ماه پیش از طریق یکی از اقوام خودم فهمیدم که قبلا دخترعموی شوهرم،ایشونو دوست داشتن .در مورد همسرم هیچی نمیدونم ( فکر کنم دیگه از این چیزا به من نگه:311:) البته این فامیل فقط قصدش تعریف از شوهرم بوده و اینم از دهنش در رفت چون وقتی با نگاه غضبناک من روبرو شد بقیه حرفشو خورد و فهمید چه سوتی داغونی داده.من اونشب خوابم نبرد اصلا تا صبح باز نشسته بودم به نبش قبر کردن خاطرات ولی چیزی به شوهرم نگفتم... یه مدت بعد که این دخترعموی شوهرمو دیدم حالم به کلی بد شدوتمام بدنم میلرزید و ... خیلی بد بود تقریبا همزمان با مجلسمون بود(که عقب افتاد) این خانمم مدام به همسرم زنگ میزد و راهنمایی میداد .واااااااای میخواستم خودمو بکشم ..ولی یه مدت گذشت دیدم نه.قضیه اونطوریام نیست.یه رفتار خواهرانه برادارنه است.(شاید نوع نگاهشونو به هم تغییر دادن...می خواین بگین کلا فکرم مسمومه؟ میدونم...) خلاصه اینکه بیخیال موضوع شدم چون دخترعموش بیخیال ما نمیشد البته شوهر داره بچه هم داره... الان خیلی راحتم ولی در این مورد نمیذارن اینطوری آخه فکر کنی نتیجه اشم میشه این...:102:

نازی جان

اینجا کسی با شما دشمنی نداره و کسی هم نمیخواد با شما بداخلاقی و تند رفتار کنه...بچه ها از این ناراحت هستن که شما داری دستی دستی و اگاهانه کبریت به زیر زندگیت میکشی....همین.

شما وقتی ببینید دوستت داره خودشو نابود میکنه باهاش مهربون و صمیمی میشی ؟ یا سرش داد میزنی حتی شده میزنی تو صورتش تا اونو به خودش به بیاری ؟

ما دوستای تو هستیم...و میخوایم خوب زندگی کنی نه اینکه بافکرای خراب اینجوری زندگیت رو خراب کنی...

خودت رو گول نزن...مطمئن باش این ناراحتی که برای خودت درست کردی قطعا بدون شک وارد روابطتت با همسرت میشه...کما اینکه تا الان هم شده.....شک نکن.و اگر مدیریتش نکنی (که تا حالا در مدیریتش ناموفق بودی) زندگیت از دست میره.....

نازی جان
ما برات چند تا پست گذاشتیم اما تو به هیچ کدوم از پستا عمل نمیکنی....بیشتر حرف میزنی تا عمل اما میگی حرفاتون روم اثر داره....کدوم اثر که شما داری حرف خودتو تکرار می کنی ؟

کم کم روابطتت با همسرت سرد میشه ...انقدر که همسرت هم دلش زده میشه ....انوقت دیگه نمیتونی کاری کنی...به نظر من این پستها حتی اگر از سمت خود مدیر همدردی هم باشه برای شما نفعی نداره چون شما فقط میخونیش و بازم حرف خودتو میزنی


اگر میبینی حضورت در تالار داره لطمه به زندگیت میزنه از تالار حتما مدتی و یا برای همیشه فاصله بگیر..و...اینجا امدی تا زندگیت خوب بشه نه اینکه با خوندن پستهای قبلی دوباره بهم بریزی....

تعقل و تفکر کن....
ما همه دوستای تو وخواهرای تو هستیم و برامون خوشبختیت مهمه..پس دلخور نشو و از خواب خرگوشی بیدار شو.

دوستان یه سوال...نازی الان کاملا میدونه که رفتارش اشتباهه اما وقتی این افکار به سراغش میاد باید چیکار کنه؟؟
این سوال رو از این جهت می پرسم که منم گاهی اینجوری میشم البته توسط حرفهای گفته شده توسط جاری هام...
ببینید من سعی کردم رابطه ام رو باهاشون خوب کنم. هیچ جا حتی جلوی خونواده ام پشت سرشون حرف نمیزنم... اما گاهی حرفاشون میاد توی ذهنم و اون لحظه دلم میخواد خودم رو خفه کنم به همراه همه ی آدمهای دور و برم رو... اون لحظه محبتم به شوهرم کم میشه و دوست دارم با شوهرم دعوا کنم و چون خودمو کنترل میکنم و نه نم پس میدم و نه با شوهرم دعوا میکنم انگار دچار حمله ی عصبی میشم و واسه خودم گریه میکنم... بدون اینکه حتی یک نفر توی این دنیا از حال و روز اون لحظاتم باخبر بشه... شوهرم رو بینهایت دوست دارم وعاشقشم اونم هیچ چیزی برای من کم نمیذاره نه از لحاظ مهر و محبت و نه از لحاظ مادی...به جز سلام و علیک یک کلمه با جاری هام حرف نمیزنه... همیشه ازم حمایت کرده... همه چیز برام فراهمه... من و شوهرم کاملا به وحدت نظر رسیدیم که حرفهای جاری هام از سر حسادت و بدجنسیه ولی...
ضمن عذرخواهی از نازی به خاطر اینکه پستش رو اشغال کردم و تعهد به اینکه این این امر تکرار نمیشه اما فکر میکنم سوال من با مشکل نازی کاملا در ارتباط باشه... بچه ها توی اون لحظات خفقان آور چیکار باید کرد؟
اگه پستم اسپم هست گزارش بدید حذف بشه... ممنونم.

نازی و نیکیای عزیز چیزی که شما بهش نیاز دارید اعتماد به نفس و عزت نفس کافی هست . و اینو جز خودتون هیچ کس دیگه ای نمیتونه در شما ایجاد کنه . همسر شما از بین تمام دختران عالم و با وجود همه دختران دور وبرش از جمله همین دختر داییش شما رو انتخاب کرده . پس فقط همین یه مورد به نظر من کافیه که شما هم خودتون رو دوست داشته باشید و متوجه ارزش خودتون باشید . برای اینکه بتوانید رفتار خودتون رو مدیریت کنید اول باید بتونید افکار و عقایدتون رو مدیریت کنید . وقتی بتونید افکارتون رو در اون جهتی که میخواهید و در جهت درست هدایت کنید اعمال شما هم خود به خود در جهت درست پیش خواهد رفت . چیزهایی که گفتم رو عملا تجربه کردم . من خودم دختری بودم با اعتماد به نفس پایین . و به خاطر رفتار بد برخی از اطرافیانم ارزش چندانی برای خودم قائل نبودم ولی از وقتی که ازدواج کردم و مورد محبت همسرم قرار گرفتم عشق و محبت ایشون من رو شگفت زده کرد و به ارزش وجودی خودم پی بردم . سعی کردم محبتی که از ایشون دریافت میکنم رو هم به خودش و هم به دیگران باز تاب کنم . و همین باعث شد که در بین فامیل همسرم جایگاه خوبی پیدا کنم . معتقدم که خوبی و محبت مثل انرژیه و از بین نمیره و به خود شما باز گشت داده میشه یا بصورت پتانسیل در قلبها ذخیره میشه .

نازی جان

شما قبل از همسرت خواستگار دیگه ای نداشتی که چند جلسه ای باهاش صحبت کرده باشی؟

صحبتهایی که همسرت نقل قول کرده که دل و قلوه دادن نبوده؟ ایشون گفته راجع به اعتقادات و لباس پوشیدن و رفتار با خانواده همسر و ... صحبتهایی داشتند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نیکیا

دوستان یه سوال...نازی الان کاملا میدونه که رفتارش اشتباهه اما وقتی این افکار به سراغش میاد باید چیکار کنه؟؟
این سوال رو از این جهت می پرسم که منم گاهی اینجوری میشم البته توسط حرفهای گفته شده توسط جاری هام...
ببینید من سعی کردم رابطه ام رو باهاشون خوب کنم. هیچ جا حتی جلوی خونواده ام پشت سرشون حرف نمیزنم... اما گاهی حرفاشون میاد توی ذهنم و اون لحظه دلم میخواد خودم رو خفه کنم به همراه همه ی آدمهای دور و برم رو... اون لحظه محبتم به شوهرم کم میشه و دوست دارم با شوهرم دعوا کنم و چون خودمو کنترل میکنم و نه نم پس میدم و نه با شوهرم دعوا میکنم انگار دچار حمله ی عصبی میشم و واسه خودم گریه میکنم... بدون اینکه حتی یک نفر توی این دنیا از حال و روز اون لحظاتم باخبر بشه... شوهرم رو بینهایت دوست دارم وعاشقشم اونم هیچ چیزی برای من کم نمیذاره نه از لحاظ مهر و محبت و نه از لحاظ مادی...به جز سلام و علیک یک کلمه با جاری هام حرف نمیزنه... همیشه ازم حمایت کرده... همه چیز برام فراهمه... من و شوهرم کاملا به وحدت نظر رسیدیم که حرفهای جاری هام از سر حسادت و بدجنسیه ولی...
ضمن عذرخواهی از نازی به خاطر اینکه پستش رو اشغال کردم و تعهد به اینکه این این امر تکرار نمیشه اما فکر میکنم سوال من با مشکل نازی کاملا در ارتباط باشه... بچه ها توی اون لحظات خفقان آور چیکار باید کرد؟
اگه پستم اسپم هست گزارش بدید حذف بشه... ممنونم.

---

مرسی عزیزم که بالاخره یکی منو فهمییییید...:72::72:
چه فرقی میکنه مشکلمون حل بشه پست من یا شما نداره گلم...
واقعا همینطوره.ببینین من میگم بابا بیخیال ولی واقعا نمیتونم.یعنی دارم خودمو گول میزنم.چون مشکل من اصلا حل نشده است در این رابطه. اینطوری نیست که بگین بشین زندگیتو بکن فکر و خیال نکن.من دارم الان این کارو می کنم ولی یکدفعه یه چیزی میشه که باز دوباره روز از نو روزی از نو.

مرسی واحد جان.درسته همسر منم همه عشقو محبتشو برا من گذاشته خیلی محبت میکنه به طوریکه من بعضی اوقات می فهمم مادرشوهرم زیاد از این کارش راضی نیس ولی همیشه همینطوری بوده.جلوی دیگران همیشه ازم تعریف میکنه.خیلیییی زیاد ناز میکشه و واقعا محبتش واقعیه.ولی من میگم این محبت زیادیش بخاطر اینه که من جایگزین یکی دیگه ام( شاید واقعا اینطوری نباشه ولی از وقتی این موضوعو شنیدم همش این حسو دارم که داره بهم دروغ میگه) یه دفعه شوهرم بهم گفت نازی چرا باورم نمیکنی؟ چرا نمی خوای محبتمو قبول کنی ؟ من فقط بهش گفتم نمی دونم..ولی قبل از این موضوع روز به روز بهش وابسته تر میشدم اما الان بیشتر به خونوادم رو آوردم و همسرم از این موضوع ناراحته.
شیدا جان سلام.
چرا عزیزم ولی از اونجاییکه حرفم یکیه خیلی به چند جلسه نمیرسیده میگفتم نه ،نه بوده دیگه.یعنی خونوادمم خیلی حساس بودن که هر کسی نیاد تو خونه منم چون درس داشتم زیاد اعتنایی نمی کردم.ولی یکی هم که یکی از همدانشکده ای هام بوده خارج از خانواده بوده.همسرم اینو میدونه ولی چون خیلی فرق داشتیم کلا خودم بیخیال این موضوع شدمو اونم رفت پی زندگیش.بهتره بگم کلا خیلی تجربه صحبت خیلی زیاد با خواستگارو نداشتم قبل از همسرم ولی بی تجربه هم نبودم.

راستی مریم جان.بله میدونم اینجا همه به هم برا کمک میان.تو بقیه پست ها کاملا مشخصه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nazi1371

چرا عزیزم ولی از اونجاییکه حرفم یکیه خیلی به چند جلسه نمیرسیده میگفتم نه ،نه بوده دیگه.یعنی خونوادمم خیلی حساس بودن که هر کسی نیاد تو خونه منم چون درس داشتم زیاد اعتنایی نمی کردم.ولی یکی هم که یکی از همدانشکده ای هام بوده خارج از خانواده بوده.همسرم اینو میدونه ولی چون خیلی فرق داشتیم کلا خودم بیخیال این موضوع شدمو اونم رفت پی زندگیش.بهتره بگم کلا خیلی تجربه صحبت خیلی زیاد با خواستگارو نداشتم قبل از همسرم ولی بی تجربه هم نبودم.

---

اگه همسرت بخواد گیر بده، همین مورد خارج از خانواده بودنش، جای گیر داره.
ولی ایشون حرف شما را شنیده و اعتماد کرده و پذیرفته و رفته پی کارش.

دختر دایی ایشونم ازدواج کرده و رفته پی زندگیش.
شما چرا نمی خواهید قبول کنید که یه خواستگار رسمی و ساده و با اطلاع خانواده ها بوده و تمام شده.
خب اگه همسرت و ایشون هر دو می خواستش که ازدواج می کردند. یکی یا هر دو نخواستن که نشده.

نازی جان جواب من کارشناسانه نیست تجربیه...
سعی کن در مرحله ی اول زبان و رفتارت رو در رابطه با همسرت و خانواده اش کنترل کنی... توهین نکن... گذشته رو به یاد همسرت ننداز...
به نظر من کنترل رفتار آسونتر از کنترل افکار هست... فکرت دست خودت نیست حرف و رفتارت که دیگه دست خودته... وقتی درست رفتار کنی و حرف بزنی اونوقت محبت شوهرت نسبت به تو زیادتر میشه و این باعث میشه که باهاش احساس صمیمیت بیشتری بکنی و همین صمیمیت باعث آرامش فکریت میشه... اوایل خیلی سخته...اما تو میتونی گریه کنی و زاری کنی وزندگی رو به کام خودت تلخ کنی یا این موضوع رو بپذیری و در پرتو این پذیرش به درک عمیق تری از زندگی و سرنوشت برسی...
یادمه اولین بار که اینجا تاپیک زدم و مدیر همدردی بهم میگفت وقتی شوهرت خطایی کرد صبر کن یکی دو هفته بگذره بعد بهش بگو من پیش خودم فکر میکردم مگه میشه؟ مگه من میتونم دو هفته یه حرف رو تو دلم نگه دارم و به شوهرم نگم؟.... اما کم کم شروع کردم به تمرین کردن... رفتارام رو کنترل کردم... کمتر به شوهرم غر میزدم... الان جوری شده که واقعا میتونم یه حرف رو یک ماه نگه دارم و بعد به شوهرم بگم...
نازی جان ما انتظار نداریم فردا صبح که بلند شدی دختر دایی شوهرت رو فراموش کرده باشی و دیگه بهش فکر نکنی... من میگم بیا تلاش کن کم کم رفتارهای درست تری از خودت نشون بدی... من اوایل عقدمون تقریبا هر شب گریه می کردم... چون رفتارهای خودم هم اشتباه بود و من هم از دست خونواده ی شوهرم می کشیدم هم از دست خودم...اما الان اون حالت ها خیلی کمتر سراغم میاد چون دیگه رفتار خودم رو اصلاح کردم و از این بابت آرامش دارم...
بلند شو و زندگیت رو بساز... اوایل خیلی سخته... امروز چهار ساعت به اون خانوم فکر کردی هفته ی بعد سه ساعت فکر میکنی ماه بعد دو سه روز یکبار یادش میفتی و عصبی میشی... سه چهار ماه بعد شاید هفته ای یکبار... دو سه سال بعد دیگه اصلا یادش نمیفتی... به شرط اینکه سعی کنی برای شوهرت همسر خوبی باشی و با رفتارهای غلط خودت مشکلات تازه ای به زندگیتون اضافه نکنی...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

اگه همسرت بخواد گیر بده، همین مورد خارج از خانواده بودنش، جای گیر داره.
ولی ایشون حرف شما را شنیده و اعتماد کرده و پذیرفته و رفته پی کارش.

دختر دایی ایشونم ازدواج کرده و رفته پی زندگیش.
شما چرا نمی خواهید قبول کنید که یه خواستگار رسمی و ساده و با اطلاع خانواده ها بوده و تمام شده.
خب اگه همسرت و ایشون هر دو می خواستش که ازدواج می کردند. یکی یا هر دو نخواستن که نشده.

---

بله قبول دارم بهم اعتماد کرد.واقعا آخه اینکارو کرده و تا من دوباره قضیه خواستگاریشو پیش نمیکشیدم اونم این موضوعو اصلا بهم نمیگفت ولی تا من میگفتم با خنده شروع میکرد به دانشگاه دانشگاه گفتن و میگفت تو بگی منم میگم...
و متاسفانه ناراحتی من سر همینه که چرا نخواسته؟اصلا کی نخواسته؟؟؟ شوهرم نخواسته یا دخترداییش؟ اگه یه زمانی بفهمم شوهرم میخواسته ولی اون خانم نمیخواسته نمیدونم اونقدر احمقم
که زندگیمو به خاطرش داغون کنم یا نه؟از من هرکاری برمیاد متاسفانه...هیچ وقت دوست نداشتم شوهرم قبل از من به کسی تعلق خاطر داشته باشه حالام نمیدونم واقعا داشته یا نه؟ ولی این موضوع خیلی اذیتم میکنه.خیلی زیااااااااااد.هرچی بگم کم گفتم.آخه رفتارای خودشونم خوب نیست که آدم بیخیالش بشه بخاطر همین (و علی الخصوص چون اون خانم بلافاصله بعد از این موضوع ازدواج کرد) همش فکر میکنم که عاشق هم بودن:54:یه زمانی و نشده و هر کی رفته سراغ زندگیش.
من این نوع زندگی رو نمیخوااااااااستم دلم میخواست عشق اول همسرم میبودم

- - - Updated - - -

نیکیا جون واقعا کنترل فکر خیلییییی سخته.من الان خیلی از همسرم دور شدم.خیلی زیاد...تا یاد خوبی ها و مهربونیاش می افتم دلم براش تنگ میشه ولی به سرعت این فکرای متاسفانه بد و مسموم باعث دوری هرروزه من از شوهرم میشه.دیشب دفتر خاطرات دوسال پیشمو می خوندم با خودم میگفتم میشه مثل اونوقتا دوسش داشته باشم؟؟ ساده و راحت... دلم براش تنگ میشه ولی نمیتونم دست از ناراحتی این که عاشق بوده باشه بکشم. اصلا نمیدونم بوده یا نبوده؟:302:
من الان حتی با خودم فکر میکنم چی شد که ازدواج کردم؟؟؟!!! من که داشتم درس می خوندم...و اصلا قصد ازدواج نداشتم.ولی باز یاد قضیه مهره مار افتادم.آخه شوهرم مهره مار داره اینو به خودش گفتم.باورت نمیشه در عرض چند ماه توی فامیل ما به چنان محبوبیتی رسید که من اصلا فکرشم نمیکردم.کار منم الان شده همش اسپند دود کردن واسه آقا که چشم نخوره:311: هرجا که میرم همه تعریفشو میکنن....اصلا نمیدونم چرا اینقدر خوبه؟ بهش که گفتم تعارف کرد گفت نه بقیه خودشون خوبن من که کاری نمیکنم.گفتم واسه دختردایی جونتم همینطوری دلبری می کردیییییی؟؟؟؟؟ گفت ناااااازی،نگو اصلا حرفشو پیش نکش این روازی قشنگو بهم نریز.....ولی کو گوش شنوا؟؟!!! اصلا نمیدونم الان چقد دوسش دارم.میدونم دوسش دارم ولی رو دلم و یه عالمه غبار گرفته و دارم دور میشم ازش.... تا یه مقدار ناراحتی میبینم میگم این حتما باز دلش یاد قدیما کرده که دم به دقیقه اینا می رفتن خونه داییش یا اونا میومدن خونه اینا یا باهم می رفتن بیرون...رفت و آمدشون زیاد بود البته الان خیلی کمتر شده.میگم ببین باز دوباره به فکر فلانی افتاده حتما که مهربون نیست نمیبینم که چند دفعه چجوری داغونش کردم.یه دفعه بهش گفتم میدونی تو اصلا تو اولویت زندگی من نیستی؟؟؟؟؟ اونقدر بهم ریخته بود که صدای مامانش دراومد که چی به بچم گفتی اینطوری شده.چند روزه اصلا نخندیده...تو دلم گفتم حرف دل خودشو بهش گفتم؟؟؟ دروغ گفتم؟؟ نه شما بگو دروغ گفتم؟؟؟ اصلا دیگه حوصله خودمو عید و دید و بازدید و البته دخترداییشو ندارم.البته اون که خونه اینا نمیاد ما اگه بریم خونه داییش خانم تشریف داشته باشن و باز........
میدونی از همه چیز خسته ام.خسته......از این همه محبوبیت شوهرم خسته ام.اصلا چه دلیل داره هرکی رو می بینم بهم بگه چقد شوهرت گله.با خودم فکر می کنم من چه شانسی آوردم خدا یکی از فرشته های بهشتیشو نصیب من کرده!!! دلم میخواد برم یه جایی که هیچ کی نباشه .دلم عشق می خواست ولی کووووووووو؟ دخترداییه قبلا برده با خودش.:grief:
بازم میگی اشتباهه؟

سلام دوست گرامی
من فقط همین پست اول خودت را خوندم. اگر تکراری حرف می زنم ببخشید.
لطفا تاپیک زیر را حتما با دقت بخون. من دوباره اون پستهایم را تکرار نمی کنم:
گذشته کسی که میخوام مردش بشم داغونم کرده


فقط بگم چقدر به همسرت بی رحمانه نگاه می کنی؟ دلم براش سوخت.انگار شما عاشقش نیستی! و فقط می خوای او عاشقت باشه... مگه دوستش نداری؟

تصور کن همسرت هنوز ازدواج نکرده بود. بعد میامد اینجا تاپیک می زد که من یه بار خواستگاری رفتم در این حد... آیا نباید دیگه خواستگاری برم؟
اون وقت چی جوابش را می دادی؟ می گفتی دیگه نباید خواستگاری بری؟
اصلا به نظرت آدم تو خواستگاری عاشق میشه؟
به نظر من که نمیشه.ولی شما فرض کن که بشه.خوب؟
مهم اینه که الان عاشق شما باشه. مهم اینه که شما تنها عشقش باشی.... وقتی اولی تو دلش نباشه اون وقت عشق اول و دومی در کار نیست...
اینم بگم تو با طرز برخورد و رفتارت می تونی تنها عشق شوهرت باشی... و این خیلی بچه گانه است که بخواهی رایگان بدون هیچ کاری (و فقط به خاطر نداشتن رقیب برای خواستگاری) عشق همسرت باشی....
پس الکی با رفتارت باعث نشی که همسرت پیش خودش از انتخاب تو خدای نکرده پشیمون بشه و عاشقت نباشه......

عشق واقعی (که اولی و دومی نداره) با رفتارهای خودت به وجود میاد!
اونو در گذشته همسرت جست و جو نکن عزیز

سلام.


می دانی عزیز. یک وقتایی از بس آدم مشکل نداره واسه خودش مشکل می تراشه و بعد شروع میکنه به حلش.


اصلا از دید من حتی اگر هم شوهرت ایشان رو دوست داشتن مشکلی نبود! شوهر شما مثل هر انسان دیگری حق بررسی کیس هایش را داشته! شما با یک انسان آزاد ازدواج کردی زندانی که نگرفتی :18:. شماهم که در آن لحظات وجود نداشتی پس اصلا بحث خیانت و .. منتفی است.

من بودم خوشحالم می شدم که همسرم از بین آدمهای مختلف من را انتخاب کرده! از آن طرف برای همسرمم خوشحال بودم که انقدر دوست داشتنی بوده که بقیه هم دوستش بدارند. یه همچین موجودی هستیم ما:311:



حالا یه توصیه دوستانه:


حالا که فرصت به قول خودت عشق اول همسرت بودن را از دست دادی لااقل تلاش کن فرصت عشق آخرش بودن را از دست ندهی!!


می دانی چرا چون انسانها در دوست داشتن آزاد هستند و حق انتخاب دارند و از آن طرف در جامعه هم قطعا کسانی هستند که قدر محبت همسرت را بدانند. کسانی که توقع عشق اول و دوم و سوم و ان م را ندارند.


می دونی گلم مشکل کجاست. مشکل اینجاست که ما مفاهیم دوست داشتن و عشق را با خودخواهی و وابستگی و ..جابجا گرفتیم. فکر نمی کنیم کسی که همسر ماست قبل از هر چیز یک انسان است. یک انسان آزاد. محبت و صداقت را وظیفه او می دانیم درحالیکه اینگونه نیست.


این پاسخ صداقت همسر شما نیست. خودت با دستان خودت همسرت را به سمت مخفی کاری سوق نده. هر انسانی بحکم انسان بودن ظرفیت محدودی داره.

به هر فکری نباید اجازه جولان داد. هر کاری که انجام می دهیم درست نیست

واسه خوشبختی خودت هم که شده تلاش کن عزیز. :72:

در ضمن هزار تا لایک واسه پست مصباح الهدی و شیدا جان :72:

تجربه ی شخصی خودم رو می گم. توی مباحث روانشناسی رو نمی دونم.
تجربه من می گه ادم می تونه هر بار یه مدل جدید عاشق شه. یعنی اصلا هم مهم نیست که عشق چندم باشی. رابطه جنسی رو نمی دونم مهمه ادم اول باشه ادم یا نه. اما عشق رو تجربه ام اینطور می گه.
یعنی حتی به فرض هم که قبلا ادم عاشق بوده باشه الان می تونه یه شکل جدیدی باشه حسش به همسرش. غیر قابل قیاس با شکل عشقی که قبلا داشته. پس اصلا نیاز نیست فکرت رو روی گذشته بذاری. به جاش با الان و با احساسات بین خودتون دو تا و زندگی ای که داری حوشحال باش و پربارش کن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

سلام دوست گرامی
من فقط همین پست اول خودت را خوندم. اگر تکراری حرف می زنم ببخشید.
لطفا تاپیک زیر را حتما با دقت بخون. من دوباره اون پستهایم را تکرار نمی کنم:
گذشته کسی که میخوام مردش بشم داغونم کرده


فقط بگم چقدر به همسرت بی رحمانه نگاه می کنی؟ دلم براش سوخت.انگار شما عاشقش نیستی! و فقط می خوای او عاشقت باشه... مگه دوستش نداری؟

تصور کن همسرت هنوز ازدواج نکرده بود. بعد میامد اینجا تاپیک می زد که من یه بار خواستگاری رفتم در این حد... آیا نباید دیگه خواستگاری برم؟
اون وقت چی جوابش را می دادی؟ می گفتی دیگه نباید خواستگاری بری؟
اصلا به نظرت آدم تو خواستگاری عاشق میشه؟
به نظر من که نمیشه.ولی شما فرض کن که بشه.خوب؟
مهم اینه که الان عاشق شما باشه. مهم اینه که شما تنها عشقش باشی.... وقتی اولی تو دلش نباشه اون وقت عشق اول و دومی در کار نیست...
اینم بگم تو با طرز برخورد و رفتارت می تونی تنها عشق شوهرت باشی... و این خیلی بچه گانه است که بخواهی رایگان بدون هیچ کاری (و فقط به خاطر نداشتن رقیب برای خواستگاری) عشق همسرت باشی....
پس الکی با رفتارت باعث نشی که همسرت پیش خودش از انتخاب تو خدای نکرده پشیمون بشه و عاشقت نباشه......

عشق واقعی (که اولی و دومی نداره) با رفتارهای خودت به وجود میاد!
اونو در گذشته همسرت جست و جو نکن عزیز

---

ممنونم (گمون کنم) آقای مصباح الهدی
من اون تاپیکو کامل خوندم همچنین داستان شکار میمون زنده رو.خیلی جالب بود.
حرفاتونو همشونو قبول دارم ولی چیزی که هست من از وقتی اومدم اینجا خیلی نسبت به این قضیه بیخیال تر شدم.درسته هیچ کی تو خواستگاری عاشق نمیشه همینطور حرفتونو در مورد اینکه عشق با شناخت ایجاد میشه قبول دارم ولی به اینم اعتقاد دارم بعضی عشقا بدون شناخت تو دل آدم ایجاد میشه.اون آقا هم مثل من سخت گیر بودن یا به قولی کمالگرا.
منم در مورد صداقت همسرم کاملا ایمان دارم.میدونمم تقریبا (ایشالا درست باشه) عشقی نبوده تو دلش حالا ممکنه بخاطر خونواده داییش که آدمای خوبین نظر مثبتی بهشون میداشته ولی بخواد عشقی باشه واقعا میگم من بودم اونو انتخاب میکردم نه اینکه بخاطر حرفایی که خیلی نظر آدمو عوض نمیکنه(آخه خیلی ناراحت کننده نبوده حرفاش به نظر من) بیخیال قضیه بشم.همین اینکه تقریبا سه سال بعد فوت مادربزرگشون که وصیت کردن این اتفاق افتاده. ببینید من مشکلم دیدن دخترداییشه.اگر کسی بود که نمیدیدمش مشکلی نداشتم ولی اینکه تا موضوعو فراموش می کنم دوباره میبینمش ناراحتم میکنه.البته الان حالم خیلی بهتره و هم اینکه رفتار خونواده دایی همسرم بعد دوسال!!! یکم بهتر شده باهام و راحتترم.یعنی از رفتارایی که همه متوجه میشدن و من خیلیییییی ناراحت میشدم الان کمتر میبینم. میدونم همسرم براش مهم نیست وگرنه قبلا خیلی رفت و امد داشتن الان اصلا ولی براش انگار نه انگار.همش میگه با تو خوشم... منم حالا میخوام مشتمو باز کنم.یکم موفق شدم ولی هی یه نیروهایی جلوشو میگیره و دوباره بسته میشه:47:
این خیلی بچه گانه است که بخواهی رایگان بدون هیچ کاری (و فقط به خاطر نداشتن رقیب برای خواستگاری) عشق همسرت باشی.... این حرفتونم خیلی قشنگ بود خیلی روش فکر کردم.ولی اینکه گفتین همسرتو دوست نداری؟ یعنی اینکه من سر این موضوع نتونستم اعتماد کنم به شوهرم ولی اون اعتماد کرده به من.پس اون منو دوست داره من نه... اینطوری نیست نامردیه بخواد این حرف گفته بشه.البته فرشته مهربان هم گفتن اینجور چیزا عشق نیست احساساته گرمه.ولی من که دوسش دارم....:43::43:
خوشحال میشم بازم نظاراتتونو برام بذارین.خوشم اومد از حرفاتون.البته من خودمم دنبال از بین بردن این فکرهای منفیم و از زمانی که گفتم اومدم اینجا خیلی بیخیال تر شدم.

- - - Updated - - -

مهرااد عزیز ممنونم از اینکه نظرتو گذاشتی ولی یه چیزی بگم.منم یه دوستی داشتم خیلی روشن فکر بود مثل شما.یه بار ازش پرسیدم تو خودت یه روزی این اتفاقا برات بیفته که الان همش میگی مهم نیست بازم برات مهم نیست؟جواب درستی بهم نداد.البته من اصلا نمیگفتم اینا برام مهم نیست.اصلا هیچ چی نمیگفتم.درسته.همسر من حق داشته هر گذشته ای که میخواد داشته باشه.البته بگم من از اول بودم آخه ما فامیلیم.ولی همونطور که همسرم در گذشته من اصلا وجود نداشت منم شاید در گذشته اش اصلا نبودم.(من کلا سالی دو دفعه میدیدمش اونم هردوبار تو عید نوروز:311:)ببین من در این مورد حرفی ندارم.میدونم شوهرم می خواسته باهام صادق باشه آخه زمانی این حرفو بهم گفت که من قبلش گفته بودم من تو حریم تو دخالت نمیکنم تو هم تو حریم من.یه چیزایی مال منه یه چیزایی مال تو.ولی اون اینو گفت.میگفت تو خانممی.من هیچ نگفته ای با تو ندارم.ولی در مورد خواستگارای من زمانی پرسید که من دیگه داشتم داغون میشدم اونم یه روز منو برد تو یه پارک خوشگل گفت حالا تو بگو.من اشتباه کردم گفتم ولی دوست دارم تو هم بگی بشه این به اون در.من گفتم ولی تو رفتارش تغییر ندیدم برعکس خودم.(با وجود خواستگار آشنا بازم هیچ حرفی نزد) خیلی عاقلتر از منه.بهش حسودیم میشه...منم بهش افتخار میکنم این همه محبوبیت داره ولی تو فامیل خودشون که اصلا منو تو هیچ چیز شوهرم شریک نمیدونن.ما با همیم دوست دارم منم دوست داشته باشن خب:47: ولی ندارن فقط به بودن ما کنار هم عادت کردن شاید.که البته اونا اهمیتی ندارن برام.
منم دقیقا میدونم جواب صداقتش این نیست....حالام دلیل اینجا اومدنم اینه که زندگیمو متحول کنم اونجوری که آرزوشو روز اول داشتیم ولی ندونم کاری من جلوی خیلی از خوشی های مارو با هم گرفت.احساس میکنم منم عاقلتر شدم :18:
یعنی تو ازدواجم خیلی بچگی کردم ولی تغییراتم تو این دو سه هفته جوری بوده که شوهرمم بهم گفت .
ممنونم می نوش عزیز.حرفات در مورد عشق درسته کاملا.احساسی که داری به یه نفر طبیعتا ربطی نداره به احساسی که ممکنه به یکی دیگه داشته باشی.اصلا حسی که به همسر داری واقعا شیرینه.منم حسمو دوست داشتم ولی روشو یه چیزایی پوشونده.میدونم شوهرم از زمانی مهمه که با منه .من قبل از ازدواج اصلا فکر نمیکردم گذشته برام مهم باشه ولی بعدش دیدم خیلی مهم شد.یه اهمیت بیخود و بیهوده ...داشتم واقعا روز به روز بیشتر ازش فاصله میگرفتم ولی انگار مقرر بود تو این زمان بی هیچ دلیلی با اینجا آشنا بشم و دارم سعی میکنم زندگیمون خوب بشه البته با از بین رفتن این فکرها.چیز دیگه هم هست اینه که با وجود اینکه الان حالم خیلی بهترن ولی همش خواب میبینم که از دستش دادم.اینا خیلی ناراحتم میکنه نمیدونم دلیل این خواب دیدینم چیه.البته از اول ازدواجمون از این خوابا میدیدم ولی الان پشت سر هم این اتفاق میافته.دوست ندارم بخوابم!!نظری دارین لطفا بگین.
منتظر نظرات خوبتون برای تغییرات بیشتر زندگیم هستم.:72::72:

سلام عزیزم من تازه تاپيکتو خوندم خوشحالم که ديدتونسبت به زندگیت عوض کردی این جریانی که شمابه عنوان یه مشکل میدونی تقریبا تو تموم خونوادها هست واصلا نمیشه اسمشو مشکل بزارين امیدوارم با خوندن مطالب این سایت و مقاله های دیگه اینقدر رو خودتون و عزت نفستون کارکنين که اصلا وقتی برای فکر کردن به این موضوع نداشته باشین در پناه خدا موفق باشی عزیزم

سلام نازی جان :72:
خواهش می کنم. من یه دخترم راستی:)

و یه دختر مجرد که در جستجوی همسر آیندشه...
بذار از نگاه خودم بهت بگم...
من خودم خیلی زندگی عاشقانه را دوست دارم و یه جورایی حساسم که تنها عشق همسر آیندم باشم و حتی حساسم که همسر آیندم تنها عشق من باشه...
خب خیلی دوست داشتم حتی فقط همسر آیندم خواستگارم می شد. خب؟
ولی چی شد؟
خانومی که شما باشی من انواع و اقسام خواستگارها را داشتم...
پسر خوب و مومن داشتم.... تحصیل کرده... خارج رفته.... یکی خیلی باایمان بود ولی مثلا تحصیلات منو زیاد دوست نداشت.. یکی خیلی تحصیلات منو دوست داشت ولی باایمان نبود.... یکی عجول بود... یکی به دلم نمی نشست... یکی خانوادش خیلی عالی بود خودش نه یکی برعکس... یکی همه چیزش خوب بود پدر جان مخالف. یکی من مخالف بازم پدرجان مخالف(!)...
خلاصه خیلی مورد بود...
من یه روز به خودم اومدم دیدم عه وا! (با حالت تعجب شدید بخون!) این همه آدم اومد یکیش فقط یکیش همسر من نبود؟
چی شده؟ چرا این جوری شده؟ به قول دوستان چرا مسئولین رسیدگی نمی کنند؟ مگه من دل ندارم؟
مگه من چه گناهی کردم؟ اگر همسر آیندم بفهمه من این همه خواستگار داشتم چی راجع به من فکر می کنه؟ من چه خاکی بر سر بریزم؟
باور می کنه من همه را به چشم خواستگار می دیدم؟ باور می کنه من قلبم را فقط برای او نگه داشتم؟ باور می کنه من همیشه تو دلم حیا داشتم و اجازه نمی دادم از یه حدی بیشتر تو دلم یه آقا را راه بدم؟

اگه بدونه من 10 جلسه با یکی صحبت کردم و نشده؟ باور می کنه همش یه دلیل منطقی داشته؟ باور می کنه وقتی من می فهمیدم به یه دلیل منطقی به هم نمی خوریم جواب منفی می دادم و واقعا اون آقا تو دلم نمی موند! باور می کنه من یه قسمت قلبم مخصوص اونه و فقط وقتی یه خواستگار تبدیل به شوهر شد واردش میشه؟ حتی اگر بدونم خود همسر آیندمه که اومده خواستگاریم؟
(نازی جون من حتی یه خواستگار داشتم که خیلی به من علاقه مند شد ولی باور کن حریمم را خیلی حفظ کردم حتی نذاشتم به اسم کوچیک صدام کنه... تو تحقیق فهمیدم با نامحرم راحته... وقتی فهمیدم تو فیس بوکش چیه... دیگه همه چی برام تموم شد... )

اون موقع من دلم خیلی شکست...
پیش خودم گفتم نه باور نمی کنه... کی باور می کنه من دلم را چه جوری حفظ کردم...
ماه رمضون شده بود... من همیشه سر سفره افطار اول برای همسر آیندم دعا می کردم... قرآن می خوندم ثوابش را می دادم به همسر آیندم...
و تو دلم یه غم بزرگی بود که همسر آینده من چه جوری باور می کنه من این همه خواستگار داشتم ولی فقط قلبم را برای خودش گذاشتم ...
شب آخر ماه رمضون که شد رفتم حیاطمون زیر آسمون... یه چادر دارم به حرم امام حسین متبرک شده اونو پوشیدم و دعا... یه دفعه ای انگار بهم یه جورایی الهام شد برم بشینم برای همسرم نامه بنویسم... برای همسر ندیده ام و بهش حرفهام را بزنم....
اینجاشو خلاصه می گم همه حرفام را بهش گفتم.... و راستش را هم گفتم که من از قبل تو را دوست دارم...ندیده دوستت دارم چون می دونم انتخاب امام رضایی برام...
این وسط برام اتفاقای دیگه رخ داد... که چون مفصله نمی گم... و یه جورایی درک بالایی لازم داره ولی اینو بگم من فهمیدم اصلا از اولش قلبم را باید برای خدا نگه می داشتم وقتی قلبم این موضوع را فهمید دیگه آروم شدم.... می دونی چرا؟ چون دیگه لازم نبود تلاش کنم قلبم توش کسی وارد نشه... لازم نبود تلاشی کنم... خود به خود فقط هر کی خدا خواست را می تونم دوست داشته باشم. قبله عشق را شناختم کیه... قبله عشق فقط خداست و کلمه عشق این قدر مقدسه که فقط وقتی در راستای قبله عشق قرار بگیره می تونیم به این احساسمون بگیم عشق.....
(هست آیین دو بینی از هوس/ قبله عشق یکی باشد و بس)

حالا نازی جون به نظرت احساس موقت به یک خواستگار یا یک دختر را می تونی اسمش را عشق بذاری؟ به نظرت این احساس در راستای خدا بوده؟ من به احساسی که خدا بین زن و شوهر می ذاره می تونم بگم عشق... عشق واقعی و مقدس پیش خداست و فقط او می تونه تو قلب ما بذاره.... و خدا هیچ وقت عشق واقعی را بین دو نامحرم نمی ذاره...
اون احساسات اسمش عشق نیست عزیزم..... (هر چند که احساسی هم نبوده)

حالا نازی جان خودت قضاوت کن... من خواستگار زیاد داشتم... ولی دلم درگیر هیچ کس نیست... آیا من حق ندارم عشق را تجربه کنم؟ آیا پس من عاشق همسر آینده ام نمی شم؟ آیا همسر آینده ام حق داره منو مثل شما قضاوت کنه؟
عزیزم سیستم عشق واقعی با این سیستم های تقلبی خیلی فرق داره.

مطمئن باش همسرت عاشق تو هست... من که مجرد هستم و خوندم یه مردی با این رفتارت هنوز این طور بهت ابراز محبت می کنه متوجه شدم همسرت چقدر دوستت داره...
یه چیزی را راستش را بگم؟ اگه من یه وقت همسر آیندم این جوری راجع بهم فکر کنه احساسم نسبت بهش خیلی کم می شد...
مگه مشکلت این نیست که همسرت عاشق واقعیت باشه... پس یه جوری برایش باش تا واقعا عاشقت باشه... همین جوری که نمیشه...
حتی اگر هیچ وقت خواستگاری نرفته باشه و هیچ دختری را ندیده باشه تا وقتی از عمق قلبت براش احساست را خرج نکنی و به عشق سطحی نگاه کنی همسرت هیچ وقت عاشقت نمیشه... فرقی هم نداره چه هیچ جا خواستگاری نرفته باشه چه صد جا رفته باشه...
ولی وقتی بتونی مزه محبت صادقانه و واقعی را بهش بچشانی حتی اگر قبل تو درگیری احساسی با دختری می داشت(که در مورد شما اینم نبوده!) اون وقت حتما اون احساسات براش رنگ می باخت؛بی مزه می شد و فقط تو توی قلبش می موندی و بس....

موفق باشی نازی جان
قدر همسرت را بدون... من از متنت فهمیدم خیلی مرد خوب و با محبتیه... ناشکری نکنی ها... باور کن ما مجردها دلمون همچین همسری می خواد... تو خودت وقتی مثل من دختر مجرد بودی چقدر آرزوی همون جمله محبت آمیز شوهرت که بهت گفته" من فقط دلخوشیم تویی" را داشتی... اصلا اینو گفتی بهت حسودیم شد.:54: زندگی الانت آرزوی خیلی از خانمهاست... تو این تالار یه گشتی بزن... می فهمی
برا ما مجردا هم این دم عیدی دعا کن:72:

عزیزم مشکلت اینه که همسرت اذیتت نمی کنه
وگرنه میومدی تاپیک می زدی از بس شوهرم بهانه گیره همه می گن این چه شوهریه ؟ روم نمیشه باهاش جایی برم همه جا رو برام کوفت می کنه .... خودشو می گیره و ....
همیشه یا زن یا شوهر وقتی زیاد خوب باشن همسرشون خوشی میزنه زیر دلش و زندگی رو خراب می کنه
متاسفانه با این که خودم اصلا دوست ندارم این راه و روش رو توصیه من به همه :
هرگز کاملا خوب و صادق نباشید تا قدرتون رو بیشتر بدونند

فرشته مهربان ومیرهمدردی لطف کنید یه سری هم به تاپیک مابزنید ماهم به کمک وراهنماییتون نیاز داریم

وای ببخشید هدی جان....:72::72::72:
میدونی؟اگه یک ماه پیش بود همه حرفاتو رد میکردم و میگفتم نه!یک مرد جایی که میره خواستگاری باید طرفشو دوست داشته باشه در غیر این صورت اصلا نمیره خواستگاری.مگه بیکاره؟؟(من همیشه واسه وقت خیلی ارزش قائلم) آخه تقریبا تمام خواستگارامو خودم رد کردم نه این که طرفم بگه نه.و از یک طرف دیگه همیشه حرفای زندایی شوهرم تو گوشم بود که میگفت ما خواستگارای فلانی رو (دخترش رو ) با گریه از در میفرستادیم بیرون:311: حالا چقدش راسته با خدائه. بعد با احتساب این دو مورد همیشه با خودم میگفتم آخه اگه طرفم عشقی داشت و من نمیدیدم خب بیخیال ولی حالا که عشقی داره و مامانه هم اینطوری داره به من میگه در حالیکه اصلا بهم مربوط نیست اینا پس حتما یه چیزی بوده میخوان اینطوری بهم بفهمونن و اصلا حرفای شوهرمو یادم میرفت... بعد کلی بهم میریختم که ای وای باز من این دختره رو باید ببینم خیلی سعی میکردم عادی رفتارکنمو و میکردم ولی چون اون عادی نبود آتیشم تند تر میشدو......کلا قضیه رو احساسی میدیدم البته بگم خونواده شوهرم در این مورد واقعا مقصر بودن.فقط من تقصیر ندارم که....اما الان به حرفات دارم منطقی تر نگاه میکنم.میتونم الان قبول کنم حرفاتو.همچین بخشی توی قلبت رو مطمئنم که شوهرمم تو قلبش داره که به قول خودت وقتی همسرش شده بهم داد. ببین احساس هیچ کسی تو خواستگاری عشق نیست(شایدم باشه اگه واقعا طرفشو بخواد) ولی بیا از نگاه مردی ببین قضیه رو که توی خونه تماما بحث یک نفر بوده باشه.همش بگن فلانی اینطوریه اونطوریه(حتی به منم میگن فلانی اینقدر خانومه،گله که حد نداره،یکی نیست بگه خب من چیکار کنم؟؟!!) همش بحث این باشه که چیکار کرده چیکار نکرده حتی الان که ازدواج کردیم جلوی منو همسرم همش حرف اون خانومه... طفلکی فلان شده بهمان شده... ال شده بل شده...از اونورم خونه دایی شوهرم یجوره دیگه است این موضوع.با این بازم دختر دارن ولی ما که رفتیم فقط ااز این یکی تعریف و تمجید و... ببین در این مورد شاید نظر فرد یکم عوض میشد.شایدم اصلا عوض نشده (شوهرم از همون اول گفت اونو بقیه برام انتخاب کردن) خب با این قضایا بخوای هم بیخیال بشی همیشه یه محرکی داری که نذاره. ولی میگم الان خدارو شکر حالم خیلی بهتره. حرفای شماهم خیلی موثر بود مثل این:
حتی اگر هیچ وقت خواستگاری نرفته باشه و هیچ دختری را ندیده باشه تا وقتی از عمق قلبت براش احساست را خرج نکنی و به عشق سطحی نگاه کنی همسرت هیچ وقت عاشقت نمیشه... فرقی هم نداره چه هیچ جا خواستگاری نرفته باشه چه صد جا رفته باشه...
خیلی دارم رو اینا فکر میکنم و باید رو عزت نفسم کار کنم.یه چیزایی رو تا کسی بهت نگه نمیفهمی با اینکه میدونی این حرفارو.دلم میخواد زندگیم خیلی بهتر بشه.شایدم حکمت فوت عموی همسرم قبل مجلس این بوده که من یه تغییری تو خودم بدم و زندگی شیرینی رو باهم شروع کنیم.
عزیزم اگر چیزی داشتی که بدرد من بخوره پذیرا هستیم:43:
شماهم موقع دعای سال تحویل منو فراموش نکن...:72:برای بهتر شدن زندگیم و دلگرم شدن شوهرم...حالا باید رو اینا بیشتر کار کنم اگه اون موضوع کامل فراموشم بشه:72:ایشالا که شمام خوشبخت بشی خانومی:18::18::227:

- - - Updated - - -

سلام زندگی عزیز امیدوارم حالت خوب باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

همیشه یا زن یا شوهر وقتی زیاد خوب باشن همسرشون خوشی میزنه زیر دلش و زندگی رو خراب می کنه

---

شاید و این خیلی بده خیلی بد.ببین یه وقتایی آدم خودش میفهمه داره بیراهه میره ولی باید بره بره تا خودش خسته بشه و بفهمه داره اشتباه میره.در مورد منم این صدق میکنه.من حالا میخوام تغییر کنم.فهمیدم اشتباهه....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

متاسفانه با این که خودم اصلا دوست ندارم این راه و روش رو توصیه من به همه :
هرگز کاملا خوب و صادق نباشید تا قدرتون رو بیشتر بدونند

---

نگو این حرفو دلم گرفت...یه چیزی بگم؟!! ولی قدر آدم خوبو صادقو همه میدونن ولی ممکنه اونی که از همه بهت نزدیک تره یکمی به این همه خوبی حسادت کنه.من همیشه به شوهرم حسودیم میشه...همیشه احساس میکنم ازش پایینترم.بیا اینطوری به قضیه نگا کن.شاید من اینطوری میخوام توجهشو بیشتر جلب کنم و یا میخوام بگم نه اونطوریام نیست که فکر میکنی درحالیکه خودم یقین دارم چرا دقیقا همونطوریاست. من آدم ناشکر و بدی نیستم فقط نمیدونم تو زندگی باید چیکار بکنم.ببین از شوهرداری هیچی نمیدونم.از انتظارات مرد زیاد نمیدونم.خب من باید مطالعه ام بره بالا با اینکه تحصیل کرده ام ولی فکر میکنم تو دوران بچگیم موندم.در این موردم خیلیییی احساسی و بچگانه عمل کردم ولی دارم عوضش میکنم.بالاخره یه جایی منم باید بزرگ بشم.اگر مطلبی داری که کمکم کنه ممنونت میشم.سال تحویل مارو در نظر داشته باش عزیزم:72:

خواهش می کنم نازی جان :72:

ببین شما یه اشتباه دیگه هم داری... شما به حرفهای دیگران خیلی بها می دین.... بذار دیگران هر چی دلشون می خواد بگن... تو اگر بخوای حرف هرکس را به دل بگیری و روی حرف هرکس فکر کنی یه وقت می بینی چندین سال از عمرت گذشته و خودت زندگی نکردی و همش رو حرف این و اون فکر کردی....

ببین این دیگران شامل گروه های زیر هستند:
1) آدم های خیلی خوبی هستند و قابل اعتمادند و صلاحیت مشاوره را دارند و حرفشون را می تونی در نظر بگیری...
2) آدم های خوبی هستندها ولی صلحیت مشاوره ندارند. یا خیلی نمیشه رو حرفشون حساب کرد... یا آدمهای ساده ای هستند و حرفشون براساس منطق نیست . خلاصه یه چیزی می گن متوجه نیستند چه تاثیری می تونه رو زندگی یه نفر بذارن... یا هرچی به دهنشون هم برسه یا از ذهنشون برسه می گن.
3) آدم های حسوووووووود که به شدت ازشون بپرهیز... این آدمهای حسود هم کم نیستند... باور کن بعضی ها چشم دیدن خوشبختی کسی را ندارند. همین که مثلا می بینند خونه خودشون گرم نیست دلشون می خواد خونه دیگران هم گرم نباشه... می بینند شوهرت دوستت داره دلشون می خواد شوهرت دوستت نداشته باشه... می بینند مثلا شوهرت دخترشون را نگرفته یا دختری که بهش معرفی کردند را نگرفته زورشون میاد... هی می خوان تیکه بندازن... هی می خوان بگن دیدی ما گفتیم...

4) آدم های فضول و مداخله گر... آدم های پر رو.... آدمهای بی فکر ووو

خلاصه نازی جان آدم ها گروه های زیادی هستند... فقط هم گروه اول می تونه نظرشون برات مهم باشه و من فکر نمی کنم همچین آدمهایی چنین حرفهای بی منطقی بزنند و اصضلا چنین آدمهایی زیاد نیستند...

نتیجه این که حرف مردم را نباید بهشون بها بدی... چون بهایی نداره! ول کن....
هروقت از اون دختره گفتند بی خیال باش... اتفاقا تو هم تایید کن. بگو عه... آره دختر خوبیه... ان شاالله خوشبخت بشه بعد کار دیگه انجام بده... لازم نیست خودت را درگیر کنی... شما تحصیل کرده ای نباید به حرفهای خاله زنک بازی بها بدی عزیزم...

بعد نازی جان به خودت بگو همسرم خواستگاری هر کی رفته؛حتی هزار جا هم رفته آخرش منو پسندیده و چقدر هم خوش سلیقه بوده!
منم که هر کس را نمی پسندم!کلی خواستگار داشتم که پسندیدم... پس همسر من تکه!سلیقه من حرف نداره! اگر هم جایی خواستگاری رفته مهم نیست.. اگر آنها نپسندیده باشند مهم نیست.... چقدر آدمهای بد سلیقه ای بودند که همسر منو نپسندیدند! البته دستشون درد نکنه که نپسندیدند و همسرم قسمت من شده....

ببین نازی جان الان به نظرت همسر آینده من چی کار می کنه؟
خب بی کار که نیست... هست؟
حتما بنده خدا همش داره خواستگاری می ره... راستش من خیلی نگرانشم طفلی حتما خسته هم شده مثل من :) حتما امسال سر سفره هفت سین می گه خدایا من دیگه خسته شدم از بس خواستگاری رفتم...لطفا رسیدگی کن... یه معجزه ای بکن.. یه نوری نشون بده... کل تهران را زیر و رو کردم..... پس چرا هیچ کس قسمت من نمیشه؟!
احتمالا بعضی دخترهای بد سلیقه با آی کیو پایین همسر آینده عزیز منو رد می کنند!
ولی من از اون دختری که همسر منو نمی پسنده و باعث میشه که من زودتر بهش برسم خیلی خیلی تشکر می کنم و دعا می کنم بنده خدا را چند جلسه نکشونه همون اول زود جواب منفی بهش بده تا زودتر همسرم بیاد خواستگاری من... :227:

مهم هم نیست چقدر تو خونشون الان بحث اون دختره باشه..... بذار این قدر اعصابش از دست این خواستگاری رفتن ها خورد بشه( مثل من!!!) تا وقتی من خانومش شدم قدر منو بدونه! بفهمه به چه آرامشی رسیده! آدم چیزی که سخت بدست بیاره آسون از دستش نمی ده! من براش بیشتر ارزشمند می شم... تو دلش نمی گه کاش یه دو نفر دیگه را هم می دیدم... می فهمه بین همه دخترا من چقدر بیشتر بهش می خوردم....
بعد یکم هم با تجربه میشه و از تجربه اش استفاده می کنه تا از هفت خان من عبور کنه....
آره نازی جون فرقی نداره برای من... اصلا چه معنی داره من این همه از خواستگاری خسته بشم بعد همسر آینده مفتی مفتی تو خواستگاری اول به نتیجه برسه؟ بالاخره اونم باید اندازه من سختی بکشه دیگه :))
باید با تجربه هم باشه تا اصلا بتونه از هفت خان من عبور کنه یا نه؟ باید آب دیده بشه به هر حال :)
لطفا براش خیلی دعا کن...

سلام هدی جون.مرسی از نظراتت.
آره متاسفانه.من فکر میکنم مشکل پیدا کردم دیگه بس که در مورد حرفا و کارای اونا فکر کردم.به خودم بود شاید زودتر ول می کردم ولی مثلا مامانم میگن دیدی چیکار کردن؟ خاله هام هرکدوم نظرشونو میگن.اینا افرادین که من خیلی دوسشون دارم بعد وقتی اینطوری میشه منم بیشتر ناراحت میشم هی با خودم میگم باز آبروم منو بردن.باز فلان کردن باز بهمان کردن....خودمم دیگه اینطوری واقعا خسته شده بودم دیگه بخاطر همین این آخریا یا جایی نمیرفتم یا اگه می رفتم نهایت تلاش خودمو میکردم که بیخیال شم ولیییییی......
ببین واقعا نظرت در مورد همسر آینده ات اینه؟خیلی باحاله...من اصلا هیچ وقت اینطوری فکر نکردم.اصلااااااااااا... ببین در مورد فامیلم همین حرفا رو میزنی.مثلا اگه شوهرت از مثلا دخترداییش خواستگاری کرده باشه(حالا به قول خودش آشنایی!!) بعد تو بفهمی بعد ببینیش چیکار می کنی ؟بازم توجهی نمیکنی؟ بازم میگی بیخیال؟ الان اگه ما تو عید رفتیم دیدنشون دخترداییه هم بود من چکار کنم؟خوشم نمیاد باهاش حرف بزنم.اصلا ببینمش....
آقا یه چیزی بگم؟ خیلی حرفات جالب بود.خوشم اومد.یعنی داشتم میخوندم ها احساس میکردم چقدر راحتتر شدم.اینطوری خیلی بهتره خیلییییی بهتر...."بهتر که نپسندیدن.زود جواب منفی بدن زودتر بیاد خواستگاری من.چه بدسلیقه بودن که نپسندیدن..." ببین من برا اینا خودمو میکشتم....یعنی اگه می فهمیدم یه درصد شوهرم مثل بقیه خواستگارای طرف بوده(به قول مامانش البته) که بخواد هی پیگیری کنه هی بر ه بیاد...الان با اینکه یه زنگ الکی زده و خودش نخواسته اینکارارو میکردم وای به حال اون روزمون....چقد خدا منو دوست داره...:43:
و اصلا اینطوری فکر نمیکردم.چقد نظرت خوب بود.ببین اگه اینطوری باشه چی میشه..... بگی آره دیگه زودتر پاشه بیاد دیگه قسمت من....مرسی خیلی احساس بهتری دارم.البته این موضوع به نظر خیلیااا احمقانه است ولی برا من عذاب آور شده بود اما شما تنها کسی بودی که به جای اینکه هی بگی بشین زندگیتو بکن.این فکرارو بریز دور.تو از بی مشکلی مشکل تراشی می کنی...به جای اینا باهام خواهرانه صحبت کردی عزیزم.:72::72:و راستش رو بخوای خیلی احساس بهتری دارم.به حرفات فکر می کنم آرامش میگیرم.دیگه خیلی کمتر خوبیهای شوهرمو میدیدم.ببین خیلیییی اذیتش کردم.کاش دو سالمون اینطوری نابود نمیشد.و هیچ وقت نمیگفتم فلانی قسمت منه همش میگفتم کاش بیشتر فکر می کردم:81:
این حرفارو اصلا نمیزدم ولی اینا رو که میگی حس آرامش دارم.ایشالا شمام به اونی که می خوای زودتر برسی و خوشبخت بشی:323::72::72:

سلام
خوشحال که داری تغییر میکنی و به فکر زندگیت هستی...عزیزم من توو این چند وقتی که با تالار آشنا شدم خیلی چیزا یاد گرفتم دوستای خوبی پیدا کردم الان مشکل بزرگی توو زندگیم ندارم خدارو شکر ولی هرروز به اینجا سر میزنم تا چیزای بیشتری یاد بگیرم و از حال دوستام با خب بشم...من از ته قلبم واسه تک تک بچه های همدردی دعا میکنم این و از ته دلم گفتم چون واقعاً مدیونشونم...به توام پیشنهاد میکنم از همدردی جدا نشو به شوهرت از ته قلبت عشق بورز حرفای دیگران و کهه میخوان آفت زندگیت بشنو گوش نکن...
سال پر از عشق کنار همسرت واست آرزو دارم گلم...:43:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آبی آسمان

سلام عزیزم من تازه تاپيکتو خوندم خوشحالم که ديدتونسبت به زندگیت عوض کردی این جریانی که شمابه عنوان یه مشکل میدونی تقریبا تو تموم خونوادها هست واصلا نمیشه اسمشو مشکل بزارين امیدوارم با خوندن مطالب این سایت و مقاله های دیگه اینقدر رو خودتون و عزت نفستون کارکنين که اصلا وقتی برای فکر کردن به این موضوع نداشته باشین در پناه خدا موفق باشی عزیزم

---

آره عزیزم قبول دارم که مشکل نیست منم فکر می کردم عجب آدم سختگیریم من؟؟!!!ولی وقتی اینجا یه چرخی زدم دیدم مثل من کم نیست متاسفانه.کاش همه ما جنبه های مهم تر زندگی رو در نظر بگیریم نه این مسائل پیش پا افتاده وعادی رو که برای هرکسی اتفاق میافته....

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohi

سلام
خوشحال که داری تغییر میکنی و به فکر زندگیت هستی...عزیزم من توو این چند وقتی که با تالار آشنا شدم خیلی چیزا یاد گرفتم دوستای خوبی پیدا کردم الان مشکل بزرگی توو زندگیم ندارم خدارو شکر ولی هرروز به اینجا سر میزنم تا چیزای بیشتری یاد بگیرم و از حال دوستام با خب بشم...من از ته قلبم واسه تک تک بچه های همدردی دعا میکنم این و از ته دلم گفتم چون واقعاً مدیونشونم...به توام پیشنهاد میکنم از همدردی جدا نشو به شوهرت از ته قلبت عشق بورز حرفای دیگران و کهه میخوان آفت زندگیت بشنو گوش نکن...
سال پر از عشق کنار همسرت واست آرزو دارم گلم...:43:

---

سلام عزیزم.
منم خیلی خوش شانس بودم با اینجا آشنا شدم آخه خیلی اتفاقی بود.بدیش اینه که زندگی همه پر از ااین آفت های زندگی خراب کنه.حالا یکی محل نمیذاره یکی هم مثل من روزای عمرشو بخاطرشون هدر میده و بعد پشیمون میشه.

ایشالا امسال شما و همه بچه های همدردی پر از عشق و صفا و محبت باشه عزیزم:72::72::72:

سلام نازی جان
عیدت مبارک!:72:
ببخش تاپیکت چون دم عید بود؛ بعد عید به کلی یادم رفت!!!
خیلی خیلی خوشحال شدم که مشکلت (البته مشکل که نه! مساله ذهنیت) حل شده و جوابش را تا حدود زیادی گرفتی...
حالا می دونی چی شد یاد تاپیک شما افتادم؟
عاقا ما تو این ایام که عید دیدنی می ریم یا مهمون میاد خونمون؛ بعضی بحث ها را جع به ازدواج و خواستگاران اینجانب(!) شنیدم!
حالا این بحثها به مزاق من خوش بود یا نبود بماند!
چقدر خوب شد برای تو قبلا نوشته بودم که آدم ها چند گروه هستند و فقط باید به حرف های یک گروه بها داد! خلاصه که سعی کردم به همون حرف خودم عمل کنم.... اگرچه در نظر نگرفتن یا نشنیده گرفتن بعضی حرف ها گاهی سخت است ... و دل من گاهی موقت می شکست! (خب شد قبلش این موضوع شما تو تاپیکت برام پیش اومده بود؛) .)
بعد می دونی به یه نتیجه جالب هم رسیدم!
حالا نتیجهه چی بود؟
این بود که بقیه فکر نمی کنند که حرفشون می تونه چقدر موثر باشه و همین جوری حرف می زنند! و دو دقیقه بعدشون هم یادشون می ره چی گفتند! فقط جهت خالی نبودن عریضه صحبت می کنند! و اگر ما بر اساس همین حرفها بخواهیم عمل کنیم و یا تصمیمی بگیریم بعد اشتباه کنیم و بگیم خاله جون شما این جوری گفتین. فکر می کنی چی می شنوی؟ خب عزیزم تو دختر بالغی بودی می خواستی فکر کنی( یعنی به من چه)...
دقیقا همون حرف شیطان... عاقا شیطان هم فقط با ما حرف می زنه دیگه(به قول خودش وسوسه!) اون دنیا که می گیم شیطان باعث شد من اشتباه کنم. شیطون می گه من فقط وسوسه کردم.تو خودت عمل کردی.به من ربطی نداره...

خلاصه که آخرش این خود ما هستیم که مسئولیم! نه شیطان و نه دیگران!

هیچی دیگه نازی جان می خواستم بگم این برات تجربه ای بشه که الان که دو سال گذشته و افسوس دو سالو می خوری! نکنه 20 سال از زندگی مشترکت بگذره و افسوس بخوری که چرا تحت تاثیر حرفهای دیگران قرار گرفتی!!!
این دیگران خیلی رو حرفشون فکر نمی کنند. از روی عمد یا قصد هم نیست ها! ما خودمون هم ممکنه برای کسی جزء همین دیگران باشیم! خلاصه شنونده باید عاقل باشه.... (هرچند کاش گوینده هم عاقل بود!)

به نظر من تو وقت آزاد زیادی داری که فکرت مشغول چنین چیزهایی میشه. حتما برای خودت در زندگی جدای از زندگی زناشوییت برنامه ریزی شخصی هم داشته باش...
مثل اون میمونه(که تو لینک اول بهت معرفی کردم) روی مسائل بی اهمیت و حرف مردم مشتت را قفل نکن!

************
بعد هم راجع به نگاهم به مساله همسر آینده و خواستگاری پرسیدی....
خب همسر آینده من اگر بخواد برسه به خواستگاری من باید چند تا خواستگاری دیگه هم بره تا به من برسه دیگه! بیچاره کار خلاف شرع نمی کنه که! سراغ دوست دختر نمی ره که بخوام سرزنشش کنم! (اگه بره من قبول نمی کنم) از راه منظقی داره موردهایش را بررسی می کنه! مثل من.
اگر مثلا همسر آینده من خواستگار دختردایی اش هم بود و من دختردایی اش را می دیدم اهمیت نمی دادم! شاید می گفتم کسی که باید الان ناراحت باشه اونه!نه من.... چون من که خیلی خوشبخت شدم! همسرم هم که باید از خداش باشه که منو پسندیده! (اعتمادم چسبیده به سقف ها!:دی) خلاصه دلم براش می سوخت شاید ... ولی مهم هم نبود قسمت نبوده دیگه.تازه برای همسرم چقدر هم خوشحال می شدم چون ازدواج فامیلی مشکلات خاص خودش را داره.چه از نظر ژنتیکی فرزندان و چه از نظر خانوادگی و خدا را براش شکر می کردم!....
خلاصه خیلی سر سری و مثل یه مهمون معمولی باهاش برخورد کن... بدون هیچ حساسیتی... جلوی مادر شوهرت هم راجع بهش هیچ حساسیتی نشون نده...
تازه دختردایی همسرت هم که مزدوجه که الهی شکر! ببین اون الان داره زندگیش را می کنه و اصلا تو این باغها نیست ولی تو بی خودی به این موضوع بها می دی ها..... الان همش داره به همسر خودش فکر می کنه و نه به شوهر تو! شوهر شما هم الان همش درگیر شماست...
مردها هم خیلی زود این مسائل براشون حل میشه... شما بهترین همسر براش باش تا روزی هزار بار خدا را شکر کنه که با دختردایی اش ازدواج نکرده و خدا چقدر دوستش داشته!
برای مادر شوهرت هم عروس خوبی باش تا خدا را شکر کنه که تو انتخاب پسرش بودی نه دختر برادرش...
راه منطقی اینه و جواب می ده. فکر بی خود فقط باعث دوری و سردی روابطتت میشه... حرفهای مادرشوهرت هم همون حرف مردمه! منظوری نداره! نشنیده بگیر.... ما دیگه بزرگ شدیم باید بدونیم به چه حرفهایی بها بدیم و چه حرفهایی نه!

این تجربه را جدی بگیر برای باقی عمرت.:72:
موفق باشی
عیدت هم مبارک!

سلام عزیزم
عید شماهم مبارک:72::72:
من راستش رو بخوای خیلی دختر خوبی شدم:18: عزیز ما یه مهمونی دعوت بودیم اون خانومم بود خلاصه اینکه اولین جایی بود که من بودم ،شوهرم بود ،اونم بود و من اینقدر راحت برخورد میکردم.... خیلیییییی خوب بود خودم کیف کردم...:43: البته ناگفته نماند رفتار شوهرم فوق العاده عالی بود(همیشه همینطوریه البته) همیشه خیلی به من اهمیت میده اون خانومم طبق معمول به من محل نمیذاشت:18: نه حرفی نه برخوردی...جواب سلام و خداحافظی مارو هم که کلا نمیده خودشو راحت کرده:311: و مادرشوهرمم که مثل همیشه خیلی قربون صدقه این خانوم شد اونجا... ولی من خیلی حالم خوب بود و همینطور حال شوهرم.باورش نمیشد اینقدر خوب باشه اون شب.مثل پروانه دورم می چرخید طوری که احساس میکردم بهتره یکم کوتاه بیاد تا بقیه مزدوجین جمع خدایی نکرده حسادت نکنن چشم بخوریم:311: نگاهش شده بود مثل اونوقتایی که دعواهامون کمتر بود ...پر از محبت:72:
خلاصه اینکه من به حرف کسی دیگه محل نذاشتم... رفتاراشونم که دیگه عادی شده برام
البته هنوز رفتار این خانم برام نامفهومه با بقیه آخه خیلی بهتر برخورد میکنه ولی با من اصلااااا..حتی یه جا من توی اتاق رفته بودم لباسمو مرتب کنم تا جلوی در اومد هااا منو که دید برگشت رفت... خب بالاخره ناراحت میشم از این کاراش دیگه..بخوام بگم زیاده اینجور مسائل و من هنوز نفهمیدم چراااااا واقعا به نظر شما چرا اینطوریه؟؟طبیعتا عادی که نیست اونقدر که مامانم حتی حساس شدن به این رفتارا.ولی حرف ایشونم اینه که بیخیالش بشم میگن اون خودشو مضحکه عام و خاص کرده علی الخصوص در مورد مجلسمون ...هم آدم حرص میخوره هم از این بچه بازیا خندش میگیره...ولی خب دیگه به قول مامانم بخاطر شوهرم باید تحمل کنم دیگه این رفتارا میخواست عوض بشه تو این 2 سال شده بود.
اما شوهرم لیاقت یه زندگی خوب رو داره همینطور من...
از شما دوست گلم هم ممنونم که کمکم کردی خداییش مهمونیه بهم چسبید.اولین مهمونیه با آرامشم بود اونجا ;)))
ایشالا سالی پر از خوبی داشته باشی عزیزم:43::72::72:

سلاااام
براوو :104::104::104:
خیلی خوب بودی...
خیلی خوشحال شدم. حتما یه اسفند دود کن... ؛)
ببین این دلیل دختر دایی همسرت خیلی مهم نیست ولی من که فکر می کنم احتمالا همون طور که خودت گفتی همسرت بهشون جواب منفی داده و اون راضی نبوده از جواب همسرت. خب حالا هم یه جورایی این موضوع ممکنه ناراحتش بکنه!
مادر شوهر شما هم احتمال داره به خاطر این موضوع و اینکه در ذهن برادرزاده اش این نباشه از نظر او دختر شایسته ای نبوده و نظرش نسبت بهش بد نیست همش دلش می خواد براش جبران کنه و هی تعریفش را می کنه که یعنی من تو را دوست دارم... تو خوبی... ولی خب قسمت نبوده... که خلاصه جلوی برادرش یا برادرزاده اش احساس شرمندگی نکنه و اینکه پسرش قبول نکرده معنیش این نیست ما با شما بدیم...

به نظر من اصلا از نظر اخلاقی درست نیست همسر شما جلوی این خانم به شما این جوری تابلو محبت کنه! ببخشیدها که رک می گم.دوستیم دیگه! شاید این معنی را تو ذهنش تداعی بکنه: دماغ سوخته! یا دلت بسوزه! یا... (نمی گم منظور شما این بوده ها!نه!اصلا... می گم این تو ذهنش بیاد)
ممکنه بنده خدا از زندگی الانش راضی نباشه یا راضی باشه ها! ولی مقایسه با زندگی شما کار دستش بده!
اون وقت اون آدرس همدردی را بلد نیست که بیاد بهش بگیم بی خودی فکر نکن!الکی مقایسه نکن که!

به هرحال او هم دیگه انتخابش را کرده و مزدوجه خدا را شکر و این خیلی خوبه چون اگر مجرد بود یکم ممکن بود از رفتارهاش برداشتهای بدی بشه ولی الان احتمالا همون احساسات تحقیر بهش دست داده و بروزش این شکلیه.

من می گم شما رفتار مادرشوهرت را به پای همین موضوع بذار که می خواد برادرزاده اش ازش دلشکسته نباشه...
رفتار دختردایی همسرت را هم براین اساس بذار که بنده خدا ممکنه همچین حس هایی بهش دست داده باشه یا حس تحقیر و پسندیده نشدن یا... (خلاصه ما که تو دلش نیستیم. ولی گناه داره). باهاش مثل یه مهمون معمولی باش.

اما از اون طرف هم حواست به همسرت باشه... به احترام مادرشوهرت هم باشه... اما در عین حال شاید خوب باشه که خیلی غیر مستقیم راجع به تاثیرات حرف مردم(منظورم همین مباحثی که به طور کلی عنوان شد) بزنی و بگی که دوست داری زندگیتون کاملا مستقل باشه و حرف مردم توش اثر نذاره.و بهش بگی که فقط نظر همسرت برات مهمه و او هم دوست داری این طوری باشه و نباید بذارین که هرچی تو زندگیتون تاثیر بذاره...

بعد هم ان شاالله زود تر برید سر خونه زندگیتون... گاهی این طولانی شدن دوران عقد هم اطرافیان و هم خود عروس و داماد را نسبت به بعضی مسائل حساس می کنه...

خوشبخت باشید :72::72::72:

واقعاااااااااا خوشحال شدم و با خوندن متنت آرامش پیدا کردم
دو دستی بچسب به همسره خوبت و خوشبختیت

سلام عزیزم عيدشمام مبارک

آفرين دختر خوب کارخیلی خوبی کردی عزیز م
امیدوارم تو همه زندگیت موفق باشی عزیزم
اینم بگم
طبیعیه که رفتارش باشما فرق میکنه مطمئنم الان تعریف شوهرتون پیشه اون میکنن همچنین رفتارش با شما......
اونم ازروی حسادتم شده ميخاد اینجوری شمارواذيت کنه و بيشترخودشونشون بده،
من اگه جای شما باشم گلم اگه مادر شوهرم ازش تعریف کردهمون موقع منم باهاش هم کلام میشم خوبيهاشو تأیید میکنم و خصوصیات بهتری که در موردش میدونم اونارم عنوان میکنم حتی اگه شوهرم هم اونجاباشه بزاراونقدرروحت بلند باشه که فقط باتعريف و تحسین دیگران حتی اگه طرفت دشمنت باشه خودتو تو دل دیگران جابدي
تاوقتی که حساسیت نشون بدی و برات مهم باشه نه تنها چیزی درست نمیشه همه چیزم خراب میکنی
به زندگی وشوهرت بچسب تاپيکاي بقیه بچه‌ها رو بادقت بخون تا بیشتر نسبت به شوهرت اميدواربشي وقدرشو بدونی واز تجربیات دوستان تو زندگیت استفاده کنی
موفق باشی خواهرگلم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

مادر شوهر شما هم احتمال داره به خاطر این موضوع و اینکه در ذهن برادرزاده اش این نباشه از نظر او دختر شایسته ای نبوده و نظرش نسبت بهش بد نیست همش دلش می خواد براش جبران کنه و هی تعریفش را می کنه که یعنی من تو را دوست دارم... تو خوبی... ولی خب قسمت نبوده... که خلاصه جلوی برادرش یا برادرزاده اش احساس شرمندگی نکنه و اینکه پسرش قبول نکرده معنیش این نیست ما با شما بدیم...

---

سلام عزیزم
مرسی گلم. نمیدونم راستش اینطوری بهش نگاه نکرده بودم.من همیشه با خودم میگفتم اینا می خوان حرص منو دربیارن وگرنه دلیل نداره بین این همه دختر برادر فقط یکی اینقدر مهم باشه.شایدم اینطوری باشه که شما میگی...آدم اگه یکم به قضایا مثبت تر نگاه کنه دنیا شیرین میشه بخدا. من همش دنبال ایراد گرفتن بودم یا قهر و دعوا.از شوهرم ناراحت میشدم اولین کارم این بود که باهاش بد حرف میزدمو قهر میکردم.ولی تاپیکای خانم سوده رو که خوندم فهمیدم چقدر کار اشتباه زیاد میکردم.منم مثل سوده جون (البته قدیمش) عجولم و بعضی مواقع پر از عصبانیت.اون تاپیکا خیلی به دردم خورد همینطور حرف های شما دوستای گلم...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

به نظر من اصلا از نظر اخلاقی درست نیست همسر شما جلوی این خانم به شما این جوری تابلو محبت کنه! ببخشیدها که رک می گم.دوستیم دیگه! شاید این معنی را تو ذهنش تداعی بکنه: دماغ سوخته! یا دلت بسوزه! یا... (نمی گم منظور شما این بوده ها!نه!اصلا... می گم این تو ذهنش بیاد)

---

نه خداروشکر همسرم همیشه اینقدر با محبته.بخاطر همین اگه یکم خسته باشه یا حوصله نداشته باشه باز من ناراحت میشم که تو منو دوست ندااااااری!!!:81: آخه همون فکرایی که قبلا گفتم تو ذهنم میومد همیشه. کلا با من تو جمع خونوادگیشون خیلی خوب بوده همیشه.خوب صحبت کنه باهام حتی خوب صدام بزنه...بخاطر همین کاراش خیلی دوسش دارم:43:(البته جدای از خودش که خوبه) به خاطر همین میگم محبتش برای من تابلو نبود آخه همش همونه ولی این اواخر تنش های بینمون خیلییی زیاد و خیلی شدید شده بود.دیگه اصلا حوصله محبت نداشت وقتی هم خونه فامیلاش می رفتیم کلی بهش غر میزدم(سر همون مسئله ای که گفتم) یه داستان مرده و واقعا به نظر شوهرم بی اهمیت رو هزار بار تکرار میکردم و خیلی چیزای دیگه..هی میگفتم تو اینطوری گفتی منظور داشتی.اون کارو کردی منظور داشتی..همه هم مربوطه به دختردایی!!ولی واقعا بخاطر همون تغییراتی که خودشم بهم گفت نازی واقعا تغییر کردی یکم خیالش داره راحتتر میشه(فکر کنم هنوز شک داره به خوب بودنم) من البته قبل مهمونی کلی استرس داشتم که چی میشه باز ولی اونجا واقعا دیدم خیلی حالم بهتر از قبله.فکر کنم خود شوهرمم استرس داشت که باز بعد مهمونی چه فیلمی میخوام براش در بیارم:311:خلاصه اینا رو گفتم که بگم اگه میخواد این فکرا تو ذهنش بیاد همش باید این فکرارو بکنه.بهتره بشینه زندگیش رو بکنه و به ماهم کاری نداشته باشه :18:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

رفتار دختردایی همسرت را هم براین اساس بذار که بنده خدا ممکنه همچین حس هایی بهش دست داده باشه یا حس تحقیر و پسندیده نشدن یا... (خلاصه ما که تو دلش نیستیم. ولی گناه داره). باهاش مثل یه مهمون معمولی باش.

---

نمیدونم. ولی فکر کنم همین باشه که میگی.آخه دلیل دیگه ای نداره بعد گذشت چند سال...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

اما از اون طرف هم حواست به همسرت باشه... به احترام مادرشوهرت هم باشه... اما در عین حال شاید خوب باشه که خیلی غیر مستقیم راجع به تاثیرات حرف مردم(منظورم همین مباحثی که به طور کلی عنوان شد) بزنی و بگی که دوست داری زندگیتون کاملا مستقل باشه و حرف مردم توش اثر نذاره.و بهش بگی که فقط نظر همسرت برات مهمه و او هم دوست داری این طوری باشه و نباید بذارین که هرچی تو زندگیتون تاثیر بذاره...

---

چشم عزیزم:43:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

بعد هم ان شاالله زود تر برید سر خونه زندگیتون... گاهی این طولانی شدن دوران عقد هم اطرافیان و هم خود عروس و داماد را نسبت به بعضی مسائل حساس می کنه...

---

ما میخواستیم بریم ولی نشد(به علت فوت عموی همسرم عقب افتاد) واقعا خودم که خسته شدم.شوهرمم از همون اول هی میگفت بیا بریم دیگه ولی بخاطر درس من و کار خودش (تولید کننده اس) که زیاد بود یه مدت واقعا نمیشد.همین حساسیت رو که میگی من دارم با همه وجودم متاسفانه احساس میکنم.تو خونواده خودم.شوهرم و خودمون.ولی خب به احترام پدرشوهرم نمیشه چیزی گفت هنوز مشکی تنشونه!!!البته از یه طرف بهتر که نشد چون مشکل کاری براش پیش اومد و کلی ضرر کرد و الان داره تغییر شغل میده.دعا کنین کارجدیدش خوب باشه قبلیه خیلیییی پرزحمت بود.الانم خیلی کمتر میبینمش(به خاطر کارش).ولی دلم میخواد خوب باشیم دیگه.خسته شدم از ناراحتی زیاد.فکر کنم شوهرم از زندگی میترسه.قبلا خیلی میگفت بریم خونمون.براش کلی برنامه میچید و... ولی این اواخر دیگه این حرفارو نمیزنه.البته اونقدر دعوا میکردیم که به اینا نمیرسید.فکر میکنه حتما بریم بازم همش باید دعوا کنیم نمیدونه من چقدر بهتر شدم:43: به نظرت میشه دوباره مثل روز اولش؟؟ خیلی دوسم داره ولی میگه شاید دوباره دعوامون بشه سر چیزای الکی و همه چی بهم بریزه.نمیدونم چیکار کنم که دوباره ترغیب بشه به زندگی.دوباره بشینه به برنامه ریختن واسه عروسیمون.حتی فکر اینم کرده بود کیا رو چه وقت دعوت کنیم خونمون...ولی حالا بنظرم یکم دوری میکنه ازم...فکر کنم منم بودم همچین کاری رو میکردم...برمیگرده به نظرت؟؟؟ خوب خوب خوب اول بشه؟دوباره بخواد دوستم داشته باشه؟الان دیگه کمتر دلتنگم میشه...فکر کنم دیگه دوسم نداره!!! البته همش میگه دلم برات تنگ شده و این حرفا.خیلی بیرون میریم...ولی خب!!!احساسم اینه...
قبلا اصلا این حرفا رو نمیزد.اما الان همش میگه بابام،بدون اجازه بابام نمیشه...مهمه برام.انگار برا من مهم نیست!!!این اواخر هرهفته دیگه دعوا میکردیم.طوری که دست چپش یه بار درد گرفت و کلی ترسیدم من...بخاطر همین میگم الان که بهتر شدم نگاهش یکم عوض شده مثل روز اولش که با محبت نگام میکرد اونطوری شده...اونطوری هست از محبتش اصلا کم نشده ولی همونطور که گفتم الان میگه میترسم دوباره سر چیزای بیخود دعوامون بشه و این روزای خوب برن همه...میدونم حرفای بدی بهش میزدم و روزای بدی ساختم براش ولی خودم فهمیدم اشتباه کردم.از یه طرف به خاطر کارش و از طرف دیگه بخاطر کارای من واقعا در فشار بود و من بجای همراهی چه کار ها که نکردم....
میدونی من ازدواج که کردم همه به من میگفتن خوش به حالت با وجود این شوهر احتیاجی به هیچ آموزشی تو زمینه شوهرداری نداری...ولی خودم نتونستم حفظش کنم و حالام کاملا پشیمونم...واقعا همونطوری بود ها...نه اینکه بگم حرف بود نه...حالام پتانسیل این کار رو داره ولی به قول خودش میترسه...
میخوام دیگه نترسه و بهم اعتماد کنه....میشه به نظرتون دوستان ؟؟؟

مرسی باران آرام عزیز.راستش ماهم خیلی آرامش داشتیم اون شب.بعد مدت هااا خیلی بهمون خوش گذشت...نه من نه شوهرم از هیچی دیگه ترسی نداشتیم...

ممنون آبی آسمان گلم.ببین این یه کار رو اصلا انجام نداده بودم تا حالا.اونقد رناراحت میشدم از رفتاراشون که نمیرسید به این که بخوام تعریف کنم ازش.ولی حالا فکر کنم بتونم.خودم حالم خیلی بهتره.حتی اون شب چند بار اومدم با دخترداییش حرف بزنم دیدم محلم نمیذاره بیخیال شدم.یکم زمان میبره من بتونم رو خودم کاملا مسلط بشم که این کارو انجام بدم و کلا این رفتارارو نادید بگیرم...

سلام نازی جان
بازم از اینکه این قدر خوشحالی بینهایت خوشحالم:72::72::72::72::72:
ببین منظور من از اینکه جلوی اون خانم محبت می کنه این نبود که همسرتون همیشه این طور نیست و فقط جلوی دخترداییش این کار را می کنه. بلکه منظورم این بود که همسرتون که الهی شکر همیشه هم اینگونه هستند جلوی دیگران به خصوص این خانم خاص, معمولی تر باشند. چون ممکنه حس حسادت را در ایشون به وجود بیاره. و حسادت هم که.... حتی جلوی مادرشوهر هم باید رعایت بکنند ...

در مورد نگرانی همسرت هم خودت باید نگرانی اش را حتما برطرف کنی!
مثل اینکه به موقع به این سایت رسیدی وگرنه اگر شیوه قبل را ادامه می دادی خدای نکرده همسر به این خوبی را الکی الکی از دست می دادیش...

ببین به نظر من بهش این طور بگو... بگو از اون روزی که مهمونی رفتیم من متوجه شدم که نباید بذارم تو زندگیمون حرفهای دیگران یا حتی حضورشون اثر بذاره. راستش را بهش بگو... بگو راستش من حرفهای اطرافیان یکم منو حساس کرد و از طرفی هم چون خیلی عاشقت بودم ؛باعث شد نسبت بهت بیشتر حساس بشم و دلیل رفتارهام این بوده ولی الان فهمیدم مهم فقط ما دو تاییم و زندگی مشترکمون فقط بین ما دو تا مشترکه نه بین بقیه...
بعد بهش بگو که فهمیدی که باید زندگی را با دید بهتر ببینی و می خوای زندگی خیلی خوبی را در آینده با هم رقم بزنید. بهش بگو دارم مطالعه می کنم و خیلی چیزهای خوبی یاد گرفتم! حتی کتابهای مرتبط بگیر و بهش نشون بده.این طوری دلگرم میشه و بهت افتخار می کنه که عجب خانم با درایتی من دارم!
این ها را که داری می گی در مورد زمان عروسی باهاش حرف نزن فعلا.که فکر نکنه فقط به خاطر زمان عروسی داری این جور می گی... بذار حرفهایت را خودش باور کنه... یه جوری برخورد نکن که انگار ترسیدی که ازدستش بدی... یه جوری بشه که بفهمه خودت به این نتیجه رسیدی.

خلاصه اعتمادش را با رفتار خوبت به خودت جلب کن این طوری بعد یه مدت خودش به فکر مراسم میفته.تو اوایل حساسش نکن...

در مورد پدرشوهر و مادرشوهر هم خودت تو بعضی مسائل پیش قدم باش. مثلا در احترام بهشون پیش قدم باش...
مثلا الان که روز مادر در پیش هست به فکر هدیه برای مادرشوهرت باش! نشون بده که چقدر براش احترام قائلی...
مثلا حتی تو گفتن تبریک از مادر خودت پیش دستی کن. بگو اول بریم خونه مادر شما.

یا در زمینه پدرشوهرت هم همین طور. مثلا اگر حرفی از ایشون می زنه نشون بده که برات مهمه.
خلاصه این سیاست ها را در نظر بگیر ....

راستی سیاست شوهرداری را در این تالار حتما سرچ کن!

موفق باشی دوست گلم:72:

سلام عزیزم.اگه به سیاست باشه من بی سیاست ترینم...:311:
امیدوارم اینطور بشه.دلم برای روزای خوبمون خیلییییی تنگ شده.دعا کن برگردن همش سرجاشون.

ببین من همیشه سعی می کردم که احترام بذارم ولی دیگه آخرا ناراحتی جای احترامو گرفته بود.متاسفانه ناراحتیامو بهشون انتقال دادم(یکی دوبار) که الان پشیمونم.شوهرم همیشه میگفت این زندگی ماست.بقیه رو دخالت نده ولیییییییییییییییی...
من احترم گذاشتن به خانواده همسر رو هم تا اینجا که یاد گرفتم از شوهرم یاد گرفتم.... ببین نخندی بهم ها ولی بچگی کردم در حد المپیک.....خیلی جاها بچگی کردم در حالی که من معروف بودم به منطق و عقل...نمیدونم چی شد به اینجا رسیدم.
آره اتفاقا خودمم به این نتیجه رسیدم بهش یه مدت چیزی نگم چون هردفعه گفتم گفته الان شرایطش نیست .ما عزاداریم و ... خودش اصلا آدمی نیست که به عزا نگه داشتن اعتقاد داشته باشه ها ولی میگم یه مدته اینطوری شده.یعنی شاید حس کرده میخوام از خونوادش بگیرمش چون همش میگه مامانم،بابام.... (اصلا اینطوری نبود.چند ماهی هست که اینطوری شده) البته منم یه جوری صحبت میکردم که جبهه گیری کنه ولی اونم دیگه داره از این نظر شورشو در میاره ... مگه همه چیز مامانو بابای ادمن؟!! پس من کجای زندگی ام؟؟؟؟؟؟؟ ببین اصلا اینطوری زندگی کردن خوب نیست.یک دفعه یه برگه اشو دیدم برا خودش برنامه ریزی کرده بود.همسرشو (که من باشم) بالاتر از همه قرار داده بود ولی حالا حرفاش اینطوری نیست..دلم میخواد دوباره همون بشه.چیکار کنم؟؟؟؟!!!!
قضیه دقیقا همون اعتماده است ...باید مثل قبل بهم اعتماد داشته باشه...به خودم که اعتماد داره به دوست داشتنم باید اعتماد داشته باشه تا مثل قبلش بشه.دعا کن برامون...دل هردومون برای خوشی تنگ شده( اینو خودش بارها میگه نازی دلم برای خوش بودن تنگ شده). دعا کن حالا که عاقلتر شدم باز برنگردم به قبلم:203::203:.مریم جونم بهم گفت همه اینا از بی تجربگیه...ولی خب دیگه باید بزرگ بشم...

:43::43:

سلام عزیزم

با حرف های هدی جان کاملا موافقم خیلی خوب راهنمایی تون کردن ولی به نظر من اگه این تغییر اتي رو که هدی جان عزیزم گفتن درعمل به شوهرتون نشون بدین تااینکه اونا رو مو به مو براش توضیح بدين ، چون اگه قبل از عملی کردن این پیشنهاد ها بخاين توضیحی درموردشون بدین ممکنه همسرتون رو به این نتیجه برسونين که تمام رفتاراي گذشته شما با اون تا الان اشتباه بوده شما رفتار های خودتو رو درست کن و خودتو اصلاح کن همسرتون متوجه میشن
موفق باشی خواهر گلم